Woensdag 21 September 1927.
70ste Jaargang No. 8121.
i Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiön nog zooveel mogelijk in het eorstuitkomond nummer geplaatst.
Eerste Blad.
'Feuilleton.
GOUDEN KETENEN
Marktoverzicht van
Noordscharwoude.
SCHAKER
COURANT,
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN-
TïöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel moor 20 cent (bowijsno,
inbegrepen). Groote lettors worden naar plaatsruimte borekond.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Het Ontwerp Algemeen Reglement
van Bestuur voor de Waterschappen
in Noordholland.
Het dóór Gect. Staten 'Ontworpen algemeen regle
ment van. 'bestuur voor de waterschap-pen in Noord-
Holland heeft het Bestuur van de Vereenigmgi van
N oordhol'1 andsche Waterschappen aanleiding ge
geven om aan de leden zijtner vereeniging de gele
genheid te bieden hunne bemerkingen over het
ontwerp-algemeen reglement in te zenden.
In groote mate hebben de leden der vereeniging
aan die uitnoodiging gevolg gegeven on het rapport
dat over die opmerkingen, met de antwoorden van
het Bestuur der Vereeniging van Noordholl andsche
Waterschappen ia verschenen, vormt een lijvig
boekdeel.
Ongeveer 50 waterschappen hebben hetzij mon
deling, heteiji schriftelijk de bedenkingen medege
deeld. dii-e ziji tegen het ontwerp hadden, en blijkens
meedeeling van het Bestuur was de tijd te kort om
de talrijke opmerkingen, waardoor velen van prin-
cipieelen aard, te rangschikken, te verwerken en
te beoord'eelen.
•Het raprort bevat allereerst de algemeen© be
schouwingen over het ontwerp-algemeen reglement,
die het Bestuur van den Haarlemmeraieerpolder
heeft gehouden. Hierbij wordt gewezen op het feit.
dat het toegezegde ontwerp blijk geeft van aanmer
kelijk gewijzigde opvattingen bijl Ged. Staten. De
•belangrijkste zijin wel: het toekennen van kiesbe
voegdheid en verkiesbaarheid aan den zeer kleinen
eigendom en het uitersts terk beknotten van de
zelfstandigheid' der waterschappen.
Over do beweegredenen der ontwerpers zwijgt de
nota van toelichting volkomen, ja zij beperkt zich
in 't algemeen bijna; geheel tot een korte aanduiding
van hetgeen in de verschillende artikelen is vast
gelegd. Tendeer wekt dit ontbreken van eeniige toe
lichting verwondering, waar tal van zoo sterkge-
wij-zigde bepalingen niet enkel gevolgen van admii-
nistratieven aard zullen hebben, doch daaraan een
veel verdere strekking naoet worden toegekend en
zij. diep ingrijpien in hiet wezen van bet Water
schapsbestuur.
Blijkbaar heeft de wewsch voorgezeten allee zoo
volledig mogelijk te regelen en doordat klaarblijke
lijk aansluiting is gezocht aan de bepalingen der
gemeentewet. De Waterschappen verschillen, wat
taak en bevoegdheden betreft, echter aanmerkelijk
van de gemeenten,
Groote teleurstelling wordt dan o.m. door het Be
stuur van den Haarlemmermeerpolder uitgespro
ken over de bepalingen, waarin het zoo sterk aan
banden leggen der waterschappen belichaamd is.
Aangenomen wordt, dat de ervaring Ged. Staten
leerde, dat een aantal Waterschappen niet geheel
op eigen beeneh kan staan, doch dan dient een re
geling te worden ontworpen, waardoor een leiding
mogelijk wordt, die opvoedt tot heter inzicht, die
dus het verantwoordelijkheidsgevoel prikkelt en
versterkt, inplaats van het te verslappen. Maar is
het dan niet onnooddg, en onbillijk, en uit een ze
delijk en sociaal oogpunt verkeerd, om alle water
schappen in hunne zelfstandigheid te beknotten,
vraagt het Bestuur van den Haarlemmermeerpol'-
der. Erkend wordt, dat het niet gemakkelijk is om
door E. PHILIPS OPPENHEIM,
Schrijver van: „Rijk en geen Geld,
Millionair tegen wil en dank", e.a.
Geautoriseerde vertaling d. DICKY WAFELBAKKER.
6.
„Wie is daar?" vroeg hij.
«Wie bent U?" klonk het antwoord.
„Ik ben Stirling Deane", zei Deane. „Met wien
spreek ik en wat wensc'ht U van mij? Ben ik met
mijn kantoor verbonden?"
„Nee,' luidde 'het antwoord! met een 'hem totaaj
onbekende stem Het is nieit het kantoor, mijnheer
Deane. U «preekt met iemand die nieuws voor U
heeft.
™,™OT^7"^(ïh,UL'lde Dean«- Alt ïou eerst willen
weten, wie U bent en dan Uw nieuws wenschen
te hooren."
J™** hen....? Dat ia van geen ©riet belang.
jh nieuws is, dat Bastil Rowan schuldig bevon
den en ter dood veroordeeld werd. Het vonnis ls
2oo juist uitgesproken."
De hoorn viel bijna uit Deane's handen. Met de
grootste moeite wist hii zich echter te beheerschen.
„wu zei hij. wat gaat dat U of miji aan?"
rtt'ni A eer} kwestie, welke wli niet per telefoon
sullen behandelen, klonk het kalme antwoord. „Ik
belde U op om U dit mede te deelen, daar ik meen
de, dat het goed' was indien U dit gauw wist. Ik
vraag U thans wat U van plan is te dben.'
Deane had het uiterlijk van een sterken man....
iemand, die ternauwernood de beteekenis kende van
net woord „zenuwen". Toch voelde hij hoe hij
vocht tegen een plotseling opkomende benauwdheid
kwam hem voor, aJlSof er iets met doffe slagen
in zijn hoofd bonsde. Zijn adem ging moeilijk. Hij
antwoordde bijna onverstaanbaar op deze mvsteri-
euse stern.
„Wat bedoelt U? Waarom zou dat mij. moeten
betreffen? Zeg mijl onmiddellijk, wie U is."
...Het is van geenerlei beteekenis, wie ik ben."
uï°? tÏ8*' heeft geen tijd daaraan' te denken.
v\ aar Uw gedachten zich mede moeten bezighouden
is net feit. dat Basil Rowan schuldig is verklaard
en binnen veertien dagen gehangen zal worden.
een regeling in boven^aangeduiden zin te beden
ken, maar die zaak is van te groot algemeen belang,
dan dat niet een. poging gewaagd dient te worden.
Eb er ziin zulke groote gevaren verbonden aan het
ongewijzigd invoeren dor bedoelde bepalingen, dat
het Bestuur van de 'Vereeniging van Noordholl and
sche Waterschappen wordt verzocht te overwegen
of het niet gewenscht kan zijn alvorens dit ont
werp verder te behandelen tusschen de Prov.
Griffie en de Vereeniging van Waterschappen in
Noordh^'and overleg te doen plegen, teneinde re
gelingen te vinden, waardoor de bij1 het provinciaal
toezicht ondervonden bezwaren worden ondervan
gen, zonder dat nochtans verder wordt ingegrepen
dan de (noodzaak gebiedt en zonder dat wordt in
gegrepen bij', dde waterschappen, die in staat bleken
hun taak, onder do thans geldende bepalingen naar
behooren te verrichten.
Uitvoerig wordt dan behandeld, waarom, het Be
stuur van d. Haarlemmermeerpolder beknotten van
de zelfstandigheid' der waterschapsbesturen ver-
koerd acht. En aan het slot van de beschouwingen
wijst het, dan nog op het practisch bezwaar van het
ontworpen stelsel n.k dat het doorgevoerde toezicht
van de orovincie er. de uitvoerige briefwisseling,
welke het gevolg zijn van do vereischte goedkeu
ring, van zoo talrijke besluiten der waterschappen,
niet enkel d!e administratie der waterschappen
zal verzwaren, maar ook een belangrijke uitbreiding
van het aantal Provinciale ambtenaren moedig ma
ken
Wat het Bestuur van de Vereeni
ging van Noordholl andsche Wa
terschappen antwoordt.
In het antwoord, dat het Bestuur van- de Vereeni
ging van NoordhoHandsche Waterschappen op deze
algemeen© 'beschouwingen geeft, wordt er op gewe
zen. dat de beschouwingen inderdaad weergeven,
wat in dien boezem' van al onze waterschappen leeft,
en wat bijl de kennisneming van het nieuw ontwerp-
reglement meer dan ooit naar boven is gekomen.
O'ok het Bestuur kan zich in het algemeen met
deze beschouiwdnen v.ereenigien. al wil het er aan
stonds aan toe voegen, dat het niet verrast was
toen het van den inhoud van het nieuwe reglement
kennis naim. Immers, in den loop der laatste 10
jaren zijm zoo vele provinciale voorschriften ver
schenen. die even zoo vele malen de autonomie van
de Waterschappen hebben aangetast, dat het Be
stuur wel vermoedde, dat het nieuwe Algemeen Re-
gelimient dienselfden geest zou ademen. Wij1 hebben
ons daarin helaas niet vergist.
Met verschillen do voorbeelden wordt aangetoond,
de verandering van methode, t.w. het brengen bil
het Provinciaal1 Bestuur van dat wat uit ziin aard
bij de Waterschappen behoort en wat een omvang
heeft aangenomen, waartegen, naar het oordeel van
het Bestuur, een ernstig woord van protest van alle
Waterschappen hier meer dan ooit op zijn plaats
is. De grens tusschen het Bestuur ©enerzijds en
het toezicht anderzijds, verdwijnt ten koste van de
Wateschappen.
•Voor een ander. niet minder belangrijke aange
legenheid vraagt het Bestuur de aandacht van de
leden zijner vereeniging. In zijn antwoord' toch
zegt het verder, dat zeker alle leden de noodza
kelijkheid! gevoelen van toezicht op hunne hande
lingen. Geen waterschap zal -dit beginsel bestrijden.
D© toezichtsverordening.
Maar het is de uitvoering, die tot bezorgheid aan
leiding geeft, die ons doet vragen, waar het heen
gaat en of het de bedoeling is. van de zelfregeering
der Waterschappen in Noordholland zoo weinig mo
gelijk over te laten. En dan. denken wij in, de
tenzij.."
„Tenzij wat?'' bracht Deane hijgend uit.
„Tenzij iemand tusschen beide komt," was het
kalme antwoord.
„Wie zou 'dat kunnen doen?'/ vroeg hii1 heasoh.
„Hoe kan iemand tusschen beide fcomanr''
„Dat weet u het beste."
Terwijl Deane de telefoon-cel uitstrompelde,
klonken de laatste woorden heraj in de ooren. Hij
was als versuft en nauwelijks meester over zich
zelf. De gezonde kleur was van zijn wangen ver
dwenen, toen hij zich werktuigelijk iu de richting
van het restaurant begaf. Halverwege gekomen,
wachtte hij even/wel. Voor een oogemblik was het
hem onmogelijk zich aan zijn! gasten te vertoonern.
Hij liep de kleine rookkamer bannen en ging zit
ten. Hiêb vertrek was ledig] en zelfs de kleine bar
was verlaten. Terwijl' .hij in] een van de groen le
deren leunstoelen zat, pilukbe hij' met zijn vingors
aan de kussens en zij'n ocgen waren strak op den
muur gericht. Langzamerhand scheen deze te
verdwijnen.,... in het niet te verzinken...... onder
zijn doordringenden blik. Wederom zag hij in ge
dachten voor zich het onheilspellend uitziende ge
rechtshof, era. den President van de noohtbjiiik. d e
achter de groene tafel zat met een uitdrukking
van keede oplettendheid op zij'n sphinxaohtig ge
laat.
Hij zag de rechters met hun pruiken en toga's
eenige voorname vreemdelingen op de gereser-
veerde tribune en verder de menigte niouwsgiccri-
gen daarachter. En bob middelpunt van alles werd
gevormd doorBasil Rowan, wiens bleeke, ver
trokken gela itstrekken scherp afstoken tegen den
somberen achtergrond. Dit was goen gewone
reohtezank- De scherpe, dramatische opwinding,
welke blijkbaar alleen opgeroepen wordt wanneer
het een kwestie geldt van leven of dood. voer door
de aanwezigen. Heb was bij' wijze yan spreken nog
slechts een ge dagen geloden, dit de man, d e thans
daar stond te wachten op de beslissing van zijn
1 -t, den weg naar zijn k mboor gevonden had en
zijn hartstochtelijke smeekbeden rot hem had ge
richt.
Duame's panden omklemden, do zijkanten van den
st el en zij'n lippen bew.sgsml zich. Hij zei tob zich
zelf, zooals hij dat al honderden malen te voren
gedaan had, di t hu voor deze diad met aanspra
kelijk was.... dit hij die met geen enkel woord
had voorgesteld of goedgekeurd. "Hij had gespro
ken van ai gumenten, van invloed. Was liet zijn
schuld, dat de man, die naar hem geluisterd had,
eerst© plaats aan de Toezicht verordening welke
door de Staten bij besluit van 29 September 1920
werdi vastgesteld, en wij> vragen ons af, of. nul de
Verordening gewijzigd wordt, zij niet gelijktijdig in
een ander belangrijk! oogpunt behoort te worden
aangevuld en wel anet eene bepaling, dat beslis
singen, in art. 5 bedoeld, vatbaar worden verklaard
voor hooger beroep op de Kroon. Immers, art. 5
dezer Verordening, schrijft voor, dat werken tot het
stichten, uitbreiden., wijzigen, inkrimpen of ophef
fen van beanalingsinrichtingen niet mogen worden,
uitgevoerd, dan nadat het ontwerp met toelichting
door Ged.' Staten is goedgekeurd, maar zij' zwijgt
over de gevolgen aan niet-goedkeuring verbonden.
Indien er dus een conflict 'bestaat tusschen Water
schapsbestuur en Ged. Staten, heeft 'het Water
schapsbestuur in de opvatting van Ged. Staten te
berusten, aangezien de verordening geen gelee-
genbeid' heeft geopend bij de Kroon in beroep te
komen. Het heeft te wijken ook dan wanneer water-
schapsbelaing en provinciaal belang met elkaar in
botsing zouden komen en bli het orgaan, dat over
de bemaling heeft te beslissen, het laatste zwaar
der weegt dan het eerste.
Zonder eenig voorbehoud meenen wij dit gemis
aan regeling al® een leemte in die verordening tej
mogen aanwijzen, welke ernstig kan worden ge-'
voeld wanneer zioh een geschil voordoet dus
wanneer het (ie laat is. Zou dan het toezicht niet j
knellend kunnen zijn en prikkelen tot verzet?
Slechts enkele laren na deze verordening, in 1025,
karnt dan nog een circulaire de Waterschappen
uitnoodigen om voortaan, voordat tot het op
maken van plannen voor het brengen van verande
ringen in de wijze van bemaling wordt overigegaan.
overleg te plegen met den Hoofdingenieur-Direc
teur van dten Provincialen Waterstaat. Allen, die
met de officieele taal bekend zijn, weten, dat in
een mdssieve van Ged. Staten aan eene „uitnoodi-
gingf een andere beteekenis cmoet worden toege
kend, dan aan eene uitnoodiging tot een of anderen
feestmaaltijd. Ein alsof dit alles nog, niet voldoende
is, komt in 1927 een Kuristwerk©nverordening'uit
de lucht vallen, zonder, dat de beheerders der wa-
teï'keeringen. waarin de bedoelde kunstwerken zijin
gelegen, of' zij; die met 't toezicht daarover ziin be
last. daarover vooraf zijn gehoord, en komt zij! het
bewii® leveren, dat zielfs het ,bü U, over U en zon
der op waterschapsgebied wordt toegepast.
Wanneer wij ons al deze feiten voor den geest
halen, dan behoeft liet geen verwondering te baren,
dat wei niet verrast werden door voorschriften
als art. 5 (aanstelling waterbouwkundig ambtenaar)
waiarblji Ged. Staten diep ingrijtpen in datgenen, wat
tot de zuivere huishouding der waterschappen be
hoort.
Dat wfji niet verrast werdlen door voorschriften'
als art. 112 inhoudt, noch door die ernstige leemte,
die aan het reglement kleeft, doordat Ged. Staten
het standpunt innemen alsof art. 19B der Water-
staatswet 1900 miet geschreven is; en dat wij1 er ons
ook niet over verwonderen, dat het ontwerp-regle-
ment wel overvloeit van verplichtingen voor de
Waterschapsbesturen, maar dat bet nalaat en
hier gebruiken wij de woorden van een vroegeren
Minister van Waterstaat maart dat het malaat de
Waterschappen tegen een al te groote machtsuit
breiding van Ged. Staten te beschermen, door tal
rijke zaken "aan hunne goedkeuring te onderwer
pen en geen termijn te steHon;. waarbinnen zij; ge
houden zijn een beslissing op de hun ter goedkeu
ring ingezonden besluiten te nemen.
'Onder die omstandigheden; aldus eindigt' het
antwoord van het Bestuurt op de algemeeene be
schouwingen van het Bestuur van den Haarlem-
mermeerpolder hebben wit, en zond-er twijfel
velen met U, met zeer gemengde gevoelens van het
ontwerp-regl©ment kennnis genomen en wij- stellen
U voor aan do inzending Uwer opmerkingen op de
veerschillende artikelen vaM Ged'. Staten; deze be
schouwingen toe te voegen. Eene uitnoodiging tot
het Provinciaal Bestuur om, alvorens tot verdere
behandeling van het Ontwerp-R'eglement over te
gaan, eerst met het Bestuur onzer Vereeniging over«
leg te plegen, meenen wij, ais niet doeltreffend, te
moeten ontraden.
Het rapport bevat dan een zeer groot aantal op
merkingen. die de leden der Vereeniging over het
Ontwerp-regl'ement maakten, en aan welke op
merkingen het -Bestuur zijn antwoord heeft toege
voegd.
In de algemeene vergadering van d"e Vereeniging
voor NoordJhollandsch e Waterschappen, die heden.
Woensdag 21 September te Amsterdam wordt ge
houden, zal het ontwerp-algemeen reglement van
veistuur verder worden behandeld;
vorder gegaan waa en verkazen had te dobbelen
miet het leven en dien doodiP
Deane gin® woord voor waard 'djat gesprek na.
Nee, hij was onschuldig!. Hij' had tabaal niet op
gewield gezinspeeld. Hij' zei zelfs tob zichzelf, d!at
hij' 'dit miet zou bobben goedgekeurd. En toch kon
hij de groote zwaarte, welke op hom1 rustte, niet
van zien afwentelen.
Het schouwspel bleet hem voor den geest staan
met bijna pko.ograflsche nauwkeurigheid. Was het
verbeelding cd? waren de oogeu van den haven
den man inderdaad op hem gevestigd geweest....
Hadden zijn lippen werkelijk die hartstochtelijke
onuitgesproken smeekbede gevormd, 'welke hem JLn
de ooren scheen te klinken?
Deane stond op met een z achten onderdrukten
kreet. Hij scheen thans t3 kunnen begrijpen, hoe
mannen, die alleen gelaten werden met hun ge
dachten, krankzinnig! kenden worden......
HOOFDSTUK VII.
Liefde af belangstelling'F
Deane trof het kleine gezelschap in de palm-
zaal aan. waar men de koffie gebruikte. Lady
Olive tegrogtte hem met gefronste wenkbrauwen.
„Mijn beste Sth-lrngy- riep ze uit. „Ben je be
zig geweest miet heb andere einde van de wereld
te tolefoneeren?"
„Het spijt m«V' antwoordde h!ü plaats nemend
in don vrijen stoel naast haar. „Ik1 ben van het
kantoor weggegaan met het gevoel, dat ik iets
vergoten had en het heeft me heel veel tijd ge-
koet dit in orde te maken. Vertel me nu eens, wat
gaan jullie vanmiddag doem?"
Wij hebben heb v<x>rnemen ons naar Ranelagh
te begeven." zei Lady Olive. „Er wordt tennis
gespeeld en Diöky komt in de polomatoh voor zijn
reg ment uit. Kun je niet een uurtje vrijaf ne
men en met ons meegaan? Je ziet er uit, alsof
je werkelijk behoefte hebt aan wat versohe luohtf'
Deane schudde heb hoofd- Niets ter wereld, is
meer onmogelijk. Ik hieb een. zakenafspraak om
half vier en een om vier uur. Daarna moet ik
minstens een honderttal brieven dioteeren."
„Ik begin tot de ontdeldd.ug te komen, dal
het zijn nadeel heeft verl >ofd te zijn met een
zakenman," merkte Lady Olive met iets van be
rusting op.
Deane glimlachte. „Laat ons hopen," zei hij,
„dat je na je huwelijk de situatie nog steeds in
Roode, witte en gele kool bijna verdub
belde aanvoer met verbeterde prijzen voor
roode en gel* Boswortelen toenemende
aanvoer met sterk verhoogden prijs.
Bloemkoolaanvoor belangrijk minder, met
sterk verhoogden prijs. Aardappelen
zoowel prijs als aanvoer minder, Nog
hooger prijzen voor spercleboonen.
Uienaanvoer tot op de helft verminderd.
Prijzen belangrijk hooger.
Ook de afgeloopen week heeft weer bewezen, dat.
onze tuinders bij den aanvoer hunner producten ten
zeerste van geluk of ongeluk afhankelijk zijn.
De eene dag of de andere kan soms wijd uiteen-
loopen, wat nu vooral bij de gele kool weer tot uiting
kwam. De hoogste noteeringen waren van dag tot dag
respectievelijk f5.40, f6.20, f6.60, f20, f6 en f7.
Grooter of kleiner aanvoer was op den prijs niet
van invloed, daar Vrijdag de aanvoer zelfs nog lager
was dan Donderdag en Zaterdag. Evenwel is er vooral
voor de (mooiste soorten een vrij belangrijke verbete
ring te constateeren en is de prijs tegenover die der
vorige week voor alle kwaliteiten en maten vrij wat
hooger geweest
De roode kool deed het eveneens goed.
De aanvoer was ongeveer 2/3 hooger en ondanks
dat ging de prijs met bijna f 1 omhoog.
Ook hiervoor was het Vrijdag een slechte dag, doch
Zaterdag was het zooveel beter, dat de hoogste no
teering f5.10 was, een noteering, die we de laatste
drie weken slechts sporadisch gezien hebben.
Ook de aanvoer van witte kool is belangrijk toege
nomen. De prijs hiervan was de geheele week vrij
vast en toonde zelfs eenige neiging tot verhooging.
Dat dit geconstateerd kon worden, ondanks de aan
voer vrijwel verdubbeld is, is een gunstig voorteeken.
Met do boswortelen ging het ook nu weer niet. Wel
was ook hiervan de aanvoer meer dan verdubbeld,
doch deze was toch nog niet van dien aard, dat het
op den prijs van invloed behoefde te zijn. De eerste
dagen toonden nog neiging tot eenige verhooging,
doch Vrijdag ging er bijna fl af en de aanvoerders
van Zaterdag moesten met nog een gulden minder
doen. De hoogste noteering was toen slechts f 4.80.
De bloemkool aanvoer was deze week voor het eerst
betrekkelijk gering; nog niet eens de helft van de vo
rige week. De prijs ging met rasse schreden omhoog.
Was de vorige week de hoogste noteering ruim 16
gulden, nu liepen ze tot bijna 25 gulden op, terwijl
beneden de 17 gulden weinig verkocht ia De tweede
soort was ook nu weinig in trek, al was dan ook de
prijs iets hooger dan de vorige week.
't zelfde daglicht zult Üesohouwiani. Je vnetndini Julia
bij'voorbeeld beweert, dat zij1 nooit met iemand
getrouwd zou willen, zntn, die niet met geregelde
fcueaohetipoozen van huis moest."
lady Olive lerainidje" een weinig! naar hlem! over.
Per slot van mkoiiimg] wajs hij er® aardi® ppawaest.
De Elstreos waren bijzonder miao hem ingenomen
en er was geetn enkale( mia.T> in de zaal, dia er half
zoo knap uitteag! als hij. Ze besloot iete charmants
te zog-gen.
„Julia is nooit verliefd op haar man geweest;
zelfs niet vóór haar huwelijk." fluisterde zij.
„En jiiP" mompelde Deane.
Ze lachte tegen hem! en keek een andere richr
tingr uit, maar een plotselinge opwelling- dwong
hem haar hand te grijpen en haar te noodzaken
zich wederom naar Hem toe te wenden.
„Zeg me," zei hij' bedaard, „houd je werkelijk
van me, Olive? Oh, ik weet, dat je voldoandie
om mij geeft ten einde een huwelijk met mij te
rechtvaardigen^ maar ik heb het over iets anders.
Ik bedoel, of je inderdaad iets voor me voelt op
de echte manierzooals Iseuit en Amy Robe art,
en anderen?"
Ze staarde hem aan, alsof hij de een of an
dere vreemde taal sprak. Aan du ernstige uit
drukking van ziin oogen viel op dat oogenblik
met te twijfelen. Ze antwoordde hem, terwijl er
een rimpeltje van verbazing op haar voorhoofd
zichtbaar werd.
„Oh, Starliug, welk öen eigenaardige vraag is
dit en waarom doe je die juist nu? Eerlijk ge
zegd moet ik j'e bekennen, ctat ik het niet weet.
Ik kan je alleen verzekeren, dat er geen andere
man is. Jü bent de eenige."
De anderen bespraken een onderworp, waar-
Voor men gemeenschappelijke bel ingste l ng koes
terde. Deane kreeg een vreemd, onverklaarbaar
verlangen met zijn ondervragingen door te gaan.
Zijn verloving was zulk een vanzelfsprekend iets
geweest. Tot op zekere hoogte zou hij met haar
trouwen om haar familierelaties, en zij meb hem
terwille van zijn fortuin. En toch hadden ze in
al hun gesprekken bescheiden deze feiten verbor!-
fen geluouaien. Ze haddjen elkaar gezegd van. el-
atndèr te houden, zijl heb d!an ook zonder hartW
bocht. Gedurende hun vela „tête h têtes" was er
noodt op gezinspeeld, dat zijl op het punt stondlen
een „manage de oonverianoe" aan] te gaan.
Wordt vervolgd.