Diep in
uw huid
Kloosterbalsem
P
PI
De Verroomsching van de
Engelsche Staatskerk en nog wat.
i t\
nb
1
W
AKKER's
eer
t
de
Ein of, de man van hetT yens tor.
De detective tandarts keek zijn patiënt met een
grimmig lachje aan en zei: bent gearresteerd
onder ernstige verdenking van bedreiging .met
moord en van medeplichtigheid aan den roof
moord op den antdqair Riootin. Breng cmzen
vriend maar naar den prefeotuur. Maar houd hem
in de g-aben, het is esn gevaarlijke patiënt.
De vier assistenten brachten den nu zwaar ge
boeiden apache naar buiten en eendge minuten
later hoorden de rechter on do detective een auto
weg tuffen.
En nu ben ik vreeselijk in spanning, mon
sieur Miohel, door welken combinaties u er in
geslaagd bent de hand op dezen knaap te leggen.
Dat was betrekkelijk eenvoudig, maar hert
was een speculatie [dba ook wel kans had om te
mislukken. Maar zooals m riet is het een succes
geworden. U hebt zeker wel gemarkt dat ik gis-*
taravond heel nauwkeurig het touw geïnspecteerd
heb?
eZeker. En ik moet eerlijk bekennen dat ik
die overgroots nauwkeurigheid eigenlijk een beetje
overdreven vond, maar /van dio slechte gedachte
bébfc u mij nu genezen, zei de rechter glimlachend.
Het was inderdaad niet overdreven. Zooals
u ook gezien zult hebben kleefde- aan dit touw
een groote hoeveelheid leem en sfcraatvuil. Dat was
een heel gunstige omstandigheid, want daardoor
kon ik tot conclusies komen, die ik nooit zou heb
ben bunnen trekken, als het touw schoon geweest
was. Overigens een voor een beroepsmisdadiger on
vergeeflijke stommiteit bij een zoo geslepen en
brutaal in elkaar gezette onderneming. Maar van
die stommiteiten moeten wij het hebbent
D!e Indringer (had1 zich. er niet toe bepaald met
behulp van handen en voeten naar boven te fclinr-
toen en zit® handlen moet hi.f door handschoenen
welt (bedekt hebben om- geen vingerafdrukken achter
te laten op venstens' en kozijnen, want vtogerafdnïki-
ken heb ito niet gevonden maar hif heeft ter ver-
hooging van zijn sneeflheid ook va®' zijn tanden ge
bruik gemaakt. Op de manier van een jongleur. Ik
zei u gisteravond ai. dat ik vermoedde dat dat het
vak van den geheilmzinnigen bezoeker moet zijn ge
weest. De tandlen. die hij vast in het leem en het
vuil gedrukt had1, hadden sterke afdrukken achter
gelaten en daaraan kon i'k zien dat "het gebit van
den man bepaalde gapingen, misvormingen en af
wijkingen moest vertoonen. In het midden van de
boventanden was een 'bijna halve-maavormige bocht
bovendien ontbraken links tweetanden. Deze ty
pische afwijkingen zijn waarschijnlijk ook een ge
volg van het beroep van den man.
Nu» redeneerde ik op de -volgende manier: 'deze
tman weet dat hij; gezocht wordt en kan ook ver
moeden dat men hean op het spoor is; tenminste
'met die mogelijkheid) moet hit erfnstig rekening
houden. Hij! heeft er dlus belang bij1 om zoo min mo
gelijk -karakteristieke herinneringsteekenen te be
zitten. Tot die kenteekens behoort in de eerste plaats
zijn misvormd gebit hij moet dan ok bepaald in
een soort beroepegeeStdrift bij het klimmen van zijn
tandlen gebruik hebben gemaakt, want hij ls ge
wiekst genoefc Om te weten dat ook de politie dit
'gébrek van hem kent en het hem noodlottig zou
kunnen worden. Verder redeneerde ik, dat hij, niet
licht in de gegeven omstandigheden naar een be-
kendJe. g,©vestigden tandarts of naar een kliniek zou
(gaan. Dat was veefl te riskant in die gegeven om
standigheden. Daarom plaatste ik in verschillende
ochtendbladen e enadlvertentie waarin een pasge-
vestigde Amerikaanscihe tandarts aanbood als re
clame gratis mondipatdëntien te behandelen. Daar was
voor onzen vri'end weinig risico aan verbonden en
hij vloog er op afl U kunt u wel vooretellen dat het
bindt Akker's Kloosterbalsem den strijd aan met
rheumatiek en spierpijn. Heerlijk wrijf middel, zet
het zijn verzachtende zuiverend en genezende wer
king voort tot de kwaal overwonnen is. Door ieder
gebruiker geprezen bij brand- en snijwonden, win
terhanden en -voeten en alle huidaandoeningen.
Kjitty dag1 haar hem op met de oogen van
een vertrouwensvolle leerling-, wachtende op de
kostbare .waarheden die van de lippen van dan
veelbeminden leermeester zouden komen.
„Ach juffrouw Raid, waarom' Zou ons schoon en
heerlijk samenzijn een eindo moetan nemen?"
„Ik ben bang'dat ik u niet begrijp, Professor,M
antwoordde rij.
Hij zag haar 'aan met een uitdrukking) van
zacht, zeer zacht verwilt en hij antwoordde :t „Ik
meen dat ik mijn gedachte duidelijk! heb uitge
drukt. Ik bedoel dat onze verhouding die voor
ons beiden zoo aangenaam, is, zou kunnen voort
durendat dat de wensch van ons beiden' Zou
zijn. Deze maanden die Wil samen- hebben door
gebracht. hebben ons de overtuiging geschonken dat
onze zielen in volkomen harmonie samenstellen.
Ik heb u noodig, lieve vriendin, uw begrijpen van
de verlangens van mijn ziel doet mij zoo weldadig
aan.... ik voel dat uw wezen aanvult wat aan mijn
geestelijk zelf ontbreekt. Ik heb u noodig om mij
aan te moedigen, te bezielen en te steunen bij het
édele werk waaraan ik al mijn krachten wijd.
Zij zag naar hem om, nu mot een uitdrukking van
verbazing... terwijl het bloed hare wangen verfde.
„Ja° antwoordde hij vertrouwelijk, „ik vraag
u mijn vroiiw te willen zijn. Niet" voegde hij er
haastig aan toe -- „in de alledaagscho opvatting
van die verhouding. Ik bied u iets aan dat hemel
hoog verheven is boven de voreeniging van het zui
ver dierlijke.'... ik stel u het huwelflk voor van onze
zielen.... een vereeniging van onze hoogere verstande
lijke en geestelijke personen. In het licht van die hoo
gere wetten, die de alledaagsche stervelingen niet
kunnen begrijpen, zijn wij reeds één... ik smacht naar
die eenheid die alleen kan bestaan wanneer twee
zielen opgaan in de groote overziel.... ik voel dat u
mij reeds toebehoort., dat wij reeds vereenigd zijn
door een geestelijken band...."
De jonge vrouw stuitte hem met een gebaar, dat
als hij het Juist vertolkt had, er een van afkeer was...
Spreek niet verder, Professor", zeide zij met een
toon van walging in haar stem.
Hij was verbaasd en niet weinig geërgerd. „Moet ik
vreezen, juffrouw Reid, dat u mijn gevoelens niet be
antwoordt? Zou ik mij zoo zeer hebben kunnen ver
gissen?"
Kitty wendde haar hoofd af, als ware bet haar
zelfs te veel hem aan te zien. „wat u vraagt, is zoo
onmogelijk" zeide zij nauwelijks hoorbaar,
„onmogelijk".....
Hoe zeer zij ook ook haar best deed, het jonge
meisje kon haar gevoel van afschuw niet geheel en^al
verbergen. En toch zoo vroeg zij zich af, waarom
toonm diep. maar aft de onschuldige zielen om wie
foef mijr ndet te doen was. 'liet ik mij door mijn as
sistenten afpoeieren. Wél1 zielig voor de arme toies-
PÜnlijders. imiaar helaas niets aan te doen! Een van
de laatste bezoekers was een vrouw, waarvan de
foreche gestalte en de zeer-onvrouwelijke bewegjp
gen en manieren mij direct verdacht léken. Toen ik
het gebit zm wist Ik dat mijn verdenking gemoti
veerd was. Daarop verscheen U en bevestigde mijn
vermoedens.
De rechter va® Instructie kon niet nalaten een eer
biedige buiging te maJken.
Hij schudde de d'eteotive de hand;.En Uw de
coratief?. vroeg hij.
Daar praten we niet over. Mannen van het vak
onder élkaar. niet waar?, zei Mare Micfo&l met een
afwerende handbeweging. Maar het as nui haüï vier
en door mijn drukke ..praktijk" heb ik nog geen ge
legenheid' gehad rindls mijn ontbl.lt wet binnen te
krijgen. Laten we dus maar eens een goed/ dejeu
her nemen.
Na lezing van de artikelen van uw correspondent
in Engeland over de verroomsching van de Engel
sche Staatskerk, wil ik mij veroorloven naar aan
leiding daarvan iets uit Rome te melden.
Men volgt natuurlijk op het Vaticaan met groote
belangstelling het proces dezer verroomsching en
het spreekt vanzelf, dat men gaarne een duwtje zou
willen geven, m^ar men is slim genoeg om te we
ten, dat men dan juist alles zou kunnen bederven.
De Societd Catolica di Propaganda Fide werkt
echter steeds achter de schermen en zorgt b.v.b. dat
op het seminarie, waar de jonge Engelsche dominees
hun opleiding vinden, steeds weer de Roomsch Ka
tholieke beginselen en gebruiken ingang vinden. Dat
is reeds jaren aan den gang. Toen in de tweede helft
der 19e eeuw de bekende Kardinaal Manning, bis
schop van de Westminster Cathedral de Roomsche
kerk, niet te verwarren met de Engelsche Westmin
ster Abbey was, werd op zijn aanraden -met deze
actie begonnen en zoo werd het zaad uitgeworpen,
waarvan heden geoogst wordt.
Want juist in dat seminarie werden de Engelschen
van goede familie tot dominoe opgeleid en een mij
bekend Katholiek Engelschman verzekerde mij, dat
de aartsbisschoppen van Canterbury en York en de
meeste bisschoppen daar hun opleiding genoten heb
ben. Daaruit is ook te verklaren het samengaan dier
hooge kerkheeren in het herzien van het Prayer
Book en hun gemeenschappelijke neiging naar mis
bediening, misgewaden, biecht, Madonnaverheerlij
king, wierook en.... celibaat.
Wanneer echter die Engelsche dominees( die celi
batair blijven uit overtuiging, eens naar Rome kwa
men, zouden zij raar opkijken. Niet, dat de Room
sche geestelijken in Rome gehuwd zijn, dat natuur
lijk niet maar zij zouden spoedig bemerken, dat
het huwelijk" zeer bedriegelijk nagebootst kan wor
den.
Zoo onwillekeurig kom ik op de quaestie der echt
scheidingen.
Laat ik er even aan herinneren, dat de Reformatie
in Engeland een gevolg is van eene echtscheidings-
quaestie.
Koning Hendrik VIII van Engeland wilde van zijne
eerste vrouw, de trotsche Spaansche prinses, schei
den. Hij wendde zich per brief tot Paus Clemens
VII (Julius de Medicis, doch had geen succes. In
1536 was Paul III, (Alexander Farnese) Clemens op
gevolgd en 2 jaar later schroef Hendrik een zeer
brutalen brief aan den trotschen Paus. Hij zette de
geheele situatie uiteen en deelde mede, dat wanneer
men hem geen dispensatie verleende om te scheiden
en te hertrouwen, hem niets anders overbleef dan de
Roomsch Katholieke kerk te verlaten en de Hervor
ming te aanvaarden. Het antwoord van Paus Paul
III luidde: „Non possumus" en Hendrik hield woord.
Met geweld werd de Hervorming van Engeland
doorgezet en menige fraaie abdij werd vernield en
verbrand. De kerkelijke goederen werden geconfis-
keerd, de monniken en nonnen verjaagd. De koning
werd hoofd van de Protestantsche kerk, maar deze
zelf behield nog enkele Roomsche vormen over en
daarbij ook het instituut van bisschoppen en aarts
bisschoppen. Juist het behoud van die .Roomsche
vormen vergemakkelijkt de verroomsching der En
gelsche Kerk. Heden zou men Hendrik wellicht ter
wille geweest zijn, want ik heb onder mijn kennis
sen hier personen, die behooren tot oude zwart-adel-
lijke geslachten en die gescheiden en kerkelijk her
trouwd zijn.
Nu ik het woord zwart adellijk gebruikt heb, wil
ik even vertellen dat men hier in Italië spreekt van
witte en zwarte adel. De witte adel heeft hetzij
reeds in 1860, de partij van het Huis van Savoie en de
vestiging van een Vereenigd Italië gekozen of werd
later door de koningen van Italië in den adelstand
verheven. De zwarte adel bleef in 1860 en later den
Paus en den Kerkelijken staat trouw en ging in
1870, toen Rome veroverd en hoofdstad van Italië
werd, in de rouw.
Gisteren liep ik op de Via Nazionale, langs het Pa-
lazzo Aldobrandini. Een groote deur, die toegang tot
het paleis geeft, werd in 1870 als bewijs van protest
gesloten en bleef sedert gesloten.
zou het voorstel van dien man zooveel afkeer en
verzet in haar wakker roepen? Hij was een geleerde,
in de wereld van de hoogste teschaving'door zijn be
gaafdheden beroemd. Als zijn vrouw zou zij onmid
dellijk worden toegelaten tot den besten kring van
dat leven waarnaar zij verlangde en waarvoor zij
haar oude thuis en haar vrienden verlaten zou. Hij
had zijn voorstel ingekleed in de termen van de
geestelijkheid, en de verstandelijkheid, hij had zich
verklaard in de taal die zij in haar fierheid meende
te verstaan, de taal waarin zij zoo dikwijls met hem
gesproken had, en toch voelde zij zich vernederd en
beschaamd. Het was, alsof hij door het huwelijksaan
zoek op den hoogen zuiveren grond van een geeste
lijke gemeenschap te plaatsen, haar vrouwelijk ge
voel beleedigd had. Kitty overdacht bij zichzelve dat
zij niet aldus gevoeld had, toen Phil haar zijn liefde
verklaard had. In het diepst van haar hart was zij
trotsch en blijde de liefde van een man ais Phil ge
wonnen te hebben, ook al kon -zij den cow boy niet
aanvaarden als haar levensgezel. Op diezelfde plaats
die de professor had uitgekozen voor zijn verklaring,
had Pathes haar gezegd dat zij de best.e en duurzaam
ste werkelijkheden van het leven prijsgaf terwille van
een ledige en dwaze inbeelding, dat zij het goede
graan verwierp en de ledige hulzen behield. Zij vroeg,
hoe Pathes dit bedoeld had.
„Ik betreur het bijzonder, juffrouw Reid". Ja zeide
de Professor, „dat de zuiver en hooge gevoelens
waarvan ik uiting heb trachten te geven, geen weer
klank hebben mogen vinden in uw ziel....
Wederom onderbrak zij zijn woorden met dat ge
baar van afkeer.... „ik verzoek uzeg niets meer,
Professor.... Ik ben bang dat ik toch naar een gewoon
mensch ben. Kom het is tijd dat wij naar huis
gaan...."
Gedurende dien namiddag en avond was Kitty ze
nuwachtig en verward. Nu en dan kwam zij in ver
zoeking te lachen om het zonderlinge aanzoek van
den professor, dan weer gloeiden haar wangen
van toorn en had zij kunnen schreien in het gevoel
van schaamte en vernedering. En onder alles liet de
vraag haar geen rust: was de opvatting van den pro
fessor van een ideale paring niet de noodzakelijke ge
volgtrekking van die vooruitstrevende beschavings
begrippen die hij vertegenwoordigde en die zij zoo
warm bewonderd had? Wanneer zij oprecht geloofde,
dat het door den Professor en de zijnen vertegenwoor
digde leven zoo verheven was, ,zoo ver verheven
boven het leven dat in Phil Acton verpersoonlijkt
was, waarom Zou rij rioh da® niet vereerd1 ge
voelen in plaats van vernederd en beschaamd,
door ril kan het n&et de liefde noemen va®
den Professor? Wanneer hert) leven dat Phil haar
De Aldobrandini's bleven trouw aan de zaak van
hei Pausdom, vergaten niet, dat in 1592 Hippoliet
Aldobrandini als Clemens VIII met de Pauselijke
tiara gekroond werd als vorst van den Kerkelijken
Staat.
Reeds vóór 1870 waren verscheidene leden van den
zwarten adel fel gebeten op Victor Emanuel II, diens
minister Cavour, Napoleon III en Garribaldi.
Onlangs had ik gelegenheid brieven te lezen van
een Duitsch diplomaat, die in de jaren van 1864 tot
1867 in Rome was. De Paus (Plus IX) had partij ge
trokken tegen Savoie en voor den Koning van Napels,,
toen de eerste den laatste van den troon gestoten'
had. Koning Frans II begaf zich naar Rome en ves
tigde zich in het hem toebehoorende Pallazzo Far
nese. H ijlhad. ais een echte Bourbon, zeer slecht ge
regeerd, het roovergespuis vierde hoogtij in zijn ge
westen en in Rome intrigeerde hij tegen het nieuwe
Italië.
Engeland had geen feitelijken gezant bij den Hei
ligen Stoel, maar een zaakgelastigde en wel in die
jaren de zeer bekwame Lord Odo Russell, broeder van
den negenden hertog van Bedford Russell, die later
(1881) wegens zijne groote diplomatieke verdiensten
'Peer werd met den titel van Baron Ampthill. was
absoluut geen bewonderaar van Koning Frans II en
«dderug rooveers en st$to dat niet onder stoelen of [ban
ken.
Hij. von/dJ het een schandaal, dat èn Frans èn die
Paus die roavers steunden omdat zij die beschouwden
als hunne hulptroepen tegen het nieuwe Koninkrijk
Italië leni heeft a.a. toen het hem te har werd. aan
de Piemonteeschë Regeering in Turijn geschreven,
waar ze enkele dier hoofdmannen konden arresten-
ren. De zwarte adel vergaf hem dat niet en (Russell
'ontving daarom nimmer eene invitatie van den
prins .Borghese, die ultrawpapist wais en over Vic
tor Eimanuél II nooit anders sprak als van, „ce car
naille" en over Koning Frans II als: ..ce pauvre roi".
Intusschen heeft de zwarte adel niet kunnen ver
hinderen, diat Victor Emanuel een einde heeft ge
maakt aan den Kerkelijken Staat
Zoodlra Napoleon III ingevolge zijn overeen
komst met Victor Emanuel II. in 1866 zijne hulp
troepen uit Rome wegtrok, was voor Garribaldi
den (weg vrij. Toch heeft het nog tot 1870 geduurd
voor aan de wereldlijke macht van den Paus een
einde gemaakt werd.
Men hoort in, de laatete jaren steeds weer geruch
ten otmtrent ©enig herstel van die wereldlijke
macht, maar ik geloof er niet aan.
Ik geloof steik aan de verroomsching, niet alleen
van Engeland, maar van die geheele wereld'. Lang
zaam maar zeker werkt de Propaganda Fide. Het
missiewerk over de geheele wereld wordt steeds
béter georganiseerd.
Zie m Scandinavische londën en in Nederland, hoe
de Roomsche kerk steeds meer kloosters en scho
len sticht. Vaunit de kloosters wordt de propaganda
gemaakt, in de scholen worden de kinderen tot on
verdraagzame Kathiolleüden gevormd. Zelfts de Uni
versiteiten wordlen feitelijk verboden aan Katho
liek Nederland': in Nijmegen is een 'Katholieke Höo-
geechool gesticht.
Tm hoeveel geslachten van bekende Protestant
sche families in Nederland is het Kateholicisme in
getslopen. In het adelsboekje zag ik onlangs hoe een
Protesta/ntschi Zeeu/wsch geslacht binnenkort zal uit
sterven op één tak na en die ils door het huwelijk
met eene Brabantsche .schöone Roomsch geworden.
Hioevele Engelschen, Amerikanen. Hollanders en-
zoovoiortis. dié Rome bezoeken, worden Katholiek.
Zeker, het zijn meeétal geen sterke karakters, maar
het gebeurt toch maar.
In de laJtste jaren van den Kerkelijken Staat had
m enhet zeer aliimi aangelegd om die Engellschen
en Amerikanen te benaderen.
In de nabijheid! van de Engelsche Kerk en wel
tusschen die en die stad! liet men een kwartier na
afloop van de Engelsche kerk den begaafden Mau-
ning ■préken. De footelwaarts keerende Engelschen
en Amerikanen gingen onwillekeurig de Roomsche
keak bdnnen om den beroemden iMauning te hoo-
ren en dikwijls werd daardoor de eerste stap naar
gevraagd had mét hem te doelen, Zoo laag1 stond
aangebeekend op de peilschaal van de beschaving,
wanneer het Zoo ver stand besneden de ver
standelijke en geestelijke idealen die ril zich ge
vormd had, Waarom voelde ril rich dan zoo
zeer vereerd door jie liefde van den sterken man?
Waarom had rij zich niet vernederd en beschaamd
gevoeld, dot Phil haar uitverkoren had? Zou het
kunnen rij'n, 'zoo vraag) rij' zichoive af telkens
weer, dat er ten slotte iets wias dat die 'be
schaving- te boven Iging waarin rij! de erkenning
■van de hoogste idealen van haar ras had gezoen,
Bon het wezen dab er in heb land' van Granitle
Mountain iets was dat hoagiar stond d'an de dini-
3® 'die rij' geleerd had, evenals de Granitij
—ountain zalt in rijm eeuwenheugende kracht en
graotschhedd de door mensohenhanden gemaakte ge
bouwen, van haar school te 'boven gilng?
Het sprak vanzelf dat de verwarde gedachten,
va® Kitty in de richting gingen van Heien Ma®-
nling,. Het Was 'duidelijlk dab de opvoeding van
Helen niet tob, verwarring geleid! had. Inbegeny
deel, rij' had een ideale liefde gevonden, en' eefnj
geluk, zooals iedere, echte, vrouwelijke vrouw i®
heb diepst va® haar hart moest begeeren.
Heb was diep i® den nacht, toon Kitty, slapten
loos en rusteloos het geluid] hoorde van een dra
vend
was
ata®
dol.
Vermoeid naar lichaam en riel, uitgeput door
de beproevingen die hij' doorstaan had, kroop Pa
thos naar rijn "bed. Toen hij' "den volgenden moeri
ge® zijn boodschap aan den1 Deken overbracht,
was de Deken ontsteld over zijn uitricht an raad
de hem aan dien dag op de farm te blijven. Maar
Pathes weigerde, Pnil verwachtte hem en hij
moest naar Granite Basin terug. Onmiddellijk na
■ifloap va® het ontbijt begaf hu rioh op weg.
Hij had gemeden tob het begin van net Minh
eer en hij had stilgehouden om zfijln paard te)
late® drinken en ook om riohzelven te verkwik-*
ben met een drank en eem korte rust naast djq
geurige struiken van de bron, toen1 hij! hoorde dat
er iemand snel Icwam aangereden langs denaelf-
den weg- dien hij gekomen was. Den oagenblik
later en Kitty gezeten op haar lieveling Midnight,
kwam langs den horiÉ van de® rotsmuur in net
gezicht.
Toen het meisje hem daar naast ae bron ge
werd, wuifde rij met haar hand tem oef-
En tos® hij ten antwoord waifdt en
(jtiel
te
eldlng
Noot
>nda
Afg
ek
bij
f 0.75
a a
Roomsch worden gedaan.
Wanneer men eemnaOl beet heeft, laat men nl«|
los al moet dan in hoogste instantie de Paus z*
er hif te .pa® komen.
Zoo- was het in 1864. zoo is het nog.
1 Ito Ikon U riéjes Hollandéche d'omea en heerej
noemen, die hier Roomsch sreworden zijl®.
Een internationale reputatie als zdéleredder heeft
een Hollandsöh priester te Rome. van Op peur aal r>
heeben.
Wanneer men ziet. hoe Koningin Chrtetina van
Zweden geëerd wordt haar borstbeeld is dan ook
in d!en St. Pleter. omdat zfj Roomsch geworden wai
Men ia zelfs zoo ver giegaan, dat de Roomsche geas
télijkheid indertijld dn de Anmonia uiteengezet heeft,
dat die moord/ op MonaldescMr door de (heerschzuch-
tige vorstin bevolen een absoluut gerechtvaardig. A„nvr3
de daad waö. ^anva
Ik zou de eeuwigdurend elkaar bestrijdende Hol-
landscho Protestanten willen aanraden om eens
naar Rome te komen en mij te vergezellen naar het
Vatikaan en wel naar de Sala Regia. In deze zaal
ontvingen de Pausen vroeger de gekroonde hoofden.
De wanden zijn versierd met groote fresco's, die de
verheerlijking van het Pausdom verkondigen.
Gregorius XII, een Boncompagni, die kort voor
den Bartholomeusnacht Paus geworden was, heeft
gemeend de Bloedbruiloft van Mei 1572 als eene bij
drage tot verheerlijking van het Pausdom in drie
groote fresco schilderijen te moeten doen vereeuwi
genMen ziet o.a. hoe Colligni en zijn schoonzoon
Téligny vermoord worden, en ook hoe Koning Ka-
rel IX met genoegen naar dien moord kijkt. Als
herinnering aan de bloedbruiloft liet. Gregorius een
medaille slaan, waarop men een engel met in de
eene hand het zwaard op een troep Hugenoten af
gaat. Het onderschrift luidt: Ugonottorum strages |voera
1572. (Doodslaan der Hugenoten)). Wanneer men
dan beseft dat er niet veel toe noodig zou zijn om
weer tot harde maatregelen tegen protestanten te
komen, want dat zijn immers volgens de katholieke
geestelijken geen christenen, dan kan men niet an
ders dan met groote ontroering de artikelen in
uw blad over de verroomsching der Engelsche
Staatskerk lezen. Met genoegen las ik over plannen
om nu reeds van Hervormde zijde te zorgen voor
het bouwen van protestantsche kerken in cle nieuwe
Zuiderzee provincie. Zouden de verschillende pro
testantsche secten nu niet eens de handen ineen kun
nen slaan. In Sluis heeft men een fraai oude man
nen- en vrouwenhuis voor protestanten, dat is -door
alle protestanten gezamenlijk bekostigd en zeer ge
slaagd Laten de protestanten zoeken naar hetgeen
hen vereenigen kan en hen vereenigen moet, nl.
vrees voor verroomsching.
Wanneer alle protestanten de handen in elkaar
slaan, dan kan de nieuwe Zuiderzee provincie pro
testant, en niet, zooals de Haarlemmermeer, een
Roomsche polder worden. De protestanten moeten
maar eens denken aan de woorden van den beken
den Oostenrijkschen diplomaat, graaf Gozze: „La 16-
gislation du bon Dieu est bonne, mais pas sa juris-
prudence".
nda
eelv
,1 va
spel
75 c
Big 8
B
OC
Caf<
V
Bekendmakingen.
AANGIFTE VAN LEERLINGEN VOOR DE
OPENBARE LAGERE SCHOOL.
Burgemeester en Wethouders van Schagen ma
ken bekend, dat op 1 Mei a.s." toelating van nieuwe
leerlingen tot de openbare lagere school zal plaats
hebben.
Aangiften moet geschieden door ouders of verzor
gers van kinderen vóór 1 April a.s. bij het Hoofd
der School, bij voorkeur des namiddags tusschen
3^ en 4 uur.
Overlegging van het trouwboekje der ouders is
gewen&cht en medeneming van een pokkenbriefje
van het kind is noodzakelijk.
Schagen, 17 Maart 1927.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. CORNELIS'SEN.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
AANGIFTE VAN LEERLINGEN VOOR DE
BEWAARSCHOOL.
Burgemeester en Wethouders van Sthagen ma
ken bekend, dat op 1 Mei a.s. toelating van nieuwe
leerlingen tot de Bewaarschool zal plaats hebben.
Aangiften moet geschieden door ouders of verzor
gers van kinderen vóór 1 April a.s. bij het Hoofd
der Bewaarschool, Mej. J. de Vries, bij voorkeur des
voormiddags tusschen 11K en 12 uur.
Overlegging van het trouwboekje der ouders is
gewenscht en medeneming van een pokkenbriefje
van het kind is noodzakelijk.
Schagen, 17 Maart 1927.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. CORNELISSEN.
De Secretaris,
ET
uv
ir:
d<
lanv
na
i
G
Lerp
fnd
Hii
l
t 8
haar ti&g komen aanrijóbon, was hij tofc in rijm
ziel verheug-d dat zij! gekomen was. De sterke,
eohte vriendschap die beginne® -was bij hun al-*
lereerste ontmoeting* toen rij zoo hartelijk belang
stelde in den Stedeling", aa die rioh zoo gestadig1
het heele jaar door ontwikkeld had, gat hem nu,
een gevoel vanfc jnoost en rust. Vermoeid en veld
slagen door Zijn teleurstelling en door zijn tweo»
strijd, verwelkomde hij rijn vriendin met een
warmte en een vreugde, die op da wangen va®
Kitty een blos van blijdschap riepen.
Want ook Kitty had f juist een vernederende
en teleurstellende beproeving doorgemaakt. In haar
verwarde .stemming, in haar onzekerheid en ver
deeldheid, was heb jonge meisje erven blyde met
het gezelschap van Pathes, als hij met heb hare.
Zij had een eigenaardig gevoel van verlichting en
veiligheid in Zijn tegenwoordigheid, als iemand
die over verradelijk drijfzand loopt en plotse*
ling vasten grand onder zijlui voeten voelt.
jtk zag .jiQ langs heb .liuis rijden," zeide zij'
toen Zij1 bij die bron gekomen was, waar hij' op
haar stond te 'wachten, en ik besloot jtnieteani
dat ik ineb .je mee Zou rijnen naar Granite Basiinl
en daar mijn vrienden Manning opzoeken. Zij
vroegen mij of ik deze week wilde komen en ik
aflu denken dat de wittebroodsweken nu wel vorxr-
bi| zullen Zijn. Je weet toch waar zij gekam
peerd zijn, met waa/r?"
„Ja," antwoordde hif, „Ik heb Ze gis-l
teren gerien. Ga ritten en msb even uit. Je hebt
Zeker hard gereden."
,(Ik won je Zoo gauw mogelijk inhalen, -j
zeide Zij lachende, j— terwijl zif van haar paard
sprong, „en je begrijpt d'at. je mij oen heel
eind vooruit waart gekomen, terwijl ik bezig 'was
Midnight te zadelen. Wat is dat nier een aardig
ilekjel Ek moet dadelijk eens van dit water
,Het spijt mij dat ik geen beker heb," Zeidé
hij, maar ril lachte met al het genoegen van oen
goéde kameraadschap terwijl hij antwoordde: „Jé
vergeet dat ik hier altijd aa® 'de gebruiken van
het land gewoon ben geweest. Ba terwijl zij haar
breed en hoed afnam, ho^ rij zich naar den grond
om uit die bron te drinken, evenals hijf had gleh
daan.
Terwijl hif haar gaydie sloeg vloog er oera plot
selinge gedachte door Zifn hoofd, oen gedachte,
Zóó verbijsterd éh ZÓÓ onverwacht, dat hu er een
ocgenblik ontsteld van was.
Wordt vervolgd-
zzl
var
Da
onc
H.
vrije
Zo
va
■stin
I, m;
«st, s
da
Wor
ol Vi
trijgt
