Eerste Blad.
Gemengd Nieuws.
Feuilleton.
De Witte Muizen.
Hoe eenvoudig wordt het
werk van den waschdag met
Rinso, het moderne zeeppoeder 1
Het lost dadelijk op en geeft
een overvloedig vet sopl
Laat Uw waschgoed eens
in dit sop weeken en zie dan
eens wat een werk U dit be
spaart! Neem nog heden een
proef en koop een pakt
Woensdag 15 Juni 1927.
SCHAEER
illtiiti Nitm-
70ste Jaargang No. 8065.
COURANT.
Aimtiniit- LnitmM
lit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
ag en Zaterdag. Bij inzonding tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
sntiën nog zooveel mogelijk in het eerst uilkomend nummer geplaatst.
UitgeversN.V. v.h. TRAPMAN 3 Co., Schagen.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 8 maanden *1.65. Losse nummers 0 cent. ADVJ2RTEN-
TlëN van 1 tot 5 regelB 11.10, iedere regel moor 20 cent (bowijsno,
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
EEN PANIEKSTEMMING IN RUSLAND.
De Russische medewerker van het Hdbld. schrijft:
De sovjet-pers doet al het mogelijke om bij de be
volking de overtuiging te wekken, dat Rusland vlak
voor een oorlog staat. De pers doet dit natuurlijk op
jevel van de regeering, die op alle mogelijke wijzen
v il doen uitkomen, dat het oorlogsgevaar groot is.
)it is heel duidelijk te zien uit alle redevoeringen van
de regeeringsmannen, uit de proclamaties, die bij
groote hoeveelheden onder het volk verspreid worden,
uit de resoluties, die de Comintern heeft aangenomen
(en die op'zeer breede schaal onder het volk verspreid
(worden, ook per radio.
Teek en end was in dit opzicht een redevoering van
iRykow, den president van den Raad van Volkscom
missarissen, waarvan we onlangs melding maakten.
Zijn redevoering heeft in het land een geweldigen
indruk gemaakt. De overige bolsjewistische staats
lieden hebben die verklaring aanzienlijk aangedikt.
Dat zulke redevoeringen, manifesten, krantenartike
len, enz. een paniek moeten veroorzaken, is te begrij
pen. Er heerscht clan ook in het land een paniek
stemming, vooral in de kuststreken. Uit die gedeel
ten van het land, welke aan zee liggen, komen be
richten over onbeschrijflijke toestanden. De passen-
bureaux worden bestormd; de menschen willen on
middellijk vluchten. Een huitenlandsche pas kost nu
in Rusland 300 roebel, dw.z. evenzooveel als een on
derwijzer in 10 maanden verdient, als een hoogleeraar
in vijf maanden krijgt. Er worden echter geen pas-
sep meer verstrekt en de door een paniek bevangen
menschep verkoopen hun have en 'bieden aan de
ambtenaren (de ambtenaren zijn in Rusland vaak
omkoopbaar) groote bedragen, als zij hun een pds
kunnen verstrekken.
De vraag rijst nu: Waarom doen de bolsjewiki dat?
Want dat dit alles opzettelijk, met een vooropgesteld
doel geschiedt, is aan geen twijfel onderhevig. -Het
antwoord op deze vraag is niet moeilijk te vinden.
De sovjet-regcering heeft na ae mislukking van haar
plannen, een wereldrevolutie uit te lokken, besloten
zich in Rusland te verschansen en zoo af te wach
ten, totdat de politieke constellatie zich zoodanig zal
wijzigen, dat de wereldrevolutie mogelijk zal worden.
Want de bosjewiki waren overtuigd, dat het tegen
woordige herstel van het kapitalisme slechts van tij
del ij ken aard is, dat binnen afzienbaren tijd een in
zinking moet komen, waarna de revolutie zal uitbre
ken, die tot de wereldheerschappij van de communis
ten zal moeten leiden. Om zich echter te kunnen
handhaven in de periode tusschen de twee revolu
ties, moet de sovjet-regeering over veel kapitalen be
schikken en die kapitalen wilden de bolsjewiki bij de
kapitalistische landen leenen, hoofdzakelijk bij En
geland. Nu is aan al.die verwachtingen de bodem
ingeslagen. De opvoering van den uitvoer tot de af
metingen, die de bolsjewiki noodig achten, bleek ook
onmogelijk te zijn, terwijl de huitenlandsche leenin
gen cn credietèn op langen termijn, zonder welke
de genationaliseerdb industrie zich niet kan ontwik
kelen, nu onbereikbaar zijn gebleken te zijn dan ooit.
En intusschen wordt de economische toestand in het
land met den dag slechter, neemt de ontevredenheid
onder de bevolking steeds scherper vormen aan. Alle
autocratische regeéringen doen in dergelijke gevallen
hetzelfde: zij pogen de aandacht van de bevolking af
te leiden van den binnenlandschen toestand en be
geven zich daarvoor in militaire avonturen. Ook de
tJit het Amerikiansch van
RICHARD HARDING DA VIS.
Vertaald door Willy H. van der Tak
(Nadruk verboden)
3.
Hij wist niet dat in zijn eigen zaken er zicth
mel<-drama's en romans hadden afgespeeld, die de
stoutste fantasia van romanschrijvers in de schaduw
stolden!.
.Toen do jonge Sam Coldwell, do derde vioo pre
sident van de onderneming mr. Forrester vertelde,
dat als de maatschappij het geld wildo terug heb
ben dat. ze in Venezuela hadden uitgegeven, ze een
revolutie moesten financieren, gaf mr. Forrester
zonder een enkele vraag ziin toestemming en deelde
het geval ini bij de afdeeüng Politiek
Sam Ooldwell, de derde vioenpresident, was een
buitengewoon vlotte, gewiekste jonge maai. Iedereen
was het daarover eens .en niemand was er moer
van overtuigd dan Sam Coldwell Zelf. Zijn ver
waandheid op dat punt was werkelijk zijn meest
innemende eigenschap.
Hij was er erg trotaoh op, dat hij nooit ge
plaagd werd dcor zulke gewetensbezwaren, alg die
zyn concurrenten er toe brachten geen lagere prij-
2*0te vragen dan de F. C. C. Hij feUmtcerda
zichzelf met het feit. dat hij1 op vierendertig ja
rigen leeftijd a.I cynischer was dan mannen van
zestig. Hu meld er geen illusies op na en \hiji vond
zichzelf verre verheven boven zijn vroegere acade
mievrienden, omdat die in hun Zikem nog steeds
gekweld werden door ouderwetsche tradities en
Scrupules.
Als ergens in het buitenland het werk van de
G. (-•. tegengewerkt werd dx>r politieke perso
nen. werd Sam Coldwell er altijd op uit gestuurd
ïïLkwestie met hen' te bespreken. Hij zou den
marktprijsvan oen 'Russische® aartshertog of een
r ortiigersehen kolonialen g nvemoui* even nauw-
Keur g kunnen opgeven als d on van een Indi-
aansch opperhoofd. Zijn afdeeling had men kun
nen betitelen met Achter de Schermen", en zijn
functie met: „De jakhals van mr. Forrester".
bolsjewiki volgen deze beproefde politiek. De bolsje
wiki voelen zich echter te zwak om een oorlog te
kunnen uitlokken. Bovendien bestaat het gevaar,
dat een oorlog tot de instelling van een militaire die-,
tatuur (het „Bonapartisme", zooals- de Russische term
luidt) zou leiden. Dê bolsjewiki willen dan ook geen
oorloe. Zij willen alleen bij het volk de overtuiging
wekken, dat een oorlog elk oogenblik kan uitbre
ken, om op deze wijze de patriotische gevoelens, die
de bolsjewiki overigens steeds vervolgden en poogden:
uit te roeien, nu wakker te maken en uit te huiten.
De bolsjewiki hullen zioh nu in de toga van de
landverdedigers, van de beschermers van het Rus
sische grondgebied, van de Russische eer, Tegelij
kertijd wordt onder de boeren het gerucht verspreid,
dat achter de Engelsche regeering want van deze
dreigt, volgens de bolsjewistische voorstelling, bet
oorlogsgevaarde Russische „witte gardisten"
staan, dat Engeland bij een overwinning in Rusland
het oude régime zal herstellen, waarbij de grond
weer aan de landheeren zal moeten afgestaan wor
den. Indien de politieke kant van een restauratie
de boeren minder bëlang inboezemt, indien de boeren
zich nooit warm zullen maken voor de bestrijding
van een door vreemdelingen op den troon geplaatsten
tsaar (vooropgesteld, dat zooiets denkbaar was), zoo
staan zij heelemaal anders tegenover een agrarische
reactie, tegen het teruggeven van de door hen in
beslag genomen landerijen aan de landbeeren. De
boeren waren steeds bereid de „witten" te bestrijden,
omdat zij vreesden, dat een overwinning van de
„witten" de agrarische revolutie teniet zou doen. De
boeren zullen ook nu bereid zijn de sovjet-regeering
te steunen, als zij de overtuiging krijgen dat het op
nieuw om hun akkers gaat. En deze overtuiging wil
len de bolsjewiki hen bijbrengen. Daarvoor moeten
al die alarmeerende redevoeringen dienen, daarvoor
wordt het spook van een oorlog, een buitenlandsohe
interventie enz., opgeroepen.
De sovjet-regeering zelf wil echter geen oorlog, De
bolsjewistische politici zijn overtuigd, dat liet hun zal
lukken meester te blijven van den geest, dien zij
wakker maken, dat zij bijtijds zullen kunnen stop
roepen. Lijden zij echter niet aan zelfoverschatting?
Het gevaar is zeer groot, dat de leiders zelf door de
psychose aangetast worden, die zij kunstmatig pro-
beeren wakker te maken. De angst voor een oorlog
kan langzamerhand zulke afmetingen aannemen, zoo
een algemeene obsessie worden, dat de bolsjewiki
zelf niet meer in staat zullen zijn zich aan die obses
sie te onttrekken. Dan wordt het gevaar van oorlog
inderdaad zeer groot, dan kan een kleinigheid tot
een vreeselijke catastrophe leiden.
DOOR EN TIJGER AANGEVALLEN.
De vorige maand, vertelt de Deli Crt., begaf zich
van Blang Kedjeren een escorte met een zieken krani
van de Opiumregie op weg naar Koeta Tjané. De
krank werd op een baar vervoerd en vergezeld door
vrouw en kind, benevens eenige Inlands'che begelei
ders, die allen te paard zaten.
Na een vierdaagsche-reis kon men te bestemder
plaatse aankomen. Met het oog op den zieken man
werd beer langzaam gereisd.
Een product dar Suidigtó Zeep Fabrieken
HM was Waar Vlönjeafuala geweest om de Irat eens
hit den boom te kijken en hij had: gerapporteerd
dat President Alvarea moest verdwijnen m dat
iemand, die de F.G.O. gloed geziind was voor hem| in
do plaats moest komen. Da.t was alles wat mr. For
rester wiet, of wilde weten, Hat gotr&ineear in
Venezuela begon ham geweldig te vervelen. Er
mcaest^ nu eindelijk maar eens een eind aan de
kwostie komen, want hij' wilde ztijb vloot, van lich
ters, baggermachines en vlotten op een andere kust
aan hleb werk Zetten. Dus, zooals de gewone gang}
van Zaken was, Stelde hij de zaak in handen van
Sam Coldwell om die het op eigen manier te
laten opknappeto.
Twee weken na het gesprek met zijn vadem was
Roddv, absoluut niets wetend van mr Coldwell's
bedoelingen, in Venezuela, en zat op den rand van
een bouwvlak terwijl hij zijn in. kaplaarzen Besto
ken boenen in het water liet bengelen en toekeek,
hoe een stalen geraamte uit het koraalrif omhoog
kroop naar dm arandenden, glpeienden hemel. Van
tijd tot tijd werd hij wakker om een, nieuwe siga
ret te nemen en dreigend te roepen:
O-i-i- ga. Mosol Schiet op! Pronto! Anders doe
ik hot zelf!
Elke tien minuten' uitte El Seor Roddy dezelfde
aan te wanhopen..
Peter de Peyster twijfelde er niet langer aan of
de orde der witte muizen zooi ophouden to bestaan,
als er niet iets gedaan werd en wel dadelijk ook.
Do roep van gewin, plicht of plezier had de leden
naar t verschillende uithoeken van de wereld' ver
strooid. Hun plichten waren niet volbracht, de
bladzijden van het Gouden boek van dappere daden
bleven onbeschreven. Zonder het vereisóntc aantal
van twee konden er geen vergaderingen gehouden
worden, en «onder vergaderingen konden, or geen
diners zijn, en toch gingen over de heplo wereld
menschen dood onder tragische omstandigheden en
de witte muizen' deden hier niets tegen.
Peter de Peyster schoot een paar pijlen ln de
lucht, in de vórm van verontwaardigde briefkaar
ten. Hij beval alle witte muizen hem onmiddellijk
de namen to melden van de personen, die zij in
den laatste® tijd' van den dood gered hadr
den
Aam board «aia bet slagschip Dnnigfnyf».
Peny:
meldt dat Ik gedurende «a storm bfl
blmsberrö overboord ben gesprongen om Bern
te redden. Hqt bleek Reaga®, kanonnier eerste klas
se te zijn, die het «wemkampioenschap laaslgte af
stand op Zijn naam heeft staan en trwao reddings-
medailles bezit. Toen ik voor de derde keer onder
water was, viflchte Roagiami me bij' mijn, haren op
en sleepte me naar het schipWie krijgt de onder
scheiding?
Vanuit het Raffles Hotel, Singapore, seinde da
orchideeën-jager
Heb mjjn eigen waardevol leven, gietred doe»
te weigeren langer mijd vaders bier te drinken.
Geef iedpreen eon medaille.
'Uit Porto Gabelle, Venezuela, schroef Roddy:
Ik heb dagelijks 't leven van vijftig koelies
uit Jamaica gered door geen bijl te dragon. Als
je mijn loven wilt redden van zelfmoord, zonne
steek en slaapziekte, die me voofal na de lunch
met buitengewone hevigheid aanpakt kom. dan met
da eerste boot.
Een week later nam Petez de Peysten de „Rad
D" boot naar het Zuiden en kwam va aan kort
oponthoud bij Porto RLco eu Ourooacj in Porto
Öabello, in do armen van zijn vriend terecht.
Op do kade vroeg .Roddy gretig, nadat de wel-
komstkreton verstorven waren: Toen je de har
ven binnenkwam, Peter, hob je toen' geen xoodo
en zwarte boaion gezienr Dat zijn mijn boeien. Die
heb ik daar gebracht, ikzelf. En ik heb dat hecle
kanaal aangelegd, waardoor je binnen bent aeko-
memi, ook heelemaal al loon.
Er was heel wat tijd voorbijgegaan eodeut da
twee vrienden elkaar in hum gezicht hadden kun
nen bebedigett.
Hoddy, verklaarde Peter koeltje». als ik
me kon voorstellen, dat jij: dat kanaal had aange
legd, dan Zou ik loopend' naar huis teruggaan, hee
lemaal over land.
Docht jij sornS, dat ik daar niet vau die
diepZecbocdcn neer zou kunnen poten? vro:g Roddy.
Je kunt Zelfs geen atrdnppel p ton. zei Pe
ter. Eu al8 ie in Broodwayi lantaarnpalen moest
neerzetten met do straatnamen erop», zou je hot
bordje mot Union Syttered in Columbia Gircie zetten
Al» je maar weet, schreeuwde R ddy, dat
er in deZo haven over niets anders gepraat wordt
dan over mijln boeien De menschen hier zijn dol
In het midden van den tweeden dag, toen de kleine
stoet zich langzaam door het tooach bewoog, werd
plotseling het paard; van eon yoorop rijdenden bege
leider d'oor een tijger hesprongen, waardoor de be^
rijder eraf geslingerd werd en met zijn kornuiten,
die de draagbaar met den zieke op den grond lieten
vallen, het hazenpad koos.
De vrouw en het kind hieven in doodsangst hij
den zieke, terwijl op enkele meters van hen af de
tijger het paard verslond. De man deed een paar
malen een poging om met vrouw en kind te vluchten,
maar zijn krachten begaven hem en het drietal was
nu gedwongen om af te wachten tot de tijger zijn
maal zou beëindigen en of zij dan het slachtoffer
zouden worden van het bloeddorstige dier.
Na een goed uur van de vreeselijkste angsten,
waarhij de ongelukkigen geen vin durfden verroeren,
en daarbdji moesten zorgen, dat het kleine kind, dat
telkens dreigde te gaan schreien, geen geluid zou
geven, verdween de tijger in het bosch.
Na eenigen tijd kwamen da hegeleiders weer terug
en vervolgde men de reis.
Na twee dagreizen kwam de kleine stoet te Koeta
Tjané aan en de zieke werd een woning binnenge
dragen, waar hij wat wilde drinken. Voordat men
hem kon helpen, zakte hij echter ineen en bleken de
levensgeesten geweken. De vermoeienissen van den
tocht en de geweldige emoties hadden teveel van het
zieke lichaam gevergd.
EEN ZONDERLINGE PERSOONLIJKHEID.
Een igonaardige persoonlijkheid is dezer dagen te
Neukölïn overleden, n.1. Louis Haeuszer, leider van
de zoogenaamde „Haeuszergemeente".
Haeuszer werd den 6dcn November 1882 te Dön-
ningheim in Wurttemherg geboren, leefde. 15 jaar in
Frankrijk, bestuurde daar o.a. een likeurfabriek en
richtte in 1918 den naar hem zelf genoemden „Haeus-
zer-Bund" op, die de mensohheid tot verinnerlijking
en overwinning van het materialisme wilde opvoe
den.
Tot dit doel gaf Haeuszer, die zich o.a. als „nieu
wen Jezus" en „president der Vereenigde Staten van
Europa" betitelde, een tijdschrift uit, dat eveneen»
zijn naam droeg.
Ook in het politieke levon poogde Haeuszer zlji»
ideeën door te zetten. Hij riep de Haeu»zerpartij in
het leven en liet zich in het jaar 1924 voor de eer
ste maal zonder succes voor den rijksdag camdidaafi
stellen.
Haeuszer, die kort geleden nog met lang hoofd
haar en langen baard rondliep, richtte sterke aanval
len in woord en geschrift tegen de staatsinstellingen
en moest zich ontelbare malen voor het gerecht ver
antwoorden. Hij werd ook wegens beambtenbeleedi-
ging, verzet tegen de staatsmacht, oproer, enz. vele
malen tot gevangenisstraffen veroordeeld, waarvan
hij de langste in Oldenburg tot het vorige jaar heeft
uitgezeten.
De groote opwinding, waarin zijn uiterst impul
sief en excentriek karakter hem herhaalde malen
deed geraken, veroorzaakte een ernstig hartlijden,
dat hem reeds den vorigen zomer tot een langdurige
ziekcnhuisbehandeling dwong.
Ook thans had hij vijf weken in hét Neuköllnef
ziekenhuis gelegen, tot de dood eon einde aan zijn
verblijf daar maakte.
EEN DIERENVRIENDIN.
Naar uit Boedapest wordt gemeld, beeft een Ra
kere mevrouw Johanna Popeik*, aldaar haar villa,
met alle meubelen en verder toefbehöoren, haar
heele huis-menagerie, bestaande uit 12 konden, 12
katten en 45 kanarie», nagelaten san de Hongaar-
sche „Vereeniging tot bescherming va* dieren e* tep
bestrijding van vivisectie".
De rest van haar bezittingen in bestemd tot dek
king van de kosten voor het verbouwen van dvilla
in een tehuis voor zieke en eigenaarlooze honden.
op röMni boeien vooral op de roede. Als je joaet
naar Venezuela gekomen bent om mijn boeien to
zien, wat doe je hier dan? Ikf aal morgei een boel
in de haven Betten» 0oi hjg uitdagend.' Da* jcai
je hnt zaan,
- Dat Bul Je me «dfefcr moeste* late* zfetf, «el
Peter.
Peter wab nn een week ia ^Porto Cabeïio en
had er rich buitengewoon vermaakt met Roddy aan
het werk te zien. lederen mor gen gingen de twejq
vrienden in 1de motorbarkas van de maatschappij
een tochtje buiten de haven maken, waar Roady
peilingen deed voor «ijn boeien an Peter, op «rja
gemak over de achtersteven goleuhd/ risscben puo-
beerde te vangen. Hij had «r speciaal genocgje*
ini menschcmetemde haaien aan boord van de lbooè
'te halen op het oogenblik dat Roddy over boord
hing om eon peiling- te doe*
Op een avond tegen aoascmdergang, toett «y qp
den terugtocht waren, weigerde de machine vaa a j
boot opeens in de schaduw raa het fort. Terwyi
de neger uit Tridad het euvel onderaooht, trachtte
Peter bij Roddy eemtigo belangstelling op te wek
ken voor het typische Hollaudsche eilandje Ouaa-
cau, dat honderd mijl ten Oosten va* hen lag/I
wilde over Ouracau praten, omdat het schip
hem uit de Veawcmi^de Staten hier had gjebi
daar had aang'elegd an dat van Roddy *iet. Dat
ergerde Roddy, en dus «o^ht Peter natuurlijk het
oogenblik uit, waarop de motorboot het opgegeven
had om Roddy bovendien rammelde va* den hon
ger e® het hem dus dubbel irriteerde om over Cu-
raoau te i>raten.
Dat je Ouracau niet gesjion hebt, «achtte Pe
ter. Je moet er toch heusch eens naar toe gaan.
Met Boo'n kalme aoo al» vanavond «ou je hot in
twaalf uur kunnön doe»... Het is «es plaats die
je moet 'geasien hebben.
Echt weer iets voor jou, riep Roddy veront
waardigd uit. Ik bon1 hier nu al vier maande»
en jij pas een week en je wil mij over Oujpaoau ver
tellen. Daar komen do curaxjau cn de revolutionai
ren vandaan. Allo bannelingen uit 4 Venezuela
wachten daar, toter hier een revolutie uitbreekt
'on dan komen ae weer hier naar toe. Je hoeft
heusoh niets van Guraeau te votellerii. Ik' hoe? nioo
naar een plaats toe te gaan om er alles vanaf t*
weten.
Wordt vervolgd.
