AbdustroOP
Uit het Hart van Holland.
Verzorgt üw
luchtwegen
■I
Binnenlandsch Nieuws.
HS
baren leeftijd. Op rijn pet stond het woord Aoqua
Water. ll« was nl. arbeider bij de Waterïpidina',
een der vele stichtingen van J>r. Oardarelii. Maar
wat zag- men? Deze brave man had. wei heb woerd
water op zijn pet, maar te vpet cloohot onder die
pet en had moeite streep te houden. De man had
zijn leed willes. vervetten, laten we het hem ver
geven. Na de duizenden voetlangere itelgxlesï de
rouwkoetsen, en de auto's en gewone rijtuigen,
waarmede straks de meeeten huiswaarts zouden
koeren. In een der dichte rn tuigen vier priesters,
met een brandende kaars in de hand. Dit was alles
wat men van de geestelijke macht bemerkte, de
autoriteit van Staat domineerde bij deze plechtig
heid sterk over de autoriteit der Kerk.
Gardareüi, buitengewoon begaafd ,en belezen, een
man, d.e behalve in zij'n medisch© Deofcuur zich ver
diepen, kon in philosophen als Sehopenhauer, Nieb-
scue en Hartniann, in dichters als SohiEor, Óoethe,
Walter Soott» Buims, de Musset, Chateaubarand en
Byron was te veel wereldgeest om niet wat uit het
dogmatisch gareel der Röomsohe Kerk te zijn go-
stapt. Tocli stierf hij ais goed zoon der Kerk, maar
hij was toch meer geweest. Goed zoon van zijn stad,
zijn provincie, zijn land.
Ik keerde huiswaarts, de rook vani de Vesuvius
was inmiddels omlaag gaan hangen en sloot zich
als een groote rouwsluier om de stad Napels, die
eeu Zijner beste burgers verloren had.
Do Vesuvius leeft met Napels mee en treurt met
Napels over den dood van Senateur Dr. Antonio
Cardarelli.
15 Januari 1927.
Het is een bekend feit, dat we niet allemaal even
groot schrijven. De een schrijft honderd woorden op
een bladzij, de ander vijftig, of nog minder. Dat wil
zeggen, wanneer we schrijven, zooals we gewoon
zijn.
Natuurlek kan iemand, die met vijftig woorden
meestal een heele bladzijde vult, er ook wel honderd
op krijgen, wanneer hij zich daarop toelegt. Zelfs
wol tweehonderd, misschien drie, vier, vijfhonderd
of meer. Maar dan komt er toch gauw een grens.
Werkelijk klein te schrijven, is een kunst op
zich zelf, die aangeleerd moet worden. Zonder
speciale studie kunnen we wat kleiner schrijven
aan we gewend zijn, of veel) kle.ner zelfs, maar onze
pogingen zouden, wanneer Ze door werkelijke kun
stenaars in het vak van kfeinschrjjven gezien wer
den, hoogstens een meewarig lachje te voorschijn
roepen.
Ken kunstenaar in heb vak is de heer Rowliand
Rispin. een Engelsdhe spoorwegarbeider in Derby-
shire. Roo iemand op het denkbeeld komt, om zich
op kleinsehrijven toe te leggen, is mij onbekend.
\MJs>chien door er toevallig eens iets over te lezen.
In elk geval, de heer Rispin beoefent de kunst ai
heel veel jaren.
Zijn laatste kunststuk, zoo juist voltooid, is een
kalender voor dit jaar. Een volledige kalender,
wel te vers baan, met alle datums, namen van maan
den, dagen, en alles wat men in een kalender mag
verwachten. Hoeveel1 ruimte denkt u, dat de heer
Rispin hiervoor noodig heeft gehad? Hoeveel' ruim
te zoudt u, lezer, gebruiken, als u het eens heel
heel klein ging schrij ven. Zou het gaan in een vier
kantje van 10 bij 10 o.M.? Of yan 5 bij 15?
Mr. Rrispin heeft deze volledige kalender van
het jaar 1927 geschreven op een stukje papier,
dat bedekt kan worden meteen zilverstukje
van drie stuiver, ,een theepenny-pieoe. En als pen
fhreepemny-pieoe grooter is dan een dubbeltje, dan
'is het toch heuson de moeite niet waard.
Wilt u het ook niet eens probearen, een kalen
der te schrijven op een stukje papier ter grootte van
een dubbeltje? Waarbij ik nog vergeten neb te zeg
gen, dat de geheele kalender te lezen ifl zonder
er een vergrootglas bij te gebruiken.
Men zal mij wel willen toegeven, dat .voor zooiets
studie noodig is, waarschijnlijk esn studie van jaren
Zestien jaar geileden was de heer Rispin ook al
een heele baas in het vak van kJJeinschrijVer. Hij
schreef een redevoering van1 I/IJbyd Georg» op
een gewone briefkaart, op éécn zijde van een gewone
briefkaart. De redevoering bestond uit 3466 woor
den. Tel maar eens, hoeveel waarden er staan op
iéén (Zijde van de eerstvolgende, erg dlicht m elkaar
gekrabbelde briefkaart, die u ontvangt. Of tel een,
het aantal woorden in een heele kolom van de Sotia-
ger Courant.
Mr. Rispin is niet de eenige beoefenaar van
de klehs hrijfkunst, Eenigen tijd geleden ontving
de koningin van Italië een briefkaart! van eenlajicL-
genoot uit Amerika, waarop de-zJa taiiaan, die het
evenwel' nog 1'ang niet zoover in de kunst gebracht
heelt als de heer Rispin, een volledige geschiedenis
van Montenegro had geschreven in 1900 woorden.
„Dat was ik juist van plan," antwoordde Pabches.
„Maar," liet hij er 1'euk op volgen: Ik .kun tu tal-
leen niet zeggen hoever ik het brengen zal'."
„Weet u wel dat hu u vermoorden zal als hiji er
kans toe ziet?" vroeg de Deken1 hem.
„Hij schijnt inderdaad iets vami dien aard vanl
plan te zijn," gaf Pabches toe.
„Ik zou hem maar liever met jrust laten," 4 zeide
de Deken. ,,U hoeft toch om een 'karweitje uw
leven niet te wagen.
Het is heel vriendelijk van u," antwoordde de
vreemdeling erkentelijk, „u hebt mij veel genoegen
gedaan met mij dat te zeggen. Maar ik wil1 dat
paard tooh rijden."
Vol' verbazing keken zij hem aan,, want heb was nu
duidelijk voor hen, dat de man niet:- kon rijden."
De Deken zei vriendelijk: „Waarom?"
„Omdat ik," zedde Pabohes langzaam; eens wil
weten wat ik in zulke omstandigheden doen zal
eui als ik .er nooit de proef van neem, dan Kveet
ik ook nooit of ik ar al of niet de zenuwkracht
voor heb." Toen hij uitgesproken had, keerde hij
zich om en wandelde koelbloedig naar het paard1 toe
PM liep naar den kant van CurTy en op een
wenk van den opzichter sprong de cowboy uit Zijn
zadel'. Phil' nam zijn plaats in, nam de LuSazo uit den
zadelhoren en slingerde een open strop omhoog.
De vreemdeling stond dicht bij' de rechterzijde
van den bruine.
„Aan den anderen kant, Patohes" riep Phil le
vendig. „Je wilt toch naar rechts af gaan."
Niemand lachte, behalve de vreemdeling.
„Dank u," zeide hij en hij kwam naar. den
goeden kant. 4
„Wacht uw oogenbhje af," riep Phil weer; sta bij
zün schouder len pas op voor zijn, achterpooben.
Neem den stijgbeugel mefc Uw rechterhand en draai
hem om, .om uw voet te pakken. Ga achter rij'11
schouder staan, totdat u in heb zadel' kunt zwaaien.
Neem goed uw oogenbliik waar."
„Ik zal' niet lang wegblijven," zeide^Patohes; ter-
wul hu onbeholpen in het zadelde ging ritten.
Phil Dracht zijn paard dichter bij het midden van
het erf en schudde zijn strop een weinig uit.
«Aüb u klaar is,# leun dan voorover en neem! den
blinddoek weg," riep hij' nog.
De inian op het paard aarzelde hiefc. Met iedere
zenuw en spier tot het uitersbe gespannen, sprong
de machtig© bruine omhoog en kwam met gestrekte
pooten weer op dn grond en met zijn kop tusschen
zijn knieën. Wanderbaarih'kerwijs 'bleer de man
eon ooganbRk zitten. Weer ging het dolrazende
beest eerst omlaag en toen Zigzag omhoog en dit
maal werd de man uit het zadel geslingerd, als door
de kracht van een reruaaohtigen katapult, om op
reinigt se van de prikkelende
elijm, kweekplaats van ziekte*
kiemen, door zoo nu en dan
te nemen, welke een balsem
voor Uw borst is. Slijm-
oplossend, borstversterkend,
zonder vergiften of verdoo*
vende bestanddeelen, 't beste
bij verouderden hoest, bron
chitis, kinkhoest en aathma.
Overal verkrljgb, ln koker i I IJO, f 2.75, f 4.50
Dft flrooUcfloconajuüa^rooïdcaïJgefc
ijker-
Men moet nieb denken, dat
rijd Rugschrijven is Mr. Rispin had voor het. schrij
ven van zijn briefkaart 8 uur en een kwartier noo
dig.
Een andere ETigyliaëhmi^n, de haar Frederioh
Smith, een apotheker in Biriningham, komt heel
wat nader bij de verrichtingen van Mr. Rispte*
iVlisaohiftn zjaJcs oviemfcnafti bril ham;. Tm mara hii;
Misschien riolfs overtreft bijl .ham. Immers hjj1
heeft: op dezeifde ruimte, waarop tvlr. Rispte s ka
iender staaD, de oppervlakte in beslag, genomen door
een threepemiy-pmce zes maal hec Onze Vader ge
schreven, 42o woorden te zamen.
Dit alles zinkc evenwel volkomen1 in het niet bij
hec microscopisch gedirijï van den nu overleden
Mr. William Webb Maar daar komt ean maar
bij. Mr. Webb schreef niet meb zijn hand, maar ge
bruikte een machine, die hij voor dit doel had uii>
gevonden. Het lijkc niet heel menschiievend van
den heer Webb, maar een fpib ia het, dat hjftdie
machine vq'ór zijn dood heeit vernietigd. Het nii-
crosoopisoh geaoinrifb, zooals hij dit maakte, kam
dus met meer vervaardigd worden, maar het meesje
van het door hem voortgebrachte bestaat nog.
Ter eere van Mr. Webb moeb gezegd worden,
dat zijn werk geen min of meer nucttmoos spelle
tje was, zooals dat van Mr,. Rispin of Mr. Smith.
Hij gebruikte zijn machine om op glaaplaatjeö voor
don microscoop te schrijven, en kon senrift voort
brengen ia twintig verschillende g-roooten. ,Ln heb
klems te hiervan liet klink t warkeüjk ongelooflijk
kon de geheelie inhoud van den Bijbel negen en
vijftig keer geschreven woerden in een vierkantje
met een zijde van 2Vs .o.M. Zuiik schrift was akeeoi
nog te lezen meb zeer sterk veigrootende microe-
oopen.
K;l»m schrift, als dat van Mr. Rispin of Mr.
Smith, kan nattuurlijk soms zijn nut hebben. Een
brief, die moegegeven moet worden aan een post
duif, moet uit dan aard der zaak Zoo klein mogelijk
rijn, terwijl! heb tooh noodakelijk kan Zijn, dat er
veel ia geschreven staat. Wanneer wü allen in
staat waren te schrijven als bovengenoemde heer en,
zonden we in eik geval een aardig kapitaaltje aan
port kunnen besparen. Twee weken geleden moesi.
Ik een brief naar Engeland verzenden van ongeveer
drie duizend woorden. Hij kostte me vijf en vijftig
cent. Meb de bekwaamheid van Mr. Rispin, als ik
ze had bezeten, had ik even eau brief kaar b geno
men, en vijf en veertig cent uitgewonnen.
Maar wij, die nieb zoo klein kunnen schrijven,
passen vaak een andere methode toe om ruimte
ba winnen. We schrijven in beddgramsitriï. K.k
woord, dab weggelaten kan worden, wordt ge
schrapt en „Ontvangen. Zal doen," staat voor: Ik
heb je brief ontvangen en zal doen wat je me
hebt gevraagd. i
Hoe een telegram zoo kort mogelijk en tooh dui
delijk in te richten, is al'cijd een vraag, die wat na
denken veraiecht. Een paar maanden geleden'
schreef een Engel&ch blad een prijsvraag uit over
heb volgende: Welke boodschap zuilen wij zenden
aan Mars, wanneer wij in staat riin boodschappen
naar deze planeet over te brengen?
Natuurlijk brengen de omstandigheden mee, dat
zijn schouders en rug te vallen in heb Stof van fret
(waar hij1 stil bleef nggen. Het paard, van zijn vij
and bevrijd, sprong verder, om dan met tijgerach
tige vlugheid en duivelhche list naar den hulpeloior
zien man op den grond te gaan kijken.
Met een kreet zette Bob zijn paard aan om Zich
biisscheni den bruine en zijn slachtoffer te plaat
sen, maar al was er genoeg tijd vootr geweest, dan
|iou de bewefejing toch nutttelbos geweest rijb,
want geen paard had die bestorming kunnen door
staan Heb boosaardig dier was nog,, maar een sprong
van zijtn slactohffer verwijderd en steigerde aal
om hem onder de macht van zij'n hoeven te ver
pletteren, toen een lederen riem om die opge
heven voorpooten gekiemd werd en de bruine zeLx
ter aarde stortte. Terwijl hij heb aan ziinj paard
overliet, den riem strak gespannen te houden,
sprong PM uit Zijh zadel' en rende naar den ge
vallen man. De Deken kwam met water uit aen
trog in zijn vilten hoed naar den man en juist
opende de vreemdeling zijn oogen. Even keek hij
op naar hun aangezichten, alte wist hiji nieb waar
hij1 was en wat er met hem gebeurd was.
„Is u erg bezeerd?" vroeg ae Deken. I
Die vraag bracht hem tot ^berinning en, al wias
het aan ook 'niet stevig, hij stond weldra weer
overeind: en begon het etofr van zijln Moederen
te verwijderen. Toen keek hiji belangstellend naar
het paard dat ^Curly in bedwang hield door een
voudig op zijn kop te zitten.
„Ik heb zeker gedacht dat mijn beenen lang; ge
noeg waren om hem te omspannen." zeide iüj hi
gedachten. „Hoe ter wereld heeft hij' liet aange-
igd heb is net of ik een week lang gevallen ben."
PM lachte onbedaarlijk en de Deken laohte dat
hem de Hanen over zijn roode wangen rolden en
Bob en Ourly vielen omver van den lach.
Pa tohes ging naar bespaard en wandelde kalm
rondom. i,
Hiaat hem opstaan," zeide hij' tot Ourly.
De cow-boy Zag Phil' aan, die toestemmend kniMe
Teen de bruine weer op zijn pooten sbond, ging
Patohes weer op hem af?
„Blaj'f hier," zeide de Deken' gebiedend; u hebt
hem nu leetren kennen."
„Ik wil1 zien of hij het nog eens doen kan,"
verklaarde Patch.es beslist-
„Vandaag niet meer," antwoordde de Deken. Je
bent nu in mijn dienst en je bent te goed vootr
zulke krankzinnige waagstukken."
Bij die woorden van den Deken was de dankbaar
heid in 's mans oogen bijna aandoenlijk.
"Wordt Vervolgd.
een boodschap aan Man ook kort van inhoud is.
Maar een veel' groofcere moeilijkheid is Jiierbij de
taal. Zelfs een rae-echte Brit is er nog niet van
overtuigd, dat de Martianen zich met elkaar in het
Eugelsch ondernoudea. De meester inzenders had
den echteer met de taalmaeilijkheid geen rekening
gehouden1.
„Wij zijn een mislukking. Jullie ook?" wilde de
een somen, en: „Wij rijn ae moeite niet waard om
kennis inee te maken. Jullie?" een ander.
„Vrede op Mars en in de Martianen een welbe
hagen", was dje boodschap van nog een ander, ter
wijl een vierde voorstelde om enkele welbekende,
d.w.z. ólns welbekende, afkortingen te seinen: S.O.
S.; E.Si.D.; R.S.V.P; Ik hoef nauwelijks te zoggen,
dat do eerste groep van lettors ;t draadJiooze nood
sein is; da twee groep voor ponden, shi'llingen, pen-
nies staat, en de derde vriendelijk om antwoord
verzoekt.
Onder de andere inzendingen kwamen nog voor
^deze boodschap: „Vertel ons, hoe wij' u over ons
kunnen vertellen", en deze, die, dunkt mij1 de mees
te kan> van slagen zou hebben:
1. II. III. llli. HUI. HUI. IIII. III. II. L
Als de Martianen i e te zouden begrijpen, zou het
zeker deze boodschap rijn.
Maar de prijs werd tooh toegekend aan een an
deren inzender: „Om 's hemelswil, vertel1 ons dat
ja onbewoond bent". We zullen in eik geval moeten
erkennen, dat deze boodshap het in 'geestigheid
van de anderen wint.
HOOGWOUD.
Algemeene ledenvergadering van het Onderling
Veefonds voor Hoogwoud, Aarts woud en Opmeer,
gehouden den 19 Januari ji., ten huize van den
heer A. Breed. Aanwezig waren 36 leden.
De heer Klaver, bestuurslid, was wegena ziekte
afwezig.
Voorzatter, de heer O. Pijper, heet allen harte
lijk welkom, dankt voor de opkomst en hoopt, dat
de besprekingen op een aangenarnen toen zuilen
worden gehouden en opent de vergadering.
De secretaris, de heer O. Schilder, leent de uit
gebreide en keurig eamemgeei bei'de notulen, wellke
ander dankzegging worden goedgekeurd.
Tot lieden voor het nazien dor rekening Worden
aangewezen de hoeren J. Hartog, K. Braak, P.
Groen en H. Slobemaker. De heer Braak, als rap
porteur, wijst er op, dat evenals vorige jaren! ae
lekenaig keurig in orde is bevonden, waarvoor hij
zijn dank betuigt aan dan Directeur-Boekhouder.
De ontvangelen hadden bedragen f 8242.851/», de
uitgaven f 7864.75, kassaldo f 378.10Va.
AUi'e pisten worden vervolgens Voorgelezen, waar
uit blijkt, dat er voor 33 runderen een uitkeerinlg
xS gedaan. Voorz. dankt de hoeren voor de moeite.
Het reservefonds bedraagt f 274.87.
4 De heer Brakeboer bepleit een hooger reserve
fonds. De vergadering ziet er het nut niet van in,
nu het vee tegen brand en bliksemschade is ver
zekerd te Oudkarspel. Voorzitter zegt, dat het con
tract met genoemd© maatschappijl is afge-oopecn
en vraagt iof dit weer moet worden vernieuwd,
hanparig' is men hier voor, waartoe wordt be .Jolen.
Thans gaat men over tot verkiezing Van 2 keur
meesters voor Hoogwoud. De aftredende heetten O.
Schilder en K. Groot Pz. worden met bijna alge
meen© Stemmen herkozen. Op de vraag van den
voorz. nemen de heeren de herneming weder a:n
Voorzatter stelt thans aan de orde bet punt, dat
in de vorige vergadering aanleiding gaf tot het hou
den van deze algemeen© vergadering.
Het bestuur stelt voor, dit over twee jaar te
doen, met het 'oog. op dan ta houden regl'emenbs-
herriening. Na een zwakke verdediging van dan'
heer Brakeboer, cun ieder jaar een algemeen» ver
gadering te houden, wordt het bestuursvoorstel
aangenomen.
Hierna volgt een voorstel van den heer P. Vet, ia
de vorige vergadering reeds >ter sprake gebracht,
luidende: De kosten van den veearts, veroorzaakt;
:door .afgekeurd vee, te nemen voor rekening van
het fonds. Na ©enige besprekingen wordt besloten,
hieraan geen gevolg te geven.
De heer Vet lögt rich hier bij' neer en zegt (het
oordeel der vergadering nu gehoord te hebben.
Het bestuur stelt voor, de uitkeering te regelaa
als volgt: Hokkelingten van 1 April tot 1 Juli
f60, van 1 Juli tot 1 Oot. f80; Koeien £170?;
Verder krijgen voorzitter en secretaris machti
ging", 'Oun1 evenals voorheen, de uitkeering te wijzi
gen naar de markt, indien dit noodig mocht zijn.
Rondvraag. De heer K. Groot maakt een op
meriring over de sterk te-staat.
Wordt door voorzitter beantwoordt.
De beer J. Hartog vraagt, of heb waar is, dat
de keurmeesters krapper kijken.
VoorzitterJa, dab is zoo. Minderwaardig vee
wordt nieb toegelaten.
De beer A. Appel brengt ia bespreking do ver-
eeniging tob onteigening van vee, opgericht tijdens
de mobilisatie. Hij! meent, dat er nog ©en lüis-
saldo is en vraagt iemand uit de vergadering)
hierover inlichtingen kan geven.
De beer K- Braak geert een uitvoerige uitlog,
ging, waarvoor da heer Appel1 da^k zegt.
Ten slotte wordt nog besloten, om ingeval' het
voorkomt, dat iemand een rund koopt, dat gcedi
is en bij keuring blijkt, dat het dier lijdende is aan
mond- en klauwzeer, de Keurmeester het reoht
heeft, zooJn dier evengoed in heb fonds te nemen.
Hierna dankt voorzitter voor de aangename en
prettige wilze van samenwerking, hoopt dat de be
sluiten in deze vergadering genomen, in hot belang
van het fonds rijin en Sluit de vergadering.
ANNA PAULOWNA.
De heeren P. Hoogland c.s. te Winkel' hebben
uit de hand verkocht aan den heer H. Timmer al
hier IJ.65.80 H.A. weiland, gelegen den Mid- -
denvliet, vroeger behoorende bij de boerderij van
den heer Ji. Duin.
WARMENHUIZEN.
Naar wij1 vernemen, is bet vervoer van abeankottlan
voor het gasbedrijf voor heb jaar 1927 van Behoord-
dam naar de gasfabriek gegund aan M. Pronk Voor
f 1.15 per ton. Door G. Vlugt was ingeschreven voor
f 1.30 pier ton, door W. de Vet voor f 1.40, door
G. Bras te Schagen was ingeschreven voor f 2.10 I
per ton van Amsterdam naar Warmenhuizen.
-- ST. MAARTEN.
De levering der schoolbahoeften voor de (drie
openbare lagere scbolien in deiZe gemeente is we
derom opgedragen aan den Boekhandel vjh. Trap
man en Co. te Behagen.
DB GOUW, HOOGWOUD.
Tusschen eenige leden van de sociëteit alhier en
die te Aartswoud werd een bLjartrwedstrijd gehou
den. De uitslag was: De Gouw 1360 caramboles,
Aajiswoud 1468 caramboles. A.s. Dinsdag wardfc
de einduitslag uitgespeeld in lokaal Bar ten te
Aartswoud.
HOOGWOUD.
Ten lokale van den heer O. Schermer, kastelein
alh.er, had de eerste serie 190 caramboJKO plaats
van den biljartmabCh tusschen 12 leden van de
sociëteit SpanbroekOpmeer en 12 leden van de
sooibaib alhier. Eerstgenoemde behaald© 925 tegen
laats.genoemde 1008 caramboles.
Aangezien er nog 100 caramboles gespeeld moe
ten worden, van de lsbe serie, zal' het wel' niet (ten
voordeel© van Hoogwoud Zijn.
Op 28 Januari a.s. zal de beslissing plaats vin
den in 'fc café „de Vier Eeneru" van don heer J.
P. de Baerdemaker te Spanbroek
Daar staan de menschen weer, zooal3 ik ze al
zoo vaak heb gezien, als kind al en in elk verder
tijdvak van mijn leven, zooals ze eeuwen vóór
mijn geboorte stonden en eeuwen na mijn dood
w we r 5taj.li z .Ucj., t dm - en sihokkend voor
val het dagelijksch gebeuren komt verstoren.
Daar staan ze aan het einde van het Bezuiden-
hout te staren naar een banalen gevel, te kijken
naar la muraille derrière laquelle il s'est passé
quelque chose, de muur, waarachter iets bizonders
gebeurd is en die ten allen tijde een wondere
aantrekkingskracht op de menschen heeft uitge
oefend, hoezeer allen en elk afzonderlijk heel goed
weten en weet, dat die muur in niets hoegenaamd
is veranderd door hetgeen zich daarachter af
speelde: den gruwelijken bruten moord op een
braaf vrouwijo, gepleegd terwijl de zon hoog aan
den hemel stond en op een plaats, waar vele men
schen af en aan gingenl
Er moet een verklaring zijn voor die in allo
landen en alle tij den blijkende nieuwsgierigheid,
die men toch weet, dat niet bevredigd zal worden.
De muren spreken niet. Niemand verwacht het.
Toch blijven wij vragen en blijven we ons in weer
wil van het gezond verstand verwonderen, dat die
steenen zoo onaandoenlijk zijn en er juist zoo uit
zien als gisteren en eergisteren en toen hier nog
niets gebeurd was. En er gebeurde zoo veell Men
kan zoo nuchter zijn als men wil, toch kijkt ieder,
die het huis voorbijgaat even Op naar den gewonen
niets bizonders vertoonenden manufacturenwinkel.
Misschien is de verklaring wel hierin te zoeken,
dat men juist onbewust die vreemde gewaarwor
ding zoekt, die de tegenstelling veroorzaakt tus
schen het hoogst ernstige en het alledaagsche on
belangrijke. Daar liggen die doekjes en lintjes en
kantjes uitgestald om het best in het oog te vallen,
daar leest men de prijzen, die door hun gering
heid tot koopen moeten aanlokken in mededinging
van die in andere winkels en achter uitstalling van
allerlei wufts en onbeduidends en kinderachtigs en
banaals ligt het stijve lichaam van de vermoorde
vrouw, die zoo even nog die versierseltjes en over-
bodigheden met zorg rangschikte en plooide alsof
het iets hoogst gewichtigs ware en alsof zij niet
enkele oogenblikken verwijderd was van de eeuwig
heid en van een afgrijselijken overgang tusschen
eindigheid en oneindigheid! Het kan wel de nei
ging zijn, het treffende memento mori heel duide
lijk en luide te hooren, die den mensch naar den
plek trekt, waar iets vreeselijks gebeurde.
Behalve de gewone schok, die een moord altijd
veroorzaakt, is hier reden voor meer dan gewone
opwinding over het op den Bezuidenhout voorge
vallene: de angstwekkende geheimzinnigheid, die
het voorval omringt, terwijl ieder zich de beide
moorden in en bij Den Haag gepleegd voor den
geest haalt, waarvan de daders nooit ontdekt wer
den: den moord in den trein op den Haagschen ad
vocaat Wijsman en den moord in de Riemerstraat,
evenals deze op klaarlichten dag gepleegd in een
bevolkte drukke buurt. Voor en na en tusschen die
moorden zijn er andere gepleegd, die evenwel na
korten tijd vergeten werden en nooit' die opschud
ding tengevolge hebben gehad, die de Bezuiden-
houtsche moord verwekte. Zelfs de politie schijnt
er haar kalmte bij te verliezen en de hoofdcom
missaris beklaagde zich in een persgesprek al,
dat de echte politie het zooveel moeilijker heeft
dan de detectives in de Amerikaansche en En-
gelsche verhalen, waarin zoo'n fenomeen ruikt,
dat de moordenaar groene gordijnen moet hebben
De moord in het Bezuidenhout.
en zulke dingen meer.
Inderdaad, hot gewone leven is meestal moed-
lijker dan het leven in de romans, waarin de goe
dertieren schrijver zijn helden en heldinnen altijd
uit de penurie kan helpen als hij verkiest.
Er is voor de Haagsche politie nog een bizondere
reden, waarom zij zenuwachtig kan worden door
hef gebeurde. Immers de bevolking, althans een
deel daarvan heelt haar de niet-ontdekking van de
beide genoemde moorden kwalijk genomen, hoewel
ook andere moorden niet geheel opgehelderd wer
den. Er kwam een ongelukkige omstandigheid bij,
namelijk deze, dat de burgemeester verschillende
malen in den Gemeenteraad had meegedeeld dat
er gewichtige ontdekkingen waren gedaan en de
arrestatie van den moordenaar in De Riemerstraat i
nog maar een quaestie van dagen was. Die dagen I
gingen dan om en de arrestatie geschiedde niet en I
men was te meer verstoord op de politie. Ten on-
rechte natuurlijk. Immers als men op het oogen-f
blik, waarop de burgemeester zijn mededeelingl
deed, al volkomen zekerheid had gehad omtrent 1
den dader, dan zou de arrestatie al gedaan zijn. Dat I
er nog een paar dagen moest worden gewacht, be-1
wees juist, dat er nog een en ander haperde aan
de zekerheid, nog iets onderzocht moest worden. I
Welnu, elk onderzoek kan negatief uitvallen en dat I
bleek hier het geval te zijn. Toen later iemand ge-
arresteerd werd, die onschuldig bleek, was het na-
tuurlijk ook niet goed en reeds spotte een der bla
den, dat geen burger in Den Haag meer zeker was,
niet te worden gearresteerd als verdacht van den
moord in de De Riemerstraat!
Het is nu eenmaal niet anders: de overheid zal
het moeilijk den menschen naar den zin kunnen
maken. Men zal moeten leeren inzien, dat hij, die
een misdaad begaat, ipso facto een schaakspel be
gint met de recherche.
Als elk- spel kan dat gewonnen en verloren wor
den. Zou het steeds en met onfeilbare zekerheid
door de recherche worden gewonnen, dan ware het
geen spel en dan ware 't ten slotte ook niet moei
lijk, maar dan komt men in dezen noodlottigen
kring: wanneer elke misdaad werd opgehelderd en
gestraft, dan gebeurden er geen misdaden meer en
wanneer er geen misdaden meer gebeuren, dan be
staat de mogelijkheid niet meer voor de recherche
zich te oefenen, dus zich te bekwamen en als de
recherche niet bekwaam meer is, dan kunnen de
misdadigers weer een kansje wagen en nemen de
misdaden weer toe en zoo tot in het oneindige.
Men ziet dus dat niet te verwachten en niet te
eischen is. dat van elke gepleegde misdaad de da
der achterhaald wordt. De recherche moet bekwa
me tegenspelers hebben, wil zij zich oefenen in
haar vak, haar spel, maar bekwame tegenspelers
onderscheiden zich daardoor van andere, dat zij
het wel eens winnen!
Hoe dan ook, alles wijst er op, dat men hier te
doen heeft met een moord, die bestemd is om tot
de beroemde te worden gerekend in lengte van da
gen, een moord waarover de nakomelingschap nog
spreken zal, zooals de moord, meer dan een halve
eeuw geleden gepleegd door Jut nog bij een paar
volgende geslachten bekend gebleven is, hoeveel
moorden er ook sedert dien gepleegd werden.
Het is met gebeurtenissen als met menschen:
het is vaak onnaspeurlijk waarom de eene beroemd
wordt, de ander, die veel meer aanspraak op de be-
rr.pTn«-i.heid kan doen gelden, als vergeten burger
sterft!
