Brieven uit Rome.
Gemengd Nieuws.
Plaatselijk Nieuws.
Dat u de operatie telt door
staan is zoo goed als zeker en al
bezwijkt u er onder, dan zult tx
nog de voldoening hebben het
tenminste te hebben geprobeerd.
nigie geleerde, die medetrok in den oorlog en niet
terugkeerde van een gevecht in Macedonië. De vrouw
twijfelt geen oogenblik en haar geheele familie her
kent hem, allen zijn overtuigd 'dat het Canella is;
deze krijgt door de émotie zijn geheugen terug, hij
herkent zijn vrouw en deze neomt hem mede naar
huis; de steen, die ter zijner nagedachtenis in het
instituut is aangebracht, waar hij werkzaam was,
kan dus gevoegelijk weer uit worden gebroken
Maar zie, terwijl Canello, heel rustig geniet van
zijn huiselijk leven, van zijn vrouw en kinderen,
komt als een donderslag een anonieme brief de
rust verstoren. Hier staat wit op zwart dat Canella
niet Canella i9, maar een misdadiger, die gezocht
wordt, een zekere Bruneri. De man. die op het kerk
hof rondwaarde, kwam, daar wel degelijk om te ste
len, maar toen hij gesnapt werd, speelde hij de held
zonder geheugen; tusschen den waren en valschen
Canella bestaat alleen een fysieke overeenkomst.
Canella was musicus, maar nu kent bij geen
noot, evenals Bruneri. Men meent bewijzen te over
gevonden to hebben om den mystificateur te ont
maskeren, die het tegenovergestelde van den be
treurden Canella, n.1. een wreede, valsche cynikus
moet zijn. Maar meen niet dat het drama nu uit is;
alle dagen komen nieuwe verrassingen. Mevrouw
Canella blijft op haar stuk staan; zij looft 30.000 Lire
uit voor dengene die ontdekt waar Bruneri zich op
houdt; het beteekent niets in haar oog dat er een
andere zoon en broer gekomen zijn, die beweren dat
deze pseudo-Canelio, Bruneri is, noch dat de politie
haar den vinger-afdruk van den vermeenden echt
genoot laat zien die volkomen overeen komt met
die van den delinkwent. Het wordt nu Turijn tegen
Verona, want Canella wordt ondersteund door de
Veroneezen, die zich om de echtgenoote en hare fa
milie scharen, terwijl de vrouw van Bruneri met
alle inwoners van Turijn, zweren dat Canella een
groote bedrieger is, dien ze maar al te goed kennen.
In de huizen Bruneri en Canella wordt veel ge
weend en oneindig geredeneerd, want de zonen van
den professor willen niet dat bun vader, dien ze zoo~
blij zijn terug te hebben, hen afgenomen wordt en
in Turijn wil de oude moeder van Mario Brunelli
haar zoon zoo graag van de gevangenis redden en
zijn kinderen houden zich om dezelfde reden van
den domme. Intusschen gaan de couranten voort
sensationeele berichten over het geval te brengen.
Sommige reporters zijn op de hand van mevrouw
Canella, omdat hare positie al te netelig wordt,
wanneer zij zou moeten inzien, en in het openbaar
erkennen, dat zij het slachtoffer van een noodlot
tige gelijkenis werd en den typograaf Brunelli met
heete tranen van vreugde in hare armen gesloten
heeft
Het geheele geval lijkt ons een prachtig gegeven
voor Pirandello; in zijn eerst volgend theaterstuk
kan hij er aan demonstreeren dat men nooit weet
wie men zelf is, dat de man met het lidteeken, die
op het kerkhof rondliep, wellicht zelf niet weet of
hij een professor dan wel een letterzetter is; dat me
vrouw Canella de kluts kwijt raakt, of zij weer de
oude liefde voelde voor haar zachtzinnigen filosoof,
dien ze tien jaar lang dood waande, dan wel of zij
door een funeste gelijkenis is gaan houden van een
vreemde oplichterMisschien werkt de auteur al
aan een zeer boeiend stuk, terwijl het raadsel Ca
nella of Bruneri nog niet is opgelost 1 E. 'F.
DE STAND DER HUWELIJKSMARKT IN
DUITS CHLAND.
Een medewerker van het „Berl. Tag.' heeft eens
geinformeerd haar „den stand van de huwelijks
markt" bij een der voornaamste huwelijksbureaux
Daarbij bleek, dat hoewel er nog geen sprake i3
van de groote bruidschatten van voor den oorlog,
de toestand in dit opzicht toch veel verbetert. Wa
ren vóór den oorlog bruidschatten van een half mil-
üoen geen zeldzaamheid, zoo geldt thans een „Mit-
gift" van 200.000 M. als een*zeer behoorlijke huwe
lijksgift. De groote bruidschatten, van vroeger ko
men nog wel voor, maar dan zijn het meestal Duit-
schers in het buitenland, die zoo royaal zijn en wel
voornamelijk Düitschers in Noord- en Zuid-Ameri-
ka. Maar ook rijke Nederlander» en Duitsch-Zwit-
8ers behooren tot deze categorie.
Met de geleidelijke verbetering van den economi-
schen toestand houdt de toeneming der bruidschat
ten gelijken tred; de ontwikkeling wijst in de rich
ting der vroegere toestanden.
Als schoonzoons hebben vooral veel aftrek inge
nieurs en in het algemeen personen, die door hun
studie ln staat zlfn aan het hoofd van een groot be
drijf te staan. Het stelsel van inhuwelijken vindt
zeer veel toepassing, daar het vaak voorkomt, dat de
zoons van fabrikanten enz. in den oorlog gesneu
veld zijn. OfficierB, vroeger zeer gezocht, komen
thans vrijwel niet in aanmerking; zij worden uit
sluitend nog als ambtenaar gewaardeerd. De waar
deering van den adel schijnt wat verminderd, hoe
wel natuurlijk het verlangen naar een klinkenden
naam nog steeds bestaat. De landbouw is zoowel
wat betreft vraag als aanbod zeer achteruitgegaan.
Veel meer dan vroeger komen huwelijken voor
tusschen meer bedaagden: een uitvloeisel vaak van
den econömischen toestand, daar mannen en vrou
wen, die financieel achteruit zijn gegaan, van het
samenvoegen van beider geringe inkomsten, eenige
verbetering verwachten.
Veel meer dan vroeger wordt een beroep gedaan
op de bemiddeling van huwelijksbureaux, waarbij
dan steeds zeer nauwkeurige informaties worden
verlangd en o.a. altijd een medisch attest door beide
partijen wordt geëischt
EEN ONDERGRONDSCHE SPOOR TE MOSKOU.
Verkeersmoeilijkheden maken ook te Moskou den
aanleg van een ondergrondschen spoorweg moodig.
Voor de uitvoering van het geheele plan (tunnel
lengte 12.5 KM.) zouden 50 tot 60 millioen roebel
noodig zijn. Aangezien deze som moeilijk geheel kan
wordeh verkregen, zal men zich voorloopig beperken
tot een lijn van het Kalatschewer Plein tot het
centrum (4.5 KM.) en de rest geleidelijk uitvoeren
uit de winsten, welke de eerste ondergrondsche lijn
moet afwerpen.
HANDIGE OPLICHTER.
Eergisteren vervoegde zich een elegant gekleed
jonkman aan het woonhuis van een juwelier met een
kwitantie ten bedrage van 500 frank als eerste afbe-'
taling op een ring van bijna 9000 frank, dien het jong-
rnensch aan den juwelier had verkocht. De 500 frank
werden den man, die een brutale oplichter was, zon
der der slag of stoot uitbetaald. Hoe dat mogelijk
was? Hij had van te voren het woonhuis van den
juwelier opgebeld en, voorgevende te spreken uit
diens naam, last gegeven de kwitantie van 500 frank,
die zoo dadelijk gepresenteerd zou worden, te vol
doen.
ONTAARDE MOEDER.
Te Notre-Dame-du Guildo, bij Saint-Brienc, heeft
een 34-jarige gehuwde vrouw haar dochtertje van
veertien dagen geworgd en het daarna nog eenigen
tijd in het water gehouden. Haar echtgenoot wilde ze
eerst doen gelooven, dat het kind een natuurlijken
dood was gestorven, doch toen deze de natte kleer
tjes vond, bekende ze haar misdaad. Drie jaar gele
leden had ze een ander dochtertje van drie maan
den in een put geworpen, waar het kind verdronk.
Daar de moord niet kon worden bewezen, werd ze
toenmaals wegens doodslagdoor onvoorzichtigheid
tot zes maanden gevangenisstraf veroordeeld. Ook
deze misdaad heeft ze thans volledig bekend.
Voor den rechter van instructie verklaarde de ont
aarde moeder dat zij door armoede tot de wanhoops
daad was gedreven; ze kon haar kinderen geen be
hoorlijke opvoeding geven. Het tegendeel is evenwel
gebleken, want het gezin is welgesteld.
OPGELICHT.
Te Chicago zijn een jongeman Khamoo Amersha
geheeten ën een vrouw die zich Dolores noemde, ge
arresteerd wegens oplichting van priesters en
kloosterzusters tot een bedrag van rond een kwart
millioen.
De man poseerde als een Chaldeeuwsch priester,
hoofd van een weeshuis in Mesopotamië, waarvoor
hij geld verzamelde. Hij toonde aanbevelingsbrieven
van hooge geestelijken in Mexico en Azië, doch hij
heeft erkend, dat de handteekeningen valsch waren.
„Als ik maar een schrijven van den Paus had kun
nen vertoonen", zei hij, „dan had ik op zijn minst wel
een millioen dollar weten te maken.'
Op de kamers welke het span bewoonde, werden
brieven gevonden van priesters en zusters uit alle
deelen van de Vereenigde Staten, Canada en Mexico.
BALZAAL IN EEN ZEPPELIN.
Uit Friedrichshafen aan het meer van Constanz
wordt gemeld, dat de nieuwe Zeppelin vrijwel gereed
is om zijn tochten over de wereld te gaan onder
nemen. Het luchtschip zal behalve dë bemanning,
vijftig passagiers kunnen vervoeren, mitsgaders tien
ton goederen en bagage. Het wordt luxueus ingericht
en de groote restauratiezaal kan gedurende de vlucht
binnen weinige oogenblikken in een balzaal of va
riété worden veranderd.
DE TREK IN DUITSCHLAND NAAR DE STEDEN.
Blijkens de resultaten van de laatste Duitsche
volkstelling in 1925 houdt de trek van het platte
land naar de groote steden nog steeds aan.
Tot de gebieden, waaruit de bevolking in vrij ster
ke mate. verhuist, behooren de provincie Oost Prui
sen. het Noord Westelijk gedeelte van bet Duitsche
rijk en het district Oldenburg.
Uit Oldenburg en Wurtemberg heeft de grootste
emigratie naar overzeesch gebied plaats. Binnen het
Duitsche rijk richt de trek' uit de verscnillende
streken zich in hoofdzaak naar de groote steden.
Berlijn komt daarbij, in de eerste plaats. Voorts
neemt het industriegebied ook een groot aantal per
sonen op. In de jaren 19101925 hebben zich onge
veer 350.000 Duitschera naar het buitenland begeven.
THEATEH ROYAL.
Deze week gaat het dramatische werk van Henri
Bataille: La Femme Nue. De Naakte Vrouw.
Het is .een van de beroemdste Paramountfilms, die
overal een reuzencucces heeft.
De korte Inhoud' vertelt er ons het volgende van:
Lolette Cassagne is een jong schildersmodel. waar
naar de bekende schilder Rouchard. van Montoar-
nasse. zijn beste werken heeft gemaakt. Ondanks
zijn veertig jaar voelt Rouchard zich als een jonge
ling met ziln onuitgesproken liefde voor Lolette in
het zonnigste plekje van z'n hart.
En na tallooze aarzelingen bekent Rouchard haar
zijn gevoelens. Lolette. door bittere ervaringen op
haar hoede voor dergelijke bekentenissen, is eerst
verontwaardigd, maar wordt dan milder gestemd, als
Rouchard haar een huwelijk en een onbezorgd leven
in de mooie Provence voorstelt0
(Dienzelfden dag ontmoet ze Pierre Bernier. een
vriend van Rouchard. eveneens schilder, en zijn
jeugdige en onstuimige persoonlijkheid maken een
diepen indruk op Lolette. Zij luistert niet naar raad
niet naar de waarschuwende stem van haar ver
stand en laat zich geheel meeslepen door de on
weerstaanbare aantrekkingskracht die van Pierre
Bernier uitgaat.
Op het „Bal des Arts" zijn Pierre en Lolette
voortdurend bij elkaar en zij belooft hem den vol
genden dag bij hem te komen eten. En op dien dag
wacht de ongelukkige Rouchard tevergeefs met zijn
verlovingsring
Vanaf dit oogenblik begint voor de twee jonge
menschen een gelukkig leven van werken, van zor
geloosheid. van met vreugde aanvaarde ontberingen
een leven van vertrouwen en van liefde, In deze at
mosfeer schept Pierre het meesterwerk van zijn le
ven het schilderij. „De Naakte Vrouw", waarvoor
Lolette geposeerd heeft.
lOp de tentoonstelling in het Grand Palais heeft
dit schilderij een fabelachtig succes. Een kunstkoopnr
biedt er honderdduizend francs voor de jury kent
Pierre de medaille toe Het is een triomf van het
vertrouwen, van het werk en van de liefde.
'Vijf jaar later heeft Pierre Bernier zijn naam ge
vestigd. Hij is beroemd1 over de geheele wereld, zijn
minste penseelstreek wordt met goud betaald. Een
weinig beneveld, door zijn succes. i9 hij een elegante
figuur in de uitgaande wereld geworden en vrij sterk
met zich zelf ingenomen: terwijl Lolette ,trotscher
en verliefder dan ooit op haar „groote man", eeu.
eenvoudig kind gebleven is.
In den carnavalstijd in Nic© begint, zij te lijden
onder de gevolgen v&n haar nieuw verworven maat
schappelijke positie. Zij komen van Rome terug, waar
Pierre het portret van den Paus heeft geschilderd en
op reis hebben zij kennis gemaakt met Prinses de
Chahran, een onmetelijk rijke avonturierster, die. om
een naam te hebben, getrouwd is met den ouden
Prins de Chabran. verslaafd aan morphine, geruï
neerd naar lichaam en geest, maar uiterst elegant.
Bernier blijkt een gemakkelijk slachtoffer voor de
geraffineerde charme en verfijnde gratie van deze
vrouw. Lolette. wanhopig, vecht met al haar krach
ten, om baar man te behouden, wiens hartstocht voor
de andere steeds grooter wordt.
Terug in Parijs wordt Pierre overal gezien aan de
zilde van de Prinses.
Hij werkt aan hahr portret, maar de uren van
poseeren zijn voor hen uren van liefde. Nog steeds
vecht Lolette, maar zij begint te beseffen, dat ze bij
haar medeminnares vergeleken, weinig beteekent.
Dan geeft ze den ongelijken strijd op en begeeft zich
naar den Prins, in het vertrouwen in hem een bondge
noot te vinden, maar die heeft voor haar wanhopige
klachten slechts een hautain schouderophalen. In
het afschuwelijk besef, dat het leven haar niets meer
te bieden heeft, doet zij een poging tot zelfmoord....
Gelukkig is haar verwonding niet doodelijk. En
tijdens haar genezing komt voor haar een waar
vriend opdagen, Rouchard, de man, dien zij indertijd
van zich stiet, die, hoewel verouderd door de teleur
stellingen, nooit heeft opgehouden haar lief te hebben.
Hij neemt den last, die Bernier van zijn schouders
schudde, op, vast besloten haar zijn verder lev.en te
wijden in zijn huis in de Provence, waar de zon al
tijd schijnt en de hemel altijd blauw is.
Temidden van het heerlijke, landelijke bestaan
komt Lolette langzaam tot het leven terug. Maar te
gelijkertijd wordt in haar de herinnering aan Pierre
weer wakker, aan haar groote liefde, die versmaad
werd en waardoor zij onnoemelijk moest lijden.
Achter de dikke muren van een oud kasteel, dat
de Prinses in den vreemde bezit, ondergaat Bernier
de marteling van zijn hartstocht. Hun huwelijksplan
nen zijn vergeten Pierre schildert niet meer en hij
is nog slechts een speeltuig in de handen der frivole
prinses. Eindelijk, walgende van dit bestaan, met de
zekerheid dat zij hem bedriegt, ontvlucht hij haar na
bijheid.
Pierre komt terug geknakt door den storm van
zijn hartstocht, zoekt hij een schuilplaats in het
huisje van zijn ouden vriend Rouchard, die als een
trouwe wachthond Lolette voor hem beschermd en
bewaakt heeft
Paul zegt, dat hij zonder
mij niet leven kan.
Dat is te begrijpen met een
salaris als het zijnel
miga bevatten er slechts 40. Mr. OhurohlH hoopt
inet de nieuwe verhooging de 6ohatlrist nog wees-
met een millioen icrf Zeven te stijven,, dus de luoir
ferbelasting zoo ongeveer tot 50 millioen gulden
/te brengen.
Natuurlijk zal zij dan Jaarlijks nog weer toene
men, naarmate het gebruik van lueiters toeneemt.
De tijden zijn veranderd, sinds John Walker, juist
honderd jaar geleden, de lucifers uitvond, en ze
voor Zeventig, oent de honderd verkocht in blikken
busjes, waarvoor hij een dubbeltje berekende. Sinds
dien tijd is het luciferaverbruik geweldig gestegen.
In 1924 bedroeg het aantal lucifers, dat un Engel
land gebruikt werd. 126.600.000.000, wat neerkomt
op ongeveer 8 lucifers per hoofd en per dag.
De rookers en rooksters nemen hiervan een groot
deel voor hun rekening. Rooken van pijpen en «si
garetten, die de eene pijp na de andere, de eejne
oigarette na de andere aansteken, hebben aan een
doosje per dag niet genoeg. Een Engelschman,
een zekere Mr. Veraan Wraggc vertelt, dat htf
achter drie mannen aapliep, die alle drie een pijp
rookten.' JDe afstand bedroeg ongeveer 5 K.M. Zij
gebruikten in dien tijd 62 lucifers tezamen. Dat
zijn goede klanten voor Mr. Winsten Churchill.
Op die manier bereikt hij de 60 millioen wel gauw
Of zouden wij tenslotte niet4 alleen de auto thuis
laten, maar ook de lucifers, en op de hea een
paar vuursteen en gaan Boeken?
Wie tegenwoordig in een van onze grootere ste
den naar de comedie gaat, zal allicht er een stuk
van den Italiaan Pirandello hebben zien spelen,
want Luigi Pirandello is in geheel Europa erg in
de mode gekomen na zijn reis in Amerika, waarvan
hij met een zak vol dollars thuis kwam. Is Piran
dello dan zoo'n geniaal schrijver? een tweede Sha-
kespeare bijvoorbeeld? Allerminst.
De groote Engelschman pakte het leven van alle
kanten aan en gaf vier eeuwen geleden de men
schen met al hun passies zooals ze ook nu nog le
ven en worstelen, daarom veroudert dan ook een
Shakespeare nooit. Pirandello daarentegen bekijkt
de menschen en het leven van uit één klein ven
ster; hij is een wijsgeer, een talentvol schrijver,
maar ééne die de menschen door zijn troostelooze
filosofie nog een beetje ongelukkiger maakt dan zij
al zijn, want Pirandello, die zeer eenzijdig is, her
haalt in al zijn stukken en novellen dezelfde bewe
ring: we zijn van niets zeker; we weten niet uit
welke beweegredenen we de dingen doen, we ken
nen noch ons zelf, noch onzen vriend, noch onze
vrouw, noch onze geliefde. Zonder dat wij het ons
bewust zijn loopen we steeds met een masker voor
het gezicht rond en vertoonen ons in' andermans
kleeren; hoe de dingen of de menschen in onze om
geving zijn weten we eigenlijk niet ze 'z ij n zooals
ze ons schijnen; niemand kent de waarheid en
niemand kent zich zelf, kortom, we bewegen ons
in een doolhof van raadselsMaar we behoeven
volstrekt niet de stukken van Pirandello 'hier te
gaan zien om als we de krant open vouwen, die ons
thuis wordt gebracht, de gewaarwording te krij
gen dat we in de comedie zitten. Immer3 eiken dag
krijgen we voor onze paar stuivers weer de voort
zetting van het tragisch-komische stuk, geheeten
„Canella of Bruneti"?
Eenige weken geleden brachten de dagbladen bet
8erste bericht; we lazen dat op h?t kerkhof in Tu
rijn een man rondliep en zóó vreemd deed, dat de
wachter niet wist of hij er kwam bidden of stelen.
De man praatte verward, schijnt zijn geheugen
verloren te hebben en telkens hoort men het ref
rein: „O die oorlog, die oorlogl" Wie hij was kon
hij niet zeggen en men bracht hem naar een ge
sticht waar hij sinds een jaar verpleegd werd zon
der zijn identiteit te kunnen vaststellen. Zooveel
is echter zeker dat hij een zekere beschaving heeft,
latijn kent en ook een lidteeken heeft dat dateeren
kan va'n een wond die hij in den oorlog opliep. Als
slachtoffer van den oorlog wordt zijn portret in de
dagbladen gepubliceerdgroote ontroering!
Veertig menschen herkennen in den ongelukkige
professor Guilio Canella uit Verona, een zachtzin-
stuk is doet niet ter zake!
holblauw in het strakke wit van haar gezicht. Ze
lag plat uitgestrekt op het bed; de oude Fergerson
kon de teekening der slanke 'lijnen van haar figuur
onder de deken volgen. Het trof hem hoe jong ze er
nog uitzag: nog een kind bijna.
Het meisje had haar gezicht naar hem toegekeerd
en haar oogen ontmoetten zijn vriendelijken blik.
De oude jurist, die in zijn loopbaan zooveel onge
lukkige menschen had ontmoet en zich geharnast
had tegen alle nuttelooze sentimentaliteit, voelde een
groot medelijden warm in zich opkomen voor het
zielige kind-vrouwtje van Roderick Briton. Hij ging
Saar het bed en nam de hand die dr. Myers juist
ad losgelaten.
Dë dokter stelde hem op zijn gewone joviale ma
nier voor: Een oude vriend van me. Teddy Fer
gerson. Hiji heeft me heel wat keeren afgerost toen we
nog schooljongens waren. Dat zou je nu ook niet
meer zeggen, hè?
De zwakke glimlach werd helderder, de doorschij
nende vingers sloten zich wat vaster om Fergerson s
hand.
U hebt er toch geen bezwaar tegen dat ik! U
eens kom opzoeken, vroeg hij met iets ongewoon-
bescheidens in zijn stem. Hij zette zich, op een stoel
die mrs. Fowler had bijgeschoven. Ik moest voor
zaken hier in 't dorp zijn en dr. Myers vertelde mij
van u. Ik hoop dat u u al wat beter voelt.
Ze keek hem verwonderd aan.
Is U ook dokter?
Myers lachte hardop. Pas maar op, hoor. Hij is
een oude gehaaide advocaat. Je hoeft je niets te
verwonderen als hij je straks nog één gulden tach
tig voor het advies in rekening brengt, miss Dean.
Mrs. Fowler dreigde glimlachend met haar wijs
vinger. U maakt toch maar overal een grapje
van, dokterl
Myers stond op. Hij wenkte mrs. Fowler om hem
buiten de kamer te volgen.
Fergerson kon het geluid van hun stemmen in de
gang hooren.
Ze spreken over mij, zei Rosalie Dean. Ik
wou dat ik hooren kon wat ze zeiden. Ik ben heele-
maal niet bang.
Ik boop dat u gauw weer heelemaal beter zult
zijn, zei Fergerson afleidend.
Ik w i 1 niet beter worden. Er klonk eindelooze
wanhoop in baar zwakke stern en baar vingers
plukten zenuwachtig aan de deken. Waarom la
ten ze me toch niet maar rustig sterven?
De heer Fergerson kreeg een prop in de keel door
haar hartstochtelijk verlangen om uit dit leven weg
te gaan. Hoe groot moest de ellende van dit trieste
meisjesbestaan wel niet zijn!
Zoo iets mag je niet zeggen, kind, antwoordde
hij zacht. Bovendien zit er iets heel egoistisch in.
Het is niet goed om naar den dood te verlangen, als
je weet dat er menschen zijn, die je zullen missen
en verdriet hebben.
Er is niemand die mij zal missen of bedroefd
zijn.
Ze zei het rustig; zonder de minste opzettelijke
poging om medelijden op te wekken. Zij constateer
de eenvoudig een voor haar vaststaand feit.
Niemand? Geen vader, geen broer of zuster
zelfs geen jonge man?
Hij vond zelf deze vraag verre van nobel, maar,
bedacht hij, het was toch ook in haar belang om te
weten te komen welke plaats Roderick in haar hart
en gedachten innam.
Een blos kleurde haar bleek gezicht, er kwamen
tranen in haar oogen en een paar dikke druppels
vielen over haar magere wangen.
Geen menach, zei ze met een diepe zucht.
Arme meid! Hij greep haar hand weer en
streelde zacht over haar vinger. Een gevoel van
wrok tegen den jongen Briton kwam in hem op, om
de onverantwoordelijk-egoistische manier waarop
hij dit kind aan zich gebonden had en om zijn po
ging om haar te bewegen dat zij haar rechten niet
zou doen gelden.
Als je beter bent, zei de oude Fergerson zacht
en ernstig, heb je nog een heel leven voor je. Je
begint'waarachtig pas! Als God wil, zijn er nog een
heeleboel gelukkige dagen voor je weggelegd.
Gelukkige dagen! Bij Sherney mischien? zei
ze schamper
Fergerson herinnerde zich den naam van Rorie
en van Myers gehoord te hebben. Met een lichte
huivering zei ze: Hij noemt zich mijn voogd; hij
is de baas van het circus.
Je wilt niet naar het circus terug?
- Dan zeker liever doodl
Fergerson kon zich, het schokte hem diep tot die
conclusie te moeten komen, niet ontveinzen, dat
dit werkelijk de beste oplossing wasvoor alle
partijen.
Dr. Myers kwam weer binnen. Hij legde zijn hand
op den schouder van den advocaat. Klaar?
Ja!
Mr. Fergerson nam met een hartelijken handdruk
en een bemoedigenden lach afscheid van het kleine
meisje. Toen hij weer in het rijtuig van den dokter
zat besefte hij dat hij voor een moeilijk en uiterst
verantwoordelijke beslissing stond. Was het niet
zijn plicht om direct naar Londen terug te gaan en
Rorie te vertellen dat zijn vrouw nog leefde? Maar
gesteld dat zij toch spoedig sterven zou? Schiep hij
dan geen noodelooze complicaties door zijn mede-
aeeling?
Zou het kind in 't leven blijven, EustaceT vroeg
hij den arts.
Er is goede hoop, maar zekerheid heb ik nog
niet. De moeilijkheid blijft dat ze zelf niet mee
werkt; ze hecht geen waarde aan het leven. Ze was
erg met jou ingenomen; ze vroeg me bij het weg
gaan of ik jou nog eens wou meebrengen.
i Ze zei me dat ze het verchrikkelijk zou vin
den als ze weer naar het circus terugmoest.
Ze zal nooit meer in staat zijn dat werk te doen.
Als ze in het leven blijft, is ze toch voor goed ge
deeltelijk invalide.
Fergerson's adem stokte in zijn keel.
Hij; bedacht wat dat in de gegeven omstandigheden
beteekende: Roderick, gesteld op vrijheid en amu
sement, gebonden aan een invalide vrouw; een
vrouw die hij dood waande en die zijn liefde niet
had.
Het zou een weldaad zijn om haar te laten
sterven,
De beide mannen zwegen een lange poos.
Ze hadden het dorp reeds een paar mijlen achter
den rug, toen de dokter plotseling uitriep:
Lieve hemel, Teddy, nu hebben we je eigen
boodschap heelemaal vergeten, die „informaties
voor een cliënt!"Hij lachte ondeugend.
Ik heb het waarachtig heelemaal vergeten, zei
de advocaat met onverschrokken tegenwoordigheid
van geest. Hij toonde niet de minste verwarring.
Zoo'n, klein meisje waarachtigdoet een ouden
rot zijn plicht vergeten. Maar we hoeven er niet
voor terug te gaan. Ik kan het ten slotte ook per
brief doen. Of anders ga ik er binnenkort nog eens
heen. Ik wil dat protegeetje van je nog wel eens
spreken.
Wordt vervolgd.