c
Binnenlandsch Nieuws.
Opstand in de slagerswereld.
Zevenjarige leerplicht.
Amerikaansche zuivelbereiders naar
Nederland.
Voor de werkloozen in Utrecht
Heideontginningen door gevangenen.
Hoe men officieel de wet handhaaft.
Klachten over onze eieren.
Gemengd Nieuws.
Gebrek aan Russische diplomaten.
dingslnstituut gegeven, maakt Randall kennis met
de zuster van Tod, en Randall. die zich van haar
een evenbeeld van haar broer had voorgesteld, na
melijk een klein met sproeten bezaaid meisje, is op
het eerste gezicht een verloren man.... want Patri-
cia Lawrence, is een meer dan bekoorlijk jong
meisje....
Spoedig dan ook, met de voortvarendheid toekom
stige marine-officieren eigen, verklaart hij haar zijn
liefde, die door Patricia, bekoord door den knappen
sympathieken vriend van haar broer, reeds lang
werd beantwoord.
Dit is echter een streep door de rekening van den
heer Basil Courtney, een oudere aanbidder van Pa
tricia, een echt bon-vivant type van het onsympa
thieke soort. Dezo dacht op gemakkelijke manier de
jonggeliefden van eikaar te vervreemden, en noemt
voor de uitvoering van een plannetje, dat hij daar
voor bedacht heeft, de bevallige Rita Kingsbey in den
arm. Het is namelijk dienstorder, dat de wacht der
cadetten, niemand in de dienst- of woonvertrekken
mag toelaten, op straffe van „oneervol" ontslag!!
Basil Courtney doet het tegenover Rita voorkomen,
alsof hij Randall, die hij als een groentje beschouwt,
eens een aardige poets wil bakken, en haalt Rita
over, om Randall, als deze wacht heeft, om den hals
te vallen en te kussen. Rita, niet geheel onbekoord
door den knappen zeecadet, en niet op de hoogte van
den dienstorder, belooft dit te zullen doen. Echter wil
het ongeluk, dat juist Ted Lawrence de wacht had
overgenomen van Randall, en Rita, haar belofte ge
trouw, valt den nietsvermoedenden Ted om den
hals.... waarop Randall binnentreed. Ted Lawrence is
te beduusd om uitleg van zijn plichtsverzuim te ge
ven, hij weet trouwens ook maar niet bij benade
ring, wat oen dame als Rita er toe leiden kon, om
een arme zeecadet op wacht, zooals hij, om den hals
te vallen en ongelukkig te maken.
Randall moet van het gebeurde rapport maken en
Ted onder arrest zetten, hetgeen een hevig protest
ontlokt aan Patricia, die beweert, dat, indien Ran
dall haar werkelijk liefheeft, hij er niet toe kan over
gaan om haar broer onder arrest te laten stellen en
rapport over het gebeurde te maken, aangezien het
zeker gevolg daarvan is, dat Ted oneervol uit den
dienst ontslagen zal worden.
Dan heeft Randall een zwaren tweestrijd te voe
ren, die hiermede eindigt» dat hij uit liefde voor Pa-
tricia, besluit, zelf ontslag uit den dienst te nemen.
Zijn ontslag-aanvrage ligt gereed, en Randall heeft
zich reeds zijn schitterende officierenloopbaan, die
zich juist begon te ontplooien, uit het hoofd gezet, als
hij bemerkt, de groote smart, die zijn moeder in stilte
lijdt, over de ontslagaanvrage van haar zoon... Jaren
en jaren lang, had ze gewerkt en geleden, om hem te
kunnen laten opleiden, om den laatsten wensch van
haar echtgenoot te kunnen verwezenlijken....
Dan ziet Randall duidelijk zijn plicht voor zich...
„Zijn plicht", <)ie hem als officier het naaste moet zijn
van alles....
Hij brengt rapport uit over Ted en Patricia, hier
over ten zeerste verontwaardigd, neemt een uitnoo-
diging van Courtney, om vergezeld van haar tante,
een tocht met zijn jacht te maken, aan.
Op dezen tocht, denkt Courtney Patricia, desnoods
met geweld, over te halen, zijn vrouw te worden,
aangezien hij Patricia's tanteu door een misleidend
briefje, heeft verhinderd aan den tocht deel te ne
men.
Randall, wanhopig, dat Patricia met Courtney wil
vertrekken, tracht haar op diens jacht te spreken....
doch Courtney laat hem overboord werpen.
Rita heeft intusschen, toen zij de resultaten te zien
kreeg van de z.g. grap van Courtney, Randall inge
licht over de wijze, waartoe deze haar had gebracht
om zich voor iets dergelijks te leenen.
Radeloos rent Randall ten slotte naar de Admira
liteit, om te trachten een schip te krijgen, en een
achtervolging in te zetten om Patricia te herwinnen
en den gemeenen schurk zijn straf te laten onder
gaan. Officieel kan hier de marine echter niet ingrij
pen, maar de Admiraal, op de hoogte gesteld van dc
zaak, staat Randall zijn eigen Jacht af. Geholpen door
eenige cadetten en matrozen, gaat Randall Court
ney achterna, en dank zij een uiterste krachtinspan
ning, slaagt hij er in, Courtney's reisje, dat deze reed?
als een hüwelijksreisje beschouwde, te onderbreken.
Het einde brengt ons een pas benoemd officier, Ra
mon Novarro, die volgens een goede oude traditie, zijn
zeemanskunst, met Patricia, ging beproeven op dc
nog niet in kaart gebrachte vaarwateren, van den hu
welijksoceaan
RAAD SCHAGEN.
Vergadering van den Raad der gemeente Scha-
gen op Woensdag 30 November 1927, des voormid-
ciögs te 9M uur.
Punten van behandeling:
1. Onderzoek geloofsbrieven gekozen raadslid.
Z. Medeaeelingen van den Voorzitter.
3 Ingekomen stukken en adressen:
Ged. Staten, goedkeuring besluit kasgeldleening.
W. Bijpost dankbetuiging verhooging Jaarwedde.
Verslag betreffende de Middenstandswoningen.
Verzoek om adhaesie betreffende wetsontwerp
Volksgezondheid.
Adres betreffende vloekverbod.
Verzoek Vereeniging Burgemeester en Secretaris
sen om eene bijdrage.'
Aanbod Bestuur October Paardenmarkt.
Verzoek Kon. NecL Politiehond Vereeniging.
Rapport Controle Lichtbedrijven.
4. Voorstel met betrekking tot de verkeersregeling
in de Molenstraat.
5. Vaststelling 3e suppletoire begrooting 1927.
6 Vaststelling begrooting dienst 1928.
7. Reclame's Hondenbelasting.
Schagen, 22 November 1927.
De Burgemeester,
J. CORNELISSEN.
EEN ZEER BIJZONDERE SPEX-RECLAME.
De „Slagerscourant" bevat een redactioneel artikel
dat zich keert tegen het misbruik dat voor particu
liere reclame-doeleinden gemaakt is van het jongste
bezoek der Koningin aan Nijmegen. Met name signa
leert het artikel o.a, het feit, dat in eenige schreeu
wende annonces werd meegedeeld, dat H.M. rijden
de door de Houtstraat, spek geëtaleerd zag in den
winkel van een slager (met initialen in het artikel
aangeduid) en volgens welke annonces de Koningin
het daar geëtaleerde spek zoo mooi zou hebben ge
vonden, dat de Koningin haar rijtuig voor den win
kel zou hebben laten stilhouden en last gegeven zou
hebben tot den aankoop van een zekere hoeveelheid
spek. En weldra zag men zelfs in een der Nijmeegsche
bioscopen een film, waarop het bovenomschreven
verhaal op doek werd gebracht.
De Slagerscourant bericht nu dat van het geheele
verhaal geen enkel woord waar is en drukt tevens
een schrijven af van den Particulieren Secretaris der
Koningin. Baron van Geen, tot wien de redactie zich
om inlichtingen had gewend, en die o.m. bevestigt
dat er noch kwestie is geweest van het aankoopen
van spek noch van eenig ander artikel en waarin
Baron van Geen zijnerzijds spijt te kennen geeft, dat
het officieel bezoek v&n het Hoofd van den Staat aan
eene gemeente op dergelijke wijze wordt misbruikt
voor particuliere reclame-doeleinden. Baron van Geen
stelt zich intusschen voor schrijft hij dat een
dergelijk naief verhaal door niemand of door zeer
weinigen voor ernst zal worden opgenomen.
DE WET UITERLIJK 1 JULI 1928 IN WERKING.
De heer De Geer, Minister van Financiën, Voorzit-
terte van den Raad van Ministers, heeft de vraag van
den heer Suring, of de behandeling van het aanhan
gige wetsontwerp tot wederinvoering van de leerplicht
voor het zevende leerjaar op een zoodanig tijdstip zal
plaats vinden, dat het in werking treden dier wet
uiterlijk op 1 Juli a.s. mogelijk zij, bevestigd beant
woord.
ZAL MEN NIET EEN VERKEERDEN INDRUK
VESTIGEN?
Ter gelegenheid van het internationale zuivelcon-
gres, dat in 1928 in Engeland wordt gehouden, zal,
naar het Nederl. Weekblad voor zuivelbereiding en
•handel meldt, een groot .gezelschap Amerikaansche
zuiveldeskundigen een bezoek aan ons land brengen.
Daartoe heeft The Olsen Pifblishing Company te Mil-
waukee reeds een grooten oceaanstoomer gecharterd.
Blijkens het programma, dat voor het uitstapje dezer
Amerikanen is opgesteld, zullen de zuiveldeskundi-
gen van Amsterdam uit een tocht naar Marken ma
ken en naar Volendam. Edam en Monnikendam, het
land van de boter- en kaasbereiding.
Hieruit leidt het Weekblad af, dat men dezen Ame
rikanen dus alleen dit bij vreemdelingenbezoek zoo
geëxploiteerde deel van ons land zal laten zien. Het
blad acht dit allerminst gewenscht. Welke organisa
tie in Nederland spant er zich voor, zoo vraagt het,
om te maken dat de Amerikaansche zuivelbereiders
niet met een totaal verkeerden indruk van de Neder
landsche zuivelindustrie naar de Vereenigde Staten
.erugkeeren?
EEN TON DOOR GED. STATEN GEVRAAGD.
Utrecht. Ged. Staten van Utrecht stellen aan
Prov. Staten voor, hun een credlet te verleenen van
f 100.000 om het college in staat te stellen, zoo mo
gelijk tot de uitvoering van werken met werkloozen
over te gaan.
VRAGEN VAN KAMERLID BRAAT.
Het Tweede Kamerlid Braat heeft den minister van
justitie de volgende vragen gesteld:
ziin, triomfen vierde, waar hij misschien andere
lichteeloovieren het hoofd op hol bracht.
Weet hijstamelde de oude vrouw.
Al lang. Maar sinds dien heb ik tevregeefs op
ecnig bericht van hem gewacht.
Een loodzware stilte hing na deze woorden in het
vertrek, 't Was. of alles den adem inhield, van
schrik en ontzetting.
Moeder Suzarme kreeg een ijskoud gevoel om het
hart Van Eddy, van haar lieveling was het. dat dit
alles gesproken- werd?.... Was hij1 werkelijk een
slecht mensch een vrouwenverleider, een woordbre
ker? Kon dat zijn-?.... Neen. neen. Het was immers
niet mogelijk. Wat waren do bewijzen van zijn
wandaad. Een bedriegster zou die verhouding -maar
voorgegeven hebben, om zich in te dringen bil de
familie.
En het gelaat van mevrouw de Bruyn. dat lieve,
zachte, open. gelaat, met de vriendelijke blauwe
oogen en het gladde, blanke voorhoofd, stond. nu
somber, streng en har<L
Het ongelukkige meisje dat al verstooten uit het
ouderlijk hui9 was en onmogelijk, gemaakt in het
k strenge stadie van haar inwoning, las nu ook hier
haar oordeel op het gelaat der oude dame.
Hulpeloos vouwde zij de handen. Gelooft U mij
niet? was al wat zij nog zeggen kon. Na een kleine
pauze ging zij1 voort: Ik heb niets om het U te be
wijzen niet eens brieven van Uw zoon.... Groote
God, riep ziji op hartversch-eurenden toon uit. „aan
die mogelijkheid heb ik niet eens gedacht, dat U mij
niet gelooven zoudt.
Vol vertwijfeling wierp zij zich nu» over de leuning
van den stoel en heel haar lichaam trilde van een
snikken zonder tranenWaar zou zü die ook
vandaan halen? Hartstochtelijk verlangen, smart en
schaamte haddon. die haar maanden lang in zoo
ruime mate afgeperst, dat zU nu haast niet meer
van dit zilte vocht overhad.
Of de oude Mevrouw de Bruijn gelukkiger is.
omdat bij haar de tranen wel kunnen vloeien, nu zij
toch van de waarheid overtuigd- is on deze droeve
ontdekking tegelijk zooveel in haar vernietigd heeft;
den trots op haar zoon, de glorie van haar bestaan.
Het meisje hoorde met de grootste verwondering
naar het zachte weenen. ZÖJ' richtte zich zelfs op.
Om er goed naar te kunnen luisteren. Was er hier
dan nog iemand ander», dis leed, behalve xijT Hos
Is het den minister bekend, dat aan vier pachters
van Veenhuizen I. die alttyd hun verplichtingen tegen
over den verhuurder voldaan hebben, de pacht is opge
zegd om redenen, dat de Rijkswerkinrichting zelf wil
gaan exploiteeren, terwijl de padhters nu moeilijk een
ander bedrijf -kunnen krijgen en de R. W. I. vlak bij
gesticht I nog pl.m. 800 H.A. onontgonnen gronden
heeft liggen waarin destijds reeds wegen zijn aan
gelegd die op ontginning wachten, waarvoor de ge
detineerden beter geschikt zyn dan om z.g. landbouw-
werk te verrichten?
Is de minister niet, evenals zrin ambtsvoorganger de
heer Heemskerk, van meening, dat het economischer is
de boerderijen te verhuren en de gevangenen te werk
te stellen uan heideontginning (hetgeen men vinden
kan in het aanhangsel tot het verslag van de Han
delingen der Tweede Kamer, no. 173, Zitting 1920'
1921?)
Is de minister bereid de noodzaak van die huurop-
zegging te onderzoeken en, zoo die niet aanwezig mocht
blijken, de pachters in de gelegenheid te stellen opnieuw
in te huren?
In welk een lastige impase de ongeregelde toestand
n verband met de oude Begrafeniswet, den eerbied
voor de wet heeft gebracht, merkt de Msb. onder bo
venstaand opschrift op, bleek deze week bij de ver-
assching van den oud-kolonel J. G. C. Vermeulen, In
desbetreffend bericht lezen we:
„Toen de kist op de katafalk was geplaatst, plaat
sten zich aan weerszijden de detachementen van het
corps marechaussees en van het corps politietroe-
pen. Op verzoek van den overledene werd niet ge
sproken. Nadat de kist was gedaald, onder het spe
len van het Wilhelmus, enz."
Dat is wel het toppunt! De handhavers der wet
„en corsp" in actie om.de wet te laten overteden
hu? Eddiy's moedee* zou het ziin, die zich toch zoo
even nog zoo hard en streng on ongeloovig tegen
over haar klachten had getoond.
Waarom weende zij? Van medegevoel of van er-
'ernis. Maar als zij zich ergerde aan Eddy's ge
lrog. dan geloofde zij er ook aan. En als haar arm.
verlaten schepsel, maar geloof geschonken werd.
ian was alles goed: dan zou zij althans van dit
toevluchtsoord niet verdreven worden.
Was waarlijk „alles dan goed"? Kon ooit alles nog
goed worden. Ernstig zag het meisje naar de weenende
/rouw. Haar had zy smart bereid. Deze vrouw leed
ils moedor. Want Eddy was haar trots, haar geluk ge
weest. En iedere moeder zelfs de laagst staande
•sal in haar kind iets reiners, edeler en beters willen
tien en altijd een verschooning weten te vinden voor
zijn misslagen.
Dus zoo drong het opeens tot Cornelia's bewust
zijn door heeft mijn moeder ook leed gedragen
over mijn verkeerdheid. En zoo zal ik dus ook eens ge
stemd zijn, als mijn kind zondigt
Ja, zeker, zoo is het. Een heiligdom in het moeder
hart wordt dan verwost. Dit had zy nu ook daareven
gedaan; ze had blootgelegd de smet, die het aankleefde
en daarmee bewezen, dat het de betoonde liefde en ver
eering lang niet waard was.
Was zij waarlijk zoo wreed geweest. Had zij clan geen
anderen weg in haar nood geweten. Had zij dit in wan
hoop opgevatte plan ook waarlijk mogen uitvoeren...
hierheen moeten Ikomen, om haar aanldadht in te die
nen. Was anderen leed aandoen niet erger dan zelf
lijden?
Cornelia stond op, tot in haar diepste wezen ont
roerd. Een onverwinbaren aandrang voelde ze in zich,
om Eddy's zwaar bedroefde moeder te omarmen; om
haar de beide handen to kussen en haar te smeeken:
Vergeef mij, dat ik U zoo innig bedroefd heb. Het was
niet mooi van mij, om slechts aan mezclve en mijn
eigen leed te denken en niet gelijk ook aan de desil
lusie van Uw teeder vertrouwend moederhart. Door mijn
bekentenis heb ik het gekrenkt en ik kan er niets van
terugnemen, want het is de waarheid. Maar stel mij
slechts in de gelegenheid mijn onrecht zooveel mogelijk
goed te maken. Laat ik U mogen liefhebbon; met heel
mijn ziel voelde ik mij tot U aangetrokken, toen ik U
slechts even gezien had.
Als een milde voorjaarsregen drupten die woorden
van het jonge meisje de oude vrouw in het wonde
DAT MOET ONDERZOCHT.
De Berlijnsche correspondent van het Hdbld. schrijft
aan zijn blad:
In het weekblad „Der deutsche Lebensmittelhön-
dler", officieel orgaan van den „Zentralverband der
Lebensmittelhftndler Deutschland" en wel in het num
mer van 19 November j.1. las ik onder het opschrift:
„Opgepast! Nederlandsche Eieren!" het volgende
stukje, dat ik om het groote belang hiervan voor
onzen export en voor onze nationale reputatie woorde
lijk vertaal:
„Over de slechte qualiteit der uit Nederland
komende eieren hebben de handelaars in den
laatsten tijd druk geklaagd. De Bond van Wiest-
Duitsche Handelaren in Eieren en Vetwaren, af-
deeling Keulen, heeft in deze de volgende mede-
deeling gepubliceerd:
„In de laatste maanden kon men herhaalde
lijk opmerken, dat de qualiteit van de Neder
landsche eieren te wenschen laat. Het gaat hier
om partijen, die als vorsche waar verkocht
worden. De gebruikelijke proef met de larrip (door
lichten) gaf geen reden tot bezwaren. Werden
de eieren echter gekookt, dan deed zteh het
merkwaardige geval voor, dat de smaak der eie
ren, onaangenaam was en wel „muf" en „sterk".
Verder kon men opmerken, dat in vele gevallen
het eiwit een groen tintje aannam. In andere ge
vallen bleef het eiwit goed, doch smaakte het
door niet frisch meer. Opvallende was, dat de
waar niet meer zoo goed was, als we van ver-
sche Nederlandsche eieren vroeger gewend wa
ren.
In den laatsten tijd komen op de markten in
West-Duitschland versche eieren aan, die dezelf
de verschijnselen vertoonen als geconserveerde
eieren. De lichtproef geeft een volkomen vol en
helder ei, zoodat alle kenteekenen van lange be
waring ontbreken. Desondanks barsten de eieren
bij het koken, wat naar men weet, bij versche
eieren niet het geval is. In bovengenoemde ge
vallen is het vermoeden gewettigd, dat de eieren
aan de een of andere behandeling onderworpen
zijn geweest. Het is van het grootste belang voor
de branche, deze dingen op te helderen, want in
kringen der verbruikers is reeds een zekere te
genzin tegen Nederlandsche eieren ontstaan."
Ik vond, zoo gaat de correspondent voort, het bo
venstaande belangrijk genoog, om eens bij een vak
man mijn licht op te steken; ik wendde mij daar
om tot een Ned. handelaar in groenten en eieren, die
sinds lange jaren in West-Duitschland gevestigd is
en wiens betrouwbaarheid en geloofwaardigheid bo
ven allen twijfel is verheven.
Mijn zegsman verklaart dat bovenstaande klacht
helaas van A tot Z op waarheid berust. Hijzelf heeft
de zelfde ervaringen opgedaan. Vóór den oorlog
had het Nederlandsche ei in West-Duitschland een
groote reputatie. Het sloeg alle andere eiersoorten
en behaalde de hoogste prijzen. Hij ontving toen de
moed. Gewillig liet zy zich naar de sofa voeren. Daar
zaten zy nu zwygend naast elkaar. De moeder hield
vol trots voor hen beiden, Cornelia's hand in de hare;
steeds minder vloeiden haar tranen totdat die ten laat
ste geheel ophielden.
Dat er zoo iets heerlijks kon zyn in de zorgende lief
de van een dochter, had zy nog nooit gevoeld. Tegen
over den zoon toch, was zij altijd de gevende geweest:
zij had hem vertroeteld; zy had voor hem gezorgd en
hij had het zich laten welgevallen. Ook had zij nooit
de gewaarwording gehad, of zij er iets bij te kort ge
komen was, want in de gulheid' van haar eigen liefde
betoon had ze voor zichzelve nooit aan zooiets gedacht.
Altijd had zij het als haar roeping beschouwd, ande
ren bij te staan, hulp te verleenen, moed in te spreken,
pijn te verzachten en al dergelijke liefde-diensten te
bewyzen en dit was haar gelukt omdat zij warmvoe
lend, geloovig en mild was. En nu haar eigen hart ge
broken werd kwam haar toch ook troost: Zat daar niet
een lief, gevoelig wezen, niet een, die allereerst op haar
rechten stond, maar een van die weinigen, die eigen
leed voor dat van anderen vergeten kunnen.
Als Eddy nu eens genegenheid had opgevat voor
zulk een schepseltje en dat was haar lichtpunt in de
heele beschouwing van dit geval dan kon hij toch
niet bepaald slecht zyn, en zou zeiker wel weer den weg
naar den plicht terugvinden.
Neen, Goddank, slecht was hij niet; enkel niet zoo
in-degelijk van opvatting als gewono menschen, met een
gemoed!, dat wat lichter ontvlambaar was, zooals men
dit van artisten dan ook eigenlijk niet anders verwach
ten kan. Zulke mannen hebben een vrouw noodig die
ook al bijzonder weinig egoïstisch in haar liefde zyn.
Had Eddy zich dus ook een betere levensgezellin kun
nen kiezen, dan dezo Cornelia, die met haar oneindige
liefde, ook hem fret beste zou weten te verstaan.
Ja, daar zou zij haar zoon eens duidtelijk op wijzen,
dat die weg als 't ware door hem afgebakend was door
deze ontmoeting.
Maar bleef hij weigeren, om zijn plicht in de gegeven
omstandigheden na te komen, nu dan wist zijn moeder
nog wat haar te doen stond. Zij was een oude vrouw,
die zich geenszins vereenigen kon met al die moderne
en extra-moderne opvattingen. Maar hier stond zij als
oude, ervaren, tegenover een jonge en hulpelooze vrouw,
die zij bijstand zou verleenen, ook al moest zij er haar
zoon om verliezen.
Geen enkele van al deze overdenkingen kwamen de
t
<i«
!k hei
iinlar
vroeg
de
maai
mg n
eieren voor zijn winkel uit eenige dorpeij in
Geklerschen Achterhoek en verkocht gemiddeld
stuks per week in hot klem. Tijdens den oorlog
dit onmogelijk. Intusschen echter nam in Nederli
de hoenderteelt en dnarmoe de eierproductie een
gekende vlucht, zoodat Nederland thans wel de
naamste eierleverancier van Europa geworden is,
kippenhouders organiseerden zich echter en it
eieren gaan voor het grootste deel naar de
zcodat het moeilijker geworden is, direct van d<i tc
boer te koopen. De oierhandel is nu zoo goed a!s g*orith'
heel in handen gekomen van de kapitaalkrachtig (rt, wc
kooplui, en voor een klein dool van dc kleine schai nnuni
lelaars, die „een bordje vol" koopen. ctic ii
„Beiden, schrijft mijn zogsman mij knoole de 1
even hard. Wanneer ik zelf op de veiling koop o van
laat koopen, en zoogenaamd prima eieren krijg, dai mn, z
heb ik vaak even slechte, als in het artikel van Li, war
Duitsche blad beschreven wordt. Daaruit blijkt, dai t de 1
do georganiseerde kippenboeren óók knoeien.
Maar al zijn ze wél goed, dan zijn ze veel duurd» ««f'
als die, welke bovengenoemde kleine kooplui hii <uu
op de markt brengen. Mijn eieren zijn dus te duu TE I
en in vele gevallen niet eens goed. Mijn omzet
daardoor van 5000 op 1000 eieren teruggeloopen
het volgend jaar wil ik in het geheel geen Nedei an di
londache eieren meer hebben! Men is m.i. hard o dge Jc
weg, om den eieruitvoer naar Duitschland te vet >ben
raetigen, en daardoor armoede te brengen in strt ecti» 1
ken als Limburg, Noord-Brabant en de Veluwe, di |j9 «tu
er mede door de pluimveehouderij bovenop ge kom»; fn het
zijn. jn Ond
„Hebben we schrijft hij verder niet hetzelfd uwaa:
drama beleefd met onze boter? En beleven we nu irgiek
hetzelfde treursepl met onzen haring? Ik ben !|j univ<
van een Einkaufsverein, waartoe 24 van de grootst* w gri
winkels van koloniale waren in den omtrek beho&jfheb
ren. Maar niemand wil daar meer „Holl&nder" heb
hen, alles koopt Yarmouth! Wat de eieren betreft (VV
ik sprak daar met eenige groothandelaars over, v«
wie de één Nederlander, de ènder Duitscher is. Bei.
den verklaarden mij. in vertrouwen, dat zij aai
eieren alleen dén wat verdienen konden, als zij m Itlkdo
mee speculeerden! [«Is v
En dat al hun collega's dat doen! Dat wil zeggen ie bt
zij koopen bij lage noteering, laten de eieren dan ruste
eenltre weken liggen totdat de prijs hooger Is en brei n 80T
gen de eieren dan als .versche waar" aan den nm Klik,
Hoeveel koel'huiseieren tusschen de versche gelest 1" 1
worden, wi'de men mij natuurlijk niet zeggen. Ei
beiden verklaarden dat de boeren eveneens spéc t0
leeren, namelijk de eieren achterhouden zoolang
ori'9 laag is en ze eerst bij hoogere prijzen op j
veiling brengen."
Ziin deze inlichtingen juist zoo schrüft het Hdbj
'dat sta natuurlijk voorop), dan zouden we in
deriand hard bezig zijn onze reputatie op dit
bied te vergooien, doch in elk geval is een onderzot,
door het departement van Binn. Zaken en Lan4
bouw mé*r dan gewenscht.
Aan het geknoei met Nederlandsche groente heb-
ben strenge controleurs op de coöperatieve veilingen
■gelukkig een einde gemaakt. Wat de eierknoeier!)
betreft zou het afstempelen misschien een inirlck!
zijn, maarals de boeren werkelijk meeknoöfrn n'°
en pas stempelen, als ze hun oleren op de vellln ■*r°i
brengen, dan is ook dit middel natuurlijk niet af °.f
doende meer. Mi"1
Doch in ieder g.evaft hoe het ook zlf —het ife"Yo
**èed9 erg c/enoe? en méér dan feokemmd. dnt p
zoo blanerijk Duitsch vakblad als het bovenstaan
tegen onze Nederlandsche eieren meent te moete
waarschuwen.
Oostelijke bumr?nt
De v
En dat de ei er-uitvoer naar
vnn groot belang is wordt duidelük. als men bedenk!
dat in de afgeloooen tien maanden in totaal voor eei
waarde van ruim f 47 millioen aan versche
ruim f 2 millioen aan koelhuis- engeconservee:
eieren werd uitgevoerd, waarvan Duitschland
voor f 32 en f 1 millioen betrok!
al. v
fan ha
Ader
Ti Ba
Jan. f
fw-.Te
(entje
lneerr
fetion
.jiurina
In plaats van den te Parijs benoemden Dowgalew]
ki, die uit Tokio, waar hij tot dusver de raden-unie ver
tegenwoordigde, te Moskou is aangekomen, om na dtL
noodige besprekingen naar het westen verder te
zen en de door Rakowsky's aftreden vacant gewo:
functie te aanvaarden, heeft men iemand benoemd,
zooals de „Köln. Ztg." doet opmerken, in de buij
landsche politiek een volkomen nieuwe figuur is.
keuze van Trojanowsky voor den ambassadeurpost
Tokio is volgens het blad niet minder teekenend v<
het buitengewoon gebrek der radendiplomatie aan
schikte persoonlijkheden voor de terugkeer van ra<
Kollontai naar haar voormaligen post te Oslo, nadat
een jaar lang een gastrol in Mexico had vervuld. I
lange dralen der radenregeering by de terugroep!
van Rakowslky had vermoedelijk niet alleen politi*
gronden. Ook de personenquaestie by de nieuwe bezl
tihg van den belangrijken Parijschen post bereidde hj
volkscommissariaat voor buitenlandscihe zaken ern3ti|
oude dame over de lippen. Maar toen zy opstond
het meisje met liefdevollen blik over haar en voorhi
streek, wist Cornelia, dat zij hier haar toevlucht
gevonden.
Dankbaar nam zy nu bezit van de kleine logeei
mer en uitgeput als zij was, mocht het een ware
komst heeten, dat zy zich onder de zorgen, van die
oude dame kon stellen.
Nog op het laatste uur van deze grauwen Nove;
dag, terwijl de onverwachte gast al in een diepen sli
lag, zat moeder aan haar zoon te schrijven.
Toen zij klaar was, leunde zy nog eens even achter
over in haar stoel en las den inhoud van haar briefj
halfluid over:
Beste Eddy. Het meisje dat je liefhebt, heeft
mij haar toevlucht gezodht en gevonden. Ik laat hl
aan jou over, of je nu juist deze diagen, zooals dat on
spronkelyk het plan was, of wat later wilt komen. Wl
kom ben je mij in ieder geval, hetzij dan vroeger
later, en Cornelia zal je ook dan nog hier vinden, wl
ik ben van plan, het allerliefste schepseltje bij mij
houden, totdat je haar, als je vrouw in je eigen
zult binnenleiden. Met je keus kan ik mij volkomen
eenigen. Van haar verwacht ik het beste voor je
komst, die mij evenzeer als jezelven ter harte gaat. Al
leen, houdt dit wel in het oog mijn jongen, een onetf
volle handeling zou al je succes in de schaduw stelten
en ik zou eerder wenschen, dat ik je nooit geboren W
zien worden, dan diat ik een smet wist kleven op
naam. In dezen zin wacht dus een antwoord. Je Moedw
Mevrouw Suzanna de Bruijn deed dezen brief in «er'
couvert en schreef er toen met vaste hand het adr®1
op.
Niet dat zy in haar hart er nu zoo heel gerust c
was in het hart, dat immers slechts klopte van trotl
voor haar zoon. Maar toch aarzelde zij geen oogen*
blik om te doen, zooals haar moederlijk gevoel in de®
ruimsten zin het haar ingaf.
Twee streken van de pen konden haar arm maken.
Neen, toch niet volkomen arm. Verarmd is slechts wji
die bedreven onrecht niet weer goed te maken werti
of althans toestaat, dat dit plaats vindt.
In elk geval hield zij Cornelia altijd nog, en het tol
van haar Eduard. Hoe eigenaardig, hoe verwonder!!!
om dat te kunnen denken
En mrt een weemoedigen glimlach trad de oude oai»
haar slaapkamer binnen, die vlak aan die van
nieuwe dochter grensde.
de
M
r
