tul
UK
VAN HEINDE
EN VEHÜE
Binnenlandsch Nieuws.
M
vanen, en ofschoon de beek niet diep -was, had hij
zich wegens zijn beschonkenheid niet uit het water
kunnen oprichten.
Gina stond midden tusschen de menschen. Menige
blik trof haar gezicht, want men wist, dat Moll
haar dikwijls vergozeld had. Zij perste de lippen op
elkaar en keek stilzwijgend naar den doode, daar
in het gras. Geen trek van hetgeen in haar omging,
was op haar gezicht te bespeuren. Zij vroeg het een
en ander, waarop men haar antwoord gaf. Daarna
wendde zij zich af en ging rustig haar weg, door de
poort in de richting van het veld, waar zij haar
werk had.
In diezelfde week liet zij Raneck naar een gekken
huis overbrengen. Na enkele weten was zij moeder
ziel alleen met haar kinderen.
De jaren vloeien heen. Weldra werd zij grijs en ge
bogen, en haar lippen, dio dun en zeer bleek waren,
trokken menigmaal krampachtig samen, als moes
ten ze een moeilijk in te houden geheim uitschreeu
wen. Deze lippen echter zwegen, gelijk ze nog een
maal gekust hadden, nadat Raneck tot waanzin
nigheid vervallen was.
En Gina Raneck leefde het leven van den een-
voudigen menschh tot het einde toe, een hol en een
tonig leven tusschen arbeid en slaap.
VUILNISSORTEEREN GEEN KINDERWERK.
Eenigen tijd geleden circuleerde in de pers te Gro
ningen een bericht, dat twee kinderen van onge
veer 14-jarigen leeftijd ziek waren gewordon door
het proeven uit een blikje waarin een restantje ge
conserveerd vleesch, dat zij hadden gevonden bij
het sorteeren van vuilnis op de gemeentelijke asch-
belt alhier. De directeur van den Gezondheidsdienst
gaf echter na enkele dagen de officieele tegenspraak
dat de kleinen de ziekte (typhus) wel zouden heb
ben kunnen bekomen alleen door het niet wasschen
der handen.
Daardoor werd echter wederom de algemeene aan
dacht gevestigd op het feit, dat sedert geruimen tijd
bij het sorteeren van vuilni9 van de gemeente-reini
ging alhier een aantal jeugdige personen te werk ge
steld is. Over deze kwestie zijn Maandag jL in den
gemeenteraad eenige harde noten gekraakt. Reeds
bij de behandeling der begrooting werd er van de
zijde der S.D.A.P. op gewezen, dat deze tewerkstel
ling van jeugdige personen de meesten hebben
den 16-jarigen leeftijd nog niet bereikt loondruk
in de hand werkt. B. en W. hebben toen toegezegd
een nieuw loonreglement te zullen ontwerpen, dat
ter goedkeuring aan den Raad zou worden voorge
legd. Deze maatregel is echter thans overbodig ge
worden. daar het hoofd van de Arbeidsinspectie van
het negende district, naar wij vernemen, den direc
teur van de gemeente-reiniging heeft laten weten,
dat deze kinderarbeid in strijd is met artikel 4 van
het Arbeidsbesluit en derhalve niet kan worden toe
gelaten. dat deze kinderen lompen en andere vuil-
nia sorteeren, zoolang zij den leeftijd van zestien
jaar niet hebben bereikt., hetgeen voor een zeer groot
deel der tegenwoordige functionarissen niet het ge
val is.
Reeds vroeger hac'. de inspectie een onderzoek
naar deze aangelegenheid ingesteld, doch aangezien
de kinderen niet den geheelen dag te werk zijn ge
steld, is destijds geen overtreding vastgesteld. Thans
echter is komen vast te staan, dat de kinderen ver
boden arbeid verrichten. Derhalve zijn maatregelen
getroffen, om onverwijld aan dezen toestand een
einde te maken. Na Zaterdag a.s. zullen dus geen
arbeidskrachten beneden zestien jaar voor het ge
noemde doel worden toegelaten.
DIEFSTAL VAN EEN KOSTBAREN RING.
Eenige weken geleden vervoegde zich bij een ju
welier te Nijmegen een jongmensch, dat voorgaf be
stuurslid te zijn van de Vereeniging voor Toon
kunst. Hij noemde dan ook de namen van andere
bestuursleden en wenschte eenige bekers uit te zoe
ken. Later verzocht hij den juwelier even te mogen
telefoneeren en deze wees hem het telefoontoestel in
een achter den winkel gelegen kamer. Den volgen
den dag vermiste de juwelier uit de kamer een ring
van f1000, die daar met nog andere kostbare voor
werpen op tafel had gelegen.
De verdenking viel op den jongen man, die werd
gearresteerd en zekere H. S. uit Amstrdam bleek
te zijn.
t<«n hü het; van schrik verwrongen vrouwengezLcht
ssag hij het licht van eeui straatlantaarn; het wat;
T^lian Fane en de man hü boog zich wat naar
voren om te zaefn of geen nachtmerrie hem. be
droog de doode man was Barlett Qnrene, de
Amcxikaainsche milliomnair.
HOOFDSTUK XVI.
Nadat hij van dr. Myers afscheid had geno
men, slenterde Rodoriok mistroostig terug naar zijn
club. Zijn besluit om naau hét buitenland te gaajoi
bleef onwrikbaar; hü had .genoeg van .Londen
en te veel van het buitenleven. Hij kon zich niet
meer oorstellen dat er nog maar zoo kort geleden 'n
tyd was geweest, dat, hü bevrediging gevonden had
in het leven der Londensohe society en de kostbare
buitensporigheden van dat leven. Nu had hij meer
geld dun hü1 zou kunnen verteren, terwül hü' vroe
ger er nog wel eens moeilükhoden mee had gehad,
maar het feit, dat hü rn^ar onuitputbelüke cheques
kon schrijven, Bohe n Belis geen bekoring voor hem
te hebben; de heelo wereld leek hem stam-, anerui
dig stom vervelend. Af en toe vroeg, hü zioh af,
of hü rioh met veel gelukkiger zou hebben ge
veeld met zijn derde klas passage naar Australië,
die hü toen in de eerste opwelling had afbesteld.
Een paar hoeren, die lusteloos in groote stoe
len by' net vuur weggedoken zaten, keken oj>, toen
Rorie binnenkwam en knikten. Ze waren juist tot
do conclusie gekomen, dat Rorie zonderling deed
den laatsten tijd en schreven dit toe aan de ver-1
loving van Lilian.
Rorie ging zitten, nam een krant op en bestelde
een whisky'-soda. Hij had heelemaal geen trek in
whisky en liet het glas onaangeroerd staan. Hij
spelde de krant van begin tot eind, maar toen hü
klaar was, zou hü niet in staat geweest Zyn om
één letter na. te vertellen van wat hij' gelezen had.
Een blik op de klok deed hem echter tot de ont
dekking komen dat de middag tenminste voorbü
voorbij was; liet was zes uur.
Iemand, die bü het vuur had zitten slapen,
werd wakker, kwam geeuwend overeind en slen
terde naar Rorie toe. Hallo, oude jongen.
Rori^ keek den jongen man tamelijk onverschil
lig aan. Hü was tniefc zoo bijster gesteld op
Halsham: het was een personage* dat leefde van
geleend geld, dat hü met de grootste vrijmoedig
heid en zonder eenig excuus nimmer teruggaf.
Halsham zag er verboemeld uit. Hü sliep te
weinig en dronk te veel. De uitdrakking op rijn
gezicht verried, dat hü overwoog of hü met eenige
kans op succes den tegenwoordig onuitputtelü'ken
Briton zou kunnen aanpompen voor tien pond.
wel had'hü nog geen uur geleden rijn geluk be
sproeid en met sucoes bij een nieuw lid der
tdub, dat zyn reputatie neg niet kende en een
oogst v:n vijftien pond binnengehaald, maar dat
was geen bezwaar om, als het moment gunstig was,
te trachten zün bezit te vermeerderen. Roaerick
snoed^ hem echter den pas af door te vragen wat
hH dien avond ging doen.
Halsham haalde de schouders op. Niets bij
zonders. Ik heb een uitnoodig'ng voor de party
by Fane om tien uur, maar ik heb niets gen zin.
Ga jü er heen?
Noen. Laten we samen gaas eten. In den
Gister had hij zich voor do rechtbank te Amster
dam te verantwoorden. Hij bekende het feit en gaf
toe in Amsterdam reeds herhaaldelijk dergelijke
dingen te hebben uitgehaald.
Na het getuigenverhoor eischte de oficier van Jus
titie twee jaar gevangenisstraf.
HET NIEUWE SPOORBOEKJE.
De Officieele Reisgids der Nederlandsche Spoor
wegen voor den op 15 dezer ingaanden zomerdienst
is verschenen met de reeds op de klokken der sta
tions aangebrachte nieuwe tijd-aanduiding, volgens
welke de dag niet meer in twee maal twaalf, maar
in vier en twintig uren verdeeld wordt Bij troinen
welke na middernacht loopen, is het uurcijfer voor
het tijdvak van middernacht tot 1 uur 's nachts aan
gegeven als 0. Op 15 Mei zal tevens de zomertijd
worden ingevoerd, volgens welken .11.00 u. Amster-
damsche wintertijd 12.00 u. Amsterdamsche zomer
tijd 11 u. 40 VVest-Europeesche zomertijd (België,
Frankrijk en Engeland) 11. u. 40 Midden-Euro-
peeschen tijd (DuitschlancO-
HET ELECTRICITEITSVERBRUIK IN AMSTER
DAM.
De directie der gemeentelijke electriciteitswerken
schrijft aan de N. R. Ct:
De stijging van het electriciteitsverbruik in Am
sterdam heeft ook in het eerste kwartaal van dit
jaar aangehouden. In dit kwartaal werd n.1. in to
taal bijna 52 millioen KW. verbruikt, tegen ruim 48
millioen in het eerste kwartaal van 1926; een toe
neming dus van ongeveer 7 pet. Ook nu is deze toe
neming weer voor een groot deel te danken aan de
stroomlevering voor huishoudelijke doeleinden, die,
inclusief het nachtstroomverbruik, steeg van. onge
veer IQ millioen KW. in het eerste kwartaal van
1926 tot ongeveer 12 millioen K.W. in het eerste kwar
taal van 1927; een vermeerdering dus van 20 pet.
De nachtstroom blijkt vooral voor de bereiding
van warm water in een behoefte te voorzien. Het
totale nachtstroomverbruik in het jaar 1926 bedroeg
ongeveer 600.000 KW., en dit verbruik is in de eer
ste drie maanden van 1927 reeds bijna even groot,
n.1 .ongeveer 540.000 KW.
VERDRONKEN.
Bij het bouwen van de fabriek aan het Griendts-
vecnkanaal te Hoogeveen is gistermorgen een pas uit
Duitschland gekomen monteur te water geraakt in
een achter de fabriek aanwezige sloot en verdronken.
Men meent dat hij aan toevallen leed.
TE 'S-GRAVENHAGE IS EEN MILLIOEN GESTO
LEN.
In den nacht van Woensdag op Donderdag is door
opensluiting der straatdeur ingebroken in een wo
ning aan de Cartesiusstraat.
Een geldkistje met bankpapier werd medegeno-
Een gulden voor die kaas?
Kun je-er voor een collega niet
wat afdoen?
Ben je dan ook kaas koop
man?
Neen, ook oplichter!
regel ontweek hij Halsham, maar hij1 was op het
ocgenblik in eecn stemming om elk gezelschap voor
lief te nomen.
Rorie bestelde de diners en een flesch cham
pagne. IIü Meld niet zoo heel veel van champagne
maar hü wilde zich in zün verlatenheid iets fees
telijks suggereeren. En Halsham had niet het min
ste bezwaar... hü zou zeker geen aanstalten ma
ken' om Rorie de betaling van zijn aandeel in
'het festijn aan te bieden.
Het was ruim acht uur toen ze klaar waren,
met eten. Rorie's eetlust was niet buitengewoon
groot geweest en hii was bly dat hü kon opstaan.
HÜ stelde voor een loge te nemen voor de nieuwste
operette en Halsha.ni had alweer niet het minste
bezwaar
Ze verlieten de club. Toen ze de stoop afgingen
kwam er een krantenjongen op hent af met een
extra blad. Halsham kocht een krant en bleef
onder de eerste de beste lantaarn staan om ze in
te kyken; hü had zwaar gewed op een paard in
de drie uur rao9, zoodat hü rij» nieuwsgierigheid
nauwelijks kon bedwingen.
Hy sloeg met zenuwachtige vingers de bladen
om en keek vluchtig naar de hoofden van de ver
schillende berichten.
Ik heb zoo'n idee dat ik verloren heb... Alle
machtig, Briton, kijk eens....
Zy'n stem verried groote ontsteltenis; hü duwde
Briton het blad onder^ den neus. Met één oogopt-
slag was het fatele bericht tot hem doorgedrongen:
By een heftige botsing tusschen twee auto's
werd hedenavond de bekende Amerikaansche-
financier, Mr. Barlobt B. Querne, gedood.
Zyn verloofde, Miss Lilian Fane, die zich in
zün gezelschap bevond, bleef ongedeerd.
Rorie zei do eerste oogenblikken niets. Hij kon
liet schokkende nieuws niet zoo gauw verwerken.
Eindeüjk zei hü hoesoh:
- Verschrikkelijkarme kerel.
Hy kende Querne oppervlakkig en afgezien van
de mededinging naar de hand van Lilian had hü
hem altyd een aardig mensch gevonden met zijn
eenvoudige marnieren en prettige eerlijkheid.
Verschrikkelük,t herhaalde hü.
Leeüjk voor Lilian, merkte Halsham op.
Merkwaardig, daaraan had Briton in de eerste
olltstelbennis heelemaal niet gedacht.
Ja, dat is waar ook, daar had ik zoo gauw
geen erg in, erg voor haar.
Op het gezicht van Halsham kwam een flauwe
glimlach; stelde Rorie z'oh nu alleen maar aan
of liep het met die verliefdheid van Lilian niet
zoo'n vaart als de lui_ beweerden?
Den volgenden morgen stonden de kranten vol
Van het sonsatkxneele nieuws. Zy wijdden kolom
men aan het leven van den bekenden millionair en
schreven sentimenteel over de arme Lilian Fane.
Eenige bladen brachten een groot, geflatteerd,
portiet van haa.r in avondtoilet. Rorie betrapte
zich er op, dat hy* het zonder veel emotie bekeek
hy vroeg zich af of ze al op de hoogte zou-zy'n
van het tweede testament en hoe zy zich wel voe
len zou als ze tot het besef kwam hoe dubbel fali-
kant haar yornuftige speculatie met den milli
onair was uitgekomen.
Wordt vervolgd.
men. Het kistje bevatte n.1. een millioenDuitsche
marken, welke in 't geheel geen waarde meer heb
ben.
DE IJSHEILIGEN.
Het drietal ijsheiligen, dat sinds eeuwen verant
woordelijk wordt gesteld voor de jaarlijksche tijde
lijke inzinking van het opbloeiende voorjaar, spookt
evenals by ons, ook danig in Duitschland rond. Do
bladen maken bijv. melding van vijf graden vorst en
hevigen sneeuwval in het Reuzengebergte. Men
vreest, dat het nog wel twee tot drie dagen zal du
ren, vóórdat het voorjaar er weer „bovenop" komt.
VERKEERSONGEVAL.
Gisteren is de wagen van den melkrijder C. van de
Ee uit Zeist op den Utrechtschen weg onderstboven
gereden door een autobus van den ondernemer Le-
loup. De melkwagen werd vernield en Van Ee werd
met eenige blessuren en een gecompliceerde been
breuk naar het ziekenhuis gebracht. De chauffeur
van de autobus en de drie passagiers kwamen met
den schrik vrij. De autobus moest buiten dienst wor
den gesteld.
BOSCHBRAND.
Vermoedelijk door vonken uit een locomotief is gis
termiddag voor den tweeden keer deze week brand
ontstaan in de mastbosschen naast de spoorlijn Til
burgBreda, in het z.g. Zand. Ongeveer 2 H.A. bosch
en schaarhout werd vernield. De Tilburgsche brand-
HET TESTAMENT.
De publicatie van het testament, dat in Enge
land gebruikelijk is. heeft het voordeel, dat geen en-'
kei, zich zelf achtend man, het zich veroorloven kan,
het leven op dit aardsche tranendal vaarwel te zeg
gen, zonder een zeker bezit aan goederen of geld of
minstens origineele werken te zijner nagedachtenis
achter te laten. Zoo heeft een onlangs gestorven
rechtsgeleerde zich de zekerheid willen verschaffen,
dat zijn vrienden hem na zijn dood minstens eenmaal
per jaar zouden herdenken. Om dit doel te bereiken,
stelde hij in de allereerste plaats een lijst samen
waarop al de nanoen van zijn goede vrienden voor
kwamen en daarna maakte hij een zorgvuldige be
rekening van de ko9ten vön een luxieus diner. Ver
volgens zei deze menschkenner: Een gastheer wordt
altijd herdacht, ook na zijn dood. Het testament
stelde derhalve een som vast. van welker introsten
do aanzienlijke vrienden van den gestorvene zich
jaarlijks eenmaal te goed konden doen. Hoe meer
nu echter door do jaren hoen het aantal vrienden
door den dood wordt verminderd, des te schitteren-,
der wordt het feestdiner! en des te hartelijker do
dankbare ontroering, waarmee de gasten den groot
moedigen gever herdenken. Tenslotte behooren ze
allen op één na tot het land der gelukzaligen. Deze
laatste nu behoeft niet meer het jaarlijksche diner
te gebruiken, doch mag over de schenking naar eigen
vrijen wil beschikken. En dit zal waarschijnlijk"'wel
do dag zijn. waarop de eens gestorven rechtsgeleer
de zal worden vergeten.
DIK OF DUN?
Smaken zijn verschillend. Zoo houdt zich Italië
op het oogenblik' met de vraag bezig, die de gan-
sche wereld beroerd. Het gaat hier niet om het
probleem, het Colosseum b.v. naar een andore plaats
te doen verhuizen, ook niet over de pooclamatie van
de opperheerschappij des nachts. Een veel gewichti
ger vraagstuk brengt de Italiaansche gemoederen in
opschudding: zijn de dikken boven de ma-
geren te verkiezen of omgekeerd? Een
vraagstuk, dat wanneer men de historie nagaat, in
een enkele ademtocht opgelost kan worden. Opge-
lust. zou kunnen worden vooral in Italië, waar men
zich aan de pompeuso Godinnen der klassieken of
aan de duizenden ronde wonderen van vrouwelijke
schoonheid vn Michelangelo. Tizian en Giorgione,
kan spiegelen. Maar men wil nu eenmaal in het mo
derne ver Engelschte en ver Amerikaniseerde Italië
modern zijn. en tiaar het Tiziaansche type voor an
tiek doorgaat, zoo heerscht er een sterke strooming
die ook in Italië de ma'gere vrouw wil. Msar,
de door een Italiaansch blad gestelde vragen geven
een antwoord, dat voor do modernen, de slankheid
vernietigend is.
Hieronder eenige uitdrukkingen uit brieven die dit
blad uit zijn lezerskring, het fashionabelste milieu
van Rome. werden toegezonden. „Onbegrijpelijk, hoe
vrouwen zoo dwaas kunnen zijn. het schoonste, hun
door de natuur verleend, de gratie hunner vormen,
zichzelf door sport enz. te ontrooven." Een ander op
schrift: „Was Phrymo zoo mager geweest, zooals
zekere dames van het huidige Rome. de rieten pop
pen in de etalage gelijk, dan had ze minstens een
jaar kerkerstraf gekregen", Een heel enkele neemt
het voor de mageren op. Bijvoorbeeld: .De dikken
bevallen alleen aan de onwaardigen. die gaarne een
spekmassa in de armen houden". Verder: .De ma-
geren vertegenwoordigen het leven, de liefde. Zij zijn
...bocconi da re" (lekkere hapjes). De dikken hebben
alleen een historische waarde". Een ander zegt:
.Donne magre! donne magre! (magere vrouwen)
met geschilderde oogen en lippen en korte haren
Bleek als standbeelden en knokkig, die onder de ha*
merslagen der liefde kraken (!!-)" Een zeeman houdt
zich eveneens aan de mageren. omdat zü. ook wan
neer ze reeds vele lente's achter den rug hebben,
toch gratieus en lenig blijven .gelijk een ronddrij-
vendde kotter". Een vraagt er: ..Hoe kan men nu
schoonmoeders en matróne's omarmen, wanneer ze
door een dikke laag vet omgeven zijn. (Alsof er ook
geen slanke schoonmoeders en matróne's waren!)
Wat minder resoluut drukt zich de volgende uit:
„De magere is altijd lustig en vol humor. Aan het
strand strelen hun slanke silhouetten het oog. Zij
zingt en springt en danst, dat het een waar genoegen
moet zijn. Gij magere vrouwen, gij' wonderschoon©
droomgestalten! Gij zijt het ideaal 1" En een „ma-
grissima fanciulla" (een zeer magere jonge dame),
zij beging zelfmoord, wanneer ze ook maar een
klein beetje gevulder werd
In de spotbladen vindt het onderwerp natuurlijk
een dankbaar plaatsje. Een schrijft er tactvol: ..Een
magere dame om mee uit te gaan en een dikke
voor den huisel ijken omgang". Eten ander: „Moet
de Italiaansche mager worden, alleen, om gelijk wil
de volksstammen, de jazzband to dansen?" Weer een:
JDe magere vrouw is een ellende en een jammer,
voor onze krachtige armen". Verder: .De vrouw
moet zich' aan ons niet als een rieten etalagepop
presenteeren, daar ze dan alle aantrekkelijkheid
verliest. Nog verder: ..Geen oude of nieuwe kunste
naar heeft het ooit gewaagd, een geschilderd skelet
ten toon te stellen". En vervolgens eenige lofzangen
op de dikken: „Zij met goed gevulde, ronde vormen
zijn het aanhankelijkst-in de liefde". .Ken vrouw
die zich op kunstmatige wijze tracht te vermage
ren moest op de index geplaatst worden, omdat zij
verraad pleegt tegenover haar plichten als Italiaansch
moeder. Daarom, weg met het verderfe1,s^e Fran-
sche model!" „Wie is in staat zich een Venus
voor te stellen, die niet rond en gevuld was?"
„Alleen een Eva met weelderige vormen eigent zich
voor liefdesidylles a la Boccaccio". Tensotte vraagt
er een: „Wat zouden de scheppers der Gieksche
Aphrodite (Venus). wat Tizian en Rubens van het
moderne vrouwenideaal zeggen? Maar God zij ge
weer wist door krachtig optreden den brand tot de
zen omvang te beperken.
LAMMERENZIEKTE.
Algemeen wordt er geklaagd over veel sterfte
ondor do jonge lammeren, inon noemt het bloed
ziekte, die wordt toegeschreven aan do krachtige
moedermelk, oen gevolg van veel en te voedzaam
gras. De lammeren draaien eenige malen rond
en vallen dan dood neer.
BOERDERIJ AFGEBRAND.
uit Veenendaal 12 Mei. Gisteravond onge
veer 7 uur ontstond door onbekende oorzaak brand
in de schuur nabij do boerderij van .T. Langet-
laar, aan den Muiniikanweg by' Veenendaal. Door
den feilen N.W. wind tastte het vuuo* .spoedig
den belendenden hooiberg aan en even later ging
de geheele boerdery" in vlammen op.
Hst vuur greep zoo snel om rioh heen, dat aan
blusschen niet te denken viel. Verschillende stuks
vee, eenige kippen en oen kond kwamen in do
vlammen om.
Een oude vrouw, die in huis was, werd, daar
zy' liet brandende huis niet wilde verlaten, met
groote moeite gered.
In de nabijheid van den brand was geen water
te vinden, zoodat de brandspuiten, die waren uit
gerukt onverrichter zake moesten terugkeeixm.
Van deu inboedel werd zoo goed als niets ge
red. Verzekering dekt de schade. Tal.
loofd. mint het meerendeel der gezonde en verstane
dige mannen de vrouw zooals God haar geschapen
heeft, en niet. zooala de mode het verlangt
En als een goed Fascist besluit het Italiaansche
blad: „Offer Uw gezondheid niet aan de mode op!
Hoofddoel onzer vrouwen is. Italië een gezonde ge
neratie te verzekeren....!"
LEVENSGEVAARLIJKE BADKUIPEN.
Een verzekeringsmaatschappij in Amerika heeft
uitgerekend, dat de badkuipen tot de gevaarlijkste
utensiliën in het moderne huishouden behooren.
Volgens de statistieken dezer maatschappij waren
er van de 40000 ongevallen die er binnenshuis go-
beurden 98 te wijten aan badkuipen, 41 aan het
naar bed gaan en opstaan en 36 aan het naar bo
noden vallen van ladders. Dat is een bedenkelijke
statistiek in een land, waar de badkuipen bijna
reeds de beteekenis van een nationaal symbool go-
kregen hebben. Wanneer andere verzekeringsmaat
schappijen gelijke ervaringen hebben opgedaan, zoo
zullen zwemgordels voor badkamers spoedig volgens
de wet voorgeschreven moeten worden. Het hoog©
percentage van badkuipongevallen, hetgeen des te
meer verwondering wekt, wanneer men weet, dat
de Amerikaansche badkuipen meestal aanmerkelijk
korter zijn, dan bij ons in Europa, zoodat men zich
in het geheel niet gemakkelijk kan uitstrekken, on
derhalve ook de kans, dat men omkipt, kleiner
wordt. Hoe het echter zij, de Amerikanen zullen
zich door deze angstaanjagende statistieken niet la
ten ontmoedigen. De stedelijke gezondheidscommis-
saris van Chhicago heeft in ieder geval juist met
eenige trots laten bekend maken, dat n e g e n t i g
procent van de 700.000 gezinnen in Chicago over
een eigen badkamer beschikken en dat in geen
enkele stad op de wereld zooveel water voor het
baden gebruikt wordt als daar. Wederom dus een
Amerikaansch record, dat er wezen kan. Met be
trekking tot moord- en roofovervallen kan Chicago
reeds sedert lang met alle andere steden op de we
reld wedijveren. En nu komt ook nog het badkuip
record er bij. Het zijn inderdaad onvergelijkelijke
ontwikkelingsmogelykheden.
HERR ULRICH UND HERR SCHMIDT.
Ja, het was inderdaad een gezond stukje humor,
toen wij onlangs lazen, op welke een guitige wijze
cwee Hollanders den Franschen spionnenopsporings-
dienst bij den neus hebben genomen.
Aan het Fransche ministerie van Oorlog ver
schenen dan voor eenige maanden terug twee Hol
landers, van der Meul cn van der Blisz, die den
officier, welke hen ontving, vertelden, dat zij in
Utrecht twee Duitsche spionnen, Ulrich en Schmidt,
hadden leeren kennen, die zich thans in Maubeuge
ophielden. Vandaar wilden zij naar Metz reizen.
Daar echter de heeren Van der Meul en Van der
Blisz goede vrienden van Frankrijk waren, wilden
zij do gevaarlijke Duitschers aan do Fransche ge
rechtigheid uitleveren, maar dan moesten ze een
ambtenaar van de Fransche Staatspolitie mee krijgen
De officier van 't ministerie dankte de brave Holland
ders voor hun belangrijke mededeeling en gaf hun
een aanbeveling voor de geheime politie mee; de laat
ste wreef zich vergenoegd in de handen, omdat ze
nu oens lekkertjes een paar Duitsche spionnen op
heeterdaad zou kunnen betrappen en droeg een ener
giek inspecteur op, zich ter beschikking van de
Hollanders te stellen. Als reis- en verteringskosten
kreeg de inspecteur maar eventjes duizendfrancs
mee en tevens een kleine wenk, zich niet te laten
kijken, .want de Hollanders zijn goed van eten en
drinken en wanneer de vangst gelukte, dan kwam
het op een paar flesschen champagne ook niet aan.
De champagne stroomde inderdaad rijkelijk, zelfs
al toen men nog wachtte op het vertrek van den
trein. Al te rijkelijk! Toen de trein naar Maubeuge
reeds zijn einddoel naderde keek de inspecteur te
Parijs eens op zijn horloge en moest toen wel tot de
ontdekking komen, dat het uur van vertrek reeds
sedert lang verstreken was en ook het duizend-
francbiljet zoo goed als op was.
„Geeft niets", zei de heer Van der Meul. „Wij
hebben een buitengewoon genoegelijken avond ge
had en de beide spionnen vinden we later wel
eens."
Toen nu de beide Hollanders voor de elfde Straf
kamer terecht stonden, deed de eenige, die nog eenig
Fransch sprak, Van der Meul, niets anders dan
lachen. Zeker nog over dat „vroolijke avondje".
.„In heel mijn leven heb ik niet zoo
veel champagne gedronke n", zei hij.
„Mijnheer de inspecteur was een zeer gul gastheer.
Wij dronken steeds meer en meer op het welzijn
van de hecren Schmidt en Ulrich!"
Bekent U, dat u de heeren Schmidt en Ulrich ge
vonden zoudt hebben?" vroeg de president van de
rechtbank.
„Neen edelachtbare, dat kan ik moeilijk verzeke
ren. Ik ken minstens een d o z ij n S c h m i d t's
uit Duitschland. Er is zelfs een lied over Schmidt
en juffrouw Juliette in Duitschland. Zal ik het
voorzingen?"
De heer Van de Meul kwam er echter niet toe,
aan het Fransohe Gerecht te verraden, in welke
hartstochtelijke bewoordingen de heer Schmidt zijn
liefde aan Jültje betuigde. Hij werd met zijn collega
boezemvriend tot 4 maanden veroordeeld en kreeg
voor zijn persoonlijk optreden voor het gerecht nog
twee maanden extra.
O, arme gekrenkte gerechtigheid en arme spion-
nenspeurders, die in hun groot enthousiasme en tuk
op een goede vangst, zich zoo geblameerd zagen.