VAN DIT EN VAN DAT
EN VAN ALLES WAT
DAMRUBRIEK
WH
m
m
m
9
m
m
m
m
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 11 December 1926. No. 7962,
SI
fH
m
§f
SU
mi
ut
in
ut
81
Éf
8
m
ül
Hf
Si
Ik heb 'n Idee.
RADIO
Even Lachen.
HET DOKTERTJE.
Kleine zus was ziek geworden,
Jammer, net vóór Sinterklaas,
Boven lag ze in haar bedje
En ze wou geen speculaasl
Ze was lastig en vervelend
En ze at geen boterham,
Moeder stuurde om den dokter,
Die eens even kijken kwam,
Met een lopel in d'r mondje
Zei ze 't dokter huilend na,
Want die zat maar stil te vleien:
rToe dan zusje, zeg eens: „a"l
Rustig zei ie na een poosje:
„D'r amandeltjes zijn groot,
..Later maar eens laten knippen
„Rn d'r keeltje ziet wat rood!"
Zusje moest in bedje blijven,
Moeder was een beetje bang,
Pietje mocht niet met d'r spelen
Zooals anders in de gang.
In het eerst kon 't hem niet schelen,
Hij had speelgoed om zich heen,
Maar het ging 'em gauw vervelen,
Want alleen was maar alléén!
En hij dreinde en hij zeurde
Bij z'n moeder eiken dag:
„Kunt U mij nou ook eens zeggen,
„Wanneer zus weer spelen mag?"
„Wanneer is ze dan weer heter?"
En de moeder dacht en dacht
„Hoor eens Pietje, zus is heter,
„Als ze eerst maar weer eens lacht!"
Na een dag of wat schoof *t ventje
O zoo stil de#trappen op
Met een zielig harlekijntje
En een popje zonder kop!
„Sinterklaasje is gekomen!"
En hij trok maar aan de lus,
Grappig danste 't harlekijntje
„Asjeblieft, toe lach dan zus!"
En z'n zusje heeft gelachen,
Want haar keeltje werd, gezond,
Zelfs de dokter was tevreden,
Toen ie haar zoo monter vond!
Deftig vroeg ie met een keel-stem:
„Heeft ze nog wel medicijn?".....
Kleine Pietje streelde zachtjes
Z'n verbaasde harlekijn IJ
December 1926. KHOES.
Alle rechten voorbehouden!
zelfs vooruit te berekenen, wanneer dit zal geschic-*
den. Groep A geeft daarbij de meest geroutineerden
nog een extra kans, terwijl B zelfs den minst ge-
oefenden «peler voor zijn moeite beloont!
Bij genoegzame d>ea]jieming zullen wij daarenbo
ven verdubbeling van het prijzon-hedrag overwegen.
De uitspraak der redactie is onpartijdig en geldt als
hoogste beslissing, waarop géén hooger beroep mo
gelijk is. Correspondentie wordt alleen gevoerd in
dien postzegel voor antwoord is bijgevoegd. Onvol
doend gefrankeerde stukken, waarop strafport zou
moeten worden, betaald,' kunnen wij' echter niet ac
cepteeren.
Tenslotte zien wij gaarne inzendingen van de le
zers, zelf tegemoofin den vorm van gespeelde par
tijen, part ij ^fragmenten en slagzetten, zelf vervaar
digde problemen, eindspelen, dam- en of club
nieuws enz. enz., waarvan de plaatsing bij geschikt
heid gaarne zal geschieden. En thans: „Messieurs,
fattes vos jeuxl"
j
WEDSTRIJD-PROBLEEM Na L
van Dr. M. J. BELINFANTE te Amsterdam.
ZWART: 6.
Onder redactie van Geo van Dam.
Nu het weer wintert willen wij ook d'e damliefheb-
ers, die lezers van ons blad zijn, eens de gelegen-
eid verschaffen, de lange winteravonden op een
rettige wijze door te komen, door middel van:
OPLOSSERS-WEDSTRIJDEN.
aaraan ALLE abonné's TEN ALLEN TIJDE kun-
en gaan deelnemen door het inzenden der oplossin-
ön, UITERLIJK binnen: TIEN dagen na publicatie
er desbetreffende opgaven aan GEO VAN DAM,
amredacteur der Schager Courant, per adres bu-
eau van dit 'blad. Zoodoende kan men porto-kosten
esparon en tevens van twee achtereenvolgende we
en tegelijk inzenden, hetgeen desgewenscbt per
riefka&rt kan geschieden, indien deze daartoe vol-
oende ruimte biedt.
Voor elke goede, begrijpelijke oplossing, duidelijk
losbaar en onderteekend met naam en volledig
dres wordt één punt toegekend. Meer dan 1 punt
er probleem wordt niet gegeven, tenzij1 het tegen-
cel wordt vermeld.
De volgende prijzen worden daartoe welwillend
oor de Directie 'beschikbaar gesteld:
A. Een prijs van f 2.50 voor IEDER, die ACH-
'EREENVOLGENS 20 problemen goed oplost. Jlior-
ij is dus onderbreking niet toegestaan Mist men
en oplossing dan moet aan de vorming van een
ileUw twintigtal worden begonnen. De reeds be
aaide punten zijn echter niet verloren, doch worden
iu geldig voor de tweede groep.
B. Een prijs van f 2.50 voor IEDER, die IN TO
flAL 50 problemen goed oplost. In dit geval is on-
Rnbreking, zelfs van onbepaalden duur, dus wèl ge-
orloofd. Daarenboven blijven de punten behaald in
roep A, waarmede géén prijs» werd gewonnen, altijd
eldig voor B!
PRT.TSWINNEN IS DUS WISKUNDIG ZEKER
'oor IEDER deelnemerfstef!). De snelheiid waarmede
Nt zal geschieden hangt nu slechts af van de indi-
[idueele oploskracht!
Wij zijn overtuigd hiermede de dammers de gele
fenheid te. hebben geboden het aangename met het
iuttige te verhinden en vertrouwen thans dan ook
&P een zéér groote deelname, temeer daar dit geheel
Bieuwe- en origineele „Rijksdaalder-systeem" aan alle
öploss(t)erg de zekerheid geeft prijzen te winnen
WM
mA
-
bO
WIT: 6.
Diagramstand in cijfers moet zijn:
Zwart, 6 schijven, op: 7 8 9 19 30 en 37.
Wit, 6 schijven, op: 28 32 39 41 44 en 49.
Wit speelt en winti
Oorspronkelijk verhaal door Sirolf,
Nadruk verboden»
IEoeral Hoeral Hora! riep van 'Peursum, onze secre
taris van de plaatselijke voetbalclub: „,De blauwe
Scheen", terwijl hij aan een hevige opwinding ten
prooi, ons clublokaal op de derde verdieping van
hotel „De rappe Ezel" kwam binnenstormen. Hij
zwaaide 'driftig met een stuk papier en stootte toen.
terwijl hij in een stoel rond de bestuurstafel neer
viel, uit: „Hij doet het!"
„Wiet" riepen we allen tegelijk uit.
„Van Dubbeldik van Blatensteinl"
Hoera! I! brulden we toen met zijn allen, net zoo
lang tot onze kelen schor waren en we geen van
allen meer adem over hadden. Onze vreugde was
>ok wel zeer groot. Want het geval zat zoo in elkaar:
We hadden dan een voetbalclub, genaamd: „De
Blauwe Scheen". Wanneer ik U vertel, dat ik voor-
itter on captain van deze club ben, of liever, „was'
dan behoef ik U zeker verder niet te vertellen, dat
-onze club de beste van de stad is, om het nu maar
pens heel bescheiden uit te drukken. Die ,'hlauwe
scheen" zegt al genoeg, nietwaar? Dat moet U an
ders maar eens aan onze tegenstanders vragen. Na
tuurlijk is er ook nog een andóre club in onze stad.
Kerels van niks. Die don onzinnigen naam van
.voorwaarts" voeron. Hoeft U wel eens een voet
baller gezien, die achterwaarts speelde? De spelers
zijn al net zoo dwaas als hun naam. Ze willen name
lijk de eerste club van de stad worden. En daartoe
was het noodig, een oero-voorzitter met een klinken
den naam to krijgen. Zoodra wij dat hoorden, be
sloten wij, dat, wanneer er één man met een klin-
den naam, ©erevoorzitter van -één voetbalclub in on
ze stad zou worden, dat bij dan zou zijn van de voet
balclub: „De Blauwe Scheen!" Zonder dat iemand
nog den naam genoemd had, wisten we natuurlijk,
allemaal, wie die eere-voorzitter zou. zijn. Meneer
Dubbeldik van Blatensteinl Dat was „de" aangewezen
man! De man, die schatrijk was en hete eenigste land
goed met het eenigste kasteel uit onze streek be
woonde! Weliswaar, flüisterde men hier en daar wel
eens wat over de duistere herkomst van al dlat geld'
van den heer Dubbeldik, maar dat was natuurlijk
afgunst. Hij imoest volgens de overlevering in de
oorlogsjaren schatten verdiend hebben aan augurk
jes, die hij naar Duitschland uitgevoerd had. Er
moest een luchtje aan geweest zijn. Aan die augurk
jes. of aan die transactie, mischien wel aan allebei.
Maar hoe het dan ook zij, de beer Dubbeldik woonde
nu op kasteel Blatenstein, was dus nu heer van Dub
beldik van Blatenstein. de rijkste man uit de streek,
intiem vriend van den burgemeester, die hem met
de hoogste onderscheiding behandelde. Deze hóóg-
creëerde man nu, zou eere-voorzitter van „De Blauwe
Scheen" worden! Die hadden we aan „Voorwaarts"
afgesnoeptt Wat een eer! Wat een roem! Als met
pen de üö-paards Rolls-Royce inet do twee chauf
feurs, voor ons terrein zou stil houden.... als duur
de korte, doch welgedane figuur van meneer Dub
beldik, heer van Blatenstein, zou 'uitstappen, ons, le
den van het bestuur van „De Blauwe Scheen", de
hand zou drukken, en voor ons, De Blauwe Scheen,
den aftrap zou geven.... Het was bijna niet te ge-
loovenl Groen zou „Voorwaarts" zien, groen van
nijd! De Blauwe Scheen werd beroemd! Had onze
secretaris van Peursum niet zoo Juist den brief van
van Dubbeldik voorgelezen, waarin stond, dat hij
gaarne onze uitnoodiging aannam en heteere
voorzitterschap zou aanvaarden, en Zondag eus. den
aftrap zou geven, bij onzen wedstrijd' tegen „Voor
waarts"!
We waren eenvoudig „weg" van vreugde en trots,
oen kreeg Piengel, onze penningmeester een Idee,
Ve moeten hem een blijk van onze erkentelijkheid
en waardeering sturen, een ambtsketen met inscrip
tie bijvoorbeeld, die hij als eere-voorzitter zal dra
gen. stelde hij voor. Ja, daar voeldó we wat voor. Een
geweldig voorstel was dat. En het werd meteen aan
genomen en de gelden ervoor uitgetrokken. Een zil
veren keten met plaat zou het worden, en op die
plaat*zou komen te staan: Heer van Dubbeldik van
Blatenstein, eere-voorzitter van „De Blauwe Scheen"
Maar hoe moeten we hem dien keten aanbieden?
Dat was een vraag waarop ik, als voorzitter, dade
lijk het antwoord, klaar had: op een heel origineele
manier! zei ik. En daar het net omstreeks St. Nico-
was, voegde ik er aan toe: bij wijze van sur
prise. maar natuurlijk zoo ,dat -hij kon weten, van
wie het kwam!
Weet je wat, besloot ik, laat dat nu eens aan mij
over. Ik zal dien keten samen met van Poursum
gaan koopen, voor d'e inscriptie zórgen en dan
mijn eentje een leuke surprise uitvinden. Laat dat
maar aan mij over. Ik garandeer jelui, dat 'het iets
reusachtig origineels zal worden.!
Aldus werd besloten.
Ik moet toegeven,, dat ik misschien wel wat al te
hard van stapel geloopen was, toen ik toezegde, voor
de origineele surprise te zullen zorgen. Want ik had
il twee dagen met den keten rondgeloopcn en hai
nog niets origineels kunnen ontdekken. Ik had nu
wel den keten in zijn mooie étui verpakt, in een
turf kunnen stoppen of in een zakje met steenkool
of zoo iets, maar dat was zoo vreeselijk afgezaagd
Nee. het moést iets geweldigs zijn, iets echt leuks,
waarvan de andere bestuursleden zouden zeggen:
zie je, zoo iets kan'alleen maar Sirolf bedenken! Fn
waar de heer Dubbeldik natuurlijk ook vreeselijk
mee ingenomen zou zijn. Waarover hij hartelijk zou
kunnen lachen. Misschien zou ,hij dan wel znggen:
die origineele kerel, die dat uitgedacht beeft, die Si-
VfAt die moet eens bij mo komen eten! Dan zou ik
huisvriend worden van d'en heer Van Blaumstein!
Nee, ik moest beslist iets formidabels uitvinden!
Terwijl ik dat zoo overdacht, 'iep ik door de winkel
straten en gaf mijn oogen de kost. Plotseling bleef
ik voor een winkel staan, als versteend. Een dichte
drom menschen stond ervoor te kijken, aller ooge.n
gingen naar een hijzonder artikel in dien fruitwin-
kei, een soort monsterproduct, door een kweeker in
de buurt geteeld. Toen wist ik: dat was het! En
tien minuten later was d'e koop tot stand gekomen.
ITad ik de origineelste surprise om 'n ambtsketen in
te verzenden. Mijn hart bonsde van vreugde.
Maar het bonsde nog erger van blijde verwachting,
en in het vooruitzicht van al de roem en glorie en
eer, die mij zoo dadelijk zou toegezwaaid1 worden,
toen ik de trappen van „De rappe ézel" besteeg, om
de buitengewone spoedvergadering bij- te wonen van
,.pe Blauwe Scheen", waarvoor ik, één dag v<5ór den
grootschen, roemrijken wedstrijd' tegen „Voorwaarts'
'n spoedkennisgeving had gekregen. Een attentie van
mijn medebestuursleden, -om me te huldigen voor
mijn origineele idee van die surprise voor Dubbel
dik. Nu 4a, ik geef toe, het was ook een goed idee
waarop een ander niet zoo gauw zou gekomen zijn
Daar stond ik voor de deur van ons vergaderlokaal.
Kom, ik zou me heel bescheiden' houden, niet laten
merken, dat lk wel wist, waarvoor die vergadering
was. Ik zou heel kalm en met neergeslagen oogen
naar binnen gaan. Toen ik do deur opende, ver
stomden de opgewonden stommon. Ik voelde, dat al
Ier oogen vol trots op mij gericht waren. Maar ik
deed net of ik niets zag on liep met mijn oogon op
doïr grond gericht, naar mijn zetol. Kers* toon ik
was gaan zitten, zei ik zacht, zij. hot ook, ondanks
mezelf met iete triomfantelijks iin mijn stom: „Goe
denavond, hoeren!"
Nu. nu zouden z© allen losbarsten in een luid
gejuich, nu zouden ze mo eeren, me misschien wel
omhoog tillen op hun schouders, me de zaal rond
dragen, driewerf hoera voor me roepenl
Maar het bleef doodstil. Ik keek op, ©enigszins
verbaasden ontmoette de starre, vijandige blik
ken uit de bleeke, woedende gezichten van de andere
bestuursleden. Piengel haalde diep-minachtend zijn
neus op en van Peursum zei onheilspellend: „Daar
heb je die. die.... stink^ugurk!"
Toen brak er een storm over mijn hoofd los, zooals
ik nog nooit van mijn leven had meegemaakt. Wan
neer mij alles overkomen ware, op staanden voet,
wat mijn medeleden mij toen toewenschten dan
had ik aan zeven levens nog niet genoeg gehad. Een
brief werd mij onder mijn neus geduwd. Die was
van den heer van Dubbeldik van Blatenstein. En er
stond' onder meer in: „....ik bedank ervoor, eere-
voorzitter te zijn, van oen voetbalclub, waarvan het
bestuur uit onbeschofte vlegels en idÜoten1 bestaat,
en waarvan de voorzitter in Meorenberg thuishoort.
Ik heb metoen het oer©-voorzit terschap van „Voor
waarts" aanvaard."
Ik keek op. Op do bestuurstafel lag een groot
pak.... mijn surprise.*
Ik had den ambtsketen verpakt in een geweldige
augurk, zoo groot als een tien-ponds-boerenbrood,
een monsteraugurk, den trots van een naburigen
kwieker!
sa
Ieder volk heeft zijn eigen levenswijze en gewoon
ten, welke soms sterk onderling verschillen. En on
danks het feit, dat de ultra moderne verkeersmid
delen een nauwer contact tusschen de velkeren on
derling zeer in de hand werkt, lijkt het wel of dit
verschijnsel zich Op het gebied van „nieuwigheden",
als bijv. de Radio zal handhaven, al zij hier dadelijk
gezegd dat hier de plaatselijke of beter gezegd de
Jandelijke" omstandigheden een* belangrijke rol
spelen.
Het „type" Radiojontvangtoestel, dat in diverse
landen als „standaardtype" kan worden aangemerkt
hangt in groote mate af van de in het land zelf aan
wezige zenders en van den toestand, waarin deze
verkoeren, alsmede van wat zij uitzenden.
In Duitschland en Engeland dan is als standaard
type te beschouwen de tweelampsontvanger. De vela
plaatselijke en/of districtszenders (en dit vooral in
Duitschland) stellen de inwoners in staat het station
in d'e, veelal onmiddellijke nabijheid met 'een derge
lijk althans voor Hollandsche begrippen bijv., kleih
ontvangtoestel het Radio-wonder in hnis te halen.
Voor Holland geldt als standaardtype het bekende
ierlampstoestel, de z.g. viorpitter, met 1 h.f., 1 de-
ector on 2 l.f. lampen (afgekort l.d.2.) meestal ver
vaardigd volgens het sylsteem „schema Koomans" of
althanb een schema, dat hiermede veel overeenkomt!
In Hólland wil men nl. ook de sterke (en liefst ook
de minder sterke) buiteriilandsche stations ontvangen,
wat echter niet toegeschreven kan worden aan de
minderwaardigheid) van »den» Hilversumschen zen
der. Hilversum kan wedijveren met de beste buiten-
landsche ienders.
In Ameriika is het de „tropadyne" ontvanger, wel
ke het meest toegepast wordt'en omdat men daar
zenders heeft, welke een golflengte hebber, van 200
tot 600 meter, was dit schema daar gemakkelijk
bruikbaar.
De bedoeling is nu-, om het principe, waarop deze
schakeling berust, in het kort aan te geven.
Bij deze ontvangers onderscheidt men een hoog
frequent gedeelte, een mi d'B e lfrequenit gedeelte en
(eventueel) een laag-fr-equentgedeelte.
Het h.f.-gedeelte ontvangt normaal de uitgezonden
golf, waarop het gedeelte is afgestemd', maar wekt
bovendien een h.f.Jgolf op. Deze laatste wórdt nu als
het ware toegevoegd aan de ontvangen h.f. golf,
waarbij ervoor gezorgd wor,dt, dat de zoo verkregen
frequentie ten minste 30.000 bedraagt (als regel tus
schen de 30.000 en 100.000 in). De frequentie van de
toegevoegde golf hangt af van den middelfrequent-
kring en het is deze kring (d.w.z. de frequentie, die
de middeifrequentkring vraagt, wordt gegeven) die
deze nieuwe golf meervoudig versterken moet, ter
wijl do laatste lamp van den middelfrequentverster-
ker weer als detector dienst doet.
Voor de „tropadyne" zijn du9 ten- minste noodig
een vijftal lampen, die als volgt verdeeld zijn:
In den „ONTVANGER-GENERATOR" één lamp,
welke naast detectorlamp, tevens als generator
dienst moet doen.
In den MIDDELFREQUENTVERSTERKER vier
lampen.
Bovendien is voor luidlsprekerontvangst noodzak'©-»
lijk dat nog l.f. versterkt wordt, wat een aanvulling
met één of twee lampen beteekont. In het laatste
geval bestaat de ontvanger uit drie geheel aparte
deelen, welke ieder voor zich hun speciale functie
te verrichten hebben.
Is dus de tropadyne ontvanger kostbaarder, wat de
ditvoering en ook onderhoud' betreft, als voordeelen
staan hiertegenover, het overbodig zijn van een bui-
tenantenne, de verhoogde selectiviteit en de onmo
gelijkheid' om met genereerende lampen de buren
iedere ontvangst onmogelijk te maken. Deze voor
deeion zijn te belangrijker, omdat men er reeds in
geslaagd Is, deze toestellen zoo handig samen te stel
len., wat het afstemmen betreft, dat ook dit geen
moeilijkheden meer oplevert.
HOE HET KWAM.
Ober, hoe komt het dat die melk zoo waterig
is?
De koeien hebben den heelen middag in den
regen gestaan, meneer!
HIJ WIST HET WEL.
Knievs zou er veel jeugdiger uitzien zonder die
baard. Ik snap niet, waarom hij eigenlijk een baard
draagt.
—Ik wel. Zijn vrouw maakt altijd zijn dassen
zelf voor hem.
