Schager Courant
BE
VIEFBr
SLEUTEL
Brieven uit Rome.
Tweede Blad.
1
Feuilleton.
Handwondjes
PUROL
Binnenlandsch Nieuws.
Donderdag 9 December 1926.
69ste Jaargang. No. 7961.
De afsluiting van den
Twuijverweg, haar gevolgen
en consequenties.
:e
d|
Men schrijft ons:
Als wij niet in St. Nicolaasdagen hadden Beleefd
zou de afsluiting tvan den Twuijverweg den laatsten
tijd ongetwijfeld het eenige onderwep zijn, naast
de kool. waarover ggsproken wordt. We gingen in
den laatsten tijd met den Twuijverweg naar bed en
we stonden er mee op. De jeugd verdeelde haar be
langstelling tusschen den kinderheilige uit Spanje en
den beruchten weg tusschen Broek en St. Pancras.
Nu de eerste -uit het njiddelpunt harer belangstelling
ia verdwenen, concentreert zich deze ook uitsluitend
op dien weg en beleven we straks het feit. dat zelfs
een hausse of een baisse op onze groenteveilingen
niet meer vermag interesse te wekken, hoe diep die
ook in het wel of wee onzer Langendijker bevolking
zouden ingrijpen.
Wij herinneren ons nog levendig een voorval uit
onze jeugd over spoken. Op een boerenhofstede dicht
bij onze ouderlijke woning dan spookte het. Als de
meiden 's morgens bij donker in den stal kwamen
om te melken, werd er telkens zoo hevig getikt en
geklopt, als waren honderd klopgeesten zoo opeen?
uit de onderwereld op aarde gekomen om met hun
luguber en' mystiek bedrijf verschrikking en bonau-
wenis te brengen onder de landelijke bevolking. En
niet zoodra stelde men een onderzoek in naar de pri
ma causa van deze spokerij, of elke aanwijzing ervan
was verdwenen. Deze klopgeesten hebben zoo lang
ongestoord hun duister werk verricht, tot zelfs de
meest onbevangene, de- meest liberale en modern-
denkende mensch. zijn gevestigde overtuiging spo
ken is flauwe kul voelde ondermijnen, aan 't wan
kelen zag brengen en eindigde met de verzuchting:
ja, nu weet ik ook niet.meer. wat ik van die spokerij
moet denken. Ik zeg er nog alleen dit van: de spoken
heeft men te pakken gekregen, het waren de meiden
zelf.
Als men nu de mededeeling in den Taad van St.
Pancras mag gelooven. dan speelt zich daar in an
deren vorm een spookgeschiedenis af. Aan hot wi^te
kerkje te St. Pancras staan de moeders met angst
in 't hart te wachton op hun kinderen, dio naar Lan
gend lik zijn geweest, bevreesd als ze zijn. dat de
weerwolf hen in 't waker langs den Twuijverweg zou
hebben getrokken of wel, dat zij plotseling verdwenen
zouden zijn in de scheuren, die zich in den weg ver
tonen, en die op eens, als gold het de veTschrik-
kihgen van Scylla en Garibdes, daarin waren ver
dwenen. Zware wagens met groote lasten bezwaard,
getrokken door twee paarden, kunnen en mogen
daar gerufte!ijk passeeren en voor hen bestaat blijk
baar geen gevaar van weg te zinken ito de verrader
lijke kloven van deze route, doch als de kinderen er
langs komen, staan de moeders daar in doodsangst
over het lot harer spruiten, die naar Langen d ijk zi jn
'geweest, naar Langendijk., waar men zoo onverant
woordelijk met het leven der menschen omspringt,
dat men zelfs weigert bij te dragen voor een weg. die
(noch op zijn grondgebied ligt, noch in onderhoud bij
die gemeente is. Maar nu i» het wel waar. dat tal
van Langondljker móeders, en ook wel vaders, de
laatste dagen zeer onrustig waren, als zij' mèt auto
bus als anderszins naar St. Pancras of Alkmaar
moesten. Nu ging het hun als hij de gememoreerde
spookgeschiedenis; nu werden zelfs do meest over
tuigden van geonHgrooter-onveiligheid-op<-den-Twuii,-
venvog dan op honderden plaatsen elders, in hun
overtuiging geschokt, nu waren ze zoo onder den in
vloed van, gesuggereord door het oordeel van een
autoritair uitgesproken démenti, dat men oo k spo
ken, of in Biibelschen trant gesproken, leeuwen op
den weg ging zien. De laatste dagen is men echter
van het serieuse van die uitspraak wel wat minder
overtuigd geworden en gestijfd in de raeening. dat
helt hier een dwingpartij geldt. die. het recht mis
sende om tot een gewild resultaat te komen, haar
toevlucht neemt tot macht.
17.
Naar de Gedenkschriften van
Dr. KURT VON HOLDAU,
Advocaat en Detective.
Vrij bewerkt naar het Duitach van
FERDINAND RÜNKEL.
door J. van der Sluya.
(NADRUK VERBODEN.)
XVIII.
Ramsau nxoest echter ai' spoedig tot He conclu
sie komen, dat Tsintau nu niet do aangewezen
plaats was om iemand uit den wyg to graan. Die
zeilde <kig nog- borg voor hem een nieuwe ontmoe
ting ra zijn echoot en nog wel' een heel ongewone.
De IDamtausahc „monde' had voor dien Zondag
smiddag een zeilpartij naar oen van de naburige
^ia^den op touw gezet, die ongeveer 20 K.M. zuid-
oostelyk van de stad in de Gele zoo liggen.
Ook Ramsau., die een hartstochtelijk liefhebber
van zeilen was, was natuurlijk meegevraagd. Hij
had de beschikkiiig gekregen over een kleine boot
van een der Duitsche kooplieden, die er op mooie
dagen mee uit visschcn ging. Do Graaf, die terug
dacht aam. de mooie dagen van zijti jeugd bij zijn
tante pp Rijgen, laadde al het visahbuig in hot
scheepje en ging een paar uur eerder weg dam de
anderen om zijn netton uit 'to werpen. De afspraak
jvas dat Mj zich later bij* het gezelschap op 't
fcjieane onbewoonde eiland zou voegen en voor een
vischgereoht bij de picnio zorgen. Hij was er in
J-Vn eentje op uitgetrokken en stuurde, opgewekt
aoor do fnssche zeelucht en het vrooiijk beweeg
ü851 j, water, de baai uit in do richting
van de Gele Zee. c
Toen hy het eiland bereikt had, wa» hij verrukt
"En nog fdllez en grieve ndnfl voelde men hier don
door St. Pancras getroffen maatregel, toen in een
plaatselijk blad dezelfde, autoriteit, dio de door vrees
geprangde harten der St. Pancrassche moeders ten
tooneele had gevoerd1, nl. in de vergadering van den
gemeenteraad, in een plaatselijk blad zooveel zei als:
nu het verkeer (na afsluitng van den Twuijverweg)
over de gevaarlijke hooge brug bij Broek en over
den onbewaakten overweg van den Butterweg wordt
geleid, zal men aan Langendijk toch wel tot toegeven
zijn gedwongen....
Niet meer dus een maatregel ter bescherming van
menschenlevens, doch een. die nog grooter gevaar op
levert voor oen veilig verkeer. Zou er wel ooit een
zoo doorzichtige politiek met dergelijke bijoogmerken
zijn gevoerd!
En zoo zien we nu gebeuren, dat de oplossing van
deze quaestie (gemaakt tot een quaestie, doch
in w e r k el ij k h e i dl is ze dit niet) gevonden
is. of liever uitgeloopen op het scheppen van een toe
stand, die veel ernstiger en gevaarvoller is dan de
liestaaüde. Vooreerst is de polder Heerhugowaard,
die reeds zooveel heeft te stellen met het onderhoud
zijnor wegen, voor welker bekostiging zelfs geen
compensatie wordt toegelaten door tolheffing, nu od-
govraagd belast met de kosten van meerder onder
houd. welken last zijn ingelanden nu bovendien heb
ben te dragen als gevolg van het zich onttrekken aan
den plicht der betrokken lichamen, omschreven in
art. 179 der Gemeentewet sub h, en omschrijvende,
wat tot de taak van het Dagelijksch Bestuur der ge
meente behoort: „de zerg. 7-oovér van hen afhangt
vor de instandhouding, bruikbaarheid, vrijheid en
veiligheid der publieke wegen, bruggen, veren, wa
teren. vaarten, straten, plantsoenen, pleinen en an
dere plaatsen tot gemeenen dienst van allen be
stemd". De vertroebeling in deze zaak heeft men
trachten te verkriigen door als dubio-subject op te
werpen de quaestie. dat de weg gelegen is onder de
gemeente St. Pancras, maar in onderhoud bij- Alk
maar, welks eigendom hij dus blijkbaar is.
Nu zullen we ons in die eigendom9quaestio niet
verdiepen, oui.w. we laten buiten beschouwing, of
Alkmaar dan wel St. Pancras eigenaar is 'als er
winst aan zat zou dit vraagstuk ongetwijfeld reeds
lang zijn oplossing hebben gekregen, docli
wol willen we al9 een feit vaststellen.
dat de weg niet het eigendom is van een der Lan-
gendijker gemeenten en dat zij met hst onderhoud
niets hebben uit te staan.
Daarover zijn zelfs Alkmaar en St. Pancras het
eons. hoe ijverig zij ook betoogen, dat het algemeen
belang vordert dat de Langedijken aan verbetering
en onderhoud mee betalen,. In de verschillende ge
meenteraden is herhaaldelijk betoogd, en in die van
Zuidscharwoude, met klem van bewijzen, dat die
gemeentebesturen uitvoering hebben gegeveh aan wat
art. 179 sub h. hun als plicht voor hun gebied voor
schrijft. Duizenden guldens zijn door de laatste ge
meente besteed voor verbreeding der straat en brug,
meer dan men op grond van bedoeld artikel kon
eischen. Te vorderen, dat nu ook nog meebetaald
wordt aan wegen van andere gemeenten, die finan
cieel veel krachtiger zijn dan zij zei?, is een eiseh.
dien men alleen op gronden van billijkheid zou moe
ten afwijzen, laat staan da*, het rocht zich er ten
scherpste tegen verzet.
Ons houdende buiten de vraag, of Alkmaar dan
wel St. Pancras eigenaar is. maakt de Gemeontewet
in dezen toch gelukkig weer uit. hoe de oplossing
van dit raadsel dan kan worden verkregen. Immers
volgens Missive van den Minister van Binnenland-
scho Zaken van 24 Mei 1859 is nader komen vast te
staan: „Onder de wegen in de gemeente, waarover
aan het bestuur de zorg is opgedragen, zijn niet al
leen begrepen de wegen, die aan de gemeente, maar
ook die, welke aan anderen behooren, mits het toe
zicht erover niet- aay het Rijk, de provincie, een wa
terschap enz. maar aan de gemeente behoort," Dit. is,
zouden we zoo zeggen, simple comme le bonjour.
Maar nog duidelijker wordt 'het als we het besluit
van 5 Mei 1882 lezen (zie Weekblad voor de Burger
gei'HJke Administratie 17&5): Dit: art. (179h) draagt de
zorg voor de instandhouding en bruik
baarheid: (wij spatieeron) van wogen enz. welke
tot gemeenen dienst van allen beötomd zijn, -of aan
B. en W„ voor zoover van hen afhangt, d'.wx voor
zoover die zorg niet 'krachtens het publiek recht aan
een ander openbaar gezag is opgedragen. De bewe
ring van een gemeenteraad, dat de onderhoudslast,
volgens een gesloten contract op derden rust, aan
genomen al, dat, zijl gegrond is, kan ihet gemeentebe
stuur niet ontheffen van de door ditt art. aan dat
bestuur opgelegde zorg, welke zorg juist medebrengt
bij nalatigheid der onderhoudsplichtigen zelf hot ge
brekkige te herstellen, behoudens later verhaal der
kosten <rp de nalatigon".
Wij willen gnon kwade bedoelingen veronderstellen,
(laster en verdachtmaking heeft al zooveel-bedorven.!)
maar we vragen ons toch in gemoede af. of dit, alles
niet bekend is bij de knappe koppen in den Alk-
maarschen gemeenteraad. Een paar jaar geloden, op
het congres der S.D.AP. werd' toch betoogd, dat de
door den wonderbaren plantengroei- De vooruit
springende rotsen van Shantung vormden, een be
schutting tegen de Noardewinden, zoodat) de volle
heerlijkheid van de tropisohe natuur hier gedijen
kon. Ramsau staarde met groote oogen naar dit
wonderoiland. Hoe meer hij naderde^ hoe duide
lijker de wirwar van rotsen en booraan zich begon
te ontvouwen. Toen hy met zijn boot dicht bij de
kust kwam, leek het wel alsof een dak van aioht,
gebladerte oen broeden ingangspoort vormde voor
de bezoekers van het eiland. Do zon spoelde door
het dichte fijne groen en de zaoh te bries die van
den zeekant kwam gewaaid, deed de palmen nacht
suizelend wuiven. Het was er warm on de lucht
zwaar van bloemengeur. Een eigenaardig tjirpen
en suizelen trof zijn oor, dat als een bondige, mu
zikale toon klonk.
Dat waren de krekels, die ook in Japan door hun
eigenaardig geluid zoo'n bekoring aan de natuur
geven. Het eiland was 'onbewoond en niete vctrj
stoorde do teldzame, tastbare stilte van lucht en
zoo en wonderbaar landsohap. Maar plotseling,
toen Ramsau met zyn boot den hotflc van een
rots orn-sehoot, bemerkte hij een aantal yonken,
die op het van aJOunegioed-ealut^iHaide frater nauw-
merkbaar voortgleden. Zo zagen er uit ais legqnda-
risohe sohepen mot hun strak-witte zeilen, dio blank
afstaken tegen hot toero groen dor begroeide berg
hellingen. De jemgo graaf kon nog zien dat zij
naar do open zee koersten on langzaam naar de
blauw-wazigo verte verdwenen.
Hij zooht, terwijl hij om het eiland heenzeildo.
de afgesproken landingsplaats. En nadat hij va<t-
gesteluhad. waar hij het gezelschap kon vinden
zette hy ook koers naar volle zee. wierp ?Ajn not-
t«n uit on begon to vissollen. Hy was met zon
on zoe en met zijn droomen alleen.
Ondertusschon w ook de roet van het gezel
schap in twee groote booten op weg gegaan naar
dit lustoord met zijn palmen, zijp maagdelijke,
tropische boschpartijen en zijn wondere weelde van
exotische bloemen. Er waren in de booten zonuo
vön Thungon zag er in haar witte mouselïno japon
buitengewoon frisch en aantrekkelijk uit. Menig
i'ongo man uit hot gezo&ohap wierp verstolen blik
:en op het slanke, aristxxTratiscJio meisje. Voor
'ponlykor huldebetuigingen gaf zo geen gelegen
heid: ze hiol'd zich tnogal op een afstand en
had doy adjudant van naar vader, kapitein von
Monning, tot oavaEor gekozen. Neutraler kon liet
al' niet. Ze liet neb door Hany die als marino-
ATkraaaTOcho rand 4 meestens to do rcch'ton toldo ©d
een wethouder, piet-meester i. d. R„ die de 4 rechts
geleerden zoo in zijn zak stopte, m.a.w. nog veel
knapper was. Kunnen die 4 rechtsgeleerden,, of die
knappere wethouder, nu eens niet spoedig aan de
hand van de wet een oplossing bespoedigen, waarbij
het recht zijn loop heeft gekregen, en waarbij dan
in werkelijkheid recht Is gedaan?
En wat beweegt St, Pancras nog langer een zoo
gevaarlijken toestand te verplaatsen, terwijl het op
gTond van de betreffende artikelen der Gemeente
wet den Twuijverweg in een toestand kan laten bren
gen. waarbij alle veiligheid is, verzekerd en wat de
gemeente geen cent kost. als 'het waar is. dat de weg
niet aan S't. Pancras behoort?
De winter is er met zijn slechte wegen. De Ring
dijk van den Hugowaard, alsmede de hooge brug
over de Ringvaart, zijn ten eenenmale ongeschikt-
voor een tlruk en zwaar verkeer met autobussen, die
de communicatie tusschen Langendijk en Alkmaar
onderhouden. De route inaakt bovendien een omweg
en is dus improductief. De eeltige oplossing, die den
toestand! afdoend regelt, kan worden: gevonden door
een spoedige weder exploiteeren van de locaallijn
AlkmaarBroek op Langendijk, met een aanslui-
tenden autobusdienst langs den Langendijk. Mocht
dan de locaallijn geölectrificcerd kunnen worden
welke elektrificatie zich zou kunnen voortzetten langs
de Langendijker gemeenten, dan was een resultaat
verkregen, in overeenstemming met de heteekenis
welke Langendijk in het economisch, maatschappe
lijk en commercieel leven heeft. Liggende onder de
rook van een belangrijke stad als Alkmaar met bij
de duinen en bosschen, het gezochte Bergen, het
opent een aanlokkelijk perspectief.
Uit Ohina komen telkens onrustbarende Ixjrich-
en, die ons doen denken aan do telegrammen over
ie laatste teokenen van leven die de Vesuvius gaf j
van de week vlooide vrij onvoorzien een gloeiende
lavastroom uit den vulka;m mot een snelheid van
drie meter in de minuut. De vuioanologen, die hun
waarnemingsbureau op de helling van aan Veeuvius
ebben, zagen, dat do richting die de vuurstroom
stroom nam. eene was, die geen gevaar voor* de
oerwoonde wereld opleverde en £ij seinden aan
stonds geruststellende berichten, maar of .de
Chineezen evenmin siaciht-
oude kwaadaardige vuur-
temming der opsi
offers zal maken als
,-puwerP
Het is een feit, dat liet bolsjewisme, dat zich
in bet westen den wog versperd ziet, -een uitweg
naar Ohina vindt, «n als het daar wortel schiet, dan
wee den jrreemdebng ön wee voocral den tot het
Ohristenidoan bekeerden Uhinees. Ooggetuigen heb
ben verbelld, hoe do pauselijk» Nunzao in Moskou
or ternauwernood het leven afbracht bij do jóngste
gruwelen en hoe men in zijn palels door het bloed
der vermoorde priesters waaddeAan dat feit
dachten wij met huivering, toen wo dozen Zondag
drie CMneësohe priesters in een der -hoofdkerken
van Rome de Mis zagen opdragen. Een paar dagen
to voren worden zij door Paus Pius tot bisschop ge
wijd; hoewel' er in bert „ilerAelsoiie ryk" reeds on
der de, 2500 priesters duizend Ohineozen waren en
onder do vyxtien honderd bl'ankecn zestig Bisschop
pen, bad nog geen Ghimooa de wyding tot prelaat
ontvangen; dit groote verzuim werd nu door d|(zm
Pausgoed gemaokt, vijf Chineosebe juiestera wijd
de hij tot biaadhop en Sprak .hen hartelijk toe.
De zendeling had in Oliina in de eeuwen, die
achter ons liggen, geen gemakkelijke taak, vooral
niet, omdat zij maar al' te vaak door hun gouver
nement gebruikt werden om alsl pioniers vooruit
io schuiven, opdat zij heb terrein zouden verkeamon
waarop zij' del.freigeedjig met xruoht kon agoeren.
om 'z!iöb del r.qkdoimincu. toe te eigenen dio hier
opgestapeld liggen:. De Dmfecibers Slb(3gen in dit op-
zj.oht wieC een ongdioiorden brutallen siliig, toen zij1
'om, zooalS het ijhleetbe, de moord op eerai paar zen
delingen te wrctlcen, eon welgewapende kruiser
stuurden, die ini dat dxstriot niet aloen vela Chi
neezen doodden mjaar er mijnen en spoorwegen ih
beslag .nam ,De zendeling, die zrjb lerven er voor
feil heeft om: de mensehen van het gele ra» de door
van Christus te prediken, beeft moe® te -duchten
doen pijn bij den arbeid en leiden
vaak tot verzwering of bloed
vergiftiging. Reinig ze altijd dade
lijk en behandel ze verder met
Doos 30-60-90 et.
officier de omgeving hier natuurlek goed kende,
allerlei vertellen. v
Ik heb hooron zeggen dat hier ook Chinec-
scbe zoeroovers zyn.
Dat is ook zoo; die kiezen by voorkeur
zoo'n eenzaam eiland als sohuilplaats, wnnt be
halve een enkele keer een paar bezoekers uit Tsin
tau, komt daar nooit iemand on bovendien zyn er
allerlei spelonken waar zo zioh verborgen kunnen
Het zou me niets verbnzon alk wo oen paar myste
rieuze yonken ontmoetten, die er zoo oppervlakkig
beschouwd, heel' vreedzaam uitzien.
Maar Hennig, zit juffrouw ven Thungon toch
met do angst op het lijf te j'agen mot ie griezelige
verhalen pver zoeroovers, mengde zich eon oude
ka pitein-ter-zoe in het gesprek. daar zou dm
onze kanonnoorbooton dan toch zeker wel een aÏtu1
aan maken.
Neemt U me niet kwalyk, «kolonel, maar ik
hen het hoolcmaal niet met U eons. Die lui zullen
iun karweitjes heusch niet onder do oogen van
>nzo majmetj<« opknappen. Ails *U or niet aan ge
boft, kolonel, dan zou ik toch gra<ig eens van U
oen verklaring wilhin hooren van de spoorlocc»
(irdwyning van do Hollandsohe brik, dio veilig en
wel uit Nagaisaki vertrokkeny was op wtg naar
'•'hefoo. Er waren geen unweorcai geweest, geen
y'xrn, niof» byzmders on aan zocsdingen die scho
lden met man on muis opetm gi>Ib->ft Ij waarschijn
lijk <x>k niei.. Dat kan toch allixm maar lier werk
•an zoeroovers zijn geweekt, die met hun yonken
zoo'n schip aanliouden, leogrooven, de ongewnjxm-
de bemanning vermoorden en overboord werpen
en do lieege kast laten zinken. Misschien heeft net
Iiip wel hun eiland ajingedoan en is heb daar
's nachts overvallen. Maar wc hoeven niet bang
te zyn,;dat ze ons kwaad doen, dat zullen zo wei
zalig uit hun lyf 1'aten.
Een paar minuten later schuurden de kielen van
de booten over hot zdlverig-glinsterend<! strand van
heb kleine eiland. Do matrozen en oppassers droe
gen de bencodigdlieden voor de pionio muir een
hooger gelegen plateau, dat dicht begroeid was mot
ui de moerbei boomen en palincn. Ffior had de
Taintausche „uitgaande wereld." een beschuttend
prieel laten maken en uit bout van op bob eiland
gekapte boomen rustieke tafels en banken laren
timmeren. Het was zoo'n beetje „de"' ontspannings-
pl'aats.
Maar het ia hier gewoonweg een paradij»,
riep Hellono verrast uit en zag liaar vader utro-
1'eind aan. C j
Jo moert straks, aTs jvq gegeten hebben, ©ons
een eind landwaarts ingaan; er is een klein ineor,
van do irogocritng dio alfa jmha bdchermer optreedt
dan van de inboorlingen zelf en als deze ook aan
dien lijve ondervindon, hoe zonderling een Christe
lijk gouvernement "het evangelie der vergevende lief
de toepast, dan ia he*t geen wonder als zij zich vijan
dig to weer stellen tegenover den missionaris, die
zich iflet vriendelijke woorden hij hen indringt. De
priester, die door Rome werd uitgezonden zonder
eenige bescherming van welke regeering ook, had
hier hei, meeste suece-s. daarom' zijn er van de driei
millioen 'Christenen 4/5 katholiek. Tot nog toe wer
den kerken en kapellen in JEuropeeschen namaak
Gothischen stijl gebouwd, maar Pius XI heeft nu ge-'
zegd, dat niet moest worden afgeweken van den pa
gode-vorm. die den Chinees zoo lief, ja door zijn tra
ditie bijnh heilig is.
Want Rome verstaat de kunst om zich aan te pas-'
sen aan de zeden en gewoonten van andere volken
of ook wijselijk de bakens te verzetten met het ver-
loopen van het getij. -j
De Jezuiten-zendelingen, die een paar eeuwen ge
leden naar China kwamen, namfen de kleederdracht;
van het land aan. maakten zich de tal en bescha
ving van dit land volkomen efgen en maakten zicli
zoo Chinees mogelijk., opdat hun loer eerder ingang
zou vinden en stellig, voelden zij zich allen „Kin
deren van één Vader", -dè blanke priester en de Bis
schoppen van het gele ras. dio daar Zondags in hun
midden functioneerden. Er-was iets heel aandoenlijks
in die kleine als uit hout gesnectan figuren en in
hun, devote gezichten. Dat zij een zeer duistere toe
komst in hun vaderland tegémoet gaan. weten deze
die van hetzelfde ras zijn als degenen, die weldra hun
vervolgers zullen worden, heter dan een van ons'.
Op de drie hoofdaltaren in de groote kerk zagen wtji
boven een zee van menschen de drie purperen kap
jes, die de kruin der bisschoppen bedekten, nadat de
mijter hen af was genomen. Er was niet veel ver
beelding toe noodig om ons voor te stellen, dat de
moordtuigen der bolchewiken waren nedergedaald'
op de hoofden der biddende priesters en ✓zij als har-
telaars voor hun geloof waren neergezonken op do
trappen van het altaar.
Wat beteekent de veelgeprezen heldenmoed van
den soklïïht. die half beneveld ofi uit vrees dat hij in
den rug geschoten zal worden, vooruit vliegt om 7. :n
evenmensch neer te sabelen., wat is de moi-d waar
voor- hij- laloj- gedecoreerd werd. vergeleken hij de
stille heldhaftigheid en ontzaglijken moreêlen
moed waarmede deze kleine menschen van het gele
ras terugkeeren naar hun vaderland, waar zij blij-
•moedig een zeker martelaarschap tegémoet gaan!
E. F.
ZWARTE PIET OPGEBRACHT.
Men meldt aan de ,,'s Hert. Ort." nit Helmond:
Toen surprise-avond Zwarte Piet in de Ameido |j
straat eon pakje wilde afgeven, werd hy door do
politie gearresteerd, omdat hij... zwart-was en dus
onkenbaar. Men verzocht ook St. Nicofaas, die in
een auto zat te wachten, den dienaar van Her
mandad naar bet iKxlitiobureau te volgen, omdat,
de „H. Man" gemaskerd was. Deze wast er zich
uit .te praten, daar liy nog in de auto zat en niet
op de straat lüop. Voor Piotorman was goen gena
de en hy moest mee naar 't bureau om zijn gezicht
af te waasohen. Naar zijn verklaring hoert ny wed
'n p'xnd zeep hiervoor gpbruikt.
Proces-verba,al zal wellicht volgen.
OPLICHTER GEARRESTEERD.
Dezer dagen vertoefde te Roosendaal een jong-
mensah, dat zach voordeed als vertegenwoordiger
van een in de provincie Noord-Brabant gevestigde
zaak, voor welke instelling bij1 belast was met
het aanstellen van agenten en colporteurs, welke
aanstellingen hij voornameilyk zocht te plaatsen
onder de werklbozen.
In verband hiermede vervoegde hij zich. bij eeni
ge werkl'oozen, wien hij aanbood als agent voor zijn
firma op te treden'. Ze zouden dan een behoorlijk
weekloon kunnen verdienen. Zij1 moesten „meneer"
echter een zeker bedrag vooraf betalen voor hum
z.gvni. aanstelling.
Do al' te goed geloovigen betaaUden „meneer" i
van het weinige dat Zy* nog bezaten, het vereischte j
bedrag, in het goed vertrouwen, dat zij nu hun da
gelijksch brood zouden kunnen verenenen.
De z.g.m vertegenwoordiger vertrok met do ont
vangen duiten en liet zioh niet meer zien on ook
niets meer van zioh hooren.
Aangifte bif de politie wlgde, alsook een onder
zoek- dezerzijds, uit 'welk ondorzoek at spoedig bl>v>ik,
dar, wederom voor de zoot\eeLto maal een iuindig
oplichter aa,n het werk was geweest en van-de on-
noozclhcid van een doel van het publiek op ^geraf
fineerde wijze gebruik had gemaakt om zich op
oneerlijke wijze te bevoordeelen.
Het heerschap is infcu^schen aangtehoudon ernl
voorloopig in verzekerde bewaring gesteld.
heeleraaal omgroedd mot tropische planten: je kont
ie eenvoudig niet voorstellen hoe verrukkelijk mooi
het is.
Het gezelschap, een
zette zich nu aan de tafels en al spoedig heerschte
er oen opgewekte, prettige stemming. Plotseling
merkte von Planning op dat Ramsau er .met zijn
visohtractatie nog met was, maar de veronderstel
ling werd geopperd, dat do vangst zeker nog niet
groot genoog was geweest cn dat hy zioh daarom
nog niet durfde vertogen. Van andere zyde werd
voorspeld dat ze straks nog visch ais dessert Zouden
krijgen, maar daar het gezelschap groot en do con
versatie levendig was. werd er eigi-nlyk r.jct veoi
notitie van zjjn wegblijven genomen, ook niet toen
het eten afgeloopen was en het gezelschap zaoh voor
oen wande ing over het eiland verspreidde.
Heïerne. die nog steeds niet bijzonder in de .-tem
ming voor h oerongczolsd ïap was, had den arm ge
nomen van de dochter van den postdirecteur; een
aardig, levendig meisje van een jaar of achttien
on jyas mot haar dieper het eiland ingewandeld.
Het begon aT Iaat in den middag to worden on
hot werd donkerder „doordat ecu zwarte wolk bank
boven de hoogte van Shantimg opkwam1 oror de
Gele Zoo. liet. gezelschap maakte zioh gereed om
op te breken. I>o (sorsto l>oot werd bemand en voer
Weg. Hot grootste deel van het gezelschap had or
in plaats genomen en de oppassers rui inden^eet>-
goixxi, fles-'hen en overgebleven etenswaren by el
kaar. om met do tweede bor>fc, kamen met de nog
achtergebleven deelnemers, tci-ug te gaan.
In do verte, op de zaoht-rimpewrodo 25ee, leek
hot zeil van do eor»to boot als een vliegende meeuw,
bxm o >k do twoïxlo boot op' liet punt was om to
vertrekken. Plotseling vroog iemand naar Ilelcno
von Thungon. Was ze wyl van haar wandeling te-
ruggokóinon? De dochter van den pastdiwioteur,
mot, wie zo was weggegaan, was terug on dio ver
telde dat ze bij het meertje van elkiar waren ge-
aan, om ied<w langs een andere richting langs
Bont U langs de Oostelijke zijde terugge
komen of laags de Westelijke?
- Langs de Westelijke.
O, dat is hetgrooüste gedeelte van don cirkel;
als juffrouw von Thungon laag? de Oostelijke zyde
is gogoiin, heeft ze een voel korteren weg nfgelogd
ion moot zo vooF eerder teruggeweest zijn dan U.
•Dan maken we ons voor niets ongerust om zit ze
"veilig en wel' bij haar vader in de eerste boot.
Wordt vervolgd,
