Schager Courant 5! ma ABdüsïroOP EN 5. De man aan het venster. vm cpasi Tweede Blad. HÉ Feuilleton. ■d w, ALS EEN MAN EEN MAN IS .Hebt Gij deze gelezen? AbdüsiroOP ABdüsïroOP mm ABdüsïroOP ABDÜSÏROOP mm mm mm Ml z.wx 0.000.. 37» 7 33A7 uur. Zaterdag 19 Maart 1927. 70ste Jaargang. No. 8018. (Naar het Fransch van SYLVAIN RENARD.) Vervol®. Do rechter liep langzaam die Avenue op en kruist» de Rue P&rmentiar en de Ru© Sablon- villo ronder -dab er iete gebeurde. Toen hij een keei' omkeek, zag hij dat de auto herm op gew ringen akstiafnd volgde. Op de Place da Marchó \yaa _eetn oploopt] e: een mian deelde papieren uit. Monsieur Malterre pakte er ook een aan, vouwde bet open en schrok, hij laa de woorden: „NOG EEN DAG, MONSIEUR MALTERRE 1" Toen hij Ibij' trijrn buis kwam' wachtte rijd b©r diende hem al in fte open voordeur. Ze waretd juist naar binnen gegaan, toen de eleotriselie bed sohril overging. Er sbcmd een brievenbesteller in de deur, maar het was wel marktwaardig dat bij geen enkelen brief bij rich had. Wat verlangt U? vroeg de rechter. De brievenbesteller glimlachte alleen maax; hij nam zijn pet af en keek monsieur Malterre strak aan., Deze bekeek den brievenbesteller eens wat meer van nabü en kon oen ui troep van verbazing1, niet onderdrukken: Monsieur Michel i Ja, ik ben heb. Gaat U maar rustig naar boven, monsieur Malterre en Vfrekt ,u zich niets van mijn aanwezigheid aam.. Als u me noodig hebt, ben ik by u. Neemt u voor alle eventualiterir' ten deze kleine revolver mee. De rechter ging naar zijn appartementen op de eerste étage en genoot rustig van rijd souper. De aanwezigheid in huis van niemand minder dan Maro Michel,, gaf hem een ongekend gevoel van veiligheid. Nadat hij 'gegeten had', ging hij, alsof er niets aan de hand 'was, maar zlijlni studearkaé mer en al speod'ig slaagde hijf er In zioh geheel in 2lijn werk te verdiepen. De buitenjaloezdeën had Verli M. M. jen fli icht, ton. 1, vani Schij panbn _4r was roowat een uur aan het werk geweest, toen hij heel duidelijk eem geluid hoorde alsof de latten van de jaloezie van elkaar werden ge trokken. Hü' luisterde een oogenblik gespannen, draaide snel het hoofd in de riohting van het venster en keek in een bleek gezicht. Hij greep naar de revolver, maar het gezicht verdween juist weer. Hij schoot, miaar juist even te laat. Hü1 wierp het venster ppen, trok de jaloezie om hoog, maar er was, net als den voruigen avond hiete meer van het spook te zien. De rechter liep snel naar de corridor en zag juist dab Maro Ml- chel met groote haast naar de tweede verdieping stormde. Hij liep hem na en zag hoe de debect» ffiev© op het baloon ging en daar_ mjetfc zijn elecw fcrische zaklantaarn allee nauwkeurig inspecteerde. Hier is hij geweest zei hij zacht' en wees op de balustrade. 8 De heer des huizes kwam' naden* en ontwaarde tot Zijn niefc_ geringe verbazing eem groote ijze ren haak, die over de baloonlouning geworpen was.. Aan die haak zat een touw vast dat bijna tot op den grond reikte en zachtjes in' den' wind heen en weer bewoog.^ Deze haak heeft hif van beneden af over de balustrade gegorid, verklaarde de detective, en daarop is hij langs het touw naar boven ge* klommen. Het is een verduiveld kranige worp; het moet een geweldig handige knaap rijini, die dat "kunststukje heeft uitgevoerd: vermoedelijlf een gewezen jongleur of zoo iets. Daarop wijzen ook m"g oen pa,ar andere details. .Zooajs u ziet is do haak omwikkeld; natuurlijk "dat het vast- haken niet hoorbaar Zou zijn. De vent is daarop .in hot touw geklommen, is aan uw venster .ver schenen en is daarop als de weerlicht yerder ge klommen. Daar heeft hij halt gehouden en met rijn voeten op de bovendrempel van het kozijn gesteund; uw vensters hebben, Zooals je datbij Gotische gebouwen heht, een soort dak. Tusschen het balkon en den bovendrempel van' het kotztfijh B<3 de bi (rouw. STB ijd wi and. Meul door HAROLD BELL WRIGHT. Voor Nederland bewerkt door C. F. VAN DER HORST. 40. Toen Stanford, Manning vroeg: „Wat ga je doen, wanneer je rol van Pathes is afgespeeld?" had hij geantwoord, dat de man dien zij vroeger gekend hadden, nu dood was. Zou deze nieuwe man ook ster ven? Hij zat daar in ernstige overpeinzingen en in zijn verbeelding zag hij achterwaarts naar den weg dien hij had afgelegd. In hun wittebroodskamp spra ken Helen en Stanford dien avond nog veel over hun ouden vriend, Lawrence Knigt Ja de sterren schitterden boven hunne hoofden en de grillige vlam men van het kampvuur teekenden zonderlinge scha duwen, Helen lag in de hangmat en Stanford zat dicht bij haar. Onder heb spreken hadden zij' niet 1 bemerkt dat een eenzame ruiter zijn rib onder broken had aan de andere zijde van den lagen heu velrug, zijn paard alleen latende, kroop hij voor zichtig door het kreupelhout naar een plek van waar hij kon neerzien in heb kamp. Rij het licht van heb kamp zfagi hij daar dié beadem, waar de_ hangmat onoeffl ae boomen be vestigd was. Hij hoorde het gefluister van hun stemmen met mu en dan een lach. Maar het was altijd weer de man diïe lachte, w'amfc er was dien nacht weinig blijdschap in het hart van He len. Toen zag hij dat Stanford. in de tent ging en daarna bij de hangmat terugkwam. Weldra golfde de zachte, klagende muziek van Helen's, guibaar tot hem omhoog en daarna haar stem, vol en Zwaar, met een wereld' van vrouwelijk ge» I iederen boon, als zij haar metgezel een lied der liefde toezong. Later, toen da dansende vlanv van het kamp vuur verstierven in eau rooden gitxH, zag hij hen arm in arm m hun tent gaan. loen was alles stil. De roode gloed van heb vuur verflauwde tot een enkele vonk en de duisternis bedekte het tooneel._ Maar zelfs in die duisternis hij onder de wyduifcgespreide takken van den D°om een heldere plek de witte teut. heeft hJJ «ioh een poosje vastgehouden, wat be trekkelijk gemakkelijk was. Het afhangend eind van het touw Ihajd' jhy natuurlijk opgetrokken. Terwijl hij kon aannemen dat u in den tuin aan het zoeken zou_ zijn, liet hy zioh weer tot uw kal mer zakken. Die vond hij inderdaad leeg en door dat u in uw verbouwereerdheid over de spookver schijning natuurlijk het raam had laten openstaan, wat hij1 ook vooruit wiel kon veronderstellen, had hij gelegenheid ocm het dossier weg ba ne aen eni i dreigbrief neer te leggen. Daarop heeft hij i plaatsje onder het balkon weer opgezocht ed rustig afgewacht tob beneden de rust weer was teruggekeerd. Toén heefb hij rich naar omlaag laten zakken en heeft het touw waar afgehaakt, tus* sohem haakjes ook weer een knap stuk werk. De rechter keek omlaag'en schudde in een soort bewondering voor zooveel geslepenheid en durf, het hoofd. —Ik elk geval hebben we hert touw. Door uw on verwacht verschijnen en dreigen m'et de revolver had de knaap blijkbaar weinig lust om zijn kunst van gisteravond "weer uit te halen. Al hebbed we hem dus zélf niet; we hebben in elk geval wat. Dat touw zal ons Wel nieuwe sporen verschaffen. Hij trok het touw langzaam' omhoog, liet* er het licht van de lantaarn op schijnen en bekeek •alk plekje om zoo te zeggen met ae grootste aan dacht door zijn vergrootglas. Op verschillende plaatsen was het touw met vuil bedekt. Deze plaatsen schenen Maro Michel moer in het bijzonder te interesse eren, wanlb hij1 bekeek ze lang en aandachtig en maakte yvan verschil; lende plaatsen afdrukken op koolpapder dat hü dit zijn portefeuille haalde. Dit onderzoek, wat zwijgend geschiedde en waarvan Monsieur Malterre niet direct het nut inzag, duurde meer dan <eem uur. Eindelijk klapte de detective rijn notitie* boekje, waarin hü ijverig aanteekenbgöB had gsn maakt, dicht en vroeg op een tevreden toon: i^jmu u den man, dj&n ju aan het venster 'getf zien hebt, terugaennenF Op het eerste gezicht. Uitstekend. Geloof t u dat er kans is ara hemf te pakköu te krijgienn? Ais alles gaat Zooals ik me het voorstal, giek tooit ik wol dat ik ;u morgen uwi m/annet(j© «4 kunnen leveren. Morgen zegt ju? maar hoe in vredesnaam? Dat kan £k u tot mijln spijt op het o-ogida4 blik nog nieb uitleggen. Er woelen allerlei cocmbdr» naties door mijn 'brein op heb ©ogenblik, die u waarschijnlijk maar zouden vervelen. Overigens heb ik buitengewonen trek in eau1 whiskey soda. Gaat u maar me», dan breng ik u'naar uw hotel. Naar mijln hotel?? Zeker, u mag onder geen voorwaarde hier in huis slapen zoolang deze kerel op vrije voeben is. Daarentegen kan ik u voor morgennacht met tap melijke zekerheid ieen ongestoorde nachtrust op uw eigen kamer beloven. Ik kan dan het beste maar weer naar het Hotel des Champs Elysées gaan! Dat zou ik niet doen, het is beter dat u van nacht ^ergens aanders gaat. Niet dat ik het zoo buitengewoon waarschijnlijk acht dat uw vervolger weet dat u daar gisteren geweest bent, maar een mensch kan nooit voorriohtdg genoeg zijd. Het is zelfs heel waarschijnlijk dat uw leven vannacht g">en gevaiar lorxob. het is hun ar immers om te doen om Narvelli op vrije voeten te krijgen, m-w een rustigen nacht zou otniZe vrieuidi of zijn compagnons u waarschijnlijk niet gunnen, want schrikaanjaging is voor heb oogenblik Luni voorn naamste strijdmiddel. Gaat u maar met mü tniWf!K-F.*-.- ii-J**!*!-!*.V '•"'ï- pW §f$i! Weet gij dat "Weet gij dat'-jes een verkoudheid meestal in éénen nacht geneeat mat Weet gij dat gjj Uw luchtwegen kunt ontsmetten .en deslijm oplossen met Weet gij dat Uw ademhaling ruimer wordt door het gebruik van S.-"' Weet gij dat Uw nachtelijke hoestaanvallen verdwijnen door WAAROM Iaat ge dan Uw ver- koudheid voortduren? WAAROM laat ge Uw luchtwe gen door «tijm verstopt? WAAROM blijft ge dan boetten? Gij weet nu toch dat Alekei*» Abdijsiroop de eigenschappen bezit oude en taaie slijm dade lijk los te maken, hetgeen ver ruiming geeft bij het ademhalen en den hoest verdrijft. Vastzit tende slijm vormt ontstekingen, welke ooizaak kunnen zijn van de meest gevreesde ziekten. Neemt dut voor Uw nachthoett, verkoudheid, brbnchitit, aithma, morgenhoett, catarrh, kinkhoest, griep, nog heden het middel zon der verdoovende of vergiftige bestanddeelen, de doeltreffende ,50; /2.75; /4.50. ij „Gethseauane," heefb de Diaken eens tot min g*ezeg\i, toen cus g*esprek ons ver had medegevoerd au vele dingen had aangeraakt, „Gethsefmaaie is nieb alleen een plaats, heb is aék' iets diab gta» beurt. Wanneer een man zichzelven overwint, dan is daar Gethsemane. En zeker zal daar een strij'd Zijn. Soms gebeurt heb dat een mensohv dab op dab oogenblik nieb weeb, soms gaat hij be veel op in zijn gevecht om te begrijpen wat dat alles beteekent, maar eenmaal zal hij weten. JEn aan welken kant ook de overwinning is, later zal hy weten, dat dat heb groote gfeveohb van zfijn leven is geweest. VEERTIENDE HOOFDSTUK. Een Aanzoek. Toen de feestdagen ,van Prosoobb voorbij twia- ren en meneer en mevrouw Maniuing. naar hun kamp in _Grkmi.be Rasin vertrokken waren, keerde Kitby Rrid met tegenzin naar Williamson Valley terug. Zij voelde, dat nu de laatste band met Phil verbroken was, de omgeving van' .haar meisjesjaren ook hoegenaamd geen belang meer voor haar had- Binnen enkele weken zon de farm verkocht worden. Een koopman in Presoobt had onderhandelingen geopend voor eem cliënt uit heb Oosten, die binnenkort zou komen om de bezit ting in oogenschouw te nemen, en- uit hetgeen die koopman hem gezegd had, meende Rrad te mo gen opmaken dat de koop Zeker zou doorgaan! Inbusschen wachtte Kitty met al het geduld'; waarboe Zij in staat was. Heb werd' haar zeer ven- licht door het aanstaande bezoek van Helen ïeu door haar vriendschap met Professor Parkhill. Wan neer men alle omstandigheden in aanmerking neemt, was "het zeker niet bevreemdend, dat het jonge meisje, nog 'edelmoediger dan anders, haar tijd zou geven aan tien eemgeu persoon in hare omgeving, behalve Pathes, 'die haar verlangen kon begrijpen naar dat hooger leven, dat Zolrs haar eigen ouders onbekend was. En de Professor begreep haar tan volle. Eiken lag verzekerde hij haar aat vele malen. Hü had niet al de jaren van zün levjem/ gewijd aan AJ studie van die beschavende eif vergeestelijkende waarheden die zoo hoog verheven zijn boven het begrip van de verachtelijke kudde? Ja, zeker, hij verstond haar taal, hij btgreep waarom de onreine, dierlijke aardsohgezindheid van hür ruwe omgeving haar afstootte, en haar walgde.. Hij begreep dat nog beter' dan Kitby Zelve en hij legde hefc haar duidelijk uit, dab haar heim wee naar een hooger versbandedijk en geestelijk leven uit haar eigen Zaldzame talenten voortkwam, en boven allen twijfel stalde hy1 de uitnemend beid en de ltiesohbaid van haar inwendige natuur vast. Hij verheugde Zich met haar met een Zuivere en heilige vreugde dat Zijl weldra in da gelegenheid Zou gesteld worden rich aan de hoo- gere ontwikkeling van haar geestelijke vermogens te wij-den naar heb verlangen vam hagg ried. Dit alles zeid'e hij haar iederieru dag, en toen, aan namiddag zedde hij! haar mee*. Heb was denzelfden namiddag waarop Pathes Helen ©n Stanford' zoo onverwacht had aangetrof fen in hun kamp van Gramibe Basin. Kitty em. de Professor waren, met het rijtuig naar Simmxms gereden om Tl© post te halen en zijf wanen nae3k op dan terugweg naar Kruis Driehoek, toen hij vroeg: „Moeten al Zoo spoedig terug naar de farm? Het is zoo heerlijk hier, waar niemand ons stoort met alledaagsche gemeenplaatsen....'* „O, ineen," antwoordde Entty - „Er is geen reden 'Zoo haastig naar huis te gaan." Zij keek rond...-„Wij Zouden daar kunnen gaan ritten an der die cederboamen op den heuvel waar u mij1 dien -dag met méneer Pathos hebt aangetroffdDj.,.. u herinnert u wel, dien dag toon' wij Yavapai Joe zagen'"' „Wanneer u denkt dat wij het rijtuifef veilig alleen kunnen laten," zedde hij édan zou ik het heerlijk vindon." Kitty bond de paarden vast aan eern struik aan den voet van den lagen heuvel en' Weldra war ren zij in de Welkome schaduw van de oederboo- men. „Juffrouw Redd," begon de Professor, ver bazend gewichtig, „ik moet erkennen dat heb mij 'dien dag wel een weinig moeilijk is gevallen' een verklaring ibe vinden voor uw aanwezigheid] hier, in gezelschap van een individu als die Pa thes. U zult mij ten roede houden dat ik u dit zeg, maar ik ben .er zeker van d'at u bemerkt hebt, hoe zeer ik belang in u stel. Ook in Presoobt heb ik u toevallig eens met hem gezien. U néémt mij' niet kwalyk 'dat ik u, daarover spreek?" „Volstrekt niet Professor," antwoordde Kitty, glimlachende bij de gedachte hoe onbekend «ie Professor was met het ware karakter van "den oow boy. „Ik bood yeti vaa Pathos. Ik stol vedf tam. Mijn chauffeur wacht ons aan dm achter uitgang. De auto bracht de beide marman in ©eui minuut ot? twintig naar Hotel Avgnida. Tijdens den rit verwisselde Maro Michel zfijn brievenbestellersuni- i'orm voor Zijn gewone klearen. In de comfortabele conversatiezaal van het kleine, maar zeer goede hotel de detective had heb befi&r gevonden omi niet in da hall te blijven ritten', dronken de beide heer en nog ©en paar whiskey-eoda's en nadat ze nog ©en poosje hadden ritten praten, nam de detective afscheid. Gaat u al weg? Tot mijn spijt moet ik gaan; ik heb nog een en ander te doen. In mijn zaak? Ja.... Apropos; op welk nummer kan ik u per soonlijk direct in uw bureau per telefoon bereiken? Mijn privé-nummer, dat u niet in den gids vindt is 31645. De detective noteerde het. Kunt u zorgen dat u morgen in staat bent om op mijn eerste aanvraag direct bij mij te komen? - Zeker. Goede nacht. En denkt u er om dat u straks het hotel niet meer verlaat. Mare Michel verliet het hotel, stapte op zijn auto toe en vroeg den chauffeur: Nog wat bijzonders gebeurd? Niets, monsieur. Rijd eerst naar bet bureau van de „Figaro" dan naar de „Matin" en dan naar de „Petit Parasien". Op de administraties van deze bladen gaf de speur der, met de uitdrukkelijke opdracht te zorgen dat zij nog in het ochtendblad moest worden opgenomen, de volgende advertentie af: GRATIS BEHANDELING VAN SLECHTE GEBITTEN. Een pasgevestigde Amerikaansche tandarts, behan delt heden gratis lijders aan slechte tanden en kie zen, om zich bekendheid te verwerven. Geheel nieuwe methode om beschadigde en gehavende gebitten weer hun oorspronkelijken goeden vorm terug te geven. Adres: Avenue Wagram, nr. 41 Den volgemjen middag om half drie ging in het bureau van den rechter van instructie de telefoon. Kunt u direct komen naar Avenue Wagram no. 41, waar ik een paar kamers in gebruik heb?-, vroeg do stem van Mare Michel. Als het noodig is....... - Neemt u een auto en kom alsublieft direct Toen de rechter voor het opgegeven adres uitstap te, begreep hij op het eerste c ogenblik er niets Van. Want er was een groot bord aan de deur, waarop in opzichtige, kleurige letters het volgende opschrift prijkte: Mr. SYDNEY HARDING D.D.S. v AMERIKAANSCH TANDARTS. Maar voor hij veel gelegenheid tot nftdenken had, werd de deur al van binnen af geopend en stond de rechter tegenover de chauffeur, die hem gisteren gereden had. Komt u maar binnen, monsieur, Monsieur Michel wacht u al. Toen monsieur Malterre in de kamer gelaten was, die, zooals de chauffeur gezegd had, zijn meester in dit huis in gebruik had (het was voor den detective wiens particulier adres in de misdadigerswereld na tuurlijk al te wel bekend was, een onafwijsbare noodzakelijkheid, om in het groote Parijs verschillen de en telkens wisselende pieds a-terre te hebben), was hij opmeuwstom-verwonderd. Hij was hier niet in de werkkamer van een grootmeester der opsporing©- kunst maar in ld© pontjes ingericht©, van' da nieuwste snufjes voorziene spreekkamer rm em tandarts. In het midden stond een gjroate opera* tieetoel, waarin een oud© vrouw grezaten was, dia den rechter bij zfijn tan-nertikoman verschrikt aaiv staarde. Het scheen ©en ernstiri gleval te zfijtoi want om de patiënte hean standen vier assistemn ten in witte jassen, twee v&ni die heeren hialn den elk eenarm vast en de bolde anderen hadden rich achter haar geposteerd en hadden elk een schouder vastgegrepen. Herkent u deze vrouw? vroeg* da Amerikaan^ sche tandarts, wiens crabevioegicLhedd om da tand* heelkunde uit te oefenen, de rechter oanmddedlfijk kan oanstateeren. Dez» vrouw? Neen, monsieur Michel, die ken ik niet, Zei hfij een beetje stroef, verwonderd ais hfi? was over hetgeen hean een misgreep yan demi beroemden speurder leek, /want dat kon toch niet zfijin geheimzinnige bezoeker rijn. Eén moment dan. Met één greep rukte d© detective de „vrouw" de pruik van heb hoofd. Een mannenhoofd kwam te vootrsSifijti en de rechter herkende tot zfijn stomme Verbaring! heb gericht v,ajn zfij'n „spook", dat vergeefsche^ pogingen deed om aam den ijzeren gireép vajn vier paar sterk© handen te ontkomen. Herkent u dezen man? herhaalde Maro Mi chel, thans eenigrins gewijzigd «fijn vraag vani daarnet. belang in hem en er is werkelijk geen enkele ré- fLen waarom Tk niet yriendsehappeïjjk hem zjou omgaan. Vindt u .niefi flat ik voor onae cow boys vriendelijk behoor te rijn?"* - „Ik zou meenen van ja," zuchtte de Professor „maar het hindert mfij! als ik rie d'at u iets ge^ meen hebt met zulk eeui man Het is voor mijl r een pijnlijke gedachte, dat u met zulke mensohen in aanraking komt. Ik zal werkelijk Zeer blij zfijin', als u niet meer onder dergelijke verplichtingen leeft en als u veilig zult afijn tusschen mensohen van uw eigen stand. Kitty vond het zeer moeilijk te antwoorden en rij wilde niet trouweloos jegens Pathes zfijn en haar vel© vrienden van Williamsoin Valley, en evenmin wilde Zij verraden dat Pathes ter eere van den Professor een rol gespeeld had, want Zij voelde dat zfij, dopr stilzwijgend toe te rion, min of meer medeplichtig geworden was. Daar-- om zeilde 'rij niets, m'aar soheern de waard© van' de opmerkingen van haar geleerden metgezel in stilte te overleggen. Ten minste dien indruk anti» ving de Professor en toen het bleek dit zfij de b©* oordeeling van haar gedrag geraedelfijk aannam, vond hfij daarin de aanmoediging die hfij noodig had voor hetgeen volgen ging. „U 'Zult wel willen getooven, juffrouw Redd, dat ik bijzonder belang stel in uw wel zfijin. Tnj dez» maanden nu wfij zooveel tezamen zfijm geweest, is uw_ geestelijk en verstandelfijk gezalschap mfij zeer dierbaar geworden. Rfij onze zaelgemeenschap heb ik mfijZelven opgeheven gevoeld, gesterkt en bemoedigend, ials noodt te voren, om op te stfijto gen naar de hooge bergtoppen van- hefc Zuiver geestelijk leven. En waarneer ik mfij niet vergis, dan hebt ook u een zekere Zielsverheffing ge voeld als de vrucht van onze gemeenschap, hebt u niet?" „Ja Zeker, Professor," antwoordde Kitty op recht „GnZe gesprekken zfijin voor mfij! van' véél grooter beteekems geweest, dan ik u kan zeggen. Ik Zal dezen zomer nooit vergeten. Uw vnenidd schap is ©en feroote kracht in mfijTi leven- ge weest." De kleine man bewoog rich' onrustig eni keek bedeesd rond. „Het verheugt mij oprecht te hoo* ren dat ons samenzijn u welgevallig is geweest. Dat heb ik trouwens ook wel gevoeld, maar ik ben toch^ blfij' dat ik u dab Koor bevestigen..Het gééft mij de kracht om lu te Zeggen wat mfij al verscheiden weken a/waar op het nart ligt."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1927 | | pagina 5