IIUIKI Bitlis-
1SLÜ DE OUDEN ZONGEN
Woensdag 9 December 1925
68ste Jaargang. No. 7T56.
Uitgevers i N.V. v.h. TRAPMAN Co., Sctiagen.
FEUILLETON.
Een goede Piano.
fa. P. Th. YPMA,
Brieven over Engeland.
Tl kon
'300?
watj
luwelii
voa
in Jat
en qh
ware
ifer oa
len.
r reec
haddf
Benig)
iblekei
>ek
bezot
Het
zijn.
h.blai
iterdai
Ha;
ide
blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
f lg en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
ntiën nog zooveel mogelijk in hot eorstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No.
INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 8 cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewIR&rt.
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
e wd
•ns [dit nummer bestaat üït twee blaben.
vorda
ïpiog
■Ibeke
'lberg
eftl
ingt
[rijd?
1 002
i dub
neenb
brand ei.
indea n
en gt
i wal
n ga
>or J
plaat01
5, s
li; J
1-
ïr; J
fan
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Ziting van Maandag 7 Dec. 1925.
VOOR DEN1 POLITIERECHTER.
20 POP FOETSIE.
Willy George van Stein een mager 19-jarig Du-itsch
intje, dat reeds goed Hollandsch verstaat, stond het
ït teruoht. Hij kent de Hbllandsche taalhij
n g>feet ook de waarde van den Hollandschen gu\dent,
Huisknecht zijnde bij dokter Maarten (de Heer
loats te Hem, flikte hij daar ,,in een onbewaakt
>genblik"'20 gulden aan bankpapier weg. De dokter,
n omvangrijke geneesheer, deed nog 'n goed woordi
voor z'n voormaligen huisknecht om dezen zoo
•gelijk in „het genot" van een clemente straf 'te
Jlen, waarna de O.v.J., geen termen tot „voor-
sardelijk" aanwezig achtende, 2 maanden gev., re-
lireerde. De Politierechter wilde eerst den Reclas-
eringsambtenaar hooren en a_s. week op het zaak-
terugkomen.
VOOR EEN GEEL BRIEFJE WORDT HET 'M
0RGBVEN.
Jaap de Groot, een rasechte „opzeeör", die nogal
raag ,,'n tikkie" lust, had in den nacht van 18 op 17
•ptember ook weer aardig zijn portie op en gapte
dien toestand te Egmond a. Zee een rij,wiel van
ilaas Voorn, den tuinman. Een grapje, dat nu een
Dnnis tot f 25 boete subs. 25 dagen, hechtenis tenge-
olge had.
i hi
*n t
irf 't
Zoo
voloj
e bo
ter-
ei b«
ider-
•N GRUJPERIGE DRANK DUS. I
Jan Visser, een nogal knoestig uitziende Btraten-
oaker van Hoorn, 41 jaren oud, is al eeB.minstens
iagaven gulzige vereerder van de bitterflesch als Jaa-
ie uit de vorige zaak. Jan is door die eigenschap
ier al meer „voor" geweest. Is ie nuchter'n
tenJbeste vent! Maar -heb- iö 'n slokkie op, dan kan hij
tiet, zijn groote klavieren niet best van 'n ander zijn
oed afblijven. D'en 30 Augustus ji. heeft hiji te Hoorn
t beschonken toestand een fiets van Piet Aaij weg-
eflikt.
De O.v.J. eischte 3 maanden gev. voorwaardelijk.
Den 12 April 1926 zal de Politierechter, na eerst deug-
lelijk onderzoek omtrent Jan's huldigen levenswan-
l[ del, etc. te hebben doen instellen, uitspraak doen.
Pgj HAD JE 'MOND MAAR GEHOUDEN.
Ü1J' Kees Berkhout, een jeugdig arbeider uit Oudorp,
aJ tad aldaar in den nacht, van 5 op 6 November den
V^hans te Koedijk gestationiieerden rijksveldwachter,
bisser beleedigd bijl een samenscholing van nienschen
fen vonnis tot f 25 boete of 25 dagen hechtenis was
r het gevolg van. 1
ONGUNSTIG BEKEND. t
Jacob Kaandorp, een lange 24-jarige losse arbeid
Ier, geboren en wonende te Heilo, heeft zich te Alk-
la»; naar verzet tegen een door de politie ondernomen
1 'Hoging om 'm over t9 brengen naar ,,'t bero"! Hij gaf
i agent bij die gelegenheid nog een klap om zijn
wen en heeft zich dien dag. gebruik makende in
e Kapelsteeg Van 'n „denkbeeldig urjnoir" en dus
ok te dien opzichte in overtreding zijnde niet erg
'erstandig gedragen.
Jaap heeft het zoover weten te schoppen, dat hij
VOQj Is ongunstig bekend staand werd beschreven en nu
en vonnis opliep tót i 30 boete subs. 30 dagen hech-
enis.
GEEN LICHT..
Theodorus Cornelia Berkhout, geboren en wonende
ingfrl
I 17.
Oorspronkelijk roman door
LOUISE B. B.
Nog vulde de klank vain zijn melodieuse sfcem
ooren, nog zagen haar oogen zijn, mooi slank
lam den teederen, warmen blik zijner fluweel-
tere oogeni Heb wederzien had de herinno
ty? aan andere jaren nieb beschaamd, nog wist
[®l! zich aUeenhueorsoheres in rijm hart. Trots Ibali
T&nsohe schoonem had hij geen vrouw zoo lief als
toar, dab zeiden haar zij'n oogen, zijn stern; ieder
vruj'nbaar onverschillig woord bot haar gericht!
hn tooh voelde zij zioh teleurgesteld! O, 't was
"dankbaar, zioh inu nieb even blijde te gevoelen ais
[ore jaren._ jin een extase van> geluk over het
wederzien. Waarom1 kom zij dab dan niét, niette-
rensfcaande haar zekerheid van Ruud's wedarliet-
r- Schuilde er dan een adder in heb gras? Wat
tefceekenen nicht Elize's bedekte toespelingen op
?n toekomst vajn Ruud, gansch anders dan hij en
pj zioh die voorgesteld hadden? Wisten zij'n moe-
I der en zij'tn tantes dan niets van zijn plannen
[omtrent haar? Dat was tooh ondenkbaar! Wat be
rende inioht Claasje's en nicht Nancy's surveil
lance? En Ruud zelf? Hij verried prikkelbaarheid,
'erswooidheid. Andere jaren bij hetweer zien, bé-
ond er voor hem in de kanier nooit iets of iemand
anders dan Retty, rij\alléén; nu was er nóg iets ge-
st, een macht bijna sterker dan zij: zijn zor-
- Betfcy huiverde
^Maar plotseling richtte zij* zioh op, streek zioh
wet de hand over het gezicht. Foei, op een dag ais
iWJ zich .te laten beheerschen door zulke neer-
Biachtige gedachten, het vooruitzioht van zij'n I'ang
verlof daardoor te bederven! Retty' glimlachte....
iuaar was nu iemand in de kamerHoe had zij
^^ozien toen hij binnenkwam zooeven
I d-, 6611 gelukkige uitdrukking op het gezicht ging
|«j voor den schoorsteemsipiegel' staan, hief de armen
°Piveranderde wat aan haar kapsel'....
Daar hoorde rij het krakend dichtslaan van éen
te Wervershoof, ook den, aanvalligen leeftijd van 24
jaren bereikt hebbende, bevond zich op 25 October jL
als bestuurder van een rijwiel op den 'Oosterdijk te
Andijk en had zijn „liggie" zeker niet al te best in
orde. 't Was avond en 't is eenmaal onvoorzichtig
om dan de spullen voor de bij. de wet vereischte ver
lichting niet prima in orde te hebben! Ontbreekt
daaraan wat, dan is dat voor jezelf maar ook voor
anderen veelal onpleizierig. Zooveel als er „teugens- j
woordig" langs 'sheeren wegen passeert, is een boL-j
fiing bij1 halfbakken verlichting volstrekt niet denk
beeldig. Eln ookje kunt politie ontmoeten. Dat
was 't nu met Dorus en hij tippelde dT in, want toen
de Andijker politieman 'L. Zandbergen hem som
meerde om knapjes stil te houden en af te stappen,
peddelde Theo lustig door en meende zelfs den dans
te zijn ontsprongen vooi bekeuring. Maar hij, vergiste
zich, want de agent had bij' het goede licht van eigen
lantaarn, den jongeheer heel goed herkend, die eritou
inliep wegens het op vordering tót stilhouden, krach
tens wettelijk voorschrift gedaan, daaraan niet vol
doen. Overeenkomstig den eisch was het vonnis nu
f 30 boete of 30 dagen brommen,
zn bedoeling was goed.
Cornelis Baars, veehouder te Schagen, heeft aldaar
de politie belet of belemmerd door op 8 October
's avonds iemand, die zonder licht fietste, gezwind te
waarschuwen voor de politie, zoodat die wielrijder
door die waarschuwing de politie is ontkomen, De
36-jarige Sohager politieagent M. van Haren ver-<
klaarde thans dat hij tengevolge van de door be
klaagde geuite waarschuwing den in overtreding zijn
den fietsrijder niet heeft kunnen bekeuren.
Beklaagde Baars staat gunstig bekend en kwam er
met 'ii tientje boete subs. 10 dagen, hechtenis af.
NI BÜOZE MAN.
Frederik Kwast, een groote kerel uit Den Helder,
boos op den keurmeester Adxianua Wijnandua van
Waardenburg, die het zeegras keurt en termen had
gevonden om Freek's zeegras af te keuren, had! beu
dreigingen geuit tegen den bij hem in ongenade ge
vallen keurmeester. Bedreigingen tegen het leven, of
althans tot mishandeling. Beklaagde had hij het uit
bulderen van de woeste woordën een vervaarlijk mes
in de ruige, knoestige hand,Zoo kan men zich
denken, dat het een angstwekkend oogenblik zal zijn
geweest en kan men zich bij de gedachte daaraan
de rillen over den dierbaren rug laten gaan. Maar
beklaagde ontkende, een mes te hebben gehad.
Een patriarchaal uitziend 70-jarig los arbeider l.
Kruit, had gezien dat bekl. wat uit den zak haalde en
in dreigende houding op van Waardenburg afkwam.
Beklaagde's zoon had boozen papa toen stevig bij
den arm gepakt. w
De 0.v.J. eischte wegens de bedreiging 14 dagen
gev.
Mr. Polak, raadsman, concludeerde tot zeer cle
mente straf.
Vonnis f 10 of 10 dagen.
I
NIET MEER' ONDER, DEIN' INDRUK.
Poortsluiter was Jaap 'Schouten, van Medemblik.
Die had aldaar op 3 November jL bij het uitgaan van
de kerk Wilhelmus Maria Poggeman beleedigende
uitdrukkingen toegevoegd. Het vonnis was f 25 boete
of 25 dagen hechtenis.
Vakkundig getoetst en niet duur
Desgewenscht op termijnen bjj
Alkmaar Lanyestraat.
Ook bij wiize van proef IN HOOR Ie verkrijgen.
Rt-ISKÜSIbN VtliGObD.
Vraagl Caialoges aan zonder verplicb.iou-
deur, zware treden in de marmeren gang kwamen
vlug nader. Snel veranderde zij van houding;,
ging met den rug naar den spiegel" staan, leunend
tegen een fauteuil'. Juist bijtijds, een haastige.hand
schoof 'met een ruk de zijden portière voor de ka
merdeur op zijde.... Jaap stond voor haar!
Retty!'' ju beide, neen, bazuinde zijn heldere,
sonore stem, met forsch geluid de kamer vullend.....
Met het aristooxatisohe beeld van RudoJf vain
Hoogduynen nog voor oogen, merkte Retty duiden
lijker dan ooit op, de gedrongen breedheid van
Jaap, het forsch hoofd met het achteloos naar
achteren gekamde donkerblonde krulhaar, de ge
laatstrekken,, te scherp belijind, te beweeglijk om
ooit mooi te kunnen heetenZij zag, duidelijker
dan ooit, zijn nonohalant gedragen kleerdn van aile-
daagsch snit; doch haar Ontging evenmin de trok
van energie om den .mond, de inteQigentiö ziiner
staalgrijze oogen, die doordringend op de hare
gericht bleven, terwijl hij met enkele groote stap-
de lange smalle kamer doorschreed om haar te
iken. Tot zelfs op dit zachte kleed waren zijn
voetstappen hoorbaar. En ook bemerkte zij, hoe
een blijde ontroering een uitbarstende
voortvarendheid gaf aan elk zijner bewegingen,
aan zijn oogopslag, nog voor zijn mon,d één woord
had gesproken.
En plotseling, in pen voorvoeJeni van naderend
onheil, viel een .groote, verlammende schrik over
Betty. Zij wilde, maar zij .kon 'niet meer tegen
houden dan storm, die haar teerste gevoelens ging
bedreigen.
Retty...... Eindelijk, ik ben ©r! Ik breng je groot.
goed nieuws!"
Hij onderbrak zich zelVen, bleef staan, vlak
voor haar, zag rond, merkte op de v©r schoven stoe
ien, de nog wasemende bouilloire, de gebruikte thee
kopjes op de tafel voor de canapé, Hat yan Ruud
op den schoorsteenmantel': „Er is bejzoek geweest,
verwacht je soms nog iemand?''
„Neen, 't is al Iaat",, antwoordde Retty koel.
kort, vijandig gestemd,' olmdat dit onbesuisde bin
nenstormen zoo schril verbroken had de teere
droomstemming van geluk, waaraan zij zich iuis<
bad overgegevenwaaraan de herinnering alleen
haar nu nog een glimlach om de lippen tooverde
Zijn jaloersohe oogen zagen dat lachje, dat even
speelde om haar mondhoeken' als zonnesohijnj op
5 December 1925.
Vijf December, en in heel Nederland is het
feest. Eindelijk de dag, waarnaar alle kinderen
weken lairig hebben uitgekeken-
Vijf December, en Zaterdag, eeffi gewone Zater
dag net als alle andere, voor de rest van de wereld.
Eigenaardig, zooals feesten 'aan grenzen zljxi
gebonden. Wie weet, welke redenen tot juichen en
springen en dansein er voor de ChinoeZen op 5 No
vember zijn, voor de Japanners op 5 October oh
voor de Siameezen op 5 September.
Vijf November schrijf ik daar bij toeral. Of het
een feestdag is voor de Chineezen, of een dag van
diepen rouw, is mij. ten eenenmal© onbekend. Maar
voor de Engelsche jongens is het een van de be
langrijkste dagen van net jaar: de voetzoekers, ze
venklappers enBengaalsche luoifersdag. Zooals Bob
by en Freddy en Tommy het noemen: Guij Fawkes*
Day.
Vanmorgen, toen ik 5 December op de. kalender
zag staan, kwam ineens deze. gedachte bij mij op
van het eigenaardige van die aan grenizen gebonden
feesten. De eigenlijke, reden van de gedachte was
een heel lange Amerikaansche brief.
Vijf maanden geleden kwam hij, m "het begin
van Juli. vlak voor de groote vaoantie.
Het adres was heel jeigenaardig: Aan. de leerlin
gen van de hoogste klasse van de Hooge School
te Amsterdam.
Nu is mijn school geen „hooge", maar een dood
gewone middelbare, en dus zou men zeggen, dat
ae brief "bij ons niet terecht was. Toch wel. D©
post had hem niet bij ons afgeleverd. Die had zijn
Slicht naar behoorein gedaan, en hem gebracht aart'
e Universiteit in de Oude Manhuispoort.
Daar had men hem geopend. Een „leerling'' van
de „hoogste - klasseP' "Wélke student zou niet ver
ontwaardigd .zijn, als hij" een leerling van e©n
klasse werd genoemd?
Laten we maar zeggen, dat de Rector Magui
ficus hem geopend heeft. Zoodra hij hem las,
merkte de Hooggeleerde Heer, dat dit epistel met
■•.•oor hem, noch voor zijn „leerlingen'' bestemd was.
Dat het niet was voor wat wij een hooge school
rioemen, maar voor wat men in Amerika een high
school noemt: voor iets als Onze H.R.S.
Het gevolg was, dat de.brief werd doorgestuurd
en bij ons terecht kwam. Dat hij op een morgen m
Juli aan mij ter hand werd gesteld, om in de hoog
ste klaseen voor te lezen.
De hoogste in Juli is de vierde., want dan zijn
de jongens en meisjes van de vijfde af lang en
breed naar huis. Dus las ik den langen Amerikaanj
schen briel voor aan de twee vierde klassen van
onze school.
Er was groote belangstelling voor. Trouwens,
er is altijd belangstelling voor iets anders.
De brief was afkomstig van de.leerlingen van-eeni
High School in een klein plaatsje in Amerika. Ik
weet op het oogenblik niet zeker, hoe het heet,
Candor meen ik. Maar het is in de staat New-York.
De jongens en meisjes van die High School in de
plaats, die ik dan maar Candor zal noemen, waren'
op het idéé gekomen,' dat het wel' eens aardig zoü'
zijn, om een brief te schrijven aan „Iotgenlooteu'",
in een ander land; Voor dat anJdere land. had
den ze Holland uitgezocht, en ais plaats in Hol
land Amsterdam. Nog een geluk dat ze schreven;
High School, Amsterdam/ Als ze het woord Iloo-
gere Burgerschool haddon gekend, en den brief
geadresseerd hadden: Aan de leerlingen van de
Hoogere Burgerschool te Amstedam, zou de post ©r
nog leelijk mee gezeten hebben. Als ik .mij niet
VAKT RT.TSWTTTf'Q
SCHOENHAND EL-SCHOENMAKERIJ.
Vetleeren Schoenen en Laarzen.
Warme Mailen en Pantoffels.
RUIME KEUZE, LAGE PRIJZEN.
trillende, vlindervleugelen.... Een barsche lijn rim
pelde zij'n voorhoofd, en op dien boon van. gezag,
die haar gisteravond reeds prikkelde tot weerspan
nigheid, klonken zijn snelle, korte vragen, ais
even zoovele bevelén, haar in de ooren:
„Wie .waren er?''
„Och, niet veel, de Hoogduynens
„De nichten!''
Ja, zei ik dat niet?"
„Zoo.,., en waarom verzwijg je, dat j'e ,oher
oóusin", Ru dolf van Hoogduynen, meekwam?"
Betty zette kich in d.qn fauteuil1 en plooide met
instinctieve gratie de wijde plooien van haar gazi-
gen grijzen rok om haar voeten, leunde achter
over, met de ellebogen op de armleuningen .van»
den stoel, bracht de slanke vingertoppen bijeenl
Jaap's barsch sarcasme beantwoordde zij spottend,
want Betty was wel bedeesd, nooit bang: „Ilonnjeur
aux dames, beste Jaap! Heb wat geduld, broertje^''
Zij onderstreepte dat laatste woord, maar hij,
opstuivend, riep driftig: „Ik betti je broer niet,
goddank
„Zeg liever „helaas!'' Jaap'" zuchtte zij met die
innemende zachtheid in de stem, die hem altijd
klein en week maakte.
Hij trachtte zioh te beheerschen, en EeP vol
gens gewoonte, de kamer op en neer. Wat zag. hij
er nu ongelukkig uit, 'en een minuut te yoren nog
zoo triomfantelijk. In den fauteuil geleund, volgde
Betty met haar melancholieke pogen elk zijner be
wegingen. Toen, plotseling, zei ze, met week ver
langen in haar stem: JJ Jaap! frère Jacques,
neen,... nu niet boos worden, laat me je zoo noemen,
zoo .denk ik het liefst aan je...., een blik in het
verloren .paradijs van voor zes jaar.
Frère Jacques, zooals je daar om me heen beert,
straalt er zulk een gecomprimeerde kaoht
energie van je uit.... Och Jaap, waarom verloochen
de je ooit onze heerlijke bloedverwantschap."
„Omdat die een leugen is!"
„Een leugen, heerlijker dan de waarheid, zooals
sprookjes mooier zijn dan het .werkelijke leven!
Was je nog maar m'in vroegere trouwe Jacques,
r.'n oudere flinke broer, die me beschermde als hét
te pas kwam. Ik kan soms naar dien steun van. vroe-
Ter verlangennu bijvoorbeeld! Weet je, vrat ik
ioen zou, als alles tusschen ons nog was als heel
vroeger....! Dan stond ik op, dan zou ik naar je
vergis, heeft Amsterdam veertien openbare en
een stuk of zeven bijzondere H.B.S.-en.
Maar dit zijn bespiegelingen- Waarom de Rector
Magnificus den brief juist aan ons had gestuurd,
weet ik niet. Maar wij hadden hem, en ik las
hem voor.
Veel van den inhoud herinner ik mij op het'
oogenblik niet. Dat er een verzoek in voorkwam
om antwoord, spreekt vanzelf. Er was geen tijd
meer, om dab antwoord te zamen te schrijven in de
les, want het was een van de laatste dagen vóór
de vacantie. Maar een van de jongnns nam op zioh,
om voor de twee klassen het woord te voeren.
Zijn brief heb ik gelezen. Op den allerlaatste^
morgen, datf wij vóór de vaoantie op sohool kwa
men. had hij hem meegeuoen. ,'t Was een goede
brief, en voor de jongens en meisjes in het buiten
land ook een belangwekkende brief.
Daarna heb ik, gelóóf ik, aan de heele zaak niet
meer gedacht, tot ongeveer veertien dagen geleden.
Toen was er voor den sohnjverr van den br iet.
een groote, zware enveloppe gekomen, geadres
seerd aan de sohool.
Wij hebben samen dat antwoord gelezen, 't Was
een antwoord in het meervoud. Vier jongens ©n
meisjes hadden geschreven.
Uit één van ae brieven vernamen; we, hoe alles
in zijn werk was gegaan. vGister", schreef dez©
jonge Amerikaan, of Amerikaansche, 't was
een meisje geloof ik kwam1 onze Engelschei
leeraar in de klas-met den brief uit Amsterdam.
Hij heeft hem.ons voorgelezen, en wij voriden: hem
allemaal heel intetressant. En nu, zei ónze leeraar,
moeten jullie allemaal gaan zitten en eenl antv-
woord aan jullie Amsterdamschetn collega schrijven.
Het beste antwoord, of de beste, als meer goede
zijn dan één, zullen we sturen-
't Was een aardig idéé voor ons, toen we ons
voorstelden, hoe. die Amerikaansche jongens en(
meisjes daar hadden ritten schrijven aan onk.
Niet alle vier der brieven waren even goed. Eén
vertelde^ van de schoolclubs. Een ander beschreef
tot in bijzonderheden het stadje, waar de sohool is.
ÜÊen derde weidde uit over de mooie omstreken van
Candor en nog weer een ander herinnert u zich
nog, dat deze brief begon over den 5den Deceirt-
berr vertelde van de Amerikaansche feestdagen-
Dat was een onderwerp, dat ons interesseerde.
Twaalf October bleek een feestdag te rijin voor
de Amerikanen, naaf ik meen, omdat Ookxmbusl
zoo goed was, hen op dien dag te pntdekken. Eem'
en dertig October is, schijnt het, ook een heel
belangrijke dag. Als ik .mij goed herinner, ver
maakt rioh dan alles wat jong is ten koste van
'alles wat niet jong is. Dan was er, meen ik, nï>g
'de eerste Dinsdag Ina den eersten Maandag in
November, en inog andere. Alles te zamen geno
men, leek Amerika, wat de feestdagen betreft, nog
kiet zoo'm verwerpelijk land te wezen.
Deze vier epistels vroegen ook weer om antwoord.
Liefst om persoonlijk antwoord, van een van onze
leerlingen regelrecht aan een van de
leerlingen van de Candorsche High Sohool. Een!
twintigtal (namen en adressen waren gegeven.
Een oogenblik had ik gedacht, dat de lust tot
antwoorden niet zoo heel groot zou zijn. Maar
daar had ik mij in vergist. De twintig moesten met
beleid en zorg verdeeld worden. Er waren meer
liefhebbers dan (namen-
Heel vpei richtsnoer hadden we niet bij de ver
deeling. Sommige jóngens of meisjes voelden rioh
aangetrokken .tot een mooien itaam. De schrijver
of schrijfster van den aardigsten van de vier brie
ven "had meer dan één( sollicitant. Eén jongen ver
zocht nietdein naam te .krijgen van döngene, die in
toegaan en m'n voorhoofd drukken tegen dien bree-
den schouder, die geschapen schijnt om zwakkeren
te steunen, en ik zou je vragen me aan. te zien, tot
je heldere intelligemte oogen al wat diep in mij is
en wat ik met onder woorden kan. brengen, naar
de oppervlakte hadden gehaald, zoodat wat er gist
en brandt in mij duidelijk klaar voor mij was ge
worden, als jou eigen kunnen en willen altijdIk
heb het gevoel, alsof jij alleen mij' zou kunnen hel
pen, steunen, sterken
Hij stond voor haar, doodsbleek van bedwongen
ontroering, hij strekte rijn handen bemoedigend
naar haar uit: „Je weet, Betty, dat je nooit ver
geefs om hulp bij mij aanklopte. Waarom zou ik
je dus nu niet even goed kunnen helpen....?''
Maar zij schudde het hoofd, klemde de gestren
gelde vingers tegen de borst. Pruilend antwoordde
rij: „Ach neen, vroeger... ja... vroeger! Maar nu
is er een barst gekomen in het mooie vertrouwen
sinds wij^ weten, dat wij geen broer en zuster meer
zijn. Wij rijin vreemden geworden voor elkaar....
Jij Vilde het zoo, en dat verbrak de zoete be-
toovering tusschen oriö... Je hebt me tot een vreem
de gemaakt' tusschen jullie allenP'
Hij leunde met de eene hand zwaar pp de rug
leuning van haar stoef en boog rioh diep over .haar.
Zij hoorde rijn korte, vlugge ademhaling. Zij '2^
tot hem. op, zijn gericht zoo vlak bij het hare; met
een kreet vloog rij op, bevend met uitgestrekte
handen hem afwerend:
„Neen, ineen, Jaap niet spreken... O, in hemels
naam, zeg (nu niets....! Bederf niet weer alles,'
kermde rij. ofschoon zij toch wist dat niets den
woordenstroom, die hem op de lippen brandde,
meer kon tegenhouden.
Weer was daar die gevaarlijke triomfblik in rijin
stralende oogen: „BettyVandaag' heett vader
naar haar. uit: Betty, eens .noemde je deze handen
leeg, nog_ altijd rijin -zij niet van goud, maar sterk
genoeg zij'n zij geworden om de vrouw die ik lief
heö met geheel mijn hart, te dragen door het le
ven. en ik beloof je, zoo dat je verlor-ring is; ik znl
werken tct die handen pok bovendien! nog eens*
gouden handen wordenP'
Wordt vervolgd.
