pn allerlei uil de Men-
chelijke samenleving.
)E GELUKKIGE HELD
DERDE BLAD.
FEUILLETON.
Inge: jnden Stukken.
Zaterdag 27 Februari 1926.
69sle Jaargang. No. 7801.
AMERIKAANSCHE CIJFERS.
merika is het land van de onbegrensde moge*
leden. Wat men meent, dat voor verwezenlijking
en lange reeks van jaren zeker nog niet vatbaar
wordt somwijlen niet altijd ons door
prika in een minimum yan tijd als reeds verwe
ckt voorgelegd. En wil men tenslotte Ameri-
Qscihe beelden niet gelooven, wel, dan ziijn in
regel de cijfers daar om te doen zien, dat men
moet vergissen.
„Times" beeft een harer medewerkers voor
j jaar Holywood, het beroemde filmcentrum na-
Los Angelos, gestuurd. Deze medewerker heeft
i lezers uitgenoodigd om naar aanleiding van
l artikelen hun opmerkingen te plaatsen, en nu
het merkwaardig,, dat men naast degenen, die
j bioscoopwozcn intellectueel willen verheffen,
[de goede kern in dit biosooopwezen erkennen en
[kennen, er ook aantreft, die kort en goed geheel1
B bioscoopbedrijf maar zouden willen opheffen,
irtegenover stelt de medewerker van de „Times"
endieu, dat het heel wat gemakkelijker is om
ere films te vragen dan deze te financieren. Een
prent, zoo leert ons het betoog van dezen mede-
rker, den heer Nichols, kost vandaag den dag
d -5 50.000 tot S 1.000.000; gemiddeld kost een
m tussohen de S 150.000 en 200.000. En dan
nnen er heelemaal' geen kunsten worden uitge-
ald in Cecil' de Mille trant (de Mille werkt zoo
,dat zelfs de Phramount hem niet heeft
men handhaven), maar dan moet allés op een
sonde uitrekening. Het financieren van een film
als het dempen van den bekenden put zonder
lem; Xichols _heeft het eerst niet geloofd, maar
l heeft het nu zelf meegemaakt. De kosten zijn
ïdeloos en.... de kosten moeten er weer uitkomen,
jat kan alleen als men met het verkregen product
au voldoende percentage van het bioscooppubliek
ekt. En mr. Nieliols kreeg al' spoedig te hoor en:
ay, wie van jullie groote Engeüsohe zakenmen-
hen is .bereid telkens 50.000 te wagen in een
oi! Vertel ons dat, en dan zullen we nog eens
iten Over pioniersarbeid terwillé van de kunst!
ar kon de journalist niet veel' tegen in brengen,
van schrik ging hij snuffelen in statistieken en
astmgstaten, in uitvoercijfers en omzetbedragen,
precies te weten te komen, wat er aan zoo'n
justrie en de eventueel© verheffing er van. vast
Iiij bevond o.m. dat in 1921 voor 77.000.000
ns was gemaakt en voor 8 87.000.000
i loonen was betaald, maar dat die, cijfers reeds
g in het niet gezonken zijn bj' die over 1924.
int over dat jaar alleen werd er voor
.500.000.000 kapitaal in de filmindustrie gesto-
a; het aantal empl'oyé's dat er een betrekking in
Sft bedraagt 300.000. die met zijn allen over dab
70.000.000 salaris verdienden: de opbrengst
de fimhuur bedroeg 140 000.000 en per week
men er (all!een in Amerika) viiftig millioen
ischen in de bioscopen. Bij dit al' is nog in 't
..«leel geen rekening gehouden met de 200.000.000
"4ten film die geëxporteerd werden, en als men
tr nog bij bedenkt, dat de (nog niet volledige)
'ers over 1925 weer veel hooger zjn men
eekt zelfs van.... verdubbeling! en dat er
verschillende neven-industrieën bestaan, die
III BB van de films moeten hebben, om nog niet
j spreken van de dozjnen groote filmkranten,
eek- en -maandbladen, waar ook weer ettelijke
Ilioenen kapitaal in zitten, dan krj'gt men eeiiig
ee van de beteekenis .van deze industrie, en ook
n collega Nichols' gewaarwordingen. Hj had
fc dan toe aan heb ruiken van betere films ge-
cht, zooals men denkt over het ombouwen van
t etalage van een galanteriewinkel; nu zag hij
0 dat de filmfabrikanten tot op zekere hoogte
[el verplicht zjn „to pllay down to the taste of the
folio". Want als morgen aan den dag alleen maar
tistieke, hoogstaande, fjngestemde films werden
«naakt, stond Amerika nog vóór 1926 voor een
aancieelo ramp, en de moeilijkTteden, waarvoor
ten komt te staan in den strjd voor_ betere rol
prenten z;jn gecoinpliceerdei*dan de buitenstaander
3e 5m de verste verte vermoedt: dat was al' spoedig
door A. S. M- HUTCHINSON.
[Voor Percival1 was het ook een heerljke dag ge-
eest. „Ik heb nog nooit zoon pret gehad," {zei
J tegen Tante Maggie. „Ik heb alleen op de
ttuue gereden en Mr. Hannaford Zei, dat: ik een
vönderkind was. Waarom eigenijk?"
Mi\ Hannaford had veel 'schik in Perodval'. Mr.
annaford, was een verbazend dikke man met een
>weldig idiepe stem en met tintelende kleine oogjes
een fel rood gezicht. Hj droeg bruine loeren
ebkousen en een heel' "nauwe broek en een losse
majesjas, vierkant gesneden. Hj had tot gewoon-
om in huis zjn pothoedje nooit af te zétten
fe niet aan de maaltijden, en daarom vertelden
van hem, dat hj er mee sliep; en hj brak {zjn
F» telkens af als hij "sprak, evenals zjn pasr
hj liep "door luide tikken van' een rieten
'cv andelstok tegen zjn been met d,e lëeren slób-
>usen. Het was een eigenaardigheid van hem om
Is hj nadruk wilde leggen op zjn woorden er aan
e te voegen: Zoo #eker al's ik meer dan honderd
{?..weeë\
maakte Rollo aan het lachen door iiï plaats
paard, peerd te zeggen. Mr. Hannaford be
tte zjn bezoekers door zjn pothoedje zoo
mogeljk op te lichten, door drie harde tikken
zjn stok tegen Zjn been te geven en door
.en Percival1 om beurten een: hand' toe to
.kn. zoo groot als een berenklauw1.
»,U bent hier aan het rechte kantoor Voor een
lem peerd, Lord Burdon, Zoo zeker als ik meer
m honderd kilo weeg!" riep Mr. Hannaford.
»U wilt zeker een aardig kléin pe^rdje voor uw
°on hebben," ging hj toort, na een vernieuwden
&nval van den wandelstok op het been en terwjl
U met plëizier naar Percival'keek.
Percival verbeterde hem dadeljk: „Ik ben de
*>n niet, ik ben maar een kleine jongen uit d'e
tturt. Maar ik kan best, rjden want soms speel
rf\ den heelen dag, dat 'ik een paard 'ben. Hoe
*dt u dat?"
mr- Hannaford uitte zjn bewondering1 voor dat
Pel en nadat hj zjn verontschuldigingen had
^Qgeboden over zjn vergissing, zei hj, dat een
die den heelen dag spedlt, dat hj een
^3-rd was, eeiNwonderkind is.
de gevolgtrekking, waartoe de man van de „Ti
mes1 kwam.
Iets anders wat in Amerika verbaart, is het aan
tal uitstekend verzorgde couranten, maar vooral'
tijdschriften, dat men er vindt. Hoe weten deze
niet alleen te bestaan, maar aan dat bestaan ook
nog te verdienen? Een Amerikaansche medewer
ker van een onzer Indische couranten geeft daarop
kort en bondig het antwoord: de adverteerders-
Va» de 196 bladzjden van het wekeljkscih tijd
schrift, dat hj voor zich, had, waren 84V2 pagina's
tekst en lllVa advertenties, of afgerond 84 blad
zijden short stories etc. en 112 bladzijden adver-
tising. Elke adverteerder moet voor één enkele
pagina S 7000, zegge zevenduizend dollars of acht
tienduizend guldens betalen, en voor een dubbele
pagina 8 14.030 of vjf en dertig duizend guldens
per plaatsing. Laat, dit cjfer vau achttienduizend
gulden voor één bladzjde met een aantrekkelj'k
plaatje en een haast nog verleidelijker praatje voor
één enkele plaatsing, om bjv. Ivo^y Soap and
Ivory Soap fl'akes of Life-buoy, Campbells pea
Soup of een van do vele goede automerken. SwitVs i
Premium Ham and Bacon, Ijfgoed, dakbedekking, i
autodeelen, tandpasta, etc. te adverteeren, even be
zinken, blader intusschen eens met wat speciale
aandacht door die circa 200 pagina's, belojk ze
rustig, ze zjn het waard. Aan een, goede adver
tentie van het soort, waarmee men in Amerika in
de „magazines" verwend is komen de volgende
krachten to pas. Allereerst een die hef goaavetr- j
teerde product grondig kent, het kan ontleden en I
opbouwen, die zjn deugden waardeert 'maar niet
blind is voor zjn Zwakheden, den kring van de
concurrentie-artikelen en hun meer- of 'minder
waardigheid overziet en eveneens het tegenwoordig
gebruik, met een visie van den toekomstigen afzet,
die eindelijk met de geschiedenis van het debiet en
den invloed der consumenten op dien afzet ver
trouwd is. Laat dit een en ander net eig'endom zjn
van den safes-manager. Zjn collega, de adverti-
sing-manager moet over een vocalmlaire en een
zinsbouw beschikken, rijk en aantrekkelj'k genoog
nu dit, morgen dat brokje van de sales-manager's
volheid van kennis in losse, korte, pakkende zinne
tjes voor het publiek te plaatsen. Maar, aange
zien ons oog een gevoeliger orgaan sohjnt dan ons
oor, en tevens prompt reageert op indrukken, moet
eerst de teekenaar die ljnen, die kleuren, eigen
schappen, gebruik, achtergrond, prijs etc. in beeld
brengen, die achtereenvolgens in successieve ad
vertenties naar voren gebracht zullen worden., Be
denk, dat deze adverteerders week in week uit in
alt jd varieerende verleiding de aandacht van 'het
Subliek zoeken te winnen of vast to houden en
at niet maar in een enkelë periodiek, maar in
étteljke, elk uitgekozen ter bereiking van een
bepaalde laag, een gezochte groep van klanten e.n
prospects, en gj zult moeiljk aan de conclusie
kunnen ontkomen:, die Amerikanen geven schatten
uit voor publiciteit, maar laten we ze ook nage^
ven:, ze Zijn meesters in de kunst. En ik, die hier
vjf tam jaar om me heb kunnen kjken, en het
Amerikaansche zakenleven bespieden, Zegt de cor
respondent, besef de juistheid van uw conclusie,
waartoe ik zelf langs vele andere wegen geleid
werd. Intieme sa.menspreking en overleg tussohen
die drie is noodig; zj worden daarbj veronder
steld, e'k op zjn beurt de critiek van de gebruikers
beluisterd te hebben en daarmee rekening te wil
len houden, terwjl' ten slotte in overleg met den
accountant het bedrag wordt bepaald, vpor een
gegeven periode uit te trokken voor „advértósing"
en hoe, die som te verdoelen over dn verschillende
advertisingmedia, als: a. periodieken en nieuws
bladen, gelézen door,het gros van hot publiek; b.
vakbladen; c. raamuitstallingen; d. house organs#
e. calénders en verder materiaal' tot steun van
agenten: f. „posters" en electrische .advertising"
g. directe advertising (folders, labels afgegeven
door salesmen) en prijscourantenh. alle verdere
reclame. De begrooting voor 1922 van Sun Maid
Raisins was:
Tjdschriften
Couranten
„Posters"
Materialen
"Uitstallingen
Verkoop ers' hulp
Huishoudscholen
Receptenboeken
Handelsbladen
Movies
Reclame in het buitenland
Demonstr. en algem. onk.
doll. 704.000.00
700.000.00
490.000.00
56.000.00
ÏOOÓOO.OO
25.000.00
10.000.00
25.000.00
15.000.00
10.000.00
300.000.00
85.000.00
sinsr\ Maar ik begrjp het), ge wenscht de resul
taten te vernemen van deze uiterst kostbare recla
me-campagne. resultaten in debiet, in winst. Gj
zjt benieuwd te hooren of die dwaasheid van
zes en een kwart, millioen gulden voor wat rozjnen-
geschetter uit te trekken aan deze coöperatie de
das niet heeft omgedaan? Gj zjt er op voorbereid
niet waar, te ervaren dat deze wjn boertjes, die
zoo n misbaar maakten, en u en mj voor de
vertooning wilden "laten betalen, voor hun over
moed in hun zak gestraft zjn. Laat ik u heel
in 't kort de geschiedenis van de sun-maid rair
sins GrowerS or liever van hun product, „Califor-
nia. Sunmaid Seedl'ess "Raisins, and the two other
kinds" vertellen, en als het verloop van mijn
„sprookje" anders is, dan ge het verwacht -haat,
wijt, dat den Managing Directer van deze Asso-
caation, Ralph P. Merritt, en niet mj. In 1912 pro
duceerden Californië's druivenkw.eekers 70.000 ton,
iets meer dan de markt kon absorbeeren. Nieuwe
wjngaarden begonnen productief te worden: een
somber verschiet! Het volgende jaar werd do Asso-
ciation en hot merk ,,Sun-Maid" geregistreerd. De
campagne begon. Nieuwe kanalen voor culinair
gebruik van, rozjnen werden gezocht en gevonden,
en het publiek werd ingelicht omtrent de nieuwe
schotels. Toen kwam onze „prohibition" en daar
mee weer donkere, dagen voor de wjnboeren, die
vreesden met de bierbrouwers hun bestaan te ver
liezen. En hun vrees leek maar te gegrond, zoo
niet voor ruïne, dan zeker voor overproductie. Toch
werd, in 1920 de heelé oogst ter waarde van bjna,
50 millioen dollar verkocht, een oogst van 200.000
ton of circa Jiet drievoud van 1912. En in Juni
'24 sohrjft Mr. Merritt: .jDuring the past five
months sold, packëd and shipped doublé the maxi
mum tonnage of raisins ever sold, packed and
shipped in a similar period of the industry".
Het lijkt, een sprookje, zooals* de correspondent#
dien wj hier aan het woord lieten, het ons ver
telt. Maar het is geen sprookje, en het bewijs is
daarin te- vinden, dat deze heer Merritt, die zoo
uitnemend zjn reclame-campagne heeft geléid,
f eenszins vorstelijk wordt beloond, maar anderen
e vruchten ziet plukken van zjn uitnemend werk.
Wat heeft die nationale, die wereldcampagne, door
hem op touw gezet, uitgewerkt? aldus de vraag
van den correspondent.
En hier het,antwoord: Dat, die, zoo ontmoedigde
en kleingeloovige Californische raisinS-growers zich
zelven en ons een weldaad hebben bewezendat
ze kunnen lachen om prohibition,, en niet tot
frauduleuze praktijken en wetsontduiking hun toe
vlucht behoeven te nemen, veel' minder met onder
gang bedreigd wérden, maar wèï), dat ze zich een
naam veroverd hebban als een model-organisatie
in de oogen van de geheelë wereld. De huismoe
ders hebben het van plaatjes en praatjes zoo vaak
gezien en gehoord dat zj bj raisins aanseedlés
raisins denken, aan CaJifornië, aan het roode karton
met een sun-maid en een recept. Indien ze ooit de
namen Van andere roZjnen-merken gekend
"hebben en'andere oorden als Tandon van herkomst,
dan is die kennis vervaagd, verdrongen door Mr.
I Merritt's onverpoosde reclame voor zjn merk. Ja,
onverpoosd, want de onverbiddelijke eiseh van re-
1 clhme is:, volhouden. Een korte,, rake definitie van
„advertising" is: .advertising is causing another
1 to know, to remember, to do". Dat Zjn drie scho
ten in de schjf, élk vólgend dichter bj het hart,
j het laatste een roos. Het is niet genoeg, dut do
I wereld weet: rozjnen zonder pitjes komen uit Car
liflornië. Neen, deze kennis moet versch gehouden
worden, uw geheugen mag geen moment aarzelen
tussohen CaJifornië en: „Wat is dat, andere l'and
ook weer?" En, omdat gj die associatie van ro
zjnen met CaJifornië vast zult houden, dus „in
order tot remember", daarvoor bljft mr.
Merritt adverteeren. Maar tenslotte besteedt hj
die 2Vs millioen dollars in één jaar niet voor de
verbreiding van Californië's economische geogra-
phio, neen, ,he wants us 'to dó"; zjn rozjnen
te bestéïïlen, te koopen. En hj heeft al lang onze
dólL 2.520.000.00
Een rozjnensprookje.
Wat moeten deze geweldige Amerikaansche cij
fers 'beteekenen, vraagt go. Voorloopig alleen dit,
dat de Californische wijngaardeniers, die al''twee
maal hun bestaan ernstig bedreigd hebben gezien;
er bljkbaar toen bovenop waren. Van een nood-
ljdenae coöperatie kan niet verwacht worden, dat
ze ,twee en een half millioen dollars beschikbaar
heeft „for mental distribution of ideas about rai-
Het wonderkind steigerde een paar keer om te
laten "tien, dat deze loftuiting verdiend was, en toen
gingen zj naar de stallen. En onderwjl légde Mr.i
Hannaford uit waarom men juist bj hem moest
zjn voor kléine, „peerden". „Er zit geld in die
peerdjes," zei hj (een tik tegen zjn been). „En ik
jben een van de weinigen, die dat beseft ('weer een
tik)" Hj hield op, keek naar het huis, zjn gezicht
werd van vuurrood donkerpaarsch en tegen een ge
daante in de verte riep hj: „George", met een don
derende stem. „George", haal dat varken uit het
per?k. Je moest eens met mjn stok kennis maken,'
zoo zeker als ik meer dan honderd kilo weeg. Neemt
u mö niet kwaljk!" en kalm ging hj voort: „Er is
meer vraag naar kléine peerden dan iemand ge
looven kan. Kleine meisjes uit den adelstand wil
len ze hebben net zoo goed als dé jongetjes. De kar
retjes van adellijke menschen moeten kléine peerd
jes hebben; jonge heeren willen polo-peerdjes heb
ben en de circussen circus-peerdjes." En waai*
halen ze die?" vroeg Mr. Hannaford. En zélf gai
lij hot antwoord: „Ze komen allemaal bj mj.{'
(weer een tik)
„Prachtig",r iep Lord Burdon die Mr. Hannar
ford meer naai* zjn, gading vond dan al; de men-
Schen uit zjn kring1 in Londen te. zamen.
„Prachtig, dat is het woord!" gaf Mr. Hanna
ford toe, „zoo zeker als ik meer dan honderd kilo
weeg (weer een tik)." „Maar het kóst tjd! Ik 'doe
het geleideljk; ik ben begonnen met circus-peerd
jes. Ik schat, dat ik daar nu ,wel: nommer een in
ben. Ik benbegonnen mét cireuspaarden, omdat
dat vroeger in mjn ljn lag. Ik was zelf bj een
circus, en mjn broer Martin Stingo noemen ze
hem, is er nog bj. Ik' heb dus mjn' relaties "bj (de
circusmonsohen. Zie komen bj me als, ze een cirous-
ponnie noodig hebben (weer een tik.) Afdeeling
twee kleine ponnies voor den jongen adel, daar
ben ik nu net'mee begonnen.
Afdeeling drie ponnies voor adelTjke kleine kar
retjes; afdeeling vier polo ponnies voor jonge
heeren. Wat ik wil", zei Mr. Hannaford, met een ge
weldig en tik tegen zjn been, „is, dat de menschen
aan'Hannaford denken, als ze een ponnie zien. Han
naford. kleine ponnie kleine, ponnie, Hannaford.
Twee woorden één beteekenis, daar lég ik 't pp
aanl (weer een tik)."
„Het is waarachtig een grootsch plan", zei „Lord
Burdon vol' belangstelling. Hj begon te begrjpen,
dat het geen gewone man was, die h j' hier voor zich
had
..Juist", zei Mr. Hannaford, en met een nieuwen
hevigen tik vertrouwde hj hem toe: „Ik noem het
„reusachtig". Binnen kort zal Stingo bj me in de
zaak komen en dan zal de zaak eerst een vlucht ne
men'! Ze zal net zoo min te houden zijn al9 dat je
een ponnie anet vinger en duim in bedwang kunt
houden.."
„Is hj ouder dan u?" vroeg Lord Buidon; be
langstellend.
„Drie en een halve minuut," klóiik het ant
woord. „Tweelingen," Dus weinig verschil in leef
tijd. maar des te meer in karakter. Wat hj noodig
heeft, is wat kalmer te 'worden, dan zal het goed
gaan. U zult Stingo dadeljk zien, hj is hier, op
bezoek", en met een idiepen zucht voegde hj er bj.
„Wandaag hier, en morgen daar, zoo is Stingo."
H j ging Lord Burdon voor naar den stal1 en deed
de deur open. „Hier heen, als 't u blieft. Het zjn
maar houten stallen eenmaal zuRén ze van steen
zjn. Dezen kant uit, jonge heeren. Pas op, dat je
nu niet speelt, dat je een paard bent,, anders kon
den we je per ongeluk wel' eens vastbinden."
Het was vr j donker in den stal'. Je hoorde aan
het bewegen, cLat er een heeléboel' ponnies stonden
en langzamerhand ontdekte^ je een heelé* rj, de
meeste bont, maar enkele niet gevlekt.
„Heeren om een peerd je te koopen!" kondigde
Mr. Hannaford aan en dadeljk verscheen ei* boven
het houten sChot een gezicht, dat de trouwe copie
was van het zjne.
„Dan is hj aan het juiste kantoor," Mónk het
en meteen verdween het hoofd weer.
„Juist wat 'ik zei," verklaarde Mr. Hannaford
verheugd. „Mjn eigen woorden! Kpm, hier Stingo.
Lord Burdon van het kasteel is hier met zjn
zoon en, Mr. Hannaford keek verbaasd' rond.
Waar is het wonderkind naar toe'?
„Hier ben ik,' riep Percival1 vrooljk. ,Ik streelde
dat kleine zwartje en hj kent me al.' Hj huppelde
uit de box van 'het kleine Zwartje. Zjn gezichtje
gloeide.
Toen verscheen de copie van Mr. Hannaford
weer en kwam naar hen toe. „Zeer vereerd," zei de
copie zacht en nam zjn hoed af. „Je zult e;oede
zaken maken," fluisterde hj Mr. Hannafora toe.
,Er Zjn een boel1 mooie paardjes."
Hj stak zjn hand uit en de broeders schudden
elkaar de hand, eenigsziiis plechtig van den kant
van de ciopie en stralend van de zjde van Mr.
Hannaford'.
;„Kalm, jongen, ga maar mee" en hj bleef
Stingo's hand vasthouden en zag hem met groote
teederheid aan. Maar Stmgo schudde langzaam
zjn hoofd en zich tofrLord Burdon wendend, nam
hj weer zjn hoed af en na zich eenige keeren {ie
onkunde, onze onverschilligheid, onze lakschheid,
onze aarzeling, ons wantrouwen overwonnen: „Rai
sins? What kind, what brand?, vraagt onze grower.
En we antwoorden: Of eourse, seëdless raisins#
California raisins." 9
Dit „natumrijk", vooral omdat wj het zelf zoo
natuurlijk vinden, sluit de (Overwinning van den
reolamel'eider in 'zich. Hj heeft ons, waar hj
wezen wil. Hj heeft ons voorgepraat, Zoolang da,t
wj het zelf gaan gelooven, dat zjn rozjnen de
eenige zjn, waard door ons gegeten te worden.
Heeft hj eenmaal eed dergeljke meening doen post
vatten, wel1 dan kunnen er vjf of zes van gelijke;
ja zelfs superieure krachten na hpm komen, die
trachten on9 (dat uit het hoofd te praten en die
daarin'.... niet zullén slagen!
Mjnheer de Redacteur,
Beleefd verzoek,, het ïiavolgende wel in uw veel
gelezen blad te willen opnemen.
De heer C. de Vries meent z'n waarschuwende
stem te moeten laten hooren, zie uw nummer van
Woensdag 24 Februari jl., tegen het lid worden
van, armlastigen van de, ten onzent bestaande ver-
eeniging voor Ziekenhuisverploging.
Al's rieen der Raadsleden) bjv. met, laat ik zeg
gen, 25, renteniers, als lid voor voornoemde ver-
eeniging was aangekomen, dan, in orde.
Maar, stel je voor, (een der Raadsleden) haalt
het in z'n hoofd om misschien een even groot
getal armlastigen do vereeniging op den hals te
schuiven. Zoo'n snoodaard. Het Zou de finanti-
eele ondergang van de vereeniging beteekenen. Dan
zouden de tobbers van den heer O. de Vries ook
voor hun nog moeten betalen.
Maar nu in ernst.
Denkt de, heer C. de Vries nu werkeljk, dat
een atmiastige grooter risico voor de vereeniging,
oplevert dan een rentenier of beereboer?
Zeker, de tobbers (en ook de andere leden) zou
den moeten betalen zoo één der verzekerde arm
lastigen in een ziekenhuis moest worden verpleegd,
Maar vóór de armlastigen zou toch zeker ook
iedere keer dat een der andere léden in een
ziekenhuis vefpleegcl werd, betaald worden?
Dan zouden zj toch zeker ook meehelpen de
premie Zoo laag mogeljk te houden?
De heer O. de Vries hoopt, dat de bestuurders het
belang der vereeniging zullen inzien.
Ik ook,En ik ben er tevens van overtuigd,
dat ze het zullén toonen ook, niet door eerst bj
een toekomstig lid te informeeren naar zjn maat-
schappeljken welstand, waar het bestuur niets
mee te maken heeft, maar of hj/zij bereid is#
als goed lid, de bèlangen der vereeniging te be
hartigen, dus in de eerste frlaats op tjd de con
tributie te betalen.
U, Mjnheer de Redacteur, 'beleefd dankend voor
de verleende plaatsruimte, teeken ik
Hoogachtend,
S. J. DE VRIES.
Lid van den Raad.
Harenkarspel, 24 Februari 1926.
Anna Paulówna, Febr. 1926.
Mjnheer de Redacteur,
Mag ik een-klein plaatsje in Uw blad', waarvoor
mjn dank.
in het nu mm er, van Woensdag 24 Febr. lees ik
5n de Rechtskundige Vragenrubriek een antwoord
keel geschraapt te. hebben, zei hj opnieuw: „Zeer
vereerd." Mr. Hannaford loosde een wonderlijk
diepen zucht, toen 'sloeg hj zoo hard tegen zjn
been, dat al1 de paardjes schrikten en daarop begon
het zaken doen.
„Deze jongenheer," zei hj, heeft maar een goeden
kjk gehad op dit kleine zwartje. Dat diertje is
als 't ware geboren voor uw zoontje, het is een
beetje té dik en niet goed van kleur voor een
circus-paardje, daarom, komt het in klasse twee
ponnies voor adelijke jongeheeren."
Het eind van deze aanbeveling was, dat Mr.
Hannaford, zjn hoofd buiten den stal stak en met
een stem die ojo Kléin Lethain gehoord kon worden
„Jim" riep. Stingo stak ook zjn hoofd' naar bui
ten en riep, „Jim" op zulk een schorren fluister
toon, dat niemand het hoorde dan hj zelf. Meteen
verscheen er een lange, magere jongen met een
stroohoed zonder rand op, die geen oogenblik stil'
op zjn hoofd, blééf, dank zj zjn slechte gewoon
te om Aan Zjn hoofd te krabbelen.
„Maak hem los en breng hem buiten" "beval' Mr.
Hannaford', op het zwarte paardje wjzende. „En
laat je kop met rust!"
Jim keek njdig, en trok Zjn wenkbrauw "op tot
de plék, die door den' randlóozen stroohoed bedekt
moest wórden, nam een leidsel' en naderde het klei
ne zwarte paardje met het air van iemand, die op
alles is voorbereid.
Mr. Hannaford's stal keek uit op een kléine inge
sloten weide, omgewoeld door,hoeven; in het midL
den was een' platgetrapte kring, waar de kleine
paarden hun carous-oefeningem hielden. Rollo hield
zjn vaders hand ^stevig vast. Singo draaide lang
zaam. om izöjM eigen as, langzaam, dat hij
steeds naar Percival' kon kjken, die sprong en
steigerde van uitgelatenheid. Eindeljk werd het
paardje vóorgel'eïd. „Wat zegt u, er van?" vroeg. Mr.
Hannaford, ter'wjï hj het paardje streelde met
de eene hand en Rollo de andere toestak. „Ga er
nu maar eens op, jongmenscih Niets geen reden
om bang te zjn, Hj is als een lammetj'e als je
eenmaal op zjn rug zit. Geen het minste gevaar/'
stelde hj Lord Burdon gerust.
Maar Rolló durfde niet, omklemde nog, steviger
zyn vaders hand en keek hem zenuwachtig smee-
kend aan. Al' had h j wel' eens in het park gereden,
hj was toch te verlegen om hier op te stijgen, te
meer omdat het Zwartje paardj'e er allés, behal
ve mak uitzag.
Lord Burdon begreep het wel' en streelde Rolléfe
hand. „Heb je er geen zin in, kerel? Nu.,dan, zullén
we vragen of Mr. Hannaford het paardje wil1 laten
