iXcirnennelLzeep
DERDE BLAD.
Drie Hoofdleden in één
week tijds.
DE GELUKKIGE HELD
DOET UW SCHOENEN GOED
De dingen om ons heen.
I
Zeierdag 30 Januari 1926.
69sfe Jaargang, filo. 7785.
Van Londen over Parijs naar Rome. Werkelijk,
«raar blijven tegenwoordig afstanden? Een week ge
leden liep ik door Londen, drie dagen geleden door
Parijs en thans door Rome.
Voor iemand, die zich voor alles, wat er in de
wereld omgaat, interesseert die de bestudeering van
een liftjongen in een hotel even belangrijk acht als
van een minister, is zulk eene verplaatsing een ge-
lot, omdat steeds weer nieuwe factoren zich voor
tijn oog of oor manifesteeren.
Londen, de hartslagader van de wereld, de stad,
vaarheen al degenen die in industrie, scheepvaart,
ssurantie, finantiën of handel vooruit willen, zich
minstens éen maal in hun leven begeven om een
[ouden of ijzeren ketting, al naar het uitkomt te
veroveren. Londen, de stad 'der gezellige bussen, de
itad waar het geweldig druk is. maar waart minder
awaai is dan dikwijls in veel kleinere steden op het
rasteland, omdat de chauffeurs van bussen en taxi's
leel zelden toeteren, he tis niet noodig, het verkeer
Is geregeld.
Londen, voor den gewonen pleizierréiziger woi-
icht minder aantrekkelijk door het gemis van kof-
iehuizen, waar de pleizierreiziger nu eenmaal graag
even neerstrijkt, hetzij omdat koffehuisbezoek bij
ïem ook thuis eene gewoonte is, of omdat bij ver
moeid van ,al het zien even wil rusten.
Doch overigens is en blijft Londen de stad bij uit
nemendheid, de werkelijke wereldstad, bewoond door
louter wereldburgers, die het niemand lastig maken,
inderdaad voorkomend zijn. die rustig hun gang
gaan en daarom het leven van zich zelf en anderen
veraangenamen. De weinige voorschriften aan het
publiek worden geëerbiedigd en dikwijls denk lk,
wanneer ik het eeuwige gchicaner b.v.b. van roo-
kera en niet-rtook coupé's of autobussen in Holland,
meemaak: Goddank dat deze lieden niet Londen be
volken.
Londen, de stad der gentleman .Wanneer men van
4nden naar Parijs reist, gaat alles als op rolletjes
m ge zit in uw hoekje van de spoorwegcoupé vóór
[ij het weet. Een enkel woord als: „The 8.50 for Do-
reiVCalais", den porter (witkiel bij ons) toegevoegd
irèngt U waar gij wezen moet. Indien ge den man
liet gauw iets geeft is hij al weg, hij wordt door de
Spoorweg Maatschappij betaald en hunkert niet naar
ooitjes.
Het is winter, de ramen zijn beslagen, een sneeUw-
tleed bedekt het landschap, de reis is eentonig.
Doveil! Door de passencontrole naar de boöt, een
>laatsje uitgezocht en even later stoomt de boot
weg en laat de versterkte haven en de krijtrotsen
ichter zich.
Calais. Een dwaze herrie, een gedrang door allerlei
nauwe doorgangen, in te kleine lokalen. Reizigers
unnen hun kruiers niet meer terugvinden, do
uruiais kijken vergeefs naar hun klanten, de doua
nen worden ongeduldig, er fluit een trein, de stem-
ming wordt nerveus, rumoerig, eindelijk de trein,
ïl- zonder een fooi krijg: men zijn besproken plaats niei
iadelijk, maar wordt er omheen geleid. Ontreden is
loodzakelijk, voor een flinken Franschen volzin valt
le chicaneur vlak. Toch een vervelende stemming.
Nat&t mij hadden twee dames een coupé, niemand
twam er meert in, de chicaneur ging naar haar toe,
ischte een fooitje, dat werd geweigerd. De beambte
ld: dan zal ik een paar medereizigers voor u zoeken,
"oevallig gelukte het niet. omdat er betrekkelijk wei-
lig reizigers waren, maar het geval teekent de men-
ftliteit. Al heeft men zelf geen last, toch bederft zoo
ets in uw nabijheid voorgevallen de stemming.
Overigens zijn de Pransche beambten veel ge-
chikter dan een paar jaar geleden, maar tegenover
Ingelsche reizigers zijn zij lastiger dan tegenover
telgen en Hollanders. De haat der Franschen tegen
le Engelschen is werkelijk bedroevend. Ik had juist
lelogeerd bij een familie. Waarvan de oudste zoon
p Franschen bodem gesneuveld en begraven is. Dan
oet de haat der Franschen tegenoven de Engelschen
Lven pijn. Waarom die haat? Omdat de Engelschen
un schulden betalen en zelfs die der Franschen en
ondgenooten, waarvoor zij tegenover Amerika borg
J [ebleven zijn. Omdat de Engelschen gebukt gaan on-
cpmam enmerA
der de belastingen en de Franschen steeds maar
probeeren uit de finantieole moeilijkheden te gera
ken zonder belastingverhooging?
Enfin, het karakter der Franschen is zeer moeilijk
te doorgronden.
Parijs! Gedrang aan het station, wanorde er bui-
-ten, men krijgt toch een taxi en alles gaat dank zij
eenige kwinkslagen goed. 'Eisprit (geest)- hebben de
I Franschen genoeg.
Over Parijs schreef ik reeds, dus: basta.1 De taxi
1 wordt volgeladen: „au gare de Lyon" en weg gaat
het naar het hotel.
De bagage op een karretje, de taxi wordt betaald:
Volt ure quatre du Paris Rome express! Daar
gaan we. Daar staat de train-de-luxe van de In
ternationale Slaapwagen [Maatschappij en even daar
na is alle bagage keurig in ons compartiment opge
schikt.
We zullen straks om vier uur *s middags tot
Dyon langs de route Parijs—Lyon—Miarsei 11 e reizen,
dan slaan wij links af om 's nachts om half vier ln -
Moldane Frankrijk te verlaten en door den tunnel
door den 'Mént Cénis llaliö binnen te etoomen. vlakte en hebben afscheid genomen van de Mid-
Ik heb te veel gereisd om bang te zijn met reizen, deilandsche Zee.
maar ik kan toch niet nalaten te hopen, dat ik nu ^a&rna viareggio! Hier wordt de voor Florence
juist een dag mee Zal mogen maken, dat er geen bestemde wagen afgehaakt en wij gaan doorl naar Pl-
spoorwegongeluk vermeld behoeft te worden. 'Pisa binnenstoomen gaan we opletten en'
Midden in den nacht 2 uur staan wij plotse- Jaweh daar zien wij eerst den mooien Dom .met den
ling stil, ik word wakker, we staan een heele poos, Prachtigen koepel en dan de Campanile, de beroemde
eindelijk davert er met geweld een trein langs ons. scbeeve toren van Pisa. Deze toren, in 1174 begonnen,
Even later rijden wij verder, ik ga slapen, We bel*- 'Kwa 1350 gereed. Men heeft deze toren niet
ben een nacht zonder ongelukken. moedwillig scheef gebouwd, doch toen gedurende den
Om half vier komen de Fransche beambten vra- bouw verzakking ontstond,, getracht de natuur te
gen of wij meer dan 10.000 francs per persoon bij corrigeeren. Gallilei heeft hier zijn bekende valproe-
ons hebben. Het is nu in Frankrijk precies als in veI? ^©daan.
1922 in Duitschland, vrees voor kapitaal vlucht. Een Van Plsa naar Livorno, door de Engelschen Leg-
slecht teekenl "0I71 'g0noemd. Voor dpn kippenhouder wil ik hier
We hebben goed geslapen en gaan ons in ons F*et®en b®n naam van witte en zwarte leghorns ver-
waschhokje, dat wij met de buren deelen, lekker Stenen. Deze kippen heeten naar Livorno of liever
wasschen. Onze buren worden ongeduldig, maar ieder naar Leghonn. Juist aan de andere zijde van het Ita-
zijn beurt. Wie het éérst is, die het eerst maalt, liaansche schiereiland, aan de Adriatische Zee, ligt
Om pl.m. 9 uur Turijn en de Italiaansche douanen. de p'aats Ancona. waarnaar de Ancona kippen ge-
Ik sprak dadelijk Italiaansch en had succes, be- noemd zijn. Nu ik toch over kippen spreek, wil ik
hoefde niets open te maken. Het is typisch hoe het nieteen zeggen, dat men de Leghorns ook wel Mx,
nationale gevo.el in Italië aangewakkerd is en hoe norca 9 noemt, dus naar het kleine eiland der Ba-
veel meer een vreemdeling bereikt, die iets Ita- l0aren Spaanseh eigendom in de Middellandsche Zee.
liaansch kent, dan de ander, die dat niet doei. sMiddags kregen wij Civita Vecchia, waar juist
Natuurlijk 9preek ik nog vrij gebrekkig Italiaanscn een dag te voren in het groote militaire vliegkamp
maar het wordt gewaardeerd dat ik tracht „la bella 00I\ botsing tusschen twee vliegtuigen had plaats ge-
•warel'd. Terwijl goj dit dénkt, dwaalt uw blik co*
willekeurig maar de St. Pieterskerk en naar het
daarachter gelegein Vatioaan en ge denkt aan de
geestelijke macht, die nu bijna twintig eeuwen
lanp van Rome is uitgegaan over de gansche w©-
het
Rome heeft geen haast! Zeker het" geestelijke,
kerkelijke Rome niet, maar het wereldlijké
Rcme heeft wel' "haast. Ziet hoe het daar dooreen
woelt, opgezweept in nationaal bewustzijn, als in
«en koorts om te bereiken wat als het ware voor de
hand komt te liggen, het vervuilen in de wereld van
.een rol', die het uitgeleefde Frankrijk klaarblijke*
lijk onmachtig is verder te spelen.
Zal' Rome dus geestelijk en wereldlijk'den naam
„Eeuwig'' blijven verdienfenP Ik kijk naar «en der
zeven ,heuvelen; naar den Quirinalis. waar het Ko
ninklijke Paleis zich verheft en de Itaüaanöciho
driekJëur wappert en denk onwillekeurig: Ook de
geestelijke he©rschers weten mede te sprékèiv van
de om bestendigheid van Wereldlijke Macht.
Do Wereldlijke Macht van den Troon van dein1
Heiligen Petrus is overgegaan naar het Quirinaal,
maar de Geestelijke Macht is daardoor niet ver
minderd.
Rome, Eeuwige Stad,, wat zult gij nog m de
toekomst bareinf
lingua Italiana" te spreken,
We gaan naar den restauratiewagen om te ont
bijten. Het zelfde publiek als den avond te voren bij
het diner: Engelschen, Franschen en Amerikanen.
De laatsten ordinair en luid met hun afschuwelijke
„iwang", het Amerikaansche accent.
had met doodelijken afloop voor de heide bestuur
ders.
Eindelijk, na 28 uur sporen van Parijs 's avonds
om 8 uur, Rome.
Rome 4e Eeuwige Stad.
Ik was reeds vroeger te Rome geweest, maar toch
Den geheelen dag dreunden de stemmen der vrou- doortintelde mij iets bijzonders toen ik mij dien nacht
welijke Amerikaansche medereizigsters langs de cor- ln Dome ter ruste begaf.
ridor. Ze kletsten maar door, altijd over zich zelf: Ik, E,T is geen stad diezooveel denkkansen opent als
ik, en nog eens ik. Bxnr, wat een volk! Rome. Noem in gezelschap van 20 personen den
Tusschen Turijn en Genua ligt dikke sneeuw, bij naani Rome, en vraag daarna aan al die twintig
Genua begint het te minderen, te Genua is het weg. waaraan zij daarop dachten. Hoogstwaarschijnlijk
Nu komt de reis van Genua naar Pisa, grootendeels zul ieder der twintig aan iets. anders gedacht hebben,
langs de Middellandsche Zeede zee was prachtig, wij °Pj0- neeia^ ZURC een bijzonidero plaats in de
genoten van de mooie uitzichten en het speet ona dat wereld iti en daarom ook kuninen wij begrijpen, dat
steeds weer door een tunnel het uitzicht benomen de Italianen, die aan. elk© plaats een bijnaam go-
werd. geven hebben, gebaseerd op historische overlove-
De reis van Genua naar Pisa is vermoeiend door "Kg. Rem© noemenRome, de Eeuwige, zooals zij
de vele tunnels en den smook, dien men dan binnen- do Trouwenoemen.
krijgt. Van 'Mondane maar Genua is de spoor reeds 13 ^©t toevallig, dat Brescia trouw genoemd
heelemaal geëlecirificeerd, de 20 minuten van den, wordt, want toen alle ander© steden van. het Kei-
Mont Cénis-tunnel bemerkt men daardoor ternau- den steek lieten), bleef Brescia
wernood. Tusschen Genua en Pisa is men bezig aan het ook later weer de Republiek Ve-
de electrificatie, maar is men nog lang niet gereed.
Wij komen langs Rapallo. dat beeldig ligt. Het is
in Rapallo, dat Sir Austin Chamerlain zijn wel
verdiende Kerstvacantie heeft doorgebracht.
Terwijl wen dejeuneerden kregen wij Spezia, in den
golf van dien naam gelegen, omringd door bergen,
waarop machtige forten den hekenden Italiaanschen
oorlogshaven verdedigen. Hier verandert het land
schap reeds, wij krijgen geen tunnels meeT, doch
d.
door A. BS. HU TC HENS ON.
„Ik zal1 het morgen lezen, Mr. Amber, dadelijk na
et ontbijt. Vandaag is het Vrijdag, Maandag zult
het wel gereed hebben, denk ik, en dan kan
et boek bij de andere op het kasteel' gevoegd wer
en. U kunt met me meegaan* als ik er d© vol
ende week naar to© ga ca we zullen het samen.
Lzijn plaats zetten. Ik zal blij rijnj het op zajn
its te zien staan voor ik heenga al' de levens/-
feqhrij vingen gereed. Onze „hobby'- 'Mr. Amber/:
de oude dame, die zooveel verdriet heeft gehad,
indacht, en die •glimlach, die om haar mond
ieelt, weerspiegelt zich in haar woorden. Mr Am-
er, wanhopig geagiteerd, en gevleid, vat in zijn
ujdschap moed om. over iets t© beginnen, dat hém
ezighoudt. Onhandig staat hij oi>, een: schrale go-
>gcn figuur, met oen vriendelijk gezicht, een
ndje over de vijftig, maar ouder uitziende; hij
erpt een boozen blik op den! stoel, omdat deze
•o'n léven maakt als hij dien over den gewreven
loer tegenschuift en slaat de vingers van de
Bl© band om die van de andere-
Ja, Mevrouw, ik zal Maandag stellig Haar zijn
fevrouw zal' het mij vergeven, als ik me zelf op-
--g, maar Mevrouw spreekt van heengaan, ik ben
ik het zoo noemen mag, zoo gehecht, dat ik
iwelijks
Tij is pijnlijk zenuwachtig. Zijn onrustig "bewe
ide vingers geven éen beel'd van zajn te kort
lotende zinnen, die een wanhopig© verwarring
tomen.
De oude vrouw glimlacht op haar vriendelijke
11 lanier. „Mijn goede Mr. Amber, u weet ©r nog
pets van f Door al 'mijn. verdriet heb ik daar niet
&n gedacht. Ik ga naar mijn zuster in York
Mevrouw Eresby, u weet wel'. Hier is niet lan-
mijn thuis, dat .begrijpt u. Wiaarom zou ik
ij ven in een huis waar niets dan droeve herinmier-
figon mij omringenMr. Amber mompelt: „O,
évrouw", en zij vervolgt: „Ik ben vani plan ©en
Jatste bezoek te brengen aan. h©t kasteel! om af-
ste heul te nemen van. onze lïev© vrienden e>n cxm
spaar souvenirs m©do te nemen. Ik wiTde nu
kan, maar ik moet eerst Lady Burdon ontvangen
- Lord en Lady Burdon zullen zoo vriendelijk zijn
kartoe Maandag hier te komen opdat wij elkaar
ENE
jei
eelnig© dagen léeren/ kennen/'
Ze houdt op met een vragend lachje, alsof ze vaitf
Mr. Amlber wil weten of hij nu voldoenlde is in
gelicht. Hij 'knipt geweldig met zijn oogen, begint
weer het spel' met zijn vingers en» zegt plotseling
met geheel vertrokken mond„Het zal' heel vreemd
voor me zajn oom van Mevrouw te scheiden/*
Zij strekt zacht haar hand uit naar de zijhle,
raakt die evén aan.
„Mijn beste Mr. Amber. Wij waren VerbonJdéni
door oen groote vriendschap.
Hulpeloos zegt hij: „Wat moet ik beginnen ?'-
„U moet verder 1'even te midden van uw boeken/'
zegt zij. „Wat zouden zij doen zonder u en u zon
der hen? Ik zal' dit bespreken met Lord BurdotnL
U moet uw léven voortzetten net a!!s vroeger in
de bibliotheek van h©t kasteel', waar we zoo dik
wijls bijeen zijn geweest wij aHen, Zoo zal Ik
gaarne aan u denken. Dat is mijn wensoh, Mr.
Amber."
„Ziezoo/* zegt ze zacht, als hij haar hand aan
zijn lippen bronigt. „Ik ga naar bed. Ik geloof, dat
Ooiden' juist komt," zegt ze, en als de kamenier
binnenkomt, staat zij op.
Mr. Amber tracht iets te zeggen'. Zajn bevende
mond verbiedt het hem en hij keert zich om om de
deur voor haar open te doen.
„Dank u, goeden nacht Mr. Amber. Hier is mijn
trouwe Colden, die zoo goed op den tijd past. Ja. Ik
ben klaar, ik zal' je een arm geven). Goeden nacht,
Mr. Amber/'
En terwijl Mr. Amber haar nakijkt, hoort hij in/
de groote hal' een zwakke stem:
„Wij zullen hier een oogenjblïk rusten, CoTdeni
Die trap is me wat kras. Herinner je je nog wel',
hoe hij me naar boven hielp. Hij sloeg geen avond
over als hij thuis was. Weet j© nog hoe hij ons
liet lachen....
i Mr. Amber keert terug Kaar de bibliotheek, doet
de deur dicht en_ geeft lücht aan ziini ontroering,
door eens geweldig zijn neus te snuiten.-
Mr. Amber gaat voor hëb vuur zitten. Hij was
dien avond ongeschikt, vond hij, om met zijn werk
door tc gaan. Maar zijn gedachten hielden ©r zich
mee bozig, met deze lévensgeschiedenis en met dé
elf andere mooi© deelen, waar zij bij zou staar/,
de voltooiing van het Iev©n der Heeren van Burdon,
de vrucht -van vele jaren dierbaar werk1, het re
sultaat van „onze kleine hobby7'. In zijn herinne
ring ging hij de gelukkige dagen na, zag zijn aan
stelling als bibliothecaris op het kasteel Burdon,
een ge ion go m an met zwakken rug en zwak
ke oogen, de zoon en wanhoop van ©en paoht©r;
n<rië in moeilijke tijden, trouw bleef.
Voor Rome geldt nu het Eeuwige f Wi0 thans
door Rome gaat, het Rome zi©t Van het huidige,
dank zij vroeger Victor Emanuel' 1 en diens Mi
nister Cavour gestichbte ©n dank zij Mussolüni
weer oplevend© Italië©n, even vertoeft op het
Kapotool, die zal den bijniaam een gelukkige vinden.
Daar vlak bij u ziet gij de twee wolven en: ide
wee adelaars, die getuigen van de stichting van
Rome door Romuliis en Remus.
In het midden van het plein zit daar machtig en
krachtig te paard Marcus Aureüus, en achter het
der Senatoren! ziet gij beneden u liggen
het forum Romanum, met de overblijfselen van
rraaie tempels ©n triomphbogen, begrensd rechts
.door de ruïne van het paleis van Caligula, en in
den aohtergronld door het CoHoeseum.
Aaln de andere zijde met de facade naar Bet zich
steeds uitbreidende nieuwe Rome, het ter eere van
Victor Emanuel I opgerichte gedenkteeken, een
pootsch gebouw in wit .marmer met het. me©r dan/
lévensgroote ruiterstandbeeld van den eersten Ko
ning van Italië en verscheidene fraai© groepen,
alles zwaar verguld.
Wanneer ge de vel© trappen van dit monument
opklimt, dan kunt ge Roane aan alle kanten over-
•mefn ep dan betreurt ge slechts dat ge den Tiber,
Rcvmes rivier, niet kunt zien om den indruk vol
maakt te maken.
Ge kunt nu de 7 heuvelén van Rom© tellén, ge
kunt m de^ verte de bei'gén zien, de mooie schakels
der Apenijnen en bön©den u Rome bestudeeren.
iRouie zooals het eeuwen door was. Niet zoo groot
als 'Londen «of Parijs, niet eens zoo groot als
Amsterdam, maar desalniettemin een macht in de
Na veel hangen en wurgen is de Amerikaansche
Senaat eindelijk zoo ver gekomen, dat de Vereenig-
de Staten zich zullen mogen aansluiten bij het
Haagsche Hof voor Internationale Justitie.
Natuurlijk met alleriel voorbehoud en allerlei slin
gers om den arm en met tal van speciale uitzonde
ringen ten gunste van Ainerika, dat zich blijkbaar
doodongelukkig zou gevoelen, als een Hof samengo-
steld uit do allerbeste juristen, die de verschillende
landen weten aan te wijzen, eens recht ging spreken
in een geschil waanbij Amerika betrokken was. zon
der dat Washington te voren de zekerheid had, dat
het vriendjes bad onder de rechters
Heel veel dwazer kan men het niet willen.
Heel veel onrechtvaardiger ook niet.
'Want het principe van alle rechtspraak is nu een
maal sedert eeuwen, dat de rechter niet bevooroor
deeld mag zijn en dat men eventueel in vele landen
den rechter, kan wraken, dien «mén ervan verdenkt,
dat hij vooringenomen is ten gunste of ten nadeele
van een der partijen.
Amerika zet de dingen op hun kop, door er jui9t
een soort garantie voor te willen hebben dat de
rechters of een deel ervan, goedgezind zullen zijn ten
aanzien van de Vereenigde Staten en dat zij dooit hun
sympathie ln die richting geleld, een uitspraak zullen
geven, die meer dan anders het geval zou zijn ge
weest. pro-Amerikaansch uitvalt.
Wij weten, dat velen hoogst ongaarne zien. dat
Amerika nog steeds buiten de nieuwe gemeenschap
is gebleven en zich ook buiten de jurisdictie van
het Internationale Hof heeft gesteld. Het is natuur
lijk van belang, dat in zulk een organisatie een groot
land als Amerika niet wordt gemist en de toetre
ding der Veiieenigde Staten zou dus wel een offer
waard kunnen zijn. Doch "het lijkt ons volmaaki vei-
keerd om die toetreding te koopen, door van de on
partijdigheid en de algeheele onafhankelijkheid der
rechters een soort van caricatuur te maken. Dan zou
het toch -waarlijk beter zijn, als Amerika maar bui
ten alles bleef.
'Momenteel weet iedeié natie, dat het Hof alleen
recht doet of advies geeft op Zuiver-juridische gron
den, onbevooroordeeld en onafhankelijk. Ais de Ame
rikanen zich alleen in het Hof zouden willen wagen
met de Wetenschap, dat althans een paar der rech
ters herleid zijn met hun geweten de band wat te
lichten, omdat zij Amerika zoo'n aardig land vin
den, zou het Hof door Amerika'© toetreding meer
aan prestige en gezag inboeten, dan het zou kun
nen winnen door ook in Amerikaansche geschillen
te mogen vonnissen.
Ons dunkt, dat deze materie werkelijk de moeite
Waard is en wij: hopen, dat de Volkenbond! of bet
Hof zelf het aan do heeren van den Senaat duide
lijk zal maken, dat zulk een prijs te hoog is en dat
men er niet aan denkt tor wille van Amerlka's toetre
ding de zuivere" rechtsspraak tot een parodie te ma
ken. Dan liever niet.
Als men bedenkt hoeveel kwaad bloed er reeds is
gezet door verschillende uitspraken van den 'Bond en
zijn organen, door de dwaasheid van het oordeel ln
zake OpporjSilezië, waar ter wille van Polen op aan
dringen derFranschen door den Volkenbond een
beslissing werd doorgedreven, die voor ieder, die
kon kijken, verkeerd werd geacht, door de uitspraak
van den Gezantenraad in het geschil tusschen Grie
kenland en Italië, zal men zich niet kunnen ontvein
zen, dat het Hof althans boven de verdenking van
partijdigheid moet staan.
Zoo dit niet verzekerd is kan men het Hof van
Internationale Justitie nimmer laten beantwoorden
aan zijn roeping.
hij gang ze na, de doell'ooze jaren van zijn.jeugd
lta midden van zójm boeken, een vreemde veel
zijdige kennis vergmarende en voorliefden, gewoon
ten en waarnemingen in hem wakker roepende,
die hem als met zuigorganen met hart en hoofd
verbonden aan het huis Burdon. Mr. Amber schui
felde onrustig heen en weer op zijn stoel, hij daeht
aan het begin v,an( dat groote werk, dat de oudo
dame hem had voorgesteld, dat „onze Héine bobby"/
zou worden, omdat het 't doel en de ziel vanl zij n
leven zou zijn. En1 n uwas het afgeloopen zoo
goed als afgeloopen. D© uitkomst van wanjhopdg
zoeken in de bibliotheek in sombere oude boeken,
in familiestam boomen, in acten, brieven, perkamen
ten, registers', aanteekenlingeK, was hu saamgevat
in ©ff mooie manuscripten alleen h©t twaalfde
moest nog worden afgemaakt..
Hot -was-Jiiet moeilijk geweest om te schrijven
dit twaalfde deel', dat nu op de tafel achter Mr.
Amberis stoel' lag. Het was geschreven tijdens het
korte léven van den Hoofdpersoon; elk oogenblik
er van was Mr. Amber dierbaar geweest, en dit deel'
was uitgebreid .terwijl de vroeger© deelen Rechts
stukjes en brokjes vermeldden. Tè omstandig mis
schien. Mr Amber begint met 7t juiste uur en het
juiste oogenblik. 6.15Vs van Rollo Percival R©d-
path Letham's geboorte; hij noemt de kleur van
zijn haar, verder vermeldt hij zijn gewicht op
verschillend© tijdstippen boven het gewone
schijnt het den datum van zajn eerste stappen
over den vloer van de kinderkamer ©n meer zulke
kleinigheden.
Zijn vaderis dood opgeteekend vol XI pag. 196.
Hij is dus in zijn darde jaar, alö hij" den titel!
erft. Datum van mazelen... datum van kinkhoest...
eerste rijles... voorbereidende school., eerstè va-
oaKfae... eerste schietles. Hij doet den kogel in
het geweer allés wordt naarfyn beschreven.
Het is aJïes zoo uitgeplozen dat een leemte aan 7t
einde dadelijk argwaan wekt, en deze leemte staat
in verband met het „verdwijnen'' waarover Mr.
Pemberton op Hïllside gesproken .had. ,De krouek
is zeer nauwkeurig; samengesteld tot de maand Mei,
wanneer zooals zij mededeelt, de baron plotseling
vertrekt van Londen naar kasteel Burdon zijn
grootmoeder i9 in Mount streefon vandaar ver
dwijnt voor een lange vacantio. Da.n springt do
kroniek over tot October en geeft daarop een merk
waardig uitvoerig verhaal' over wat er aan het front
voorviel. Maar van deze periode van Mei tot Octo
ber, waarin de maanden Juni tot Augustus voorko
men, waarvan Mr. Pemberton gesproken he©ft,i
weet Mr. Amber, evénais Mr. Pemberton mets te
vertellen cxm de eenvoudige reden, dat het hem
onbekend is, hoe zijn heer dien tijd heeft door
gebracht.
Laten we het tnaaT
don was in
het maar zeggen: De jonge Lord Bur-
die Junimaand in het geheim in Loüt-
den gehuwd: een £©it van groeten invloed op deze
geschiedenis ©n dat nu onder da oogen moet war
den gezien.
BOEK IL
Een boek van de zelfde grootte, het begrip dwaas
heid in beeld brengende.
HOOFDSTUK L
De liefde trotseert alles.
Op oen morgen in Mei bracht, met liefde in het
hart en een do©l' voor Oogen, de aorgelooze hand
van Rollo Percival Redpath Lotham, de twaalfde
baron Burdon de mazen van het net in beweging.
Hij haalde ze nauwer toe-, en bracht daardoor ©en
schok beweeg in de lévens, die met het net ver
bonden rijm.
Rofy zooaüs zijn vroolijke kameraden op de
club hem Koemden, was met den express uit
Londen gekomen, en te Groot Leiham uitgestapt.
Groot Lebham is het station voor de VersenilTfenidé
dorpen, die den hoed afnemen voor de bewoners
van kasteoi Burdon.' Het ligt aan het begin van
een. streek, die aan weerskanten uitloopt in wei
den en dalén. Groot Lotham is met de verder af
liggcinde heuvels verbonden door een smallen berg-
rug. Uit de verte lijkt dit natuurlijke viaduct zelfs
voor den verstokten practicus orp dén arm van eonj
reus; ruig en bruin ©n als met litteekéng bedekt
ugt hij daar, nooit eroen, zelfs niet in de vrucht
baarste zomers, en de bultige schouders, waar de
arm aan vast zit doet dit lichaamsdeel nog Jm-
sch&r lijken, het is aléof het uitgestrekt wordt*
om de heuvels op pen afstand te houden, waariinj
de vuist begraveln ligt. De .PlOwman-koten'' noemen
het; aJjs mért te voet het 1'audséhap doarguiajt,
lijkt het lieflijker. Te voet en eenmaal boven, staaf
de eenzam© wandelaar stil en ademt den bergwind
in, dien nooit rustenden bergwind, die nu ey?ns
om Jen top speelt om het volgend oogenblik oni-
heilspellend te loeien als een lqvend wèzen. Aan
bende zijden ligt aan den voet vain dezén woestenj
fcebén ©en dal, waar de rook opstijgt uit de schoor-
steenen van verspreide dorpjes, die hun torenspit-
