Schager Courant
c
Spotkoopjes Wollen Dekens
NIEUWJAARSGROETEN
WIE
ie
we
xar
A.
yn
nd
)TGI
ts
RS
L. BOLTE, Schagen
50 cent
tan
Derde Blad.
mde
es.
GRATIS.
Gemengd Nieuws.
De dreigende laag benzine in de haren
van LiverpooL
OR
Kil
na t
'ERV\
Vreeselijke ramp te Quebec.
Uf
DE STILTE
DER VERLATENHEID.
Een Berliinsche inbrekersbende gerat
Engelsche zijdesmokkelaars.
Het kleinste pasgeboren kind van
de wereld.
Dat liep in de papieren.
Brand in een Engelsche mijn.
Dure Russische vakvereenigingen.
Zaterdag 17 December 1927
70ste Jaargang. No. 8171.
van 1|
ort 53o,
h en Z'
Ujn
s van
t ada,
ïagen.
inkelie
ZICH MET INGANQ VAN
1 JANUARI 1928
OPGEEFT ALS LEZER VAN DE
ONTVANGT DE NOG VERSCHIJ
NENDE NUMMERS VAN DEC.
eem,
<AZE
6
'den laa
Oen
1 potp
irhan
orn.
UITGEBREIDE VEttlGHEIDSMAATREGEXEN
Het brandgevaar in de haven van Liverpool ten
gevol.ee van de stranding van het tankschip „Se-
pnole" op de Plucking-ton Bank. is nog steeds
oiet voorbij.. Een dunne benzine-laag blijft de ge-
beele rivier bedekken en het getiji is van weinig of
geen belang voor het wegvloeien.
Men verwachtte, dat in een paar dagende benr
rine vervluchtigd zou zijn, doch in plaats dat men
mild weer kreeg, is er een hevige sneeuwstorm los
gebroken, waardoor de vervluchtiging vertraagd
'ordt. Honderden kokmeeuwen zijn door de ben
zinedampen om het leven gekomen en drijven op
bet water.
(Do vierde stuurman van het gestrande schip, die
In een roeiboot op wacht was bij het tankschip, werd
Aldoor do benzinedampen bedwelmd en in bewuste-
^loozen toestand naar het ziekenhuis vervoerd. Hij
is aan de beterhand. Een tweede man, die bij hem
in de boot zat, geraakte ook buiten kennis, doch
was er nie't zoo erg aan toe. Er zijn, zooals gemeld
uitgebreide voorzorgsmaatregelen genomen.: Rooken
en open lichten bij de rivier zijn verboden. Locomo
bielen mogen niet op de veerbooten vervoerd woor
den wegens het vonkgevaar. Sleephooten mogen
niet in de nabijheid van de tankboot komen en de
schepen moeten op een mijl afstand blijven. Rond
om de haven staat een bijna ononderbroken cordon
van brandweerlieden. Twee dravende brandspuiten
liegen bij. het landingshoofd klaar om in geval van
brand in te grijpen.
Uit voorzorg zijn de bergingswerkzaamheden aan
de ..Seminole" voorlooplg gestaakt. Er zijn slechts
drie man aan boord gebleven, n.1. de kapitein, de
Wste officier en de loods.
Het achterschip is niet gebroken. Bijl het stran
den zijn eenige platen vernield, waardoor een lek
is ontstaan. Terstond na het ongeval liet de kapi
tein de dynamo stilzetten en alle voorzorgsmaat
regelen nemen tegen de geringste mogelijkheid van
brand.
BRAND IN EEN KINDERHUIS.
Naar Reuter uit Quebec (Canada) meldt, heeft
aldaar een vreeselijke ramp plaats gehad. Woens
dagavond 19 namelijk het kinderhuis Saint Charles
afgebrand, waarbij hot aantal dooden naar sphat-
ting honderd bedraagt. Reeds zouden zestig kinder
lijkjes geborgen zijn.
In het gebouw, dat vier verdiepingen telde, be-
VBtl®
zein
:nd«d
AiW»-
T.ï. f
iHAG
erkda
—3 uut.
n 9-10
Naar het Engelsch. (Nadruk verboden).
I.
Het rustelooze „tik, tik, tik" van een hamer, die
schilfers van een wit marmeren beeld afsloeg, klonk
door de zwoele stilte van den zomernamiddag. In de
groote, koele kamer boven het atelier lag een jonge
vrouw loom op een divan, toegedekt met een prachtig
Oostersch zijden kleed. Ongeduldig gooide zy het boek,
waarin zij had liggen lezen, in een hoek van de kamer,
en met een uiterst-ontevreden uitdrukking op haar
knap gezichtje stond ze op, strekte haar armen wyd
uit en gaapte.
j Lieve Hemel 1 riep ze uit. Wat een leven! Wat
jeen leven! En daarvoor heb ik mijn eigen zalige vrij
heid opgegeven! Voor dit leven! Eenzaam verwaarloosd,
iet is afschuwelijk! Zij lachte schril en ging naar de
leur. Maar hij moet nu maar eens met mij uitgaan,
k kan het zoo niet uithouden en ik zal het hem ver
tellen ook. Met vlugge treden ging ze de trap af naar
beneden, en kwam in de koele, betegelde hall.
voor de deur van het atelier bleef ze stilstaan. En
oen ket „tik, tik, tik" weer opklonk, verdween alle
aarzeling en ze deed 'n paar passen de kamer in, ter-
wyl ze den deurknop in haar hand hield.
„."""Herbert! zei ze op zachten, smeekenden toon.
steeds als ze binnenkwam, keek hij op en glimlachte,
maar vandaag was hij te zeer verdiept in zijn werk.
'Herbert! weerklonk de stem van de jonge vrouw
i!j)or. fküle kamer, ditmaal met een ongeduldigen
Klank er in. Maar de man scheen haar niet te hooren,
want de hamer ging onverstoorbaar: tik, tik, tik.
Rlotsehng kwam er een felle uitdrukking in haar
oogen. Ze staarde en staarde naar de beeld-in-wording,
aat zoo verheven-geheimzinnig uit het koude marmer
te voorschyn getooverd was. Ze had dikwijls met be
wondering gekeken naar het werk van den beeldhou
wer; dat was vóór haar huwelijk geweest. Dit was het
eerste werk sedert hun huwelijk dat zij van een ruwen
Klomp marmer had zien groeien tot het wonder van
schoonheid dat nu haast voltooid was.
vlaag van jalousie vloog in haar omhoog. Ze
aad hem geroepen met liefde in haar stem en hij, haar
man, had haar niet gehoord. Hy was alleen maar ver
heid op zijn beeld, zijn beitel en hamer.
Hy was zich niet_ bewust, dat zij in de kamer was;
v m18*" z^' eenzaam was en zich ongelukkig
«oelcle, of... Een plotselinge windvlaag, die van den
«nu van de rivier kwam, rukte den deurknop uit haar
zoodat de deur met een smak dichtvloog en
K f clcn P'otselingen, onverwachten schok gleed de
eite! in de. hand van den beeldhouwer uit op het mar-
««ea gezicht.
vonden zich op het ooflenblik. dat dt brandt uit
brak, ongeveer 500 kinderen en veertig nonnen.
Volgen» het eene bericht rou de brand uitgebroken,
zijn op de tweede verdieping, terwijl een ander be
richt spreekt van den kelder, van waaruit het vuur
zich snel naar de slaapzalen voortplantte,- waar
de nonnon met heldenmoed vele kinderen trachtten
te redden. ZJJi slaagden or in tal van kindoren te
redden langs ladders; anderen werden uit do ven
sters van het in lichtelaaie staande gebouw in net
ten geworpen, welke beneden werden opgehouden.
Niettemin staat het vast. dat een groot aantal
slachtoffer» in de vlammen ie omgekomen. Spra
ken de berichten aanvankuiijik van zevontion kinde
ren en een non, later bleek het. dat nog tal van
kinderen vermist worden, zoodat men redon heeft
om te vreczen, dat er minstons vijlftion levens to be
treuren zij».
Urenlang woedde de brand voort; om drie uur
's morgens was het gebouw nog een vuurzee. Po
gingen om' het te behouden mochton niet baton;
het brandde tot op den grond, af.
Niader wordt nog uit Quebec gemeld, dat maar
weinig slachtoffers van hot ongeluk teekenen ver-
toondon, dat zij verbrand zouden zijn. toen zo on
der de puinhoopen werden uitgehaald. Men gelooft,
dat een groot aantal door gasverstikking het leven,
heeft gelaten. I-Iet gebouw van het kinderhuis was
140 jaar oud. 'Be doktoren ondervonden groote
■moeilijkheden bij! het toepassen van kunstmatige
ademhaling,, daar de lichamen der slachtoffers met
een ijslaag bedekt waren, waarschijnlijk doordat het
water van de brandspuiten bevroren was.
Een bericht uit .New-York1 deelt mee. dat do brand
niet in een weeshuis, doch in het 'St. Charles Zieken
huis gewoed. Waarschijn!ijl zijn 26 kinderen en een
pleegzuster om het leven gekomen. Er worden nog
33 kinderen vermist. In den vuurgloed begaven zich
plotseling de vloeren, zoodat do patiënten in het
brandende gebouw werden opgesloten.
EEN ORIGINEELE MANIER VAN WERKEN.
Een goedgeorganiseerde bende, die het op de etala
ges in alle gedeelten van Berlijn voorzien had, is de
zer dagen onschadelijk gemaakt. Zij bestond uit ne
gen man, op één na allen goede bekenden der politic.
De negende is een 20-ja.rige oud-gymnasiast, die ter
herinnering aan zijn schooltijd den naam Caesar
had aangenomen.
(Het merkwaardigste lid van de bende was een
knappe, slanke jongeman van 1.9-jarigen leeftijd, die
den weiluidenden bijnaam Pipel droeg. Hij had tot
taak door de luchtkleppen in de winkels te krui
pen.d aar het verbrijzelen der ruiten te gevaarlijk
was. Hij maakte pakjes van zijn buit en liét die aan
een touwtje naar buiten zakken, waar de makkers 7.e
in ontvangst namen. De bende werkte steeds in 'kleine
troepjes. Voor het wegbrengen van den buit werden
ook wel twee vriendinnen meegenomen, die alles snol
in een rugzak pakten en met een doodonschuldig ge-
Filiaal Gebr. Blschoff.
Zie onze speciale Etalage.
zicht wegwandelden. Zoo werd voorkomen, dat do
fijngOkleedo hoeren (zij droegen pelsjassen, akten-
tasschen en wandelstokken) met groote pakken tc
veel aandacht zouden trekken. Do boude was niet
kieskeurig en nam alles wat zij to pakken icon krij
gen.
Op zekeren nacht had Pipel een groot pakket zoetig
heden uit oen banketwlnkol gohaald en tegelijkertijd
de cassa geplunderd. Terwijl het gezelschap in eon
café het golu opmaakte, werd hot paik door een an
deren gast gostolen. Zij gingen toen cxm 5 uur dos
morgens nogmaals op stap voor een nieuwen oogst.
Toen Pipel weer naar buiten wilde komen, schoot de
stoel, op welken hij naar de luchtklep wilde klimmen,
onder zijn voeten uit en hij viel op zijn rug in de
pralines. I-Iij werd woedend en wierp alles wat er nog
lag naar buiten. Zijn handlangers konden het niet
vlug genoog oprapen en daarom kwamen andere
matineuze voorbij gangers hen helpen, zonder te vra
gen, wat de oorzaak van die bonbonregen was. Ach
tereenvolgens wist de politie de laatste dagen de le
den der bende te arresteeren en gisteren is de leider
gepakt.
GROOTE BENADEELING VAN DE SCHATKIST.
Een groep Londenache kapitaalkrachtige zakenlieden
verdacht
De hooge invoerrechten, die de Britache regeering
van zijde en zijden goederen heft, hebben volgens de
„Daily News", die eon harer verslaggevers op onder
zoek heeft uitgezonden, tot gevolg gehad, dat zich
op de Zuidkust van Engeland, vooral onder de kust
van Sussex, een levendige smokkelhandel in zijde
heeft ontwikkeld. Boulogne zou een centrum zijn,
waar de geldelijke transacties plaats hebben en waar
de „runs" met groote zorgvuldigheid en zeer in het
geheim worden voorbereid. De Engelsche autoriteiten
zijn volkomen op de hoogte van het bestaan van den
smokkelhandel, doch zijn er totnogtoe niet in ge
slaagd van de Engelschen, die zich schuldig maken
aan het ontduiken van de wet. er ook maar een aan
i houden, of te ontdekken.
Zij hebben de overtuiging dat het niet het kustvolk
is, dat. zich met den ongeoorloofden handel ophoudt,
doch een groep kapitaalkrachtige Londensche zaken
lieden. De heeren smokkelaars zouden er een geheime
code op na houden, door middel waarvan zij den tijd
In ons blad, dat ZATERDAG 31 DECEM
BER verschijnt, bestaat gelegenheid tot
het plaatsen van een NIEUWJAARS
GROET aan Begunstigers,Familie,Vrien
den enz. tegen CONTANTE BETALING
van
(mits niet grooter dan 3 regels).
Elke regel meer 15 oent.
Opgaven s.v.pl. spoedig aan ons bureau
of aan H.H. Kantoorhouders en Boek
handelaars. De Uitgevers.
Met een -woedende schreeuw draaide hij zich om; zijn
gezicht donker van kwaadheid.
Hoe... hoe... waag je het om zoo de kamer bin
nen te komen, Preda! Heb ik je niet gezegd dat het
minste krasje het werk van maanden bederven kan?
En je komt binnen en slaat de deur als een furie ach
ter je dicht! Je zou kalm mijn meesterwerk vernielen!
H« keerde zich weer naar zijn beeld toe en onderzocht
nauwkeurig of er niets gekrast was.
Je werk! viel de jonge vtduw uit. Het is altijd
hetzelfde liedje; alleen je werk boeit je, die blokken
steen! Hoe durfde jij, met je beelden er. je .verlangen
naar eenzaamheid, een jong meisje hierheen brengen?
O, het is monsterachtig van je! Tranen van zelfmede
lijden liepen over haar wangen, en bij het gezicht hier
van bedaarde zijn woede.
Bedaar wat; je overdrijft vreeselijk.
Bedaren? Ik kan niet bedaard zijn als ik dag in
dag uit niemand zie. Ik mag niet eens hier zijn als je
werkt.
Je weet wel dat ik veel te veel afgeleid wordt,
als ik iemand bij mij heb. Maar wat wou je mij eigen
lijk komen vertellen?
Zijn toon was nu rustig, maar zijn gezicht zag bleek;
hij wilde haar niet laten merken, hoe haar woorden
hem pijn gedaan hadden;
Wat komt het er op aan wat ik wilde zeggen?
Herbert Henderson trachtte te glimlachen. Hij pakte
haar liefkozend bij den schouder en zei: Nu zet ik
je uit de kamer en stuur je haar boven om je te klee-
den en dan zullen we ons de buitensporige luxe van
een taxi veroorloven om naar Hampstead te rijden en
je nicht, mrs. Grifferton, op te zoeken. Hoe vind je
dat?
Ze draaide zich vlug om en sloeg haar armen om zijn
hals.
Herhert, dat wilde ik je juist komen vragen! Je
bent toch eigenlijk een schat! Hoe laat ben je klaar?
Herbert, die zijn gereedschap weer opgenomen had,
keek verbaasd om.
Ik, lieveling?
O, bedoel je, dat jij niet meegaat?
Lieve schat, wees nu redelijk. Deze marmeren
dame moet morgenvroeg naar Weenen gestuurd wor
den. Vannacht komt ze gereed en dan moet ik by het
inpakken zijn. Dus je ziet toch zelf wel dat ik geen tijd
heb.
Zoo? Freda's stem klonk ijzig kalm. Je schijnt
nogal vertrouwen in je werk te hebben. Ze liep het
atelier door en kwam naast hem staan.
Ik heb er alle verwachting van. Het is myn mees
terwerk; ik heb mijn ziel er in gelegd. Het is my'lu
eigen schepping, Freda... mijn eigen idee! En in opge
togen bewondering keek hij naar het beeld.
Zoo herhaalde Freda. Dan hoop je er Het zoo
veel van als ik van mijn huwelijk gehoopt heb de
vervulling van iederen gelukkigen droom, van iedere
heerlijke gedachte. En hoe heet het beeld?.
De Stilte der Verlatenheid.
Ja, net als mijn huwelijk i» het ook de stilte
der verlatenheid! Wel, als het beeld voor jou is, wat
het huwelijk voor mij was, dan is de titel goed geko
zen!
Freda! riep hij.
De smak van de dichtslaande deur was het antwoord.
Hij keek weer naar het beeld en zag duidelijker dan
ooit te voren de droeve smeekbede op het marmeren
gelaat en in de lokkende teederheid van de uitgespreide
armen. Met een half onderdrukten snik sloeg hij zijn
armen om den voet van het blok en legde zijn voorhoofd
tegen de koele knieen van het beeld. Al» zij niet
meer van mij houdt, wat is alle -roem van de wereld
mij dan waard? O, Vrouwe der Verlatenheid, breng mij
roem; maar geef mij vóór alles haar liefde weer!
H.
De klok van de kleine oude kerk in Chelsea had juist
twaalf heldere slagen laten hooren. Een donkere ge
stalte liep de stoep van het huis van Herbert Hender
son op en stak den sleutel in het slot. Toen Freda de
deur voorzichtig adhter zich gesloten had, bleef ze een
oogenblik in de hall stil staan en luisterde. Maar er
was geen geluid.
Ze streek een lucifer af, zocht op de tafel in de hall
en zij was blij dat zij geen telegram zag liggen. Dus
hij had het gekregen I Ja, hij had het tegen elven moe
ten hebben, met de boodschap dat hy onmiddellijk naar
Hampstead moest komen, omdat zij niet goed geworden
was. Ze tastte in het donker naar de deur van het ate
lier en ging binnen. Aan het eind van het vertrek
stond het beeld, het afgodsbeeld van haar man dat
levenlooze blok stëen, dat haar van zijn liefde beroofd
had. De jaloesie had haar beet in wilden greep. Ze
ging naar het piëdestal en rukte woest ze voelde
de zware massa trillen. Wéér rukte' zij... Toen volgde
een vreeselijke bons die haar hart deed inkrimpen. De
schok scheen haar wakker uit een soort verdooving te
maken. Myn God, wat heb ik gedaan! hijgde zy, ter
wijl zy terugstrompelde en haar gezicht met de han
den bedekte. Ze kroop naar de deur en wankelde de
hall in. Opeens werd er geheld. Een kreet ontsnapte
haar en als in een droom opende ze de voordeur. Bij
het licht van een straatlantaarn herkende zy den huis
dokter. Hij liep vlug de liall binnen.
i— Wel, bent u in het donker? Hy knipte het licht
aan en bekeek haar critisdh, U lijkt zelf wel ziek.
Dat gaat niet hoor! Zullen we maar direct naar bo
ven gaan?
Een vreeselijke angst bekroop Freda dat er iets tra
gisch gebeurd moest zijn. Zy volgde den geneesheer.
Dokter, ik hen net thuis. Is... Herhert ziek? Ze
greep met kille handen de balustrade vast. De dokter
keek verschrikt om.
Maar beste kind, weet je er niets van! riep hy
uit.
Neen, niets!
Je moet niet schrikken, maar Herbert stond van
middag toe te ikyken toen ze een blok steen binnen
brachten cn toen brak een touw. Hij stond er vlak bij
en het viel op hem. Hij is heelemaal niet goed, maar ik
haal hem er wel door!
en plaat» der landing v&u dt geamofekelde partijen
zijde imededeelen, en zouden zich kort voor de aan
komst als gewone reizigers te Folkestone, Dover of
Hastings ophouden, vanwaar zij met snelrijdende
auto's de goederen na de landing meestal op donke
ren nacht naar Londen brengen.
De autoriteiten zijn er van overtuigd, dat de smok
kelaars op deze wijze de Engelsche schatkist voor ge
weldige sommen henadeelen.
Zij maken van de gelegenheid ook gebruik om alco
hol, wijn. tabak en andere aan rochton onderhevige
goederen het land binnen te «mokkelen,
NOG LANG GEEN POND.
To Caerphilly bij Cardiff is Woensdag een kind go-
boren, dut slechts 12 Engelscho onsen of 330 gram
bleek to wegen, dus nog lang geen pond. Men vreest
dat het niet lang in leven zal blijven en beschouwt
het al» het kleinste pasgeboren- 'kind van de we
reld. In April had een Londensch vader -gedacht dut
zijn kindje, dat 415 graan woog, het record in licht
gewicht had geslagen.
Alle 'kinderen die buitengewoon licht wegen, behoe
ven echter niet jong te sterven. Dat bewees het geval
van een kindje te Ghristchurch (Nieuw Zeeland) dat
406 gram woog en met behulp van een druppolstaafje
gevoed moest worden. Het is nu 15 jaar.
PROCES OM EEN VLOERKLEED;
KOSTEN- 16000.
Bij een proces voor het graafschapshol van Barnet
kwam Dinsdag ter sprake dat bij een actie voor het
hooggerechtshof over een vloerkleed een
vrouw 6000 gulden aan koeten van het proce»
had te betalen, terwijl zij het om betaling van 3000
gulden als vergoeding begonnen was.
Rechter Crawford noemde het betreurenswaardig,
dat zulke dingen in Engeland imogelij'k waren. Het is,
zeide hij, een ernstige smet op ons stelsel van rechts
pleging dat de 'kosten zoo in de papieren kunnen loo-
pen. Ik vermoed dat het eene schandaal op het an
dere zal blijven volgen, tot iemand sterk en vorstan-
dig genoeg is, om er een einde aan te maken. Ik hoop
dat die arme vrouw zidh nooit meer aan een actie zal
wagen.
Bij het debat in het Hoogerhuis over de landheer-
en pachterswet is verleden week ook kritiek geoeiend
op de hooge gerechtelijke kosten.
Lord Summier verzocht het Huis toen, om zich niet
te laten beguichelen door het drogbeeld van goedkoop
recht. In Engeland was het recht nooit goedkoop. En
het was al moeilijk genoeg om het ook maar te krij
gen.
VIER MIJNWERKERS OMGEKOMEN.
Vier mijnwerkers hebben den dood -gevonden als
gevolg van een explosie in een kolenmijn te White-
haven (Norfhuinberland). De ontploffing had in het
onderzeesche gedeelte en op 5 K.M. afstand van de
schacht plaats. Een 340-tal arbeiders had juist de
schacht verlaten en 190 anderen waren op weg om
aan den arbeid te gaan. De brand, die net gevolg
was van de explosie, woedt nog voort.
ORITIEK VAN HET CENTRAAL BESTUUR.
In een rondschrijven aan alle Russische vakvereeni
gingen, door Tomski onderteekend, becritiseert het
centrale vakvereenidngsbestuur o.a. den financieëlen
toestand der organisaties. De inkomsten der vakver
eenigingen zijn gestegen van 40 millioen in 1925 tot
97 millioen roebel in 1927.
De uitgaven voor beambten en andere onkosten der
vakvereenigingen zijn echter eveneens onevenredig
gestegen. Kostten deze bestuursleden en beambten
elk lid in 1924 56 kopeken per Jaar, thans is dit ge
stegen tot 70 kopiekon zoodat de uitgaven voor het
bestuur jaarlijks ruim. 6 millioen roebel bedragen.
De centrale schrijft voor, dat deze uitgaven in 1927
met 15 pet. verminderd moeten worden, en het vrij
komende bedrag voor verhooging der werkloozenuit-
keeringen en voor cultureele doeleinden moet wor
den aangewend.
Ze wist niet hoe ze de slaapkamer 'bereikte en als
vastgenageld bleef zij staan.
Freda 1 Een zwakke stem drong tot haar door.
Herbert... begon ze, maar ze kon niets meer zeg
gen. Zy kon alleen maar naast hem neerknielen en zyn
hand vasthouden.
't Is niet veel meer, he? hijgde Hij zwakjes.
O, Herbert ga niet heen; blijf bij my. Ik heb je
zoo lief, ik houd zoo veel van je; ik was gek om ja-
loerseh te zijn op... Zjj hield op en begroef haar ge
zicht in het kussen naast hem.
Ik weet het wel, mompelde hij zacht. Maar
kun je nu nog van my' houden; ik kan misschien nooit
meer werken en mijn hand gebruiken. Maar mijn mees
terwerk is af en het zal de wereld ingaan en my roem
brengen. En als ik beter wordt gaan we samen naar
Weenen om het te zien. Je zult trotsdh op het beeld
zyn, omdat het mijn werk is en omdat jij het was
lieveling die mij iedere .seconde dat 'k er aan ge
werkt heb inspireerde, ook als was je niet bij my. Mor
gen komen ze het beeld halen. Zal je goed toezien?
Ja, ja, ik zal er goed op passen 1 zei Freda met
droge, brandende lippen. Langen tijd bleef ze naast
hem geknield terwijl hij sliep.
Toen hij 's morgens wakker werd was Freda by hem.
«Het beeld? vroeg hy.
Het is... in orde, antwoordde ze zwak.
-Ga nog eens kyken; ik wil het goed weten, drong
hij aan, en op-een bïik van den dokter ging zy.
Trillend op haar beenen ging zij het atelier binnen.
Ze had het gevoel alsof daar iemand vermoord lag.
Onder een stoel naast de tafel zag ze een oranjekleuri
ge enveloppe van een telegram liggen, ongeopend.
Ze 'bukte zich mechanisch, raapte het papier op en
stopte het in haar japon weg. Het was klaarblijkelijk
vergeten door het ongeluk.
Met brandend zelfverwijt in het hart keek zij de ka
mer rond en naar de rommel op den vloer. Met een
schreeuwf vloog zy' er op af. (Dat was geen marmer,
dat waren de overblijfselen van een leeuw in kleil
Werkte haar hersens niet goed of bedrogen haar oogen
haar?
Ze durfde haast niet te hopen dat zij zich den vori-
gen avond vergist zou kunnen hebben 1 Ze qam het
doek van een ander beeld af en daar... daar... Freda
kon een vreugdekreet niet onderdrukken, want zij keek
in de zachte, droevige oogen van haar mans meester
werk. Als in antwoord op die uitgestrekte armen strek
te ze ook de hare uit en tranen van verrukking, van
opluchting en van oneindige dankbaarheid sprongen in
naar oogen.
O, mijn lieve vrouw der verlatenheid, wat heb ik
zwaar gezondigd en wat heb ik een diep berou"wl O,
wonder van oneindige eibarming; allen die lijden, moe
ten je liefde zien en hun bedroefde harten moeten ge
troost worden door jouw begrijpende glimlach, niet van
verlatenheid, maar van Oppermachtige Liefde I
Het rosige licht van den vroegen morgen lichtte zacht
over het lieflijke blanke gelaat van het beeld en over
het van geluk-stralende .gezicht van het jong* •"Touwtje.
