Geen geweten.
Woensdag 1 September 1926.
llititti Nisois-
(59flto Jnnrgntig. No. 7904.
Alnrtuiic- Laiümilil
UitijiiveisN.V. v li. THAI'MAN Co., Schagen.
Brieven oyer Engeland.
Gèmengd Nieuws.
Bezoekt Zaterdag 4 Sept. het Bloemencorso en Zondag 5 Sept. het
groot Nationaal Concours van Harmonie- en Fanfarecorpsen te Schagen.
Feuilleton.
chijne
nt de
n beid
S.V
Succt
it dez
-0. D
:cesvei
.S.-doi
t, doe
te mi
-1.
is da
ok ni
enkel,
kelina
SuCCQ
doel
maal
hol
ig ve
en
Dit blad vorsehljnt viermaal per wook: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag on Zutoixlog;. Dij in-/onding tot 'a morgens 8 uur, worden Advor-
tontidu nog zooveel mogelijk ir. lu»t oorutuitknimmd numiitor guplutitat.
l'ÓSTHI'.Kl£NlNG No. 23330. INT. Tia.KF. no. 2ll
Prijs por 3 maandon f 1.05. Loaao nummora 8 cont. ADVKRTEN-
TIóN van 1 tot 5 rogola f 1.10, lodoro rogol niuor 20 cont (IjowIJsgo.
inbegrepen). Groot o Uittors worden naar pluuterulmto berekend.
ii b
28 Augustus 1926.
e Kl
,n In de laatste aflevering van Punch zion we een
p Engelscho moeder, die rustig jait to lezen, terwijl
haar klein dochtertje verschrikt do kamer komt
binnenhollen en uitroept: „O, moeder wat was dab?"
.Niets lieveling-, alleen maar een aardbeving*," ant^
woordfc moedor. i 1
Ztoo zien vro, hoe de Eng-elschen een aardbeving
opvatten. Of althans, zoo stelt Punch het voor.
Kinderen mogen er van schrikken, voor de groote
menschon is net „alleen maar een aardbeving."
We zouden cr bijna uit afleiden, dat- aardbevin-
g-on in Kngeiand oen haast dagelijksch iets zijn:
Zo zijn, in werkelijkheid, niet zoo zeldzaam als bij
pus, maar toch, gelukkig voor de Kngelschon, zeld
zaam genoeg, om er althans voor van je stoel op te
staan.
Shakespeare vermeldt een aardbeving in Romeo
en Juliet, waar hij Juli ets kindermeid laat zeggen:
„'fc li sinds de aardbeving nu elf jaar.'] Sommige
Sha-kespeare-kenners moenen, dat- dezo zin den t\jd
vasts tolt, waarin Romeo cn Juliet werd geschre
ven. Immers, er was. een aardbeving geweest in
1580. Daarbij elf jaar gevoegd,en we krijgen 1591
als het jaar van de vervaardiging van het tooneel-
ertuk. Do meeste geleerder. evenwel geloovon, dat
het stuk van latereu datum is.
Dit doot voor ons natuurlijk thans niets ter Zake.
We zien. of althans we nemen op gezag van de
geschiedkundigen gaarne aan, dat er een aardbe
ving was in Kngeiand in 1580. We weten uit de
kranten, dat er oen geweest is in 1926. Tusschea
deze beide jaren, on orouwena ook vóór 1580, zijn
er nog verscheidene andere geweest, groote en
kleine.
Do beving van den 15den van deze maand mag
pnder de groote gerekend worden, al is het dan niet
onder de allergrootste. Met groote en grootste
bodooi ik natuurlijk voor Engeland. Dergelijke be-
vingon merkt oen Japanner misschien ternauwer
nood op.
Hoe groot het terrein is, waarop do schok werd
gevoeld, is nog niet met zekerheid vastgestelde
Daarvoor moeten oorst do honderden of duizenden
berichten uit allo steden en dorpeoi worden nage
gaan, met do mcdedoolingen over vallende klokken
en rinkelende ruiten, de schuddende deuren en tril-
Ifio&t? muren, Doch voorzoover op hot oogonbJik
hekend is, hooft, oon flink stuk van Engeland wer
kelijk „gebeefd".
Daarbij moeten wc niet vergeten, dat hot Zondag
was. Een lichte aardbeving, en de aardbevingen in
Engeland zijn por- slot van rekening toch allo maar
licht, boslaat op Zondag een veel grootere opper
vlakte dan op een dag in de week. Ik "hoop. dat
men dit niet al te letterlijk op zal vatten. Mijn be
doeling is, dat oon lichte aardbeving op Zondag
door voel meer menschen wordt opgemerkt.
orke
l
SI
ork«
-Pai
ichf
)rdai
ona
18
F vd
rkes
onc<
Pa
Neem de punten, die het verst van het centrum
verwijderd zijn, zeg 300 K.M.. De timmerman, die i
staat te hameren, ae smid, die een paard beslaat,
de automobilist in zijn Ford, zo mensen niets van. j
een be ring op Maandag of Dinsdag. AI aar op
Zondag beeft ieder mee.
Een eigenaardig voorbeeld hiervan wordt ge- i
leverd door twee aardbevingen in EngeLmd, in j
de jaren 1903 en 1904. Die van 1903 was verre- 1
weg de sterkste van do twee. Ze viel voor op eon
Werkdag, 's middags om half twee en werd opge
merkt op een oppervlak te van 12000 vierkante mijlen
De zwakkere beving van 1904, die op. Zondagmid-
i dag kwam, verstoorde de rust over een uitgestrekt-
j heid van juist, twee maal die grootte.
De aardbeving van voer tien dagen geleden hoeft
volgens do ingekomen berichten en denk er
om, dat het eon Z-ondagsche was een opper
vlakte beslagen van ongovoer 40.000 vierkante mij-
len. Het terrein, waarop^ do trilling meer of min
der hevig gevoeld werd, is oen cirkel van ongeveer
220 mijlen middellijn. De grenslijn gaat noordelijk
van Manchester, oostelijk van Honden en Cambrid-
ge en bereikt Exetcr in het Zuid-wosten. Uit Walt»
zy'n weinig berichten binnengekomen, hoewel in
geheel Wales de schok gevoeld moet zijn. Corn-
wall en Sussex bobben niets gevoeld, naar hot
schijnt, zoomin als do vier noordelijkste graaf
schappen in Engeland, óm van Schotland natuur
lijk met te spreken. In het Westen gaat do grens
lijn door de Ierseho Zeo, want ook in Ierland is
i mets gevoeld. Waar ergens in de zee de trilling
nog werd gevoeld en waar niet meer,, is vanzelf
sprekend niet uit te maken, fielfs niet bij een j
Zoifdagsche aardbeving.
i t Vergeleken met de bevingen van de laatste vijf
tig jaren slaat deze van 15 Augustus nog lang geen
slecht figuur. Sinds 1876 mogen we zeggen, dat
er twaalf tamelijk sterke aardbevingen zijn ge-
j weest in Engeland. De Col'chester beving van 1884
werd duidelijk gevoeld ovor een oppcrvlakto van
i 53.000 vierkante mijlen. De Hereiordbeving van
1L896 besloeg een oppervlakte van 98.000^ vierkante
mijlen en werd ook in de Zuid-Oostelijke graaf- j
Behappen van Ierland gevoeld. De andoro tien j
waren minder sterk, terwijl de laatste, van dit jaar, I
ongeveer do vierde of vijfde plaats in het dozijn
zal innemen.
Ik sprak zooevon van do CoMhester en van do
Iloreford aardboving. Men hoeft natuurlijk begre
pen, dat hiermee bedoeld wordt, dat Col'chester en
Iloreford bij deao boringen juist in het centrum van I
heb trillende gebied lagon. lloe de laatste beving:
zul moeten heeten, is nog niet met zekerheid uiige-
maakt, hoewel Hereford wel eens do twijfelachtige
eer kon genieten, opnieuw vernoemd te wordon..
Immers, do weinige schoorst-eenen, die den 15den 1
Augustus zjjn omgevallen, zijn alle neergekomen
in ae buurt van Hereford en Ludlow.
Met zekerheid kan evonwel het- centrum der laat
ste beving pas vastgesteld worden, wanneer allo
ingekomen berichten zorgvuldig zijn nagegaan en
geschift. Dan kan er in den cirkel met oen mid-
VAN RIJSWIJK'S
SCüOENHANDEL SCHOENMAKERIJ.
UITGEBREIDE KEUZE.
PRIJZEN UITERST BILLIJK.
deilijn van, zooals ik straks zei, 220 mijlen, een
andere getrokken worden, met veel kleinere middel
lij:!, waarop de plaatsen liggen, waar de schok
even groot was en belangrijk genoeg om pp een of
andere wijze uit te drukken: vazen vielen van den
schoorsteen of iets van dien aard. Het is zeer
waarschijnlijk, dat Hereford dan weer zalr blijken,
evenals in 1896, de onruststoker geweest te zijn.
Een andere vraag, die ziek voordoet, is de diepte
va.n het centrum. Waar ergens onder het aardopper
vlak had' de schuiving of trilling plaats. Als net
centrum dicht onder don aardkorst Egt, is1 de schok
heel sterk voor do plaatsen in do nabijheid, maar
de kracht van de trilling neemt snol ar naarmate)
men verder van het centrum af komt. De trillende
oppervlakte in dat geval is dus maar klein. Bij
de beving van deze maand alleen maar een
aardbeving, lieveling was geen gedeelte, waar
ecu buitengewoon herige trilling plaats greep, ter
wijl de bevende oppervlakte zeeg uitgestrekt was.
Hoogstwaarschyiilijk heeft het centrum dus diop
gelegen, mogelijk tien of vijftien K.M. onder dn
aardoppervlakte.
Hereford hoeft oen slochto reputatie in Engeland,
om zjjn aardbevingen. Ik heb straks gesproken over
de twaalf belangrijkste beringen ia de laatst» 50
jaren, waaronder die van Hereford in 1896. Maar
vóór dit tijdperk van 50 jaren had Herèford zijn
reputatie reeds gevestigd.In 1863 was het 't centrum
van een zeer sterke beving, die een oppervlakte van
85.000 vierkante mijlen besloeg. Vijf jaren laten
in 1868 was er opnieuw een beving, die minder
sterk was dan die van 1863 en de volgende van
1896. De beving van 1868 besloeg een oppervlakte
van 41.000 vierkantemijlen en veroorzaakte, even
min als de aardbeving van voor veertien dagen,
veel onheil'. DeZe vierde Herefordsche beving, als
het althans een Herefordsche was, kan dus 't
best met de tweede vergeleken worden.
De bewoners van Hereford zien ongetwijfeld al
mot verlangen uit naar mummor vijf, die nu im
mers weer sterker behoort te zijn.
DE GEVALLEN DICTATOR VAN GRIEKENLAND
De voormalige dictator 3'angalos was tijdens zijn
kortstondig verblijf op het eiland Aegina in een par
ticuliere villa- gehuisvest. Tijdens dit verblijf, brak hij
herhaaldelijk in tranen uit en vaak lag hij snikkend
op zijn legerstede. Hij werd bij stormachtige zee naar
Kreia overgebracht; zijn hevige protesten tegen een
vervoer bij zulk weer hadden geen uitwerking.
Toen hij 's nachts gewekt werd, was hij' geheel van
streek, daar hij zijn toekomstig lot niet kende en
vermoedelijk meende, dat mon gekomen was om hem
te «dooden. Men kon hem slechts met moeite tot
kalmte brengen.
Tijdens den overtocht naar Kreta, welk eiland hij
eenige weken geleden als president had bezocht en
waar hij plechtig was ontvangen, gaf Pangalos zich
óver aan filosofische beschQuwigen over de vergan
kelijkheid van alle menschelijke dingen. Hij -schreef
aan boord van het schip een brief aan Kondilis,
waarin hij protesteerde tegen de behandeling, welke
hij van de wacht had ondervonden.
Toen Pangalos voor de poort van de oude Izedin-
gevangenis, die nog door de Turken gebouwd is.
aankwam, scheen hiji meer dood dan- levend. Het
sloeg van den toren middernacht, toen de -poort kras
send geopend werd. Pangalos sidder,de over zijn ge
heel e lichaam; zijn been-en (konden 'hem- niet meer
dragen, en hij zeeg op een houten bank ineen. iOp
het bureau vam de gevangenis werd hij geregistreerd
en hol weerklonk in de stilte van den nacht de stem
van -den suppoost, die den gevangene Theodorus
Pangalos afriep. Men fouilleerde hem zorgvuldig es
vond twee brieven, een voor Kondilis en een voor
zijn vrouw, alsmede een bedrag van achtduizend
drachmen.
HET VERBOD VAN VEE-INVOER IN ENGELAND*
In oon uitvoerige verklaring over den aandrang die
de Nederlandsche regeering en de importeurs van
versch vleesch daar te laden hebben uitgeoefend, om
het verbod van Invoer van versch vleesch uit Neder-
lad opgeheven te krljgcÈ betoogt 't Engelsche ministe
rie v. Landbouw dat de minist, zijn plicht, om *t En
gelsche vee to beschermen, zou verzaken, indien hij
de tot nog toe gevolgde handelwijze zou veranderen.
Het ministerie verklaart, dat de proeven, dig Ne
derland genomen heeft om aan te toonen, dat d# be
smetting van mond- en klauwzeer niet kan worden
overgebracht door cadavers van varkens, die gedood
zijn üi 't incubatio-tijdperk van de ziekte de ondervin
ding in Engeland opgedaan, niet te niet doen. die
reden geeft om aan te nemen, dat de beste inspectie
van cadavers in Nederland de besmetting niet kan
tegenhouden.
Het ministerie vestigt de aandacht opl het feit, dat
in den loop van dit jaar mond- en klauwzeer in Ne
derland belangrijk is toegenomen en dat de bestrij
ding van -die'veeziekte in de laatste zeven jaren vijf
millioen pond sterling heeft gekost.
DE KINDERVERLAMMING IN DUITS CHLAND.
Naar Berlajnsohe bladen uit Weiinar ^raémecu,
doen zich thans ook gevallen van spinale verlam
ming bij, kinderen in JTh dringen voor. Te Nordhau-
sen en in de omgeving van deze stad zjjn reeds
drie kinderen aan deze ziekte overleden.
Hoewel oyer het algemeen slechts bij kinderen,
de verlamming optreedt, is thans ïe Nordhausen
ook een 26-jarige man door deze ziekte aangetast.
De regoeringspresident heeft gelast, dat alle
feoholen en kmaerbewa-arplaatsen voorloopig 14 da
gen zullen worden gesloten.
In de Berlnnsche Charité rijn twee kinderen,
één van 5 en het andere^ van 9 maanden, beiden
uit Nauen, opgenomen, bjj wie de ziekte vermoede
lijk ook is opgetreden.
wa
s d
O»
lip
vei
nk
kn
1
ra
Roman van REINHOLD OjRTMANN.
HOOFDSTUK II.
Do weduwe van don raadsheer van Manstein
woonde in eon dor voornaamste wijken der stad en
een der aanzien!tjksto huizen. Maar do voornaarn-
heiu van dit liuis oindigdo reeds op de derde ver
dieping, terwijl men van daaruit nog oen verdere,
zeer ongemakkelijke trap moest beklimmen om do
woning van dezo dame to bereiken. Do verhuur
de!- had heel handig weten partij to trekken van
het. feit, dat er altijd wel personen to vinden rijn»
die den naam van een voorname straat graag op hun
visitekaartje zien prijken on daarvoor gaarne de on
gemakken. van zulk een huurwoning aanvaarden.
i?" salon «.er van Mansteins vormde wel een heel
rijscln gonst e Hing met «ie verdere oenv<
inricht-: g op de ie étage. Het lux dep se vertrok was
oen schepping van Kd;th van .Manstein en haar
»g«\ koninklijke gestalte, waarvan de edele vor-
n van klassieke schoonheid getuigden, puste vol
komen in deze «ingeving.
Evlitli kon ongeveer 25 jaar zijn en ongetwijfeld
cht zij een zeer bekoorlijke verschijning genoemd
worden. Zij had een grooto voorliefde voor een
voudige kleed ij. hetgeJVi. haar schoonheid nog meer
e t"t huur m-.m deed komen en waar m rij zich
uiaar al to" zeer bewust was.
Tusschea haar en haar mooder was juist op het
«tvil'Unt van kleeding een klein meeningsverschil ont-
staan. De weduwe van den raadsheer, een dame
van nauwelijks middelmatige grootte, wier klein per
itoontje naast do trotsche figuur van haar dochter
öijn.i in hot niot zonk, schoen namelijk in hot geheel
niet, tevreden met do keuze, die Edith uit verschil-
lende <>p de tafel liggende stalen getroffen had. Zoo
lang do modiste aanwezig was, had zij slechts door
pj eenige zachte opmerkingen getracht haar keuze in-
TBang to doen vindon en telkens als haar dochter
haar tamelijk kortaf geantwoord had, berustte zij in
:1C'.
•h
ini als
iai
<le keuze harer dochter met een vriendelijk: „Zoo
als jo wilt, beste Edith". Zoodra de deur zich even
wol achter de modiste gesloten had, veranderde do
goedhartige uitdrukking op het geiAat der oude
damó op opvallenden toon:
Een armzaliger vod dan dit kon je je zeker niet
uitzoeken? Dat zal werkelijk een zeer passend toilet
worden voor de bruid van een wereldberoomden ge
leerde! Jo maakt hot don menschen inderdaad gc-
vam k°l^k °m hllIJ ftan,oidi»rf tot spotternijen to ge-
pT „Ik heb een japon gekozen in overeenstemming met
onze omstandigheden", antwoordde Edith met koele
onverschilligheid. „Wie tenslotte neiging gevoelt met
do armoede van een ander den spot to drijven, die
heeft daartoe, wat ons betrelt, zeker reeds vroeger
gelegenheid genoeg gevonden."
„Onze armoede natuurlijk! Jouw Jioveiingson-
denvorp, omdat jc -weet, hoe ondraaglijk het voor
mij is dat gehate woord to hooren. liet is al erg ge-
nuog, dai wij niet uli4jd ia staat waren voor de men
schen to verborgen, hoe of het met ons gestold was;
nu is het toch waarachtig nier, meer noodig ons als
hodelaarstors aan te stollen en tot boosaardige praat
jes'aanleiding to geven. Jo hebt gezien hoe de mo
diste, dit» mij acht dagen geleden nog geen een
voudige japon meer op crediel wiklexleveren, haast
niet vlag genoeg met haar stalen kon komen opda
gen, naaai ik haar van jo verloving rn kennis had
gesteld. Er is geen enkele zaak in de stad, die her
zich niet tot een bijzondere eer zou rekenen voor
ons te werken."
„Om dan op den dag na mijn huwelijk den pro
fessor een ellenlange rekening voor te leggen. Ge
looft u werkelijk, moeder,* dat ik terwille van een
japon gevaar zou loopen, direct al in een scheve
verhouding tot tb n professor te komen staan? Daar
mijn eenvoudige toiletten hem niet belet hebben mij
/.ijn genegenheid te toonen, zal mijn verloofde voor
loopig we! niet van mij cischen, dat ik urn -zijnent
wille schitterende toiletjes draag. Alle andere men
schen echter ziju mij volkomen onverschillig".
..Nu ja, het is waar dat je zoo dol verliefd op
hem bont geworden, dat-je voor niets anders oog
moer hebt, dan. voor hein", antwoordde mevrouw
van Manstein spottend en haar.eerst zoo zachte stem
had nu oen bijzonder onaangenamen honenden
klank. ,.lk hoop dat dezo overdreven hartstocht je
niot voor altijd zal verhinderen ook eenige notitie
van je oude moeder to nemen. -
Edith leunde achterover op de sofa en greep naar
een boek.
„Het oude liedje! U moest nu toch eindelijk eens
ophouden dat onderwerp aan te roeren, moeder;
want u zult toch wel begrepen hebben, hoe weinig in
druk het op me maakt,". i
Mevrouw van Manstein scheen een scherp ant-l
woord op deze allesbehalve vriendelijke verzekering^
op'do tong te hebben; maar nog voor zij iéts kon
zeggen, werd er buiten gebold on haar door eer
waardig wit haar omgeven gelaat nam met verras
sende snelheid weer de uitdrukking van hemelsche
goedheid aan.
„De professor!'; sprak zij gejaagd. „En ik heb me
nog niet eens verkleed. Mijn beste kanten muts mag
ik toch zeker wel opzetten. Het zal voor jou wel
geen bezwaar zijn oon paar minuten met hem al
leen te blijven", voegde zij or spottend aan toe.
Maar hij die kwam, was niet de professor. liet
kleine, ontsteld uitziende, dienstmeisje, dat een
oogenblik later haar hoofd door de deur naar bin
nen stak, overhandigde mevrouw van Manstein een
f visitekaartje, waarop de naam de oude dame klaar-
blijkeiijk allesbehalve vriendelijk stemde,
j „Doctor iSiegmunu Artois las zij, naar haar
dochter gewend, met gedempte stom. „Dat komt nu
ook buitengevvoon gelegen. Daaraan kun jo nu weer
zien, welk een onaangenaamheden dergelijke dwaze
ieugdvriendschapsbanden iemand kunnen bezorgen."
Dok op Ediths zoo juist nog marmerkoud gelaat,
vertoonde zich plotseling een geheel andex*e uitdruk
king. Haar oogen drukten verbazing en ontsteltenis
i uit, terwijl zij haar lippen vast opeen klemde, alsof
zij eou uitroep van toorn wilde onderdrukken.
„Hij moet gisteren al vertrokken zijn", bracht zij
eindeujk na eenige oogenblikken van pijnlijke stilte
loei moeite uit, „en hij kan mijn brief dus niet meer
ontvangen hebben. Ilij komt zonder iets van mijn
verloving te weten. Een afschuwelijk geval!"
„Wij zullen hem eenvoudig niet ontvangen", inerk-
j te haar moeder hooghartig op. „Onder de tegenwoor
dige omstandigheden behoeven wij met dien man
toch werkelijk niet zooveel plichtplegingen te ma
ken."
„U bent grootmoedig zooals steeds, moeder", zeide
1'kiiih met bijzondere scherpte. „Maar u- zult het toch j
:i-:"ïij moeten overlaten, deze aangelegenheid naar
eigen inzicht ie regelen. Ik zal Artois ontvangen".
„I-li er zal zich een theatrale scène afspelen. Enfin,
iv iit»b er niets op togen, als je maar niet van me
verbuigt, dat ik iiaar bijwoon."
„lk hecht niet de minste waarde aan uw aanwe-1
zigheid, moeder! Zeg aan Dr. Artois, Mina, dat het
mij genoegen zal doen hem te kunnen begroeten".
li.-lustig verdween mevrouw van Manstein door do
deur naar liaar slaapkamer en bijna onmiddellijk
daarop trad door een andere deur de aangemelde be
zoeker do salon binnen.
llij was oon rnan van misschien 28 jaar, een ele-
gante, innemende verschijning, hoewel zijn gestalte
i eerder buigzaam en sierlijk don krachtig en impo-
iieerond leek. Zijn bteck, intelligent gelaat met het
scherp geteekend profiel en de zeer levendige don-1
i kere oogen verrieden onmiddellijk den gestudeerde;
maar er vertoonden zich toch ook wel eenige lijnen,
die men anders slechts opmerkt bij geblaseerde boe-
meiaars. Ilij keek snel om zich heen en toen hij
zich overtuigd had, dat hij mot het jonge meisje
I alleen was. wierp hij zijn hoed op een stoel en snelde j
op haar toe. -
..E'JithlI Mijn lieve -Edith! Is het mij dezen keeri
i gehikt jc te verrassen?"
Hij had zijn armen uitgestrekt alsof hij haar aan'
zijn borst wilde drukken, maar afwerend hief zij
I haar hand op.
..I^aat dat, Siegmund". zeide zij koeltjes, „mijn
I moeder zou ons immers kunnen zien! 'Maar oen ver-'
rassing is het inderdaad! Wat is de reden van je,
plotselinge komst hier, terwijl je toch 14 dagen ge-
'eden «nog schreef dat er voorloopig geen kans
'voor je bestond -uit Frankfort hierheen te komen?"!
„Och, dat is een ingewikkelde geschiedenis", ant
woordde doctor Ariois losjes. „En ik wil je daarmee
nu niet vervelen, lieve! Slechts in het kort dit: ik
heb mijn' be'.rokking in Frankfort vaarwel gezegd en
zal .niet meer onder dat gehate juk terugkeeren. Mijn
contract liep weliswaar nog over een vol jaar. maar
ik wist, een twist inet den eersten directeur der fa
briek uit te lokken en zooals ik wel voorzien had.
kreeg ik bij -deze gelegenheid op mijn verzoek daar
toe onmiddellijk ontslag, waarom het mij juist al
leen te dopn was geweest".
„En ben je er nu wel volkomen zeker van. dat je
daarmee geen overijlden stap hebt gedaan? Denk je.
dat het je gelukken zal spoedig een andere betrek
king te krijgen?"
„Wat een practische aard spreekt er toch uit j?
bezorgdheid?" glimlachte hij. hoewel de koele ont
vangst hein zichtbaar bevreemdde. ,Jk geioof. dal je
het moeilijk zou kunnen begrijpen, wanneer ik je
zei. dat slech's het verlangen naar jou mij tot deze
doinnje streek heeft verleid."
„Neen! Want je zult moeten erkennen dat wij bei
den thans geen kinderen meer zijn", antwoordde zij
ernstig. .Maar wil je geen plaats nemen? Je koester:
dus plannen, om voor goed hier te blijven?"
Hij ging op de 6ofa zitten en greep naar haar hand
om haar naast zich te doen plaats nemen. Kdi h
wisi hem echter handig :e ontwijken, zonder dal er
voor hem iets kwetsende in deze snelle beweging wa>.
Zij rangschikte de bloemen op het bloementafel:je
bij bet raam en het bleef wel een minuut lang stil.
"otdat Artois, zijn eerste ontstemming onderdrukkend,
antwoordde: „Je weet; hoe ik al sinds j^ren er naar
gestreefd heb. hier de een of andere positie te ver
werven. In de kleine provinciestadjes is toch aan
geen snel vooruitkomen te 'denken. Daar kan men
9ud en grijs worden, zonder dat de wereld iets van
je verneemt en je voel: je verstand er verstompen in
een sfeer van kleinzielige bekrompenheid. Maar hier
mag meh hopen de opmerkzaamheid te "trekken en
slechts hier kan men leven. Maar het is niet gemak
kelijk zich ergens in to werken; 'want waar zich
maar één vacature voordoet, daar duiken direct 100
sollicitante^ op. die elkander het liefst maar uit den
weg zouden ruimen. A! mijn pogingen waren tot dus
verre vergeefsch geweest en alleen aan oen gunstig
toeval heb ik het to danken, dat men mij tnans de
betrekking van Chefniker heeft aangeboden in hei
Sanatorium van Dr. Giersberg. Maar eerlijk gezegd,
is deze positie nog veel slechter dan die ik zoo. even
vaarwel heb gezegd. Het salaris is ellendig cn ik
zal bovendien nog veel harder moeten werken dan
daarginds. Maar daf ontmoedigt mij niet. Ik ben
immers in de hoofdstad en ik hem eindelijk mijn
voer gezet op de onderste sport van den grootcn lad
der waarlangs men naar beroemdheid cn rijkdom
omhoog stijgt. Dat ik de capaciteiten daartoe bezit,
mag ik toch zonder overdrijving wel beweren."
Wordt vervolgd.