Sciïager Courant
VERKOUDEN
ABDU5IROOP
GOUDEN KETENEN
DE CHAOS IN CHINA.
Derde Blad.
feuilleton-
vertellingen.
Brabantsche brieven.
Feuilleton.
AKKER'*
Zaterdag 24 September 1927
70ste Jaargang. No. 8123.
Ulvenhout, 19 Sept. 1927.
Menier,
Me kunnen weer gerust
zijn. Alle steejen, durpen
en negerijen ebben weer
'ne sniksplinternieuwen
gemeenteraad en opgedofte
of heel nieuwe wethouders, i
De schepen-en roeibot-bot-
jes-van-stad kiezen weer
zee in troebel water, waar
't goed visschen is op po-
litieken bukking. 't Is 'r an
ders aarig naar toe gegaan
hier en daar, as ik zoo de
kranten 's lees. Toen de
zwik in d'n Haag (bij meka
ren kwam was de veurzit-
ter op va'kansie. Hij wou ze gin welkom toeroepen.
Daar zit eigenlijk nog 'ne grond van waarlievendheid
in. As ge denkt: ik zie oew liever van achteren as
van veuren, dan is voor zoo'nuitgebleven welkoms
woord veul te zeggen. Patijn had ok kunnen zeggen:
„uit hoofde van de gewoonte hiet ik jullie allemaal
welkom, maar as ge heelemaal weggebleven waart,
was 't me wèl zoo lief en hiermede open ik mee 'n
benauwd hart de vergadering en geef het woord aan
de sikkretaris om den roman van ons leste spectakel
veur te lezen. Mijnheer de sikkretaris draait 't af."
Dan was 't ok nie goed gewiest, evenmin as nouw
ie weggebleven is.
Dan emme we hier in 't land hier of daar 'n gat
en da mot Bergh' bieten. Daar zitten 11 leejen ft toe
val hee soms ok 'n lollege bui) en die 11 leejen hoo-
ren allemaal tot één partij en zijn gekozen op 11 lijs
ten. Daar zijn dus elf leejen en elf fracties. En nouw
zoude misschien denken da 'k oew veur den gek.
houw, maar 't is apseluut waar: de twee wethouwers
ebben ze gekozen mee 'n stok spul kaarten. Schup-
pen Boer en Klaveren Boer zijn 't geworren. Dus twee
zwarte boeren. (De Burgemeester is Troef-boer en
de Nel is 't vrouwelijk raadslid. Da's 'n aanvulling
uit UI venhout.)
In Bergen-op-Zoom, ók 'ne prachtige stokkaar
ten, is 't ok veur mekaar! Juute van ,,d' Avendster"
stuurde me de purtretten. Heb ze deurgestuurd aan
m'ne zeun om z'ne kleine jongen as die stout is, er
bang mee te maken. 'tMot goed helpen!....
En in Amsterdam! Goeie genade! Zooiets gebeurt
in Ulvenhout nog nie en da wil wa zeggen! Motte
hooren. Eén partij, de C. H. geloof ik, had zeuven
zetiles! „Dus, zerWieboutt. hebben jullie recht op 'n
halven wethouder. Nouw, daar was gin mensch veur
te vinden. Raadsleden zijn ten slotte ok schepsels mee
gevoel. „En wij", zee Wiebout weer, „wij ebben 15
zetels, dus wijl motte drie wethouders emmen". Mee
andere woorden: 2 X Vz 3. En toen de lui da som-
meke nie begrepen is ie 'kwaad weggeloopen.
Ziehier, amico, 'n paar staaltjes van gemeentepoli
tiek waar gij en ik nie bij kunnen. Da gaat boven
ons dakpan.
Beelaars van Blokland is ok 'ne nudhteren tiep in
de politiek. Die is naar Genève gegaan: het ze 't er
's goed gezeet en toen de andere zaten te ouwevrou
wen, is ie opgestaan en 'm naar den Haag gesmeerd.
„Men was pijnlijk verrast", 't Zal 'm nie aangestaan
emmen denk 'k, 't politieke menu. Thuis was 'r 'ne
kleinen jongen van 'm jarig en daar schepten ze be
ter op.
Dan de Belgen.
België werd uit de niet permanente Raadscommis
sie gestemd.
Wat doet van der Velden7
Hij staat op...
en eh....
door E. PHILIPS OPPENHEIM,
Schrijver van: „Rijk en geen Geld,
Millionair tegen wil en dank", e.a.
Geautoriseerde vertaling d. DICKY WAFELBAKKER.
8.
het rechtsgeding1 niet weer haropend wor
den? vroeg Deane.
,,-Nee,antwoordde Hardaway met een hioofd-
Sibaar. „Er zijn vele leemten in ons strafrecht.
et eenige wat ten gunste van den gevangene
non zyn^wias het feit waardoor het bleek, dat de
getuigenis overtuigend genoeg was hierdoor gratie
verleend kon worden en een eni ander in d;e Pers
bekend gemaakt werd. Is er nog iets, wat je aou
Willen weten?''
«Niets,'' antwoordde Deane, terwijl hij' opstond'.
«Dank je wel. oude jongen. Je heot me prooien
gezegd, wat ik weten wilde."
Zee shilling, alsjeblieft,'- merkte Hardaway op
fin hield zijn hand op.
Deane lachte en schudde met het hoofd. „Ik
betaal je niet,'' verklaarde hij. „Je kunt het in
de andere rekening opnemen, or ik zal je een
diner aaninedon, wanneer het je gelegen komt en
daarna een lege in de Alh'amJbra, als je dat wilt."
Ziyn vriend lachte eveneens. „Ons kantoor kan
van zulke cliënten niet bestaan,,'' g,af hjj te ken-«
inen, terwijl hij op een bal drukte.
«Je moet nooit probeeren je viienden te villen*"
»ea "Deane
«Nog even terugkomend op die andere geschie
denis..." begon Hardaway.
«De eenige mogelijkheid, waarop volgens mij
kans bestaat het vonnis opgeschort te krijgen."
ging de advocaat voort, „is de slechte gezondheid
van dén man. Ik geloof dat hjjl er ini werkelijk-'
hiend nog veel erger aanl toe is, dan! hij' er uitziet,
en ik stel me voor, dat als we een: igenoeskapdilg
rapport ketpidien overleggen, dit ons-'hvel een wei->
nog van dienst kam zijn. De groobe moeilijkheid
evenwel is, dat hij zoo volmaakt onverschillig
lijkt. Denk je een poging tel Wagen omi hem te
tien' te krügen, Deane?''
't is gebeurd!....
en hij ging weer zitten!
Hii had 'ne welverdiend applaus.
Zoo is d'n Bels. Die blijft 'r nie bij zitten, ojeenee!
Die gaat eerst staan, ziede!
En de vliegerij wor op denzelfden voet voortgezet
hé!
Van de week ia 'r weer 'ne Ier n i e over den Oceaan
gevlogen, zoodat de groep die nog n i e over den
oceaan gevlogen is weer mee éénen is uitgebreid! Ik
ben d'r al lank lid van!
En Frankrijk blijf maar vrede-voeren. België ee-d'ne
onbekende soldaat! Engeland eet er eenen, Amerika
ok, kortom "emmen allemaal 'ne onbekende dooie
soldaait, mee 'n monument erop.
Frankrük ee nouw 'n monument mee 300.000
leze en schrijve: driehonderd duizend onbekende,
dooie, soldaten. Da's ongericht in Douaumont bij
Verdun en Zjeneral Peetèn heet 'r Zaterdag een vlam
aane-estdken die „eeuwig" zal branden!
Dat is wa; Da's 'n tweede hel dus. Reuzereclame
voor d'n lucifersfabrikant. „Gebruikt onze lucifers,
ze ontsteken eeuwig vuur: 2 cent 'n volle doos!"
Ze schijnen 'r nog groot op te gaan da ze zooveul
menschen de dood ingestuurd emmen! Wedstrijd wie
de meeste dooien heet! Nouw moeder. Keb 's gelezen
dat 'n Pollitieke Patriot iemand is, die bereid is, an
deren veur 't Vaderland te zien sterven. Die da ge
schreven heet, was 'r nie ver neven.
Dinsdag de Twee Kamers weer geopend. Net as
altii. De koningin en d'ren man op z'n Zondags mee
't beste gerij uit den stal, de gouwe koets, de die-
pelmaten opgedoft en mee degens aan, de Rooie frac
tie veur d'n tweeden keer d'rbij ('t verstand kom mee
de jaren) en as nieuwigheid: de Prinses erbij! Die is
nouw zooveul as in de opleiding bij moeders. Ze zag
'r as al tij, best uit, 'n Echte Hollandsc'he jonkvrouw.
En, mag 'k 't zoo maar 's rondweg zeggen, 'n
lieve meid! Keb z'is meegemokt in d'n Schouwburg
in Den Haag, verleejen winter. Wat had da kind 'n
plezier. En denkte dat 'r iemand was die èrg in
haar had? Ginmensch. Pas, toen ze 'n half uur zat,
zag Jan, Piet en Klaas en ik ok, da's verdorie Ju-
liaantje! Z' is nouw studente hé! van moeders pap
pot weg! Flink zoo. Frulle van Buren hiet ze zolank.
Ze hee d'aan den eenen kant de waardigheid van d'r
moeder en aan d'n anderen kant de hartelijkheid en
jovialiteit van d'r vader. Mee d'n prins he 'k 'n paar
jaar gele jen 's thee 'gedronken. Hij kwam op de resep-
sie van den Sjoernalisten-kring toen ie 40 jaren be-
ston (de -kring), maar wilde geleuven, Amico, dat
Z. K. H. veul gemoedelijker, eenvoudiger en harte-
Juist omdat verkoudheid zich zoo
onschuldig voordoet, is zij zoo gevaar
lijk. Vergeten wij toch nooit, dat zij
een ontsteking der slijmvliezen 13 en
dat reeds een simpele verplaatsing
dier ontsteking b.v. naar de stem
banden, de bronches of naar het slijm
vlies van de longen - en hoe gauw
gebeurt dat niet - haar veel ernstiger
maakt. Acute en chronische bronchi
tis, asthma, borstbenauwdheid zijn de
terecht gevreesde gevolgen van een
verwaarloosde verkoudheid. Maak de
genezing niet moeilijker en duurder
door met de Juiste behandeling te
wachten. Begin bij het begin en verzorg
een eenvoudige verkoudheid dadelijk
met de versterkende, onschadelijke,
maar krachtig slijmoplossende
Voorde Borst.
Per koker: f 1.50, f275,! 150
Deane sohudde ontkennend met bat hoofd. „Neef'
zea hij. „Ik vrees dat ik zooiets niet mag doen.
Ei- bestaan redenen, waarom ik nieib kan toelaten,
dat mijn naam, onverschillig' op welke wijze ook,
in verband' gebracht wordt met deze zaak. Het
is m-ogeJijk. «Lat da motiaven| later uitkomen, maar
voor bat oogiehbLk zou ik zelfs liever jou. niet
zeggen, welke deze zjj'n. Tussohen twee haakjes:
is er ook iemand' komen1 opdagen om de belangen.
van den dcoden man te behartigenik bedoel
zijn zijn bezittingen opgeëisoht geworden?"
„Neo," antwoordde de. advocaat. „Voor zoover
ik kan' nagaan, zijn deze van heel weinig, batea-
kenis."
Deane knikte. „Kan ik er op rekenen, dat je
me dadelijk zult laten weten, zoodra iemand zich
daarvoor aannrldt?" vroeg hij.
«Natuurlijk," antwoordde Ha djawa.y.
Deane liep do straat op >en stond daarna leaniM
go oogienblikken doelloos voor zioh uit te kijken.
Toen' riep hjj een taxi aan en liet zioh naar zy'ln
kantoor rifden, een groot gebouw in een1 zijstraat
van Throgmortotn Street.
Hii liep heb bodiendenkanteor langzaam' door,
srwyl hif verscheidene^ vragen stelde. Nadat hij'
eindelijk zyfn eigen heiligdom bereikt had, gaf hij
zijn seoretaris order heen te gaan en deed' hy
de deur op slot. Hy'l zat in een lederen stoel voor
de tafel, nie bedekt was met brieven en boeken.
Voor deze tafel zjttenid had hij' het fortuin van
de groote Maatschappij aan het hoofd waarvan
hifjstotriid, opgebouwd
ans bevond hij zioh daar weer, rechtop in
zijp stoel meb zyh hand1 voor zioh uitgestrekt,
terwijl zijln oogem door heb zich tegenover hem be
vindende matglas keken- Zou er mogelijkheid be
staan, dat er nog een schikking gevonden1 waffel,
vroeg hij zioh af.... Wedetrom( zag hjjf in gedachten
de sombere rechtszaal voor zioh. Opnieuw be
merkte hij* heb bleake gezicht van den man, die
nog zoo kort geleden m dezelfde karnen gezeten
had, slechts op een paar meter afstand van hem
een man, die zoo hartstochtelijk om
een kans gesmeekt had... Het geheede voorval
flitste Deane als een bliksemstraal door den geest.
In hoeverre trof hem ten slotte schuld1? Hy1 had
geen geweld' voorgesteld. Hij' weigerde zelfs zich
zelf te bekennen, dat het in' zyh hoofd was op
gekomen. Toch had' hy' geweten1 welk soort man
nen die twee waren.
Dit was hem békend gewOört, en dat ze elkaar
ontmoet hadden, was aan hem te wijten. Nooit
Hjker was as veul kwasten van krantenschrijvers die
daar zaten te thiejen as ouwe Dames! Maar afijn,
deurrijen weer, de Kamer is open: het spul kan be
ginnen. De koningin zee Dinsdag da ze vertrouwt op
d'r Kamerleejen: laten me hopen dat 't goeie mensch
nie bedrogen uitkomt, dan zijn wij 'r ok weer goed
mee.
Amico, ik eindig mee de pen, maar nie mee m'n
hart (schreef Trui vruuger veur me getrouwd waren)
ollee, tot volgende week!
Hartelijk gegroet, ok van Trui, as steeds
toet k voe,
DRé.
Vervol
In de onmiddellijke omgeving van het Britsche
Consulaatsgebouw te Shanghai staat een ander 'zeer
fraai gebouw, het is de „Hong" (het tehuis) van
E Wo. Wat i® E Wo? Ei Wo is de Chimeesche naam
voor de .groote Sdhotsche firma Jardine Moth©-
son en Go,
Dat gebouw is behalve kantoor den firma, tevens
woning van den in China vertoevenden firmant.
Zoodra China voor den handel geopend' werd,
vestigden de ondernemende Schotten Jardine en
Matheson zich in de concessies. Overal werd' een
werf of pier gebouwd, overal werd naibiji die lan
dingsplaat® een gebouw gezet, ruimte biedend
voor kantoor en woning en zeer nabij verrezen de
pakhuizen. Zoo was een nederzetting van Jardine
Matheson een klein gehucht met het hoofdgebouw
als centrum en de pakhuizen (goodangs) er om
heen. Twee Vlaggestokken kroonden het hoofdge
bouw, aan die eene wapperde de Union Jack (E'ngel-
sche vlag), aan dé andere de Schotsche vlag, een
wit Andreas Kruis op een blauw veld (de kantoor
vlag der Schotsche firma). Jardine Matheson han
delden dn alles. Zijl verkochten breinaalden zoowel
als kanonnen, hemden zoowel al® lucifers, maar
alles en gros. Zij kochten ook van alle9 op. Sotja-
boonen en zijde, veeren en huiden, van alles, maar
alle9 in de grootst mogelijke 'hoeveelheden. Aan
hun ste /era aan de Yang Tse-rivier kwamen hun
eigen rivierbooten voor passagiers- en goederen
dienst ingericht, aanleggen. Aan hun kaden, in de
zeehavens meerden hun eigen stoomschepen. Overal
vertoonde zich de Schotsche vlag. De Chinees gaf
aan deze firma 'een naam, die macht beteekende,
zoo heette zij spoedig na de vestiging onder de Chi-
neezen El Wo Kongsi, de E Wo firma.
Wanneer ge de gast zi.it van die firma, dan be
merkt ge dadelijk de traditie van E' Wo. Of ge te
Shanghai of Ningpo. te Hankow of Itchang hij
hen komt, overal beerscht de echte Schotsche
gastvrijheid, overal is de E' Wo Hong fraai en de
gelijk gemeubeld.
Prachtge kasten, buffetten, stoelen en tafels stof-
feeren de ruime vertrekken, het tafelzilver zwaar
zilver i® versierd met het firmawapen. Elke Hong
geeft den toon aan te het gezelschapsleven van de
plaats, waar zijl gevestigd is. vooral op het gebied
van de sport. In alle Chineesiche conceissieplaat-
sen worden minstens' éénmaal per jaar wedrennen
gehouden met Chineesichie ponnies. De E Wo- pon-
nies zijn bekend' en eveneens de E Wo-jockeys.
Wanneer het heerrijders zijn dan zijn het de jong
ste klerken van Jardine Matheson. die de E Wo-
kleuren dragen. Dikwijls werd' bij het, aannemen
van klerken voor Ghina in Engeland of Schotland
te veel gelet op de sportieve eigenschappen der jon
gelieden. E Wo kon zich dat permitteeren in de
oude tijden, al wa® het eenigszins In tegenspraak
met de zuinige karaktereigenschappen der Schot
ten. Maar toch het feit dat de E Woukleuren op de
renbaan wonnen, wa® van niet geringe beteekenis.
Het was een .prachtige reclame, want vele Chinee
zen wedden op E. Wo en wanneer zijl dan ver
dienden, dan werd de roem van E Wo verkondigd
van E Wo, het grootste handelshuis in China'. Later
kwam' de Engelsche firma Butterfield en Swire en
de Duitsche Diedrichsen. Die hadden geen renpo-
nies en goede jockeys, maar lagere prijzen en hard
werkende klerken, die slecht® één sport kenden:
naar boven te komen. Toch bleef E Wo nummer
één. Dat kwam ook door de uitmuntende compra-
dores, die de El Wo Kongsi engageerde. Een com
pradore is een onmisbare schakel in het zaken
leven in China. Het is de schakel tusschen Euro-
peeschen kooper en verkooper en Chineeschen ver-
kooper of kooper. In de Hong van E Wo werkt het
Eiuopeesche personeel der finna en dn andere ka
mers vertoeft de compradore met zijn personeel.
Alle zaken loopen over het Compradore-office en
alle geldzaken over diens shroff of kassier.
De Compradore moet natuurlijk instaan voor zich
zelf, zijn shroff en ander personeel en daarom moet
hij een groote waarborgsom' storten. Een compra
dore van een groote finna of bank is noodzakelij
kerwijze een schatrijk man met uitgebreide relaties
en het ligt veelal aan den compradore of men
groote zaken kan doen.
De Compradore i® niet altijd bij' het afsluiten van
zaken present, de Europeanen doen dat dikwijls
zelf. maar dan hebben ze toch te voren ruggespraak
gehouden met hun compradore. Het woord compra
dore is Portugeesch en beteekent eigenlijk kooper.
Het heeft nu echter te China de zooeven geschil
derde beteekenis gekregen.
te den eeuwigheid zoiu hyf te staat zijln de verantp
wcordelyMiiedid daarvan van zicih at te schuiven.
Noodt zou hjj die verschrikkelijke woorden kunnen
hoeren zonder een gevoel van werkelijke en per
soonlijke schuld... „Ein moge God' U giemadigj zyln-.'''
HOOFDSTUK IX.
Wteifred Rowan.
De Merk die hJefc stukje papier binnenbracht,
was verlegen en putte zich uit in^ verontsohuldi-
ging'ön. Hy had een gievoelj alsof hyi zioh tussohen
twee vuren bevend.
De jonge dame buiten had zich niet willen
laten wegsturen, en de man, te wiens tegienwoop»
digheid hy zioh thans bevond!, was iemand die
nooit een fout vergaf.
„Neemt u me met kwalijk, mytablaar,'' zei h'ijl.
„Ik hoop niet, dat ik verkeerd gehandeld heb.
Die jonge d!ame weigert pertinent heen te gaan,
alvorens ze u gesproken heeft. Ik meende daar
om gleed te doen door u te laten weten, wie ze
was. Ik herinner me dat u eanigien tijd geleden
een heer van danzelfden naam heeft ontvangen,
alhoewel u het toen heel' druk had."
Deane fronste het voorhoofd en stak zyïü hand
uit. „Een jonge dame,'* zei hy kortaf, „En wie
is het?"
Hy nam het stukje papier aan en las.... Wteifred
Rowan. Hij? keek naar het onverstoorbare gelaat
van den Merk en vervolgehisl weer naar heb stukje
papier. „Wacht de jongle dame buiten?" vroeg! hij.
„Ja, mjjbheer," antwoordde Id'e klerk. „Ik heb
hiaar uitgelegd, 'dat het niet uw gewoonte was
bezoeken te ontvangen, tenzyl bij1 afspraak en1 ik
verzooht haar, wanneer zij1, inderdaad zaken met
u te doen had, te schrijven en een dag! en uur
vast te stellen. Ze verklaarde evenwel, dat het
een heel dringende kwestie betrof. Mijnheer Saw-
day en ik hebben bédden* met haar gesproken en
vonden het beter u haar naam te laten "weten'.
Deze knikte langtiaam, „Je hebt goed gedaan,
G-ray," zei MJ. „Daar die jonge dame zoo blijft
aandringen, deed je heter hiaar binnen te laten
komen. Zorg er voor, dat ik vanmiddag! niet meer
gestoord wordt. Ik hléb heel veel te doen."^
De Merk vertrok, zichtbaar opgelucht. Hij1 liet
da deur aanstaan en Deane omklemde meb zijn
handen krampachtig de luxueus geoatetonneerde
leumngen van zijn stoal... Winifred Rowan
Zij was dus een familielid... waarschijnlijk de
Dit eene woordje compradore herinnert ons reeds
aan de groot rol die de Portugeezen in China heb
ben gespeeld, maar er is nog veel meer, dat ons
daaraan herinnert. In 'Shanghai b.v. heeft men een
stadsdeel, waar de talrijke afstammelingen van
Portugeezen wonen, meestal niet meer geheel ras
zuiver en meer en minder vermengd met Chineesch
bloed. Feitelijk beschouwt de Europeaan deze Por
tugeezen niet als Europeanen, hij spreekt van Euro
peaan, Chinees, Portugees en Japanner, ergo zet 'hij
de Portugees buiten den Europeeschen cirkel.
In het Zuiden van China bezitten de Portugeezen
nog steeds' het eiland Macao. Weliswaar werden
daar juist gedurende de laatste iaren havenwerken
door een Hollandsche firma, aangelegd, maar
zooals in alle Portugeesche kolonies, is er geen
sprake van bloei.
De CM neezen hebben weinig reden om de Portu
geezen dankbaar te zijn voor hetgeen zij in China
deden en brachten.
Het was toch de Portugeesiohe Oost-Indische Com
pagnie, die in 1770 uit winstbejag een duizend-tal
kisten opium uit Indië. waarschijnlijk uit Assam
afkomstig, naar Maccao zond om van daaruit in
China te verkoopen .Macao bleef sedert een groote
opslagplaats voor cpduim, dat dan verder op clan
destiene wijZe door midldel van Ghineesche vaar
tuigen verkocht werd. China verzette zich met hand
en tand tegen invoer van het heulsap, maar de
Engelschen hadden spoedig de lucht ervan gekre
gen, idat de Portugeezen uitmuntende zaken in dit
nieuwe artikel: deden en waren gaan mededingen.
Toen de Chineesche regeering in het midden der 19e
eeuw op zedelijfcheidsgnondJen strenge maatregelen
tegen den invoer van opium nam, volgde de opium
oorlog,. De Chineesche staatsman Lin had te ver
geefs een beroep gedaan op Koningin Victoria en
de Britsche handelaars. Aan de koningin schreef hij,
dat evenals het pas had, dat vreemdelingen, die
Engeland bezochten, zich aan de Engelsche wetten
onderwierpen, ook vreemdelingen, die China be
zochten de wetten van dat land respecteerden. Het
opium is verderfelijk voor den mensch en daarom
verbaast het mij. dat Gij! winst wilt maken met
zulk een artikel, zonder dat uw geweten in be
roering komt. Men zegt dat Gij' een liefderijk hart
hebt, dus moet ge toch' bereid zijn te denken aan
deze les: ..wat 'gijl niet wilt. dat U geschiedt, doet
dat ook aan een ander niet."
Maar het belang der planters en handelaren ging
voor. de oorlog begon, met het doel om inillioenen
en millioenen lieden gelegenheid' te geven een pro
duct te koopen en te gebruiken dat hun lichaam
vergiftigde en sloopte. Wanneer de opium niet aan
de Chineezen opgedrongen ware, dan zou de ver
houding tusschen Chineezen en Europeanen veel
beter zijn geweest. Het opdringen van opium- aan
koop en later van kanonnen, geweren, oorlogssche
pen en ammunitie-aankoop heeft hern den Vreem
deling als een „duivel" doen zden. De Vreemdeling
bracht allerlei kwaad en was dus een duivel, een
„Vreemde Duivel1"!
Maar de ergste Vreemde duivel» waren niet de
handelaren, maar de Zendelingen.
Het is inderdaad' beschamend voor het Christen
dom. dat het niet alleen In eigen boezem1 te kort
schiet in de toepassing van de schoone leer van
Christus, maar zich nog vermeet die leer aan ande
ren op te dringen, om daarbij zich zelf heel wei
nig te houden aan de leer.
De zendelingen hiefcföfen kans! gezjien privilegies!
in China te verkrijgen, waaraan de koopman niet
kan tippen. Moeten de kooplieden zich vrhwel be
palen tot de concessies, de zendelingen kunnen
overall 'heen gaan, waar zij. willen. Kan de koop-'
man slechts onroerend goed' bezitten in de conces-
ciese, de zendeling kan overal in geheel China
grondbezit verkrijgen. Zoodoende vormen zii een
staat in een staat. Zij' schimpen op de Chineesche
heidenen (sic), alsof er geen leer van Confocius
bestond. Zij geven zich geen moeite het schoone van
die leer na te gaan, maar dringen hun leer aan de
Chineezen op.
Hoe dikwijls heeft het Tjoeng Li Yamen (de
Chineesche Ministerraad') zich tot de gezanten ge
wend met tallooze grieven tegen de zendelingen.
Niet tegen die brave lieden (meestal van een R.K.
missie) die zichJ zelf geheel wegcijferden'die zich
midden tusschen de GMneezen vestigden, hun klee
derdracht en haartooi aannamen en hun gewoon
ten en zeden bestudeerd te hebben, de Christelijke
leer predikte en in toepassing brachten, door kwaad
met goed te vergelden, den arme te spijzen, den
zieke te genezen en te troosten.
zuster, waarover hij' gesproken had. Wlat maast hyl
zeggen of doen? Hoeveel moert bekennen? Mis
schim bracht ze hem een boodschap. Wellicht
zou ze hem dat eene Minnen vertellen, wat hy!
zoo vurig wemsohte te weten. Winifred Rofwiaui....
Bijna onbewust eprak hii dén naam' hardop uit.
Wat voor soort vrouw, meisje of kind1 zou ze
zyn?
Hij* kende Rowan slechts als een oollegaavon-
turier, een gelukzoeker in een vreemd land, on
tegenzeggelijk een dappere man, die altyd bereid
was geweest zyn leven te wag'en, Tvlanneer het doel
de moeite waard was. Het was niet uitgesloten,
dat ze bij den gevangene was geweest en1 hem
nieuws bracht.
Hy hoorde gemompel van stemmen buiten. De
deur werd geopend, en de Merk stapte terzijde.
„Dit is de jonge dame," mijlnhleer?' kondigde hij
aan. „Juffrouw "Winifred1 Rowan."
Deane kwam even overeind. De Merk sloot met
een eenigszins eerbiedige beweging de d'eur._ Ze
(waren samen alleen in de kamer. Deane, wiens
zeifbeheersching een van de persoonlijke eigen-
sohappan was, welke er niet weinig toe had bij
gedragen hem zoo snel te doen vooruitkomen m
het leven, voelde hoe er eon zenuwachtige uitroep
op zijn lippen beefde. Heb meisje, dat langzaam
de kamer binnenkwam, scheen volmaakt voor te
stellen hetgeen Rowan zelf had kunnen zijn. Zij
.vertoonde een geïdealiseerde gelijkenis met den man
aan wiens zyide hy; gevochten, geleden en gejuicht
had... de man, welkte slechts een paar weken ge
leden op dezelfde plaats hiad gestaan, waar zij
zich nu bevond en toenJ zijn, wanhopige smeekbede
had gedaan.... een jgeddJealisearde gelijkenis, wel
licht in meer dan elén beteekenis. Zy was jonger
en het leven had eerst kortelings zijn stempel op
haar gedrukt.
Ze Svas evenals hij knap van uiterlijk, had!
grijsblauwe ocgen, bruin haar en trillende lippen,
een slank, buigzaam figuur en haar optreden was
zelfs al zweeg ze, aantrekkelijk en bijna verleidelijk.
Een eigenaardig gevoel maakte zich van Deame
meester, toen hy haar aankeek. Eensklaps herin
nerde hij zich', van welk een groot belang hiet
was, dat hy zijln! zelfbehoersohing behield. Ze was
do zuster vaini den man, dia teer dood veroordeeld
werd. Misschien was zij gekomen om hem om
hulp te smeekten. Hy moest voorzichtig zijh.
Voortdurend moest hij op zijn hoede wezen.
„U wilde mij spreken?' vroeg hij een weinig
kortaf. „Ik ben Stirling Deane. Neemt u plaats
