Alieicco Ninis- sfSited De afsluiting van hei Amsteldiep en de Zuiderzee-visscherii. DE GELUKKIGE HELD PUROL COsto Jaargang. No. 7780. Uitgeversi N.V. v.h. TRAPMAN 8- Co., Schagen. E E- 3T2, BLAS» FEUILLETON. Arrcmdissements Rechtbank te Alkmaar. Donderdag 21 Januari ,1926 schaker c ieis t. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Advor- tentiën nog zooveel mógelijk in het eeratuitkomond nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20. Prijs per 3' maanden fl.65. Losse nummers cent. ADVERTEN- TIöN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel moer 20 cent (bewljeno. inbegrepen). Grooto lot tors worden naar plaatsruimte berekend, DIT NUMHER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. GEEN SCHADE, ALLEEN MAAR ONGERIEF? Zooals bekend is, wordt door de Zuid'erzeevis- sohers roods meerder© jaren actie gevoerd voor een belioorlijke schaderegeling, bij doorvoering der plannen tot afsluiting en droogmaking der Zuiderzee. Hoewel voor de hand ligt, dat d'e vis- 8ehers liefst hun gewonen arbeid, waarmee Ze zijn opgegroeid, wouden willen blijven! verrichten., be grijpen zij, dat het niet opgaat, waar met de droog making der Zuiderzee zoo groote landsfceihnlgen; zijn gediend, zich hiertegen' te verzetten. Alleen vragen zij, waar de belangen der visschers aan die (grootere) landsbelangen worden opgeofferd, dat mervoor een behoorlijke schaderegeling zal wor den verleend. Waar h.un heel'© kapitaal in de meeste gevallen in de visscheri j is belegd (in d©n vorm van vaartuig en vischwant) en dit voor de visscherij in andere wateren gesteld dat zij dit zouden wenschen moeilijk dienstbaar kan worden ge maakt, zouden zij bij opgeven van hun bedrijf, zon der kennis van oen ander vak vrijwel brood ©loos komen te staan. Ook het afvissohenf van, het visch want, zonder het regelmatig vernieuwen van een gedeelte der beug, kan niet worden toegepast, orn aat men in zoodanjg geval tenslotte slechts met de helft of een derde deef van heb vroeger gebe zigde vischwant zou moeben doorvissehetn, wat tot inkomsten zou leiden, die niet alleen verre van voldoende zijn, maar waarmee men, ten stott© ge heel tot den bedelstaf zou worden gebracht. Er zit dus voor hen, die niet op de een' of andere bevre digende wijze uit het rissohersbedrijf kunnen!af vloeien, niets anders op, dan te blijven doorvie- sehen, zoo goed of uoo kwaad als dit slechts mo gelijk ia. -,1. Nu sinds eiikele jaren een begin is gemaakt met de voorbereidende werken en de afsluitdijk door het Amsteldiep voor de visschers, die dit vaarwater bezigden voor het bereiken van h©t voor hen rn^st geëigende vischveld of voor hen, voor wienf dit als hèt vischveld of de trekplaats. moet worden aangemerkt, reeds op velerlei wijze schade in de uitoefening van hun bedrijf blijkt te geven ligt voor de hand, dat voor vele visschers uit deze om geving de schaderegeling tot vraagstuk vair ur gente beteekenis wordt. Vooral de visschers van1 de Haukes op Wielingen en te Van Ewijeksluis, die op dit oogenblik wel het meest van de gevolgen1 der voorbereidende werken hebben te lijden,- zijn aan gewezen op een spoedige afwikkeJinig der schade regeling. Echter is 'tot dusver Minister Van! Swaay voor elke directe tegemoetkoming ongevoelig ge bleven en heeft deze steeds verwezén/ naar_ de in te stellen Generale Commissie, welke alle hiervoor in aanmerking komende gevallen zat hebben te ón derzoeken. Maar ook de Instelling dezer Generale Commissie bleef zéér lang uit en al is nu bij Kon. Besluit van 18 December 1925 de hierbedoelde Commissie m het leven geroepen, de benoeming der leden, welke deze Commissie zullen uitmaken, bleet voor zoover ons althans bekend is, nog steeds ach ierwege. Blijkbaar heeft de Minister hiermee nog heel geen haast, wat ons niets zou verwonderen^ omdat Z. Ex. op het standpunt staat, dat te Wie- ringen en in de onmiddellijke omgeving daarvan, tou ja, wèl eefnig ongerief, maar tot heden toe toch geen schade dooir de reeds uitgevoerde werken; is geleden. De betrokken visschers zijn tegen deZe: stelling reeds meerdere malen met klem' van rédenen op gekomen. Men heelt gewezen op de vérwoèsfciiigen die de baggermachines bij het baggeren naar kei- leem in het Amsteldiep, hebben aangericht in de visehplaatsen naar oesters, wulken, enz., reeds van af het oogenblik, dat do drempel in het Amsb©lu diep is gelegd (1921). Er is ook geweizeoi op de schade, aan de visschers te de ITaukes en te Van' Ewijeksluis toegebracht,doordien doze door het leggen van' den afsluitdijk van de meeste hunner visch.veld.en zijn afgesneden. Dit, voor zoover be treft de directe schade, om hierbij nog ni©t te spreken van do indirecte, voor vele visschers ont staan door verlies van het Amsteldiep als trekplaats van verschillende vischsoorten. Natuurlijk is deze laatste schade moeilijk onder cijfers te# brengenl, hoewel zij voor de erbij betrokkenen tot in wijden kring merkbaar is. Echter, de Minister bleef voor dit alles doof of hield zich althans zoo. Immers, er was nog gee» schade, alléén eenig< ongerief. En wit ook werd aangevoerd, de Minister verschoof allés naar de Generale Commissie en trok zich verder yan] de zaak niets aan. Ieder kan nagaan, dat .de taak, welke aan deze Commissie is opgelegd, een zware en groote is. En1 dat het dus van zeer groot belang zou zijn geweest, wanneer deze Commissie -zich eerst voldoenlde in haar taak zou hebben kuniiien' inwerken,- eer tot een afdoende regeling overgegaan behoefde te worden. Dat het langdurig stagmeeren dezer zaait, zoodat men op dit oogenblik, nu reeds zooveel' schar de is geleden nog niet eens weet, wie eigenlijk de menschen zulten zijn, die deze Commissie zuïl'en vormen, hierop uit moet loopen, dat, aoodra de Commissie zal zijn samengesteld, deze reeds direct met klachten zal worden overstroomd, staat irm wel reeds vast. En niet minder zeker is, 'dat, indien de Commissie hierdoor dan niet onmiddellijk vol doende kan doorslaan, deze opdraait voor _de on tevredenheid, die de Minister door zijn 'traineereln heeft opgewekt. Want, om nu eens met den' Minis ter to spreken, het ongerief is op dit oogenblik reeds zoover gevorderd, dat het voor velen in hun) portemonnaie reeds nijpend voelbaar wordt. Het zou ons te ver voeren, hier all'e gevallen' [naar voren te brengen/, waarbij reeds aanwijsbar© schade wordt geleden. Wij zullen dit dan ook niet doen mogelijk komt daarvoor mettertijd ter bovoegder plaatse wel' eens gelegenheid maar wij willen hier toch één enkel' staaltje naar voren brengen /gegrepen uit één enkelen tak van vis- soherij, dat ondanks zijne soberheid, toeh een tref fend juist beeld geeft. Ziehier dan: Te Van Ewijeksluis werd reeds moer dan dertig- jaren achtereen' door een gedeelte dèr visschers in de wintermaanden naar alikruiken ge- vischt. Niet zoo heel lang .slechts enkele wekeni maar! Want zoolang .als de botvisscherij in het najaar nog ©enigszins loonend was, hield men zich daarmee bezig, om deze, zoodra £e bot zioh in h©t voorjaar weer op den wal begon -te ver toonen, op nieuw aan te vatten. Neemt men daarbij in aanmer king de tijd, noodig voor het herstellen van het vischwant (dat ook in den winter geschiedt) dan bleven slechts enkele Weke'n over. uVfaar zij, die deze enkele weken benutten niet de nitoefeni'nlg der alikruiken visscheri j (wa.t wij gemiddeld op evf tiental visschers mogen taxeeren) wisten dan toch meestal den mond hiermee open to houden. Grove verdiensten werden er ni0t mee gemaakt. Gaan wij' nu eeiis na, wat hiervan in den loop der laatste jaren geworden is. De plaatselijke tvis- scherij-statistiek geeft ons hiervan over de laatste vier jaren de volgende cijfers te zl0P: 1922 totaal-opbrengst mimi f 1000; 1923 rtutaffTiÖO; 1924 ongeveer f 180; 1925 nihil Wannéér wij nu hierbij nog opmerken, dat in door A. S. M. HUTCHINSON. 3. De stem van den deftigen Mr. Letham ging ov©r „Burdon, oude jongen, riep hij ben je geraakt r" in een hoog gepiep, hij liet het blad zakken Zei: „Wat zeg je er wel vSh, Nelt? Vreeselijk, hè? die arme jongen". Met oogen, die ni0t zagen, keek hij zijn vrouw aan. Zij sloeg hem steeds pein zend gade. Toen ging hij naar de wascli tafel eni begon de zeep van zijn gezicht te wassohen, hij hield de spons ternauwernood boven het water, toen hij haai- uitkneep, alsof hij dat geluld niet in overeenstemming vond bij het tooneol, dat hij in gedach ten voor zich za g. Z.ij keek hein steeds aan met een peinzende uit drukking op haar galaat. Nu ontsnapte hij haar weeri ,,En zij'n grootmoeder," zei Mr. Letham, terwijl hij kijn gezicht afveegde met een handdoek, hij wijdde bijzondere aandacht aan -het afdrogen van zijn oogen „Zeg Nel, die arme grootmoecf©rl Wat zal ze of onder lijden! Verbeeldt je, dat zo dat leest in de courant!.... Ik_heb hem1 maar eens ge zien, mompelde hij, Terwijl hij zijn dun haar bor stelde. „Ik nam hein mee de stad door, toen hl in ztjiv eerste vacantde van Eton naar huis ging. Het heugt mij ais gisteren. Ik herinner me Nu was haar geduld ten einde. Ze hield het niet langer uit. „Maurits", barstte ze uit. ,In te hemels haam, Maurits dan toch!" Mr. Letham keerde zioh verstrooid om. Hij hield een borstel in elke hand op de hoogte van( zijn oorén, en staarde daar tusschen door zijn vrouw aan. „Maar Nel," begoü hij, lieve kind wat is er tochP" - Ze klemde haar handen in elkaar. „Je gaat maar uJoor en je gaat maar door!" riep zo. Je maakt S3.0,-—Begrijp je het dan 'niet? Dringt het utog l u J0!^001, daolit, toen ik je net bericht bracht, dat je neb Zoo opgewonden zoudt zijn als van Handen en Gelaat Doos 30-60-90d 1923 een aanvang werd gemaakt met de buitendijk- sche werken en dat in 1924 do afsluiting van het Amsteldiep tot stand kwam, dan is één_ blik op deze cijfers voldoende, om ons de tragedie, Welke zich ten opzichte van de Zuiderzee-vissoh erij af speelt, onder de oogèn te brengen. En nu meene mén niet, dat het over 1922 gegevén cijfer misschien boven het normale is gelegein, j want wie -zulks -mocht meonen, vergist Zich. Het normale gemiddelde der opbrengst ligt in Werkelijk- j heid aanzienlijk hooger. Het aan de hier gegeven reeks voorafgaande jaar 1921 gaf zelfs een totaal- i opbrengst van ruim ,.f 1500 te zien Wij lieten al- j leen dit cijfer achterwege, om niet van overdrij- j vmg beschuldigd te kunnen worden, al' Mjn. wij j daarnaast van meeinjng, dab het in dit betoog min- der op liet bedrag dan op het feit aankomt. t Zooals gezegd, wij zouden meerdere staaltjes kunhieni leveren, ai1 zouden dan niet alle door j zulke zuiver controleerbare cijfers kunnen worden I gestaafd. Wat wij echter willen oooicludeeren, is dit: De Minister beweert, dat nog geen. schade, alleen eehig ongerief wordt geleden. Natuurlijk we©t de .Minis ter dit niet uit zich'zelf, maar heeft hij vanj (ver schillende adviseurs gegevens ontvangen, waarop deze meening steunt. Behalve de vele andere juis- tere gegevens, die werkelijk ter zake kundigen aaa den Alinistor zouden kunnen verstrekken, kunnen de hier gegeven cijfers onitrenlb dit kleine onder deed van het visseherSbedrijf "Z. Ex. mogelijk oven- tuigen van zijö! ongelijk. Maar dan zal de Minister er tevens goed aan doen, zich van meer betrouw bare adviseurs te voorzien. En het zal goed zijn, als daarmee bovendien ©eh beetje haast wordt gemaakt en niet wordt gewacht tot de ontberinjg haar hoogtepunt heeft bereikt! Of moeten de menschen eerst murw worden ge maakt, om ta spoediger tevreden1 te kunnen wor den- gesteld? K. KEURIS A Zn. Zitting van Dinsdag 19 Januari 1926. EEN P R EK KELDBAADGTSCHIEDENTS. I 'n Half dozijn zaakjes vandaag. Waarvan *t eerste was dat van den heer Officier contra Pieter Abraham de Lange, industrieel, geboren te Alkmaar 27 Fe bruari 1874 en wonende te Heilo. Hij was wegens het laten aanbrengen van prikkeldraad op zoodanigen afstand van den openbaren weg dat hij daarmede de geldende gemeentelijke verbodsbepalingen bad I overtreden, door den Alkmaarschen Kantonrechter veroordeeld tot f 10 boete subsidiair 5 dagen brom- men. Zoowel beklaagde als de Ambtenaar bij *t j Openbare Ministerie van het Kantongerecht waren i van dat vonnis in hooger beroep gekomen. De arme Kantonrechter had het alzoo niemand -naar den zin kunnen maken met zijne vonniswijzing en Z.E.A. on- i dervond er de waarheid van dat „de Rechtspraak is 'n moeilijke zaak" Jonkheer Nicolaas van Foreest, Burgemeester der gemeente Heilo, legde op innemende-, gemoedelijke ik. En inplaats daarvan Ze brak af en veraii- derdo va.n toon. „Schuier jij je haar maar en sta. me in te hemelsnaam niet zioo aan te staren' Hip gehoorzaamde. „Ik moet je eerlijk zeggen, dat ik 'niets van je begrijp/' zei hij. „Dat zeg- ik je juist, nep ze uit. Dat doe je ook niet. En je gaat maar steeds door!" Hij scheen er over na te denken. En zij'n stil zwijgen prikkelde haar. „Begrijp je het werkelijk niet? Ga je maar voortdurend door om me te er geren? Ik geloof het heuLsoh.'' Ze lachte haar spottend lachje. „Ik weet niet wat ik er van gelooven moet. Het is belachelijk belachelijk, dat jij zoo anders zoudt zijn als- ieder ander. Voor mij beduidt dit bericht, dat jij Lord Burdon beint. Begrijp je dat?" „O!" zei 'hij, alsof hij ten laatste begreep; toen zweeg hij. „Hoe kan ik iets voelen voor menschen, di0 ik nooit gezien heb? vroeg ze. Hij gaf geen antwoord, borstelde langzaam atljin haar. „Niemand zal beweren, dat ik dat doen moet. Iedereen in mijn plaat» zou n;et zoo voelen als ik" Nog geen antwoord; zijn zwijgen hinderde haar onuitsprekelijk en het maakte, dat Ze zich sterker uitdrukte, dan ze bedoelde. „Wat gaan mij de Burdoïis aan?" „Ze hoor en tot mijn familie, kind" zei Mr. Le tham. Ze had het niet willen zegen, maar z© z©i het toch hij pxrikkelde haar te zeer. „J© hebt je nooit do moeite gegeven om Ze ook tot mijn familie tc maken," riep ze. Mr. Letham was klaar met zij'n! haar opmaken. Hij maakte nu zijn boord vast om zijn dikken, nok, bekeek zijn nagels of ze soms hierdoor geleden had dein én begon toen zijn das te strikken. Een paar minuten keek Mevrouw Letham mis noegd naar den dikken> onverzorgden rug, die naar haar toegekeerd was de lompe schouders, dén d;kkéti nek, het opbollende overhemd busschon de bretels. Ze lachte ev©n het hielp haar toch ti'efca om boos te zijn. ,.T© J^bt- je heelo I«vén nog nooifrmet iémand ge- k'bbeld hé Maurits?" zei ze; en met een beweging, w'vr'n vriendelijkheid ei ongeduld om den voor rang st eden, fcrok ze het overhemd glad, deed de wijze get-uigeverklaring af in deze kwestie tegen be klaagde, (die bij gevolmachtigde, ÖVEr. P. A. Offers uit Alkmaar) was verschenen. De 'O.v.J. vroeg bevestiging van Kantonrechterlijk vonnis. Z.E.Gestr. was dus bet vonnis dan toch wel naar den zin! Mr. Offers is niet van deze meening en concludeert tot vernietiging van gewezen vonnis subs. vrijspraak. Na nog eenigo re- en dupliek tusschen spreker en d enheer Officier wordt de behandeling gesloten. EEN DURE OVERTREDING. Uitgeroepen wordt de zaak tegen Nicolaas Pieter Blokker. Maar hij moet nog even wachten. Eesrt- krij gen we Walterus Nederkoora uit Alkmaar als be klaagde. Hij had de arbeidswet overtreden door te la ten werken in tijden waarop dat volgens de ter zake bestaande wettelijke bepalingen niet, toelaatbaar was. De Kantonrechter had hem deswege 24 boeten ieder van f 12 (elke boete door 3 dagen hechtenis te ver vangen) opgelegd. j Walterus, die een boekwinkel en eene handelsdrukr. kerij beeft, kwam in hooger beroep. Dit werd heden behandeld en na getuigenverhoor vorderde de -O.v.J. I bevestiging van vonnis. I Mr. de Lange Jr., pleiter. conclude$rde tot ontslag i van rechtsvervolging, subsidiair een kleine straf, in evenredigheid met- het feit. 1 OM HEM ,,'N HAK -TE (ZETTEN", Nu mocht Nicolaas 'Pieter Blokker, een chauffeur uit Hensbroek, aan de beurt komen en hij was le- 5 vensgroot present. Deze beklaagde had de „bus" van i den autodienstondernemer Pieter Dudink uit Obdam I op 8 October jl. te Alkmaar onklaar gemaakt door Z draden der bougies te verplaatsen, namelijk die van 4 op 3 en die van 3 op 4. Daardoor werd verkeerde ontsteking verkregen, terwijl bij het aanslaan de zwengel telkens met groote kracht terugsloeg, waar door men heel licht ongemak aan hand of onderarm kon bekomen. De O.v.J. achtte het een ernstig gebeuren en maakte uit 'het voorgevallene op dat toekl. het doel had gehad om den concurrent ,,'n hak te zetten". Z.E.Gestr. vond het een feit van zoodanige beteekenis dat het niet met geldboete, zelfs niet met. hóóge geldboete kon worden afgedaan, maar een korte vrijheidsstraf, hier was te vorderen. Gerequireerd werd 3 dagen gevan genisstraf. WEL DE KWITANTIE, MIAlAtR GEEN GELD. Cornelis P. Kuis uit Limmen, had van een zoon van zijn eveneens in Limmen woonachtigen schuld- eischer Verduin een kwitantie aangenomen en die niet betaald en wijde naderhand niettegenstaande het kordaat aandringen van dén 17-jarigen Christiaan Verduin noch geld. noch kwitantie teruggeven. Nadat door den O.v.J. tegen den langen Kuis even tjes ter zake f500 boete (subs. 100 dagen werd geéischt zal de groote Kees ook wel droevig hebben geneuried de oude, melodieuze wijze: „....en zie ik dééz' kwitantie aan, Dan denk ik aan m'n Christiaan!! (bis) JACHTWIETSO^ERTREDING. Cornelis J. 'Strooper van 't Zand (Zijpe) was als bekl. absent. De Kantonrechter had hem f 6 boete subs. 3 dagen hechtenis opgelegd ter zake jachtwets overtreding, gepleegd te 't 'Zand op 2 Augustus (plus verbeurdverklaring van het jachtgeweer.) Bekl. en Ambt. O. M. allebei ijverig in hooger beroep! De O.v.J. vroeg bekrachtiging van het vonnis. VERDUISTERING. Bekl. Gerrit J. Groenouw uit Amsterdam, (heden absent) besloot de rij. Hij had bij geldinning voor een paar Amsterdamsche zakenmenschen wederrechtelijk geld toegeëigend en dit verduisterd; totaal ruim f 50. Dat kon niet door den heugel en de O.v.J, eischte 8 maanden gev. OV-er 8 dagen uitspraak. omgedraaide bretel recht, en 2©i 'toen.: „laat mij het maar doen," en strikte handig Mr. Lethaml's das, netter dan hij hot ooit zelf gedaan had. „Zie zoo, dat is beter Heb je wed eens gekib- beld?"^ vroeg ze. „In ieder geval iniet met jou, Nel" gaf hij lachend ten antwoord. Kleine attenties als dez© kwamen zelden voor, en hij waardeerde zq. Op zijn vrienL delijke zachte manier streeld© hij d© hand, die een. oogenblik op zijn schouder rustte en hij zei I „Je hebt gelijk, kind. Ik begrijp wat het voor jou beteekent, en ik had er m©er in moeten/ dee- len Het spijt me, Nelly, het spijt me. N©t iets voor niij. Ert wat betreft, dat ik ze Hoodt tot jou i familie heb gemaakt.... Ik weet, dat je daarin,' ook gelijk hebt. Maatr je bedoelt toeh niet, dat ik het opzettelijk gedaan heb. Je weet, ik heb J6 zoo dikwijls gezegd, dat onze tak en da hunnje mijlen' van elkaar verwijderd waren.' Een andere tak, een andere familiekring. Ik vermoed', dat jij ook nooit gehoord hebt van bloedverwanten, die ©v©n ver van je afstaan als de Burdons van mij. Zoolanjg wé ge trouwd zijn, en zelfs lang daarvoor, heb ik nlooiü iets van ze gemerkt." Hij lachte haar vriéndelijk toe: „Nu is het- weer goed, hè?" Ze werd ongeduldig, dat hij zoo kalmpjes voort ging „Natuurlijk, natuurlijk zei Ze onverschillig. „Dat heb ik ook niet zoo bedoeld. En toen: .Maar o Maurits, denk je eens-in, hoe ik me voel!' Z© klemde haar vingers om zain arm en zag hem' teer der aan: „Heb je jo ingedacht het voor ons betetokont?" Dat'vond hij prettig. Hij" hoofde haar graag van ,/-ns" spreken. Zijn gewone stemming keerde terug: hij lachte vroolijk: „Waarachtig, dat heb ik nog niets eens gedaan," en ev©n vroolijk liet hij' er op volgen: „Het is eén hoele opdracht, ©en heeló op dracht, Nelly" Ze klapte in haar handen, van opgewondenheid en haar oogen schitterden. „Maurits Lord Burdon Verbeeld je!" „Het zal nog eén groote last zijn," zei hij terwijl hij een gezicht ti-ok. Ze lachte. „D^t is weer net iets voor jou! Eén last, Maurits! Denk toch eens: Ik Lady Burdon. Ik rind het hot een droom." ,sHet is oen heele stap vooruit," gat hij toe ter wijl hu goedig lachte om haar opwind hg Ze schaterde het uit. „Denk e-jns jij ©0n Lord!" Ze keek hem aan, piakte hem bdj zijn beide armen en schaterde opnieuw. „Een stap vooruit! Eeav last! Wat ben jij.... wat ben jij" toeh voor een kerel, Maurits! Denk je eens 'in, een Lord. Je zult je zult nu moeten toonen, wat je kunt." Hij wendde zich een oogenblik af, en zocht iets iu een lade- Toen hij zich weer omkeerde, zag He aan zijn gezicht, hoe de enkele gedachte aan een verande ring in zijn leven hem al 'tegen de borst stuitte». „Het is een troost," zei nij dat het niet voor lang zal èijn," en hij klopte op zijn hart, dat de doktoren hadden afgekeurd. Z,e wist, dat 'dit maar een grapje was, maar het prikkelde haar toch. Z© bad een hekel aan elke toespeling op dat zwakk© hart, waar ze zich ai meer noodeloos ongerust over had gemaakt. „Dat is belachelijk," zei ze. Je weet dat het onzin is, Die dokters! Maak nu. voort en ga mee naar beneden. Gauw, nu gauw, ik heb allerlei met je te bespreken. Je moet m© een massa verteEen, wat er nu gebeuren moet, en ho© alles gaan zal. Gauw nu! Ik ga vast naar Baby kijken." Ze danste n&ar de deur. Ze kwam even terug ©n z©i lachend: „Baby! Wat is die nu, Maurits?" „Nog .altijd dezelfde baby; zou ik denken of schoon ik bijna een uur bezag ben geweest met me aan te kleedön." Voor dezen keer lachte ze vroolijk om zij'n onzin, op dit oogenblik antwoordde do wereld met ©én lach welke snaar ze ook aansloeg. „Zijn titel, bedoel ik. Hoe heet die zoon van een pair? Zijn Hoogheid Bollo Letham? Dat zal ik hem dens gauw gaan vertollen." Z© lachte w-eèri zweefde naar de deur en ging neuriënd Ha-ar bene den. Mr. Letham wachtte, tot hij kaar niet meer hoorde. Toen. het dichtslaan van een deur het niek waarschijnlijk maakte,, dat ze terug zou keerén, v el liii zwaar neer in ©en stoel ©n ki©Id zijn. hand. tegen het hart, waar hij zooeven schertsend op ge wezen had. „Het is een koopje!" zei Mr. Letham. zwaar ademhalend. „Die heele titel kan me gestolen wor den. Het is oen zwaard, dat me boven het hoofd h-ngt Een zwaard aan een zijden draadje." De tl-ouwe Lady Burdon had zich vergist, toen ze iets humoristisch meende te ontdekken in het gezicht dat hij getrokken had, toen ze gezegd had, dat hij 'nu eens „moest toonen wat hij kon."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 1