SchagerCourant
DE CHAOS IN CHINA.
EEN NACHT IN HET
BERGHOTEL.
Derde Blad.
Plaatselijk Nieuws.
Zaterdag 10 September 1927.
70ste Jaargang. No. 8115.
LANDB OUiWHUISHOUDS CHÖ OL.
Aan 'dö Landbjuw-Huishoudsoho^ alhier is het
aantal leerkrachten jaeti één vermeerderd.. Tofc
lecrares in de aideelingi waachbereiding' is benoemd
mej. L. van der Weide van Akkrum, Friesland.
WINKEL.WEEKN1ETTWS.
Wij: zijn weer in staat, eenige bijzonderheden
mede te deelen ever de feestelijkheden, die ons te
wachten staan in de laatste week der September
maand.
De Kinderoptocht dan. zal hooastwaarschijnlijk
van een aardige opwekkende attractie vergezeld
gaan. Het ligt n.1. in het voornemen, een kJepper-
marsch door de jeugd1 te doen uitvoeren, indien het
althans practisch uitvoerbaar blijkt voorzoover het
't instud-eeren betreft.
De Wielerwedstrijden op Zondag beloven iets ex
tra's op sportgebied1. De wedstrijd is in twee klas
sen verdeeld, nd. voor amateurs en voor nieuwelin
gen. Deze laatste afdeeling geeft gelegenheid voor
deelname ook door jongelui uit de provincie,<en uit
Behagen en omgeving. De organisatie der wedstrij
den (berust geheel bij' het Hoofdbestuur van den
Nederlandschen Wielerbond. Dit feit alleen reeds
garandeert een schitterende deelname van de meest
bekende amateur-wielrenners uit den lande.
Aan het Bloêmencorso en de andere eraan ver
bonden afdeelingen Reclame en Humor is iets
nieuws verbonden en wijl twijfelen er niet aan, ^of
dit nieuwe zal de belangstelling, van het publiek in
niet geringe mate prikkelen. Naast de beoordeeling
door een jury. zal namelijk het publieksoordeel
over de verschillende nummers worden gevraagd,
om daarmede aan te toonen. wat het publiek over
het algemeen het mooiste vindt. Daarom is voor
iedere afdeeling van den optocht een zoogenaamde
publieksprijs verbonden. Hoe dit geregeld zal wor
den, wordt nader bekend gemaakt. Er zal van den
optocht een programma worden disponibel gesteld
en iedere kooper van dit programma zal zijn oor
deel ten beste kunnen geven.
Tenslotte verdient nog vermelding, dat de winkel
week-attractie. dat is het raden naar den tijd.
waarop een gouden horloge stil is gaan staan, zal
duren van Zaterdag 24 September, openingsuur,
tot en met (Donderdag 29 September, 's avonds 8
uur.
ROYAL THEATER.
Deze week geeft het Royal Theater twee hoofdnum
mers, waarvan .het eene is getiteld: „Zijn nachtmer
rie", een dolle klucht in zes acten, waarvan de korte
inhoud ons het volgende vertelt:
Om de verveling te verdrijven, waren John Lee
en zijn. vrienden naar bal-masqué gegaan en hadden
daar een weinig te veel van het goede genoten. Om
erger te voorkomen, besloten ze maar naar huis te
gaan.
John, die natuurlijk niet wilde erkennen dat hij
ook te veel aan God Bacchus had geofferd, ging met
zijn vrienden een weddenschap aan, dat hij geblind
doekt zijn huis zou kunnen vinden. In zijn verbeel
ding was hij met een paar stappen thuis, maar...
er zou nog heel wat gebeuren voor hij in werkelijk
heid bij zijn woning was beland.
John viel in handen van een inhrekersbende, die
dacht dat hij een der hunnen was. Dien nacht zou
men juist aan de villa van Frank Sellins een bezoek
gaan brengen en bij loting werd John aangewezen
als de uitverkorene.
Frank Sellins intusschen had zijn nichtje Lilly,
waarover hij voogd was, en die hij hem in huis
woonde, verteld dat hij naar bal-masqué ging, ter
wijl hij echter aan de speeltafel meer gel'd verloor
dan'goed voor hem ;was.
Lilly was dien avond op haar oom blijven wach
ten! en ging, meenend dat hij was thuis gekomen,
naar zijn werkkamer om hem te verwelkomen. In-
plaats van haar oom trof zij daar de doodelijk ver
schrikten John aan, die zich ontdekt ziende, de
beenen nam. Even later, toen oom werkelijk thuis
kwam, kreeg hij de volle laag die voor den inbreker
bestemd was.
Toen John, nu heelemaal ontnuchterd, zijn woning
bereikte, zaten zijn vrienden hem voor de deur op
te wachten. Hij trok ze mee naar-binnen en ver
telde hun ademloos wat hem was overkomen. Hoe
wel beide hartelijk lachten begrepen ze toch
dat John in een hachelijke positie was geraakt
En dat John's positie alles behalve benijdens
waardig was, bleék hemi reedis den volgenden dag
toen hij een wandeling maakte. Hiji besloot dan ook
de stoute schoenen aan te trekken. Frank Sellins
op te zoeken en zijtn verontschuldiging te maken.
Terzelfder tijd; brachten de twee vrienden na
mens een wederzijdsch bekende dame. een uitnoo-
diging aan Lilily over, en boorden toen van de
nachtelijke inbraak. De situatie werd spoedig op
gehelderd] en zijl zouden met hun drieën hartelijk
gelachen hebben, wanneer zij niet getuigen waren
geweest van het voorstel' dat Frank Sellins John
deed. Om een schandaal te voorkomen zou Sel
lins. John in de gelegenheid stellen nogmaals in te
breken, ten einde Lally's bruidschat te stelen, om...
daarna $en buit samen te deelen. Sellins duldt
geen tegenspraak en stuurt den verwarden John
weg met de woorden ..tot van avond 1.1 uur".
Lilly zendt de vrienden naar haar oom en treedt
zellf John tegemoet wien ze haam- plannen uiteen
zet. John zal toch dien avond inbreken, maar
het geld bijl Lily's notaris deponeeren.
De inhrekersbende heeft na de eerste mislukking
de hoop niet opgegeven en besluit toevallig dien
nacht nog een poging te wagen. John breekt in en
legt de bruidschat in handen vande inbrekers.
Te laat bemerkt hij' zijn fout. maar doet dan ook
alle moeite om deze te herstellen. Door een list
weet hij den inbrekers de bruidschat afhandig te
maken, maar dan nemen zij wraak en ontvoeren
Lilly. Met behulp van de politie weet John in de
schuilplaats der bende door te dringen en Lilly
te bevrijden. De belooning die John voor al zijn hel
dendaden kriist is dan ook wel verdiend. Een lief
vrouwtje, dat zoo dol op kindertjes is. dat John
onmiddellijk de ooievaar gaat bestelden.
Jïet tweede nummer een sensationeel filmwerk, is
getiteld „Het Geheim van Verdugo", vol sensatie en
spanning, waarvan de waaghalzerij, die er zich in
afspeelt, aan het onmogelijke grenst en die zich af
speelt bij de petroleumbronnen van Arizona.
Deze beide nummers worden Zondag en Maandag
gegeven, terwijl op de gratis Dinsdagavond de
„CircusduiveT zal worden gegeven.
Het was in 1917 op een killen Novemberavond
dat ik met eenige vrienden stond te praten voor de
bar van de Country Cilub in Sjanghai.
Men leefde toen in Shanghai als een god in Frank
rijk.
De boxeropstand was alweer lang vergeten, men
profiteerde slechts nog als Treemdeling van het ver
drag daarna tusschen veertien mogendheden en
China gesloten.
Veertien mogendheden, groot en klein, zoowel
Groot-Britannië als Nederland, de Vereenigde Sta
ten van Noord-Amerika en Zwitserland hadden con
cessie verkregen van het groote doch machtelooze
Hemelsche Rijk.
Aan het hoofd van dat Rijk stond in naam Kwang
Su, de keizer, maar in werkelijkhed de Keizerin We
duwe.. Dat wil zeggen, ook die stond weer onder den
invloed van allerlei personen. Het was in en om het
hof te Peking een voortdurend geïntrigeer. Macht
had waarde. Macht beteekende de beschikking over
baantjes of liever banen, en dat beteekende weer
contant «geld, dank zij de beroemde „squeeze",
Squeeze is een der fraaiste „pigin-english" woorden
die er in China bestaan. Squeeze beteekent persen,
niet van een citroen, maar van een persoon die min
der macht heeft dan degeen, die perst.
•Het is niet altijd schandelijke uitperserij van on
gelukkige dorpsbewoners door een of anderen man
darijn, of van rijke kooplieden, door den Chineeschen
gouverneur van stad of provincie. Het is dikwijls
de alom bekende en getolereerde squeeze in het da-
gelijksch leven, in het huishouden. Gaat gij naar
China, huurt gij een huis, engageert gij een bedien
de, een no. 1 boy, dan engageert ge met dien „major
domos" tevens den „squeezer". Hij neemt nu voor U
de moeilijkheid van bet engageeren van ander per
soneel uit de hand en krijgt van elke(n) geëngageer
de een „squeeze", een commissie van het loon. Uw
kok, koetsier, of chauffeur, tuinman, huisjongen,
koelies, de animale (Ghineescbe kamenier! van uw
vrouw, allen betalen zonder morren hun squeeze
aan den nummer éen der bedienden.
Het gaat zelfs zoo ver, dat indien U een huis ge
meubeld en al huurt en de tuinman van uw huis
heer blijft aan den tuin, dan betaalt hij toch „squee
ze" aan den No. 1 boy, dien bij tevoren nooit gezien
beeft en die hem feitelijk niet engageerde.
Alle leveranciers worden naar squeeze behandeld
door den machtigen majordomos.
Wanneer die majordomos nu in een dorp in do
buurt thuis is, dan blijft het geen geheim dat hij ten
goeden dienst miet veel squeeze heeft en dan komt 't
tioipshoofd al gauw squeezen. Dat is een minder
fraaie perserij. Maar het wordt vergeven in China,
omdat men weet dat die spueezer contant geld be
teekent en dat is voor den Chinees nu eenmaal „het".
-Er ontspon zich aan de bar van de Country Cub
van dit jaar 1918 een vrij heftige discussie over den
toenmaligen onderkoning van Petchili, den in Tient-
sin resideerenden Yoean Shi Kai. De een beweerde
•..lat hij eerlijk en bekwaam was, de ander schold hern
een koelie, die slechts op squeeze uit was.
Ten slotte mengden wij ons allem'aal in de discus
sie, omdat ..wij de qua-lificatie koelie al te machtig
venden.
Wij werden het er vrijwel over eens, dat Yoen Shi
Kai althans een man was, die China bij elkaar wist
te houden, al was hij niet een zoo groot man als Li
H u lig Chang.
Toch zijn de omstandigheden voor Li Hung Chang
te machtig geworden, want hoe kort na ons gesprek
was het met de macht van Yoean Shi Kai en met
het geheele keizerrijk China ten einde. Met het ver
dwijnen der dynastie begon de chaos in China.
Men mag terecht beweren, dat gedurende het kei
zerrijk van een werkelijke eenheid geen sprake was
en dat verschillende onderkoningen zich bitter wei
nig stoorden aan de bevelen uit Peking, maar er was
toch een schijneenheid. Die schijneenheid tr ud al
thans naar buiten op. De vreemde mogenc heden
richtten zich tot het Yamen in Peking en m nister
van Buitenlandsche Zaken sprak en handelde al
thans namens een bepaalde organisatie, namens het
Keizerrijk China en dat Keizerrijk kwam zijn ver
plichtingen na. Dat ging weliswaar meestal schoor
voetend en nimmer met luste, maar het gebeurde
toch maar. Ook na den Boxeropstand aanvaardde de
keizerlijke regeering te Peking de verantwoordelijk
heid, voerde onderhandeliDgen en sloot verdragen.
Toen in 1908 waren er verscheidene Nederlanders
in Shanghai, omdat Hollandsche aannemers de uit
voering der werken in de Woosung Rivier, waaraan
Shanghai ligt, op zich genomen hadden. Dat werk
werd door de Chineesche regeering behoorlijk be
taald, overeenkomstig een der bepalingen van het na
den Boxeropstand gesloten verdrag der veertien
mogendheden met Xhina. D© betaling geschiedde
door de Imperial Maritime Customs, de keizerlijke
douane op mandaten van de Whangpoo Conservancy
Board.
Die keizerlijke douane was voor het! Keizerrijk
China een gedwongen fraaiigheid. Toen men in
vroeger jaren geld leende aan China, werden o.a.
de zoutaccijns verpand en ten ©inde op de inning
enaoovoorts 'behoorlijk controle uit te oefenen,
werd aan China beduidl om een keizerlijke douane
te ©onstituieenen en daarvan de 'leiding te geven aan
Europeanen. De bekwame 'Sir Robert Hart, een Ier,
werd InspeeteurJGeneraaJl en uit alle landen kwa
men jongelui zich aanmelden om aan den Chinee-
neeschen staatsruif te eten. De Europeanen con
troleerden de Chineesche ambtenaren en zoodoende
vond er geen squeeze plaats, maar ging alles eerlijk.
Ik' heb overal in China gezien hoe deze organisa
tie werkte en kan niet anders zeggen, dat het in het
belang van alle partijen was. Indien men aan de
Chineezen overgelaten bad de belastingen te innen
dan waren de gelden verdwenen in de zakken der
Chineesche ambtenaren. De Europeanen genoten 'n
prachtig salaris, maar waren ook absoluut eerüik.
Het is altijd zoo gemakkelijk te zeggen: dat volk
heeft toch het recht omi voor zijn eigen zaken te
zorgen, maar de practijk heeft bewezen, dat dit
dikwijls onmogelijk is. Trouwens controle tegenover
den geldnemer is wol degelijk geoorloofd, in nor
male omstandigheden gaat dat heel gewoon, maar
in bijzondere omstandigheden komt men tot bijzon
dere maatregelen. In elke zaak wordt toch controle
uitgeoefend, waarom niet in China, waar de erva
ring geleerd heeft, dat de Chineezen aan hun lot
overgelaten, de boel in het honderd laten loopen.
Olfscboon men aan 'a mans goede trouwi ongaarne
wil twijfelen, heb ik nooit begrepen, hoe Dr. Sun
Yat Sen gemeend heeft te mogen verklaren, dat de
Chineezen heel best zonder Europeesche controle
hun aangelegenheden zouden kunnen regelen. Ik
heb in 1908 eens met Sen gereisd en hem gezegd,
dat zooals de Chinees hoog en laag. rijk of arm
thans denkt, het onmogelijk is. dat zij1 zich zelf be
hoorlijk kunnen regeeren. Wat moet men denken
van een volk waarvan elk lid wordt beschouwd als
een middel omi contanten te krijgen en daarvan te
genieten. Wijt spreken van een eervolle betrekking
en bedoelen dan meestal eene betrekking, die slecht
betaald is, doch ,ïon betrokken persoon eer en aan
zien geet. Die persoon is tevreden met die combi
natie en zal niet trachten de macht, die aan die po
sitie verbonden is,te gebruiken of liever te misbrui
ken om zich te verrijken. In China is dat geheel
anders, daar wordt de macht dadelijk gebruikt ten
eigen bate en zonder blikken en blozen gesqueezed.
Die squeeze vindt men nu eenmaal geen misbruik.
Ook Sun Yat Sen heeft gesqueezed, maar naar men
zegt. niet om er persoonlijk van te Profiteeren,
maar om ziihe idealen te verwezenlijken.
Sun Yat Sen is dood. Was hiji een groot man, ik
betwijfel het sterk.
Wanneer lk nu nog een* terug denk aan de man.
nen van het Keizerrijk, aan Li Hung Chang. aan
Yuan Shi Kai, d»n voel ik toch het enorme ver
schil niet alleen tusschen die twee mannen onder,
ling. maar tusschen elk van beiden en Dr. Sun Yat
Sen en al die andere nieuwlichters.
China mist juist een groote figuur als Li Hung
Chang. Geen Yuan Shi Kai zou orde in den chaos
kunnen brengen, maar wel een Li Hung Chang.
Intusschen blijft het squeeze en chaos m het He.
melsche Rijk,
(Wordt vervolgd.)
Elk huwelijk is onder bijzondere omstandigheden
gesloten. Alle echtelieden, voor zoover zij niet open
lijk of in het geheim weer gescheiden zijn, beves
tigen dat.
Het „zich vinden" geschiedt dikwijls op zeer ro
mantische wegen. Het is geen wonder, wanneer de
ziel koortsachtig is. En de ziel is inderdaad niet vrij
van koorts, wanneer men bemint. Het is een toe
stand van geluk en gelukzaligheid.
De omstandigheden, waaronder Van Owen zijn
vrouw gevonden had, verdient niettemin aan de ver
getelheid ontrukt te worden.
Deze liefde eindigde niet met de schriftelijke ver
klaring, welke ouder gewoonte aan elke huwelijks
verbintenis vooraf gaat, de .laatste" gunst, die een
vrouw overkomen kan, zooals de pathetici het ple
gen te zeggen, maar deze liefde begon op hoogst
zeldzame wijze daarmee. Het was op een bergbaan
in Zwitserland, welke naar de streken van de eeuwi
ge sneeuw voert en waarvan het eindpunt altijd het
een of ander comfortable hotel is. Van Owen, een
alleenreizend man op een leeftijd, waarin illusies ver
bleeken en zakelijke overwegingen de overhand
krijgen in elk uur des levens, reisde met genoemlde
bergbaan in den laten namiddag naar boven. Hij
was van plan om tegen den avond weer met een te-
uggaanden trein dalwaarts te trekken, maar bet
uitzicht op de met sneeuw bedekte toppen 'der ber
den en de blauw glinsterende gletschers hield hem
vast, want op dat oogenbliik begon in het licht van
ien vallenden avond de natuur haar schoon en ge
weldig kleurenspel.
De niet al te groote hdogvlakte, hetwelk een soort
plateau tusschen gletschers en den laatsten bergtop
vormde, was nu bijna geheel vrij van menschen.
Elk geluid verstomde; in bet langzaam scheme
rende blauw van den nacht slokte de intense een
zaamheid van berg en sneeuw elk gesproken woord
op.
Van Owen zat langen tijd op een primitieve bank,
welke midden in de sneeuw was opgesteld en genoot
bet majestueuze zwijgen, het spel der kleuren van
zonnig wit tot gloeiend rood en van de violet sche
merende schaduw der overgang tot de diepe, don
kere tint van den nacht terwijl de sneeuw en sterren
een eigenaardige, koele verzachting schonken.
Tenslotte stond Van Owen op en stapte het berg-
hotel binnen, daar nu geen trein meer dalwaarts
ging. Hij vroeg een kamer, waarop men hem ver
telde, dat alle kamers met twee bedden waren inge
richt.
Van Owen begreep het en zeide: „Ik betaal den
vollen prijs en ik wil een tweepersoons-kamer voor
mij alleen hebben.
Het terras van bet hotel zag uit op den gletscher
De oneffenheden in het terrein zagen er bij nacht ge
heimzinnig uit, alsof een reus zijn voetstappen er
in gedrukt had.
Van Owen ging op het terras zitten. Menschen
die eveneens boven waren gebleven, zaten druk tt
praten, te eten en te drinken èh deden erg luid.
Van Owen liet zich een fleschje wijn brengen, die
hem een beetje opmonterde en die zijn zinnen weg
voerde van de natuur naar de menschen in zijn om
geving.
Aan tafeJl tegenover hem zat een beetje corpu
lente heer naast een jonge, slanke en schoone vrouw
en bet scheen Van Owen toe, dat zij zich wat ver
veelde, want haar gezicht, dat zij afgewend had,
stond stroef. Maar plotseling begon de man naast
haar een gesprek tegen haar, wel wat vinnig. Een
kleine ruzie dus. Van Owen was kenner. AlleeD
een getrouwde man kan op zoo'n wijze tegen ziin
vrouw uitvaren.
Van Owen nam het tweetal scherp op. Zeker be
mint zij hem, dacht hij, zij is een dier vrouwen
wier eerste liefde tegelijk trouwen is, deze vrou
wen kennen slechts één liefde, omdat zij maar ééD
man hebben leeren kennen.
Van Owen was te goed opgevoed, dat hij ook
slechts n poging gedaan had, om een blik van me
dedeelzaamheid op de kleine vrouw te werpen. Hij1
dronk zijn wijn uit en stond op om naar zijn kamer
te gaan, echter niet zonder te bemerken, dat hem
de, een weinig verstolen, blik van de vrouw volgde
maar of zij zich daardoor opnieuw de boosheid van
haar echtgenoot op den hals haalde, kon hij niet
meer zien.
Het kamernummer van Van Owen was het mythi-
f^ÏJ10Kn"m^ea1 dertien. HU strekte zich dadelijk' op
zijn bed uit en vergat, vermoeid als hij was, den
sleutel aan den buitenkant van de deur eruit te ne
men en zijn kamer te sluiten. Na eenige vergeefsche
pogingen, en na een oogenbldkje lezen, werden zijn
oogleden zwaar, hij draaide het licht uit en viel in
Maar hij ontwaakte niet volkomen, hij wist ook
niet of hij droomde, of hij nog half in slaap was.
maar een luchtstroom streek door de kamer, terwijl
de deur openging en iemand zijn mantel afwierp en
■m pyama zich in het bed naast dat van Van Owen
te slapen lag. Dit wezen in pyama was.... een vrouw.
Met eenige moeite trachte Van Owen zijn slaap
dronkenheid te overwinnen en naar wat helderder
regionen op te klimmen.
„Slaap je al?" hoorde hij. Het werd zwoel. Wel is
waar niet in de kamer, maar in de ziel van Van
Owen.
Met één oog zijdelingsche blikken werpend, stelde
hij vast, dat de naast hem liggende de.... vrouw van
het terras was, die door haar man zoo onheusch was
bejegend, die op tot nog toe onbegrijpelijke wijze in
zijn kamer gekomen was.
Van Owen was een cavalier, van wien men niet
kon zeggen, dat hij van de gelegenheid gebruik
maakte.
Van Owen was echter ook vrouwenvriend, een van
•dat soort, waarvan niet verteld mag worden, omdat
het discreet is.
Van Owen draaide zich onhoorbaar naar de vrouw
toe. De duisternis was volkomen. Maar hij hoorde
haar adem halen, stokkend zacht, verwachtend.
Van Owen was tenslotte een man. Het beslissen
de....
Hiji moet zich dan met een of ander woord of ge
luid verraden hebben. Misschien ook voelde Jeanette,
zoo heette de vrouw, opeens de nabijheid van den
vreemdeling. In ieder geval maakte zij zich los uit de
nauwe omarming en sprong op het lichtknopje af.
Op dit oogenblik werd het op de gang. rumoerig.
Mijnheer Strömling zocht zijn vrouw Jeannette...
Van Owen combineerde: Jeannette had, in mantel
en pyama, tengevolge van een uit het menschelijk
leven niet weg te denken noodzakelijkheid haar ka
mer, die zij met haar echtgenoot deelde, verlatetn en
zich bij haar terugkeer in het nummer vergist, waar
bij ze in de kamer van Van Owen terecht was geko
men.
Inmiddels had mijnheer Strömling, idie waarschijn-
90
.73
WUNHARDTs
Staal-Tabletten
Maag-Tabletten
Zenuw-Tabletten 75«
Laxeer-Tabletten ,60«
Hoofdpijn-Tabletten 60«
BIJ Apoth. en Drogisten
lijk reeds ingeslapen was, bij zijn ontwaken midden
in den nacht, de afwezigheid van zijn vrouw ont
dekt, was verschrikt naar de plaats van de begrensde
mogelijkheid getrokken, en het bed leeg vindende,
was hij.de gang ingeloopen en had om Jeannette ge
roepen. En nu deed Jeannette het domste wat ze kon
doen, waar zij aan Van Owen tegelijkertijd bewees,
hoe onervaren zij op het gebied der liefde was, en
Van Owen was reeds, wat na al het voorgevallene
geen wonder meer mag heeten, smoorlijk verliefd ge
worden op Jeannette, die, voor hij het verhinderen
kon, de deur opentrok en haar man, die nog maar
steeds in de gang op en neer liep, antwoordde.
De situatie werd benauwend./In de deuropening
Jeannette, daarnaast v. Owen in maar matige klee
ding, daarvoor de sprakelooze Strömling en rondom
hen eenige andere gasten, die op het lawaai waren
aangekomen en wier gezichten zich meer en meer tot
een grijns vertrokken naarmate zij de dingen meer
raden of ook.... niet raden.
Mijnheer Strömling bewees, dat hij allesbehalve zin
had voor de humor der anderen, wat in zijn geval
heel goed te begrijpen was, en begon zijn vrouw uit
te schelden.
Een ander had zich aan zijn zijde geschaard en
zich op den onvrijwilligen vervoerder gestort, dien
hij een paar oorvijgen toediende, terwijl Strömling
maar door bleef schelden, schelden op zijn vrouw.
Van Owen hief zijn arm in de hoogte, om aan te
toonen, dat hij ook wel eens iets zeggen wilde, maar
zijn gebaar werd volkomen overheerscht door den
stroom van woorden die over de lippen des heeren
Strömling vloeide.
Jeannette stond er met lijkbleek gezicht bij. De ge
dachte, zich te verwijderen, kwam niet bij haar op.
Zij begreep, dat zij een vreeselijke fout begaan had,
door de deur open te doen.
Op dit oogenblik ging er echter nog meer in haar
om. Zij zag, dat deze scheldende man vreeselijk be
lachelijk was, zij voelde zich uit den hemel van haar
huwelijk weggerukt en was zich er toch zeer bewust
van, dat zij zich nooit met Strömling dn één hemel
bevonden had.
Haar eigen man maakte haar ten schande en dat
was erger dan dat, wat deze vreemdeling, die haar
eigenlijk heelemaal niet onsympathiek was, had aan
gedaan.
Van Owen keek naar haar. En hij zag aan de
verandering van haar oogen, aan het trekken van
haar mondhoeken, aan het trillen van haar neus
vleugels, wat er in haar omging. Deze vrouw zou den
man, die haar echtgenoote was, en die de situatie
pijnlijk en tactloos verlengde, nooit meer lief kunnen
hebben, zij zou hem eeuwig blijven verachten.
De hen omringende gasten begonnen reeds te gi-
chelen Plotseling trof de volle blik van Jeannette
Van Owens oogen, hulpzoekend, verzinkend
Jeannette schaamde zich, niet vanwege de situatie,
maar om haar echtgenoot. -
Toen schoot eensklps een gedachte door Van
Owens brein een gedachte, waarvan hij zich zelfs
later geen rekenschap ineer kon geven; hij zeide
luid: „Warom beken je niet, dat je mij reeds lang
liefhebt, en dat wij nu van de gelegenheid gebruik
gemaakt hebben?"
Jeannette kromp in elkaar, maar dan begreep zij.
En wist, dat deze man, die baar van haar echtge
noot wilde bevrijden, een verplichting bad uitgespro
ken, die haar gold.
Een paar jonge Amerikanen riep hoera en opeens
was ieders sympathie aan de zijde van de jonge
vrouw en Van Owen trok/ Jeannette
in zijn kamer, sloot de deur van binnen en maakte
zoo een einde aan de scène, die gelukkig niet op een
vervolging was uitgeloopen.
Lang bleven ze nog bij elkander zitten praten en
deden dien nacht geen oog meer toe en zij lieten
zich den volgenden morgen eerst tegen tien uur zien,
toen reeds lang de eerste treinen dalwaarts waren
gereden.
Zooals reeds vermoed' werd. was Strömling met de
eerste gelegenheid den berg afgegaan, Jeannette's
garderobe lag nog in haar vorige kamer. Alleen de
advocaat onderhandelde nog met. Jeannette en ook
na de uitgesproken echtscheiding verwaardigde de
heer Strömling zijn gewezen vrouw noch met eenige
aanspraak noch met eenige blik.
Jeannette is nu mevrouw Van Owen geworden en
elk jaar brengt zij met haar man het huwelijksfeest
door in het berghotel en wanneer Van Owen dan
aan zijn goede kennissen vertelt de geschiedenis, die
zich daar heeft afgespeeld, dan krijgt Jeannette een
kleur, hetgeen niettemin nog gaarne door de mannen
bij de vrouwen gezien wordt, ofeshoon zij het niet
willen bekennen.
PLANTENZIEKTENLEER
254.
(Vragen en 'mededeelingen, deze rubriek betreffen-
?eVÏ1fe zeDden &an den heer M. VAN STIJGERDEN
te Heiloo, wat betreft Kennemeriand en den Langen-
dijk, voor de Beemste^ de Streek en de Bangert wen
de men zich tot den heer K van Keulen, Veenenlaan
88: Hoorn).
Huisjesslakken en spreeuwen.
Wie fruit en groente kweekt, krijgt zeker ook met
slakken en spreeuwen te doen. Van de spreeuwen
kennen we maar een soort (de zeldzame witte, die wel
eens gezien wordt, doet ons door haar sporadis voor
komen natuurlijk goed noch kwaad, bovendien is
dit .meer een variatie van de algemeene groen-zwar
te. dan wel een soort op ziöhzelve), van de slakken
zijn er meer, als de grauwe en zwarte veldslak, ver
schillende soorten melkslakjes, terwijl de huisjesslak
ken ook nog weer te splitsen zijn in tuinhuisjesslak
ken, boomhuisjesslakken, gewone huisjesslakken enz.
Al dat slakkengedoe berokkent ons meer na, dan
voordeel, al is het waar dat sommige zich o.m. ook
voeden met wieren, mossen e.d. Alles wat dus bij kan
dragen tot het verdelgen en dooden der slakken, moet
ons daarom sympahtiek zijn en het is in dit ver
band, dat hier even de spreeuw vermelding vin'de.
Het is dan niet onwaarschijnlijk dat door meerde
ren is opgemerkt, dat in September van 1926, en toen
de aalbessen door de bladvlekkenziekte het blad
reeds kwijt waren, zich koppels spreeuwen in de top
penver bessenstruiken begaven en daar „een en an
der" uitvoerden. Ik schrijf „een en ander", omdat ik
veronderstel, dat niet ieder zal hebben onderzocht
waaruit dat een en ander eigenlijk bestond. Meerdere
malen lette ik op hun bezigheden in die toppen, waar
in de de laatste groen-, bruin- verschrompelde blaad
jes zich spinnen en jonge huisjesslakken (hier in
Wesxfriesland de boomhuisjesslak: Helix abusterum
L.) bevonden, de laatste ter grootte van ongeveer een
erwt. Na die toppen met den snavel te hebben be
werkt, verlieten zij dan de struiken, en dan soms op
een andier deel der aanplanting hetzelfde te herhalen.
En als ik dan ging zien, wat er gebeurd was, dan
meikte ik op, dat spinnen en jonge huisjesslakken
verdwenen waren in die bezochte toppen, zoodat ik
meen hieruit af te mogen leiden, dat de spreeuwen die
slakken en spinnen hebben opgegeten.
