rd,
SCHAGEH
Alltieei Nitifs-
COURANT.
GOE
f
Geestelijk Leven.
EE
VIEFDt
5 IE llï EL
f
|U it verkoop]
>ÏER
fe
lag
Vrijdag 31 December 1926.
69ste Jaargang No. 7974.
Eerste Blad.
ond
IS,
e".
>T
Feuilleton.
SPAANDER Co.
Gemengd Nieuws.
MOEDER
DE KINDEREN
ZUN OPGETOGEN OVER
fABAK
lerodl
arspel'
UUF|
van Q
it,
e({rep«
sval,
en
uur
na.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woenr/lftg. Donder-
dng on Zaterdag. BIJ Inzending tofsmorgons 8 uur, worden Adver-
tentlön nog zoovoel mogelijk In het ooretultkomend nummer geplaatst.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prlj» p»r 9 maandon 11.00. Lodbo nummnra 0 oonl ADVBRTEN-
T1SN van 1 lot 5 regela f 1.10, lad*re rogal maar SO cant (bawljano.
lnbogrepen). Grooto lattara wordon naar plaatarulmta borokand.
dit
Iwt
>rk
PO
Jkl»
ts
ïi/n
log
lur
I r
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN.
d met et
ing.
I, buret
m
en Ba
Karre
i.
Hugtwia
Dp boe
OUDBJAARSOVSKDttlfKnrOb
{0J1 Ik wil een poging doen om uwe gedachten te be
palen bil den oudejaarsavond. Ik leg hierbij den na
druk op avond. Want Juist In dien avond schuilt
voor mij zooveel moois. Misschien komt dit ten dee-
10 J|le door de diepe Indrukken, welke lk reeds als kind
op en van dezen avond ontving. Van' mijn vroegste
Jeugd af. heb lk den oudejaarsavond gekend als een
avond van wijding en ernst. Hoe staat me alles nog
duidelijk voor den geest! Met elkander gingen we
naar de kerk. Wat vond lk haar mooi met haar
kaarsverllchtlng. Van wat er werd gesproken, tal lk
wel niet veel hebben begrepentoch werkte alles,
het woord van den predikant, de zang der gemeente,
de stille aandacht, mede om een ernstige stemming
in mij te wekken. Na den kerkdienst op het kerke-
pad, naast moeder teruggaande, luisterde ik naar
wat zij zeide of wat anderen zeiden over de preek,
En dan thuisl De lamp werd ontstoken en de kachel
opgepord en dan was er ineens die warme gezelllg-
heid van de vertrouwelijke huiskamer, welke ik
Ua nooit kan vergeten en welke dn mijne herinnering
blijft voortleven als een kleine gelukswereld. waarin
glansde de stralende zon van moeders liefde en
waarin de veiligheid was van vaders steun en hulp,
Hoe heerlijk-Intiem was dit wereldje bóven al op
den laatsten avond des iaarsl
Mijn jeugd ligt nu reeds zéér ver achter imij. In
mijn denken is veel veranderd in den loop der ja
ren. Maar mijn gehechtheid aan de oudejaarsavond
viering is gebleven.
En er gaat geen jaar voorbij, waarin ik niet er
vaar den zegen dezer viering.
Dat op dezen avond de kerken druk bezoek heb
ben; dat zelfs velen, die zelden hunne schreden naar
J j deze gebouwen richten. dAn daarheen zich opma-
ouw o« ken- 'bewijst wel, dat niet weinigen aan dezen zegen
tezizv-A behoef te hebben. Want dit is de diepere oorzaak van
hun kerkgang ongetwijfeld!
Hoe dit te verklaren? Naar mijne meening uit
het feit. dat ieder mensch. in wien eenige ernst aan
wezig is. in dezen tijd onwillekeurig zich bepaait bij
de gedachte, dat in deze wereld alles voorbijgaat, dat
niets blijvend is en bij die andere gedachte, welke
^zich hier terstond' bij aansluit, nl'. wat 'beduidt- tocb
ons leven, heeft het zin, waarom en waartoe zijn wij,
menschen, op deze wereld?
Zeer dikwijls wordt de diepe ernst van het 'leven
weggelachen., op den oudejaarsavond gaat dit bij
de meesten niet; hierin ligt zijn beteekenis en zijn
waarde.
En velerlei vragen bestormen hen.
Hoe hebt go het jaar doorgebracht? Wat zift gij
geweest, voor uwe medemenschen? Wht waart ge
hagen. voor uw *ezin- in uw werkkring? Welke winst hebt
ge behaald in 't afgeloopen jaar voor uwe eigen per-
soonlijkheid Zift ge grooter geworden in het goe-
'der Is uw blik op hefc leven ruimer, broeder gle
den? Zijt gij gegroeid in geestelijken zin? Is
hart warmer, is uw ziel reiner geworden?
«5
zar
rijgbaa
ergezit
reezani
p.
ST
Is half!
ïd.
r, mak
gen bi)
>rbrug
go
uw
Naar de Gedenkschriften vaü
Dr. KURT VON HOLDAU.'
Advocaat en Detective.
Vrij bewerkt naar het Duitsch vaan
FERDINAND RUNKEL.
door J. van der Sluya.
(NADRUK VERBODEN.)
I l t l
XXVII.
Veertien dagen later was von Holau weer in San
Francisco terug. Ipswich en Mengas haalden hem
van den trein on deelden hem mede dat in zijn af
wezigheid niets van betoekenis was voorgevallen.
Ook van Don liago hadden ze niets gemerkt
De oerste gang van den detective was natuurlijk
naar het hoofdpostkantoor en daar vond hij in
derdaad een briefje van den Westman, met een
onbeholpen hand, die weinig gewoon scheen de pen
te hanteeren, geschreven, waarin Don Iago hem
verzocht den eersten ochtend na zijn aankomst in
de wachtkamer van het Central-Pacific-Station te
komen. Zou het dezen keer eens geen voor-den-
gek-houderij zijn?
In groote spanning ging Holdau den volgenden
i de Plaats van samenkomst, waar zijn
vriend Don Iago al op hem wachtte.
Hoe gaat het? Is de nieuwe valstrik gereed?,
vroeg Holdau spottend.
Don Iago negeerde deze vraag en zei alleen
maar:
V Wilt u dezen brief eens inzien? HU is van
m In meester en aan mij gericht
Holdau zag het poststempel ..CaracM' en zei:
v-T iP1" *e meester ie naar Zuid-Amerika? Daar
had lk al zoo'n idee van.
Deze en vele andere vragen komen op. Want nu,
Ja Juist nu, wordt 't met groote zekerheid gevoeld,
dat. waar alles vergankelUk ls. de mensch als van
zelf uit diep ln hem verborgen, duisteren drang
«rijpt naar het o n vergankelijke en eeuwige.
Juist nu wordt ook besefd hoe dwaas het le ln
het leven teveel zich te laten leiden door kleine
gevoelena 01 het leven van velen le dikwijle zoo
ellendig onbeduidend en klein. Het ie vaak qiet
moer dan een aanosnsoluikeJjing van onboiagri] ki
llede» 't "wordt gevuld met kleinen naijver cm af
gunst. Eln er ia geen grootheid in, geen sterk on no-
bel streven, geen Idealisme, waardoor wi| boven die
kleinheid worden uitgetild.
En toch..
Niet óén mensch le s66 oppervlakkig of hij blijft
toch steeds iets gevoelen voor diepere dingen.
Neen. een mensch kon 'ten elotte nooit heelamaal
loe komen van zijn eigenlijke wezen.
Ka dit oigonlyke weeon js goostelUk-Jojn. Eu hij
voélt hot wol, lioe daarvan ook zijn eigenlijke
waarde afhankelijk is. Zjjtn uiterlijk, nHn positie,
zijn geld, zijn naam, alles wat in 't oog der wereld
öoms zoo voel betoekent, geldt niet bij do baoor-
r\aa11 no- vtiu «fiiT» manc/tW'-aeii-n 1-T i-i in Ia/\Vif<i
Si I
geestelijk wanneer hij yóttr alle dJfcjgen zoekt naar
aen opbouw van fliïtn eigen parsoonlykheid door de
ontwikkeling van de gaven van zijn hart en Zijn
hoofd. Hot ie deze waarheid, welke bij' noodt ster
ker doorleeft, dan op den oudejaarsavond.
Maar deze waarheid is voor den kleinen, door
onedelé drüfveeren voortgedreven mensch, pijnlijk
en hinderlijk en daarom tracht hij haar te ontloo-
pen lm mndt de stilte, omdat hij haar vreest
hij zoekt de drukte, het rumoer, de afleiding.
En dit gelukt hom meestal, wonderwel. Maar op
don oudejaarsavond' gaat het niet. Dan is het ox
hij mJoet inkoeren tot zioh zelf, dan komen die
vragen, waarvan ik zooeven sprak. En hierin ligt
de zegen van den laatsteen avond das jaars. Wij loe
ren onderscheiden tuseehen het vergankelijke en
het onvergankelijke, tusachem het voorbij gaande
en het blijvende.
En het blijvende is, wat wij ons in 's levens wor
steling verwerven aan innerlijken rijkdom. Deze
rijkdom bestaat n| i e t in de eerste plaats uit kennis
on wetenschap, hoewel1 deze van groote waarde
zfijln. maar wel luit zielesohoonheid. En zielbsohoon-
heid is alleen dMr, waar een sterk verlangen leeft
naar goed zijn. En goed-zijn is; liefhebben, saioh
éen weten met den naaste. Goed-zijn is medewerken
'om de mensch enwereld verder te mengen, door het
isoheppen van' zuiverder verhoudingen, ia arbeiden
voor een menisehheidsideaaï.
Wat daarvoor door ons wordt gedaan, gaat
Langestraat Alkmaar.
15 tot 50 pCt.
KORTING.
De brief was niet onderteekend, maar de detec
tive kende het forsche, aristocratische handschrift
van Scheiblingen. De brief was echt, daaraan be
stond geen twijfel. Het waren maar enkele regels:
Beste Kerel. Zoek den detective op en zeg
hem dat ik hem hier in Caracas verwacht De
omstandigheid waarop ik wachtte is aanwe
zig en ik wil hem een belangrijke mededeeling
doen. Ofschoon ik buiten zijn bereik ben, weet
ik dat hij zijn vervolgingspogingen toch niet
zal opgeven en deze klopjacht staat mij tegen;
het is beneden zijn en mijn waardigheid. Ik wil
eindelijk rust hebben.
Holdau bedacht zich niet lang. Het kón natuur
lijk een valstrik zijn; om in Zuid-Amerika een vij
and spoorloos te doen verdwijnen was niet zoo'n
heksentoer. Maar daar stond tegenover dat als
Scheiblingen hem uit den weg had willen ruimen,
hij dat ook wel in San Francisco had kunnen pro-
beeren. In ieder geval, hij had niet veel keus; het
was de eenige kans om achter de geheele waarheid
te komen. En die aan het licht te brengen was de
taak die hij op zich genomen had en die hij niet
uit angst voor zijn hachje in den steek mocht la
ten:
Ik zal naar Caracas gaan en met je meester
spreken.
De voorbereidingen voor de reis namen niet veel
tijd in beslag. Ipswich ging naar Washington te
rug; zijn taak was afgeloopen nu von Holdau het
gebied der Vereenigde Staten verlaten ging. Mangas
zou de reis naar Venezuela meemaken, niet zoo
zeer omdat Holdau bevreesd was, maar omdat hij
het een rustige gedachte vond dat als hij daar in
de verre bergen den dood moest vinden, er een goe
de en vertrouwde vriend in de nabijheid was die
verslag van zijn laatste pogingen zou kunnen doen.
Telegrafisch gaf hij aan Vollad kennis van zijn ver
trek.
Het eigenaardige reisgezelschap ging den volgen
den dag reeds per trein naar Vera Cruz en van
daar per boot naar Maracaibe. Het was 'n prachtige
zeereis van een dag of tien, alleen vreeselijk warm.
Toen de boot de Golf van Maracaibo binnenliep
verheugde Holdau zich weer de volle, weelderige
pracht van de tropen te mogen aanschouwen.
Scheiblingen haa hem niet bedrogen, want nau-
welijkn had Holdau zich in zijn hotel wat verfrisoht
of hij kwam reeds bij hem. Scheiblingen begroette
hem met zijn oude bonhomie en drukte hem har
telijk de hand.
Wel, daar staan we dan eindelijk weer oog in
oog, zei hij. Ik wil wel erkennen dat u het mij
niet gemakkelijk hebt gemaakt. U hebt eer van uw
werk.- maar, u hebt de partij verloren!
nooit meer verloren, dat is een blijvende draad in
het groote spinsel der tijden. Dat is het goddelijke,
omdat het is uit den Eeuwuren Geest seliwelke
in den mensch zdoh verbijzondert.
H houd1 er van om op den oudejaarsavond niet
teveel te praten; ik ben dom 't 'liefst ia rustige®
sfeer en overdenk gaarne wat achter mij ligt en
overzie mijn eigen leven. Dan gaat er een gericht
over mün daden en gedachten, dun voed ik mij1 bo-
sohaamd, teleurgesteld over mjjzalT en.... dun kan
het gebeuren, dat in mij ontwaakt hot Zalig verlan
gen om dien zwaren strijd te aanvaarden, welke zich
rieht tegen mijzelf, tegen eigun fouten, ei gun «wak
heden, eigen eiulekieinhaid.
Zou dan de oudejaarsavond niet voor ona wor
den tot een geaegenden avondP
Wat mij persoonlijk betreft, ik zou hem niet
graag willen missen. Ik word zoo gaarne herinnerd
aan dit gTooto (feit, dat ik, als mensch" er mij altijd
weer van bewust moet worden, dat ik geroepen
bon tot gróftt leven, tot leven voor een ideaal', neen,
sterker nog voor het ideaal. Ein het ideaal i» do
waarachtige menschelijkheid. die tevens le de god
delijkheid, omdat »n betoekent de éénheid met den
Eeuwigen Geest, die alles drijft, waaruit Allee
voortkomt.
Mijn waaide lezers, tot wie ik mij, reeds zoo vele
malen1 heb gericht, hoe zal voor u de -oudejaars^
avond zijn?
Ook voor u zullen de twaalf slagen, waarmede
"het jaar afscheid neemt, spreken van ven^anke-
lijkheid. Zult gij dan ook denken aan wat gij u als
het onvergankelijke hebt verworven in den tijd, die
achter u Egt? Zult gij van geestelijke winst kunnen
gewagen? Zift ge zedelijk sterker, zijt ge eerlijker,
trouwer, Eerdevollér geworden? Vergeet het niet,
de wereld wacht ook op u, op uw arbeid, op uw
hart.
ASTOR
EEN CHOCOLADEDORP.
Men telde reeds eenige maanden na het einde van
den grooten wereldoorlog. Tot leniging van den hon
gersnood, die deels tengevolge van den oorlog,
deels door de blokkade in Midden-Europa heerschte,
hadden de Vereenigde Staten een grootschen liefdes-
gavendienst in het leven geroepen.
Kort daarop kwam in een klein Poolsch dorpje
zco'n zending gaven binnen. Toen nu de eerste ont
vanger zijn pakje onderzocht, vond hij o.a. een blik
ken bus, waarvan de inhoud hem onbekend voor
kwam. Het was namelijk een fijn, bruin poeder,
waarmee de eenvoudige boer zelfs niet het geringste
wist aan te vangen. Het duurde eerst langen tijd
eer dat de gedachte bij hem opkwam, dat de Ame-
rikaansche menschenvrienden wel eens verfstof
over do groote zee naar Poleö gezonden' Zouden
kunnen hebben. De boer behoefde maar zijn huisje
aan te zien,'om tot de ervaring te komen, hoe noo-
dig of deze verf was. Hij nam alzoo het bruine
poeder, vermengde het met water en bestreek, vast
besloten, zijn gansche hebben en houden met de
Amerikaansche verf.
De boer was echter niet de eenige in het dorp,
die een dergelijke blikken bus met inhoud ontvan
gen had. Hij was echter wel de eerste, die haar be
stemming raadde. Waar het menigeen al vele hoofd
brekens had gekost, wat met het bruine poeder aan
te vangen, werd de ontdekking van den boer dus
Dat wil zeggen, meneer, von Scheiblingen.
Pardon, meneer von Holdau, het spijt me dat
ik u op een vergissing moet attent maken; mijn
naam is niet von Scheiblingen; ik ben Don José de
Zaketas.
Ik kon wel vermoeden dat u een valschen
naam zoudt aannemen.
Pardon, ik draag geen valschen naam; hier
zijn mijn papieren.
Hoe komt het dan dat Don José geen Spaansch
spreekt?
i In de eerste plaats spreek ik Spaansch en in
de tweede plaats kunt u uit mijn papieren zien,
dat ik onderdaan ben van de Vereenigde Staten en
in Alabame, waar Eagelsch wordt gesproken, ge
boren ben. Ik ben natuurlijk Creool.
Dus, mijn geëerde Don José, u hebt van een
of anderen Creoolsohen Hidalgo de papieren af
gekocht en gelooft u volkomen veilig. Maar hebt
u er wel over nagedacht dat ik uw identiteit kan
bewijzen...— ten minste als Don José de Zaketas geld
opneemt van de bezittingen van Albrecht von
Scheiblingen, en dat zal hij nu toch te eeniger tijd
moeten doen.
Zeker waarde heer heb ik daaraan gedacht;
ik zou wel de grootste stumper moeten zijn ge
weest als ik dAAr niet in de eerste plaats aan ge
dacht had!
Aha, ik begin het te begrijpen: Scheiblingen is
dood!
Zeer Juist. Ik dacht wel dat de geniale detec
tive den spijker op den kop zou slaan. Scheiblin
gen is in Maracaibo aan de gevreesde gele koorts
overleden. Hij is daar ook begraven. Want, waarde
heer, het was mijn bedoeling eens en vooral van
uw vriendelijke belangstelling bevrijd te worden.
Het was niet zoo heel moeilijk geweest om mij op
een meer afdoende manier van u te ontdoen, maar
sindsdAtin Berlijn gebeurd ishij zweeg
een poosje nadenkend, na wat lk daarna door
leefd heb en na mijn lange zwerftochten ln een'
wild land.ik ben misschien een klein beetje een
ander mensch geworden; in elk geval.laten we
er niet langer over praten,hoe het zij, ik heb er
de voorkeur aan gegeven om u op een minder be
zwarende wijze van mijn lijf te houden. Vandaar die
truc met de valsche aanklacht en het valsche tele
gram in Sacramento
En het doorsnijden van den draad had tegelij
kertijd het goede gevolg dat ik u niet in Auhurn
kon laten oppakken.
Goed geraden. Het waren twee vliegen in een
klap.
Een paar vragen, Don José, alleen maar om as
Juistheid van mi|n conclusies te toetsen: U had een
Morse-apparaat WJ u en een man dit telegrafeeren
kon?
onJhocf? Heb op een pijpje uan rijn gdie/kooade tabak
d» heerlik» aeur dtr 5TEJHRBAR
wöi Jden ilek mer net leien der leemiike en
boelende nejsuernalen, beechreuen m de mooie
Albums welke «y gratis ien qescnenfce anruanqen
dankbaar aanvaard en niet lang duurde het, of hot
ééne huis na het andere straalde een donkerbruine
tint uit, totdat eenslotte het gansche dorp als van
chocolade scheen opgebouwd, hetgeen geen verwon
dering behoeft te verwekken, daar iedereen al wel
begrepen zal hebben, dat de eenvoudige menschen
de chocoladepoeder voor schoone Amerikaansche
verf hadden aangezien.
AMERIKAANSCHE HUWELIJKEN.
Bij Amerikaansche huwelijken gaa-t het heel dik
wijls gek toe. De bruid wordt bijvoorbeeld bil het
verlaten van de ouderlijke woning pantoffels toege
worpen of de vrienden en vriendinnen van het jonge
paar verzamelen zich dn auto'flu die de trouwautomo-
biel omringen en deze onder oorverdoovend lawaai
van toeters en claxons de heele stad door volgen.
Een geheel nieuwe grap hebben de vrienden van een
huwelijkspaar uitgedacht, dat één dezer dagen in
een stad in Illinois het echtelijk verbond inging. Zij
verrasten bruid en bruidgom met een handboei van
het soort, welke door de crimineele politie worden
gebruikt en alvorens het jonge paar van de verras-
'sing waren hekomen. waren haar linker- en z'ncrech ter
hand aan elkaar geketend. ..Mogen jullie steeds in
nig met elkaar verbonden blijven!" was de geestige
opmerking, welke de aanstichter aan de symbolische
handeling toevoegde. Maar het mooiste kwam nog.
De handboeien konden niet meer ontsloten worden.
De politie werd geroepen. Geen van de beschikbare
sleutels paste in het slot. De bruid begon reeds bit
tere tranen te schreien toen de slotenmaker ver
scheen en met een scherpe vijl een einde aan ds
tragische comedie maakte.
Ja, lk was van den beginne af op alle eventua
liteiten voorbereid, ofschoon ik toch wel erg ver
baasd was toen ik u daar in de prairie zag opdui
ken. Ik dacht dat ik mijn sporen in Berlijn volko
men had uitgewischL Maar dat vertelt u me later
maar eens hoe u daar achter gekomen bent.
Dat krijgt u nog wel te hooren. U hebt toen
omstreeks zeven uur het telegram van den Alkade
onderschept; hebt daarna een antwoordtelegram
opgeschreven met de opdracht dit tegen twaalf uur
te verzenden. Uw „telegraafbeambte" is toen des
nachts naar Sacramento teruggekeerd.
Schitterend ontdekt. Bravo!
Nadat u tegen zevenen het telegram had opge
schreven, bent u met Don Iago weer de prairie
ingereden, waar u de truc met de paardensporen
hebt uitgehaald. Bij de beek hebt u de paarden
losgelaten en bent te voet naar Auburn gegaan en
vandaar 's nachts met een omweg naar San Fran
cisco. Don Jago reisde apart d©rde klas.
Het klopt als een bus.
De truc met de sporen was natuurlijk van Don
Iago afkomstig?
Zooals u zegt. Aan dien man heb ik een bui
tengewoon vernuftig en toegewijd metgezel.
Nu nog wat anders, Don José. Het blijkt nu dat
u werkelijk de bedoeling had om mij te ontmoeten.
Waarom bent u niet op den afgesproken tijd ia
Frisco aan het station geweest?
Dat zal ik u zegegn. Toen ik besloten hal om
mijn geweten niet met een nieuwen moord te be
zwaren en ik u dus niet uit den weg wilde rui
men, bleef me maar één mogelijkheid om aan uw
vervolgingen te ontkomen: dat was zelf van het
wereldtooneel te verdwijnen. Dus moest een of an
der lijk met de papieren van Albrecht von Schoi-
blingen gevonden worden en moest ik de papieren
van den overledene hebben. Dat was de „omstan
digheid" waarop ik wachtte.
II dacht dat het in San Francisco weinig moeite
zou kosten op een „geschkt" lijk op te duiken, dat
als het stoffelijk overschot van Scheiblingen te la
ten begraven en zelf. in mijn nieuwe hoedanigheid,
onaantastbaar voor uw arrestatie- en uitleverings
bevelen, in het station bij u te komen. Maar het viel
niet mee om deze transactie in Frisco zoo spoedig
te bekokstoven. Vandaar, dat lk u moest teleurstel
len.
Hier, ln dit koortsgat Maracaibo, had ik meer
succes. Voor geld en goede woorden waren wel
vrienden te krijgen, die bereid waren den overleden
Don José de Zaketas als Albrecht von Scheiblingen
te identificeeren en mij als genoemden Don José te
herkennen. Deze edelman was hier immers slechts
op zijn doorreis! Een paar eerzame Venezolaansche
Hildalgo's hebben mijl dozen onschatbaren dienst
bewezen. Mijn vriend Don Iago zal u de doodakte
dat
jan
ide
tht
lig
ng
rd,
in-
a-
'as
ior
le.
le
de
ik
Ic-
e-
PS
de
jjn
B-
Ift
'ol
h-
n
[-
F1'
