Schager Courant
als een man een
man is
Kerstmis en Nieuwjaar te Rome.
Derde Blad.
Ingezonden Stukken.
Reclames.
Feuilleton.
Zaterdag 8 Januari 1927
70ste Jaargang. No. 7978.
Winkel!, 5 Januari 1927.
Mijnheer do Redacteur,
Hefc gebeurt de (feoporatieve Rroodbakkerij on
VierbjttuCsvoiieimig'ijiig „De Tijdgeest" G A. te Win
kel; niet. dikwyiH^ <lat zij U voer oun artikel gast
vrijheid vraagt in Uwe kolommen. Wij worden
hiertoe thans min of meer uitgenoodigd naar aan
leiding van hot ingezonden stukje van den hoor
Tromp, Winkelier te Aartswoud in Uw nummer
van 3i December 1926. Wij twijfelen niet of U aulc
©on kleine ruimte voor ons beschikbaar stellen en
Bögfeen U hiervoor bij voorbaat dank.
De heer Tromp had het over „geraffineerde con-
currentiedrift", naaf aanleiding vim een door
uitgegeven circulaire. Men diende in het kamp on
zer geachte tegenstanders voorzichtig te zJjjn met
hefc gebiu.ken van oen dergelijke uibdrukkinr, wanfc
hierover kunnien wij1 zoo 'langzamerhand een hoho- r
lijk boekje open doen. Men schroomt van de ondiere
zyido zeiï's inieb om alleen uit „geraffineerde ©oni-
cnrronbiedrii't" ide moest leigerlijko, praatios van pór
öoion'llijken .aard uit te strooien in d'o huoi> Ker
mode) onze zaak te kunnen treffen.
Dut wij een oircuiaine lubben go ohreven al' d .©r
don heer T. wordt gewrualct, is de schuld van den
daarin mot mama genoemden kruidenier
Aangezien wij' van de on> geboden plaatsruimte
geen mi. bruik willen maken, zullen wij daaro.u
hierop niet verder ingaan.
Ovctr gens za. de h er T. moeten toegeven, dat de
bedoelde circulaire zakelijk is gesteld en hebben wij
hierin noch den Heer T., noen den hoer J. van 6.
voor afzetters uitgemaakt. Wij kunnen ons herrij
pen, dat diverse k.cine kruideniers hopgero prijzen
moeten berekenen als de Coöperatie, wit,en zij ten
minste een bestaan hebben. Hoewel bij gelijke prij
zen dd Coöperatie toch nog lager is, omdat
zii haar overwinst weder terug betaalt ain ha e
leden. De heer T. behoort Zulks te weten leni kon
net weten, want hij is_ volgens onze boeken zeil;
lid geweest van 28 April' 1916 tot en met 23 April
1919. En daarom, ai zijn wj dan momenteel! princi
piëele tegenstanders, moest hij het juist m ons
eer en, dat wij ons op de meest zakelijke wijze
trachten verdienstelijk te maken voor onze zoo groo-
•te mooie gemeenschappelijke zaak.
Wij zijn echter, wanneer do heer T. zulks op prijs
stelt, volgaarne bereid te onderzoeken, of inderdaad
onze prijzeni liooger of lager zijn dan de zijne.
9 Tot. eOJofc willen wij den heer T. opmerkzaam raar
ken op het sproekwoord: „Wien den schoen past,
/trekke hem aan."
DE DIRECTEUR.
Voor Vrouwen.
Vtrouwen voorai, hebben nu en dan behoefte aan
de hulp van Fosters Rugpijn Nieren Pillen. Vanaf
de vorming tot voorbij den middelbaren leeftijd
treden iïL het vrouwelijk: organisme voortdurend
veranderingen op, die veel' inspanning van de nie
ren vorderen. Eveneens in het kritieke tijdperk en
in die praamden voor en na de geboorte van kinde
ren, jkrhgen de nieren vee® extra werk te doen.
Het is daarom geen wonder, dat .Vrouwen zoo vaak
lijden aan rugpijn, afmattende pijnen, waterzuchti
ge Zwellingen, hoofdpijn, duizeligheid1» (zenuwach
tigheid en urinesfcoortnissem.
Vrouwen behooren te weten, dat de nieren de ge
wichtige levenstaak hebben .om de onzuivere stof
fen uit het bloed te fil'treeren. Als do nieren Ver-
Zwakt of overspannen zijn, wordt de bloedsomloop
gednfecteerd en het geheel© gestel" aangedaan, waar-
Moor spit, blaasontsteking, rh.eumatiek, lendezwak-
to enz. kunnen ontstaan.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zullen voor vrou
wen in tijd van nood een zegen blijken- Zij worden
aanbevolen door vele dankbare, verstandige vrou
wen. die haar herstel en welzijn aan het tijdig ge
bruik van dit versterkend taermiddel te danken
hebben. 11.
Vmkrfjgba.ar (in glasverpakkimg met geef etiket
®et iliiar vooral' op) blij' apotheken en drogisten
l f /L.75 per füacou.
door HAROLD BELL WRIGHT.
Voor Nederland bewerkt door
C. F. VAN DÉR HORST.
EERSTE HOOFDSTUK.
Daags na het Feest.
Er is een land, waar een man, Zalr !hij: leven, ook
een man moet zijn. Het is een land van (graniet
en marmer en porfier en goud en de kraolit 'van
een mensen moet daar zijn als van de ongerepte
heuvelen. Het is een land. van eiken on -ceders fin
punboomem s Mensahen geestkracht moot daar zijn
do un vrijheid -uitgegroeide boom-en. Hot is
een Wand van hooggewelfde om vlekkeloos blauwe
luchten, waar de wind vrij en ongehinderd door de
ruimte jaagt en de dampkring onbedorven is als in
de -dagen van de schepping. Daar moet de ziel
van een mens-oh -rijm als de onbevlekte hemel, als de
vrymaohtigo wind, als de reine dampkring. Het is
een land van uitgestrekte vlakten:, van ongeploegdo
grasvelden en de vryheid van den menseh duldt
aaar met de afscheidingen en omheiningen van een
aiLodaagsche levens'eer.
In dit land is ieder man bh goddelijk recht zijn
eigen koning, rijft eigen rechtbank, zhn eigen raads
man en als het zijn moet, .zijn eigen gereehtsvol-
trekker. En in dit land, waar een man. Zal hij le
ven, een man moet zijn; daar gaat een vrouw, wan-
tneer zy met een vrouwis, reddelbos onder,
ui. i ls.d0.geschiedenis van een man, die herwon
•wat in Zijn j©ugd telioar was gegaan, en hoe, toen hij
het veroverd had, hij toch nog moest bnet-en yoor
rijn verlies.^ Het is de geschiedenis van een vrouw
are voor zich zel ve gered werd en hne z ij lieerde
?e -dingen lief te .Jiebhen, wier verlies dien n
■00 duur te staan was gekomen.
Hefc verhaal, zooals ik het hier neergeschreven
neb, beg_nt in Prencott. in den1 staat Arzona, en
wel op den dag na 'den Vierden1-Juli in den tijd,
P?6P. hnidiainen allengs verdwenen en de auto
mobiel te voorsohUn kwam.
De donkere dagen vóór Kerstmis! Niet te Rome.
Bijna iedcren dag zon, met een strakke, blauwe
lucht, gelukkig om de week eens afgewisseld door
een regendag, waarin iiot dan zoo om de i'twee tuur
als het ware mot bakken uit den hemel gegoten
wordt en heb water van de straat naar boven
sprngit en iemands boenen kletsnat doet wrden.
U 'las het woord „gelukkig", ien dat meen ik. want
alls echter Noord-Hollander, ben ik een kikker
en houd van -den regen. Dan spoelen hier In Rome
meteen eens de el tinton schoon en verdwijnen velei
levende en doode ongerechtigheden.
Wanneer ik in heb pension mij eens over leen
fris&olien regen verheug, dan riohbem zich veel be
straffend© blikken op müu onscliuliiig wezen. Dan
bemerk ik weer liet onderschqid' tusschen de af
stammelingen van rawJcrnismg in onze Oost. waar-
nioe ons pension bevolkt is en do al stommeling van
de Batavieren, dié volg(Mis do overlevering in uit
geholde boomstammen den Rijn afzakten en het
i Lollandsche klimaat nog nifit zoo „beroerd" von
den ai» onze Indische menaohan.
liuitondieu bon ik optimist en vergoot gauw den
regen, maar nimmer den zonneschijn, k^oo liad-
don wij oi> 24 December bepaald wat zon, want
dat herinnor jk mij. De straten waren geweldig
druk en dol' gezellig. Do groo-te verkeerswegen: Via
iritone, Corzo Umberbo en Via Condotti in het
hart van Rome, konden ternauwernood alle voet
gangers, auto's pn rijtuigen bergen. De poditie-
..genton hie.doin stipt aan hot voorschrift;: voetgan
gers 'links on vehikels rechts houden-en clat wae
maar goed. Bom.» bracht eon agent eon zenuwach
tig boeriiinetjic uit de 'Campagna gial'ant naar den
ov-erkaait en dacht ik onwiil'olcourig aan Londen.
Du Rmnio.nsche poditicagciiiben van hefc Fascisti
sche i&ystieem zijn zelcer in Londen in do leer
geweest. Bllocmeu doilcai opgeld. In Rome is liet
op versolnllende pulc.ven dor stad zoo hcea.\ij'k fleu
rig d„oir do bllocineastal'.en. ak zou mu bjjv. (do
Bcul'a di Spagua, do groobe trap die van do Piazza
di Spagna naar hot Pinoio voort, niet kunnen
voorstellen zonder do decoratie der bioemen van
de \e.e sDallet.e,, die aan den voot gelegerd zijn.
Maar ook elders treft men de bloenien v orKO.pcro.
Op den dag voor Kor.-tmis hadden zij het heet druk
en stegen do prijzen elk uur. Het zelfde gebeurde
in de winkels. Ik had om 10 uur 's fnorgens een
mooie azalea voor 3o lire kunnen koopen, ond d<it
veel, kwam om 4 uur terug, do winkel was bijna
uitverkocht en voor 3U lire kreeg ik er een, dc helft
van die van 35 lire, die inmiddels verkocht was.
Alle bloemenwinkels bbonden stampvol met koo-
pers en 's avonds om 7 uur waren er heusuh somy
meer koopars dan bloemstukken in den winkel.
In -ons pension vierden we op zijn Duifcsoh „Hei-
i'ig'ür Abend". Zoowaar werd er even Taainenbaum
'gezongen. In die JJuitsclie omgeving deed het
xlersbfeest Svöl aai'djg" aan, maar toch betreur ik,
dab in Holland do Duitsclie annexatie steeds krach
tiger doorgaat en zich zelfs meester maakt van
onze oude zoden en gewoonten, heb typisch
laamseh-Holiandsohe Sb. NicoJaasfeest verdringt
en de Kei^tmls propageert.
Een volk moet blijs en hechten aan oude zeden
en gewoonten, ten einde zelfstandig en krachtig
te blijven. Van de week sprak ik een paar Indi
sche heeren, (die juist in .Hofland geweest waren.
Hun indruk was: de Hollanders slapen, alleen de
Duitscliers, die pr rondloopen, zijn wakker. Een
p-uitsehe dame, die het hoorde en van den zompr
in Holland geweest was, beweerde, dat de Hollan
ders te yieal' eten en daardoor te vadzig Worden.
We vierden „Heiliger Abend" door te eten, te
drinken en te praten rondom een Kerstboom en om
half twaalf brak mén op. Men ging naar Sde kerk.
Dc ging op mijn eigen houtje naar d.e Basilica
Santa Maria Mhggiore. Toen ik „aankwam, zette
juist de processie van af het dioogaLtaar zich in
beweging na,ar de sacristie. .Geestelijken schreden
in -een 'lange dubbele rij' door die kerk, die stamp
vol was tneto mensohen, -die in en uj:t |en rotnd liepen.
Ik ging ppi hot voetstuk van ©en pilaar staan ten
kon aldus (fn ide sacristie zien. Daar ontbond zich
do processie om zich 'even 'later weer opi !te stallen.
Het was middernacht geworden1. Daar kwam de
stoet weer aan. Voorop een groot kruis "en daarna
weer twee rijen van geestelijken, die brandende
kaarsen droegen. Buiten de sacristie stonden in de
kerk eenige dragers gereed m-et een baldakijn!,
Daar kwam heb reliek: een kleine, rijk versierde
kist, waarin bewaard wordt een stuk van de kribbe,
waarin Jezus geboren werd. Dadelijk toen do dra^
gers er piede binnen "de kerk kwamen, werd de
baldakijn boven het reliek gehouden.
Plechtig genoeg schreden de priesters .voort, pl'ech
tig genoeg klbnk het gezang der priesters, maar
weinig plechtig scheen mij' de geLa,tsm.bdrukking
dier priesters, die keken alsof het geheel hun niet
aanging, of heb een corvée was, of zij blij' Szouden
wezen bij een gkis punch te zitten.
Daar naderde de processie het hoogaltaar, het
orgel Bet zacht en rustig, zlijh accompagnement
De man wandelde langs een van de weinige we
gen, die uit -de kleine stad door de bergpassen
de uitgestrekte bergketenen voeren- en naar de een
zame, verspreide hoeven aan het water en in de
dalen van het groot© vlakke land, dat aan gene
zijde van dé bergen ligt, j 5
Uit de omstandigheid dat hij wandelde, in dat
land wa,ar de afstanden de memschen doorgaans
noodzaken te rijden en ook uit allerlei kenteeke-
nen, die onze omgeving en onze levenswijze aan ons
uiterlijk meededen, bleek duidelijk, dat de voet
ganger een vreemdeling was. Hij' was een man in
den eersten bloei van de jonkheid, slank en bijzon
der g-oed geëvenredigd van Jichaamsbouw, en zoo-
als hij daar langs dien stoffigen weg voortliep^
kon men het hem aanzien, dat hij meer gewoon was
aan dichtbevolkte straten dan aan dien onbogaan-
baren landweg. Aan zijn kleeding herkende men
de bekwam© hand van een voornaam kleermaker.
Zijn heele persoonlijkheid was verzorgd met ec-n
keurigheid en uitvoerigheid, als alleen bereikbaar is
voor menscheu, die daarvoor de noodig© middelen,
den vrijen tijidi ©n ook den -onmisbaren goeden smaak
bot hun beschikking hebbien. Uit al Zijn bewegingen
on heel' zijn doen bloeit daideliij'k, dat hij Ide hoog©
lucht van Prescott niet was 'komen opzoeken in do
hoo-p op eon herstel van een geknakte gezondheid.
Maar to-oh, er was iets aan hem, dat Scheen te
spreken van eon bokort aan die mannelijke kracht
en energie |die Zijn -eigendom behoorden te zijhi.
Een menschenkonner zou gezegd hebben, dat dcao
man, dank Zij1 zijn kracht en onverschrokkenheid,
bestemd was oen makker en leider van zijn mede-
menschen, een man onder mannenlb e Ziin. Maar
diezelfde mensclienkenner zou misschien bij nader
inzien toegevoegd hebben, dat dien man door het
een of ander wreed snel van het lot zijn loeret-
gebcorterecht ontfutseld was.
De dag was nog jong, toen de vreemdeling den
tóp van den heuvel' bereikte, waar de weg zich
wendt en steil en kronkelend afgïooit naar d!e ver
spreide pijnboom-en en het 'lage eikenhout van de
Verbrande Hoeve.
Achter hem lag hot kleine stadje, Zoo achildeip-
achtig ingesloten tuss'chen de bergen. Langhaam
ontwaakte het |n!a den 'laatstcm do-llen^ nacht van
bet feest. De tenten met hun bontkleurig© schouw
spel, dat de menigte met Zijh ruwe onbeschaafdheid
had: trachten te lokken en de kramen met hun
armzalig kansspel, waar de omroepers de menigte
hoor en voor heb reliek op het hoogaltaar geplaatst
werd, om daar enkele weken te pronk te staan.
Inmiddels had de menigte niet geknield, sümmi-
fen hadden nieuwsgierig naar de processie geke-
en, anderen waren druk jmi conversatie gebleven.
Bij zullk een gelegenheid ontmoeten jongelui elkaar,
worden er ^Bpraakjes gemaakt, men riet .druk
flirten. Er wordt altijd Zeer tvoor aakkenróEers ge-
wuarschuwd! en heb lijkt miji dian ook ©an ideale
gelegenheid voor deze heeren daar truöschem die
d ringende menigte. Vlak bij1 mij- 'kwamen eemige
Gardisten des Koning* prachtig© kerels, ruim 6
voet lang, nog grooter schijnend in hun lange blau
we peJl'erminamböLs met kraag van rood en goud.
Do mooie koperen helmen droegen Zij- onder dien.
arm, do sporen rinkelden, terwijl' Zij gingen fin vlak
bij mij hielden zij halt, om eon gezellig praatu'e te
maken on eens hartelijk to lachon. Zij gingen weer
vorder, daar kwam ©on vroolijk tix>opjp aan» -een'
was. zeker do komicQcel-ing, want die ging zich in
(©11 biechtstoel' verstoppen.
Torwij! al' dit gewoel in de prachtig verlichte
basilica iilaate had, was oindolijk hfit reliek neer
gezet. on verhiof do zang dor priesters zich -als tri-
ompheerend door d-Q ruimte. Do .wandelend, pra
tende lachende, flirtende menigte, nam er geen no
titie van ,en tooh, klonk heb sonoon, he:ft Excelsior
in Deo Gloria! Ik begaf mij^ in de richting van
heb hoogaltaar naar een der uitgangen. Daar stond
een zeer nieuwsgierige menigte, meestal- vreem
delingen en ik perste mij tussohen boni door. Pas
op do zakkenroiJiLers, dacht ik en had mijn 'jas goed
dichtgeknoopt. Ik p,aaseerde twee biechtstoelen,
waaruit oen lange stok stak, ten bewijze, dab JaJe
biechtvader zijln plaats had iungononi.cn. Aan- beide
zijden van elke stoel- lagen biechtelingen; geknield,
k bleef even «taan, nieuwsgierigheid dreef mijj eens
bo z en wie in dat gewoel -die biechtelingen toch (tyel
waren. Alle vier jonge meisjes. Werden daar zon
den gebiecht, of waren deze jonge meisje» onder
den indruk geraakt, van de mystiek? Wie zal het
zeggen. Onwillekeurig moest ik denken nan do
>anf ~BTw, -!1-
d ©liter van een Italiaansohe hoteliier, tot wie ik
een^ soherteend zei, dat ze maar op moest passen,
want wat z>u ze veel te biechten krijgen.
Och, zei ze, vroeger toen ik heelemaal niet zon
digde, biechte ik, nu niet meer, niet dat ik tzco
veel zondig, maar ik ben verloofd en heb geen lust
domme of impertinente vragen te moeten beant
woorden.
Buitengekomen stond ik even te kijken vóór ik de
vele treden, die naar het plein voerden, afdaalde.
Daar voor mij lag heb stadsdeel' van het Quirinaal.
Hoe zou men daar Kerstfeest vieren? Zou de
Koninklijke familie gelukkig zijn?
Het is moeii-ijk te zeggen. De positie van den
koning is niet benijden waard, zou men mogen ver
moeden. Mussoiini heeft ©en sterke wil'. Men ver
telt de volgende anecdobe. Onlangs woonden de
Koning- en zijn Eerste-Minister «en galavoors belling.
bij- De Koning* liet zijn zakdoek vallen, Mussoiini
raapte dien dadelijk op. Het toeval' wilde, dab
even 'later de zakdoek weer viel. Weer raapte 'de
Premier hem op. De koning dankte zijn Eersten
Minister zoo uitbundig hartelijk, dat deze zeido:
Sire, het is tooh heusoh niet noodig om mij zóó
dankbaar e zijn voor het oprapen van uw zakdoek,
Ja, Met U, zei de Koning, het gaat niet precies
om heb oprapen, maar om h«t feit, dat _U mij' toóh
nog iets liaat en gunt, waarin ik mijni mens mag
steken!
De straten waren vrij stil en verlaten, wel zag
men heel wat voetgangers en een enkelen taxi of
een rijtuig, maar de trams redon al vanaf 8 uur
niet meer en zouden nu op den Kerstdag ook niet
rijden.
De Kerstdag was dan ook ongekend saai. ïk nnest
verscheidene visites maken en herkende de stad
niet. Waar was het vroolijke Rome van vóór de
Kerstdagen gebleven?
Ik besloot den volgenden dag naar Castell Gan-
dolfo te gaan, waar een vriend van mij zijn week
end doorbrengt en die mij ter wandeling bad uitge-
noodigd.
Tweeden Kerstdag, ik' werd vroeg wakker door
bet gelui der klokken van verscheidene kerken en
boorde daarop met schrik bet slaan der regen tegen
r/iijne vensters. Daar ik eenmaal als grondbeginsel
heb aangenomen mij nooit door bet weer te laten
afschrikken betgeen ik een ieder zeer kan aan
bevelen stond ik op en prepareerde mij voor mijn
reis naar Albano. Gelukkig kreeg ik een tram en
kwam dus niet al te kletsnat in de electrische tram
naar Albano aan. Mijn vriend zou mij daar bij goed
weer balen, ik zag hem niet en stapte over in d9
tram naar Castell Gandolfo. Daar stond mijn vriend
te wachten. Het regende niet meer en bet bleef den
geheelen dag droog, onheilspellend echter loeide de
wind en joegen de wolken. Somber keken de Al-
baanscbe bergen en de Abruzzen ons aan, de mooie
witte sneeuwtoppen konden het ongure van den
aanblik niet verzachten. Wij wandelden naar Albano
en hadden een prachtig uitzicht op de Campagna en
verder op zee. WIJ maakten later eau wandeling van
Z£> K.M. en ik was dankbaar mij nie door het weer
te hebben laten afschrikken. De zon wm doorge
komen, ging weliswaar soms schuil, maar tooverde,
wanneer zij er was, heerlijke kleuren in de mooie
omgeving van het meer van Albano. Wij liepen op
dezen 26en December door een bosch, hetwelk er
uitzag als een bosch in Holland in begin Novem
ber. Wel waren er al boomen kaal en konden wij
daardoor links van ons steeds het mooie meer en
den overkant zien, maar overigens was er nog veel
Llod aan de boomen, terwijl het pad bezaaid was
met dörre blaren.
Hier in het bosch, in de vrije natuur, ontkomt
men zelfs niet eens aan de eigenaardige traditie van
Rome en omgeving. Ook hier weer, fragmenten van
oen oude Latijnscbe nederzetting, van een Romein
sche waterleiding^ Later, wanneer wij op de Via
Appica komen, dan zijn daar Romeinsche graftom
ben, maar tévens een brug uit de Renaissance over
een ravijn nabij Arriöia.
Hier in Arricia Is de bakermat van het geslacht
Chigi, waarvan Paus Alexander VII wel een dor
meest illustere leden was. Aloxander VII, do begun
stiger van eon Nederlandsch ingenieur uit de 17de
eeuw.
De tram brengt mij weer naar Rome on lk zit een 1
paar uur later aan tafel. De korstboom brandt niet, 4
dat zou tegen de Duitsche traditie zijn. Op Oude
jaarsavond zal hij weer aangestoken worden.
Do boom waa weer aangestoken. Het Oudejaar ligt
achter ons, het is 1927!
Eigenaardige dagen, die tusschen Kerstmis en
Nieuwjaar. Het is alsof niemand precies weet wat,
hij wil, het ia niet gemakkelijk tot flinken arbeid te.
komen. Ik kreeg eene uitnoodiging van een Jong
Italiaan( om met hem een beziek te brengen aan de
Scola di Arte alla Mura di Belisario.
Van de oude Romeinsche muur, die Rome omgaf
en waardoor men zulk een juist denkbeeld krijgt
van do grootte van het Rome dior dagen, staan nog\
groote gedeelten. Sommige dier gedeolton. zijn be
woond on zijn heel aardige woningen geworden.
De Kunstschool bevindt zich in zulk eon nieuw v
gedeelte, Kunt ge zich iets romantischer voorstellen.
Sfa een steenen trap opgeklommen te zij-n» staat ge! i
in eon portaal, door gekleurde vensters stormt hef
licht binnen. Voor de vensters staan busten, uit den_ i
Romeinschen tijd, boven u hangen allerlei zaken, die'
opgegraven zijn. Gij ziet er beenderen van soldaten
voor de muren van Rome gedood, ge ziet er do ur
nen, waarin de asch van Romeinen nabij de muur i
bijgezet werd. We klimmen naar de twee hooger ge-;
'egen verdiepingen en voelen ons even in den tijd
toen de Romeinsche soldaten hier huisten, hier deni
aanval afsloegen. Wij zien als het ware hoe de vij
and de lange ladders tegen de hooge muren plaatst'
en hoe wij met groote haken die ladders omstooten,
terwijl onze makkers kokende olie en steenen naar 4
beneden werpen.
De droom gaat voorbij; de werkelijkheid is minder
wreed. We zien de zonen en dochters van den
maestro, die hier zijne ateliers en school heeft, ijve
rig bezig. Daar is een zoon. die beeldhouwer»is, aan
het modelleeren van een buste, elders vormt een!
dochter een vaas, verderop vervaardigt een andeire
zoon een theeservies in zwart terracotta. We gaan
weer naar. beneden, daar leeren de maestro, éen
-dochter en zoon aan een twintigtal kinderen de
kunst van modelleeren en kleuren. Aardige, artis
tieke producten komen uit de kinderhanden, kleind
steenen klokjes om als tafelbel te dienen, tegeltjes;
aschbakjès. van alles ziet imen maken.
De oude maestro laat mij alles zien en langzamer-
hand scharen de kinderen zich in de hall. waar ik
binnen kwam. de hall met de Romeinsche oudheden,
en zitten op de steenen onder de vensters. De onder
wijzeressen nemen tusschen d'e kinderen plaats. De
ze kijken vol verlangen naar den ouden maestro,
men ziet dat zij iets verwachten en jawel, daar be-
gint hij met de kleinen te nraten. tn zijn lange schil-
dersjas, met zijn eigenaardige muts en vooral door
zijn fraai gevormd, langwerpig gelaat en langen
baard, staat hij daar als een ziener. Lief spreekt hij
de kinderen toe. eerst verhaalt hij van het nut van
arbeid en kunst, daarna van heit komende Drieko
ningen, dat voor de Italiaansche -kinderen «én
groot feest is.
Tenslotte vraagt hij- de (kinderen om te ringen en
-met -groote liefde en toewijding zingen de kinderen
de liedjes, waarin -arbeid!, kunst, schoonheid en goed
heid geprezen worden. Alles hoogst eenvoudig, hoogst
begrijpelijk en daarom juist van beteekonis. Het
gaat niet buiten de kinderen om, neen de opvoedende
kracht van deze school is heel groot, omdat het kin-
derzieltje aangegrepen wordt en in de goede richting
geleid.
Ik zag. dat onze begaafde" landgenoote. mejuffrouw
Willebeek Lemair, die zooveel kinderboeken en kin
derliedjes met haar vaardige pen en" schoon pen
seel keurig geillustreerd, in 1916 een bezoek heeft ge^
bracht aan Maestro Francesco Randofie en in de
Nieuwe Rotterdamsche Courant van die dagen een
artikel aan zijn werk en school heeft gewijd.
Wij vierden Oudejaarsavond in ons pension. Wij
gasten hadden voor een souper gezorgd, om 11 uur
gingen wij aan tafel en om tien minuten voor mid
dernacht sprak, op verzoek der andere gasten, uw
correspondent de aanwezgien toe, om precies om 10
uur met een gelukkig Nieuw Jaar te eindigen.
Wat zal het Nieuwe Jaar brengen? We waren jsoo
luidkeels binmenliojkfaemi jnefc da hoop van waardeliooH
20 nietigheid iotf ©en snuisterij- van klatergoud te
winnen, dat allés werd nu weggeruimd van het
plein, waarvan heit de schoonheid verduisterd had.
Op dat plein, het is het hart van- het stadje en
het wordt gewoonlijk zorgvuldig onderhouden,
scheen het bronzen beeld van 'Bucky 0'NeiT en zijn
onversaagd strijdros zonderling air té# stokten bij
den veaLklë-iirigcn rommel' van confetti en uitge
brand vuurwerk en- het aanveegde® van gerechten
en lekkernijen, door de feestvierende burgers en
hun gasten achtergelaten. De vlaggen en wimpels,
fladderende [tut vensters ©n daken en deuren» die
aan den dag een vroolijk aanzien hadden gegeven,
hingen nu verlept en onverschillig neer, alsof zij,
van hun vroolijkhead beroofd en zioh maar al te
zeer bewust, dat de oorzaak van hun blijdschap on
herroepelijk voorbij was, wachtende waren op de
hand. die ze naar dia asohbelfc en de vuilnishoop
bregen Zou. t jl
De man Stond een ooganblik stil en keek achter
aioh.
Gcdureiide -enkéLe minuten stond' hij daar als
iemand, -die, hoewel' vast besloten omtrent den weg
dien liij zal) inslaan, toch met ©en mengeling 'van
afkeer ien 'berouw aarzelt bij1 net begin yan het
avontuur. En toen ging hij' verderin rijn gang
Ing iets onverschilligs, alsof hij' onbekend met het
land, waarheen Zijn aangezicht gewend was, vast
beraden het land vaarwel zei dat achter hem lag.
Het was hem alsof ook voor dezen man de feestdag-
met -Zijn opgesmukte fraaiigheden en zijn confetta-
vreugae tot het verleden behoorde.
Toon hü een kort eind den heuvel was afgedaald,
bleef de man weer staan. Ditmaal wendde hi.
feich half om, met zijh hoofd in de houding* fvam
iemand die luistert. Het geluid van een rijtuig idat
achter hem aan kwam, bereikte rijn oor.
Toen het gedruiseh van wielen en paardehoeven
Puidnr werd, kwam er een eigenaardige uitdrukking
van besluiteloosheid, vastberadenheid -en iets dat 'op
vrees geleek, over zij-n aangezicht. Berst vervolgde hg'
zijn weg ,toon aarzelde hij, keek om, wendde zich
onzeker inaa.r een -dun; begroeiden heuvelf. 'Daarop
ging hij met tragen gang terzijde van den weg
on verdween achter een- DQséhje akkermaalshout,
juist een oogenblik voordat een- span paarden mte;
een rijtuig [langs de kromming van! den weg Zwenkte
en in het -gezicht kwam.
Een man met het onbedriegtelijk uiterlijk Van een
farmer, peper- en Zoutkleurig, van haar, vierkant
van schouder* fin «harig van gebeente, mende hot
vurige tweespan. u -
Op de hoogt© van het kreupelboschje maakte «et*
'van de bedde paarden een sehichtigten zijsprong
naa/r rijln spangemoob. Een tweede Sprong volgde
op den (eersten met 'bliksemsnelheid' en ditmaal werd
het verschrikte dier nagevolgd' door rijh metgezel
die Zonder naar de reden te vragen, meehuppeïde.
Maar, hoe VLug Zij" ook waren, de kracht van ide
bedreiten handen van den bestuurder hield de teu
gels stevig vast ten dwong de dravers op tien Kveg-
be blijven.
,,Wel, sbocoimteUmgteE" knorde hij goedmoedig: ter-
wtjl rij voortrenden, „rijn juffie daarvoor tusecheaS
de koeien grootgebracht, dat je schrikt als je eani
kalf langs den weg aaiöt."
Heel' langzaam kwam de vreemdeling weter uit
het kreupelbosah to voorschijn. Behoedzaam kwamf
hjj weer op den weg. Zijn dunne lippen kruHen tot
een eigenaardig spotzieken glimlach. Maar de «pot
gold homzelven, want im zijn! donkere oogen lag
oen uitdrukking, (die aan zijn van huis uit mannelijk
aangezicht iets van zelfverachting en schaamte
verleende. - s
Toen de voetganger de beek bij de Verbrande
Hoevle kruiste, Stak Joe Oonley den weg over voor
het huis, achter hem volgde een paar cl miefc teen
touw om- den ntek waarvan Joe 't uiteinde 5n Bij,ra
hand hicflti. Bij' de schuur ging Joe door ide Méine
deur van den zadelistal naar binnen met het touw
steeds in rijh hand, zoodat bruintje gedwongen was
zijn terugkomst geduldig af tie wachten.
Toen nij den eow-boy gewaar werd', bleef dfi
vreemdeling weer aarzelend en besluiteloos «fcaa®.
(Maar toen Joe uit de schuur te voorschijn kwam,
met teugels, zadeldok en zadel' in rijn hand, toen
ging de man schoorvoetend verder, alsof hij door
een macht buiten hem gedreven werd.
„Goeden morgen," zco.de de vreemdeling hoffelijk
en Zijln stem was juist de stom die paste bij1 zijn
voorkomen en Zijn houding, terwijl rijn gelaat het
onverstoorbare evenwicht van den wereldwijze toen-
de. Mét «ecu snellen blik nam J-oe de* vreemdeling
j op en beantwoordde zijn groet oii terwijl hij het
zadel1 ien het dék op den grond liet vaU's*, trok hij
het paard laaar Zich to*. Op hetzelfde oogewbïïli)
Sprong "het dier achteruit, met opgestokw* kop «ai
schichtige oog en; maar «r was c*een bidde* voor,
rijn meester meld nog altijd het leeren snoer stevig
vast. Er volgde «en kart en scherp krakeel' waarbij'
1 de kiezelsteenen lang* den weg vlogen en het vol-
A
