DOUWE EGBERTS
DOUWE ECBERTS
Onderlinge Brandwaerborg-Maatschappij,
Mager Vischmeel merk „Neptunus"
AROMA-KOFFIE
PAKJES-THEE
HAAR KERKGANG.
STORMRAMP.
A. SLEUTEL - Kantoor Landbouwstraat - SCHAGEN.
Fa. Gebr. Rotgans,
Daarom vindt het zooveel aftrek.
Tandtechniek.
j. KOSTER,
Fietstochten
VERZEKERTIU bij de
Molenstraat C 13,
SCHAGEN
Mevr. KRAMER,
/vraagt uw winkelier x
ALLÉÉN OM DE KWALITEIT A
RODENT-
Spreekuur van 9 tot
12 en 2 tot 4 uur.
den. waarom de kaotoairoöhter uitspraak doet! en
verdachte tot t 8.— boete af 5 doffen hechtenis
veroordeeld.
EEN BEETJE BEKOORLIJK.
Do hiear O. H. te Behagen had langs de spoor
baan tusschen Behagen en Oudiesluis gefietst zon-
der daartoe veargimning te hebben^ zoodat hjjl was
aangehouden. Het was ook wel een beetje be
koorlik meende verdachte, die in de Hoep woont,
een zoodoende gauw thuis meende te kunnen zijn-
Maar dit hall uurtje verschil komt hem niette-
istaande op f 4.Haete of 4 dagen hechtenis
Een autotj© was misschien £n diit geval nog goedr
kooper geweest.
DE WILDE DIENST.
De 41 jarige chauffeur H. G. .Soh. uit Dm
Helder vervoerde reeds eenien tijd in zijn autobus
werkloozen uit Den Helder naar Anna Paulowna,
alwaar dezen werk konden krijgen. Hij! had echter
alleen een goedkeur ingsbewija voor-jsijtn wagen om
in de gemeente Helder te rijden, en hem was op
het secretarie te Den Helder gezegd, dat hij hietrv
mee in dit speciale geval de wet op de middelen
van openbaar vervoer niet zou overschrijden.
De ainbt. van het 0. M. was echter een andere
meening toegedaan en beschouwt dit ais een wilde
dien t, die eveneens in de wet is opgenomen! als
openbaar middel van vervoer en eisoht tegen ver
dachte f 20.boete of 20 dagen hechtenis.
De uitspraak is 16.of 8 dagen.
Verdachte gaat tegen dit vonnis in hooger be
roep.
SLACHTOFFER VAN DE NAVORDERING.
Nog altijd verschijnen er slachtoffers van de
navordering, die eens door de Raden Van Arbeid
werden toegepast, om het bedrag aan zegels bin*
men te krijgen, en waarop in de Sohagetr Courant
onlangs door middel van ingezonden stukken al
meer dan eens is gewezen. Ditmaal was het de
timmermanspatroon P. BI. te Barsingerhorn, die
altiid op deze wijze aan zijn verplichtingen had
voldaan en nu eensklaps tegen de lamp Rep.
Tegen het vonnis van 43 X 1.boete, waartoe
hij reeds eerder veroordeeld was geworden, was
hij. in verzet gekomen, van welk vonnis da ambt.
van het O M.. bekrachtiging vraagt.
De uitspraak wordt echter 43 X 50 ©ent, of 43
X 1 dag hechtenis, zoodat deze dag voor verdachte
altjd nog, een voordeeltje oplevert van f 21.50.
Wegens niet verschijnen worden bij verstek veroor
deeld:
Voorthuizen, overfcr. motor- en rijHvielwet f 4 pf
4 idagen; O. Eriks. Petben, idem f 4 of 4 kL; iSlikker
idem f 4 of 4 <x.Zuidema, idem f 4 of 4 <1.;
Modder, idem f 4 of 4 dl.Luit, idem f 4 of 4
d.; Haker, idem/ f 4 otfi 4 d.Hangias, idem f 3
Of 3 d.; Veugar, idem/ f 3 of 3 d.; Dekker, idem
f 3 lof 3 dj.; v. Schaak, idem( f 3 erf 3 d.> Krap,
idem f 4 of 4 d.; Moeoh, idem f 4 of 4d.j
Waiboer, idem f 4 óf 4 d.Minnema, idem l 4
of 4 d.; Klare, idem/ 4 of 4 d.; Seuteman, idem
f 4 of 4 dl.; Ligt/hart), idem f 4 of 4 d.;' Groot
ïdémj f 4 lof 4 dl.; Vlicsborgemi,idem; 4 of 4 di-J
Wasmans, Adiomj 4 of 4 d'.
Barton, overtr.. wet op openb. middel van ver
voer f 20 of 10 d.; Garpentier, overtr. politieveitardi.
Behagen, 8 of 8 d.; Den Das, idem 8 of 3
d.; Hcdda, overtr. WTareöwttt*7 of 4 d.Overniearet
overtr. lart. 444/ f 6 to® 8 a.j Geertje Kater, overtr.
spoorwegwet 0.50 of 1 d.; Schonk, idem f 4 of
4 d.j Punt, ovwrtr. asbtetïdisWelil, 2Xi4ioffl2x4.)d.
tesn! 2 X £5 pi' 2 mifladt 5 Idl.; R. dieWït, niet voor de
keuringsraadi verschonen r 7 of 7 dl.; Joh. Haze-
belt, overtr. politieverotrd. St. Maart/er* 5 ctf d.
H W, Klos, overtr. arbeidswet f 12 of 12 d. en
2 mialaff f 5 tof 2 maal 5 d.; KI. Bakker, ervertr.
art. 427, m v. S. f 4 Offi 4 ^Band, ovetrtr. kiesy
wet f 0.50 of 1 d.; Blaauboer. idem. fl 0.50 of 1 d.:
Tics, idlem f 0.50 of 1 d.; Fblnheer, idem 0.50 of
1 d.; Kjoorn, openb. dronkieinscihia$ 1' lof li d.,"
eer, overtr. poJitieverord. Sohagan 4 of 4 d.;
Gebr. Goedhart, overtr. Zondagswet, filkTf 4 o# 4'01
PLANTENZIEKTENLEER.
251.
Vallerszlekte in de kooL
Bodem- of zaadbesmetting.
De heer A. Pijper te Wognum schrijft mij hierover
het volgende:
Ik wil trachten mijn bevindingen gedurende deze
achtereenvolgende jaren op t papier te zetten.
In 't jaar 1924 werd door mij een half morgen met
«pruitkool beplant, 2/3 gedeelte werd beplant met
hoogstam Beemster spruiten en 1/3 met halfstam
Brusselsche. De hoogstam Beemster had in erge mate
te lijden van de vallersziekte, terwijl zich in de half
stam Brusselsche geen enkele val Ier voordeed-
Het Doorzitten bij Wlelrljden, een door
de ion verbrande Huid, Schrijnen en
Smetten veriacht en geneest men met
Doos 30, 60, Tube 80 ot. PUROL
Bii een bodembemesting hadden m.i. beide poorten
vallers moeten hebben. De tegenstelling was sterk.
Beide soorten met een tusschenruimte van 3 voet van
elkaar gepoot, de eene regel hoogstam met veel val
lers en de andere regel met halfstam geen enkele.
Waar nu de hoogstammen van beproefde kwaliteit
waren, wilde ik die gaarne door bouwen, doch was
bang voor erfelijk belast zijn van 'het zaad.
Ik wende mij nu tot den heer Van Keulen om ad
vies dienaangaande, welke zei, dat zaadbesmetting
niet uitgesloten was en inen daar wel degelijk reke
ning mee moest houden.
Desniettegenstaande zette ik 100 van de mooiste
en gezondste planten uit. In 't voorjaar 1925 werden
door mij nog weer 50 planten verwijderd, die naar
mijn oordeel meer of minder voor zaad winning onge
schikt leken.
Van de 50 overgebleven 'planten teelde ik ongeveer
10 K.G. zaad.
Door 18 bouwers werd in 't voorjaar 1926 zaad van
mij toetrokken en uitgezaaid.
De uitkomsten waren al zeer verschillend.
Bij een bouwer, welke een pond zaad had uit
gezaaid, werd haast geen enkele spruit geteeld, zoo
veel vallers had hij. Ook werden door dien bouwer
heel wat planten verkocht aan "andere bouwers, maar
bij al die verbouwers hetzelfde, n.1. heel veel val
lers.
Nog een ander had bij zijn eerst uitgezette plan
ten geen enkele valler, terwijl hij bij zijn tweede pluk
heel wat vallers kreeg.
Weer anderen hebben van 't zelfde zaad geen enke
len valler.
Dit alles wijst, dunkt mij, op een besmetting van
't zaadbed. De besmetting trad bij den een eerder in,
dan hij den ander.
Nog een geval in mijn naaste omgeving is mij be
kend van belangrijken aard. Iemand teelde in 1925
zelf zijn spruitkoolzaad, doch had zijn zaadplanten
op ongeveer 50 M. van een baan savoyekoolzaad-stul-
len gezet. Een ernstige vervalsching was daar natuur
lijk het .gevolg van. Niettegenstaande dat, zaaide hij
voorjaar 1926 zijn eigen geteelde zaad toch uit en
kreeg natuurlijk een gewas met zeer veel bastaarden.
Ongeveer 40 Zijn eerst uitgezette planten bleven
vrij van vallers, terwijl zijn tweede pluk in zeer ern
stige mate te lijden had van de ziekte. Maar nu is het
eigenaardige, dat geen der bastaarden werd aange
tast. Deze hebben zich ontwikkeld tot krachtige, kern
gezonde planten.
Met den wensch, dat meerdere bouwers hun onder
vinding in deze bekend zullen maken, wat zeker den
onderzoekers ten goede zou komen, eindig ik dit be
toog.
Wij danken den heer Pijper zeer voor zijn duide
lijke uiteenzetting en sluiten ons bij zijn wensch aan.
In de hooge, koude kerk, in lange rijen dicht op
elkaar, zaten de menschen te luisteren naar de preek.
De kille kou zoog op uit de grauwe steenen van den
vloer, als een ijzing langs hun beenen, die ze hoog
opgetrokken hielden op de stoelsporten voor hen,
sommigen hadden een stoof, waar ze knusjes over
heen bogen, met knippende oogen voor de optrillende
asch'hitte.
Stijf stond de kou om hen, de kale witte muren
schenen wel hoog-staande ijsvlakken, die al maar hun
kou naar hen toebliezen; en door de ronde gordijn-
looze ramen, heel hoog in de effen wanden kwam 'n
grauw, kil licht neer op de bibberende menigte.
Dominee, op den preekstoel, als 'n geel bakje uit
stekend uit den muur, onder het orgel, las z'n preek,
zwaaide heftig z'n gebaren rond, met breed-bewegen
de togamouwen... vreemd-onbewogen bij z'n luid-gal-
mende stem stond z'n gezicht achter de telkens blik
kerende brilleglazen.
Opzij van het kerkruim, onder de galerijen, waren
de banken van de rijken... daar lagen planken op den
grond en zaten ze op dik-saaien kussens in de goed-
gesloten banken.
En men luisterde er stil-aandachtlg naar dominéé.
Maar middenin, in de lange stoelenrijen op de stee
nen, waar de burgerjuffies zaten, op hun mat-gladde
haren de wiebelende kapothoedjes, en de werklui,
hun Zondagshoed voorzichtig in den schoot van hun
vrouwen, daar rukte telkens de zuigende kou de
aandacht weg, dat ze even gingen verzitten, onge
merkt hun handen even hol hielden voor hun warm-
ademenden mond. Toch probeerden ze telkens weer
te luisteren.,,, maar dan. ineens, als *n vinnige kneep
door hun lijf, schoot de kou op, dat se nog vaster zich
samenkromden, hoog hun vooten op den stoel voor
hen diep-weg hun handen in d'r zakken of onder haar
sjofele omslagdoeken. Onder den preekstoel, twee
treedjes op van het ruim, was het doophek. En in z'n
katheder, laag tusschen de om hem liggende bijbels,
zat daar de voorlezer.
Schuin op z'n hoofd naar den preekstoel vlak voor
hem, luisterde hij, rustig goedkeurend, naar dominee.
Z'n kaal-geschoren gezicht stond strak in onbewogen
aandacht, en in z'n achterovergebogen nek lagpn
dikke vleeschplooien, als koorden, over z'n witte
boordje. Kalm, z'n al-men over elkaar, zat hij, heel be
schut voor de kou, in z'n hokje.... met een onmerk
baar, langzaam bewegen van z'n voet, verschoof hij af
en toe de stoof onder zich, zonder z'n blik van do
minee af te wenden.
Aan weerszijden, voor de banken der ouderlingen,
stonden twee rijen stoelen.
Daar zaten, Zondag aan Zondag, lang voor het be
ginnen van den dienst, de oude vrouwtjes te wachten,
tot het tien uur zou slaan.
Ze kortten zich den tijd met het lispelend gebabbel-
over de voorbije week, snoven, stijf-onhandig elkaar
toegestoken, eau-de-cologne op d'r schoone zakdoe
ken, zogen mummelend pepermunten.
En van baar plaats, een endje uit boven het ruim,
zagen ze langzamerhand de menschen komen,
soms, als ze een kennis zagen, wenkten ze, achteruit-
halend haar hoofden, naar nog vrije stoelen, scho
ven dan dioht-op, plaats maken voor wie er bij kwam.
Dan kregen, ze haar stoven, waarvoor ze, al 'lang
tevoren, vijf centen in d'r hand hielden geklemd.
En der voeten over de broeiige aschwarmte, in de
holte van d'r schoot de gezellige rommel van beurs
je, flacon, kerkboek... op der gemak achteruit tegen de
de rechte stoelleuningen, waren ze klaar voor de
preek.
Ze luisterden nu, schuin op hun hoofden, naar de
vlak boven haar galmende stem van dominee, vijf
oude vrouwtjes naast elkaar, vroom-aandachtig.
Op den hoek, bij het trapje naar de kerk, breed-uit
in de omhulling van haar omslagdoek, zat Bet je. On
bewegelijk zat ze naar boven te kijken, langs haar
bleek gezicht hingen scherp-zwart de brides af van
haar hoedje, pluimig achterover op haar hoofd. En
genoegelijk hield ze haar armen gekruist onder d'r
doek.... ze had nou de puntverdeeling van dominee
goed gehoord, wachtte, eerbiedig al van te voren, op
de uitwerking.
Iedereen kende haar, dat wist ze; en eiken Zondag
weer was 't haar trots vanaf haar stoel langzaam
door de kerk rondglurend, soms iemand naar haar
te zien kijken, ja, soms wel een ouderling, of een van
de heeren diakenen. Dan dacht ze dadelijk: „ze kij-
ke naar me, ze zienne me", breeduit vouwde ze
dan haar rokken nog 's recht over haar stoel, kuchte,
trotsch-verlegen.
Maar twee Zondagen nu achtereen was haar stoel'
vrij gebleven... Op haar kamertje, waar ze, netjes in
d'r spullen, tusschen haar glimmend fornuisje en
spiegelende linnenkast, leefde van een legaat van
haar dooie mevrouw, had ze, warm-achterin de bed
stee, ziek gelegen, twaalf dagen lang.
De buren hadden haar verpleegd, telkens kwam er
een naar 'haar kijken, hoe 't ging.
En Betje, al maar hoestend, liet zich gedwee goed
doen, slikte wat ze meebrachten, een kommetje soep,
of soms wel een eitje, 't Waren allemaal christelijke
menschen, op de trap; Zondags gingen ze naar de
kerk... dan lag Betje heel alleen in 't leege huis, en
dacht aan de kerk, aan d'r stoel bij 't trapje naar het
ruim, en hoe de menschen misschien nou aan elkaar
zouden vragen, waar of Betje was.
En even vouwde ze haar handen mee, als 't wek
kertje elf sloeg.... nou was dominee ten naaste bij
an 't danken... „die op 't krankbed gelegen, niet op
konden gaan naar Uw huis"'... 't Was of ze 't hoorde,
nou werd er voor haar gebeden, voor haar.... „op 't
krankbed gelegen".... In zalig genieten lag ze daar
maar aan te denken, tot de buren thuis, haar een
kammetje chocola brachten. En dan vertelden ze
haar de preek, met de puntverdeeling en wie er wa
ren en wie nietEn Bet", zeien ze dan, „d'r is
voor je gebeje ook, nou zal Je wel gauw opknappe".
„Ja", zei ze dan dankbaar, „met Gó's hulp".
In die twaalf lange dagen, van maar stil liggen
kijken tegen den muru van haar bedstee, was "er,
langzaam een plannetje bij haar opgekomen. Eerst,
toen ze er aan dacht, schrok ze van haar eigen be
denksel, maar langzamerhand was ze zich aan 't idee
gaan wennen, zóó, dat ze ten slotte aan niets anders
meer dacht, al maar erover peinsde, hoe ze 't zou
zeggen.
Want ze wou voor zich laten bidden, als ze beter
was.... telkens frunnikte ze zinnetje samen, maar tel
kens weer dacht ze: nee, nee, zoo niet... „Dominee,
wil u as-j-blieft eens bidden",.... nee, dat ging niet..
En weer begon ze, langzaam mummelend.... „Een
dankbare herstelde"....
Tot ze, blij, een goed zinnetje had gevonden.
En om 't niet te vergeten, zei ze, half-hardop, 't
telkens weer over, twee dagen lang, tot ze opstond.
Toen had ze 't dadelijk opgeschreven, op een blaadje
van d'r kalender, met groote, bevende letters: „Ik
vraag u vrindelijk, dominee, of u voor mijn bidden
wil, Ik ben van een krankheid hersteld", D'r naam
zette ze er niet onder, want ze dacht, trotsch op
haar bekendheid: „Dat zienne de menscho toch, dat
Ik 't ben"...
Em 'b morgens heel vroeg in de kerk, had ze 't
stilletjes aan1 den koeter gegeven: „Koeter, een
briefje voor dominee." Toen was ze, blijrwaolitend,
op haar plaats gaan ritten.
En vanaf de hoogte van het doophek zat ze
lachend te knikken tegen de haar vragend aankij
kende menschen, glunderde tegen haar buurtjes:
„Ja mens, ik ben weer beter, hoor".... „Gelukkig/'
zeien de anderen dan. En zijl: „Ja, met Go'ö hulp'.
Heimelijk zat ze zich al te verkneuteren^ over
wat komen zou, ze zouen allemaal vast stiekem
naar haar kijken, als dominee straks zou bidden^
wat 'n eer... wat 'n eer... Maar ze zei er niks van,
tegen niemand, ze zoue wel hooien...
Stijf trok ze haar doek om haar schouders, Mem-
de haar armen dichif op elkaar... mens, mens, wat
'n kou, dacht ze... toch lekker, zoo'n staaf., broeiig
voelde ze de warmte optrekken langs haar beenen.
Voorzichtig duwde ze de stoof 'n endje vooruit,
hield toen, ongemerkt, 'n beetne voorovergebogen,
haar koude gericht in de opaampenda hitte. Ze
vond 't wel lekker, bloed: een tijdje zoo ritten, ze
rook de heete sintels en d'r gezicht was heelamaal
omwaasd door de trillende kolen broeding.
't Was of die warmte haar 'n beetje verdoofde,
maar toch vond ze 't lekker, bleef stil voorovergep
bogen, suffend luisteren naar de effen' galming
van dominees stem.
Nu moesten ze ringen... dominee gaf het vers
op, last "t voor, de voorlezer belde voor 't orgel.
Ze ging weer terug leunen in haar stoel, ze wot^ 's
naar de preekstoel zien of dominee soms naar haar
te kijken zat.
Maar toen za haar hoofd achterover boog, was
't ineens, of er een wijlde zwaaiing om haar op
sloeg"... erven zag ze nog dominee's gericht, achter
de glinsterende brilleglazen, maar "t was óf 't in
eens hoog boven haar opschoot, verweg, of de
heele kerk rioh plots uitbroedde tot een ontzaglijke
ruimte, 'm witgapenden afgrond, waar zij in meeiv
fliste... „Ach gossie, ze wier zoo naar, zoo naar".,.
„Juffrouw," stootte ze nog uit, ik ben zoo raar,
zoo eng".... en za sohommeldo op haar stoel heen
en weer, haar handen slap vooruit, tastende naar
steun... 't Gaf een klein schrikkende beroering
in de menschen om haar heen; de koster kwam
aangedraafd, bracht haar weg.
Juist toen haar wiekelend hoedje door 't deurtje
naast dan preekstoel verdween, dreunde de eer
ste orgeljubel zwaar door de kerk.
Achter, in 't doopkamertje, zat ze naast het knap
perende potkacheltje,bibberende dronk ze uit
het glas water, dat de bankenjuffrouw haar voorr
Langzaam kwam ze nu weer bij, keek met knipt-
pemde oogen rond zch naar dei menschen om haar.
En de juffrouw stond al maar babbeland voor
haar met 't glas: „Toe mens, drink nog- 's... 't is
zeker die kou, is dat 'n kou, ,t is zonde daTt 't
zeg, maar je zou zoo doodvrióza.. toe dan maar
juffrouw... zoo, wordt 't wat beter nou,., gelukkig,
mens. Wat kan je toch al niet krijge..."
De koster stond erbij1, voorzichtig nippend van
MI V.W blnrnmofid
„Zoo." lachte hij „da' kan ik je wel aanzien
zoo'n bleek hoofd. Maar de bankenjuffrouw
kwam haar te hulp: „Hé jakkes, koster, zei ze
boos, .nched toch' int met je praatjes, tas 'n mens
toeh niet zoo in rin fa'soen'
„Ben u nou wat 'beter, juffrouw," zei ze weer
tegen Betje.
En Betje, heel ontdaan nog van haar duizeling,
fluisterde: „Ja, zeker, dank uw« wol. Maar ik
wou nou toch maar liever weggaan."
„Ik zal je d'r wel uit laten, moeder, rumoerde da
koster „je kerkboek? Da «al fk wel bewaren,
hoor. Je komp toch de andere wookP'
En Betje, al maar knikkend, schuifelde achter
hem aan naar dé achterdeur.
Toen kon ze 't niet langer uithouden. .Koster."
»edde ze plotseling, als n ameekeling, „en m n
briefje?"
„Dat hert de dominee al," zedde hj geruststellend.
„Gielukkig," zuchtte ze.
Toen klepte hij de achterdeur open, waardoor
de kou, als 'u plotse waaiing, naar binnen viel.
„Diag moeder,'r riep hij1, „pak je maar goed in,
hoor,"
„Ja, ja," murmelde ze, 4,dank je wel. dank je
wél...."
En langzaam, met schuivende, stijve stapjes, liep
za weg. Al maar was ze in gedachten nog in de
kerk. op haar stoel ondier de preekstoel, ze voelde
de kou niet, zag de menschen niet, op de volle
Zondagsdrukke straat. Maar aldoor dacht ze aan
haar briefje: „Lekker," fluisterde ze dan telkens
koppig, „lekker, wordt er toch voor me gebeje...
Zuster van *n krankheid hersteld.... dat ben ikke,
ikke."
gevestigd fe BARSINGERHORN.
AGENTEN zijn te Abbekerk de heer J. Bruijn; Anna Paulowna de
heer Jb. Jonker Hz.; Barsingerhorn de heer P. Eriks; Dirkshorn de
heer And. Wink; Heer hngowaard de heer Chr. Vis; Hoogwoud de
beer J. G. Spaander; Kolhorn de heer A. Droog Kz.; Nieuwe Niedorp
<ie heer S. G. Wit Sz.; Schagerbrug de heer P. Oosterman; Schagen
de heer Jan -Zeeman; St Maartensbrug de heer G. Veuger Hz; Twisk
de heer H. Joosten; Winkel de heer W. Roggeveen; Wieringerwaard
de heer H. Boekei; Zuid»Scharwonde de heer D. Schoenmaker; Alk
maar de heer J. G oet, Nieuwpoortslaan 136; Koegras, Callantsoog,
de heer C. J. Jiramink.
Directeur, Boekhouder,
Jb. KOSSEN. Jb. BAKKER Ar.
Zitting Donderdags te Sehagen voorm. 1011 u. bij den heer J. IGESZ.
Veriekert Uw huls tegen Stormschade. Premie billijk.
CORRESPONDENT voor Schagen en Omstreken
Gediplomeerd Opticien,
Electrische Slijperij.
Speciale inrichting reparatie
en spoedbestelling.
Qroote verscheidenheid
Optische Artikelen.
Leveranciers Ziekenfondsen.
/gyïs£\ bevat 55-60 pCt. eiwit, 17-18 pCt. phosphorzure
kalk, max. 4-5 pCt. vet, max. 4 pCt. «out.
Deskundige.
Geeft allé vertrouwde inlichtingen
betreffende de regeling der bloeds
omloop. Succes verzekerd. Consult
van 10—7 uur. Zegel voor port.
Brouwersgracht 62 huis, Hoek Hee-
renmarkt, Amsterdam.
Verkrijgbaar bijFa. Nic. TIMMERMAN te St. Pancras,
Voor Bergen en Schoorl bij de V.P.N. afd. Schoorl.
Constructiewerf „NIC. WITSEN",
STOEL, ALKMAAR.
IJzeren Mestkruiwagens
Onverslijtbaar bij behoorlijk gebruik
ROEIT houdt in één
r\tvvehl nacht grootc schoon-
H. ATT Erf maak onder dit
ongedierte.
Geoakkelllfc
co ongevaarlijk.
50 ct. en f I-
Plantsoen Schagen,
houdt alle dagen
