WERKSTAKING IE LANGENDIJK.
Prijsverlaging*
Brieven uit Rome.
FIETSTOCHTEN.
Binnenlandsch Nieuws.
als gerol'g van roekeloos beleid. En dan Egt de
eaak toch anders.
Gemeentelijke autonomie, _Is een kostbaar goed,
maar plaatselijke zelfstandigheid en verantwoor
delijkheid moeten elkaar dekken. .Zelfstandig te
willen zijn, maar, als het er op aan komt, een
ander voor de betaling aansprakelijk te stellen,
dat gaat niet. 1
De gedachte komt wel eens btf ons op. dat men
dit niet immer voldoende in het oog houdt.
Natuurlijk is ook hier wel eens verschil. Wie
buiten zijn sohuld om hulp moet aankloppen, heeft
aanspraak op een andere wijze van behandeling dan
de gemeente, wier beleid oorzaak was van do ver
warring. Deze laatste ^moet onder strenge ourateele,
maar do eerste zal zaoh toch ook aan eenige toe
zicht hebben to onderwerpen. Van }b oogenblik
af, dat men voor het voeren der eigen huishou
ding extra steun komt vragen, moet nii, die dien
steun verleent, een oogje in net zeil kunnen houden.
Nu zullen er wel1 zijn, die, met een beroep op de
autonomie, daartegen opkomen. Toch strekt de
eisch, dien we stelden, juist tot behoud van die
autonomie. Als men toch de uitwassen rustig laat
voortwoekeren, dan nemen die, na verloop van
jaren, ten slotte zulk een omvang aan, dat de auto
nomie der gemeenten zelf in het gedrang komt. Het
is nu nog tijd om het verkeerao te stuiten.
Minister Kan gaf een hoognoodige waarschuwing.
We hopen, dat die helpen zal. En zoo, onverhoopt,
met, dat de Minister aan ook voor oen tweeden
stap niet zal terugdeinzen.
De dochter van Leo Tolstoï, gravin Tatiana, de
trouwe dochter die hem op zijn vlucht vergezelde,
toen hij zijn einde voelde naderen, deze, die haar
vador als een heilige vereert, moende ten onrechte
dat men in het land der heiligon, in Italië, haar be
wondering deelen zou voor den man, dio zijn leven
als kunstenaar begon en als dilettant-sociaal hervor
mer en profeet eindigde.
Tatiana vertelde hier in een lezing allerlei bizon-
derheden uit het leVen van haar vader en om ons
te verklaren waarom zijn .dagelijksch bestaan zoo
in tegenspraak is geweest met de mooie communis
tische denkbeelden, die hij verkondigde, zeide zij,
dat haar moeder de groote hinderpaal voor hem
geweest was om iets van zijn ideeën te verwerkelij
ken; zij was, om kort te gaan, de „Donna fatale",
de noodlottige vrouw" geweest, die hem wel is waar
dertien kinderen schonk, maar niet mede kon gaan
met zijn begrippen van algemeeno broederschap en
die liever haar zaakjes# bij elkaar hield en voor de
opvoeding van haar kinderen zorgde dan als een
halve boerin gekleed te gaan en van haar overvloed
met ruime hand weg te geven. Dit nu ergerde Tol
stoï in hooge mate, maar niet zóó of hij zette zich
toch eiken dag weer al was het dan ook met
tegenzin aan de welvoorzieno disch van zijn
vrouw; ook versmaadde hij niet het fijne linnengoed,
dat deze geparfumeerd voor hem klaar legde, iets dat
haar door de dochter als een misdaad wordt aange
rekend. Tolstoï trok dit aan, maar daarover droeg
hij een grove boerenkiel om derf moujik te laten zien
dat hij zich hun gelijke voeldeI Aan een vriend
schreef hij eens: „Ik moet mij een vriend onder do
mannen zoeken, geen enkele vrouw kan voor mij
deze plaats vervullen, want wo zijn genoodzaakt te
liegen tegenover onze vrouwen, hoe kunnen ze dan
een waarachtig vriend voor ons zijn? Dit alle» is
zoo heel onecht!"
Ja, onecht was Tolstoï als sociaal hervormer,om-
dat hij de kracht van karakter miste zijn goede prin
cipe'» uit te leven. De „Donna Fatale" was niet het
noodlot van zijn loven, al wilde gravin Tatiana ons
dat ook doen geloven, zijn eigen halfheid stond hem
in den weg. Hij was geen mensch uit één stuk, daar
om heeft hij op sociaal gebied dan ook niet auders
boroikt, dan dat in navolging van hem veel club
jes van dilettanten als paddestoelon uit den grond
zijn verrezen on dat er overal geliefhebberd is door
menschen vol goede intenties en absoluut gemis aan
kennis van eenige tak van landbouwbedrijf, maar die
zich Tolstoianen noemden en hun haar on baard lie
ten groeien om te toonen dat zij. even als hun
meester, wars van alle conventie waren en de we
reld naar zijn principe's wilden hervormen. Maar
met principe's alleen bereikt men niet veel! de
mensch Tolstoï, die in overvloed bleef leven en on
machtig was om de tragisch-komische ring te ver
breken, die hem in oude gewoonten gevangen hield,
deze is eigenlijk een zwakke en beklagenswaardige
figuur cri niet een heilige zooals gravin Tatiana aan
de Italianen wilde doen gelooven. Een van hen
schreof haar in een open brief naar aanleiding van
dezo lezing een zeer hartig woordje. Daarin zeide
hij o.a.: „Vergeef me, dat ik het u ronduit zeg,
maar onzo heilige zijn uit ander hout gesneden!
Toon onze Franciskus zijn ouderlijk huis verliet,
verbrak hij daarmede de band met zijn familie, die
in overvloed leefde. Hij verweet zijn vader niet dat
deze hem te weeldorige kleeren had gegeven, hij
trok zijn mooie pakje vroolijk uit, maakte er een
bundelt jo van on legde dat aan de voeten «van zijn
vader; toen hij daar nu ongekleed voor Bemadene
stond zeide hij: „Tot nu toe noemde ik u mijn va
der, maar vanaf dit uur heb ik slechts óón Vader,
dezen, die in de Hemelen woont. In hem rust al
mijn hoop en al mijn vertrouwen!"
Zulk een daad is voor ons, de logische uitleving
IH.
Tegen half elf was Mr. Brunger bezig met het
redigeeren van een ongevraagde aanbeveling, welke
gezonden moest worden aan de vrouw van een groen-
tenbandelaar, die den vorigen dag haar man wegens
mishandeling voor het Lambeth Police Court ge
daagd had.
„Ik had vermoedens, maar geen bewijzen omtrent
ds ontrouw van mijn man", dicteerde Mr. Brunger,
„tot ik uw hulp inriep. Ik moet zeggen
Op dat oogenblik ging de telephoon over. Mr. Brun
ger hield op met dicteeren; nam den hoorn.
„Spreek ik met David Brunger, particulier detec
tive?" vroeg een stem.
„Met het kantoor", antwoordde Mr. Brunger met
het piepstemmetje, dat hij altijd gebruikte bij hot
begin van een gesprek. „Met wien?"
„Ik ben Mr. Christopher Marrapit van Heron's Holt,
Paltley Hill, Surrey. Ik
„Een oogenblik", piepte Mr. Brunger. „Is bet een
vertrouwelijke zaak?"
„Een heel dringende zaak. Ik
„Een obgenblik als het ui blieft. In dat geval moet
u met den particulieren secretaris spreken."
>Mr. Brunger- legde den hoorn neer; liep de kamer
rond, ging weer naar de telephoon en zeide met een
heel diepe basstem: „Bent u daar?"
Het tragische verhaal, dat in zijn ooren getolepho-
neerd werd, accentueerde hij met: „Zeker!" „Jal",
„Ik begrijp ui", „Natuurlijkl". Dan: „Mr. Brunger
zelf? Ik ben bang dat dat onmogelijk is. Hij heeft 't
op dit oogenblik heel druk. Hij is in conferentie met
Scotland Yard. Maar wacht even oen minuut, sir.*
In zijn; qualiteit van M!r. David Brunger's parti
culier socrotaris dronk Mr. David Brunge uit de
karaf water op den schoorsteenmantel, omi zijn ge
martelde keel wat te verzachten. In 'zijn qualiteit'
van grooton detective stapte hij naar de telephoon
en zeide dat hij om 3 uur bij Mr. Marrapit zou zijn.
„Het kan misschien een groote zaak zijn, Issy", zei
de hij, terwijl hij het sigarettenpeukje weor opstak,
„en het kan ook een klein zaakje zijn. Maar wat
ik zeg is: Maak ndruk op je cliënt.. Maak indruk op
jo cliënt, Issy. Laat dat in jo heele leven jo devies
zijn. En wanneer ik je er nog oeng op betrap, dat je
een trekje aan mijn sigaret doet, als ik met mijn
Het doorzitten bij Wielrijden en verbranden
der Huid door de zon, alsmede het stukloopen
van Huid en Voeten, verzacht en geneest
men met PUROL. Doos 30, Tube 80 cent.
van het Evangelie; er kan gcon ander bestaan on
zooal» de briefschrijver eindigde: „Wie mooie woor-.
den schrijft over armoede en de heorlijkheid om in
een naakte cel te wonen, maar Intusschen in over
daad blijft leven, zulk een mensch is een dichter;
iemand die in verbeeldingen leeft; uw vader'
is een groot kunstenaar geweest, maar in ons geze
gend Italië leefden andere heiligen!"
Tagere, de Indische dichter, was ons ook al als
een halve heilige voorgespiegeld, als een profoet
en mystikus. Deze wijsgoerige dichter was hier do
gast van Mussolini? hij logeerde in een der eerste
hotels en werd als een vorstelijk persoon behan
deld; hij droeg een witte toga en door zijn golvend
wit hoofdhaar en fladderendo baard imponeerde zijn
verschijning de goede gemeente; er werden comedie-
voorstellingen ter zijner eere gegeven en hij werd
toegejuicht en bewierookt door de studenten, ter
wijl Mussolini niet verzuimde hem hartelijk te om
helzen. Want Tagere is nu eenmaal in de mode,
hoewel hij minder beteekent dan menig Europeesch
dichter en denker, die „clean-shaved" in een bur-,
gerpakje rondloopen! Dezo Oosterling is een too-
neelheid in zijn verschijning niet alleen, maar in
zijn geheele optreden.
Voor sociale hervormers als Tolstoï en Tagere
kan men zich hier nauwelijks eën oogenblikjo
enthusiasmeeren - maar om Nobili te zien, dio
over de noordpool vloog en daar de Italiaansche
vlag neer liet vallen, daarvoor zal men zich in
geestvervoering laten dood drukken; dat zijn de
menschen die hier op het oogenblik vereerd worden
en waarvoor het volk te hoop loopt, zooals in de
dogen van Franciskus om den „Poverello" en St.
Antonio van Padua te zien.
E. F.
OE OVERVAL TE BUSSUM.
Stond gistermorgen de commissaris van politie, te
Bussum, nog sceptisch tegenover de feiten der her
kenning van den verdachte inzake den overval in
de Boozbank, in den loop van den dag is zijn ziens
wijze wel eenigszins veranderd. Veel heeft daartoe
bijgedragen een pertinente herkenning door een tot
nu toe nog niet genoemde getuige, een modiste, wo
nende aan de Brinklaan, die den vermoedelijken
dader Donderdags vóór den overval van half twaalf
tot 12 uur had zien paradeeren voor de Boazbank.
Haar was dit hoen en weer loopen zóó opgevallen,
dat zij den man nauwkeurig had opgenomen. Het
mo'sje, mej. v. v. Jit, is wel de eenige, die met be
sef den verdachte in normale omstandigheden heeft
gezien, wat heel wat zeggen wil, in dit geval van
een man met zulke levendige trekken on sterk wis
selende gelaatsuitdrukking als die van Brummor.
Haar herkenning was volkomen en direct, geen
oogenblik waö or eenige aarzeling.
Dr. Weiten, die. 'sheeren Joosten wonden chirur
gisch behandeld heeft, heeft gisteren onderzocht of
djo mot het inheslaggenomcn wapen kunnen zijn
toegebracht. Bij nauwkeurige meting is inderdaad
gebleken, dat de namaakrevolver, als een soort boks-
ijzor gebruikt, mot het ondereind van het handvat
cn don haanbeugel op het hoofd is terechtgekomen
en daar do beide gekneusde plaatsen teweegbracht
moet hebben. De afstand dor wonden komt precies
overeen met die tusschen beide plekken van de re
volver.
Het blijft een raadsel hoe de dader uit Bussum is
weggekomen. Er blijft voor de recherche nog veel te
ontwarren over.
Do verdachte Brummer is gisterochtend met den
trein van 9 uur 16 naar Amsterdam gebracht, waar
hij werd ingesloten.
Eon sigarenwinkelier te Bussum, bij wien Brum
mer vóór het misdrijf sigaretteen heeft gekocht, heeft
hem gistermiddag ook herkend.
De verdachte blijft ontkennen op den dag van den
overval te Bussum te zijn geweest. Hdbld.
EEN LASTIGE SINJEUR.
Men schrijft uit Barneveld:
Reeds langer dan tien jaar wordt een 28-jarige boe
rendochter alhieij, zonder dat zij daar eenige aanlei
ding toe geeft, het. leven ondragelijk gemaakt door
een 35-jarige boerenknecht, die een hopelooze liefde
voor haar heeft opgevat.
Heeft zij eens verkeering met een ander Jong-
mcnsch aangeknoopt, dan wordt deze door den boe
renknecht zoodanig bedreigd en zelfs mishandeld,
dat de jongeling de verkecring afbreekt. Reeds heeft
de boerenknecht deswege zes maanden gevangenis
straf ondergaan.
HEERENRIJWIELEN 150, DAMESRIJWIELEN 150,
gemonteerd met groot zadel, kettingkast, freehwiel,
le klas binnen- en bnitenbanden, enz. Niet te ver
warren met concarrentie-rlJwielexL. 2 Jaar gegarand.
G. ANNEVELDT, Dorpen, Laan, Schagen.
rug naar je toe sta, zooals Jo daarnet deedt, dan zal
ik Je door olkaar rammelen en door dio deur trap
pen. Wees dus voorzichtig."
i
IV.
I
Tegen twee uur begonnen de resultaten van Mr.
Marrapit's kolosaal plan binnen te stroomen.
De schalen melk langs den muur van Heron's
Holt trokken iedere zwervende kat binnen een
straal van twee* mijl aan. Daaronder zwoegden Mr.
Fletcher en Frederick onder het onmiddellijke bevel
van Mr. Marrapit.
Den geheelen ochtend sprongen, flitsten en verdwe
nen katten op den muur. Dikke katten, magere kat
ten, katers, gestreepte katten, witte katten, zwarte
katten, gele katten, grijze katten; jonge katten en
oude katten. Om half drie verzamelden de dorpsjon
gens, dio aan het zoeken geweest waren, zich biji het
hek. Ieder droeg een kat, sommigen twee. Mr. Mar
rapit holde de oprijlaan af om inspectie te houden.
„Loopt", bev^l hij, „achter elkaar langs mij heen."
Zij defileerden. „Domkop! Domkop!" kreunde Mr.
Marrapiet, ineenkrimpend door de bitterheid van
vertrapte hoop, wanneer iedere kat voor hem gehou-
werd. „Domkop en ezelsveulen! Hoe kan dat ongeluk
kige creatuur nu mijn Roos zijn?"
Ja, hoe inderdaad, daar op dat oogenblik de Roos
van Saron in de ingevallen hut melk zat te slurpen,
die George haar in een limonadeflesch gebracht had,
terwijl haar schandelijke heul op den drempel zat
te rooken.
Precies orA drie uur arriveerde Mr. David Brun
ger. Gebracht naar de kamer, waaruit de Roos ver
dwenen was, sloot hij' zich daar gedurende een
half uur met Mr. Marrapit op. Na verloop van dien
tijd verscheen Mjr Marrapit op het grasveld. Zijn
gezicht was bleek, zijn stem hol en bevend. Hij; riep
tegen Mr. Fletcher en* Frederick:
„Houdt op! jHoudt op! Neemt de melk weg! De
Roos van Saron is niet verdwaald. Zij is gestolen!"
„Goddank!" zeide Frederick. „Goddank! Ik heb
meer dan genoeg van dat spelletje!"
Mr. Fletcher zeide niets; Haalde zijn slak uit zijn
zak; stak zijn hoofd in een boschje.
I Wordt vervolgd.
Doch niets helpt
Thans hadden een aantal jongelieden uit de buurt
van het meisje besloten, eens met dezen lastpost af
te rekenen. Met dit doel wachtten een twintigtal
Jongens, met stokken gewapend, den boerenknecht
op, toen hij zijn gebruikelijke bezoek aan het meisje
wilde brengen. Alvorens hun plannen te kunnen vol
voeren, sloeg de bedreigde op de vlucht, rende het
huis der veelgeplaagde boerendochter binnen, greep
daar een hooivork én stormde toen op zijn achter
volgers los, die op hun beurt de vlucht namen.
Sedert durft bedoeld meisje niet meer in het ouder
lijk huis vertoeven en heeft zij haar intrek bij fa
milie genomen.
DUUR NEDERLAND.
De Scand. correspondent van het Hdbld. schrijft:
Nederland is altijd in het buitenland als con der
duurste landen beschouwd geworden. De laatste ja
ren is die reputatie nog versterkt.
Wij zijn in de afgeloopen jeeriode in ons duurte-
isoloment trouw ter zijde gestaan door de Scandi-
naaf3che landen, die eenzelfde reputatie genoten en
verdienden. Dank zij ons gunstiger klimaat is het le-1
ven voor particulieren in Nederland toch altijd nog
iets goedkooper dan in het Noorden: maar van onze
hotels kan niet hetzelfde gezegd worden. Zelfs in
het dure Scandinavië beschouwt men Nederland Jpp
een der duurste landen voor toeristen.
Enkele kunnen ons heele volk eeU slechte repu
tatie bezorgen.
Een frappant staaltje werd mij daarvan verteld
door een Noorsch echtpaar, dat een paar jaar gele
den eenige weken in ons land doorbracht. Vooral voor
de Noren, die tusschen bergen en fjorden wonen,
heeft Nederland een bijzondere bekoring. Het echt
paar vertoefde ook eenige dagen te Amsterdam in
eei? bekend, goed hotel, dat echter niet beter of
luxueuser is dan vele andere. Eens op een middag
was de dame rustig thuis gebleven en zij bestelde
op haar kamer een thé complet: thee, toast, boter
en jam. Zij kreeg een behoorlijk portie maar toch
ook weer niet zooveel of zij kon het gemakkelijk
alleen op. Bij de afrekening echter bleek dat het een
dubbele portie geweest was en dat zij voor dat thétje
7, zegge en schrijve zeven gave Nederlandsche gul
dens moest neertellen!
Natuurlijk is deze reiservaring overal rondver
teld. De kortzichtige hotelhouder kan misschien uit
rekenen hoeveel guldens wfhst hij behaalde op dat
theeblad, maar hij kan niet becijferen, hoeveel Scan-
dinaviërs zijn hotel en wellicht heel Nederland nu
voorbijgaan.
NIEUWE TOLLEN.
Uit Sneek, 27 Juli. De raad alhier heeft de in
voering van tollen, ook voor auto's en motorrijwielen,
op den weg SneekBolsward aangenomen, np.dat
eerst een voorstel-Zuiderbaan óm allo tollen af te
schaffen met 87 stemmen was verworpen.
NIEUWE INT. TELEFOON CENTRALE.
Uit Rotterdam, 28 Juli. Hedenmorgen is de
nieuwe interlocale telefooncentrale aan den Cool-
singel alhier, een der grootste installaties van Eu
ropa, door den heer J. D. Sickler, chef van de firma
Koopman en Co. te Amsterdam,, namens de Allman-
na Telefon Aktien Bolaget l.m. Erickson uit Stock
holm, overgedragen aan het Rijk, dat vertegenwoor
digd was door den directeur-generaal der P.T.T.,
ir. M. H. Damme. Talrijke autoriteiten woonden de
overdracht bij, waarna een rondgang door do.cen
trale word gemakt.
8CHAGERBRUO.
Do heer S. Jaring, Hoofd der O. L. school alhier,
is bij het te Amsterdam gehouden examen voor
handenarbeid, geslaagd voor diploma A.
ZIJPE.
De voordracht voor de benoeming van een onder
wijzeres aan de O. L. School te 'tZand is als volgt
samengesteld:
1. Mej. A. Roijers te Helder.
2. Mej. C. Dito to Helder.
3. Mej. S. Watertor te Schagen.
DIRKSHORN.
Dinsdag gaf de Reizende Bioscoop te Wieringen
een uitvoering in de zaal van den heer D. Swager
alhier.
Aangevangen werd met de vertooning van enkele
fraaie zee-, bosch- en berglandschappen, gevolgd door
dat was zeer tactisch van de „Wieringer" de
opname van het dezen zomer te Wieringen gehou
den muziekconcours. Welk een duidelijk beeld gaf
dezo film en het concours en de daarmee gepaard
gaande feestelijkheden.
Achtereenvolgens werden op het doek vertoond,
zeer goed herkenbaar, de corpsen uit Callantsoog,
Nieuwe Niedorp, Winkel en Dirkshorn.
Het hoofdnummer: „Aan de open deur", gaf in
boeienden vorm verschillende prachtige natuurop
namen in Canada te genieten.
Tot slot een mooie komische film.
Het talrijke publiek toonde zich hoogst voldaan.
WIERINGEN.
Onze vroegere plaatsgenoot, de heer C. Hz. Bak
ker, ging te Haarlem aan de Rijks Kweekschool voor
Onderwijzers over van de 3e naar de 4e klas.
WIERINGEN.
Onze vroegere plaatsgenoot, de heer J. Bruul Wz.,
slaagde te Alkmaar voor het eindexamen R.H.B.S.
met 5-jarigen cursus.
BROEK OP LANGENDIJK.
Tot lid van den gemeenteraad is verkozen ver
klaard de heer Jb. Ven (vacature-Bakker)
BROEK OP LANGENDIJK.
Tot de Ie klasse der Riiks H.B.S. te Alkmaar is
o.m. toegelaten J. Verdonk alhier.
LANGENDIJK.
De oudste meisjes der R.K. school vierden hun
schoolfeest met een reisje naar Amsterdam, waar
hot meest bezienswaardige werd bezocht. De jong
ste kinderen gingen naar Schoor! en Bergen, waar
van duin, bosch, strand en zee werd genoten. Al
liet het weer zich 'e morgens niet aanlokkelijk
aanzien, al spoedig klaarde dit ot>, zoodat ook hier
van een goed geslaagd schoolfeest kan woorden
gesproken.
LANGENDIJK.
De deolhemers der cursussen voor bemestingsleer
en tuinbouwkunde, maakten onder leiding van den
onderwijzer een excursie, de eersten naar Aalsmeer
en omgeving, de laatsten naar het Wesfclatod. Deze
reizen kunnen uitnemend dienen, om zich te over
tuigen van de wijze, waarop in andere streken de
tuinbouw wordt beoefend.
ANNA PAULOWNA.
Maandag van de kermis trad in de Zaal van den
heer C. Slikker het Cor Ruya-ensemble op met
„Thuiskomst", tooneelspel in 3 bedrnven van Jean
Jaques Bernard. Het 'gegeven v*n dit mooie stuk
is wel de simpelheid zelf:
André Mérin, een jong leeraar, is in 1914 naar
het front vertrokken, werd al spoedig gevangen
genomen, maar na 4 jaar, wegens den wapenstil
stand, keeren verscheidene gevangenen naar hun
land terug en Blanohe, Merin's vrouw, ziet in
groote spanning -de terugkombfc van haar man;
André tegemoet. Tijdens de laatste maanden van
den oorlóg heeft zij, op aandringen van den Bur
gemeester, der stad, een jong Amerikaansoh officier
ingekwartierd gehad, wat zij, als alleenwonende
vrouw, had mogen weigeren. Hun omgang werd
zeer vriendschappelijk, maar bleef overigens vol
maakt correct, doch bij hot heengaan bekent de
ionge Amerikaan van haar .to houden en vraagt
Kaar, om met hem mee te gaan naar zijn land.
Blanche evenwel, denkt daar geen oogenblik aan.
ilet feit echter, dat 2 maanden lang. een jong Ame
rikaansoh officier bij zijn vrouw is ingekwartierd
geweest, wordt voor aen teruggekeerden Andxe
aanleiding tot een steeds heftiger zich uitend ja
loezie, cue hun huwelijksleven ten slotte ondrage
lijk maakt, uit hoogst eenvoudig gegeven' hëiM{
ae auteur kans gezien tot een zeer mooi, r'jyn psy-
onoiogisoh tooueeistuk uit te werken, dat, dank zij
do voortreffelijke vertolking door Xiily Lus, Joh.
ter Braak e, h rits Bouwmeester en Oor Ruys (het
stuk heeft maar 4 rollen) vermocht to boeien van
het begin tot heb eind.
Tiliy Bus vooral heeft, als Blanche Mérin, verruk
kelijk spel te genieten gegeven. Zij was even na
tuurlijk als eenvoudig, wist daardoor diep te ont-
roererf en door intonatie, door een blik, een enkele
trekking van den mond horos,te doen begrijpen
wat in haar omging.
Hoogst voortreffelijk en lofwaardig spel1 gaf
ook i'rits Bouwmeester ais de voortdurend door
jaloezie gemartelde echtgenoot.
En dan Cor Ruys, als do goedhartige, mot het
jonge echtpaar zoo ining meelevende oude vader 1
Si'inpathieker oude heer zou men zich zeker wel'
moeilijk kunnen denken.
Jos. ter Rraake had, als Blanche's vriendin, niet
bepaald de dankbaarste rol, doch zij speelde
die niettemin met groote toewijding, zoodat deze
voorstelling ons dan ook een utvond geschonken
heeft van onverdeeld kunstgenot, .zooals wij ten
£lattenlando helaas veel te weinig jte genieten
rngen.
Ofschoon de zaal gevuld was tot in de uiterste
hoeken, was niettemin ook de tent van Veer burg,
>vaar dienzelfden avond de mooie film „De deur
van heb Noodlot" vertoond werd, eveneens flink
bezet. Het bezoek aan de schouwburgtent van Alb.
Bakker is echter over het algemeen maar matig
geweest. De bioscoop van Schinkel' daarentegen
heeft, evenals alle jaren, zéér veel bezoekers gehad.
Voor het overige bleek de tent yan Veerborg
ook nu weef een sterke attractie voor danslusti-
gen, zoodat het bezoek er steeds groot was.
ZUIDSCHARWOUDE.
Als resultaat van de gehouden besprekingen van
de vereenigingen van Koophandel en transportar-
'beiders met den Rijksbenüddeiaar, kunnen we mee-
deelen, dat partijen niet nader tot elkander wer
den gebracht. De besprekingen om alle arbeiders
zonder rancune-maatregelen weer in 'dienst te ne
men, dus zonder uitsluiting van wie ook, brach
ten het niet tot oonig voorstel in dio richting. Wel
nam Koophandel met algemeene stemmen een voor
stel aan, om een 15-tal niet meer terug te nomen,
welk voorstol werd onderworpen aan de bijeenkomst
van de vertegenwoordigers der transporteurs, Dezen
verworpen echter dit voorstel, zoodat de toestand
onveranderd blijft voortbestaan. De Koopliandcl
zal nu een 40-taL eigen arbeiders aanstellen, die a.s.
Maandag, den arbeid zullen kunnen aanvangen. De
situatie hoeft daarmee oen scherp karakter aan
genomen. c
Van andero zijde meldt men ons nog:
De mogelijk geworden oplossing van het geschil ia
gestrand in do vergadering van „Koophandel De
arbeiders hadden de voorstollen van den Rljksbemid-
delaar met bijna algemeeno stemmen aangenomen, 1
het Bestuur van Koophandel ging er eveneons inee
accoord, en zou ze bij hunne ledon vordedigoii.
Doch de ledenvergadering van Koophandel ver-
wiorp ze. De Koophandel stolt thans een nieuwon
eisch, vreemd aan de tot heden genoemde.
-- BROEK OP LANGENDIJ£.
De loting voor de nationale militie voor 1927, zal
voor deze gemeonto plaats vinden op Donderdag 24
Augustus a.8. in het ruadhuis te HoerhugówaarU,
Middelweg B 73, 's morgens 10 uur nieuwe tijd.
Voor don dienstplicht, lichting 1926, zijn we
gens broederdienst voorloopig vrijgesteld de heeren
A. Boon, J. G. Glas, D. Hoogland en voorgoed'vrij
gesteld J. Bakker, J. Kruk, J. Ootjers, D. Rens en
G. Smit.
DE NEDERLANDSCHE INVAL IN BELGIS.
Landgenooten opgepast.
Do Antwerpsohe redacteur van de Msb. meld»:
Nu is waarlijk do invasie van Noderlandsclio
„koopje3"-menschen en valuta^toerisfcen begonn. n.
De treinen uit het Noorden zijn bomvol mot be
woners uit alle stroken van Nederland, die in
dichte zwermen onze goede stad van Antwerpen
binnen-zakken.
En naast de treinen zijn het do autobussen, wclko
than* op guldens loopen. De ondernenungou, oio
van Noord-Brabant bussen exploiteeron op Am-
werpenhebben thans geen materiaal genoeg om do
koop- en kijksrra^en naar Antwerpen over te bron-
gen. De maatschappijen, welke aanvankelijk t.r-
nauwernood een droge boterham konden verdien, n
zijn plotseling tot goud-zaakjes goworden nu do
frank zijn gouden kroon verloren heeft.
AVat-in de laatste dagen ook opvalt, dab is liet
groot aantal bussen en auto's uit de provincie Zee
land. Natuurlijk trekken de Zeeuwsche boerinnekos
met beur fraaie mutsen de algemeene aandacht
Hpur nationale oostumes drijven als water-lelies t<»
midden van het moderne stadsleven; van de nieuw
ste moden, welke alleen wat de verloren mouwen
betreft eenige gelijkenis hebben met do kleed ij
der Zeeuwsche schoonen, die, 'b moet gezegd, de
Antwerpsche dames op het gebied van o.llel>ogen en
wat daaraan vast is, maar Icelijk in de schaduw
stellen.
Wat al die Brabanders en Zeeuwen en andere
landgenooten hier komen doen, behoef Ik niet to
vertellen. Zii zijn een dagje uit en komen „koop
jes" doen.
Het is wonderlijk wat er hier wordt weggesleurd.
Sommige gaan met heele vrachten de grens over
en hun douane-formulioren vermelden soms de
meest vreemde combinaties. Zoo zagen wij dezer
dagen oen heer uit Vlissingen de grens oversteken
mot: 5 toetten, 2 (steffiiassenjT 1 puR'-over, 2 jazzband-
trommels en 2 flessehen bouillonblokjes.
Anderen komen mot volgeladen auto's; doch met
allen zijn even gelukkig bij het op-koopen.^ Want
vorige week is er te Putte een vrouw uit de streek
van Bergen op Zoom de grens gepasseerd, die als
eenig „koopie^' in de groote stad van Antwerpeu
had kunnen vinden oen meubel, dat in een nacht
kastje wordt opgeborgen. Toen hot stuk huisraad
dat natuurlhk tweemaal zoo duur was geworden
alfe in de winkels van Bergen op Zoom, aan do dou
anen werd voorgelegd, is er nog al eens eventjes
gelachen om het vrouwken, dat voor zoo'n ding de
groote reis naar Antwerpen had ondernomen....
De Sinjoren, d.w.z. de winkeliers, zien over het
algemeen de Nederlandsche koopsters en koopers
gaarne komen. Anderen daarentegen zijn niet zoo
verheugd over het bezoek van al die „oUanders'
dio met hun guldens de boel "komen leeg koopen.
Sommigen gebruiken scherpe benamingen voor onze
landgenooten, welke wij hier- maar niet zullen neer
schrijven, doch die ten deele 't gevolg zijn van een
weinig bescheiden optreden van Zekere Nedcrlan-
ders. Wij1 wezen daar vroeger reeds op. En nu is
waardigheid en tact mper dan ooit geboden. Laten
onze landgenooten, die hier op bezoek komen,
steeds gedenken, dat Zij" do gastvrijheid genieten
Van een land, dab in de grootste zorgen zit on be
scheidenheid un past.
Van den anderon kant willen wd den Nederlan
ders een „opgepast voor afzettingentoeroepen.
Want daar Zijn tal yan Belgen, die de Nederland
sche bezoekers een paar tanden willen 'trekken;
Hebben wij niet de winkeliers, die, zoodra zy'
