KEUKEN
Uil hel harl van ooiland.
ttimaoltay'J&ch Nkwm
Duke en de prijs is werkelijk matig. Net iets voor
kleine beurzen! Zoo goed als er ook maar een kleine
equipage noodig is. Ook zeer recominendabei voor
violen met weinig talrijk personeel.
Wie dus geen slagschepen of slagkruisers kon
koopen en bemannen, besteedde een deel van het!
hiervoor .noodig bedrag aan geld en beschikbaar per
soneel voor dit kleine materiaal en voelde zich, zoo
doende het 'beertje, overtuigd nu toch in staat te
zijn een vijand heel veel kwaad' te kunnen doen. Als
het lukte zijn slagschepen te kunnen opblazen,
mitsgaders de paar duizend man aan boord ervan
en zat het tegen in ieder geval weerlöoze vis-
schers en koopvaarders in den grond te kunnen bo
ren of in de lucht te kunnen jagen.
Het militair paradijs derhalve.
Voor weinig geld groote moordcapaciteiten en be
trekkelijke veiligheid voor eigen hachje.
Helaas bestaat er kans, dat aan dien schoonen
droom een einde komt en dat zij, die ter zee zou
den willen- doodeni en vernielen, genoodzaakt zullen
worden, dit te doen met kostbaar bovenwater mate
riaal.
Hetgeen wil zeggen, dat dit maritiem vermaak
voortaan alleen zou zijn weggelegd voor de groote
landen, die voor éen schip net zooveel kunnen uit
leggen als de geheel© Nederlandsche en kolonTSe
marine per jaar kost.
Van waar deze ommekeer? Hoe komt het, dat En
geland plotseling de wijsheid is vergeten van den
adelborst van admiraal Sir Percy Scott, die evenals
deze oude pikbroek-zelf van (meerling was, dat de
waarde van een slagschip „geen weerslag" was.
Dit komt alleen doordien onlangs zoowel de A'me-
rikaansche en Japansche als de Britsche marine het
verlies van een duikboot hebben te betreuren. Als
zulk een vaartuig in vollen vrede met man en
mui9 verloren kan gaan, blijkt het dat bet toch niet
zulk een goed wapen is als men wel dacht.
Groote schepen worden in een oorlog in den grond
gejaagd, door kogel, mijn of bom, maar blijven in
vredestijd ten minste vrij intact, Duikbooteü, zooals
blijkt, zijn niet zoo veilig in vredestijd, om bet even
welke kansen zij hebben in een oorlog. En, daar ter-
slotte toch de vrede nog iets normaler is dan de
oorlog, wordt 'het een rekensommetje of het hebben
van duikbooten voor de groote landen de risico wel
waard is.
Hier komt nog. iets bij, al zeggen de groote heer en
dit niet zoo hard' op, Te weten, dat de duikboot
vooral van beteekenis is o-m te vernielen. Niet om te
strijden en' dat dit soort schepen vooral en bij) voor
keur worden gebruikt tegen weerloozen.
Hoe meer weerloozen: visschers en koopvaarders
de een© partij ter zee heeft rondvaren, hoe mee»
succes de duikboot van zijn tegenstander kan heb
ben.
Vooral als die slechts weinig 'handelsvoertuigen
bezit, dus zelf weinig kans loopt op vehlies en den
vijandi derhalve slechts een klein beperkt doel voor
diens actie aanbiedt.
Om een blokkadepolitiek ten uitvoer te leggen,
heeft rneni aan duikboot en vliegtuig weinig. Die
kunnen nooit garandeeren dat het handelsvaartuig
hun bevel zal opvolgen om naar de eene haven- te
gaan of de andere te vermijden. Want om te con-
vooien zijn zij zelf te kwetsbaar of verschilt hun
snelheid te veel.
Een werkelijke blokkadepolitiek moet met boven-
watérmateriaal worden gevoerd, terwijl contrabande-
vernietiging ook door duikboot en vliegtuig; kan ge
schieden.
Het belang van groote landen/ met een talrijlke,
dus kwetsbare handelsvloot is dat hun schepen zoo
min mogelijk blootstaan aan vernietiging. Vooral
als de waren, die -worden vervoerd! behoo-renJ tot de
essentieele behoeften: mond of krijgsvoorraad) of
grondstoffen.
Voor Engeland met zijn uitgebreide scheepvaart
zou het dus buitengewoon gunstig zijn als zijn po-
tentieele vijanden het wapen afschaften, waarvan
Groot-Brittannië zelf veel minder profijt dan nadeei
kan verwachten.
Het is te begrijpen, dat al wie deze voor de hand
liggende waarheid in Engeland inziet, het jongste
ongeluk van den onderzeeër gaarne als argument
gebruikt om de andere bezitters van dit wapen er
toe te brengen het op te geven.
Even natuurlijk dat de landen, die geringer han
delsvloot bezitten en dus «minder kwetsbaar zijn voor
de duikboot, doch van dit wapen wel nut verwachten
i-n den strijd met een zeehandels/mogendheid, van die
afschaffing niets willen hooren.
Want deden zij dit, dan zouden zij' een nieuwen
wedloop moetefi beginnen met de groote -maritieme
mogendheden wat betreft het uiterst kostbare groo
te materiaal zoowel om hun eigen handelsvloot te
beschermen als om de oorlogs- en handelamartne
van den vijand afbreuk te doen.
Het ligt dus vrijwel voor de hand, dat het voorstel,
voorloopig nog slechts door een particulier al is
het dan de president van Lloy-ds' te berde ge
bracht niet veel meer zal hebben dan een succes
id'esfcime.
Zeker, men zal gaarne het juiste erkennen van hot
standpunt, dab de duikboot geen eerlijk wapen is.
Hoogstens thuis behoort in een guerili'a. Én dat het
op niet veef hooger zodeliik peil staat dan de
gasbom op een open -.stad neergesmeten. Doch
hiermede zal het volmaakt ophouden.
Tenzij er natuurlijk zekere contraprestatie kun
nen worden bedongen vaai Engeland, dat van do
afschaffing in de eerste plaats profiteert.
Volgens Amerika&nsohe berichten zou men daar
oischen, dat Eiigelaind afstand deed van het z.g.
blokkaaerecht. Ook omdat het einddoel' van oen
duikbootooriog toch nooit iets anders is,dan een
blokkade, die men op andere wijze niet kan ef-
fectueeren.
De dorde groote maritieme macht, Japan, vindt
het gebruik van g-as veel erger, dan dat van do
duikboot en zou derhalve een verbod van gifgas
willen doen voorafgaan aan dat van de duikboot,
Frankrijk heeft het verbieden reeds te Washing
ton tegen gewerkt en. ook Italië voelt niets voor
het opgeven van dit wapen, dat zoo goedkoop is en
zoo werkdadig kan zijn.
.Blijven over de kléine Ia/nden, die juist hun ma
rines hebben ingericht of gaan inrichten op de basis
van „de Dreadnought van den kleinen, man".
Geen humner denkt er aan, tenzij men zich stelt
op het standpunt van algeheeié ontwapening, de
duikboot op te geven: het eenige wanen waarvoor
<de eventueele vijand vrees heeft en te
vens het eenige,^ dat zij kuinnen betalen, Voor
een slagschip reiken hun middelen niet. Veel min
der voor een esc ader.
Derhalve zouden zij hun handelsvloot geheel on
beschermd moeten laten, niet in staat zijn zelfs
één handelsroute behoorlijk te bewaken door met
hun onderzeeërs mogelijke vijandelijke jagers te
verontrusten.
Evenmin zouden zij hun vijand eenige schade
kunnen toebrengen, daar het grootste sohip^ ook
het zwaarste, d.i. verstdragende geschut heeft en
dus de minder groote op zulk een afstand kan
vernietigen, dat de andere niets kan terugdoen.
De „slag bij de Falklandseilanden" 'in den groo-"
ten oorlog heeft geleerd, wat het lot is van het
kleinere tegenover het groote schip.
In deze kwestie, zoo goed als in fllle ontwape
ningsvraagstukken, is het doelloos -in een bepaalde
procentsverhouding te gaan ontwapenen, of een
maximum vast te stellen voor ieder land. Men moet
alles verbieden, dus allen moeten totaal ontwa
penen. Dit :s het eenige standpunt. Wie 2egt: jij
hebt zoo veel en je mag de helft houden ein jij' hebt
zoo weinig, dus ook de helft, bestendigt het ge
vaar van een botsing*. En als dan bovendien de
zwakke zijn beste wapen geheel moet afgeven, ter
wijl hij niet in staat is het minder goede, doch
veel duurdere werktuig aan te schaffen, is het
heelemaai een onrecht. En een gevaar!
- UlTKIJm
kroop; nooit nog zag zij Jaap driftig, en zij vond
hem leeiijk, maar toch ook geducht, als hij zoo
woedend uitviel met dien vonkenspattenden, toor-
nigen blik en de aderen gezwollen op hot voorhoofd.
Zij vond niet, dat de aanleidng de hevigheid van
zijn driftuitvai' wettigde; toch zei ze geen .woord
meer. haalde alleen, omhem nog even te tarten,
minachtend de schouders op en deed alsof zij
onmiddellijk weer .geboeid werd door haar boek.
Zoödra Fietje het hoofd had gebogen, spiedde
Jaap naar Betty, hij ontmoette haar donkere oogen,
in een waas van tranen, die hem zwijgend, onder
worpen, schenen te willen dartiken voor zijn. tus-
schenkomst. En, daar doorpriemde weer de jalou-
zie zijn hart, hij smakte rpet de lippen, alfe proefde
hij bitteren alsem. Hij kon niet blijven zitten,
sprong op, balde de vuisten in den zak...., zijn
woede keerde zich nu tot Betty...., hij had haai"
kunnen slaan...., om wat hij vermoede, diep
verborgen in haar schuchtere meisjesziel, de voor
keur...., de libfde misschien reeds, die m gaf aan
Ruud boven .hemDie gedachte dreef golven bloed
naar zijn hoofd!
Niet alleen slaan, schoppen wilde hij haar, tot
zij krimpend van pijn lag aan zijn voeten, genade
smeekend....! Hij zng* naar haar, zoo^ols zij daar
zat in haar donkerblauw kleedje tegenover haar
flink gebouwd jonger zusje in< de opzichtige blouse,
zoo weinig mogelijk plaats innemend, schijnbaar
haar gedachten geheel 'bepalend tot .het handwerk
in haar bezige vingers, en nu schaamde hij zich over
zijn ruwe gedachten. Nu had hij voor haar neer
willen knielen en kussen de kleine blanke handjes
die zoo ijverig werkten voor zijn ouden, ziekelijken,
gemelijk geworden vader. Hij wist toevallig van
Fietje, de flapuit, hoe Betty' met haar klein kleed
geld alweer een veei te. groot cadeau had uitge
zocht voor den verjaardig van zijn vader, en hoe
Betty, toen Fietje er haar op attent had gemaakt
in den winkel met den weinig taotvolien uitroep:
„maar, kind,, dat is immers veel te couteus voor
jou beurs", had geantwoord: „Och... dat is mijn)
zaak, laat mij ten minst© door zulk een kleine op
offering toonen mijn dankbaarheid aan vader....
Jaap kende sinds zes jaar, toen Betty door haar
zieke moeder werd_ ingewijd in de geschiede/nis ha-
rer -ouders, den stillen, fioren deemoed, waarmede
zij droeg de schande die er kleefde aan den naam
van haar eigen vader. Zes jaar was hij er reeds ge
tuige van, hoe Betty, als-hij en zijn jadier er niet
tegen waakten, zich achteraf stelde bij iedereen in
huis. Toen Jaap was teruggekomen van Londen, be
merkte hij, hoe Betty vrijwillig op zich had geno
men alle huishoudelijke-plichten, ae zorg vóór rijn
ziekelijken vader, het aan haar jonger zusje, ge-
notzuontiger van aard, overlatende, van hert luxe
leventje van uitgaand jongmeisje met volle teugen
te genieten.J
Hij liep, vol van gedachten, heen 'en weer langs
de ramen met hun toegeschoven donkere overgor
dijnen; weer balde hij de vuisten in zijn zakken:
„Hemel...., zijn despotieke. tobberig*e. vader, die
treuzelde hom de plaats te .geven, die hem van
rechtswege toekwam op het kantoor. Als dat ge
beurde, had hij met één slag zijn doel bereikt,
INog steeds midden in de crisisl
'Nog stpeds heeft niemand een werkelijke oplossing
gevonden. Noch de heeren van rechts, noch die van
links, noch de bladen, noch de politieke tinnegieters.
De scherven zijn er en hierbij blijft het. Zelfs al
heeft Albarda zijn hoogen hoed opgezet voor de au
diëntie. terwijl Heemskerk en Nolens met hun slappe
dopjes naar Het Loo gingen, zooals uit een ietwat
ondeugende fotopagina in een der' bladen blijkt.
Het is alleen de moeite waard thans de verschil
lende partijorganen te bestudeeren* al was het al
leen maar om te zien hoe machtig veel moeite zij
hebben alle voor zich het gebeurde goed te pra
ten. Spijt, dat het zoo geloopen is komt men vooral
tegen bij de groote partijen, die natuurlijk in de
eerste plaats de onaangenaamheden ondervinden,
samenhangend met de formatie van een kabinet.
Hoe men het draait of wendt, er is geen ontko
men. aan. dat een ministerie steunend op een meer
derheid in de Kamers alleen denkbaar is bij een
totaal andere groepeering. Op haar beurt is die ge
wijzigd. groepeering alleen denkbaar als minstens
waarnaar hij standvastig streefde nu zes jaar lang.
Dan kon .hij voor Betty treden en haar zeggen:
„Betty, jij zult de achting medegenieten die de
wereld mij bewijst. Nu mag ik eindelijk tot
je spreken. Ik kom nu met voilé handen....!''
Plotseling werd -hij tot de werkelijkheid terug
geroepen xfoor Fietjes luiden uitroep: „Och, kind,
jij gelooft nu nooit iets anders dan goed van de
menschen! "Vraag Jaap naar de geschiedenis, hij
weet er meer van dan ik!"
„Wat moet ik weten?" vroeg Jaap, bedaard na
derbij 'tredend.
„Och...., Betty wil niet gelooven, dat Reyman zoo
mal onder de pantoffel zit van zijn jonge vrouw.
Zij spreekt pertinent tegen dat zijn lieve weder
helft hem .lés en vast om d© ooren smijt, als fiij
weigert haar buitensporige rekeningen te betalen.
Hij is vanochtend op het Kantoor gekomen met één
blauw oog én een pleister oyer zijn.voorhoofd. Hij
gaf voor door een automobiel te zijn aangereden.
jHet mocht wat, een razende vrouwelijke tuf-tuf!"
„Hoe ben je daarachter gekomen?" vroeg Jaap
verbaasd.
„Zie je wel!" riep Fietje triomfantelijk tegen
Betty, „hij' ontkent niets!"
„O, ik weet het al", ging Jaap voort; „stellig
van dien ouden wauwelaar van een Woudenhof.
Dat oude wijf kletst wat af op een dag, hij is
niet gelukkiger dan wanneer hij schandaalpraatjes
kan coiporteeren!" Jaap sprak weer ingehouden
driftig.
,.Ooh wat", overschreeuwde Fietje hem opger
wonden, „jij bent .net papa, jullie kantoor is
jullie heilig huisje, daar mag niet aan getornd
worden. En Woudenhof 'is geen oud \rijf, maar een
Aardige jongen van twee en twintig, geen dag
ouder 1 We hebben vanmiddag zijn gezondheid be
klonken met een kopje thee, hij was jarig!"
„Wie is Woudenhof?" vroeg Betty, die niet be
greep hoe broer en Zuster elkaar met een half
woor verstonden.
„Woudenhof is de volontair, die bij ons op 't
kantoor werkt," 'legde Ja^ap uit: „en die met
Reyman in de voorkamer zit te werken en de
schrijftafel, die eigenlijk den jODgsten compagnon
toebehoort, in bezit heeft....!"
s „En wat heeft die meneer Woudenihof nu eigen
lijk over den trouwen Reyman verteld?" vroeg
Betty snel, omdat Jaap, met die schrijftafel', een
teer punt raakte. „Ik kan ».niet gelooven dat er
iets kwaads kan gezegd worden van -dien goeden
ouden man", meende Betty vergoelijkend.
„Oud en goed...! Ja, dat zijn wèl kantoordeug»
de». Papa ^ïad hem nooit zooveel maeht moeten
teven!" gromde Jaap, alweer onrustig ijsberend
oor de kamer.
„Frans Woudenhof," vertelde Sofie, „het acht
baar modelid van onze ©lub, heeft ons van middag
op de boa van de De Grootons tranen doen lachen
over zijn verhalen van /dien ouden Buffert!"
„Zoo", bromde Jaap bitter, „nu is-de eerste
beambte van ons huis al een oude suffert; „la vérité
est en marohe!"
Wordt vervolgd.
NIEUWE.
NIEDOBP
Kwaliielicn ai<*f
minder
en prijzen niel
hoopcr dan in
de siad.
twee der groote groepen, die voor eventueele samen
werking in aanmerking zouden kunnen koiaen, zeer
veel water in hun wijn doen. Hiertegenover staat dat
juist de weigering om dien wijn ook maar ietwat te
verwateren, juist de eenige oorzaak van de crisis
is. Men heeft elkander bestookt met principieeie ver
klaringen, nadat hij voorbaat door de verklarinj van
Nolens zulk een principieeie houding onmogelijk was
geworden voor ieder die eenige verwachting koesterde
op samenwerking met de katholieken.
Maar nu is het merkwaardige, dat, als de eenige
groep, die ten opzichte van het vraagstuk van het
Vaticaansche gezantschap met de Chr. Historiscaen
en de Kersten-partij een principieeie houding had
kunnen aannemen, dit ook werkelijk had gedaan, al
les anders zou zijn geloopen.
Colijn en de geheele anti-revolutionnaire partij
waar was de man met de Geuzenkop Visscher? waar
was Duymaer van Twist, ofschoon hij in het ge-
houw was? denken er precies over als Snoeck
Henckemans en Kersten. Ook voor hen is het pa
pisme een gruwel.
Had de A. R. partij gehandeld naar haar principe
en ook de ontoelaatbaarheid van het gezantschap
gesteld nu er toch een amendement in dien geest
lag, welnu, dan lag'de coalitie even goed aan dig
gelen als nu het geval is. Doch Pan hadden de so
ciaal-democraten op de opportunistische redevoering
van Vliegen geen acht geslagen, vermoedelijk en het
'gezantschap gered. Met en benevens de kans op een
roodzwart kabinet.
Thans gelooven wij; niet dat de ergste sofismen het
feit uit de wereld kunnen praten, dat Nolens geen
samenwerking meer begéert met een der tegen het
gezantschap stemmende groepen.
En daar het evenmin is uitgesloten dat de Chr.-
Historischen kot au maken en met hangende pootjes
bij, den heer Nolens gaan verklaren, dat hunnentwege
meneer Van Nispen best gezant mag blijven, is er
van samenwerking van de katholieken met iemand
anders dan de. A.R. partij voorloopig geen sprake.
Dank zij de onvolprezen1 uitvinding van het Pro
portioneel kiesrecht, waarbij niet de kiezer doch al
leen het partijbestuur zegt wat er mag gebeuren en
wie er in de Kamer mag komen en op welk pro
gram. is er geen sprake van dat een Kamerontbin
ding een werkelijke verschuiving in de partijverhou
dingen zou brengen, tengevolge waarvan een' „prstc-
tische meerderheid" mogelijk werd.
Bovendien: waar zou men de verkiezingsleus van
daan moeten halen.
Het geschetter over de gemeenschappelijke christe
lijke beginselen zou nu moeilijk meer effect sor-
teeren, nadat.gebleken is hoever de ..Christenen" van
elkander afstaan wat hun particuliere beginselen be
treft binnen het algemeen kaki er.
Dat links zich zou vereenigen om „Jhr. Van Nispen
den dienst-met-de-zes-weken op te zeggen", is al even
ondenkbaar.
Het conflict is dus werkelijk hoogst moeilijk op te
lossen.
Welke rekensommen men maakt: tot 51 komt men
niet.
Althans niet met handhaving der tegenwoordige lei
ders, die allemaal vastzitten aan vroegere verklarin
gen en uitspraken, aan aangenomen houdingen en
programma's.
Feitelijk zou ér slechts één uitweg wezen.
Déze, dat de anti-revolutionnairen verklaarden te
zijn misleid door het niet-aanwezig zijn hunner lei
ders: Duymaer en Visscher, zoowel als door het zwij
gen van Colijn. Als zij beweren, dat bun groep alleen
tegen het amendement beeft gestemd om de coalitie
te bewaren, boewei het gezantschap bij het Vaticaan
ook bij' hen tegen de vleug was
Welnu, dan is de Coalitie niets dooder dan thans
en hebben zij zelf kans bij gelegenheid de stemmen
terug te winnen van die doleerende broeders, die
thans liever Kersten stemmen dan de „politieke"
vrienden van RomeDe schoolduiten hoofddoel
der coalitie van Kuyper en Schaepman zijn bin
nen en zoo groot kan de liefde voor den „sluw9n
grijsaard te Rome" bij de Calvinisten toch niet zijn.
Als dit gebeurde, zal het opportunisme der sociaal
democraten, mits natuurlijk Albarda en Stenhuis
niet te veel meetings houden, best ook a^or een draai
mogelijk maken.
Dan heeft men toch het rood-zwart ministerie,
waarnaar zoo velen al zoo lang zuchten. En heeft dit
ministerie een meerdaüieid.
Het zou veel passen en plooien noodig maken en
een opoffering van principes en standpunten en
overtuigingen.
Dit is waar. Doch welk politiek man heeft dit ooit
een te zwaar offer geacht om zijn invloed uit te
breiden en het „zelfs eens te mogen zeggen".
Bovendien: een ministerie moet er toch komen.
Hoe dan ook en waarvandaan dan ook.
Om deze reden zou een verdere kraak in de co
alitie, die voorloopig toch door den expert Nolens tot
'n hopeloos wrak is verklaard, den politieken toestand
niet verslechteren. Eerder verbeteren, in zooverre,
dat er wèl een kabinet zou vallen te formeeren, dat
steunt op een meerderheid.
Waarlijk, de heeren moesten nu maar niet al te
veel staren op 'n principe of iets dergelijk. Wie dat
wel doet, zou wellicht in aanmerking komen voor
echt wagenschot", doch dit is geen hout, waarvan in
onze dagen een „kabinet" wordt gemaakt.
Onze mode prefereert oplegsel, fineerhout!
De menschen, die opstonden en naar bed gin
gen met THorbecke, Groen van Prinsterer, Marx,
Comte of 'n Encycliek, mogen menschen-uit-één-stuk
zijn geweest we gelooven het gaarne maar ik
vraag u, waarde lezer, of men dergelijke thans niet,
zorgvuldig verpakt, in een museum moet uitstallen.
(Of opbergen, wat hetzelfde is). Want net als vader
zit te luisteren naar een wetenschappelijke voor
dracht, draait moeder het knopje om van het radio
toestel, zoodat er een dierbare preek te hooren komt
van Dominé Bulder of een 'dito toespraak van 'n
Christian Scientist.
En als iedereen dan zoo'n beetje onder den in
vloed raakt van deze geinspireerde woorden, zie je
plotseling hoe je zoon kijkt naar de dochter van
buurman.
Zij wisselen een knipoogje en voor je goed en wel
weet wat er gebeurt, ben Je met stoel en al en haard
kleedje terzijde geschoven en geheel uitgeschakeld.
Omdat de Jazzband van het Londensche Savoy-
hotel begint ,£>h no Nanette" of „The-cat that
walked on the Railing* of iets dergelijks.
Waar de gewone menschen het zoo gemakkelijk
■blijken te vinden om zich over te schakelen van het
een op het ander en desnoods op heelemaai niets
zou het wél een schande zij/n als de politici deze
gave van veranderlijkheid, die toch van ouds het
kenmerk was van den echten politieker, zoo plotse
ling bleken te missen.
Ook omdat we. nu eenmaal zonder ministerie g
begrooting hebben en dus heelemaai geen belaiET
zouden kunnen betalen. 531
Wat jammer zou zijnl
ERVARINGEN MET DE ELEKTRISCHE Mn
MACHINE.
Vanwege het Provinciaal Electriciteitsbedrljf
Noordholland zijn gedurende de maanden Sent,
ber en. October op verschillende boerderijen ru£j
demonstraties gehouden met 'n electrisch aangek
ven melkmachine.
Deze demonstraties zijn in totaal door circa
veehouders bijgewoond; rond 200 verschillet,
koeien werden electrisch gemolken.
In sommige gevallen werden bijzonder
kooien door de machine gemolken en het, was"!
vallend, 'dat ook deze, evenals de overige, zich?;
der spantouwen volkomen rustig' met de maci
lieten melken, terwijl ze bij het namelken met
hand vaak lastig werden.. De aanwezigen
eenstemmig in bun lof over de werking der mac^
en kregen de overtuiging, dat ook het onder!)
en de reiniging daarvan zeer eenvoudig zijn.
Zeer duidelijk trad de groote zindelijkheid, van
machinale methode op den voorgrond, waardoor
bacteriëngehalte der melk zeer laag blijft, zqk
ht product èn voor directe rauwe consumptie
voor de zuivelbereiding grootere waarde heeft.
Ook bleek duidelijk, dat het machinale melken,
naast veel gemak, arbeidsbesparing kan geven,
uitkomst is biji het melken van koeien met
spenen.
Men mag dan ook aannemen, dat. in Noordholls
de ervaringen bevestigd zullen worden, welke elde
met name in Amerika en Zweden, en in ons U
ook reeds in de provincie Friesland zijn opgeda
nl. dat het machinale melken, dank zij de regelm
m de natuurlijke nabootsing, van het zuigen van":
kalf op den duur een zoodanige gunstige uitwerk!
heeft, dat melkopbrengst en vetgehalte vermeerder
OUDE NIEDORP.
Gisteravond gaf in de versierde kolfbaan van
heer Balk alhier de vereeniging „Willen is kunne
onder leiding van den heer S.Vis een kinderuitv
ring, welke over het algemeen goed geslaagd
heeten. De voorstelling werd op verdienstelijke wij
geopend door den jongenheer R. Doorn. Verschillen
clownstukjes, voordrachten en zangnummers werê
door jongéns en meisjes ten beste gegeven. De b
ren Sprenkels en Vis gaven een aardig viool-sarei
spel.
Een geanimeerd bal met de als altijd verdiens
lijke dansmuziek van de fam. Kos, besloot deze
zelligen avond. De heer Balk zorgde voor goede
sumptie en nette bediening.
NIEUWE NIEDORP.
Het bouwen van een woonhuis in het Oost-einde
hier, voor den heer Adr. Prins, is opgedragen aani
heeren Gebr. de Heer alhier.
VEEVERVOER.
Wij meldden reeds, dat de Spaansche regeering
invoer van 3500 runderen uit Holland heeft tos
i staan. Nader vernamen wij, dat dit geschiedt onder'
j volgende Voorwaarden:
:1. Het vee moet komen uit eene streek, waarinj
i laatste 2 maanden geen besmettelijke veeziekü
zijn voorgekomen.
2. De districts-veearts moet daarvan een verklarjf
geven.
13. Die verklaring moet door een Spaansch Co»
I lair agent geviseerd worden.
'4. Tn Spanje wordt quarantaine geëischt, voor
geval afzonderlijk vast te stellen.
De invoerver-(inningen zijn geldig voor 50 dage
beginnen met 1 November.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
I Voor den Kerkerand van de Doopsgezinde Gemei
te Barsingerhorn c.a., zullen wegens aftreden
j mevr VisserRoggeveen te I-Iaringhuizen en de
J. Waiboer te Anna Paulowna, twee nieuwe le
gekozen worden.
Door leden van de Kerk zijn voor de vacature
ser—Roggeveen candidaat gesteld de heer D. Bk.
hoer en mej. J. Kramer, beiden te Barsingerhi
en voor de vacature J. A. Waiboer mevr. M. i
Balen Blanken te A. Paulowna. De kerkeraad m
nu die opgaven tot 3 candidaten voor elke vacah
aanvullen.
BARSINGERHORN.
De collecte in deze gemeente gehouden voor
liefdadig doel. namelijk de Nationale Stichting
huis voor alleenstaande blinden (Wolfhezen)'', he
opgebracht de som van f 104.80, voor welk bed
door het bestuur van genoemde stichting bij dei
hartelijk dank wordt gezegd aan de gevers.
DE ONBEWAAKTE OVERWEGEN.
Gelijk bekend, heeft het R.K. Werkliedenverbo
zich de vorige maand gewend tot de Directie van
Nederlandsche Spoorwegen en haar verzocht midi
i len te beramen, om eeh einde te maken aan de t
ongelukken, die op de onbewaakte overwegen plai
hebben, althans de kans daartoe op die overwegend
het uiterste te beperken.
Gevraagd werd of bijv. door toepassing van el
trische (licht)seinen of schellen, het euvel niet i
zienlijk zou kunnen beperkt worden. .De Directie
woordde op dit verzoek niet voornemens te zijn,
toepassing van dergelijke toestellen over te gaan,
naar hare meening die toestellen het gevaar bij
bewaakte overwegen Vergrooten, „omdat zulke ai
matische toestellen niet zoodanig te maken zijn,
weigeren is buitengesloten en dat in dat geval
publiek, dat op de toestellen vertrouwt, zich i
grooter gevaar blootstelt dan wanneer het weet
eigen oplettendheid te zijn aangewezen".
Uiteraard heeft dit antwoord het R.K. Werklie
verbond niet bevredigd en zijn bestuur heeft tlr
opnieuw tot de Directie' een schrijven gericht, wa8
wordt meegedeeld, dat van den inhoud van het sch
ven der directie met verwondering en teleurstel!
is kennis genomen, Adressant wijst er op. dat een
roep op1 de onvolmaaktheid der aan te wenden m»
delen niet opgaat.
Het moge. zoo luidt het verder In het schril'
waar zijn, dat nog geen volmaakt zekere beveilig'
toestellen zijn uitgevonden, dit kan en mag o.i.
reden zijn om niet te doen wat mogelijk is.
On welk terrein der techniek trouwens is
voVmaakt-betrouwbare bereikt?
Wanneer u nadenkt over de consequenties In
geheele maatschanpelhke leven van een standen
als door U ten opzichte van de onbewaakte over*
gen ingenomen, dan. moet u inzien, welke groote"1
varen overal zouden worden opgeroepen.
Wij hopen en vertrouwen, 'dat, U alsnog zult dt
wat nagenoeg overal elders gebeurt: het morel»
aanwenden om ongelukken te voorkomen en ziin
zeker ven. dat u den dank van het Nederlandse
volk zult oogsten".
RF51TT7TTPT>-PFS VAN AUTO'S EN HET GEBW
VAN ALCOHOL.
De Bond van bedrijfsautohouders in INederlj
heeft een adres gericht tot den minister van w®
staat in verband met een bespreking door de JU
nale oommissie tegen het alcoholisme, waarbij
ter sprake 'kwamen de zeer bi zond ere gevaren,
eeni oogpunt van algemeen© veiligheid op den' op
baren weg. door het gebruik van alcohol door
stuurders'van auto's kort vóór het rijden of
rende het rijden.
