v
Brabantsche brieven.
and
W.
rui
Een bureau ter bestudeering ran
het facisme.
VAN DE SALOMONS EILANDEN.
ziek n
Zc
Reclames.
VERSTERK UW NIEREN.
J.
S. De Veriekerlngeraad te 's Gravenhage wordt op
geheven.
De voorzitter der commissie heeft de N.R.Crt naar
aanleiding van dit bericht medegedeeld, dat het
rapport nog niet la vastgesteld.
Men. schrijft aan do N. R. Crt:
Het ontbreekt in on3 land niet aan lieden, die
zich afvragen, wat het fascisme aan Nederland en
aan de wereld te zeggen heeft. Wat men tot dusver
van hot fascisme hui ten Italië heeft waargeno
men. gaf dikwijls tot de vraag aanleiding, of deze
beweging zich inderdaad in andere landen ilaat
overplanten.
Wie zoo echter de vraagi stelt, beziet het fascisme
teveel aan den buitenkant. Men neemt er in dat
geval enkele ideeën of enkele gebaren van over en
vergeet dat het, evenals elke andere strooming. niet
geïmproviseerd kan worden, doch zijn basis moet
vinden in de geschieden ia Doordat men dat vergat,
hooft men het fascisme reeds met allerlei leuzen
kunnen vereenzelvigen; met de reactie, met het ge
weld, met de leer van den „sterken man", enz.
Doordat m enin het algemeen deze beweging nau
welijks kent, neemt men vaak een geïsoleerde me
dedeel ing in de couranten als uitgangspunt voor
zün oordeel aan. of dit oordeel dan ook gunstig of
ongunstig mag luiden.
Men kan nog buiten beschouwing laten de ten
dentieuze beschouwingen over het fascisme, die
door enkele politieke partijen uit tactische overwe
gingen worden verbreid, en die biji de groote me
nigte gemakkelijk ingang vinden. Het was echter
vooral ook in intellectueels kringen, dat Dr. H. de
Vries de Heekelingen, oud-hoogileeraar aan de Uni
versiteit te Nijmegen, biji zijn studie veel misver
stand over deze beweging: ontmoette. Dit wa» de
aanleiding, dat hiji, door particulieren uit verschil
lende landen daartoe in staat gesteld, het Initiatief
nam tot de oprichting van een bureau ter bestu-
deeringi van het fascisme. Diit bureau. Centre In
ternational d'Etudes sur le Fascisme (in het kort:
Cinef) genaamd, is te Lausanne gevestigd en stelt
zich ten doel een objectieve studie te maken van
de leer. de methoden en de resultaten van het fas
cisme, kortom van alles, wat op deze beweging be
trekking heeft. Aangezien het bureau van elke re
geering of politieke partij' onafhankelijk is, kan het
zijn wetenschappelijke zelfstandigheid ten volle
bandhaven.
Aan het hoofd van het bureau 6taat een interna
tionaal comité, waarvan het bestuur samengesteld
is uit prof. dr. H. de Vries de Heekelingen, voor
zitter; Marcel Boulenger, auteur te Parijs, onder
voorzitter; Giovanni Gentile, oud-minister van On
derwijs, hoogleeraar aan de Universiteit te Rome,
lid. Van het internationaal comité maken o.a. de
Nederlanders J. W. Godin de 'Beaufort, oud-rit
meester te Maarsbergon, en Jan Toorop, schilder te
's Gravenhage, deel uit.
D|e Cinef zali binnenkort een kaartsysteem «aan
uitgeven, waarin do belangrijkste werken, die voor
of tegen het fascisme gepubliceerd worden, zullen
worden geresumeerd. Dit systeem zal bestaan uit
bibliografische en anolystische kaarten. De eerste
zullen titel en korten inhoud van de publicaties
weergeven, do tweede zullen voor ieder, die speci
ale onderwerpen ter bostudeering) zoekt, een aan
wijzing geven van de bladzijden der boekon, tijd
schriften of andore publicaties, waarin mon een
beschouwing over dat onderwerp kan aantreffen.
Dit kaartsysteem zal ieder, dia zich om de eeno of
andere reden van het fascisme op de hoogte wil
stellen, de gelegenheid geven, den weg te vinden,
in de talrijke publicaties, die bovendien niet altijd
onder iemands bereik zijn. Men denkt hier aan al
len, die belang stellen in de politiek, aan professo
ren, industrieelen, juristen, journalisten kortom aan
allen die in het sociale leven een rol spelen.
Daarnaast hoopt het bestuur binnenkort een
tijdschrift over het fascisme uit te geven, terwijl
hot een speciale afdeeling geopend heeft tot het
verstrekken van inlichtingen en het geven van do
cumentatie.
GROOTHANDEL IN KOLONIALE WAREN.
Eergisteren is te Amsterdam aan het einde van
een driedaagsche conferentie opgericht de interna.-
tionaJe federatie van bondon voor den groothandel
in koloniale waren, die haar zetel zal hebben te
Amsterdam.
Het doel van deze federatie is de vriendschappe
lijke betrekkingen en onderlinge samenwerking tus-
schen de nationale bonden te bevorderen en alle
aangelegenheden van gemeenschappelijk belang te
behandelen en te regelen.
Het eerste bestuur is samengesteld als volgt; Otto
Dahlstroem. Zweden, voorzitter; Wilhelm Hermann,
Duilschlana, en Er. JanBsens, België, vice-voorzit-
ters; G. A. Bürke, ZwitBerland, penningmeester en
H. Leemhuis, Nederland, algemeen secretaris.
De statuten werden reeds definitief vastgesteld
en voor bepaalde aangelegenheden werden twee per
manente commissies benoemd.
De volgende conferentie zal te Stockholm worden
gehouden.
DS. ONNEKES EN DE HERVORMDE GEMEEN
TE TE PARAMARIBO.
Het kiescollege van bovengenoemde gemeente
heeft de volgende motie aangenomen:
De voreenigde vergadering van gemachtigden en
kerkeraad, uitmakende het kiescollege der Her
vormde gemeente te Paramaribo, gehoord het door
den minister van koloniën aan den gouverneur ge
zonden bericht inzake het protest van den ontslagen
predikant Onnekes bij don minister van koloniën
tegen de beroeping van een nieuwen predikant en
gelet op het zich niet-meer-beschikbaar-stellen van
laatstgenoemde voor de vervulling dier vacature,
waardoor de belangen van kerk en gemeente ten
zeerste zijn geschaad, is van oordeel, dat zoolang
eenige band blijft bestaan tusschen den predikant
Onnekes en de Hervormde gemeente te Paramaribo,
aan de vervulling van de vacature steeds groote
belemmeringen in den weg zullen worden gelegd;
spreekt als haar besluit uit, dat met terzijdestel
ling van de betrekkelijke motie, genomen in de ge
combineerde vergadering van 15 November 192G,
waarin aan bedoelden predikant Onnekes, die band
werd toegezegd, thans wordt besloten om lede
ren verderen band met genoemden ds. Onnekes te
verbreken; besluit afschriften te zenden aan den
gouverneur van Suriname, de Koloniale Staten van
Suriname, den minister van koloniën, de commis
sie tot de zaken der Prol kerken in Ned. Oost- en
West-Indlë en aan ds, Onnekes.
DE BESTELDIENST IN DE GROOTE STEDEN.
Vanwege het hoofdbestuur der posterijen en tele
grafie wordt geschreven:
In den laatsten tijd zijn in eenige bladen mede-
deelingen verschenen over een aanstaande vermin
dering van het aantal bestellingen in de grooto
steden.
Deze publicaties vonden vermoedelijk haar oor
sprong in een verzoek dat de Nederl&ndsche postad
ministratie aan het rijkspostministerie te Berlijn
had gericht om inlichtingen omtrent de uitvoerag
van eenige dienstonderdeelen daar te lande,-o.a. wat
den besteldienst betreft.
De juist ontvangen gegeven komen hierop neer,
dat, ondanks de door tariefsverhooging verkregen
meerdere inkomsten, bij het rijkspostministerie niit
het voornemen bestaat, in steden van -analoge be-
teekenis als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag
het bestaande aantal van de bestellingen te ver-
hoogen.
Bedoelde informaties werden in het bijlzonder nut
tig geacht, wijl bij de Nederlandsché administratie
een onderzoek hangende is over de vraag, of een re
geling analoog aan do Duitsche hier te lande zon
der groote belangen te schadon, toepasing zou kun
nen vinden.
Het is vanzelf sprekend, dat bij een voortgezet
onderzoek te dozor zake met de betrokken autoritei
ten en overige daarvoor in aanmerking komende
instantie», het noodige overleg zal worden gepleegd.
en deze telde acht bankbiljetten van vijf pond uit.
„Als ik U was, mijnheer", zei de knecht, „zou ik,
wanneer U er zeker van wilt zijn niemand in de
kamer te vinden, en door geen sterveling gezien te
worden, er tusschen vier en vijf uur in den morgen
heengaan. Iedereen is dan weg, mat uitzondering
van den nachtportier1*.-
Deane knikte. „Tusschen twee haakjes", zei hij,
„Weet je ook iets omtrent het kamermeisjes van
deze verdiepingdie jonge slanke?11
Do bediende schudde het hoofd, „Ze 1» hier pas m
betrekking."
„Ken je haar naam?"
De man glimlachte. „Alle kamermeisje» schijnen
Mary te heeten.11
„Zij heeft geen toegang tot kamer 27?" infonneerde
Deane. „Het is zeker niet waarschijnlijk dat zij in dit
vertrek zal zijn om 't schoon te maken, is het wel?'
De man schudde wederom met het hoofd.
„Niemand mag er binnengaan", gaf hij te kennen.
„Alleen de advocaten en de detectives zijn in die ka
mer geweest."
Deane stuurde den man weg en ging opnieuw le
zen. Hij vond het echter heel lastig om zijn gedach
ten te kunnen concentreeren. De sleutel lag op den
stoel naast hem. Hij had de grootste moeite het ver
langen te onderdrukken om in de gang te sluipen en
zijn onderzoek te beginnen.
HOOFDSTUK XIX
Het onderzoek.
Met pijnlijke nauwkeurigheid herinnerde Deane
zich later eiken stap, welken hij op zijn kousen loo
pend, in den vaag verlichten corridor aflegde. Men
had slechts één dor electrische lichten laten bran
den, en dit was achter rood glos verborgen en in
den muur ingebouwd. Een paar seconden geleden
had hij Big Ben vier uur hooren slaan. Gedurende
de laatste twee uur had hij in zijn kamer gezeten
en gewacht. Het had hem! toegeleken, alsof de tijd
had stilgestaan. In die twee uur had hij zichzelf in
gedachten beroofd gezien van al zijn bezittingen,
onteerd en geheel zonder vrienden.
Hij had zich ook voorgesteld getrouwd te zijn met
Lady Olive, rijk en voorspoediger dan ooiteen
succesvolle politicus, een man op wien de oogen van
de geheele wereld gericht waren met respect en
goedkeuring. HIJ was ten prooi geweest aan hoop en
angst. Alles wat hij noodig had was dit onnoozele
stukje papier. Wanneer hij dat tot aach kon zien
verbranden of het in honderden kleine stukjes kon
verscheuren, dan wist hij dart. niet» ter wereld zijn
verder slagen kon tegenhouden.
Eindelijk was het vier uur... Op het geluid van het
slaan van do klok sprong hij overeind. Voordat de
laatste slag was weggestorven, was 'hij geheel gereed
voor zijn onderneming. Voor een kort oogenblik stond
hij voor do deur van zijn kamer,, welke hij op een
Wij hebben, aldus het Hdbld., onlangs melding ge
maakt van (dien opstand der inboorlingen van Ma
laita, een der Salomons-Eilanden, tegen het Britsche
gezag.
Deze archipel, een Britsch protectoraat ten oosten
van Nieuw Guinea, talrijke eiland omvattende, telt
een bevolking van omstreeks 500 blanken cn 150.000
inboorlingen.
De opstand begon met den aanval op het Engels-che
regeeringsvaartuig „Auks". In vollen oorlogstooi ste
venden de kleuringen in hun kano's op het schip af;
overweldigden en doodden de bemanning, waarna
zij nog vijftien inlandsohe politieagenten om het le
ven brachten. Deze aanslag werd gevolgd door andere.
De blanke vrouwen en kinderen vluchtten van de
plantages in het binnenland naar de kustplaatsen,
waar de autoriteiten de gewapende macht concen
treerden Er werden radiogrammen verzonden, waar
in om spoedige hulp werd gevraagd.
Wij Breien de Aller Fijnste Wollen Kousen zeer
nqtjes voor U aan. JAAP SNOR, Zuidstraat 15, Helder.
reed* werd geimeld heeft de Australische
regeering aan dat verzoek onverwijld voldaan door
het zenden van den kruiser „Adelaïde" naar Malaita,
waar hij gisteren kon aankomen en onmiddellijk een
troepenmacht zal worden ontscheept. Men bereidt
zioh voor op een strijd in het oerwoud. Gisteren ver
trok bovendien het vrachtschip „Biloela" met voor
raden en munitie voor een langdurigen veldtocht
aan boord uit Sydoey. Voorts zullen de sloep Veronica
van Soeva (Fidzji-Eil. en de kruiser „Dunedin" van
Nw. Zeeland near Malaita koers zetten.
Men meent -dat de opstand moet worden toegeschre
ven aan het bijgeloof der in een toestand van razernij
verkeerende inboorlingen, die beweren, dat de geesten
dergenen, die in vroeger jaren in den strijd tegen de
blanken zijn gedood, om wraak roepen.
De Salomons-eilainders zijn de wildste en wreed
ste volksstam van de geheele stille Zuidzee, en wan
neer zij in opgewonden toestand verkeeren, zooals
thans het geval is, vatten zij hun oude gewoonten,
kannibalisme en 'koppensnellen, weder op. Zij zijn ge
wapend met geweren.
Mr. Jack Mc. Laren, die gedurende acht jaar op
de Zuidzee-eiianden 'heeft geleefd, heeft aan de „Eve-
ning News" eeniige interessante bijzonderheden me
degedeeld over de bewoners van het eiland Malaita,
behoorende tot de Salomons-eilanden, waarover hier
boven sprake is.
„Ik 'kan me dat, wat daar ginds is voorgevallen,
even levendig voorstellen, alsof ik daar thans ge
weest was", verklaarde Mc. Laren. „Hun tooverdok-
tors hebben de inboorlingen tezamen geroepen en hun
verteld, dat de geesten der dooden om wraak roepen.
Zij hebben hen aangespoord tot den grootsten opstand,
dien het eiland ooit heeft gekend.
En nu droomt elke krijger er van, het hoofd van
een blanke in zijn prauwenhuis te mogen ophangen.
Wat zal er nu gebeuren? De oorlogsschepen zul
len de inboorlingen-dorpen aan de kust beschieten
en vernietigen en de inboorlingen zullen de bosschen
intrekken, waar geen blanke troepen hen kunnen vol
gen.
Zij zullen langzamerhand kalmeeren. Het gouver
nement zal een onderzoek openen en de raddraaiers
arresteeren.
Malaita is een hopeloos gevaarlijke plaats om er
den voet te zetten. Men weet nooit, of er een 'kop „noo
dig is".
Het had maar een haar gescheeld of mijn eigen
hoofd had, gerookt en gedroogd, daar nn misschien
gehangen.
Ik landde er een jaar of twee geleden om arbei
ders te werven voor de nederzettingen. Een tweede
boot, met gewapende mannen er in, lag een weinig
verderop, om mij te dekken.
De inboorlingen begroetten -mij als een vriend, toen
ik uit de boot stape. „Arbeiders? O ja, ze hadden
plenty jongens' voor de plantages. Of ik maar naar
het prauwenhuis wilde komen, om daar de zaak te
bespreken.
Ik voelde instinctief, dat er iéts niet in orde was.
„Ik blijf hier", zei ik.
„Wij kunnen ginds beter praten", antwoordden zij.
Weer weigerde ik, en keerde mij om, om te 'gaan.
Toen ik een paar stappen gedaan 'had, keek ik even
om. En toen zag ik een krijger achter een boom
een man van 6 voet lang, mot een boog langer dan
hijzelf bezig een pijl op mij te richten.
Toen de pijl door de lucht suisde, maakte ik een
ontwijkende beweging. De pijl trof mij in den nok.
Ik krabbelde weer in de boot, terwijl mijn mannen
het vuur openden...
Do wilden zijn flinke strijders geweldig dapper,
maar ook verraderlijk. Zij zijn er altijd op uit om
tijd te winnen en als zij niet kunnen winnen door
moed, dan zullen zij winnen door list.
Zij eten hun inboorlingen-vijanden op bij wijze van
godsdienstige ceremonie en meenen dat de kracht
van den doode dan in hun eigen lichaam overgaat
Doch nimmer eten zij een blanke. Zij meenen, dat
deze niet genoeg moed heeft om de moeite van het
opeten te iconen; de blanke loopt immers altijd rond
met een geweer en schijnt voortdurend door angst
bevangen?
Toch stellen de inboorlingen er prijs op, het hoofd
van een blanken man te bezitten; het geeft hun ieenig
prestige. Het hoofd van «een blanke vrouw is zelfs nog
meer waard.
kier had gelaten. Hij keek in de richting van den
•hoofdcorridor en luisterde aandachtig: er was geen
enkel geluid te 'hooren. De nachtwaker wanneer hij
inderdaad zijn ronde deed viel nergens in de buurt,
■te bekennen. In het gansche groote hotel bewoog zich'
geen enkel levend wezen.
Deane haaide diep adem en zonder een seconde te
aarzelen, sloop hij vooruit totdat hij voor nummer 27
kwam. Nogmaals keek hij om zibh heen. De lichten
waren uitgedraaid. Alleen dat laag brandend elec-
trisch lampje aan het einde van de gang verhelderde
vaag de duisternis. Hij stak den sleutel in het slot
en draaide dezen om. De deur ging open. Deane sloot
die achter zich, draaide het electrisch licht op en
keek met kloppend hart rond. Eindelijk was hij er...
Als er ergens redding voor hem te vinden was, dan
moest het in deze kamer zijn....
Tenslotte was het een heel gewone hotelkamer. Er
bevond zich een klein eenpersoonsbed, een kleedkast
en een toilttafel met laden in... Verder een harde, al
lesbehalve aanlokkelijk uitziende canapé en een ge
makkelijke stoel met een rechten rug zonder arm
leuning. Op het bed lagen een aantal kleedingstuk-
ken en op den vloer stonden twee ledige handkoffers.
Op de toilettafel waren eenige papieren zoodanig ge
rangschikt alsof men dit volgens een zeker systeem
had gedaan. De toiletbenoodigdheden waren allen
nog op hun plaats. Alles was neergezet op een stijve,
nauwkeurige wijze. Het was duidelijk zichtbaar, dat
ambtenaren aan het werk waren geweest.
Deaoe had slechts een paar seconden noodig om
alles in zioh op te nemen. Toen stapte hij op de
toilettafel toe en begon de papieren daarop zorgvul
dig door te kijken. Een voor een las hij ze door....1
een rekening van kleeren, een nota van een restau
rant, een half dozijn gebruikte schouwburgbiljetten,
een 'kwitantie van wijn en sigaren, gebruikt op het
stoomschip Arlzona op de thuisreis van Kaapstad. Er
was een adres bij van een manicure en een program
ma van de „Empire". Spoedig was Deane met een
en ander gereed. Geen enkel document van eenige
beteekenis was er te vinden.
Hij begon thans de kleeren te onderzoeken, welke
op het bed lagen. Een voor een tilde hij deze op en
legde ze weer neer, totdat hij kwam aan het grijze
costuum, dat Sinclair had gedragen, toen hij zijn
gedenkwaardig bezoek bij hem bracht. Deane hield
de jas omhoog en er ontsnapte hem bijna een kreet,
toen hij aan de voering van den zak bemerkte, dat
hierin blijkbaar iets vastgenaaid was geweest. Hij
stak er zijn hand in. Er was een opening in, doch
deze was ledig.... Hij onderzocht den anderen kant,
maar tevergeefs. Daarna begon het langzamerhand
tot hem door te dringen, dat het heele onderzoek een
mislukking was. Hij wist niet, waar hij verder moest
kijken. Hij wierp een blik op zijn horloge. Alhoewel
het hem toel'eek, alsof hij uren in de kamer was ge
weest, 'had hij er inderdaad ternauwernood vijf mi
nuten in vertoefd.
Wordt vervolgd.
Ulvenhout, 10 Oct 1927.
Menler,
Beter laat as nooit
naar wat 'ne mooie zo-
ner de leste weken hè!
Wilde wel geleuven as
lat 'r veul blommen veur
3'n tweeden keer bloeien
>p d'n oogenblik. En dat
r veul ongedierte is dat
?oo welig tiert of 't mid-
ien Augustus is! D'r zijn
voortdurend berichten
de menschen bouwen teu
«eswoordig van 'n veran-
ieringeske) dat 'r 'ne nieu
.ven kelender zal komen,
n Andre jaarindeeling.
Allemaal maanden van precies 30 dagen en z.g.
„nul" dagen enzoo. Tusschen twee hokskes, 0. as
ze mijn dan maar nie geboren laten worren op 'n
„nul-dag" da lijkt me toch 'n bietje gek! maar
daar 'wou 'k 't nie overhebben, 't gaat er maar
om, da ze meteen de jaargetijen, maar motte ver
anderen. Bijvoorbeeld zóó:
Lente facultatief
Zomer idem
Winter idem
Herfst van 1 Januari tot SI D'ecember.
De maanden waarin de letter X veurkomt. droog
zomerweer en de maanden mee de letter Q
droge vorst. De overigen maanden: regen!
'Zo'nen 'kelender zou1 'kloppen mee de waarheid,
wa gij! Ze zitten nouw toch ok al twee keer per
jaar aan de klok te frunneken, licht dat ze nouw
ok den almanak, 's deur mekare gooien. Nouw is
er 'n veurstel van d'n eenen of anderen perfesser
om dan d'n Nieuwejaarsdag te laten vallen op 'ne
nuldag. 'Nou zou ik da veurstel aan willen vullen
mee 'n ander en wel om1 dieën nuldag te laten val
len op den 31sten December. Da's dan den Heili
gendag van Sinte-Nullius mee 't oog op de balansen
van dieën dag. Daar zat dan nog zoo wa siinbool
in.! Watte?
Maar ebben is ebben en krijgen is de kunst zee
't spreekwoord: Webben 'n schoone zomer op d'n
oogenblik. As 't zóó deurgaat ga 'k mee de Kerst
dagen naar de bloeiende Betuwe kijken ga-de-
mee? As 't zoover is, stuur me dan kwansuis 'n
brie fake moe 'n opdracht veur de krant, 't Is veur
Trui ziede. Die zie-d-alles graag, zwart-op-wit, as
ik 's weg mot en och ik zeg altij: "as ze daar
nouw lol in heet. 'n mensch z'ne zin is 'ne
mensch z'n leven!" En bovendien ge mot 'n geste
ven pèèrd nie in z'ne bek kijken zeg 't sprikwoord
en,, ik eb ze eelemaal, mee huid: en haar, veur
niks van m'n schoonvader gekregen Maar 't is oï O
't eenige wat dieën mensch in z'n leven eet weg*»^
geven. Maar 't was «enog okl Laat ik oew da ver^
assureerenl 1 t0
Van de week gaan ze hier in Breda de kermliiflv, KUI
weer opbouwen, De tweede van 't laar. (Die van d'n ^4
omtrek dan nie meegerekend 1) Verleden jaar wai I dl
ik op de kermis daar, op de o u w e v e s t. mee
paar goeie kammeraden en toen he'k onder and*, eschcnr
ren ok op 't hoofd van Jut geslagen. Eénen ke« Direc
maar, want dieën Juts' kop was waarschijnlijk be> Tof!'
rekend op de stadsche menirkes. In elk geval, ik
sloeg 't hoofd van Jut aan gruuzeltjes! 'n Scheni iet loka
dwars over z'nen kop. „Die is kepot" zeet d'n dlr- RHORb
rekteur van de onderneming. „Is da waar', vroeg med
ik? (Ge mot oew eigen toch altijd goed houwen iaj
zoo'n geval, wat gij D ka
„Hoe mot da nouw", zeet d'n haas! Ik zee: „ne IV11:
nieuwe aanschaffen jong, want hij lii'kt me vèr
op.I" „En de centen", vroeg ie verder? Ik ert;me,
„witte wa ge doet: ge p'lotst 'n advertentie en «e™
vraagt, veur 'n <ouw bedrijf (dat is het, in alle be-
teekenissen van het woord!) 'ne directeur. Vak- kanvang
kennis gin vereischte, maar 10.000 gulden in deJEnirée f
affaire kunnende steken! Da doen ze teugeswoor uninn.
dig allemaal as ze geld noodig em.men!" En dan rno )e entre
'r bovenstaan. JLevenspesisio". mee de vetste letthecle lo
ters die ze op die krant in d'n letterbak emmenlPlaatsbe
Ik ben nouw maar benieuwd of ie er volgend»j^a af]oc
week staat mee 'ne nieuwe kop-van-Jut! As 't zoc,e de ui
is, sla 'k 'm weer aan kruimels, maar conditioneer^nd,
dan eerst aandeel in de winst. i
En dan' vragen me maar 'n nieuwe Presldent|mflnnf(ii
Commissaris veur 'n veranderingeske! lllIBliUUÖ
Ik eb 's iemand gekend, die had ok zo'n adver.
tentie geplotst en toen ie 'm 's avonds in de krant
zag staan, vond ie 'm zóó mooi, dat ie 'r zelf op
schreef! (Maar hij' is toen me aangenomen. Te wei
nig monnie in de ipokketl)
Em Tilburg is nouw ok 'n Academiestad gewor-L
ren ee? Kad nooit gedacht da da Tilburg 't no«l
zóóver zou brengen! Toch is 't goed aangekeken!
om ln zoo'n industriestad en ln 't Zuyen zoo'n I
Handels Boogeschool te stichten.
D'r zijm eel wa groote mannen gewtest. Monaljn- r k
^eur d'n Aartshlsko» van de Wetering,. meniater| het 1
Waszink, Beron van Wijnbergen Tilburg ee ge-1 m(
schiterdl Tilburg ia dan ok veur 'n studentenstad I de
nio ongeschikt. D'r zijn nog al wa kroegen! Dua en
gift 'm van Jetje! Maar da'a nouw maar 'n aarig-
heid, er mot nouw imaar gezurgd worren da Til- f
burg veul Handelsdokters aflevert, dan is 't mee Entrée 6(
d'n naam „het donkere Zuijen" gedaan. Misschien 15 ct.
da nouw de Tilburgsche Alma mater wel den Eco- Donateur
nomie-Napoleon uitbroeit, waar de wereld op zit te entrée.
wachtenl Want nóch Uoyd Sjors, nóch Klèmansoo, 1
nóch Moezelinie, nóch, Lenin. nóch Hiendenboerg, J
nóh boer Braat emanen ons mee al d'r talenten I
op d'n goeien weg gebracht! Alle hoop is dus Ke-i/pM|
vestigd op Tilburg, de stad van de échte Engel-1»^»
16,
me
Dai
lïaancla,
tAvond
ten'a T
spel
I Uiuaua)
prljzei
fle deeli
jAvoik
sche stoffen die Manchester hier importeertl Da's
Engleschl As 't nie uit Engeland komt, deug et nie.
EngeLsch kasjet, Engielsche snit, Engelsche mode,
alles is gewild, as 't maar EngeLsch is, 't is de En
gelsche ziekte. En hét meeste da we d'r van be
trekken is al, deur ons land, naar Engeland gegaan
en toen weer veromgekomon moo 'n Engielsch eti
ketje: „Meed in Sjirinenie" En dit zegt niks ton
gen de Eingolschen. „Mundas vult decipi, ergo doel-
natur." Vrijt vertaald: ,De werold wil nou vor-
akt zijn dus verlakt ze ten nio zoo zuinig!" Maar
de stomme Hollanders die d'r eigen op dio manior
laten vernikkelen, da's zoo zuurl 75 pet. van mijn
preduksie, gruuntes, fruit, vèrkens. ga naar Enge
land! En as 't daar gewiest ia en in buskes gedaan, B
dan is 't lekkerder as dat het bij: mijn uit Ulvcn- lcLTl
hout komt! Engeland doe-d-alles mee pepier, 'n sir- LvanK
rekelaire opstellen, drukken en wegsturen over do 1
heele wereld is Engeland'» kracht. D''n oorlog ebben n:ng^al
ze in hoofdzaak mee pepier gevoerd. De leestafel»
op heel de wereld waren vergeven mee Engelsche
oorlogsplotjes, En die voortdurende pepier-lawine,
doet Engeland alles winnen. As ze in Holland Ait
neuw van 'ne boer aanemen, da zullen ze d'r eigen
veul bevoordeelenDe kortste weg is in d'n handel
de goeiekopste! En laten we da Kanaal nouw maar
over aan dq zwemmers, mokt 'r veur mijn part 'n
zwemkom van, maar gebruik 't nie om' oew eigen
spullen veur de lol daar op en neer te laten voren!
In Mexico vechten de generaals om de leiding!
Een zeer nuttig gezelschapsspulleke! j
Age nagaat dat 'r in Mexico meer generaals
zijn as futsoenlijke menschen en dat die generaals
mekaar nouw bij wijze van contra-beleefdheid, ge
regeld afmaken, kunnen me dieën strijd om de lei
ding, nie anders dan toejuichen.
Eénen generaal is onder 'n vermomming ge
vlucht. Hoe- 't iet, weet jki nie meer, maar laten
me zeggen: Piet Jansen, en waarom denkte da Piet
Jansen 'm gesmeerd is? Omda ze z'ne vriend
Jan Pieterse hadden afgemokt en indachtig 't
'prikwoord: les amis de mes amis, somt mes
amis, trok ie eruit. Zoo'n feitje, zee mijn meer
as kolommen vol geschrijf in de Telegraaf van d'n
een of andere Ier, die eerst deur de Telegraaf be
roemd wordt gemokt me ewa zwammerü, net as op
't tooneel! As de hoofdfiguur maar lang gen
wegblijft van de .planken en de bijfiguren veul ov*
'm praten, dan is ie al interessant veur d'n df
komt! Da smoesje kennen ze daar in de Sinder<
klaassestraat in Amsterdam!
Maken al d'r medewerkers eerst beroemd! Zün
dan een instelling mee beroemde namen! Maar ia
Ulvenhout zeggen wij1: „Eigen roem stinkt" en da
moesen ze daar ok beseffen! En op de fotopagina
iets voor de kool en de geit. Het portret van den
een of anderen hoogen of algemeen bekenden gees
telijke en tevens 'n plotje van 'n danseres die van
alles lot zien behalve kleeren! En da's de krant
mee de grotste oplaag, zooaö de boel mee 't etiketje
„meed in Sjurmenie" bier allemaal 't beste gaat!
Amice, ik schaai d'r af, want anders zou ik heel
oew krant volschrijven en da's de bedoeling nie!
Veul groeten, ok van 't gegven pèèrd. as altlj
Ni<
ran deell
•ctobe:
lur, in d
D
toet a voe
Dró.
Wierp dat lustelooze, afgematte gevoel van u, en
herwin uw gezondheid en energie door uw nieren te
helpen om de schadelijke en kwaaddoende vergiften
uit uw bloed te filtreeren. Maak uw leven weer tót
een 'lust! Die pijn in de lendenen, die urinestoornis-
sen, dat vermoeid, zenuwachtig, uitgeput gevoel, die
hoofdpijn en duizeligheid kunnen alle to wijten zijn
aan nierzwalkte, en deze kan overwonnen worden.
Piekeren helpt u niet. Wordt flink en gezond doof
het gebruik van Foster's Rugpijn Nieren Pillen. De
tijd bewees, dat dit specifieke niergeneesmiddel aan
de nieren juist die versterkende hulp geeft, die zij
noodig hebben en deze organen bijstaat om het bloed
volkomen en terdege te zuiveren.
Door nieuwe kracht aan de verzwakte nieren te
geven, kunnen Foster's Pillen 'kwellende nierver*
schijnselen als rheumatiek, ischias, spit, waterzucht,
niersteen, en blaasontsteking verlichten en voorko-
men.
Duizenden in Holland donken hun tegenwoordig®
goede gezondheid aan de genezende eigenschappen
van dit niermiddel. Begin nog heden met hot gebrul»
en zien hoe snel gij een flinke gezondheid kunt 'her
krijgen. I
Verkrijgbaar (in iglasverpakking met 'geel etiket
let hier vooral op) bij apotheken en drogisten f l.'°
per flacon.
At
»ptdi
ijwiele
00]
SEF
