VOOR DE KINDEREN»
Het Dagboek van Hansje Teddybeer en Mimi-Poesekat
Voor de Kinderen.
Het Geheim van het oude
Horloge.
tw
Mide
Buur uit Segondorf en n*ni twee innen mede.
n. toon ven Jobenn Wilhelm uil EhlechJiJ,
In lflfta met Gertrud 1'auli uit nockenleld,
nailw.' 1188 uil denine lo l'.hlmiielil. DJi'ti»
KHi 1 vierde kind goimt»» JMmnn Thlel (ook
ijll gnimemd) huwde Anne Gurtrud Aledorl, ver.
n»»!"1'' 't'in.'hil'.l in mui in-i In 178* nu I
ii,wn 11 Sten
)rk 'TI'l »l 'Ivilr <!-r I'«-Il1"'l'i
llneen. j IJ itltt
In de 4e helft der 17de eeuw woonden er puto-
nen ven den neem Hockeleller ln Khlscheld, Boue-
leld, Hengedorl, llerdert, Melebech, Detzeroth, Ant-
wlod, Kegundorf, Bleher, Ileddeednrf 1'nlir en Arlen-
heller. Dour dete gegevene Ie de eungnnaemdo el.
Klemming der Rockefetlera ln Amorike ven een adel-
'Ijken Kjentchen jrroti tierumhi-n vluchteling genoeg
iitin grijOrnft, Hu her' i'jiliig vim hut Edict ven
Nuntii» dateert nl. vnn 42 Och 1086. Deur Juhannes
Itockerifeller Ie vador van den met lijn familie naar
Amerika gehmlgireerden Johanrt Peter en Jnhann
Wilhelm, op 17 Oei IÖS1 In de kerk te nhelnbrohl de
tweelingen Peter en Lorenz liet doopen, kon deie
niet afatammen van Iemand, die tengevolge van de
4 Jiinr later pi nat» hebbende herroeping van het
Kdfct vnn Nuntei uit Frunkrlfk naar Neuwlnd
vluchtte. Daarenboven wae reed» door de reeultalen
der nnnpnrlngen genoegzaam gebleken, dat hier
eprake Ie van eori Inliéemech geslacht. I)e naam
rteda duldt liet aan. Zonder twljlo! Ie tlockenfellar
Identiek met Bockenfelder en nu Jlgt in den om
trek van Neuwled eon «oer oud, dorpje Z.ockonleid,
zoodat het voor de hand ligt, dat de eigennaam la
ontelaan uit die van de plaat» van herkom»!. Ook 1»
net titel onmogelijk, dat de naam verhand houdt met
.roggeveld" en oen Itnggefeldet du» de man aan
duidt, die aan zoo'n veld woont ol een roggeveld be
werkt.
De Freneche herkomet-legondo kan echter voorgoed
ale bedrog gebrandmerkt worden,
>zl|
\v»u
:.ob
lloe
I I'l
ove
on
PO
slijk
vei
evei
ve)
tIOV
chtl
manfrftz.
kiel:
nie
zee
ge
o
farn
ïfaiK
werk
al
kker
zie
mnei
g u|
n )f
Hoera daar ulgt eén poez-inkitid
te slapen onder 'n boom! Vader en Hans
bollen voornit, ze zijn overtuigd, dat ze
de klein't vluchtelinge inu hebben.
7CÖ. Maar groot is hun teleurstelling als
ze, dichterbij gokomon, bespeuren, dat
hot alaihMStertJe.... M>iml niet isl Wat
nu weer te beginnen? liadelooa zien ze
rond.
7(57. „Weet Je wat", zegt vador eindelijk.
„We gaan naar huis on nomen dat klei
ne diug, dat stol lig ook verdwaald' is mee.
Wie weet, is Mimi er in dien tijd al-.'
708.
En 'dut 'blijkt good gezien, want nau-<
wolijkp ligt vader Poezokat den klink
von do deur, of Mimi komt aan gesto rmd
en vraagt duizendmaal vergiffenis. „Is
vader nou weer goed op me?"
r\d.
„Ilans", heeft buurvrouw Geit van
morgen tegen ine gezegd, „zou JIJ die
kanariepiet in z'n kooi van me wil Jon
hebben? Hij is hij mij niet tierig." „Nou
wat graag, buurvrouw!"
we
Uk tc
uit. (3
ïerik
mhrvi 1
eoni }<ag0konieni oplossingen van de vorige raadsels ont-
ng ik nog van; Piet Ordeman, Spanbroek; Lijntje
Vugt, Helder; Aon ie Slikker, Julianadorp; G.
'on, Hom (Wat hebben jullie eon prachtig feest ge-
d. Ik zou. wei eens om een hoekje hebben willen
7® uren); Dirkje Hossen, Koegras; S. Groet, Kolhorn;
en' van Schaik, Schagerbrug; J.Gentenaar, Veen-
770. Zoo, nu zal lk 't beestje eens fijn gaan
verwonnen; een bakje vol lekker zaad',
een frisch badje, een kooitje met schooi),
zand. ZuL je nu mooi zingen Piet?"
771. Maar.. Piet zingt- niet. Piet zit maar
mistroostig op z'n stokje en staart voor
zich uit. HIJ raakte geen korrol zaad aan,
huppelt heon en weer.,... Zou bij ziek
zUn?
772.
Het mahkt mo erg verdrietig, ik was
vanmorgon zoo blij' mot m'n mooie vo
geltje. Ik kan er niets aan doen, ik
moet er heuscb eon deuntje om huilonl
Ami
klarej^
ïernt
8t6UI iizen, Neelie Dekker, Eenigenburg.
olger
tollen
rklezi
DE OPLOSSINGEN VAN DEZE WEEK ZIJN:
Appel, peer, kers.
Sint Nicolaas Co slaan, Tini.
in
in ee
,t Ne1
iet h<
zie
18 SOF DE OPLOSSINGEN ZONDEN:
Lijntje van Vugt, Helder; Jannie Swan, Sint Maar-
rrfïrra lsvlotbrug; Adriaan Beemster. Scheven; G. Bron,
im. Klazienfje Swuan, Bergen; Corrie Komen,
lidscharwoude; M. Lind'enhergh, Oudesluis; Annio
ikker, Krabbendam; Jan Koorn, Lutjewinkel (Ja!
Ben bezwaar!); Piet Ordeman, Opmeer; Jannetje
n*t' ^T*e<*orP;Nellie Bakker, Amsterdam; Jari
hene, Schagen; Gerard van Schaik, Schagerbrug;
uitscl en ,Tnns'° Nobel, Oudesluifl; Johanna Glim, An-
Paulowna; Cath, Bos, Oudesluls; Annle Slikker,
lüanadorp; Betsie Jlmmink Stompetoren ('t Is
o -ook goed, hoor!); Clasina Yff. Oudkarspel; Anna
Jan de Waard, Broek op Langendljk ('t Is zoo
dekk! e(*' ^oorl); Boontjes, Schagerbrug; 'Trijni Bosker,
ong l0rin8en'» Jahs Smit, Schagen; Neelie Dekker,
iet vt lr8erbru£; Jan Haringhuizen, Heerhugowa'ard.
n nog steeds brengt de post nieuwe brieven, kin-
ren! Daarom wacht ik nog maar een weekje on
rlnot den volgenden keer de boekon! Good?
Zeg, ik kreeg veel brieven van Jullie over 't Sint
olnnsfoest! Jullie hebben veel pret gehad, hè? Nu
ook wel, hoor! In de krant las ik ook, dat Sint Ni-
lag in veel plaatsen zelf geweest is. Aardig, niet-
aar?
Ier ii
rijs e
cel (i
en
ecnij
ulèl
kefell
n
van.
>laa.
r,.n c'
oveng
-acht
ai
•egUU
dat
ers
Sej
in
Ni
rheido
Mail
Johll
>11 er,
eter
fe f
Nieuwe avonturen van Bram Vingerling,
door L. Roggeveon.
VTÏL
De „verloren" portefeuille.
GEVONDEN te Hoek van Holland bij paviljoen
..Zonlust" een oude portefeuille, lnhoudond'e en-
.kelo halfvergane papieren. Do vorliezor wordt
veizdcht ènó dezor dagen, liefst hedon, tusschon
3 en K uur de portefeuille aan gonoemd pavil
joen toruv te halen. .Do vinder zal aanwezig zijn.
011 1 tiDat is de portefeuille van professor Rtuyvesant",
etrr n
ndorf
Ba
11 ik ga hom vanmiddag halen. Net goa(]. dat Wil-
Vanmiddag naar Rotterdam gaetl Wat een hof..,!"
^mm dp^ krant weg, riep Wllly en Rrlnio,
r aaide z'n buurjongen Henk af en met z'n vieron
»t Al
wandelden ze naar 't hoorlljke Ilaagsche boach.
„Drie mun in het Haagacbe bosch", lachte Honk,
,de hond niet meegorokond."
Nu de koffie ging Willy naar Rotterdam. Zijn
Grootmoeder was jarig. Hij ging haar foliciteeren.' on
tegelijk zou hij daar z'n vader on moeder ontmoeten.
Bram fietste naar Hoek van Holland, d'ol van
nieuwsgierigheid.
HIJ bedacht dat het veel eenvoudiger was geweest,
als de vinder de portefeuille gewoonweg bU 't poli
tiebureau had gedeponeerd.
„Waarom zot d'!e man een advertentie in de
krant? Dat ia veel omslachtiger en.... 't kost geld
ookl Ik zal hem do onkosten maar terugbetalen, en
nog een kleinighold erbij", dacht hij.
Het was dien middag druk aan 't strand. Voel ba
ders ploeterden in de zoute golven. Bram stapte re
gelrecht, zijn fiets aan de hand, naar t paviljoen
.Zeelust". Ook daar was het druk. Verward keek
Bram om zich heen. Wie zou de portefeuille gevon
den hebben? Hté keek de menschen eens aan. In
srroepjes zaten ze met elkaar te praten. „Nee", dacht
Bram, „zoo kom lk er niet. Ik zal maar naar een
kellner toegnan en d'ien om inlichtingen vragen."
Maar Bram zag op 't oogenblik geen kellner. Die
zijn er trouwens nooit, als je ze hebben moet! Vlak
hij don ingang van 't torras zat oen oude heer al
leen aan een tafeltje. Een lange,witte baard golfde
•over zijn borst,. Langzaam bijna plechtig rookte, hij
een sigaar. Met een gewichtig gezicht beschouwde
hij door z'n fonkelonde brilleglazen de menschen
om hem heen. Toon zag hij Bram, die nog steeds
verlogen stond' te kijken.
„Zoek Je iemand?" vroeg de oude heer vriéndelijk.
„Ja.zei Bram. Jk zoek iemand, die iets ge
vonden heeft. Tk heb wat verloren, ziet u en..,.".
„Ilahahaha" lachte de oude heer, „jij hebt de ad
vertentie gelezen...."
„Juist mijnheer", zei Bram blij.
„En jij komt de portefeuille terugvragen, niet
waar?"
„Precies mijnheer!"
„Kom maar mee, Jongeman! Hoe heet Je?"
„Bram, mijnhoerl"
Do oude heer stond op, mot een vlugheid, die
Bram verbaasde, Gezamenlijk stapten ze don strand^*
weg af, don vuurtoron voorbU naar oon kleine villa
in 't land gelogen.
'„Mijn zomerverblijf", lachte de hoer. ,Of liever;
een gedcelto ervan is mijn zomerverblUf. Ik heb
hier kamers gehuurd."
Do oude heer Het Bram voorgaan.'
„Wacht. Jo fiets, Jongen 1" zei hij nog.
„Die zet ik hier -wel neer", antwoordde Bram, zijn
fiets togen 't hek plaatsend1.
In de ruime gozelllge voorkamer gekomen, zette
de oude heer Bram ln oen groote fauteuil.
„Sigaret?" vroeg hij.
„Dank U" zei Bram. „ik rook nooit".
„Eon goei gewoonto", antwoordde do oudo heer
..Mnar ik zal toch maar een paar trekjes wagon."
Uit zijn binnenzak haaldo hij vervolgens de. -oude
portofouillo. Lachend' hield hij die Bram voor don
neus en vroeg:
.Ts dit hem?"
„Ja, mijnheer," zei' Bram blij. HIJ' strekte zijh
naiiü 'uu, um de pmuueuillö aan tu nawen, maar dn
jiu-do hoer icgiuo haai' vuur zich op do tafel, en zei:
„hu. hu. wannetjol Niet zoo gauw! Vertel we muur
eerst eens; hoe kom jU aan dio portefeuille?"
Daar zat Bruinl Wat moest hiji zeggon? Gevondon
up 't strand? Of bekonnen, dat do portefeuille eigen
lijk toebehoorde aan den overloden professor Stuy-
vesant? Dat nooit! 1
4 „Ik.,., ik hom heb hem gekocht op de wurkt,
mijnheer", stotterde hij eindelijk.
„Zoo, gekocht op de markt?" vroeg do oude heer
Idngzaum, „hm....!" Hij. trok slevig aap zijn si
gaar en bitjes Bram oon dikke rookwolk' in 't go-
zicht.
En waarom?"
Waarom? Ja, waarom? Wat moest Bratu nu weer
antwoorden?
„Omdat.,... omdat lk hem wou hebhenl"
Waarom ondervroeg die oude heer hem zoo? Daar
kwam hij toch niet voor?
„Ik kom toch doodeenvoudig de verloren porte
feuille terughalen", dacht Bram....
„Kijk", zei dto oude heer, alsof hij Bram's gedach-
tenv kon raden, „JU denkt.; waar 'bemoeit die mijn
heer zich mee? Nietwaar? Goedl Kijk oons: in die
portefeuille zitten halfverteerde papieren...."
„Ja," knikte 'Bram.
„Papieren, die al oud zijn! Die voor den eigenaar
waarde hebben! Niet voor den vinderl Is dat niet
zoo?"
,,'t Is zoo", antwoordde Bram.
„Gdbdl Als ik nou zoo vriendelijk hen om in do
kranten bekend te maken, dat Ik de portefeuille ge
vonden. heb, mag jij van jouw kant mij toch wel 't
een en ander vertellen over den inhoud van de por
tefeuille! Nietwaar! Waarover handelt het? Zie Je, er
is in dio papieren sprake van eon uitvinding...."
Bram's hart klopte tn z'n keel.
„Van een uitvinding", - herhaaldo do oude heer
langznam, terwijl hij Bram scherp aankeek, „van
wélke uitvinding?"
Wat moest Bram doen? Zeggen of niet??
„Ik.... ik....", begon hij.
De oogen van don ouden heer, die hom steeds
scherp aanstaarden, maakton hem verlegen.
,.Nu", zei de beer, JIJ moet 't toch woton, Ia 't
niet zoo?"
„Ja.... nee....," fluisterde Bram.
„Wat?" vroeg de heer, „weet Je 't? Ja? of nee?"
Hot werd Bram angstig te moede. De vreemde
kamer, do vreemde hoer, de scherpe ondervraging,
alles mankte hem van streek. Waarom drong de
heor. zoo aan? Had hij er recht op, om allos te wo
ton? Weineen! Waarom dan steeds dio onderzoeken
de toon? Dat was Bram al eens meer overkomon!
Wanneer? Waar?
Bram gedachten vlogen door zijn hoofdl
Ja, nu wist hij .'tl Die vreemdolfng, toen hij met
Willy in Hoek vnn Holland was, had hem óók zoo
dringond zijn mooninc gevraagd over het geval-
Stuyvcsant. De vreemdeling, die zijn baard had af
geschoren!!
Plotseling kroeg Bram argwaan 1! Met een puk
stond' hij op. Do oude heer ook.
„Mijnheer", vroeg Bram met trillonde stem, „krijg
ik mijn portefeuille?"
Jouw portefeuille?" vroeg do hoer terwUl hl]
langzaam..
.Bram's oogen werdon groot van schrik en verba
zing....
...mQt zUn hand nadenkend over zUn baard
stroeküü 1
,U is dezelfde man 'van Woensdag! 1" gild1© Bram.
Vlug als de wind greep hij naar de portefeuille op
de tafel. Do oude heer hukte zich, hij wilde Bram's
band vatten, Maar Bram greep d'o portefeuille vast
en duwde den oudon heer van zich af. Er volgde
oon worsteling. Bram trok don ouden heer aart zijn
boord, en hield....
lik dacht het wel.... aangeplakti" riep hij...
...een plukje valsche haren in de hand.!II HIJ
stormde naar buiten, sprong op zijn fiets en trapte
al» een razende weg. Achter zich hoorde hij den
heer nog schreeuwen.
Eon kwartier later was 't met Bram zijn kracht ge
daan! Bij een hoek stapte hij af, om uit te rusten en
bij te komen van de spanning, die hij. doorgemaakt
had.
„Hè" zuchtte hij. Een half uur .zat, l}ij zoo,.bleek,
zijn hoofd in de handen.
Toen stond hij öp, langzaam, zuchtte nog eens diep
alsof hij z'n longen heelemaal wilde leegen; stapte
op zijn fiets en reed weg.
„Wat 'n avontuprl Wat 'n avontuurl" mompolde
hij.
„Maar", dacht hij oen poos latop, „is, wat lk doe,
wel goeH? Heb ik wel recht op die portefeuille?
Heb ik méór recht op de portefeuille dan die man-
raetJde-baard? Ik heb de geheime schuilplaats van
prof. Stuyvesant's uitvinding ontdektl Die heer niet!
De portefeuille heb ik 't eerst gevondenl Dus....
mnor laat ik oerst maar eens lezen, wat er in. staat.
Ik beloof op dit oogenblik aan mezelf, dat ik pre
cies zal doen, wat er in staat geschreven!"
Eon uurtje luter was hU thuis.
I
DE „MOSTERD-INDIANEN."
Twee Indianen, waren door den gouverneur van
de stad Eaglotown uitgenoodigd op eon feestmaal.
Mot een, onverstoorbaar gezicht aten ze alle spijzen,
ook al wisten ze niet eens, wat het was. Alleen eon
bruin goedjo in oen glazon floschje, waar ieder der
gasten zich van bediende, maakte zo erg nieuwsgie
rig. Eindelijk had de errste hot fleschje bemachtigd;
hij nam ér een flinko hap van en gaf "het toen aan
z'n kameraad.
Meteen stonden zijn oogen vol tranen, want de
scherpo mosterd' (dat zat er ln 't fleschje) prikte hem
in z'n neus en ln z'n keel.
De andere Indiaan vroeg verwonderd:
„Waarom huil Je, makker?"
„Ach", snikte de eerste. ,ik huil, want lk donk aan
m'n vader, die veertig. Jaren goledon gostorvon is".
Ondertusschon had' do tweede óók eon hap mos-
tord gonomon'. Ook bij hèm sprongon do tranen ln
do oogen.
Nu zei de eorsto:
„Waarom huil JIJ nu, broedors?"
Do tweedo nntwoordde:
„Tk huil, omdat lk 't Jammer vind', dat jij Je vader
toen maar geen gezelschap gehouden hebt!"
