Hoest en Abdijsiroop MM- [II [[HEI: Brieven uit Rome. 'hjuJudL Papieren Rozen Tweede Blad. Feuilleton. steken in de zijde Schager Courant Zaterdag 16 April 1927 70ste Jaargang. No. 8034. O-n het. vijfjarig bestaan van het fascisme glans rijk te vieren zijn. niet minder dan 8D.000 jonge zwarthemden, die de noodigo voor-oefeningen ge d run had dein (do zoogenaamd© jVvanguardiede t or 'waardig gekeurd een gowcor te ontvangen .•n oen dip! ma, daarvoor beloofden zij van hun kant trouw aan het Facisme en aan het vader land, do naam van den Koning wordt bij' zoon plechtige gelegenheid «niot genoemd en -diens do curatieve figuur hooft dan ook jritoba uit te staan met dez'f niet geringe taaniajnie van de militaire m cht in zijn rijk. e Maar waa? kanton toeh eigenlijk de^ 80 milüoen lire vandaan die elk jaar noodig rijh voor het onderhoud en de volledige uitrusting van de „Mi- liria Nationale"? Er wordt oen militaire natie van) Italië gemaakt, oen oud hoofdofficier vain hiet Nederlands oh le ger, was vol bewondering over de houding der soldaten, met veel belangstellnig Zag hu 0e oefe nen, 'en hij constateerde, dat_ het militair hier «en veel gedisciplineerde!' en flinker ngnur maak te dan het Fransohe; hij oordeelde dab het fee gor hier niet minder goed in elkaar s&fc dan het Duitsoh© van vóór den oorlog. Bij gelegenheid van de fascistische parade de fileerden voor den Duce alle Ballila's van Rome, dus een vijfduizend jongens van tot l> jaar; d. ze kereltjes moeten eiken Zpndagochten - «eeren ti.ve.'ceeren inplaats van de Mis te gaan bywonon, en hiervan maakt do geestelijkheid in hun hart den Duce een verwijt want dozfc aoefeningen Zui den cw ongoed op een ander tuur gesteld kunnen w rd:n. Het is een weemoedig gezicht die lange rijen van kinderen te zien die al zoo jong sol daatje leerde spelen: ze moeten vroeg_g9dresseerd w rden om binnen afzienbaren tijd Frankrijk te lijf te kunnen gaan en van Zijn koloniën in te pikken, dan kan andermaal het monumenti voor don onbekenden soldaat geopend worden en een tweede kist boven de eerste gezet worden,frissche kransen a.angedragon en de moedors der gevallenen met handgeklap begroet worden....zooals dat hier de gewoonte is. liet noodlot wil dat Italië een militaire natie wordt en wanneer het zich met onnoemelijke offers omhoog geworsteld heeft wordt het door haar ja- loersche zusters van den berg af gegooid waarop het (meende zich een wachtpost te kunnen ver overen De Italiaan is een gebaren vechtersbaas; waar zijn, in de tijden die achter ons liggen, zulke „Oondotfciori" geweest als op deiaen bodem? Het standbeeld, da.t zij in der tijd voor Giovanni di Medici, bijgenaamd: de Kapitein van1 de Zwarte Bonue, in zijn vaderland Florence opgericht heb ben terwijl hij toch de stad aan deni koning, van Frankrijk verraadde, dit eereteaken voor een man die tot een der grootste monsters behoorde di© ooit hier geleefd hebben, is een bewijs van de wondering die men hier voor den soldaat heeft. De roman van een Circusmeisje uit het Engelsch van RYBY M. AYRES. Verlttald door J. VAN DER SLUYS. (Nadruk verboden.). 7. Je moet liier uitstappen. Hij lachte haar bemoedigend toe.Ik geloof niet, dat Sherny of iemand anders aohtea-dooht zal hebben;, wij zijn nog geen anderhalf uur bij1 elkaar geweest. Kijlc luiet zoo bedrukt, Rosalie, dib is de laatste dag van het oude_ leven. Vergeet vooral niet wat ik je gezegd heb; je moet de woonwagens verlaten, heel vroeg in den morgen, zoodra het licht wordt. Ik .zal hier met de auto op je wachten en dam gaan wij recht door naar Londen. Tegen den i tijd, dat ze je missen, zijn ^wy allang buiten hun bereik en dan....ademde hij1 diep en keek over haar heen naar de groep blaaerlooze boom en, waar achter liet ouide hui» stoaid, waarvan hij1 noodt meester zou zijn.... en dan zullen wij een nieuw leven -berinnen.... Hij stak haar zy'n. hand toe. Heb je geen glimlach voor me? vroeg hij' moe. Geen glimr lach voer.... je man? E>n diepe bis kwam over haar gezicht; haar 0 gen stenden vol tranen. O, ben je er wel zeker van heelemaal zeker, dat het je nooit zal berouwen? vroeg Zij schuw. He ben zoo'banigt. Je bont iemand uit een deftige familie en ik, wel.... De jonge Briton lachte. Kom, ik ben immers niet veel meer dan een bed e n ar, - zei hy miet gedwongen vroolijkheid. hu ik wil niet hebben, dat mijn vrouw Zoo gering oyor zichzclve denkt. Hij! schudde haar vroclyk heen ien weer. Ik bani er trotsch op, 'dat je zooveel vertrouwen in injj' gesteld hebt, je zult er nooit berouw van hebben, Rosalie. Wij zul len heusch heel goede maatjes worden. Wacht maar, morgen heb ik je al heelemaal voor mijzelf. Maar zij lachte niet Twee dikke 'tranen rolden haar .wangen op haar armoedigen mantel, blik 0111 a,an me^ dohjédlspellenids in haar ik eoat denk, dat heb je spijt, t- f dab' je je voor mij s~h amt, maak ik een ©inde aan mijn leven. Do ©rnst ui haar stem, de vaste wil, die uit haar blik sprak, maakten diepen indruk op Bribon Zoo 'mag je niet pralen, daarvoor heb ik 1 lmmers aanleiding gegeven. Ik...maar la- t n we aan zooiets niet denken op onzen trouwdag. Laat my je ring nog eens zien, mrs. Briton. liy nam haar hand, een kleine, bevende hand, waaraan de trouwring zat. Terwijl de jonge Briton ernaar keek, voelde hij v,i£wLen 'ZBlf!re"Vlt Wat had hij gedaan? Wat ;oor Bron van eondelooze zorg- en ongeluk had hii J", f00" van v<»dwaaed ejoisnie voor zdch- zeil en haar geopend? Het leek hem of duizenden stem- H-Ti'nÜ ™prd toasohreeiuwden, hij beet zich S? -w. "PP00'hlJ wgnsohte zijm ooren te Ifunnen slUitrn VOOT de spottende kreten. Plotseling liet Ar band van zijn vrouw los. r kxIam zii spontaan op hem toe; ze ging op haar teenen staan en legde met een lief Giovamni was een woesteling wien de perverse lust om te dooden zóó in het bloed zat, dat hij geen andere voldoening, geen ander begoereu kende, dun op du wieedste manier «ijn medwmensohen te la ten lijden. Als er ooio een ïuau hier geooren werd wiens naam een schandvlek ie voor het huis Medici en voor do kunstzinnige stad aan den Arne, dan is heb dez8 gevreesde Lapdtana ger woest. En toch aarzelde i©en rijk gcUiustreerd week- biaa niet jiu zjjji vierjn>ndai-djaaigen sterfdag te herdenken en tal van portretten te geven van den goaegJEUïcexdcn, wiens giu.pendwreect geaLht aan ten Joop van een hyena doeo denken, xvlaar alles van Italië moet tegenwoordig verheerlijkt worden. Bij de gelegenheid van De Bioaiedi/s vliegtocht waren affiches op de muren geplakt, daar lazen we: „ItaJjaansche machines, itahaansohe energie, italiaansche genie zet de geheel© wereld in verba zing". Er waait een wind van huogmoad door de landen die ons bezorgd maakt; hev schijnt wel dat 'ze hier mees geleerd heboon van bet snoe vende: „Duitschiand ubter alles" l, Heb natiunaii- tedtsgevóel moet op allerlei manieren aangewakkerd worden. Met reusachtige letters lezen we op mooi gekleurde s.trooken papier: „De vlag van Italië wapperde op den Noordpool en wordt nu door geheel do wereld gedragen." De stad Rome sRot met Amerika een léening van 20 millioen dollar om de Urba ruim aan1 te te leggen, de gebouwen, het oude imperium moe ten opgedolven worden, en zoo al meer. De anti fascisten grijpen angstig naar hun beurs, ze we ten dat de belastingen steeds stijgen.... En terwiji heb militairN vertoon in de straten van Rome toeneemt, staat de Sb. Pieber met zijn glanzende koepelals een giroobe lichtbel boven de woelige stad en had er in heb Vitikaan een indrukwekkende plechtigheid plaats op den dagi. dat Paus Pius XI de heldhaftige deugden van den zalig gespreken priester Den Bosce prees. Toen deze eenvoudige geestelijke voor 40 jaar stierf, liet hij, door den omver moei dj en arbeid van geheel zijm leven, duizende schulen, stichtingen', hospitalen, met alleen in Italië maar over geheel de wereld achter vereeniginged di© hij oprichtte of die in zijn geest opgericht werden om jonge arbeidsters en arbeiders tob goede Christenen op te voeden waar zij leeren hun ledige uren op nuttige wijze door te brengen waardoor tallooso velen afgehou den worden van het kwaad, dab hen vroeger in de gevangenissen bracht. Terecht mocht de Paus zeg gen dat zulke mensohen als lichte meboeren zegen en .geluk brengen aan ons voorbij"1 gaan, zooals andere ellende en verwarring verspreiden. Dood eu vernieling bracht Gievanni di Medici waar hij met zijn Zwarte Bende voorbij1 trok, barmhar tige liefde voerde Don Bosoo tob! de mensohen daarom liet deze een zoo lichtend spoor achter; overal bracht hy schoonheid en Hefae waar hü heenging om zijn jonge vrienden met raad en daad te steunen. En toien wij' vanaf-de Pinoio die duizend© knapen als eem groot© zwarte^ .telang zich zagen voortbewogen om den Duce hun hulde te brengen, welde het als oen gebed in ons hart op: onecht do gedachte aan. Dan Boe co dien weldoener der mensohheid, hen leeren het leven als een heilig goed to beschouwen en hen afkeerig maken van daden die voeren tob moord en ver nieling.. E'. F. Doos30"^0,Tube 80ct. Bjj.-Apoth.en Drogisten. gebaar haar handen op zijn schouder. Wat er ook gebeiurt, zei zo langzaam, ik zal altijd blij zijn, dat je ma gebrouwd hebt. En zfij kuste hem. Er kwamen tranen in de oogen van den jongen Briton. Hij voelde zich beschaamd, vernederd maar ook geroerd. Ik wil zoo graag goed voor je^ zijn, sta melde hij met jongensachtige impulsiviteit; hij' buk te zich en kuste haar ook. De regen had opgehouden, toen hij' alleen door het dorp terugreed,- een bleeke zonnestraal kwam door de wolken gluren en tooverde gouden schit teringen in de kleine plassen op <fen weg, een troep snaterende ©enden vlagen op naar den kant van den, weg. Sootb, de herdershond, kwam hem door de op rijlaan tegemcefcrennen; Blunt stond in de open deur. Mr. Fergerson wenscht u te spreken, Mr. Rorie.# Hij zegt dat heb heel belangrijk is. Rori© werd bleek, het was zy'n plan geweest aan den ouden Fergerson te schrijven wat hij' gedaan had, hoe hij de lij©1* van Zijn leven voor de toekomst afgebakerd had. Heb zou gemakkelijk ge weest zijn te schrijven, maar het scheen hem vrij wel onmogelijk alles mondeling te verklaren. Is hij in de bibliotheek? Ja, mijnheer, hij kwain juist, nadat u weg was, mijnheer, eu zei, dat hij zou wachten. Rorie hing zijn jas op en voegde zorgvuldig zijn schoenen op de mat af; ze waren wel hee lemaal niet vuil, maar hij moest tijd winnen. Blunt wachtte op he.n. Heb je dien gebrekkigen kerel nog gezien? vroeg Rorie onverschillig. Hij was er heelemaal niet nieuwsgierig naar, maar zij'n zenuwachtigheid zocht een voorwendsel om wat te zeggen'. Blunt fronste het voorhoofd. Hij slenterde vanmorgen weer om heb huis, mijnheer, en nadat u uitgegaan was, *Mr. Rorie, was hij zoo brutaal om aan de voordeur naar te vragen. Zei, dat het van groot belangi. was. Aha./ lachte Rorie. Wat heb je ge zegd? Ik zei hem dat u uitgegaan was mr. Rorie. Hij zei, dat hij dat wist. Hij had u zien gaan ©n wou graag we ben wanneer u terugkwam en waarheen u gegaan was, zoo'n brutale kerel. He heb Sciotb op hem afgestuurd en daarna heb ik hem niet weer gezien. Wat zal ik tegen1 Jbtom zeggen als hij weer komt, mijnheer? Rorie aarzelde, er kwam een grimmige trek in zij'n oogen. Zeg hem, zei hij, dat ik morgenmiddag naar 'Australië vertrek. Mr. Roriel Mijnheer!...Het blozende gezicht van den ouden Blunt Averd bleek; hij stond zijh meester met open mond aan te kijken. Maar dat meent u toch niet, mr. Rorie? Toch wel, zei deze. Hij draaide zich om en liep naar de bibliotheek, Blunt verbijsterd aohr fcerlatend VI. Roderiok bleef een oogenblik in de gang staan mot feijn hand op de kruk van de gesloten dour van de bibliotheek, rijn ha,rt klopte hem in de keel. Hij voelde zich heelemiaial niet op tijn gemak; de _oucle Fergerson had zulke doordringend© o. gen. Hij' wist heel goed dat de oude heer zich heftig zou k^n^m teen zijn huwriijk. Toen Rorie ebtdelijk de deur opende en de kar mer binnentrad, deed hij" dat met het hoofd uitr zijn 't gevolg van een ver waarloosde verkoudheid en waarschuwen U voor het naderend gevaar van borst- aandoening. Gebruik daar om nog vandaag de beproefde Benige weken geleden Zijn er oen paar mede- deelingen gedaan over ©en uitvinding van een voorbehoedmiddel tegen mond- ieni klauwzeer onder koeien. Thans heeft de uitvinder, dr. W. G. N. van der Sleen te Haarlem, oetrooi op dit middel aan gevraagd. Dr. van der Sleen was nu bereid nog eemge na dere miededieelingen te doen. De verzorging van de koe is zoo Zei hij! onA oldoende. Vergelijk eens een koe met een wilden buffel. De geweldige kracht, .oerkracht werkelijk, die de groot© wilde run dersoor ten ons toonen, waar is die bij ons vee gebleven? Bovendien kent men onder de buffels geen mond- en klauwzeer, Latèn wij niet trachten van ons vee weer wild© bisons te maken, dat zou ik onz© melkmeisjes niet willen aan doen^ 'maar laten wij1 ons wel afvragen: Geven wij dit dier, ons kostbaar bezit, allee wat het toekomt? Zyn voedsel en andere omstandigheden vergelijkbaar met de levenseisclien van oeros, buffel en biisan. -of van de prachtig© wilde antilopensoorten in de Afrikaansoh© steppen? En dan valt de vergelijking voor ons vc© slecht uit. Natuurlijk is de vraag één. of twee koeien per hectare van overwegend belang; voor onze veeteelt; wij hebben nu eenmaal niet de onme telijke prairie, het niemandsland tot onze beschik king. Met de oppervlakte moet worden gewoe kerd. Maar hoe staat heb jmiet het voedsel? Krijgt uns vee die stoffen, die voor zyn leven noodza,- kely'k zijn en ontvangt het die in voldoende mat©? Hot antwoord op deze vraag kan op verschillende wijzen gezocht worden, maar iedereen zal begrij pen, dat hier dierkunde en plantkunde hun rol spelen, maar ook de aardkunde, daar do planten ■da© heb voedsel vain hot vee vormien, zich zelf uit d© bestanddeelen van aarde en lucht opbouwen. Nu is de laatste tientallen jaren voor verbete- teriug van onze landbouwproducten heel wat ge daan en iedereen weet, dat dit naast meer zorg bij de keuze van het zaaizaad ook voor een zeer groot deel te danken is aan de besmettingsleer. En nu is er niets, dat dan1 reiziger in yerre streken zoo sterk opvalt als de enorm© plantengroei, die wij gewend zijn met den naam oerwoud, maar ook steppe of prairie te bestempelen. De reden, dat deze maagdelijke gronden nooat uitgeput raken, ligt voor de hand. Het gras, dat er groeit, sterft er en vergaat er en bestanddeelen, die voor den opbouw aan den bodem Zy'lnl onttrokken keeren weer in dien bodem terug. Een geweldig dieren dagend in den nek de 'man in deii groeten gemakkelijken stoel bij het vuur moest wel den indruk kry'gen van ©en schooljongen, die Zijn straf in ontvangst kwam nemen en die zich groot wilde houden. De advocaat stond op en kwam hem te gemoet met een vriendelijken" glimlach. Wel Roderick? Rorie ging op de leuning van een stoel zitten met iden ,rug naar het licht; hy1 haalde tastend zijn sigarettenkoker voor deni dag ©n presenteerde Mr. Fergerson. Ik ben blij' dat u gekomen bent, zei hij met een vaste sten)., die weinig in over- eenstemmingf was mot Zijn innerlijke gevoelens. Ik had u juist vanavond, willen schrijven. Hü Werkelijk? glimlachte Mr. Fergerson. Roderick veelde zich geïrriteerd door dien glim lachten ging haastig voort: Ik had u willen schrijven, dat ik morgen met een van de Oriënt- booton naar Australië vertrek. Het is volkomen doelloos voor mij' om tnog langer hier te blijven. Ik moet. zien, dat ik mij op ..een of andere manier door^ het leven sla.... ITy (dacht wat de oud© Fergerson wel zou Zeg gen, als de woorden, die hem verder op de lip pen lagen, eenmaal uitgesproken zouden zijn; maar de oude Fergerson liet hem geen gelegenheid het sensationeele nieuws te vertellen, want hij' viel hem in de red©: Eien tamelijk plotseling besluit, vindt j© niet, 'Roderick P - Och, kykt. u eens, nadat heb testament van ,mij'n vader bekend was, had ik mij voorgenomen 'om niet in Engeland 1 te blijven. Ik nam.drie di- gen geleden passage. Wel, waarom zou ik mij' de zaken 'mooier voorstellen dan Zn zijn? Hier in Engeland hdb ik afgedaan. Ek heo meer schulden dan ik ooit kan terugbetalen. Hr zal geen enkelen meer overhouden/nu ik zoo goed als een' bede laar ben. Ik ken de mensohen. Ik zelf Zou anders zyn maar wel laten wij er niet verder over En Miss FaneP.... De vraag van den ouden' advocaat werd heel rustig gesteld. De jong© Briton' werd vuurrood. Hij oliet. zijn sigaret op den grond vallen. Zy heeft mij don bons gegeven, zei hij a.b- rupt.^En gelijk had ze. Ik jniaak er haar geen verwijf van. Zij is niet gewend aan armoede en bovendien waren we nog niet officieel verloofd. Zij Was geheel vrij' om te doen wiat zyi .wilde. Zoo, zoo. Stilt©. Miss Fane Zou wel met je getrouwd Zy'n, als je vaderis testament anders geluid had?.... Roderick fronste het voorhoofd. Ik veronderstel van wel. Maar ik maak er haar geen verwijt van, viel hij eensklaps uit. Waarom zou Zo met ©en bedelaar trouwen? Hoe (meet ik haar onderhouden? öc kaai' nog niet eens voor mezelf zorgen. En dus ga je naar Australië? Ja Toch ben je ier nog niet, Roderick. De jonge Briton bleef voor zich uit staren'; hij lachte schamper. Ik dacht wel, dat u mij niet zoudt willen gelooven. U dénkt zefcor, hy is toch niet genoog ronn om zich in een' vreemd land een bestaan^ te gana schoppen, is 't nietP? Hier, is mijn reisbiljet, overtuigt u zich maar. Hij haalde eenige papieren uit zyh! zak en wierp die op de tafel, maar greep Ze dtreet woei- óorug. Hij had er zoo gauw niet aan gedacht, dat hy twee plaatsen besproken had. Wel be schouwd was er heelemaal geen xeden> waarom leven verbergt zich in den weelderigen planten- groöi, tn/iet alleen de revwen óls olifanten en bL wxw, meur cuk de in gewicht v©pl belangrijker hon derden kleine zoogdieren, duizenden v^ul» eu tien duizenden insecten. Maar dat allee keert weer tot de aarde terug. Allee sterft waar het geleefd heeft en bevrucht daardoor weer d©n bsodeon, die het voedde. En nu bij ons. De landbouwer heeft het al ge leerd. Die weet welk gewas ohilis al peter en welke grond superphosphaat noodig heeft. En het be rooide arme Drenthe is bezig zich te ontwikkelen tot een onzer belangrijke landbouwprovinciesMaar de veeteelt is nog niet zoo ver. Heo gras wordt als hooi of ,als groen voer door bet vee naar binnen gewerkt, ©en beetje mest, dus voor heb vee onbe langrijke bestanddeelen en wat kalk worden wel eens toegevoegd, maar 'daar houdt het gewoonlijk ook mee op. En de ko© gaat gedeeltelijk naar den slager, gedeeltelijk naar do lijm,- en gelatine, of beendermeeltabriek, misschien maakt men uit de ingewanden nug varkensvoer en vergeet dan niet, wat aan melk, boter en kaasproducbeu van het koeienliohaam d<ftr het voedsel moet worden ge leverd... Wfj kunnen dus de samenstelling van cerboech on oerbodem met die onzer weilanden gaan ver gelijken; ook -de bestanddeelen, vervalt in 'ons gras, ly'nmeel, oliekoeken of wat dan ook, met die samenstelling van- de planben afkomstig van oer- boech -of alpenweide, waarbij1 do onderzoekingen onzer landbouwproefstations een' schat van kennis hebben opgeleverd. En dan kunnen wij' ons afvragen, welke do be standdeelen Zijin waaruit hct# koieacnliohbaam is op gebouwd len -of die allen in voldoend© hoeveel^ hedd in het gegeven voer aanwezig zijn. Iedereen weet, welke prachtige resultaten bereikt zijn met wat kalkyo-edering in de weilanden van Maas en Waal en in deze richting moet de verbetering wor den gezocht. Naast die kunstmest moet kunstveevoer een groote ro-1 gaan spelen. Aan het gewonevoer moeten chemikaliën worden toegevoegd, die in ons gras en Iynmeel enz. ontbreken of niet in voldoen-1 de hoeveelheid aanwezig zijn en zoodra #wij dit doen,_ begint het vee er beter uit te zien. De houding is beter, de dieren zyn tieriger, de huid verkrijgt of herkrijgt den mooien glans, dien de boer zoo graag ziet, omdat .het een bew-y's is van den goeden gezondheidstoestand van zij'n vee. Ook! is overal daar, waar de stoffen waar blijkbaar hot bieest behoefte bestaat, zijn gevoederd, het gevreesde mond- en klauwzeer tot nu toe wegge bleven, niettegenstaande rondom de proefdieren hoen 'menig weiland het .bekende bordje met op schrift droeg. Dr. van der Slcon is zoo vertelde hü ver der nu met zyn onderzoekingen zoover, aat hy meent met het in den handel brengen van rijn voederzoutenmengsel niet Janger te mogen wach ten. Eerst mo©b in de grove fouten van onze tegenwoordige voedermethode worden voorzien. 'Dan zullen wij ons nog, verdér moeten gaan aanpassen aan dé plaatse! ykc toestanden en zal voor elke landstreek apart moeten worden nagegaan wat in bepaaldo gevallen nog ontbreken kan.o Maar als det grove fouten rijn weggenomen, zullen groote opidemiön, zooals mond- ©n klauwzeer jaren, niet moer voorkomen, evenmin1 als wij tegenwoordig nog weten van scheurbuik, van nokken, van pest, al thans in ona^ gezegende Holland, yaarvanuit al menige belangryke verbetering op landbouw en vee- teeltgebied haar zegetocht door de wereld is be gonnen.. E-en belangrijk ding is nog, dat die sohemikaliën, al© moieben- worden toegevoegd, zoowel door maïs meel als door lijnkoeken of ly'nmeel vermengd in den handel zullen worden gebracht" en, en dat is ook zeer belangrijk, dat d© prijs der zoo bereide voe- aenniddelesn slechts weinig hooger zal zijn- dan do marktprijs dezer waren zonder toevoeging. Met een .of twee gulden per honderd' kilo zal hier al veel te bereiken zijin. i hy den oudén Fergerson het nieuws van zy'n hu* welyk zou vertellen. Het Zou alleen maar aanlei ding geven tot een lonverkwikkelytfce discussie on hoicgstwaarschyinlyk 'Zouden Ze elkaar na morgen nooat weer terugzien. Hij Zou het hem wel echry- ven. Hy stak dé papieren wedr in zyn zak; ook zijn trouwakte was er bij', viel hom in. De boot vertrekt om vyf uur, zei hy ver- .Maar j'e izult ©r tniet mee vertrekken, zei Mr. Fergersöiy glimlachend. De jonge Briton hooide de schouderrs op. Ik kan u natuurlijk niet dwingen om heb t© gelooven, Zcd hy soherp. ötond op van de stoelleuning en liep naar hot raam. Het wns ©en zoauiigo namiddag; de wolken ©u de regen van dien morgen waren v(jr- dwenen; oen merel zat to fluiten in de hooge bcomen. Onwillekeurig zuchtte Rorie; het was n;g r1?- vor0ni tol1 hem doorgedrongen, hoe sterk hy tooh wel taajn dit huis gehecht was, hoe prachtig het toch wel was. O, als hij tooh eens kan ontwaken om tot bet besef t© komen, dat hij1 gedroomd had, dat alles ->en nachtmerrie was geweest het lezen van dat onbillijke testament de brief van Fane zijn huwelyk vanmorgen in de kleine schemerige kerk wakker te worden en weer ryk en gelukkig te zijn en vrienden te-hebben. Roderick f.... In elk geval moest d'e oude Fergerson niet mor- Icen, dat hem eigenlijk allemaal zx> aan het hart ging. Hy zou Lchend en uitdagend zijn billing"- ^chap" dragen. Hü ging terug n iar den haard. De oude man keek hem met glinsterende orjgen g©n aan. Veronderstel eens, zei hy plotseling, dat er "©n ander testament gevonden wordt waardoor jij heer en meester van dén heelen boel hier bleet, Roderick. Dan Zm- je niet méér over Australië praten, denk ik., Roderick lachte droevig. Veronderstelwaartoe dient het to veronder stellen? Dit is geen kindersprookje1 of een goed koop romannetje. - Koen, - «ei de oude Fergcson mi geheel ernstig Het is de zuivere waarheid. En soms is de werkelijkheid nog romantischer dan de ver beelding, Roderick. De j.ongo Briton koorde zich langzaam- om. Ilij had un li©t A-uur staan te staren. Wat bedeelt u eigenlijk P "Ck bedoel, dat ik toch nog een ander en later testament onder je vaders papieren gevon den heb. Roderick, waarbij hy alle vroegere beschik-" kmgen hoiuoept en j© tot ecnig erfgenaam maakt. Er viel ©en tastbar© stilte. Dc jonge Briton stond met naar voren gebogen hoofd, doodsbleek en met verbijsterde oogen naar den ouden advocaat te staren. Is is het^waar?....stamelde hy heesch Houdt....houdt u.'niy niet voor d.on gek? Mr. Fergerson stemd op en lei zijn handen ver trouwelijk Op dé schouders van den jongen man. i8 de waarheid, Roderick, de zuivere waarheid. Het testament werd niet door mij op gemaakt, maar het is absoluut wettig, wijst jou als ©onig erfgenaam aan. J© vader is altyd een eigénjuyrdige man geweest, men kon nooit weten, 'wat hij van dén conan_ dag op den anderen Zou doen. Gelukkig, dat hij' tenslotte het eenig juiste gedaan heeft ^K^leriok wankelde een paar schreden' achteruit, ITy leunde togen de tafel, nog steeds ongeloovig voor zich uitstarend. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1927 | | pagina 5