Geen geweten. Woensdag 1 September 1926. llititti Nisois- (59flto Jnnrgntig. No. 7904. Alnrtuiic- Laiümilil UitijiiveisN.V. v li. THAI'MAN Co., Schagen. Brieven oyer Engeland. Gèmengd Nieuws. Bezoekt Zaterdag 4 Sept. het Bloemencorso en Zondag 5 Sept. het groot Nationaal Concours van Harmonie- en Fanfarecorpsen te Schagen. Feuilleton. chijne nt de n beid S.V Succt it dez -0. D :cesvei .S.-doi t, doe te mi -1. is da ok ni enkel, kelina SuCCQ doel maal hol ig ve en Dit blad vorsehljnt viermaal per wook: Dinsdag, Woensdag, Donder dag on Zutoixlog;. Dij in-/onding tot 'a morgens 8 uur, worden Advor- tontidu nog zooveel mogelijk ir. lu»t oorutuitknimmd numiitor guplutitat. l'ÓSTHI'.Kl£NlNG No. 23330. INT. Tia.KF. no. 2ll Prijs por 3 maandon f 1.05. Loaao nummora 8 cont. ADVKRTEN- TIóN van 1 tot 5 rogola f 1.10, lodoro rogol niuor 20 cont (IjowIJsgo. inbegrepen). Groot o Uittors worden naar pluuterulmto berekend. ii b 28 Augustus 1926. e Kl ,n In de laatste aflevering van Punch zion we een p Engelscho moeder, die rustig jait to lezen, terwijl haar klein dochtertje verschrikt do kamer komt binnenhollen en uitroept: „O, moeder wat was dab?" .Niets lieveling-, alleen maar een aardbeving*," ant^ woordfc moedor. i 1 Ztoo zien vro, hoe de Eng-elschen een aardbeving opvatten. Of althans, zoo stelt Punch het voor. Kinderen mogen er van schrikken, voor de groote menschon is net „alleen maar een aardbeving." We zouden cr bijna uit afleiden, dat- aardbevin- g-on in Kngeiand oen haast dagelijksch iets zijn: Zo zijn, in werkelijkheid, niet zoo zeldzaam als bij pus, maar toch, gelukkig voor de Kngelschon, zeld zaam genoeg, om er althans voor van je stoel op te staan. Shakespeare vermeldt een aardbeving in Romeo en Juliet, waar hij Juli ets kindermeid laat zeggen: „'fc li sinds de aardbeving nu elf jaar.'] Sommige Sha-kespeare-kenners moenen, dat- dezo zin den t\jd vasts tolt, waarin Romeo cn Juliet werd geschre ven. Immers, er was. een aardbeving geweest in 1580. Daarbij elf jaar gevoegd,en we krijgen 1591 als het jaar van de vervaardiging van het tooneel- ertuk. Do meeste geleerder. evenwel geloovon, dat het stuk van latereu datum is. Dit doot voor ons natuurlijk thans niets ter Zake. We zien. of althans we nemen op gezag van de geschiedkundigen gaarne aan, dat er een aardbe ving was in Kngeiand in 1580. We weten uit de kranten, dat er oen geweest is in 1926. Tusschea deze beide jaren, on orouwena ook vóór 1580, zijn er nog verscheidene andere geweest, groote en kleine. Do beving van den 15den van deze maand mag pnder de groote gerekend worden, al is het dan niet onder de allergrootste. Met groote en grootste bodooi ik natuurlijk voor Engeland. Dergelijke be- vingon merkt oen Japanner misschien ternauwer nood op. Hoe groot het terrein is, waarop do schok werd gevoeld, is nog niet met zekerheid vastgestelde Daarvoor moeten oorst do honderden of duizenden berichten uit allo steden en dorpeoi worden nage gaan, met do mcdedoolingen over vallende klokken en rinkelende ruiten, de schuddende deuren en tril- Ifio&t? muren, Doch voorzoover op hot oogonbJik hekend is, hooft, oon flink stuk van Engeland wer kelijk „gebeefd". Daarbij moeten wc niet vergeten, dat hot Zondag was. Een lichte aardbeving, en de aardbevingen in Engeland zijn por- slot van rekening toch allo maar licht, boslaat op Zondag een veel grootere opper vlakte dan op een dag in de week. Ik "hoop. dat men dit niet al te letterlijk op zal vatten. Mijn be doeling is, dat oon lichte aardbeving op Zondag door voel meer menschen wordt opgemerkt. orke l SI ork« -Pai ichf )rdai ona 18 F vd rkes onc< Pa Neem de punten, die het verst van het centrum verwijderd zijn, zeg 300 K.M.. De timmerman, die i staat te hameren, ae smid, die een paard beslaat, de automobilist in zijn Ford, zo mensen niets van. j een be ring op Maandag of Dinsdag. AI aar op Zondag beeft ieder mee. Een eigenaardig voorbeeld hiervan wordt ge- i leverd door twee aardbevingen in EngeLmd, in j de jaren 1903 en 1904. Die van 1903 was verre- 1 weg de sterkste van do twee. Ze viel voor op eon Werkdag, 's middags om half twee en werd opge merkt op een oppervlak te van 12000 vierkante mijlen De zwakkere beving van 1904, die op. Zondagmid- i dag kwam, verstoorde de rust over een uitgestrekt- j heid van juist, twee maal die grootte. De aardbeving van voer tien dagen geleden hoeft volgens do ingekomen berichten en denk er om, dat het eon Z-ondagsche was een opper vlakte beslagen van ongovoer 40.000 vierkante mij- len. Het terrein, waarop^ do trilling meer of min der hevig gevoeld werd, is oen cirkel van ongeveer 220 mijlen middellijn. De grenslijn gaat noordelijk van Manchester, oostelijk van Honden en Cambrid- ge en bereikt Exetcr in het Zuid-wosten. Uit Walt» zy'n weinig berichten binnengekomen, hoewel in geheel Wales de schok gevoeld moet zijn. Corn- wall en Sussex bobben niets gevoeld, naar hot schijnt, zoomin als do vier noordelijkste graaf schappen in Engeland, óm van Schotland natuur lijk met te spreken. In het Westen gaat do grens lijn door de Ierseho Zeo, want ook in Ierland is i mets gevoeld. Waar ergens in de zee de trilling nog werd gevoeld en waar niet meer,, is vanzelf sprekend niet uit te maken, fielfs niet bij een j Zoifdagsche aardbeving. i t Vergeleken met de bevingen van de laatste vijf tig jaren slaat deze van 15 Augustus nog lang geen slecht figuur. Sinds 1876 mogen we zeggen, dat er twaalf tamelijk sterke aardbevingen zijn ge- j weest in Engeland. De Col'chester beving van 1884 werd duidelijk gevoeld ovor een oppcrvlakto van i 53.000 vierkante mijlen. De Hereiordbeving van 1L896 besloeg een oppervlakte van 98.000^ vierkante mijlen en werd ook in de Zuid-Oostelijke graaf- j Behappen van Ierland gevoeld. De andoro tien j waren minder sterk, terwijl de laatste, van dit jaar, I ongeveer do vierde of vijfde plaats in het dozijn zal innemen. Ik sprak zooevon van do CoMhester en van do Iloreford aardboving. Men hoeft natuurlijk begre pen, dat hiermee bedoeld wordt, dat Col'chester en Iloreford bij deao boringen juist in het centrum van I heb trillende gebied lagon. lloe de laatste beving: zul moeten heeten, is nog niet met zekerheid uiige- maakt, hoewel Hereford wel eens do twijfelachtige eer kon genieten, opnieuw vernoemd te wordon.. Immers, do weinige schoorst-eenen, die den 15den 1 Augustus zjjn omgevallen, zijn alle neergekomen in ae buurt van Hereford en Ludlow. Met zekerheid kan evonwel het- centrum der laat ste beving pas vastgesteld worden, wanneer allo ingekomen berichten zorgvuldig zijn nagegaan en geschift. Dan kan er in den cirkel met oen mid- VAN RIJSWIJK'S SCüOENHANDEL SCHOENMAKERIJ. UITGEBREIDE KEUZE. PRIJZEN UITERST BILLIJK. deilijn van, zooals ik straks zei, 220 mijlen, een andere getrokken worden, met veel kleinere middel lij:!, waarop de plaatsen liggen, waar de schok even groot was en belangrijk genoeg om pp een of andere wijze uit te drukken: vazen vielen van den schoorsteen of iets van dien aard. Het is zeer waarschijnlijk, dat Hereford dan weer zalr blijken, evenals in 1896, de onruststoker geweest te zijn. Een andere vraag, die ziek voordoet, is de diepte va.n het centrum. Waar ergens onder het aardopper vlak had' de schuiving of trilling plaats. Als net centrum dicht onder don aardkorst Egt, is1 de schok heel sterk voor do plaatsen in do nabijheid, maar de kracht van de trilling neemt snol ar naarmate) men verder van het centrum af komt. De trillende oppervlakte in dat geval is dus maar klein. Bij de beving van deze maand alleen maar een aardbeving, lieveling was geen gedeelte, waar ecu buitengewoon herige trilling plaats greep, ter wijl de bevende oppervlakte zeeg uitgestrekt was. Hoogstwaarschyiilijk heeft het centrum dus diop gelegen, mogelijk tien of vijftien K.M. onder dn aardoppervlakte. Hereford hoeft oen slochto reputatie in Engeland, om zjjn aardbevingen. Ik heb straks gesproken over de twaalf belangrijkste beringen ia de laatst» 50 jaren, waaronder die van Hereford in 1896. Maar vóór dit tijdperk van 50 jaren had Herèford zijn reputatie reeds gevestigd.In 1863 was het 't centrum van een zeer sterke beving, die een oppervlakte van 85.000 vierkante mijlen besloeg. Vijf jaren laten in 1868 was er opnieuw een beving, die minder sterk was dan die van 1863 en de volgende van 1896. De beving van 1868 besloeg een oppervlakte van 41.000 vierkantemijlen en veroorzaakte, even min als de aardbeving van voor veertien dagen, veel onheil'. DeZe vierde Herefordsche beving, als het althans een Herefordsche was, kan dus 't best met de tweede vergeleken worden. De bewoners van Hereford zien ongetwijfeld al mot verlangen uit naar mummor vijf, die nu im mers weer sterker behoort te zijn. DE GEVALLEN DICTATOR VAN GRIEKENLAND De voormalige dictator 3'angalos was tijdens zijn kortstondig verblijf op het eiland Aegina in een par ticuliere villa- gehuisvest. Tijdens dit verblijf, brak hij herhaaldelijk in tranen uit en vaak lag hij snikkend op zijn legerstede. Hij werd bij stormachtige zee naar Kreia overgebracht; zijn hevige protesten tegen een vervoer bij zulk weer hadden geen uitwerking. Toen hij 's nachts gewekt werd, was hij' geheel van streek, daar hij zijn toekomstig lot niet kende en vermoedelijk meende, dat mon gekomen was om hem te «dooden. Men kon hem slechts met moeite tot kalmte brengen. Tijdens den overtocht naar Kreta, welk eiland hij eenige weken geleden als president had bezocht en waar hij plechtig was ontvangen, gaf Pangalos zich óver aan filosofische beschQuwigen over de vergan kelijkheid van alle menschelijke dingen. Hij -schreef aan boord van het schip een brief aan Kondilis, waarin hij protesteerde tegen de behandeling, welke hij van de wacht had ondervonden. Toen Pangalos voor de poort van de oude Izedin- gevangenis, die nog door de Turken gebouwd is. aankwam, scheen hiji meer dood dan- levend. Het sloeg van den toren middernacht, toen de -poort kras send geopend werd. Pangalos sidder,de over zijn ge heel e lichaam; zijn been-en (konden 'hem- niet meer dragen, en hij zeeg op een houten bank ineen. iOp het bureau vam de gevangenis werd hij geregistreerd en hol weerklonk in de stilte van den nacht de stem van -den suppoost, die den gevangene Theodorus Pangalos afriep. Men fouilleerde hem zorgvuldig es vond twee brieven, een voor Kondilis en een voor zijn vrouw, alsmede een bedrag van achtduizend drachmen. HET VERBOD VAN VEE-INVOER IN ENGELAND* In oon uitvoerige verklaring over den aandrang die de Nederlandsche regeering en de importeurs van versch vleesch daar te laden hebben uitgeoefend, om het verbod van Invoer van versch vleesch uit Neder- lad opgeheven te krljgcÈ betoogt 't Engelsche ministe rie v. Landbouw dat de minist, zijn plicht, om *t En gelsche vee to beschermen, zou verzaken, indien hij de tot nog toe gevolgde handelwijze zou veranderen. Het ministerie verklaart, dat de proeven, dig Ne derland genomen heeft om aan te toonen, dat d# be smetting van mond- en klauwzeer niet kan worden overgebracht door cadavers van varkens, die gedood zijn üi 't incubatio-tijdperk van de ziekte de ondervin ding in Engeland opgedaan, niet te niet doen. die reden geeft om aan te nemen, dat de beste inspectie van cadavers in Nederland de besmetting niet kan tegenhouden. Het ministerie vestigt de aandacht opl het feit, dat in den loop van dit jaar mond- en klauwzeer in Ne derland belangrijk is toegenomen en dat de bestrij ding van -die'veeziekte in de laatste zeven jaren vijf millioen pond sterling heeft gekost. DE KINDERVERLAMMING IN DUITS CHLAND. Naar Berlajnsohe bladen uit Weiinar ^raémecu, doen zich thans ook gevallen van spinale verlam ming bij, kinderen in JTh dringen voor. Te Nordhau- sen en in de omgeving van deze stad zjjn reeds drie kinderen aan deze ziekte overleden. Hoewel oyer het algemeen slechts bij kinderen, de verlamming optreedt, is thans ïe Nordhausen ook een 26-jarige man door deze ziekte aangetast. De regoeringspresident heeft gelast, dat alle feoholen en kmaerbewa-arplaatsen voorloopig 14 da gen zullen worden gesloten. In de Berlnnsche Charité rijn twee kinderen, één van 5 en het andere^ van 9 maanden, beiden uit Nauen, opgenomen, bjj wie de ziekte vermoede lijk ook is opgetreden. wa s d O» lip vei nk kn 1 ra Roman van REINHOLD OjRTMANN. HOOFDSTUK II. Do weduwe van don raadsheer van Manstein woonde in eon dor voornaamste wijken der stad en een der aanzien!tjksto huizen. Maar do voornaarn- heiu van dit liuis oindigdo reeds op de derde ver dieping, terwijl men van daaruit nog oen verdere, zeer ongemakkelijke trap moest beklimmen om do woning van dezo dame to bereiken. Do verhuur de!- had heel handig weten partij to trekken van het. feit, dat er altijd wel personen to vinden rijn» die den naam van een voorname straat graag op hun visitekaartje zien prijken on daarvoor gaarne de on gemakken. van zulk een huurwoning aanvaarden. i?" salon «.er van Mansteins vormde wel een heel rijscln gonst e Hing met «ie verdere oenv< inricht-: g op de ie étage. Het lux dep se vertrok was oen schepping van Kd;th van .Manstein en haar »g«\ koninklijke gestalte, waarvan de edele vor- n van klassieke schoonheid getuigden, puste vol komen in deze «ingeving. Evlitli kon ongeveer 25 jaar zijn en ongetwijfeld cht zij een zeer bekoorlijke verschijning genoemd worden. Zij had een grooto voorliefde voor een voudige kleed ij. hetgeJVi. haar schoonheid nog meer e t"t huur m-.m deed komen en waar m rij zich uiaar al to" zeer bewust was. Tusschea haar en haar mooder was juist op het «tvil'Unt van kleeding een klein meeningsverschil ont- staan. De weduwe van den raadsheer, een dame van nauwelijks middelmatige grootte, wier klein per itoontje naast do trotsche figuur van haar dochter öijn.i in hot niot zonk, schoen namelijk in hot geheel niet, tevreden met do keuze, die Edith uit verschil- lende <>p de tafel liggende stalen getroffen had. Zoo lang do modiste aanwezig was, had zij slechts door pj eenige zachte opmerkingen getracht haar keuze in- TBang to doen vindon en telkens als haar dochter haar tamelijk kortaf geantwoord had, berustte zij in :1C'. •h ini als iai <le keuze harer dochter met een vriendelijk: „Zoo als jo wilt, beste Edith". Zoodra de deur zich even wol achter de modiste gesloten had, veranderde do goedhartige uitdrukking op het geiAat der oude damó op opvallenden toon: Een armzaliger vod dan dit kon je je zeker niet uitzoeken? Dat zal werkelijk een zeer passend toilet worden voor de bruid van een wereldberoomden ge leerde! Jo maakt hot don menschen inderdaad gc- vam k°l^k °m hllIJ ftan,oidi»rf tot spotternijen to ge- pT „Ik heb een japon gekozen in overeenstemming met onze omstandigheden", antwoordde Edith met koele onverschilligheid. „Wie tenslotte neiging gevoelt met do armoede van een ander den spot to drijven, die heeft daartoe, wat ons betrelt, zeker reeds vroeger gelegenheid genoeg gevonden." „Onze armoede natuurlijk! Jouw Jioveiingson- denvorp, omdat jc -weet, hoe ondraaglijk het voor mij is dat gehate woord to hooren. liet is al erg ge- nuog, dai wij niet uli4jd ia staat waren voor de men schen to verborgen, hoe of het met ons gestold was; nu is het toch waarachtig nier, meer noodig ons als hodelaarstors aan te stollen en tot boosaardige praat jes'aanleiding to geven. Jo hebt gezien hoe de mo diste, dit» mij acht dagen geleden nog geen een voudige japon meer op crediel wiklexleveren, haast niet vlag genoeg met haar stalen kon komen opda gen, naaai ik haar van jo verloving rn kennis had gesteld. Er is geen enkele zaak in de stad, die her zich niet tot een bijzondere eer zou rekenen voor ons te werken." „Om dan op den dag na mijn huwelijk den pro fessor een ellenlange rekening voor te leggen. Ge looft u werkelijk, moeder,* dat ik terwille van een japon gevaar zou loopen, direct al in een scheve verhouding tot tb n professor te komen staan? Daar mijn eenvoudige toiletten hem niet belet hebben mij /.ijn genegenheid te toonen, zal mijn verloofde voor loopig we! niet van mij cischen, dat ik urn -zijnent wille schitterende toiletjes draag. Alle andere men schen echter ziju mij volkomen onverschillig". ..Nu ja, het is waar dat je zoo dol verliefd op hem bont geworden, dat-je voor niets anders oog moer hebt, dan. voor hein", antwoordde mevrouw van Manstein spottend en haar.eerst zoo zachte stem had nu oen bijzonder onaangenamen honenden klank. ,.lk hoop dat dezo overdreven hartstocht je niot voor altijd zal verhinderen ook eenige notitie van je oude moeder to nemen. - Edith leunde achterover op de sofa en greep naar een boek. „Het oude liedje! U moest nu toch eindelijk eens ophouden dat onderwerp aan te roeren, moeder; want u zult toch wel begrepen hebben, hoe weinig in druk het op me maakt,". i Mevrouw van Manstein scheen een scherp ant-l woord op deze allesbehalve vriendelijke verzekering^ op'do tong te hebben; maar nog voor zij iéts kon zeggen, werd er buiten gebold on haar door eer waardig wit haar omgeven gelaat nam met verras sende snelheid weer de uitdrukking van hemelsche goedheid aan. „De professor!'; sprak zij gejaagd. „En ik heb me nog niet eens verkleed. Mijn beste kanten muts mag ik toch zeker wel opzetten. Het zal voor jou wel geen bezwaar zijn oon paar minuten met hem al leen te blijven", voegde zij or spottend aan toe. Maar hij die kwam, was niet de professor. liet kleine, ontsteld uitziende, dienstmeisje, dat een oogenblik later haar hoofd door de deur naar bin nen stak, overhandigde mevrouw van Manstein een f visitekaartje, waarop de naam de oude dame klaar- blijkeiijk allesbehalve vriendelijk stemde, j „Doctor iSiegmunu Artois las zij, naar haar dochter gewend, met gedempte stom. „Dat komt nu ook buitengevvoon gelegen. Daaraan kun jo nu weer zien, welk een onaangenaamheden dergelijke dwaze ieugdvriendschapsbanden iemand kunnen bezorgen." Dok op Ediths zoo juist nog marmerkoud gelaat, vertoonde zich plotseling een geheel andex*e uitdruk king. Haar oogen drukten verbazing en ontsteltenis i uit, terwijl zij haar lippen vast opeen klemde, alsof zij eou uitroep van toorn wilde onderdrukken. „Hij moet gisteren al vertrokken zijn", bracht zij eindeujk na eenige oogenblikken van pijnlijke stilte loei moeite uit, „en hij kan mijn brief dus niet meer ontvangen hebben. Ilij komt zonder iets van mijn verloving te weten. Een afschuwelijk geval!" „Wij zullen hem eenvoudig niet ontvangen", inerk- j te haar moeder hooghartig op. „Onder de tegenwoor dige omstandigheden behoeven wij met dien man toch werkelijk niet zooveel plichtplegingen te ma ken." „U bent grootmoedig zooals steeds, moeder", zeide 1'kiiih met bijzondere scherpte. „Maar u- zult het toch j :i-:"ïij moeten overlaten, deze aangelegenheid naar eigen inzicht ie regelen. Ik zal Artois ontvangen". „I-li er zal zich een theatrale scène afspelen. Enfin, iv iit»b er niets op togen, als je maar niet van me verbuigt, dat ik iiaar bijwoon." „lk hecht niet de minste waarde aan uw aanwe-1 zigheid, moeder! Zeg aan Dr. Artois, Mina, dat het mij genoegen zal doen hem te kunnen begroeten". li.-lustig verdween mevrouw van Manstein door do deur naar liaar slaapkamer en bijna onmiddellijk daarop trad door een andere deur de aangemelde be zoeker do salon binnen. llij was oon rnan van misschien 28 jaar, een ele- gante, innemende verschijning, hoewel zijn gestalte i eerder buigzaam en sierlijk don krachtig en impo- iieerond leek. Zijn bteck, intelligent gelaat met het scherp geteekend profiel en de zeer levendige don-1 i kere oogen verrieden onmiddellijk den gestudeerde; maar er vertoonden zich toch ook wel eenige lijnen, die men anders slechts opmerkt bij geblaseerde boe- meiaars. Ilij keek snel om zich heen en toen hij zich overtuigd had, dat hij mot het jonge meisje I alleen was. wierp hij zijn hoed op een stoel en snelde j op haar toe. - ..E'JithlI Mijn lieve -Edith! Is het mij dezen keeri i gehikt jc te verrassen?" Hij had zijn armen uitgestrekt alsof hij haar aan' zijn borst wilde drukken, maar afwerend hief zij I haar hand op. ..I^aat dat, Siegmund". zeide zij koeltjes, „mijn I moeder zou ons immers kunnen zien! 'Maar oen ver-' rassing is het inderdaad! Wat is de reden van je, plotselinge komst hier, terwijl je toch 14 dagen ge- 'eden «nog schreef dat er voorloopig geen kans 'voor je bestond -uit Frankfort hierheen te komen?"! „Och, dat is een ingewikkelde geschiedenis", ant woordde doctor Ariois losjes. „En ik wil je daarmee nu niet vervelen, lieve! Slechts in het kort dit: ik heb mijn' be'.rokking in Frankfort vaarwel gezegd en zal .niet meer onder dat gehate juk terugkeeren. Mijn contract liep weliswaar nog over een vol jaar. maar ik wist, een twist inet den eersten directeur der fa briek uit te lokken en zooals ik wel voorzien had. kreeg ik bij -deze gelegenheid op mijn verzoek daar toe onmiddellijk ontslag, waarom het mij juist al leen te dopn was geweest". „En ben je er nu wel volkomen zeker van. dat je daarmee geen overijlden stap hebt gedaan? Denk je. dat het je gelukken zal spoedig een andere betrek king te krijgen?" „Wat een practische aard spreekt er toch uit j? bezorgdheid?" glimlachte hij. hoewel de koele ont vangst hein zichtbaar bevreemdde. ,Jk geioof. dal je het moeilijk zou kunnen begrijpen, wanneer ik je zei. dat slech's het verlangen naar jou mij tot deze doinnje streek heeft verleid." „Neen! Want je zult moeten erkennen dat wij bei den thans geen kinderen meer zijn", antwoordde zij ernstig. .Maar wil je geen plaats nemen? Je koester: dus plannen, om voor goed hier te blijven?" Hij ging op de 6ofa zitten en greep naar haar hand om haar naast zich te doen plaats nemen. Kdi h wisi hem echter handig :e ontwijken, zonder dal er voor hem iets kwetsende in deze snelle beweging wa>. Zij rangschikte de bloemen op het bloementafel:je bij bet raam en het bleef wel een minuut lang stil. "otdat Artois, zijn eerste ontstemming onderdrukkend, antwoordde: „Je weet; hoe ik al sinds j^ren er naar gestreefd heb. hier de een of andere positie te ver werven. In de kleine provinciestadjes is toch aan geen snel vooruitkomen te 'denken. Daar kan men 9ud en grijs worden, zonder dat de wereld iets van je verneemt en je voel: je verstand er verstompen in een sfeer van kleinzielige bekrompenheid. Maar hier mag meh hopen de opmerkzaamheid te "trekken en slechts hier kan men leven. Maar het is niet gemak kelijk zich ergens in to werken; 'want waar zich maar één vacature voordoet, daar duiken direct 100 sollicitante^ op. die elkander het liefst maar uit den weg zouden ruimen. A! mijn pogingen waren tot dus verre vergeefsch geweest en alleen aan oen gunstig toeval heb ik het to danken, dat men mij tnans de betrekking van Chefniker heeft aangeboden in hei Sanatorium van Dr. Giersberg. Maar eerlijk gezegd, is deze positie nog veel slechter dan die ik zoo. even vaarwel heb gezegd. Het salaris is ellendig cn ik zal bovendien nog veel harder moeten werken dan daarginds. Maar daf ontmoedigt mij niet. Ik ben immers in de hoofdstad en ik hem eindelijk mijn voer gezet op de onderste sport van den grootcn lad der waarlangs men naar beroemdheid cn rijkdom omhoog stijgt. Dat ik de capaciteiten daartoe bezit, mag ik toch zonder overdrijving wel beweren." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 1