RADIO-RUBRIEK.
WELKOM THUIS MANNEN!
EEN SCHOON UITZICHT?
WARE WOORDEN.
Een goed maal roor een denkbeeldigen
diamant
Een ontbloots vrouwenknie roor
den rechter.
Of
Eénlamps-ontvanger met toepassing van
een koppeleenheid.
WETENSWAARDIGHEDEN.
Gravin: Hoe wonderbaar groeien die waterlelies op het op
pervlak van *t water!
NeefJa maar, beste tante, die lelies hebben wortels en die
zitten in den grond.
GravinWaarlijk Hebben ze wortels Goed idee van
goed idee.«...
Onze onwetendheid over het le
ven berooft het niet van zijn on-
eindigen rijkdom.
Wat in de kinderjaren
het harte boeit en tooit,
blijft eeuwig in 't geheugen
en men vergeet het nooit.
De menschheid komt slechts
door het lijden van de besten ver-
Het hart moet in den hemel zijn,
Wil het oog iets goddelijk* zien.
Karakteriseer uw persoonlijkheid
tot oen persoonlijkheid, die eenig
in haar soort en haar eigenaardig
heid is, dan wint het geheeL
Welgelukzalig degeen, die, als
hij heen gaat, niet sterft Izy d*
harten zijner gelieven.
veerd moeten worden, waar zij in volkomen veilig
heid kunnen leven en.... zich vemenigvuldigen.
Slechts wanneer dat bereikt ia, zal het gevaar van
een algeheele vernietiging zooal niet geheel ver
dwenen. dan toch naar een zeer verre toekomst
verschoven zijn.
Vóór alles, zouden wijl hier nog aan toe willen
voegen, moet de zich-bescih aafd-no amends Kuxopis-
aan er van af willen zien, zich met da huddian «n
veeren van zijn medeschepselen te toahfcL
Koppen snelde door de luchten
Naar het vaderland terug.
Onvermoeid als stoere lucht-man,
Hoog op de commandobrugl
Popelend in hooger sferen
Naar het einddoel van zijn reis,
En hij haalde overtuigend,
Onvervaard den eoreprijsl
Niet ala dwaze acrobaten
Nam dit driemanschap de vlucht,
Maar ze reisden heel eenvoudig
Met hun D-trein door de luoht.
En ze stopten nu en dan een»
Aan wat Oostersche perrons,
O, we kennen uit ons hoofd reeds
Al die verre luchtstations!
Snelle Koppen was de snelste,
Dit is wel het grootste feit,
En de luchtweg naar de Tropen
Ligt voor drie kwart toebereidt
Hij met die twee and're makkors
Wonnon dit verheven spel,
Maar de inzet was hun leven,
Nederland, bedenkt dit wel!
Ook al landden ze op „Schip"-hol,
Tusschen heel een menschenzee,
Ook al was de jubelkreet toen,
Als vanouds nog steeds: „Hou-zee!"
Na hun welgeslaagde pogfng,
Na hun meer dan snelle vlucht,
Past de roep als grootsehe hulde:
„Bravo Nederland! Bou-luchtll"
Welkom thuis, bevlogen helden,
Alle drie gelijk in moed,
Alle drie miet durf tot daden,
Alle drie spontaan en goed.
Jullie hebben weer bewezen,
Wat ons kleine landje kan,
Tot één driemanschap vereendgd:
Koppen, Frljns en Ellem&nü
November 1927.
Alle rechten voorbehoudenI
KROES,
WAAR DE MESTVAALT HET MIDDELPUNT
VORMDE,
Dat er behalve de boeren, ook nog dichters wa
ren, die wat voor deze, zoo onontbeerlijke stof in het
landbouwbedrijf, „voelden" bewijst wel de volgen
de lofrode, die eons de Ll'mburgsche dichter Felix
Rutten, op den Limburgschen mest uitbracht.
„De mest is de grootste schat van den boer, zegt
Rutten. Het is zijn welvaart en de grond vam zijn
vooruitgang. Het is de zegen van zijn erf. Met zijn
mest kan hij alles trekken —uit het rijk gezegende
akkerland. Het is de basis van zijrfMortuin. Omdat
fle bo:!em zoo rijk is, bezit hij geen uitgestrekte
weiden, maar zet hij alles om in ploegland. De to
renbouw is zijn taak. Daartoe is de mest zijn beste
bondgenoot. De mest vormt dekern van zijn be
drijf. Daartoe strekt dus ook zijn eerste zorg zich
uit. Zijn mestvaalt ia derhalve het voorwerp zijner
zorgvolste bemoeiingen. Zijn mestvaalt is het groot
ste kapitaal, dat angstvallig bij elkaar geschraapt
wordt en naijverig bewaakt. Het mloet van dag tot
dag worden vermeerderd".
Wie wel eens de hoeve Lichtenberg op den Sint
Pietersberg bij Maastricht bezocht heeft, kan zich
misschien de geestdrift indenken, waarmede Rutten
den Limburgschen mest heeft „bezongen". Het is
immlers niet anders uit te drukken, wanneer men
over een dichterlijke ontboezeming spreekt?
Toegegeven, dat de kunstmest groote veranderin
gen fn den landbouw heeft gebracht, valt het toch
niet te ontkennen, dat, ofschoon de behoefte aan stal-
voor, dat het regenwater afgevoerd werd naar de
mestvaalt, wat het rottingsproces der afvalstof
fen bevorderde. De ramen der woonvertrekken van
den boer en zijn gezin zagen meestal op de binnen
plaats uit. Dat uitzicht vond hij het schoonst. Hij
moest zijn oog kunnen laten gaan over den mest
en de rondscharrelende dieren, die zijn trots en zijn
glorie uitmaakten.
Zulke hofsteden, echte korenburchten, vindt men
op verschillende plaatsen in Limburg op do 'heuvel
plateau's.
VAN EEN1 FRANSCH DICHTER, DIE PLATZAK
WAS EN EEN GEWELDIGEN
HONGER HADl
Het volgende wordt verteld van den grooten
Franschen dichter Paul Verlaine. Etens was die kun
stenaar op oen voetreis door Zuid-Frankrijk eni zoo
als het hem wel meer ging, het is bekend, dat
Verlaine groote armoede geleden heeft, was de
kunstenaar platzak en had een geweldigen honger.
Honger is een scherp zwaard en vastbesloten te
eten. hoe dan ook, trad! Verlaine een herberg bin
nen. De waardin, zelf niet van te groote eerlijkheid,
bekeek den armoedig uitzienden reiziger achter
dochtig en vroeg niet zeer vriendelijk wat hij- wilde.
•Geheimsrinnie: trad Verlaine nader bij en vroeg,
.Zoudt u mij' kunnen zeggen, wat een diamant
waardi is zoo groot al» een hazelnoot?" De herber
gierster wie de hebzucht nu uit de oogen keek, men
kon immers niet weten, tmibschten bezat deze man
zulk een diamant, hoe hij er aan kwam, deed1 min
der ter 5iake begon den dichter uit te noodigen te
gaan zitten eni vroeg hem nu zeer vriendelijk of'hij
niets wilde eten. Verlaine, ofschoon flauw van hon
ger. weigerde. De vrouw, die alles in het werk stelde
om den vreemdeling gunstig voor zich te stemmen,
bleef echter aanhouden en eindelijk gaf de dichter
toe. Het spreekt vanzelf, dat hij. eenmaal aan het
eten, haast niet van ophouden wist en at en dronk
voor twee. Eindelijk scheen hij verzadigd en de
vrouw, die haar nieuwsgierigheid' niet meer kon
bedwingen, vroeg hein, haar nu eindelijk den dia
mant te laten zien. waarvan hij1 gesproken had.
Stom-verbaasd' keek Verlaine de vrouw aan en zei
onnoozel:
Maar dacht u, dat ik zulk een diamant bezat?
Tk wilde dat het waar was. Maar vanmorgen was
ik in Lyon en daar zag lk in de uitstalkast van een
Juwelier een diamant liggen, oen diamant die zoo
groot was al9 een hazelnoot, Tk brak me het hoofd
met de waarde te schatten en aan iedereen vraag
ik hoeveel die steen wel waard zou zijn. Niemand
kan me echter antwoorden en u schijnt het ook niet
te weten. Intusschen het eten heeft me heerlijk
smaakt. Wel bedankt en goeden dag.
En Paul Verlaine vertrok en liet de hdibergfoj
ster niet haar „overpeinzingen" alleen.
Geen macht ter wereld kan een
Ifenie als ik tegenhouden be-
halve dit verwenschte boorden-
knooDte.
roeg t
1&, tralJ
d*eb
Voor de Engelsche rechtbanken worden som» n. d
ken behandeld, die een typisch beeld geven, van dt
wijze waarop de Engelsche rechter zijn beroep op
vat.
Het gebeurde dezer dagen, dat een meisj'
haar brood verdient met inwendige versiering va. er
kerken en het ontwerpen van kerkmeubelen
beroep dat niet veel zal voorkomen), Dinsdag vc
de King's Bench te Londen schadevergoeding va Ml
een chirurg eischte. Hij had, zoo vertelde zij, haj
bij een operatie uit onachtzaamheid met een hi
waterkruik een brandwond aan de knie toegebrac]
De vraag kwam ter sprake, of de jury zich ervi
diende te overtuigen, hoe het met de knie gesteljBjlijk
was. Haar advocaat zedde dat hij niet wenschte
men een ongewonen weg zou inslaan."
De Lord opperrechter: „Het is iet9 gewoons da
hier knieën vertoond worden", (gelach^. Waarop
het meisje haar rokken optrok, haar kous neer.
stroopte en den eerzamen gezworenen een blik op
haar arme knie gunde.
De chirurg Neil Sinclair toonde zijn geneeskundig
zelfbewustzijn door te ontkennen dat hij schuli
had. Hij was niet verantwoordelijk geweest voor
die warmwaterkruik, was zijn argument.
De zaak werd daarop aangehouden.
;61f
DE 1
latlk
Btsoli
Je I»
iiasjt
rond
ig toi
iiirdo
nid
Ik
ip lk
ilemc
nverv
ik we
600
lk
lid lk
DEI
Alwéér jt spaarpot opge
maakt? Weet je wel, waar vrou
wen terecht komen, die al haar
geld verkwisten?
Bg de modiste, opa!
mest niet meer zoo groot is als weleer, men toch
nog heden ten dage in Limburg ziet, dat de land
bouwers er vol zorg zijn voor hun mestvaalt, die
nog steeds de kern van de Zuid-Llmburgsche boe
renwoning uitmaakt. De mestvaalt vormt het mid
delpunt, rondom ingesloten door de woonvertrek
ken, keuken, schuren en stallen, zoodat alle afval
uit die gebouwen rechtstreeks naar de mestvaalt
gebracht kan worden.
Van de oudste tijden af is de mestvaalt uiterst
belangrijk geweest voor den Limburgschen boer
De mest was zijn eenlge hoop, om verder te komen.
Aanvankelijk was zijn woning een eenvoudige, lee-
men hut, met stroo gedekt. En voor de hut, vlak
voor de ramen werd de mest bewaard. Meer wel
vaart door gelukkig boeren, dank zij den mest, werd
gevolgd door uitbreiding van de woning. De een
voudige stulp werd een langgevelig buis, weldra
uitgebreid met schuren en stallen, haaks op de uit
einden van zijn woning gebouwd, zoodat het geheel
den hoefijzervorm aannam. De stallen stonden in
onmiddellijke verbinding met de binnenruimte,
waar op de mestvaalt de varkens rondslenterden en
wroetten, waar de kippen scharrelden en waar bei
de hielpen aan de mestvermeerdering.
Bij nog grootere welvaart werd de opening van
het hoefijzervormige gebouwencomplex afgesloten
door een poort, soms gedekt door een poorttoren.
Dan was de boerderij eerst volledig. De mestvaalt,
die steeds de bron was geweest, lag veilig besloten
binnen de aaneengesloten gebouwen van de hoeve.
De overhellende daken der gebouwen zorgden er
Wij wezen in een vorig artikel reeds op de meer
moderne toestelbouw met toepassing van ingebouw
de spoelen of van een koppeleenheid (Duitsch
Koppler, Engelsch Coupler), Een voorbeeld van de
laatstgenoemde methode, uitgevoerd1 door de Hans-
come radio devices of Woonsockel kunnen wij
'thans eens ander bespreken.
i
Voorgesteld moet worden, dat dit schema ont
worpen is voor Radio-ontvangst van plaatselijke, of
niet te ver verwijderde stations. Sluit men echter
versterker kind'i
op dezen ontvanger een laagfrequent
aan. dan is het ontvangstbereik vanzelfsprekend ip*i
grooter.
Hot voordeel van dezei, en soortgelijke schema's ia
.gelegen ln het feit, dat men geen uitwisselbar
spoelen ineer heeft; hier staat echter als nadeel
tegenover, dat het aantal stations met een der
gelijk toestel „neembaar", tamelijk beperkt ia Voor ind v
goed! uitgevoerde toestellen is een godflengtebere
van 600 2000 Meter echter wel aan te nemen,
klein
noolfr
bopf
ppeltj
ter i
(gen
kje.
maker
aclit
zie
inder
dit zal in de meeste gevallen wel voldoende blijkea "J®
da
Het voornaamste doel in dit schema is de koppel- IK
eenheid (een vrije Hollandsche vertaling),
fig. 42 A ons een afbeelding geeft.
Deze koppeleenlheid heeft 4 windingen, ■waarvan
op een vasten cylindler gewikkeld zijn. De 4e„
keling A is eveneens op een cylinder gewikkel
welke cylinder in zijn geheel draaibaar in del
vasten cyldnder is. De draaiing die over volle 181
gr., dua een hal ven cirkel plaats kan vin.de*
maakt een zuivere afstemming mogelijk.
Dit is mogelijk, doordat die uiteinden der win
dingen van den draaibaren cylinder door midetè
van soepele snoer met aansluitklemmen op den
vasten cylinder zijn verbonden.
De rotatie van den draaibaren cylinder is mog«-
lijk door een door den wand van den vasten cylinder
naar bulten gebrachte as,, die zoo lang is, dat deie
eveneen® door een gat van den frontplaat te bren-
gen is. Een knop op deze as kan worden aanga-
bracht waardoor het geheel van buiten af te In
dienen is.
M Mden
Ootol
Het schema zullen wij in een volgend artikel
eens nader verklaren.
mant
maar
«BB
- Eet die hond veel?
- Heelemaal niet Gisteren heeft-ie den postbode ki bet bcctt
ten en vandaag heeft-ie nog niets willen hebben!
Is het U beleend:
dat kikvorsshen 1# maanden
onder voedsel kunnen leven en
slangen nelfe vel 8 jaar?
d at er ln Engeland evenveel rat
ten alt mensehen etjn, ongeveer U
mlllioent
dat elke rat per dag voor a
vaarde van vijf eant aan goed
voedsel opeetf
dat men van de veneivan zon
nebloemen een eoort etof vervaar
digt, die vijf keer noo lleht 1* als
kurk en daarom gdbrulkt vordl
voor het maken van reddingegor
dels, enz.?
dat een eenvoudig maar veinig
bekend middel tegen muggebeten
is, door met een stukje suiker over
de vooraf vochtig gemaakte plek
te wrijven. De suiker neutraliseert
„muggegif', de pijn verdwijnt en de
huid «velt niet op. Bij picnics
moest men altijd een paar klontjes
suiker extra meenemen.
dat een dierenliefhebber te
Brighton onlangs bekeurd ie om de
weinig hygiënische wijze, waarop
h|| eljn dieren hield. Toen een in
specteur van de gezondheidscom-
miseio den man bezocht, vond hij
zeven katten en een hond, twee ha-
viken, een uil, twee duiven en een
kauv ln een voorkamer op den
grond loopen; in een achterkamer
wae een vos; in een ander vertrek
twee bantammer».
We Si
]k,2ez? handschoenen aan heb, kan ik allell
vriend: Zoor Maak dan dit manchetknoopje eens los 11
