SClitER
ilieiitn liens-
CHUHANT.
Miirtiiiiit- LuttniHil
Donderdag 29 DêCefhber 1927.
70ste Jaargang No. 8177.
Eerste Blad.
RAAD
WIERINGERWAARD.
Feuilleton.
HET KASTEEL
VAN GRANIET
18-
r Springende
handen «n lippen
JCLOOSTERBALSEft
Üom» gomt
100 gocOJ*
bind vurachijnt viermaal por week: Dinsdag, Woensdag, Dondor-
h cii Zuterdug. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, vorden Advor-
iiiêii nog zooveel mogelijk in het oorsiuiikomend nummer geplaatst.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs por 3 maanden 11.05. Losse nummors 0 cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 rogols <1.10, iodoro regel moor 20 cont (howijana
iniiegrepon). Groote lettors worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Dinsdagmiddag vergaderd® de Raad voltallig! on-
r leiding van Burgemeester Haringbuizen, tevens
cretaris.
Isa opening en voorlezing notulen deelt Voor-
te? mede, in verband met de notulen en de be-
adhouding van den heer Koster inzake aanne-
ing als Wethouder, dat door hem geraadpleegd
fn de hoeren Groenemeijer, Van Asch van Wijk en
'itteveen, die allen -de benoeming wel degelijk
•ttig oordeelden. De heer Koster heeft daarop
«genomen. Het doet Voorzitter genoegen, dat
izs oplossing is gekomen.
B. en W. hebben den heer k. D. Sleutel taa-
wezen als waarnemend Burgemeester.
Van Ged. Staten is de begrooting 1028 goedge-
eurd terug ontvangen.
Van het P.E.N. is bij B. en W. bericht ingekomen,
izake vervanging van de blanke draden door ge-
ioleerde. Volgens dat schrijven heeft een onderzoek
itgernaakt, dat blanke draden geheel aan de
lachen voldoen en dat er geen reden bestaan, om
ot geïsoleerde draden over te gaan.
Do heer Koster merkt op, dat ze met den tegen-
rocrdigen iftzel wel eens anders zouden praten.
Ds heer Blaauboer vindt het ook vreemd, vooral
'aar de wet zegt, dat ieder op zijn erf geïsoleerd
raad moet hebben.
Van het onderwijzend personeel is een dank-
etuiging ingekomen, dat. aan hen de gelegenheid is
egeven, de tentoonstelling te bezoeken van hulp-
lid-delen bij het Lager Onderwijs.
Van den heer W. J. Los werd een dankbetuiging
ntvangen voor de verhooging jaarwedde.
Door Ged. Staten is goedgekeurd het Raadsbesluit
aarbij het perceel achter de begraafplaats werd
Euurd aan T. Braaf.
in den Vleeschkeuringsdienst Barsingerhorn is
angen de begrooting 1 October—31 December
en van 1 Jan.1 Oct. 1928. Voorts de mededee
dat op 1 Oct. de gemeenschappelijke regeling
werki'ne is getreden.
Ook zijn ingekomen twee proeessenrverbaal
'ens gehouden kasverificatie.
No. 1: Op 28 September was het eindbedrag op
e boerenleenbank f 12793.74 en op de postgiro
1803.73.
No. 2: Op 24 December waren de totale ontvang-
ten f 48816 97 en de uitgaven f 33577.24.
•Verder bevinden zich onder de ingekomen, ftuk-
;en de volgende adressen:
x. van het bestuur van den1 Bond tegen het schen-
!en door vloeken van Gods Heiligen Naam.
B. en W. stellen voor, dit adres voor kennisgeving
an te nemen, waarmee de Raad accoord gaat.
b. Een adres van do Kon. Ned. Politiehond'en-
'erscnlgiiRg, mot, verzoek deze vereeniging to steu-
len mot een jaariijkscb© bijdrage van f ló.—
B en W. stellen voor, afwijzend tt beschikken.
Iet nut van politiehonden wordt niet ontkend, doch
l®t gevraagde hedrag wordt te hoog gevonden.
Dc heer Van der Kolk wil voorstellen, de f 10.—
DOOR ETHEL M. DELL
Bewerfrt door Jhr. R. H. G. NAHUYS.
TWEEDE DEEL.
Merston begaf zich weer in de brandende zon naar
buiten ten einde zyn gastheer te begroeten, terwijl
Sylvir. zich tot de magere, zure vrouw aan haar zijde
wenddo.
„Wilt u misschien niet even binnen gaan om uw
noed af te zetten en u te wasschen Het is snikheet,
wet waar? Zullen wij naar binnen gaan en ons wat op-
L«*Dpen?"
Zij óprak met die aanminnige vriendelijkheid van
r die door weinigen kon weerstaan worden. De trek-
van mevrouw Merston werden onwillekeurig een
ffeinig zachter. Zij stond op. Doch zij kon zich niet
Weerhouden, intusschen nog even een pijl af te schie-
r geloof, dat indien een Engelschman in Zuid-
Airika moet leven, hij eigenlijk een boerenvrouw be
hoorde te nemen."
„Zoo? Zoudt u dan willen dat uw man een boeren
vrouw gehuwd had?" vroeg Sylvia,
Mevrouw Merston lachte bitter. „U leeft klaarbly-
kebjk nog in bet paradijs der dwazen. Houd het zoo
lang mogelijk vol! Het zal niet lang meer duren. De
öiannen hier hebben andere dingen om aan te denken."
„Dat is te hopen," zeide Sylvia met nadruk. „En de
vrouwen ook, zou ik zeggen. Dc stel my voor dat hier
tijd is tot flirten."
Lpderom lachte mevrouw Merston bitter, terwijl zij
vn« naar binnen volgde. „Er is - bitter weinig tijd
*at ook, mevrouw Hanger. Het is zwoegen van
den ttorgen tot den avond."
""'dat heb ik niet gevonden," zeide Sylvia,
&U had haar gast naar de logeerkamer gebracht, die
■U isedert haar komst betrokken had. Het was niet
,ea haal vertrek meer als het aanvankelijk ge-
eest was. Al haar persoonlijke bezittingen hadden
*reen plaats gevonden, en de strenge mannelijke in-
«hting was geheel verdwenen.
.Jj dat hier niet bijzonder opgeruimd ral rijn,'
«we rij. (lik doe dat gewoonlijk wat later. Ik heb niet
dat het Kaffeoaoisjo fel» alU» schoon houdt"
wel toe te staan. Het nut van politiehonden is ter
dege groot en als zoo'n veroeniging geholpen1 kan
worden, moeten we dit doen.
Voorzitter zegt. dat B. en W. het inderdaad een
nuttige instelling achten, doch de gemeente krijgt
in den loop van het jaar zooveel verzoeken om bij
dragen, daar we niet steeds aan kunnen voldoen.
De heer Speet» ziet ook het nut wel in, doch
meent, dat het Rijk onoet steunen.
In stemming gebracht, wordt het voorstel van B.
en W. om afwijzend te beschikken, met 5—2 stem
men aangenomen. De heeren Van der Kolk en Goos-
sens stemmen tegen.
c. 'Een adres van de af deeling Wierlngerwaard
van den Ned. Bond van arbeiders in het Landbouw-,
Tuinbouw- en Zuivelbedrijf van den volgenden in
houd:
Met het oog op het a.s. winterseizoen, wat voor
de losse arbeiders gewoonlijk nog al eenige werk
loosheid meebrengt, verzoeken wij U het volgende
ernstig in overweging te willen nemen:
a. om in de allereerste plaats de georganiseerde
arbeiders te werk te stellen, wanneer ze als werk
loos staan ingeschreven;
b. een toeslag te willen verleenen uit de gemeente
kas op de werkloozenuitkeering van 50 cent per dag
aan de georganiseerde»;
c. een steunregeling te willen treffen voor even
tueel uitgetrokkenen, dus voor diegenen, welke hun
zes weken hebben uitgetrokken van de werkloozen-
kas.
Nia breedvoerige discussie wordt met 5—2.stem
men besloten wat (betreft sub a afwijzend te be
schikken.
B. en W. stellen evenwel voor. om tegemoet te
komen aan het verzoek om wel de gehuwde Reorga
niseerden en de ongehuwde kostwinners in de eer
ste plaats te werk te stellen.
Dit voorstel wordt met algemeens stemmen aan
genomen.
iWat betreft aub b van het adres, «tellen B. en W.
voor, afwijzend te beschikken, waarop een zeer uit
gebreide discussie volgt.
Het is vooral de heer Gdosene. die dezen toeslag
zeer gewenncht acht en toont dit met verschillende
voorbeelden aan. n.L dat de uitkeering bil werk
loosheid uit de kas 1 1.40 per dag bedraagt en
dat men gedurende den tljld dat gewerkt wordt, 85
cent per weok contributie moet betalen voor Bond*-
kas en verzekering.
De heer Blaauboer vindt da verzekering neer hoog.
de menschen krijgen maan weinig meer dan men
betaald heeft.
Voorzitter zegt, dat met het Polderbestuur over
eengekomen is, zooveel mogelijk werk te verschaf
fen eni hebben alle hoop in verband met wegverbete-
rlng, de menschen aan het werk te kunnen houden.
De heer Goosena markt op, dat men niat altijd
kan werken.
De heer Visser is eofc' van oordeel, dat een uit
keering van f 8.40 per week voor ©en huisgezin met
kinderen niet to veel is, vooral als dat eens een
week ol zes moet duren.
Ruwt Handen
Schrale Lippen
Winterhanden
Wintervoeten
Doos 30-60 ct.Tube 80ct.
Mevrouw Merston keek om zich heen. „En waar
slaapt uw man?" vroeg zij.
Aan den anderen kant van de gang. Zyn kamer ia
ongeveer even groot als deze. Zij zijn niet zoo groot,
vindt u wel?"
„U is zeer gelukkig zulk een huis te hebben," zeide
mevrouw Merston. „Het onze is niet anders dan een
loods van gegolfd plaatijzer, die in twee deelen ver
deeld is."
,."?raar^^'". Sylvia opende haar oogen wijd. „Dat
klinkt zeker niet heel prettig. Heeft u zelfs geen ver
anda o, neem mij niet kwalijk geen stoep?"
„Wij hebben niets wat ons gemak bezorgt," verklaar
de mevrouw Merston, met bitteren nadruk. „Wij leven
als varkens in een hokl"
„Lieve hemel!" zeide Sylvia. „Dat zou mij niets aan
staan."
„Juist, dat zou het ook niet. Men moet er aan ge
wend zijn. Doch u zult ook wel door den tredmolen;
gaan. Dat doen wij farmersvrouwen allen. U en Burke
zullen niet lang in den hof van Eden blijven wandelen".
Sylvia lachte met een greintje ongeloovigheid. „Ik
geloof, dat het verkeerd is, te veel van het leven te
verwachten, waar men ook is," hernam zij. „Doch het is
moeilijk, zich ontevreden te gevoelen wanneer men druk
bezig is, niet waar? In ieder geval, zich vervelen kan
men dan niet."
„Zijt gij hier werkelijk gelukkig?" vroeg mevrouw
Merston op den man af, op een toon als bracht zij een
uitdaging over.
Sylvia zweeg een oogenblik, één slechts, en antwoord
de toen: „Ja."
„En hoe lang is u reeds getrouwd? Zes weken?"
„Ongeveer," zeide Sylvia.
Mevrouw Merston zag haar aan, en een bijna wreede
blik verscheen in haar fletse oogen. „Ha! Wacht maar
even!" riep zy uit. „Nu is u nog jong. Alle levenslust
stroomt u nog door de aderen. Wacht tot dit meedoo-
genlooze land u in zijn klauwen gekregen heeft. Wacht
tot ge uw kinderen hoort schreeuwen, en tot alle krach
ten uit uw lichaam geperst zijn, en u zich toch maar
steeds meet blijven afsloven tot ge er bjj neervalt, en
uw man binnenkomt en u uitlacht en beveelt op te
staan, wanneer er geen zier wilskracht in iemand is
overgebleven! Kijk dan eens hoeveel ge van uw gevan
genis houdt! Al uw jeugdige frischheid verdwenen, en
niets overgebleven niets overgebleven!"
Zij sprak met zulk een klem, dat Sylvia zich diep
getroffen voelde. En toch, met de haar aangeboren tact,
trachtte zij de opgezweepte wateren tot kalmte te bren
gen. „O; heeft u kinderen?" vroeg zij. „HoeveelVer
tel mij eens wat van hen."
„Ik heb er zes gehad," zeide mevrouw Merston. som
ber. „Zij zijn allen dood."
Zij vouwde kaar handen samen bij het vernemen
Do hoer Sleutel wil de 50 cent niet geven en
meent, dat er in den soaner wel iets kan worden
overgespaard.
De heer Goosens zou den beer Sleutel wel eens
willen vragen, hoe of een werkman moet overhou
den.
De heer Sleutel dacht dat da loonen 1b dan lo
mer heel goed waren.
in Mn nacht beter met
den ene) verzachtenden
AKKER',
bijt niet!
Ten «lotte wordt op aub b van het adres met 4*
stemmen afwijzend beschikt. De hoeren Van der
Kolk, Goosena en Speets stemden voor; de heeren
Koster, Visser Blaauboer, en Sleutel tegen.
Ten opziche van sub o was het advies van B. en
W.: ooo noodig later een steunregeling te treffen,
doch na het gesprokene over deze zaak, gaan ook
de beide wethouders ander» om en wordt hierop
gunstig beschikt.
Voorzitter zegt. dat er dus nu een steunregeling
gemaakt moet worden.
De heer Blaauboer wil hiertoe machtiging ver-
leenen aan B. en W., doch Voorzitter «telt er prije
op, dat ook de Raad zich hierover aal uitspreken.
Centrale Nood slacht plaat?
kingsin richting.
en Vexwer-
Dan wordt het bekende adres van de» VTeeseh
keuringsdienst, kring Barsingerhorn, ter tafel ge
bracht. Alle leden hebben een afschrift -van het ont
vangen.
B. en W. komen thans met het volgende advies:
De Commissie «belt voor de regeling op X Januari
1928 to laten ingaan en zij vraagt van de gemeente
besturen een beslissing vóór 25 December 1927, ten
einde blijkens de notulen harer laatst gehouden ver
gadering gevolg te kunnen geven aan haar voorne
men om voor 28 December daaraan volgende aan
een buitenlandsche firma de levering van de instal
latie voor de verwerkingsinrichting op te dragen. Zij
wenscht -dit laatste, omJdat na dien datum de prijzen
van de materialen waarschijnlijk zullen stijgen.
Naar het ons voorkomt heeft de commissie door de
vrees voor stijging der koeten zich tot te groote haast
laten verleiden.
Ten aanzien van de regeling en ook van de be
grooting rijzen verschillende vragen en zijn er op
merkingen te maken. Wij willen slechts op een paar
punten wijzen.
Wat betreft de regeling:
le. De finantieele verhouding tusschen Barsinger
horn en de andef-e gemeenten is niet voldoende ge
regeld
van Sylvia's uitroep van medelijden, doch een ander
teeken van aandoening gaf zij niet.
„Zij stierven allen in hun kindsheid," liet zij volgen.
„Het kwam deels door het klimaat, deels omdat ik
overwerkt ben versleten. Hij—" met niet te beschrij
ven bitterheid, „ziet dat niet in. Mannen doen dat niet,
of willen niet. Dat zult u ook ondervinden. Dat alles
is ook voor u weggelegd. Ik benijd u volstrekt niet,
mevrouw Ranger. Ik wed, dat u denkt, dat geen man ter
wereld uw echtgenoot kan evenaren. Dat is met jonge
bruiden altijd het geval. Doch u zult het mettertijd ge
waar worden. Mannen zijn altijd zelfzuchtig waar het
hun eigen vermaken geldt. En Burke Ranger maakt
geen uitzondering op den regel. Bovendien heeft hij
een hoogst kwaadaardig humeur. Dat weet iedereen."
„O, zeg dat niet!" zeide Sylvia lieftallig. „Hij en ik
zijn deelgenoten, moet u weten. Laat mij wat eau de
cologne in dat water doen. Dat is zoo verfrisschend."
Mevrouw Merston merkte den kleinen dienst dien
haar bewezen werd, nauwelijks op. Zij was te veel ver
vuld van haar werk tot afbreken. „Je kent hem nog
niet," ging zij voort. „Doch iedereen dien u spreekt,
zal u hetzelfde vertellen. Wel, hij had een jongen neef
hier zulk een aardigen jongen en door zijn on-
heusche bejegening heeft hij hem op den verkeerden
weg geholpen hem gesjambokt en hem voor een
klein vergrijp weggejaagd. Ja, geen wonder, dat u ver
schrikt kijkt, doch ik verzeker u dat het waar is. Guy
Ranger stond toch al niet heel vast op zijn beenen, dat
weet ik. Doch dat gaf hem den genadeslag. Hij is nooit
weer dezelfde geworden."
Zij hield op. Sylvia wes zeer bleek, doch haar oogen
stonden vastberaden, onmiskenbaar vastberaden.
„Vertel mij als 't u blieft niets meer!" verzocht zij.
„Wat Burke ook deed hij deed het wegens goede
redenen. Dat weet ik. Ik ken hem. En ik wil geen
onvriendelijke gevoelens jegens hem gaan koesteren."
„U wilt dus liever blind blijven?" vroeg mevrouw
Merston met haar bitter lachje.
„Ja ja!" antwoordde Sylvia.
„Dan bouwt gij uw huis op een zandbodem," zeide
mevrouw Merston en met een ruk van haar schouders
wendde zij zich af. „En diep zal uw val daarvan zijn."
HOOFDSTUK Hl.
DE KOOP.
De bezoekers vertrokken niet, dan nadat de zon in
het westen diep ondergegaan was. Voor Sylvia was het
een onverklaarbaar vermoeiende dag geweest, en zoo
dra zij vertrokken waren, loosde zij geheel onbewust,
een diepen zucht van verlichting.
„Ga mee wat rijden," stelde Burke voor.
Zij schudde het heofd. „Neen, dank je. Ik ga vat
2e. Het finantieel beheer en ook de bevoegdheid!
der commissie dient nadere omschrijving.
3e. Bepalingen ontbreken omtrent het beslissings
recht der aangesloten gemeenten over stichting, uit
breidingen en het beschikken over kapitaal.
Met betrekking op de begrooting achten wij eem
annuiteitsleening niet aan te bevelen. Het eonvsrtes-
ren bij voorkomende lage rentekoers i« bij ajmuitslt
uitgesloten, terwijl de aflossingen gedurende de eer
ste jaren veel te langzaam gaan. Na 10 jaren zal pl.ra.
f 9600 en na 20 jaar slecht» f 25000 van de f Ö2000 zijn
afgelost.
Niet onmogelijk is, dat in den loop der jaren een
geheel andere methode van verwerking de voorkeur
zal verdienen en in geval b.v. na 20 jaren een geheele
ombouw van de inrichting wenschelijk zal zijn, dan
zou de nieuwe inrichting nog met f 66000 schuld, van
de oude belast blijven.
Voorts komen ons de afschrijvingen niet juist voor
en bestaat er t twijfel omtrent de juistheid van
andere ramingen.
Ook met de annuiteitsleeningen voor de woningen
kunnen wij niet instemmen. Vooral als de regeling
werd aangegaan voor den tijd van 10 jaren zouden
annuiteitsleeningen met een duur van 40 4 50 jaren
bezwaren kunnen opleveren
Naar onze meening moet een en ander nader wor
den bedien. Trouwens een zoo belangrijke zaak als
de oprichting van een centrale noodslachtplaats met
verwerkingsinrichting voor afgekeurd vee en vleesch
verdient ernstige overweging en het zal gewenscht
zijn dat de commissie zoodanige inlichtingen ver
schaft en plannen voorlegt, dat de gemeentebestu
ren de draagwijdte der te nemien besluiten kunnen
overzien vóór zij een gemeenschappelijke regeling
aangaan.
In de op 14 Mei Jl., door de Commissie met de ge
meentebesturen te Barsingerhorn gehouden vergade
ring is er op gewezen, dat een kleine distructor niet
rendabel kan zijn, o.a. omdat niet altijd de oven ge
heel gevuld zal kunnen worden.
Zooals bekend maakt de N.V. Therm. Fabrieken
de fabrieken zoo groot mogelijk om groote hoeveel
heden te gelijk te kunnen verwerken, Deze N.V. wil
het afgekeurd vee en vleesch op hare kosten van
boerderij en noodslachtplaats afhalen, en betaalt, in
dien een dier niet ls gevild, van de huid aan den
veehouder uit, terwijl de gemeente zal ontvangen
een bij contract vastgesteld percentage van de op
brengst. In dit geval wordt geen risico gestaan.
De verwerking door dez eN.V. geschiedt geregeld
onder Rijkstoezicht, terwijl zekerheid bestaat, dat de
vernietiging van een aan miltvuur gestorven dier,
overeenkomstig de wettelijke voorschriften zal kun
nen gebeuren.
Van belang oordeelen wtj, dat de commissie alsnog
toelicht, waarom de voorkeur moet worden gegeven
aan een kleine verwerkingsinrichting te stichten en
te explolteeren door de gemeenten zelf.
Tevens achten wij vóór het nemen van een defini
tieve beslissing en vóór het geven van opdracht tot
eenige levering noodig:
le. dat een deskundige plannes en begrootingen
wwdt onderzocht, dat een dienovereen-
komstig te stichten fabriek de goedkeuring van de
autoriteiten zal wegdragen.
2e. dat het terrein voor vestiging aan te koopen,
zal worden aangegeven.
3e. dat zekerheid zal bestaan hoeveel gemeenten
van de centrale noodslachtplaats gebruik zullen
maken.
4e. dat eerst in beginsel volkomen overeenstem
ming zal zijn verkregen tusschen de gemeenten over
de aan te gane regeling en over de wijze van uit-
„dan ga ik op de stoep een p0p roo-
rusten."
,3est," zei
ken."
Hü had het grootste gedeelte van den namiddag met
ov®r 2J3n lafd gereden, en het verbaasde haar
niet, dat ook hy recht meende te hebben op een rusti-
gen avond. Doch zonderling genoeg, lokte z«n besluit
°ea 3u"£en wraseh bij haar uit, alleen te gaan rijden.
Een drukkende behoefte aan eenzaamheid was over haar
gekomen. Zij verlengde zoo spoedig mogelijk een rich-
eelve te rijn overgelaten.
tZij begaf zich evenwel naar haar kamer, en ging
daar een oogenblik liggen om de rust te nemen, waaraan
zij zulk een behoefte gevoelde; doch toen zij de stem
vernam van den Hollandschen meesterknecht, Hans
Schalen, die op de veranda aan het spreken was, stond
zy met een gevoel van dankbaarheid op, en verliet stil
de bungalow. Het was heet om te wandelen, doch zy
was verblyd buitenshuis te zijn. Zij wist dat het zeer
goed mogelijk was dat Burke haar zag gaan, doch zij
meende dat hij voorloopig te veel door zijn zaken in
beslag zou worden genomen, om haar spoedig te vol
gen. Het was ook mogelijk, dat hy niet wenschte zulks
te doen, doch het kwam haar voor. dat dit niet waar
schijnlijk was. Hy zocht haar in net algemeen op in
zyn vrijen tijd.
Bijna werktuigelijk richtte zij haar schreden naar het
kopje, dat zy zoo dikwijls gewenscht had te beklim
men. Het rees steil uit het „veldt" omhoog als een
eenzame toren in de wildernis. Eigenaardig gevormde
rotsen staken onverwachts uit de ruwe kanten vooruit,
en een paar dorenstruiken groeiden hier als geheimzin
nige schildwachten op de oneffen helling. Sylvia had
een gevoel alsof zy haar met onvriendelijke blikken ga
desloegen, toen zy naderde. Hoewel zij aan alle zijden
door eenzaamheid omringd was, voelde zy zich niet
werkelijk alleen.
Zy had eenigen tyd noodig om het te bereiken, want
de bodem was ruw en zandig onder haar voeten, en
het lag verder weg dan het scheen. Naarmate zij na
derbij kwam, bemerkte zy dat het beklimmen van den
afgeronden top geen gemakkelijke taak zou zijn, doch
dit feit sloeg haar niet uit het veld. Juist in dat oogen
blik had zij behoefte aan ferme inspanning.
De schaduwen werden langer, en de volle gloed van
de zon bescheen haar niet meer. Zy begon dapper te
klimmen. Weldra ondervond zü evenwel, dat zy een
moeilijker taak had ondernomen dan zij vermoed had.
De weg was steil, en hier en daar schenen rotsblokken
iederen verderen voortgang te verijdelen. Zy vermin
derde daarom haar snelheid, en klom meer schuin om
hoog, zoodat zij weldra in de zon liep en in het gezicht
van de kleine hut bovea de steenachtige droge bedding,
dis Guy zoo lang bewoond had.
"Wordt Tsrvolfd,
