Drukkende lasten voor Noord
hollands Noorderkwartier
Zaterdag 21 Augustus 1926.
69ste Jaargang. No. 7898.
Tweede Blad.
Feuilleton.
Ëeamaal Yoet aan boord
„%acht
Uitslag
Kloosterbalsem
SchagerCourant
door D. KOOIMAN,
lid raa Gedeputeerde Btateo van Noord-Holland.
II.
In Maart van dit Jaar schreef ik mijn beschouwin
gen onder den titel „Ingrijpende gebeurtenissen voor
Noordhollands Noorderkwartier", waarin ik behan
delde de plannen tot vervroegde droogmaking van de
Zuiderzee. Het wetsontwerp, dat ik toen besprak, is
inmiddels geworden de wet van 25 Mei 1928 (Staats
blad no. 601), tot wijziging van de wet betreffendè
afsluiting en droogmaking van de Zuiderzee.
Toen reeds wees ik op een schaduwzijde van dat
wetsontwerp. Ik had het oog op het voorgestelde ar
tikel 4bis, waarin wordt bepaald, dat in de kosten
van een deel der werken wordt bijgedragen door de
provinciën, die geacht kunnen worden bij de uit
voering dier werken in meer directen zin belang te
hebben. De omvang dier bijdragen, alsmede de wijze
van betaling zoo staat er verder in artikel 4bis
worden bij de wet geregeld.
Welke zijn nu die werken, waarvoor provinciën
door een nader te treffen wettelijke regeling tot bij
drage zullen worden verplicht? Het zijn volgens ar
tikel 4bi9 de kosten van don afsluitdijk en de kos
ten van werken, noodig tot voorziening in de belan
gen van waterkeering, afwatering en scheepvaart
voor zoover deze dat wil zeggen de belangen van
waterkeering, afwatering en scheepvaart door de
afsluiting en de droogmaking geschaad worden.
Ik echt het noodig, wegens het groote belang der
zaak, ©enigszins uitvoerig mede te doelen wat in de
Staten-Generaal bij de behandeling van dit nieuwe
artikel is voorgevallen.
Tet oorsnrc
drage in de kosten
n werken tot voor
ziening in de belangen van -raterkeering, afwatering
en scheepvaart werden daarbij aanvankelijk niet ge
noemd.
De regeering motiveerde het nieuwe artikel op 27
Mei 1925 in de bij het wetsontwerp behoorende me
morie van toelichting met de volgende uiteenzet
ting: „Dit artikel strekt er toe, in de wet het begin
sel vast te leggen, dat in de kosten van den afsluit
dijk zal worden bijgedragen door de provinciën, die
geacht kunnen worden, bij de uitvoering van dit
werk in meer directen zin belang te hebben. Over de
vraag aangaande den omvang dier bijdragen en de
wijze van de betaling daarvan kan thans, ook al
doordien de Zuiderzeeraad deze aangelegenheid nog
in onderzoek heeft, niet worden beslist. Het ligt dan
ook in de bedoeling een en ander nader bij de wet
te regelen. Over het beginsel is echter naar de mee
ning van ondergeteekenden kwalijk verschil van ge
voelen denkbaar; het is dus aangewezen te achten
nu omtrent de dekking der kosten van den afsluit
dijk een regeling zal worden getroffen, tevens al
thans in beginsel vast te leggen, dat de provincies,
wier belangen door de afsluiting in bijzondere mate
zullen worden gebaat, in die kosten zullen bijdragen".
Ziedaar dus een niet zeer blij verschiet geopend
voor de landstreken, die van de Zuiderzeedroogma-
king eenig voordeel zouden kunnen ondervinden,
bijv. door verbeterde afwatering of door besparing op
kosten van dijksverdediging.
Wat zouden de leden van de Tweede Kamer, wat
die van de Eerste Kamer van dit voorstel zeggen?
Laat ons dat eens nagaan.
Elk wetsontwerp wordt, alvorens het in openbare
behandeling komt, 4n de afdeelingen van de Ka
mer onderzocht. Zoo gaat het in de Tweede Kamer
en zoo gaat het vervolgens In haar voornamere zus
ter. in de Eerste. Van dat afdeelingsonderzoek wordt
een schriftelijk verslag opgemaakt het voorloopig
verslag en de bij het geval betrokken ministers
dienen daarop van antwoord de memorie van ant
woord.
In het voorloopig verslag nu van de Tweede Kar
mer werd de vraag gesteld, waarom in het nieuwe
artikel naast provinciën niet ook waterschappen wa
ren genoemd. De Kamer kreeg van de ministers van
Waterstaat, van financiën en van oorlog (oorlog heeft
bij de Zuiderzeedroogmaklng ook belang, want...er
zullen ook verscheidene millioenen aan den oorlogs
god worden ten offer gebracht voor werken van
landsverdediging!!) ten antwoord: „Wel is waar zijn
in dit artikel alleen de provinciën genoemd, doch dit
behoeft niet uit te sluiten, dat de provinciën de wa
terschappen in deze aangelegenheid betrokken".
Zoo was het al vrij duidelijk aangegeven, maar
nog duidelijker wil het zegge;n de provinciën moeten
zich maar geheel of ten deele door de waterschappen
laten schadeloos stellen; de Provinciale Staten heb
ben naar grondwet en wet daartoe de macht.
Bezwaar werd in het voorloopig verslag der Twee
de Kamer tegen dezen nieuwe betalingsplicht eigen
lek aiet gemaaktHeel schuchter slechts werd op
gemerkt: „Verscheidene leden verklaarden de in-
idng van dit artikel een weinig voorbarig te
jen, vooral waar omtrent den omvang cm de
wijze van betaling nog niets kon worden mede
gedeeld
Maar hiermede waren de genoemde ministers het
heelem&al niet eens. Wat schreven zij in de memorie
van antwoord? Men leze: „Dab invoeging van dit
artikel een weinig voorbarig zou zijn. kan bezwaar
lijk worden toegegeven. Het legt het beginsel vast
op het oogemblik, dat met de werken een begin zal1
worden gemaakt: omtrent don aanvang en de wijze
van betaling zal uiteraard nadere overwi
overleg geboden zijn, nadat omtrent het
In het artikel zooals het oorspronkelijk werd voor
gesteld was alleen sprake van bijdrage in de kosten
van den afsluitdijk. De kosten van werken tot voor-
dooi A. S. M. HUTCHINSON,
Voor Nederland bewerkt door
W. J. A. ROLDANUS Jr.
49. I i i l
Zwijgend aten en dronken zij. George zat somber
uit het raam te kijken. Zachte snikken kwamen van
zijn Mary; hiji had geen woorden voor haar; keek
den anderen kant uit.
Maar dan klonk er een verschrikkelijk, snikkend
geluid. Hiji sprong op. Zijn Mary trachtte met de
grootste moeite eeni kop thee te drinken. Met ho
vende handen zette zij het kopje neer; haar gezicht
was rood. trok krampachtig.
..Huil niet. lieve Marykins, huil niet."
Zij zette het kopje neer; slikte; hijgde: „Ik huil
niet ik lach", en zijl barstte in een vroolijken lach
uit.
George volgde haar voorbeeld.
.George!" hijgde zij. „Als je je zelf eens hadt ge
zien, toen je die verschrikkelijke geschiedeniseen
vertelde!"
Hij hijgde: „Toen ik die katten verwisseldel'
Zir, hijgde: „Mr. Marrapit's gezicht
Hiji hijgde: „Mis. M&jor'st
De uitputting van hun vroolijkheid belette hen
verder te spreken. George veegde zijn tranondeoogen
af; Mary «noot luidruchtig haar neusje, streek haar
weerbarstig gouden haar glad.
„Nu voel Dc me veel' beter," zeide George.
„Ik ook een heel'eboel. Het is nergens
voor, je ellendig te maken om wat er gebeurd ia,
nietwaar lieveling?"
„Neen, nergens voor. Kom laten we op de sofa
gaan zitten en zien hoe het met ons staat." Zij
legde haar gouden kopje tegen zijn manlijken schou
der; hü sloeg zijn rechterarm om haar heen;
ri* vlijde haar handen op de bruine vuist, die in
haar schoot kwam.
Samen namen rif hun vooruitzichten in 'oogen-
schouw: Sombere beelden.
„Maar we zitten er leeljjk in," resumeerde Ge
orge.
.„Maar we hebben elkaar," zeide aiüterwijl Zij
zich tegen hem aan vlijde.
George koste haar. Hij voelde in zijn zakken.
,-,lk heb niog ongeveer drie pond over van wat Mar-
rapit mif gegeven heeft, voor het volgen van het
■poor. Ja, Mary, we zitten er leelijk tussohen.''
tyI vblde zich neg dichter tegen hem aan.
Da avond, op zijn teenen door het raam
wellicht verrast door den geringen tegenstand
e de regecring. te gelijker tijd nog maar een
werd namelijk,
bijdragen te heffen, daarmede niet is uitgemaakt,
dat zij het andere denkbeeld niet meer houden over
wegen. Ik vraag van de regeering nu geen besliste
toezegging, ik zou haar alleen willen vragen: laat
die gedachte nu niet los, maar overweeg die ge
dachte, want zoowel' de billijkheid als het finan
cieel belang van den staat brengt mode, dat deze
gedachte ernstig wordt overwogen en onderzocht."
De minister van waterstaat heeft over de gehoelc
zaak geen woord meer gezegd- Wat in de richting,
door den heer Albarda gewenscht, van de zijde der
regecring onze land- en tuinbouwers wellicht nog
boven het hoofd hangt, we weten 't niet.
Teen slotte, ging het in de Eerste Kamer al' niet
veel beter. Ook daar geen enkel woord van bestrij
ding, alleen van de zijde van den heer Westerdijk
een woord van bedachtzaamheid en een aansporing
jtudeeiing van het geval alvorens
van de bijdragen zal worden over-
tot
tot vastsi
gegaan.
Deze spreker zeide
dat niet
alleen in de koeten van don afsluitdijk, maar ook
in de koeten van andere hierboven reeds genoemde
werken door daarbij belanghebbende provincies
moeten worden bijgedragen.
Destijds we schreven Januari 1926 heb ik
niets daarvan begrepen en nu een half jaar later
begrijp ik het nog evenmin. ZooaJa ik boven
reeds opmerkte, gaat het bij: dit „schepje en op"
over de kosten van werken, welke noodig zijn om
te voorzien in de belangen van waterkeering, af
watering en scheepsvaart, indien door de afsluiting
en de droogmaking die belangen geschaad worden.
Nu spreekt het vanzelf, dat als bijv. scheepvaart-
belangen geschaad worden men denko o.a. aan
de havens van Hoorn, Enkhuizen en Volendam
of als afwateringsbeaangen geschaad worden
men denke aan de uitwateringssluizen van Scher
merboezem de dienst van de Zuiderzeewerken
daarin voorziet. Evenzeer vanzelfsprekend is het,
dat de kosten daarvan komen voor rekening van het
lichaam dat de droogmaking onderneemt. Dat in
die koeten door de provincie Noordholland en
via de provincie door waterschappen zou moeten
worden bijgedragen, moet ten "eenenmale uitge
sloten worden geacht. Zoo staat het ook-met alle
andere schade, die mocht worden toegebracht. De
memorie van antwoord geeft over /lit schepje er op'
wei wat woorden, maar geen Iioht, en m de toe
komst zal wol' terdege opgelet mogen worden of
hier geen onbillijkheid wordt begaan in 't kwadraat.
Bij de openbare beraadslaging in de Tweede Kar
mer op 24 Maart 1926 werd heb er niets
beter op. Hot opleggen van bijdragen aan provin
ciën af te wentelen op waterschappen vond
bü niemand bestrijding, terwijl het van verschil
lende zijden werd verdedigd.
Zoo sprak de heer Van Gijn: „Ik voor mij1 juich
artikel 4bds, dat de bijdragen voorschrijft, in hooge
mate toe. Ik heb er vroeger ook vaak op gewezen,
dat als de afsluitdijk de omliggende landen zooveel
rijker maakt, deze dan ook bijdragen in de kosten
moeten geven voor dat voordeel."
De heer Albarda ging nog verder. Deze zeide:
„Ik wensoh met blijdschap te oomsrtateeren, dat
de regeering een eina den weg is opgegaan, dien
ik in Maart 1918 bü de behandeling van het eerste
wetsontwerp over de Zuiderzee haar heb aanbevo
len, nl., dat de regeering in dit ontwerp van wet
ons heeft voorgesteld, om te bepalen, dat" van do
provinciën geldelijke bedragen zullen worden ge
vorderd. Dit verheugt mij, want ik heb sinds hei
oogenblik, waarop ik dit, in Maart 1918, heb aan
bevolen, nog, geen pogenpJik twijfel! bijl mij .voelen
opkomen omtrent dc juistheid en billijkheid van
dat standpunt.
Ik heb echter in 1918 niet slechts den wenscb
uitgesproken, dat de bijdragen in de kosten van
de Zuiderzeewerken zouden worden gevraagd van
do provinciën, ik heb toen ook den wensoh uit
gesproken, dat. bijdragen zouden worden gevorderd
van de grondeigenaren. Niet slechts de provinciën
hebben vAn de afsluiting voordeeten te verwachten,
maar vooral de grondeigenaren in de aanliggende
provinciën kunnen zeer groote voordeelen van de
afsluiting tegemoet zien. Het schijnt mü alleszins
billijk, oat. die grondeigenaren tot een bijzondere
bijdrage, die hun geheele voordeel1 niet behoeft op
te «kikken, maar toch aan hun voordeel! kan wor
den ontleend en daarmede kan worden gemotiveerd,
zullen worden verplicht. Ik hoop, dat nu de re-
goering heeft voorgesteld om van de provinciën
Deze spreker zeide op 21 Mei 1926 ut de Eerste
Kamer het volgende: „Een ander belangrijk vraag
stuk betreft de bijdragen van de naast belangheb
benden. Art. 4bis van het ontwerp tot wijziging
van de wet van 14 Juli 1918 spreekt 't beginsel uit,
dat de naaste belanghebbenden, daar provinciën ge
noemd, zullen hebben bij te dragen naar de wet,
die in de toekomst daarvoor zal1 - worden gemaakt.
Uit een nadere gedachtenwisseling is later ge
bleken, dat verondersteld wordt, dat de provinciën
aan de waterschappen oen gedeelte van haar lasten
zulten kunnen overdragon.
Het komt mü voor, dat dit beginsol volkomen
juist is en dat ook in toepassing moot worden
gebracht oonorzijds, maajr dat anderzijds die toe
passing uiterst moeilijk is.
De oommisaie-Lovink heeft in drie hoofdstukken
getracht door een becijfering eenigszins te weten
te komen, om welke .bedragen het hier gaat, be
dragen, die dan als lasten zouden moeten worden
gelegd op de gronden der naaste belanghebbenden.
Zij komt tot de oonolusie, dat de landbouw van
Friesland en Noordholüand jaarlijks verscheidene
millioenen baat zou vinden bij do indüking. Do ver-
eeniging tot ontwikkeling van den landbouw in
Holhmofl Noorderkwartier, een belangrijke land-
bouwvereeniging in Noordholland, hemt becijferd,
dat de Noordhollandscho landbouw boven het IJ
jaarlijks ruim twee inillioen baat zou vinden bü
de indijking van de Zuiderzee.
De andere voordeelen voor de omringende landen,
ala het onderhoud van dijken, de verbetering van
de afwatering, de scheepvaart en dergelijke bij
komstige voordeelen, schat de commissie-Lovixd:
op een kapi.taalwaa.rde van ruim 17 inillioen. Ui
deze cijfers blijkt wel, dat hot gaat om zeer belang
rijkebedragen, maar wie kennis genomen
sluipend, trok zijn donkere
toen George eindelijk een
U,
ijnen om de kamer,
hand terugtrok.
I
.het touw Hoe,
vasthield.
rcn
aa kanm>
tUn
vganscheppen ueni
van hot rapport der oomnussie-Lovink zal tevens
tot ^e oonolusie zijn gekomen, hoe uiterst moeilijk
het is met eenige juistheid die baten onder cijfers
te brengen. Ik stel mij voor, dat een onderzoek op
dat stuk, dat zou leiden tot een wetsontwerp, een
zeer langdurig onderzoek zou zijn en oen veelzijdige
voorbereiding zou oischen."
En ook in deze kamer dood de minister van
waterstaat, mr. Van der Vegto, op dit punt er vol
ledig het zwijgen toe.
Wat nu tot al deze dingen te zeggen?
Als men zoo leest, dat het opleggen vai
alis om strijd werd geroemd, door één spreker
slechts tot voorzichtigheid werd gemaand, dan
moet men bijna den indruk krijgen, dat deze nieuwe
heffingen inderdaad volkomen billijk zijn to achten.
Maar tooh, om het op zijn NoordhoBandsch te zeg
gen*: juist die laatste spreker scheen toch wel een
Beetje nattigheid te gaan voelen. Zijn waarschuwin
gen moeten in elk geval' bijzonder op prijs gesteld
worden.
Deze heffingen vertoonen wel' eenige overeen
stemming met belasting op waardevermeerdering
en met de Duihsphe bettermenttax, hier wel
lering
zijn intusschen in ons land tot nog toe
mislukt, of men moest daaronder ook willen rang
schikken de in zeer enkele gemeenten in de laatste
jaren geheven belasting pp bouwterrein. Ook de
baatbelasting of verbeteringsbelasting, in 1920 in
de gemeentewet opgenomen, is in nog slechte wei
nige gemeenten ingevoerd. De billijkheid ervan
wordt meestal ontkend en van de zijde van belangd
hebbenden rijst steeds ernstig verzet. In een heel
enkel geval is het voorgekomen, dat van eigonaars
Ëlij spoedig en zeker genezen
Ie aangetaste plekken lederen
I te behandelen met AJCKER'.
als te Runnygate." n
Dan kwam hü naast zyn Mary zitten. „Monjen
zal ik allé dingen nog eens goed informeeren. Maar
zeg', het wordt laat, ik moet nu eerst de zaak met
Mrs. Pinking regelen. We hebben nog geen af
spraak met haar gemaakt."
m „Ja, liefste" stemde Mary toe.. En met scliitteren-
ijke bundel van veelkleurige kin de oogOn ging^ Zij1 voort: „O, Geoorge denk eens aan
Na een kleinen zucht liet Mai
dat de droomon, die
Ala een groote vrooliüL.l w.
derballons, dte plotseling vrij gelaten worden, zweofiden laatsten keer, dat je me hier gebracht hebt.
den rij weg. Zij keerde tot het droevige heden terug; t Ik had niets to verwachten dan woer eon be
zag, dat haar Georgo rijn POP stopte. trekking te zoeken; en jü was nog .niet door je
Hü etond op; liep dampend de kamer op en neer. examen. En nu nu, ofschoon we ons klein
..Ik heb het allemaal1 al voor elkaar, Marykinsr'' huisje te Runnygate verloren hebben" (zij kon een
zeide hij. „Ik heb alles al geregeld. We zullen er kleinen zucht met inhouden) „gaan we feitelijk over
bost doorheen komen." Hü' ving den bewouderenden een paar dagen trouwen I George, ik zal niet kunnen
blik in de oogen van zijn Mary op; inhaleerde en slapen in de hoop, dat morgen alles goed af zal
blies ©en groote rookwolk uit; herhaalde den moeien j loopen."
zin: ;,We zulten er best doorheen komen." j „Dat zal het," zeide George haar.
Lieve George! zeide ri zacht. Haar diepe zucht van verlichting verried den
„In de eerste plaats is or nog dip locum tenens,1 teug, dien zij uit die schitterende toekomst genomen
dien ik in het Noorden kan krijgen. Jk heb die nog| had. „Bedenk eens, dat we over een week .of zoo
niet afgeslagen. Welnu, ik zal1 die aannemen. Het'voor altijd bij elkaar zullen zijn. Waar wil jc zoo-
ia 1Jin het lang1 logeeron? Heel' dicht bij. Neem je oen kamer
daarheel dichtbij» George?"
pIlroop, üjj staarde aa« "\faa-r Tïn-f «awo
vreeselijk goedkoop,. Je kunt er bijna van rdetelga niet weg.:
loven." „Jo gaat -niet weg?" herhaalde rij-
Zü Eet nu do irrlteerende praktische, vrouweliüko „Natuurlijk niet. Ik neem hier een slaapkamer,
*mde van zich aaien. „Kaïn jc dat? Hoer weet je en op deze kamer eten wij. We gaan niet moer
dat,_ Goooigie?" van elkaar, Marykinsr
zoo in de rede, Mary. Iedereen weet, dat het teven
in het Noorden goedkoopste in het Noorden."
„Natuurlijk," excuseerde zij zichzelf. Natuurlijk
lierete, dat begrijp ik."
„Waar was ïk.ook alweer v„
Ik zal' het baantje dus maar nemen, liefste. Ik zal
het de volgende maand nemen. En luister
we zrillen trouwen en daar op een paar gezellige
kleine kamers gaan wonen."
Een vurige blosbedekte haar wangen; zij kon
slechts fluisteren: „Georgie, lieveling
Hü bleef staan om haar tegen zien aan te druk
ken en haar goudblond haar te kussen. Dan begon
My'n impulsieve George begreep dadel
bedoelde. „Ja?" vroeg hü- ,Ja? Wat
„O, George pe kan hier geen kamer nemen. Wo
kunnen hier niet so.men eten!"
„Maar waarom niet? Waarom niet?"
„Het zon niet goed zijn 1 Hot zou niet goed
ri'n. George!"
tiaar impulsieve^ Georgo zocht naar woorden.
„Niet goedi Bü miju ziek Mary ik begrijp je soms
eenvoudig niet. Niet goed! Waarom te hot niet
goed?"
Het was zoo moeilijk te zeggen. „Je begrijpt
niet, liefste
,,Neen, ik laat me hangen als ik het doo. Het
©zworen en
rug J
-- -~0 „oist. ni
van een notaris. Ik weet niet zeker hoe het moet, in orde gebracht hpb, kom jo met je boz'
maar dat zal' ik morgen wel informeeren. Ik weet, nü stak boos ri'n hand uit „waarom te hot
dat je allëbei een week of zes in de plaats gewoond niet good?"
moet hebben ik zal dat allemaal wel regelen. Mijn arme -kleine Mary klampte zich aan haar
Dan zullen we naar het Noorden gaan en af- kleine prinoipes vast. „Zie je.dat niet in? Wo zjjn
wachten wat er gebeurt; we zullen opsparen en geëngageerd, lieveling; en daar wo geëngageerd
na verloop van tü'd een praktijk koopen precies ri'n, moeten .we niot zoo bij elkaar leven. Do mon-
van peroeelen aan eon straat, die geasphalteerd of
verbreed word, een bijzondore bijdrage werd - go-
heven. Over het algemeen kan men echter wel zeg-
Odat dergelijke bestemmingsheffingen in ons
geen ingang vinden, impopulair ri'n. Rijk,
H'noie, gemeente, waterschap, ri brongen van
een verbetering hier, en morgen weer daar,
e kosten worden bestreden uit de olgemceno
lasten. Men maakt geen aparte potjes, waarin
aparte belastingkjes worden gestort. Nu eens pro
fiteert de een wat meer van door de overheid
uitgevoerde werken, een volgondcn koer is een
ander aan do beurt.
Moet dat nu met de Zuiderzeewerken anders
gaan? Men houde wel in het oog, dat die werken
een onderneming vormen qp zichzelf, Zü worden
niet ondernomen met de eigenlijke bedoeling ver
beteringen te brengen aai; reeds bestaande land
streken. Hébben dia nu tocvsUig uitricht op daar
mede verbandhoudende voordeelen, moet aan het
RÜk onmiddellijk er bü z,ün om daarvan een
grooter of kleiner deel tot zich te trekken? Er zou
nieté tegen in te brengen zijn als het rijk ook on
voorziene nadeelen aan groote landstreken voor
zijn rekening nam. Men denke nu nog moor eens
aan de financieel© gevolgen van don watersnood,
voor Noordhollands Noorderkwartier. Daartegen
over mag waarlük ook wel eens oen meevallertje»
staan, zonder 'dat het rijk nu maar dadelük weder
een deel daarvan opcischt.
Ontstaat in bepaalde doelen van het land ten
gevolge van de droogmaking der Zuiderzee groo-
tere welvaart, ia kostenbesparing daarvan het ge
volg, welnu net rijk krügt daarvan toch immers
zün gerechte deel' in den vorm van verhoogde op
brengst der gewone belastingen, inzonderheid grond
belasting en inkomstenbelasting.
Niét alleen dat de afsluiting en de droogmaking
van de Zuiderzee een zaak te op Zichzelf, er komt
nog bü, dat de geheele onderneming geensgans on
rendabel belooft te worden. Dc onlangs door dc
regeering opgezette berekeningen wüzon een totale
uitgaaf aan van 543 millioon gulden, waartegenover
staat een geraamde kapitiiatwaarde der droog te
leggen gTonden van 510 mi Ui oen gulden. Het ver
schil van 33 millioen golden mag zeker geacht
worden ruimschoots te zullen worden gedekt door
tal van indirecte voordeelen^ aan de droogmaking,
verbonden, waarop de regeering steeds grooten na
druk legt. Men denke alleen maar eens aan de
vermeerderde belastingsopbrengsten voor 'a ri'ks
schatkist.
Is hot nu onder dergelijke omstandigheden biHük
aan^ landstreken, die van de drooglegging vermoe
delijk voordeel zullen "hebben, deswege het doen
van nieuwe uitkeeringen op te leggen? Ik kan het
nog niet inzien. Ik acht Povendien groot gevaar
aanwezig, dat het spreekwoord weder bewaarheid
zou worden over het verkoopen van da huid voor
dat de beer gevangon is.
Mocht onverhoopt aan deze bijzondero betalingen
ten slotte niet meer ri'n te ontkomen, dat men
dan toch wol in het oog houdo de waarschuwin
gen van den heer Westerdijk in de Eorste Kamer
tot het maken van ernstige studie en hot betrach
ten van groote voorzichtigheid. Dat men zich dan
althans zooveel mogelijk boperkel
Hollanders, Iét op Uw saeck.
zouden
Hü begon woedend te worden. Zeker, hü had
een duivels moeilijken dag.
„Mem.'en 1" riep liij uit. >De mem hen; jullie
vrouwen denken ai tijd aan de menschen! Wie komt
er achter" Wio tor wereld komt er achter?"
Hot instinet van geslachten van opvoeding gaf
haar het instinctieve antwoord op den instinctievcn
zachten toon: „Wü zouden het weten, George."
„O, lieve God!"
Hij slikte ri'n geprikkeldheid in; lachte ondanks
zichzelf; ging naar ri'n Mary. „Mary, wees 'toch
niet zoo dom, dom gansjo. Het te heusch te, te
belachelijk."
Zü gaf hem ri'n zoon terug; maar ri" bleef op
haar stuk staan.
„Hert zou verkeerd ri'n» Georgo heusch F'
Haar Georgo belde zoo woest, dat Mrs. Pinking
in paniek do trap op vloog. Heel rechtop staande,
sprekend in korte narde zinnen, niet'de minste
aandacht schenkend aan ri'n trme Mary, regelde
hy allés.. Miss liumfray zou haar oude s.aapkamor
woer krijgen.Bij de weelc.Ate Mrs. Pinking zoo good
wilde zijn, zo op dezelfde voorwaarde te ge ven. Hü
/bedankte haar. Dat was dus geregeld. Hü zon
morgenochtend komen kijken. Hü wüdo nu Mrs.
Pinking goedenavond 'zoggon.
Mrs. Pinking wonsohte hom ook goedonavond;
ruimdo hot theegerei op.
Haar aanwezigheid stol'do den bruten Georgo
in staat rin stoenhardo houding to bewaren; ont
nam ri'n liovo Mary do gelegenheid hem met
haar tranen to smolten.
„Nou, gooden nacht" zeide hü hard als üzer
tegen haar. „Ik loop. morgenochtend wel even op."
„Slaap Ickoor," fluisterde ri na een kleinen snik;
preveld o dan oon:
„O George, Georgo!"
Zij yolgdo hem tot de dour. Hü was de trap af
voor ri haar stom kon behcorechon voor een: „Waar
ga je naar toe, Georgo?"
Met do yiiots ontziende woodo van iemand, die.
in do rivier springen wit, riep hü terug: ,Jk? Ik?
O, wat komt dat erop aan? Wio*geeft or nu wat
om waar jk heen ga?"
Do voordeur sloeg too.
Laat in dien nacht, terwijl oen jonge vtouw op
oon kussen in oen ahntorkamor van Meath Strocc,
Battersoft, snikte, liop oen jonge man, dio woedend
door Londen gozworvon had, do straat van hot
oon eind naar net andere door, starend naar de ra
men van hot huis, waarin zij was. Dozo jonge man
preveld o, gostiouToordo, steunde. O, verdomme!"
was zün rofroin. „O, Mary! O wat oen vervloekte'
bruut bon ik!"
Het was oon bitter einde van een vrecselijken dag.
