De beste waarborg
Heeren- Kinderkleeding
HERMAN NYPELS
Bo
B
B<
Brabantsche brieven.
22
IC
Reclames.
STOP DIE RHEUMAT1EK!
Onze Confectie past als MAATKLEEDIN6.
O
te
loenst
„Steunt Elkaar" te Broek op Langendijl
B<
KE!
tie van den Vali of Gouverneur-Generaal van het Vi-
loyct (provincie) Smyrna.
Op hot midden staat eon Minaret, links zijn kan
toren, rechts is oon kazorne on dichter bij de Konak
een café, waarvoor Europeanon on Turken hun kof
fie zitten te slurpen.
Men kan inderdaad deze Turksche koffie bijna
niet anders dan slurpen. Wanneer ze goed is dan
moet ze zijn, volgons het oude Turksche spreek
woord: zwart als de nacht, heet als do hel, zoet als
de liefde.
Men krijgt in Smyrna eigonlijk niet het gevoel in
Turkije te zijn. Iedereen gaat in Europeesche klee
derdracht, do fez is immers afgeschaft. De Turksche
vrouwen, die men in Smyrna ziet, zijn grootendeels
Europeesch gekleed. Hoe zou men nu aan Turkije
worden herinnerd?
We roepen een huurijtuig aan, een victoria met
twee kleine paarden, gelijkende op wat. wij Pool-
sche hitten noemen, bespannen, en we hobbelen weg
langs de vrij slecht beplaveide straat langs de kade
naar het Noorden. Bellevue voorbij, tot aan den
Spoorweghaven van de Ottoman-Aidin Spoorweg
Maatschappij, eene Engelsche onderneming.
In den tuin van een vrij primitief café „Entre
Deux" genaamd, omdat het tusschen het Lunapark
en hoC Casino (twee plaatsen van vermaak) ligt,, drin
ken wij een glas zeer goed bier, van de vlakbij lig
gende brouwerij afkomstig. Wij zijn de eenige gas-
ten, volgens den Levantijn is het seizoen oml in de
open lucht te zitten, voorbij. Ons smaakt inmiddels
het biertje best. W'ij kijken naar het ondergaan van
de zon, recht tegenover ons. Do gouden stralen val
len op de haai en doen het water tintelen en gloeien,
zij vallen ook op de hergen in het noorden en ma
ken die zoo perspectievisch dat men den blik niet
kan afwenden, omdat men steeds weer meer ziet
Prachtige omgeving, schitterende atmosfeer.
Voor ons op de kade, is het eindpunt van de
paardentram, die Konak met Spoorweghaven ver
bindt. Het rijtuig is klein, het paardje is -klein, het
lijkt wel speelgoed voor de kinderen der familie
Griffray, waaraan ook deze tram alles in een Naam-
looze Vennootschap de „Socióté des Guais" inge
bracht, behoort
We besluiten naar huis te trammen, het is heel
goedkoop, een stuiver Hollandsch geld, maar ook oer-
primitief. Soms, wanneer het wat (hard gaat, schiet de
tram uit de rails de straat op. Gelukkig nog nooit
het water in.
Soms wil een der paardjes opeens niet meer voor
uit. De inheemsche paardjes zijn vreeselijk koppig
en zelden tot andere gedachten te brengen. Om ze
dan toch tot voortgaan te bewegen, gebruikt men
de volgende truc. Men rijdt, conducteur geholpen door
passagiers, de tram zoover achteruit als de vrij lange
strengen toelaten. Dan gaat de zaak met een vaartje
vooruit, de koetsier is op zijn qui vive, het paardje
krijgt de volle last tegen zijn diksjte deel, dat hier
meestal vrij mager is, en.... kwakt vooruit. Meestal
loopt hij dan maar verder door in een soort zijdeling-
sche galop -en clan raakt de zaak soms uit de rails de
straat op. Wie haast heeft bediene zich dus niet van
dit voertuig dat den bijnaam heeft van: schildpad
expres.
Toen het vijfjarig zoontje van mijn gastvrouw en
gastheer voor het eerst in Smyrna kwam en de tram
zag, keek hij er met de grootste belangstelling naar.
Hij had nooit anders clan electrische trams gezien.
Kijk eens, riep hij, de tram is stuk, men heeft er een
paard voor gespannen.,
Ik begin heusch te gelooven in een museum van
afgedankte vervoermiddelen. Moge men het tijdig op
richten 1
Men denkt aan elektrificatie van de tram hier. Wie
dus nog reflecteert op een exemplaar van de „Tortue
express" de -schildpad-expres haaste zich.
Verwaarloos nimmer de geringste aanval van
ïheumatiek. Die kan u maandenlang pijn en onge
mak kosten. Ofschoon weinig menschen bil vochtig
of kond weer geheel vart rheumatiek bevrijd -blij
ven, behoeft deze kwaal niet die kwelling t9 zijn
als het geval is. De oorzaak is gewoonlijk urinezuur,
en zooals bekend, is het de taak der nieren om dit
urinezuur en- andere schadelijke bestanddoelen uit
hot bloed te filtreeren. Mén kan derhalve .in het
algemeen zeggen, dat men bevrijd kan blijven van
rheumatiek, als de nieren gezond en geregeld wer
ken.
Bijl slecht weer en na een gevatte koude of als on
gewone inspanning de nieren verzwakt heeft, is der
halve de eenigo ^veilige weg om de werking dezer
allerbelangrijkste' 'organen te versterken. Daarvoor
wordt geen middel sterker aanbevolen dan Foster'a
Rugpijn Nieren Pillen, want tenzij de nieren gezond
zijn en goed werken, hebt gij kans niet van rheuma
tiek verschoond te blijven. Verzuim geen kostbare
tijd. Neem- Foster's Pillen zoodra gij de minste rheu-
matische pijn voelt; wek de trage nieren op en ver
sterk ze, en bevrijd u zoodoende van nierverschijnse-
len als rugpijn, spit, .ischias, rheumatiek, en die el
lendige urinestoornissen.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel -etiket
let hier vooral op) bij apotheken èn drogisten a
f 1.75 per flacon.
Kijk me maar eens goed aan, en zie in welk een toe
stand mijn kleeren zijn. Mijn handschoenen bijvoorbeeld
zijn al zoo dikwyls gemaakt, dat er bijna geen repa-
reeren meer mogelijk is. Als er iets onder de papieren
van mijn oom geweest was, waarop ik ook maar een
biljet van vijf pond: -had -kunnen opnemen, denk je
dan, dat ik hier' zoo zou zitten en mezelf afvragen, hoe
ik op de vlugste manier naar de andere wereld; kan
komen?"
De jonge man bevochtigde zijn lippen. Hij was blijk
baar erg opgewonden. Hij boog zich heel geheimzinnig
tot haar over, en zei op fluisterenden toon: „Onder
de papieren moet een acte geweest zijn, geschreven op
geel percamentpapier. In den linkerhoek is een -offi
cieel zegel. Het is een document, waarin gesproken
werd' over een goudmijn, genaamd: „De Kleine Anna
Mijn."
Ze sdhudde met een beslist gebaar het hoofde „Er
was niets iby, dat daarop geleek."
Daarna vloekte de jonge man opnieuw en ditmaal
scheen hij zichzelf te overtreffen. „Je oom werd be
stolen," riep hij woedend uit. „Ze hebben hem dat pa
pier ontnomen! Ik geef je de verzekering dat ze hem
alleen vermoordden, om dit document in hun bezit te
kunnen krijgen."
„Hoe weet je dat?" vroeg het meisje.
„Wel, dat is zoo eenvoudig als het A B Clegde hij
uit. „Hij had het papier in zijn bezit, toen hij in En
geland aankwam. Op de mijn is beslag gelegd door een
groot syndicaat, hetwelk deze nu explioteert. Hij heeft
de directie 'bezocht om tot een overeenkomst -te kun
nen geraken. Het volgende wat er gehoord' werd, was
dat iemand hem vermoordde en het bewuste stuk ver
dwenen is. Men scheen te veronderstellen, dat.niemand
anders van het bestaan daarvan afwist. Je moogt den
hemel danken, wat ik ook doe, dat wij elkaar ontmoet
hebben. Wij zullen er voor zorgen, dat het gerecht zijn
loop heeft en ik weet zeker, dat het fortuin gauw ge
noeg in ons bezit zal zijn."
HOOFDSTUK VL
Een tijdige komst.
Rowan lag in een ziekenstoel, ondersteund) door ver
scheidene kussens en hij bevond zich op den rand van
het kleine stukje strand, 'hetwelk de toren van Rakney
van de zee scheidde. Elke «pier, elke zenuw scheen tot
rust te zyn gekomen. De zon en de wind hadden hun
sporen op zijn gelaat achtergelaten. Het leek inderdaad
Ulvenhout, 24 Ocfc 1927.
Menier,
Onze bond is weer 'n
■lid starker! 't Ga-d-
hard! 'n Juffrouw-lid
is 't er bij gekomen. Och
hoewïet da schatje ok al
weer? 't Is weer 'n miske.
O ja, Mis poes eh
purdon Mis Greeson. Ok
n i e over den Oceaan ge
vlogen! Zee-d-heel lang
,k 1 aar-gestaaü" zooas
ik zeg; ons vereeniging ga-
d-harcl veruit!
't Mésjien biette „Daan"
-p of, op z'n Ulven-
houtsch: „Dageraad". M.a.
w. de zon is niet opgekomen en gelukkig veur t
Miske ok niet ondergegaan. Anders 'n mooi ge
zicht 'n zonsondergang op zee. Daar wacht 's zomers
heel Scheveningen op. Op d'n zonsondergang. Das
minder om de zon onder zien te gaan, dan wel om
sterrenkundige studies te maken. Daar kunde zo n
echte behoefte aan hebben na 'n dag van baaien in
oew zwembroek in 't zand!
't Is 'n aarige stad, onze viel lunmjèrel Daar eb
ben ze de interessantste dingen. Om oew één ding
te noemen. Daar zijn lui die zien alles pas aa ze
slapen. Gin smoesje! De waarheid in Eva's co9-
tuum! Nou pas, deus week eet 'r zo'nen beroemden
slaper ln z'nen slaap wa gezien, waar gin mensch
érg in had!
Motte hooren.
Eén van -de menschen van de H. T. M., da s den
Haaagschen tram, moet f 20.000 wegbrengen. Wat ge
beurt? De mensch verliest 'r precies vijftienduizend
De schrik sloeg om z'n hart. Wa-d-'n wnderl Zóé
bende gezond, zóó verliesde 15 duuzend piek van
oewen baas! Wa doet ie in z'n radeloosheid? 't Is
om koud van te worrenl Hij tippelt deur en ga-d-in
Leijen ('t is gebeurd 11) lakker eten! Ja, ge prakkizeer
wa in oewen angst!
Maar t de verzekering moets betalen. Moes lo
miel schokken! De H. T. M. was op eventueel© ver
liezen voorbereid netuurlijk! Die verzekering zat ech
ter ok nie stil! Ze gingen naar ('t was 'n I-Iaagsche
verzekering, da mot in oogenschouw nemen!) ze gin
gen dan naar 'nen beroemden slaper. Iedereen kent
dieën slaper. Hij luistert naar d'n naam van Loboe.
Kweet nie of 't 'ne Franschman is, maar Lobee is
Fransch en beteekent in bet Ulvenboutscb: Lel. En
wa denkte da Lel zag?
Ze vroegen 'm of ie kon zien of da geld verloren
was, as 't verloren was!
Lel gaat maffen, zeer diep en zagniksl
Kan mijn ok gebeuren in m'ne slaap.
Toon gaot-ie overnieuw onder zeill En toen zag
ie bet!
Hij zag, asdat da geld verloren was!
Nouw?
Gin mensch had 'r veur dieën tijd arg inl Gin-
mensch!
„Verloren", zeet-ie!
Kasjeweel, wat -die lui in d'ren slaap zien hé?
Op m'n woord van Dré, 't is wezenlijk gebeurd.
Nouw is 't 'n feit: in den Haag is veul te zien!
Ga maar na: veertig-duizend wefkes méér dan
mannen
Mesjeu Lobee sta nouw op de veurdracht veur
Zjénève. Daar was 'n vakketuure veur 'n goeien
Jiepelmaat.
In Zaandam ee-d-iemand 'n purtretje gemokt!
De winkeliers vereeniging bestong dartig jaren.
Dus feest 1
Me leven nou/w eenmaal ln 'nen tijd van herden
kingen!
Do slag aan de Marne, die 'n dikke 10 jaar gelejen
is geleverd is in die 10 jaren al duuzend keer her
dacht. Zjoffre dié 'm klaargemokt heet en op tafel
gezet, is 'm al lang vergeten, maar de helden van de
gruune tafel, herdenken 'm eiken dag veur en na
het eten. Zoo gingen de winkeliers van Zaandam de
stondé herdenken, dat 'r dertig jaar gelejen 'ne ke
ieega krentenweger is gewiost die de vereeniging
oprichtte. D'r was kermis, dus 'n danstent en 'ne
fotegraaf mokte van de zwik 'n purtretje.
Eéne die poseerde is drie dagen gelejen begraven
en de negen anderen hopen binnen afzienbaren tijd
het ziekenhuis te verlaten. Het fototoestel was uit
mekare gespat.
Mexico en Moskouw ebben nouw -duuzenden van
die toestellen besteld, As ge nouw in het vervolg Pre
sident Kalles of Stalin lillijk aankekt, wordt er die-
rekt 'n foto van oew gemokt.
En mee 'n vriendelijk gezicht (da mot op 'n pur
tretje) en 'n mooie schei in oew haar, spatte dan de
eeuwigheid in.
Tip top en ge staat er op!
Prins Karol van Roemeeniö is 'ne kérel mee 'n
hart.
Wa zeg ik? één hart? Nlmme nie kwalijk Prins
Karei: hij heet 'r wel 'n gros. Hij liet z'n vrouw in
d'n steek en z'n kind ok en gong naar Parijs. Nouw
veur oew lol ga-d-ok nie naar zo'n negerij! Ozoo!
Hij nam 'n ander wefke mee! Ik zee al: hij heet
'n reuzachtig hart. Zoo een van borstplaat: witte
well Hij liet da wefke in Parijs schuiven. Vanzelf:
zo'n nest as Parijs, wa motte daar nouwnievvaar?
En toen ebben z'-m in Roemenië (ondanks is 's we-
rels loon) gedaan gegeven as troonsopvolgerl
Z'n vader de koning ging dood.
Karel's zeuntje 'n manneke van vijf jaren
goed en wel van de borst, werd koning.
En nouw komi Kareis goeie sjekolade hart weer
veur d'n dag as't land'm roept, dan ko
ie terugl
Nouw, ge begrept, ze staan daar d'r keel heesch
te roepen! „Prins Karei kom trug" maar ze be
doelen waarschijnlijk Buziau, in z'ne rol Prins Ka-
rel in de revue „1927".
De Zuid-Willemsvaart (nie die krant in Helmond
hcore!) is gestremdd. Da wil zeggen: het scheeps-
vaartverkeer, anders zoude denken dat 'r zure melk
in de Z. W. vaart klonterde, 'n Dijk deurgebroken
(zóó sta-g-et in de kranten 't lijk wel 'n steen-
pust). Maar waterdokters as wij Hollanders zijn: 't
zaakje is weer kits. Dë viskes zwemmen d'r weer
of 'r nooit 'n dijk is kepot gewiest en het scheep
vaartverkeer ir'um. Wij kikvorsen want me le
ven haif op 't zand en half in 't water, wij zouwen
zonder 'n paar overstroomingskes per jaar, ons eigen
nie lekker vuulen. (De tijd komt weer aan!) Evenmin
as Mexico zonder 'n paar frissche revoluusiekes per
week. En Trui zonder 'n paar donderbuikes per dag.
't Is den lesten tijd weer bar, amico, mee da pre
sentje van m'n schoonvader. Van de week om 'n
kleinigheid! Waar ze 't gehoord had weet ik nie,
maai* zoo onder 't eten zee ze ineens: „eerst Na
pels zien en dan sterreven." Ik spring op, gaai naar
de kast, zuuk 't spoorboekske en zeg: Over 'n uur
gaat de ekspres Trui". Man, man, wa ging da ding te
keer. Wa-d-ne luidspreker, wa-d-ne luidspreker!
Maar laat ik 'r verder over zwijgen, 't ls mooi ge
wiest en aan 't geluid te oordeelen, is nog ver
ven Napels af. Verleden jaar schreef ik in m'ne
brief aan 'nen amico van me: „Sinderklaazen van
alle landen, vereenigt u!"
En 't is gebeurd!
Ik schreef da naar aanleiding van een vechtpartij
in de Kalverstraat in Amsterdam tusschen twee
Sinten.
't Ging om 'n fooike van 'n dame! Sindereklaas
Janus had 'n spietske afgestoken aan die juffrouw
der kindje en Sinderklaas Kobus streek 't kwartje
j»p. Nouw zopiets hoefde me'nen echten Amsterdam-
schen Sindereklaas nie te prebeeren. De Amsterdam-
sche Sindereklaazen zijn toffe jongens die graag 'n
jajumpie lussen en as 't mot mee onfeilbare zeker
heid 'ne linker- of rechterswing en d'n uppercut
toepassen.
In ieder geval was 't oneerlijke concurrentie. De
eene Sint ging 't ziekenhuis in en d'n andere 't plie-
siebroo. Nouw hebben ze d'r eigen vereenigd. Van
de week he 'k 't gelezen. En ze hebben 'n puik rig-
'■gelement. Daar is in bepaald de hoeveelheid Sinde-
reklaassen per aantal inwoners van de steden en
durpen. De prijzen te voet en te pèrd. Mèt en zonder
alsof de Dood1 zich nog van hem had afgewend Slechts
wanneer men hem 'heel nauwkeurig gadesloeg, zag men
hoe ontzettend zwak hij was en begreep men ten volle,
aan welk een dunnen zijden draad zijn leven hing.
Er was geen zuchtje wind te bespeuren. De zon stond
hoog aan den hemel en het leek alsof 'het geheele land
schap in een bijna onnatuurlijke» staat van rust ver
keerde.
De hoornen in de verte stonden onbeweeglijk, alsof
ze in werkelijkheid niets anders waren dan geschil
derde voorwerpen, welke sdherp afstaken tegen den don
kerblauwe» achtergrond, die door de lucht gevormd
werd. De rook uit de kleine huisjes steeg kaarsrecht
omhoog. Het vee in de weiden sliep, als was het uit
geput door de onverwachte hitte. De zee deed aan een
meer denken, want er viel geen rimpeltje op de oppen-
vlakte van het water te bekennen.
De man dutte in en Winifred zat naast hem, terwijl
haar oogen met een starende uitdrukking op den bee
nzon gericht waren. De dokter gaf Rowan nog slechts
hoogstens een week en daarnawat? Ze keek ach
ter zich om naar het venster, waardoor ze op dien
dwazen avond vroeger in het jaar was binnengekomen.
Ze wendde hiervan onrustig haar blik weer af, want
ze was bang voor zulke ©ogenblikken als deze. Het was
juist om daaraan te ontkomen, dat zij zoo heftig 'ge
protesteerd had tegen Deane's aanbod om zijn huis in
Rakney te gebruiken.
«Men kon de woning zoowel langs den dijk als Langs
een klein smal, lager gelegen voetpad vanuit het dorp
bereiken. Over den laatsten weg kwamen thans twee
mensdhen aangeloopen, een -man en een vrouw. In den
beginne niets anders dan een paar kleine plekjes, wer
den ze langzamerhand duidelijker zichtbaar. Ze liepen
vlug, en ze keken bijna angstig naar den toren, welke
aan het einde van den weg stond en een eigenaardigen,
mysterieusen indruk maakte.
„Als ze ons zien," zei Ruby Sinclair, gullen ze het
zeker beletten, dat wij met hem praten. Onze eenige
kans is geheel onverwacht voor hun oogen te staan.
Langs den dijk kunnen ze ons zien aankomen, maar
weinig menschen gebruiken dit pad, daar het zoo «on
effen is en gewoonlijk erg modderig."
„De man knikte. Ook hij hield ingespannen, zijn blik
gevestigd op het doel van hun tocht. „Nu wij zoo dicht
bij hem zijn," zei hij, „zullen wij hem dwingen te
spreken. Wij moeten ons niet laten verjagen. Hy kan
ons onmogelijk meer ontsnappen."
Er was een vreemde vastberadenheid over deze twee
jonge mensdien gekomen, welke heel veel op grimmig-
voor goed passende, deug
delijke en goedkoope
geeft U
KLEEDINGMAGAZIJNEN,
SCHAGEN - HELDER.
Vraagt zlchtzending.
heid geleek en volkomen by hen scheen te passen. Ze
hadden thans nog sledhts honderd' meter af te leggen.
Ze moesten achter elkander loopen, daar het pad te
smal was.
„Hy is aan den voorkant, en ligt op een stoel," fluis
terde ze. „Zij zullen hem nu niet naar binnen kunnen
krijgen, voordat wy er zijn."
Het laatste stuk van den weg eindigde plotseling op
het strand. Toen eindelijk Winifred hen hoorde aan
komen, stonden ze reeds zoo goed als voor haar. Elke
poging om weg te gaan zou vruchteloos geweest zijn.
„Wie bent U en wat wenscht U?" vroeig het jonge
meisje haastig.
Hefferom wees op de beweginglooze gedaante van
Rowan, die zijn ooigen gesloten had. „Wy willen een
paar woorden met uw broer wisselen," zei hij. „Wy
zullen hem niet lang storen, maar het is van het groot
ste 'belang. Wy hebben een langen weg afgelegd om
'hem te bezoeken."
„,Het is onmogelijk," zei ze beslist. „Hij is erg ziek,
en de dokter heeft hem verboden bezoek te ontvangen.
Ik weet niet, hoe U hierheen gekomen is, doch U zult
dadelijk moeten teruggaan."
„Ik kom van ergVver Weg," zei Hefferom langzaam.
„Het spijt," antwoordde ze, „maar begrijpt U dan
niet, dat dit geen verschil kan maken? Zelfs al zou U
hem iets vragen, dan is hy toch niet in staat te ant
woordden, laat staan dat hij U zou begrijpen. Elke
schokzelfs een hericenningkan zyn dood' ver
oorzaken."
Hefferom aarzelde thans niet langer. Hij duwde Wi
nifred terzyde en wenkte Ruby hem te volgen. Op dat
oogenblik opende Rowtan de ooigen en hief zijn hoofd
op. De jonge man liep op hem toe en leunde over zyn
stoel heen.
„Herinner je je mij, Rowan?" vroeg hy. „Mijn naam
is HefferomSteve Hefferom. Wy waren samen in
Newey Valley, kampeerden daar, weet je nog wel, bij
Prince's Gorge, meer dan een maandjij, ik, Deane
en verscheidene anderen."
„Ik herinner het me," stamelde Rowan, terwijl hij
trachtte zich op te richten. „Ja, ik weet het nog."
Hij kreeg daarna een hoestbui. Winifred sloeg haar
arm om hem heen en ondersteunde hem. „Als U blijft",
fluisterde ze Hefferom toe, „zult u hem, vermoorden.
Hy mag feitelijk geen woord spreken."
„Hy hoeft volstrekt niet veel te zeggen, juffrouw,"
antwoordde de jonge man koppig. „Maar hy moet een
vraag beantwoordden. Als hy werkelijk zoo dicht iby den
dood staat als U zegt, dan kam het heel weinig verschil
zwarten knecht. Mèt en zonder toespraak, As ge
nie genogt betaalt, clan kom Sinderklaas bïnmj
sixiijt de kedooa op tafel en verdwijnt zonder
woord. En iedereu keer as-ie uitgesproken is, ki
ie aan of io deur xnot gaan.
zoo dikkels as-Ie nuor oew gekeken heot, xoo
keis motte na do operatie eon kwartje extra gtv
En ze zijti heel genüakkolljk in 't uankijkon hoor,
Spaansclie reizigers uit d'n Achterom. Maar in ie,
geval, het zaakje is nouw georganiseerd on
ien me gin Sindereklaazen meer over de keien zi«u
knokken. Hogstens 'n bietje zien waggelen, maar dj
brengt dan z'ne leeftijd mee
Maar d'n eersten keer dat da gilde vergadert gaa
ik er naai' toe om de vergadering veur jouw kran
te verslaan, Amico. jC8 avon
't Eenige wat 't dan aan ontbrikt i9 dan, datdnan Mej'
vergadering van Biskoppen staande den Interna,
tionale aanheft.
En daarna in optocht gaan demonstreeren
borden:
Wij eischen een Sindereklaaswaat
dig bestaan."
„Wij eischen productief werk".
„Wij, Sindereklaazen, wij komen o
voor onze vrouwen en kinderen!"
Amico, tót de volgende week. As altij veul groe
ten van d'n luidspreker en van mijn
Markt
fan He e
m iASCH
toet a voe
DRE.
Notort!
i Schag<
Woensdag 26 Octcober. des avonds half acht, hieJ
de Zieken vereeniging „Steunt Elkander" haar gewo
ne halfjaarlijksche vergadering in het lokaal van dei
heer J. de Boer. Aanwezig 17 leden.
De voorzitter, de heer P. Stammes, opent met w
welkom en betreurt het, dat er zoo weinig leden blö
van belangstelling geven, gezien de opkomst, man
vertrouwt tevens, dat de werkzaamheden walke n
verrichten zijn. vruchtdragend, voor onze vereeni/du
mogen zijn.
De notulen werden gelezen, welke on verandert
werdén vastgesteld en goedgekeurd, met dank voet
samenstelling.
Ingekomen was een circulaire van het bestuur vu
het Sanatoriumfonds, om gezien het groote aank
aanvragen om finantieelen steun bil' Sanatorium-*
Tentverpleging, een bloempjesdag te houden tot vs
sterking der finantieele positie van dit fonds.
Een aantal jonge dames zal gevraagd worden
haar medewerking in deze, terwijl dan tevens e*
paar dagen voor dien tijd in de pers bekend gemaal
zal worden, wanneer deze dag gehouden zal wordet
Uit het halfjaar! ijksch verslag van dén s eer e tan
bleek, 'dat de vereeniging 211 leden telt. Er hebtoi
zich 52 ziektegevallen voorgedaan met een totaal yb
961 ziektedagen.
Uit het verslag van den penningmeester bleek,ia
de ontvangsten over 9 maanden hebben bedra»
f 2539.53en de uitgaven f 1800/81 >6, saldo f 61&1
gevoegd bij het kassaldo f 3477.63, maakt te san»
f 4156.35, waarvan f 3435.80 geplaatst op de Rait-
feissenbank.
Bij monde van den heer H. Kamp werd meege
deeld, dat de boeken en bescheiden in orde werden
bevonden en bracht hiervoor dén dank aan den pen
ningmeester en scretaris voor het accuraat beheer.
In de plaats van den heer Jb. Tik, welke aftreedt
komt de heer Jb. Kans, terwijl ais reserve wordt
toegevoegd.' de heer S. Boon.
Wegens ziekte van den heer Smak. die de vereeni
ging heeft vertegenwoordigd! op de Bondsvergadering
gehouden te Amsteraim, werd het verslag van deze
vergadering door den secretaris voorgelezen,
■Hierna kwam aan de orde het voorstel van he!
bestuur om art. 13 van het Huish. Reglement m
te vullen met: „de wachttijd gelde als waarnem/aw-
tijd'; wordt een lid gedurende den waarnemjngsflA
ziek. dan wordt hem i(haar) voor den duur derer
ziekte geen uitkeering van ziekengeld gedaan."
Door den secretaris wordt het voorstel nader to*
gelicht. Wordt het voorstel aangenomen, dan geldt
zulks alleen voor nieuwe leden, terwijl tevens h«
voorstel beoogt controle op deze leden
De heer Jb. Pik vindt het nogal een ingrijpende
maatregel en wenscht den toestand betrekkelijk zoo
te laten, terwijl anderen daarentegen de meenin*
van het bestuur toegedaan ziin.
Het voorstel in stemming gebracht zijnde, werd
aangenomen met 16 stemmen voor eh 1 blanco.
Bij de rond vraag werd dooT den heer F. v. d. Mo
len gevraagd of er bij een ongeval nog door de ver
eeniging wordt uitgekeerd, waarop werd geantwoord,
dat de vereeniging dan aanvult tot 100 van bel
verdiende loon.
Door den heer P. Borsten Az. werden inlichtinjwJ
gevraagd aangaande dë klasse-indeeling. Geant
woord' werd, dat men zich tot 100 van het gemid
deld verdiende loon kan verzekeren.
Niets meer aan de orde zijnde, dankt de voorzii driev
ter voor de aangnam-e besprekingen en wekt alle" I»
den op om propagandistisch te zijn tot het aanbrei*
een van nieuwe leden, gezien dë moeilijkheden var
ddlulke. wanneer de ziekteverzekering wettel#
wordt geregeld.
CorneliB
achter d«
KadaBtn
gen, Sec
jamen g
Te vei
m&»aa'8.
Aanva
^faling
Decembt
op 25 D'
Lasten
veuaf 1
da voor
verband
plaat» he
oog) Ie
Am
lA Lag
hul» v;
w.o. 6 t
.«en gra
kir met
fmachini
Hthek,
pipbak!
ptoktui
fereeds.
duizend
wn Btu
lp M
(»Vo<
ttrderi
;tei ven
tt Schaj
als: 5 j
15 tijd!
wordt ii
veren.
Ze
1 l»nge
t Oons
fin, o
wonnen
maken en voor deze jonge dame en mij beteekent hf
meer dan de dood;"
Rowan was thans voldoende op zijn verhaal gekc-
men om iets te drinken uit een glas, hetwelk Winifw
hem voorhield. Hij wendde zich nogmaals tot Hefferee
„Dat is allemaal afgeloopen," zei hij op pijnlijken tot
„die dagen zijn voorbijIk ben ziek.te ellfiMf
om te praten, te denken of te leven. Ga alsjebloi
weg.
- V"
Hefferom leunde over hem heen. „Rowan, zei WJ;
„jij en ik zijn nooit vijanden geweest, al hebben wj
het dan niet zoo bijster goed met elkaar kunnen vin
den. Luister een oogenblik naar me. Sinclair leendenf
laatste drie honderd pond in Kaapstad om naar Eng»
land te kunnen oversteken en daar aanspraak te ram
op de Kleine Anna Goudmijn. Hy had het officie*
eigendomsbewijs bij zich. Ik heb het met myn eig»
oogen gezien. Ik ben hem nagereisd om myn deel
te eischen en ik vond «hem doodvermoord....
wijl het bewuste document weg i-s. Ik vraag je niet*
jezelf te verraden, maar wy willen dat papier het#;
Deze jonge dame is het nichtje van Sinclair en ikP
met haar. Wy erven hebben recht op de Kleine
Goudmijn en wy moeten dat document hebben.
„Het document bevond zich niet onder Sinclairto
zittingen, toen deze na zyn dood werden onderzode
zei Rowan. „Ik heb het stuk niet weggenomen en we»
ook niet, wat er van geworden is. Dat is de waarne»
Laat me nu met rust. Ik kan niet meer praten.
Zijn hoofd; viel op het kussen. Hy was doodsbleek
Winifred stapte haastig op hem toe. Wederom wen<w
ze zich tot de twee menschen.
„Is U tevredën?" riep ze uit. „U heeft hem byna w
moord... om niets. Ik weet heel goed, dat geen «J»
document, zooals U beschrijft, gevonden werd. Als nuj
heer Sinclair dit ooit gehad heeft, is het hem
schijnlyk ontstolen geworden."
„Gestolen, ja," zei Hefferom„Dat is het n
het werd gestolen. Daarom komen wy juist hier. p» «ue
jonge dame is zijn nicht en ik d«eel met haar. Lat
achterliet, komt ons toe en voor zoover ik weet, *u_-
het document het eenige, wat de moeite waard f: P
zijn. Wy willen dat hebben, en by God, wij zullen
mdket
muima
wlndmo
plilte n
•K«n, i
en mei!
Stroo
op D
voormii
vtraoek
C?., aai
St.
lil: 8
m, 4
Biainii
«chudd
iriewic
tlnghoi
Wag
fflllkge
m t
krijgen ook." ^21
„Verbeeld U zich soms, dat U het hier zult y>nd®n'
vroeg het jonge meisje zonder een spier van haar w
zicht te vertrekken.
Word vervolgd
beleef
doen
teokoi
Welke
toeer
