lager Courant
Uit het Hart van Holland.
IUHDerde Blad.
Zaterdag 12 Februari 1927 i
70ste Jaargang. No. 7998.
Ingezonden Stukken.
ani
DR
Feuilleton.
ALS EEN MAN EEN
MAN IS
K Anne
bouwd
cht, met
dorp.
met
DOORN.
Maart; t onverwachte en ongevraagde
un aan do houding, die de ge-
tnsohappelljko vergadering der
contaru aendijker gemeentebesturen, en
thuUl .j.t.
gezonde, r de gemeenteraden individueel,
j. waibi |mon ten opziohte van de ver-
«tering van den Twuijverweg.
naar is
naar fe
i iaudjerüüdz gehouden geineenschappelijke vergur
I vuiu lu© 4 Langteixdüker gemoenuebecaturen, on,
IOi ,urüp gevolga© vergaderingen van do gemeen.®
i a/zonder lijk, beslopen, zooals bökund, gi«u
>CHAG - vo verleenen aan do verbetering Van don
r a overweg", die in hooidzaak neerkwamen op deze
I, de niUeging: „dat gven i'.nantiejle verplichtingen
achinet1011 m m^gen wonden aangegaan voor wegen,
gomeentje ^tigenidiomrnen aüjintije en goJegem Iju.
1 hu.ro grenzente mimider waar in eigen gemeente
ionlijKö i.nanciiM.'lo offers zijn en worden ge
hc aan het onderhoud en verbreeding dor wegen
ruggen, waarbij do financiën een reu vormen
ia op grooujr school toe te passen", terwijl
als de laeeming der ffemeariueradetn wordt
.voren gebracht), «dab du kosten van ver meeding
don 1 wuijverwcg" zullen moe jen worden geil ra
don1 de gameenuen Alkmaar (en bt. Bunorus),
iel mei- ©un provinciale bijdrage. Voor en
nomen van dat besluit zijn er in de Nieuwe
'jker Couranc stukken en ingezonden fituk-
©henen,'in zeer lijken overvloed, en van
verscheiden inhoud, doch alle meu dezelfde
ig, m.1. deze, dat het besluit, zoo even gs/
ongepermitteerd en ongemotiveerd was. De
mstanders van meebetalen, men kon het niet o®r
delijk tusschen en in de regels lezen, behoorden
de idiston), tot de oneeraeclkundigen, tot de
mieii ion achterlijken. We hebben ons daar niets
aangetrokken, diep overtuigd als'we waren, dat
eens een tijd Zou aanbreken, dat diezelfde
terlyken, domuien, enz., nog eens ui het gelijk
len worden gesteld. Ik veronderstel, dat de
8te gelijkgezinden, er made zoo over dachten;
M"8 01* verscheen geen enkel stuk, dat tegen de
itukken inging.
begens tuinders van meebetalen' aan verbetering
ix'houd van den Twuijverweg krijgen nu occar'
een zoo duidelijke getuigenis van het feit,
zy toch nog niet zoo schreeuwend dom zijn ge-
li, als de vooratanders wel wilden doen galoor
dat heb de moeite loont, dit even in .heb
te stellen. Wij namen nl. kennis van een
teling van Ir. H. Veth, ïngiemieaor van den
sialen Waterstaat in Zuidholland, die no. 3,
Jaargang, van Weg en Verkeer, schrijft
ons tractie van den weg WassenaarrSd-
iche grens.
Schrijft o.m.
weg van Wassenaar over Katwijk en Noord-
bout langs de duinstrook ongeveer evetp,J
loopende met den Rijksstraatweg van 5s Grar
je naar Haarlem verkeerde, althans opf
gebied van de provincie Zuidholland, tot voor
rteu tijd in slechten staat en in het bijzonder was
LDE Éteval in de gemeenten Katwijk en Noord/
ikerhoub. De gemeente Wassenaar sloeg de
nden zelf aan dein ploeg en verbeterde den weg
I O 'baar gebied' op eigen koeten, door op de bestaan/
liltii grondverharding na egalisatie een bestrar
van vlamowenstraatklinkers in kcperverband
Uiger ^ben aaneensluitende stukken betonband aan
brengen.
0$S De slechte toestand van den weg in de gemeente
dat 2 'Hijk 0af Gedeputeerde Staten aanleiding, om
«t bestuur dier gemeente daarop te wiizen en aan
hingen op verbetering (vetgezet van mij Du B.),
tl erkende, dat de toestand ongunstig was, en dat
wetering s lechts zou zijn te verkrijgen door recon-
truotie van het wegdek, dat in don besbaanden
(«stand niet in staat was, weerstand te bipdten aan
Ibeb steeds zwaarder eni sneller- wordende vorkeer.
gemeentebestuur opperde toen het denkbeeld,
jóen weg van oen klinkeroostrating te voorzien en de
voort
li en Z\
Nie<
OOK I
%ax
t S,
5.
3 SI)
O os
n smal
20.
door HAROLD BELL WRIGHT.
Voor Nederland bewerkt door
C. F. VAN DER HORST.
«J£,9° leerde Patch.es niet alleen het onverkwik-
garaflD «hjke wenk van het schoonmaken van de ontstoken
^den meb chloroform, maar kreeg hij ook ziijn
ersfcü les in heb hanbearen van de laazj, dat on^
'sbare gereedschap van den cowboy.
,hn wat nu?" vroeg Patches, toen het laatste
ou-i was S,0S,'aaDl dafc Hij had open
j r metgezel aan en lachte. Patches
We de uitwerking van zijn ijverige en moeilijke
r ragen om de eerste beginselen machtig te wor,j
jteSJT binden van een kalf. Zijn gezicht was
j ^ekfc met fisweeb en stof, zijn haar in wanorde
looi* kleeding besmeurd en gevlekt, maar zijn
ISvSag 00 ^er ea Z^1 W0Zj0a "w'as raP en
vWat is er gebeurd?55 en hij' lachte zijn onder/
rJRr genoog-olijk toe, „Wat voor dwaasheid
«»o ut nu weer gedaan?55
nt ^e8J Éföwerkt,55 antwoordde Phil. „Ik
5 diftn *1 ^eeilJ', 'datje nu niet veel lijkt op den man
OP den Divide ontmoet heb.55
thó'rTu',®®lf haast inieb gelooven dat ik diazelfde
- antwoordde Patches
naar de zon. „Wat zou je zeggen van
rg^maal- Het moet al haast tijd zijn.
Xiv? J1^•oud' vleesch meegebracht, daar op
tovwSv?)- 611 wat l?°L^e. Er zijn boys die daar
RSSfSSr Y0Kxr. maar aJs keb niet onven-
mïSÜ?' v®r2Ulm- ik mijb maaltijd liefst nieb.5'
middagmaal eigenlijk een op-
PrS" V^gamoetkoming voor Zijtn metgezel was.
■in<M Patohes, met oen gebaar van wal-
Loff wu dat zaj^ verricht hadden hem
„ik zou geen
versch in heb geheugen lag!,
t kunnen eten."
ongeveer 3 iM. breedte verharding op 5 M. te bren
gen, xuaor aohtte het onmogelijk, dat de kosten go-
neel door ae gemeente zouueu worden gedragen.
Clk zet vet. Du B.) Ged. Btaten waren van mee-
iii ng, dat hier roden aanwezig was om steun uit de
provinciale kas ter rocona truotie van hoo wegdek
te vierleeuen.
Katwijk wilde op don 405U M. lungen weg een
klinkerbosbruting aanbrengen, brood 1> M., waarvoor
men mee oen uitgave van f /UOtü meende te kuntww
volstaan, liob maken van eon bestrating van goodr
kuiopo tiiooiisuort word echter oiidaclfciefxcnd geacht
on met heb oog op de hoog» ©nderhoudskus ten qDc
gunstig.
Na overleg mot hot gomeontobestuur werd ton.
slotte door (led. Stutun aan Prav. Bfcaten voorge^-
sliold aan .Katwijk een subsidie te verlcoixou van
OU pot. in do kusten van tocxkustruotie van don weg
als bltujiiensbeunsiugweg, djOiOir deu Provincdalen Wa
tors taai. gomarnd op f 1Ü5.000, tot oom nuutimum
van f 9Ö0UU, wuartigmwur do goinounte do ver-
pliohtiiig up zich zou nauum tob voortdurend tolvrij
ondorlioudua van dm weg 1 "(Uita-oopingsbudieu van
mij, Du li.). Dusoe voordraohb word door Provinciale
Btatou bij besluit van lö Juli Iü24, no. X, aanvaard.
ltoöds «iikeliQ jiunon bu voren richtte hat «Tüiun'iuur
tebestuur van Nüordiwijkeii'hoiufc zich tob dun .iVLiaist-
toi* van Waterstaat en tob Provinciale Btur
ben mot hot verzoek oo de llijlcs- en Provinciale
bog'ruodng jaarlijks posten te willen uittrekken tot
suosidlociiiig der gumden ie ter ..tegemoetkoming
in de kuooen van onderhoud der in de gemeente
gelegen wegen
ixo0 antwoord van den minister luidde afwijzend;
ook Gedeputeerde bbaten adviseerden aan do
Staten om een gelijk® beslissing te nemen, op
grond, dab reeds herhaaldelijk beslui ten waren go-
vallen, wuarby liet standpunt word ingenomen, dab
in de onderhoudskosten van wegon geen bjjdrauen
uit' de Provinciale kas zouden worden verleend.
In 't; bijzonder tor overweging aan do soo. dein.
raadsleden, dm en bloc voor meebetalen heoben
gestemd, dien© het volgende:
„In de vergadering' der Staten van 20 Juli 1921
(Lende het lid dier vergadering de heer Soha-
per biji de behujidelniig dor zaak oen motie in,
welke tot strekking had het stelsel van subsidiiering
opnieuw te overwegen in dier voege, dat ge.neenwv,
polder- of dergelyke wegen, die door hot verkeer
een inberlooa&i of piovinciaal karakter heoben ver.
kregen, voor subsidie van de zijde der provincie
in aanmerking zouden komtn.
In hot rapport naar aanleiding van deze motie
door Gedeputeerde Staten uitgebracht, wordt de mee
ning uitgesproken, dat in bijzonderegevallen, als
door het toegenomen verkeer, de onderhoudskosten
de draagkracht der onderhoudsplichtigen 1© b wen
gaat, terwijl hun lielang bij den weg* geheel oneven^
redig is aan de kosten van onderhoud, de vraag,
of subsidieering door do provincie zal kunnen ge
schieden, nieb steeds ontkennend zal kunnen wor
den beumbwoord."
Wfj hebben deze laatste alinea5s niet. onderlijnd,
omdat zij ook zonder dat een zoó sprekend dementi
voor in 't bijzonder de soe. dem. zlijn, dat de inhoud
voldoende voor zichzelf pleit.
Heb artikel vervolgt dan verder: Iin verband meet
het vooraf meegedeelde werd' een onderzoek inga
steld naar de wenschelij'kheid van het vorleearen,
van een subsidie aan Noordw-ijkorhout in het ondeiv
houd j?an den weg naar Bloeiaemdaal.55 Om echter
een afdoende verbetering* te krijgen van het wegen/
vraagstuk in Noórdwiikerhout, oordeelon Ged. Sta
ten, dat „reconstructie van den weg tot bituminaur
sen steenslag weg ter breedte van 5 M. met weder-
zlijdsche bermen van 1 M. wenschelijk werd geooiv
deeld, mede omdat de kosten van onderhoud van
dergelijke wegdekken betrekkelijk gering zijn....1
De kosten van een zoodanige verbetering werden
door den Provincialen Waterstaat geraamd op
f '385.0001.... Door Gedeputeerde Staten werd' voor
gesteld van genoemd bedrag^ f 367.000 ton laste der
provincie te nonjem terwijl in het overblijvende de
gemeente Noord wijk, als belanghebbende bij eea
goeden stand van den weg f 10.000 zou bijdragen en
f .8000 ten koste _dea*' gemeente Noordwijkerhout
zouden blijven. Bij besluit van Provinciale Staten
16 December 1924, No. XXYI, werd dit ^voorstel
aanvaard.55
Wij pikken nu nog enkele" broks tukjes op uit het
leerzame betoog: „Bij besluit van Provinciale Stv
ten van $1 7 1925 No. IX, werd het verzoek (van
heb gemeentebestuur vatn Noordwijk voor wegverbe-
beriug, Du B.) ingewilligd en aan de gemeente
Noordwijk het gevraagde subsidie van 60 pet. toei-
gesbaan tot een maximum van f 99.000.
Nog werd aan de gemeente Katwijk bij besluit
t'an fli 7 1925 no. IX ean tweede subsidie verstrekt,
groot 60 pet. der kosten, tot een maximum yan
f 6600 voer het maken van een weg door den molen/
tuin ;aldaar."
„Tijdens de uitvoering van het werk in Noondc
wijkerhout1 bleek, dat de gemeente niet die vrije
beschikking had over een grondstrook van vol/
doende breedte, om den weg daarop te kunnen aan/
leggen, zoodat op 'Verschillende^ plaatsen aankoop
van terreinstnooken noodig was, in verband hiermee
'verzocht het gemeentebestuurhot toegezegde sub
sidie te verhoogeiï. Baj besluit der Btaten van 9
April 1923 No. a7, werd dit bedrag verhoogd ruofc
f 350000 tot f 4Ü|2000. Ook de gemeente Noordwijk
„Dat idenk je nu," - antwoordde Phil. „ga nu
eens naai' die beek, drinkt zoo veel je maar bergen
kmjt, -wasoh je flink, en dan zul je .eens zien, hoe
je een ander mensoh wordt, zooda*a je de koffie
ruikt.55
En zoo kreeg Patches nog een andere les, een
les> om zoo snel mogelijk de onaangename bijzon
derheden van zijn werk te vergeten, .een kunst
die zeer noodig is voor allen die wezenlijk werk om*
der de knie willen krijgen.
Toen zij hun eenvoudig maal genuttigd Hadden
en zij uitgestrekt lagen onder de overhangende tak/
ken van een eeuwenheugenden boom die van zoo
menig tooneel getuige was geweest en al zoo menig
verhaal van. het kampvuur had aangehoord, toen
spraken zij van .allerlei dingen die buiten de wereld
van hun werk lagen. Met zachte stem, als mannen
die een geheimzmnigen en omverklaarbaren band
van kameraadschap voelen, met halfgesloten
oogen die de onbestemde wereld insfcaarden, spran
ken zij van het leven, van zijn geheimenis en van
rijn doel en Phil die gowoomlijllc zoo stil was. wan
neer heb gesprek over heiüzelvein ging, zoo bcy
schroocmd waar hot gold zijn gedachten uit te spre
ken, voelde een zonderlingen aandrang dezen man
een blik te gunnen op de zorgvuldig verborgen en
dieper gelegen roerselen van zijn leven. Maar bij
zijn liefs tien droom, zijn machtige begeerte hield
hij' do deur gesloten.. De tijd was nog niet gekomen
om dat deel van hemzelven te openbaren.
„Zeg eens, Phil,55 zeide Patohes, toeai zijn met
gezel eindelijk te kannen gaf, dat het tijd was heen
te gaan. „Waar heb je je opvoeding gkkreg'en? Ik
geloof niet dab ik je jdat heb hooren zeggen."
„Ik heb nooit een opvoeding gehad,5"5 zeide de
jonge 'man met een lach die voor Patches een bitte-'
ren n aklank had. „Ik ben een gewone boerenjongen
en niets meer.55
„Houd mij ten goede," antwoordde de ander,
„maar ik dacht aan do boeken waar je van sprak.5
„O, boeken. Heb zal een jaar of vier geloden zijn,
dat er een eerlijke degelijke boekenman voor zijn
gezondheid hierheen kwam en zijn ziekte ook mee
bracht.55
„Zijn ziekte?55 vroeg Patches.
Pml glimlachte. „Ik bedoel rijn boeken. Zij war.
ren izijn dood en ik was de erfgenaam van zijn onge*
luk. Hij was een beste kerel...Wij mochten hem
allen gaarne lijden. Hij had een man kunnen zjjln'.
meende, dat het geraamde bedrag van de reeon/
struotiekosten te laag was, met heb -oog op de
stijging van de prijzen der verschillende materiaj
len en de hooge koeten van aankoop van voor de
wegverbroeding en plaatselijke omlegging bonoor
digdo grondstronken. De nieuwe raming sloot meb
oom (eindcijfer van fj?'00.0u®. Bij' besluit'van Prov.
Staten van 16 12 1925 No. XI, werd hot maximum
bodriig van hot verleende subsidie van f 99000 ver/
hoegd tot f 120.000/5
Gedoolde smnrb is halve smart. We nemen althans
aan. dab de bekende voorstanders de leden van Gea.
Staten en Prov. Staten (de hoor Schaper inoluis),
de loden vnn de radon dor gemeenten Katwijk,
Nocndwftkorhoub en Noordwijk ook zullen indeolcn
bij dë imenwhen', wien heb alle inricht ontbreekt
en de vraag, hoe de kostenquaestie van de yerbete-
ring der wegen meet worden opgelat. Wij tegen/
standers weten nu althans, dat mannen van gezag,
vergrijsd in dcai' dionsb van de jiuiahouding van
Provincie cm Geinevnbe, onze inziohten doelen. Ileb
^brelcke ons tob troost in den arbeid,, die oms neg
mego wachten op don weg der toekomst en waarvan
wij weten, dat hij nog *vel meerdere malen zal
worden boetreden op oen wijze, dio van laatdunr
koudheid iiietl vrij ia geveest.
DU BURCK.
Zuidsch orwoudia, 9 Fcbr. 1027.
Onze vrijzinnige wetten en de zeden. De
subsidie voor het concours-hipplquó.
Niouw is het niot, immors Horatius maakte de
opmerking al, dat wetten zonder overeenkomstige
zeden, IJdel zijn, maar het blijft altijd bolangwek-
kend om weer eens te zien, hoe groot eind de ze
den soms bij de wetten ten achter kunnen z(in0 Do
wetten maken dan een mal figuur.
Dat zagen we dezer dagen weer in den Haagschen
gemeenteraad, het collego dan ook, dat de stad
moet besturen, die van alle steden in ons land nog
het meost overleveringen in stand te houden heeft,
althans in stand houdt om begrijpelijke redenen:
hior wonen zij, die, in vroeger tijden op dc worold
gekomen dan zij kwamen, groot voordeel zouden ge
had hebben van hun geboorte. We zagen het naar
aanleiding van een aloude eerbiedwaardige Instel
ling: de fundatie van Renswoude, oorspronkelijk
een soort familiestichting voor Ned. Herv. wcezen,
later semi-openbaar geworden, zoodat thans de be-
stuurderen, dames en hoeren, worden gekoZbn door
den gemeenteraad, die daartoe een aanbeveling ont
vangt van de bij de stichting betrokkenen. Die aun-
beveling nu bevatte als steeds nagenoeg alleen adel
lijke namen, uiteraard waren dc eerst-voorgedra'ge-
nen do aftrodende bestuurderen en daar dezen al
sedert jaar on dag allen blauw bloed hebben, bevatte
de lijst ook nu weer met een enkele uitzondering
adellijke candidateri, niet alleen ten aanzien van
de eerstvoorgedragenen, maar ook van de volgen
den.
Maar nu werd er in den Raad op gewezen, en
over gesproken, zooals de kieschheid, waar het be
noemingen geldt, altijd meebrengt of geacht wordt
mee te brengen, in geheime zitting. In dit geval
had men het sluiten van de deuren best achterwege
kunnen laten, immers niemand van de Raadsleden
had iets tegen een der voorgedragenen persoonlijk,
die imen wel niet kennen zal, men had alleen te
gen de adellijke titels. Niet ten onrechte achtte men
het bezwaarlijk aan te nemen dat alleen personen
met adellijke titels geschikt zouden zijn een wees
huis te besturen, al waren de weezen dan ook Ne-
derlandsch-hervormd en al woonden ze in Den
Haag.' Heel lang werd er in de geheime zitting over
gesproken en het geheime kan de niet-ingewiide al
leen betreuren omdat hij niet gewaar werd, hoe het
toch mogelijk ivas, dat het nu voor het eerst op
viel, dat onder de voorgedraggen regentessen geen
enkele dame was zonder adellijke titel. De verkla
ring zal wel daarin moeten gezocht worden, dat
in weerwil van onze wetten, die geen voorrecht
meer aan adellijken toekennen, de menschen nog
steeds niet in staat zijn, een adellijke ook met de
zelfde ooggen te zien als den niet-adellijke.
Men wil altijd toch, dat ze oo een of andere wijze
uitsteken, hetzij door geldbezit, hetzij door „aristo
cratisch" uiterlijk of optreden. Het is daarmee als
met het geloof aan spoken: vele menschen gelooven
er aan, maar niemand heeft er een werkelijk gezien.
Zoo heb ik nooit iemand ontmoet, die van een an
der zeide: „wat doet dio persoon toch voornaam" of
„wat ziet die persoon er voornaam uit, het zal ze
ker wel een adellijke zim".
Evenmin heb ik ooit opgemerkt, dat adellijke per
sonen tusschen anderen eenigszins afstaken of op
vielen. Het zou dan ook wel gezien de geschiede
nis van onzen adel en zijn ontstaan niet anders
zijn dan een natuurwonder, als het zoo ware. Toch:
hier in Den Haag ziet men clubs, commissies en zoo,
die nagenoeg geheel uit adellijken zijn samengesteld.
Bekend is trouwens, dat hofdignitarissen steeds
van adel zijn. Ziedaar nu onze vrijzinnige wetten!
En let wel: onze wetten, die al van oudsher vrijzin-'
nig waren, althans ten aanzien van de geboorte-
voorrechten. In geen land schier is al zoo vroeg als
ten onzent de macht van den, adel geheel en al ge
broken geweest en heeft zij zoo kort geduurd. De ze
den, het vooroordeel, het napraten van adellijke na
men met zeker ontzag, dat alles blijkt sterker dan
de wet, sterker dan de logica. Men heeft het altijd
zoo gevoeld, dat het deftige oude weeshuis niet an
ders dan door deftige menschen kon worden be
stuurd en daar men moeilijk kon uitzoeken, wie
deftig was, meende men altijd veilig te gaan door
adellijken aan te wijzen. Waar zijn we nu met onze
wanneer er niet te veel van. dan geleerde in hem
gestoken had. Ik was nieuwsgierig wat het wél
was dat 'zcwyn macht- over hein had,.... en Zoo werd
ik zelf gegrepen. In dien tijd was er ook nog een
reden, waarom ik dacht dat het een ^ced ding
voor mij zou Zijn1- Zoo kwain hét dat ik er nog
meer liet komen en in de laatste drie jaar ben
ik ier aardig wat machtig geworden Ik denk niet
dat er gevaar is, dat rij over mij de baa^, zuilen
worden zooals zij dat over hem geweest zajn,55
zeide hij in gedachten „Diezelfde boekenvriend
heeft) Oom W'ill het eerst den Deken genoemd.
„Die titel past ham wonderwel,55 merkte
Patohes op, „het verwondert mij niet dat hij dien
naam gehouden heeft. Natuurlijk heb jaj je bijnaam
als ruiter giekregen
Phil lachue. „iieb je die geschiedenis nog nooit
gehoord? Eigenlijk kon ik het je wel vertellen.
vYaclic even. Wfj hebben «en zee van tijd. Wij 'kun
nen n.iar het Zin.den# omrijden en misschien kun
ik het je dan laten zien.55
Toen zij! langs die beek reden, dacht Patohes nog
na over de woorden van zijn metgezel, maar de
oowK.y schndde zijn hoofd bij iedere vraag en
antwoordde alleen: „Wachtwacht..55
Weldra kwamen zij uit 5t dal van de beek, zij gin1
gen dooi* een bergpas bij het begin van heb riviertje
en reden nu ©en zacht stijgenden hollen weg tus
schen de heuvels. De heuvelrug aan hun linkerhand
was iets hooger dan -aari hun rechterhand, maar
door hot stijgen van den hollen weg, werden do
zijden van liet dal iets lager. Het-ontging Patehes
niet, dat zijn metgezel scherp oplette en uitzag.
Hij zat gemoedelijk op zijn paard, maar er lag een
zekere slagvaardigheid in zijn houding, alsof hij
op een snel optreden gevat w#s, terwijl zijn ocgen
overal rondspeurden.
Zij hadden bijna heb einde van heb lange ravijn
bereikt, toen Phil zijn paard plotseling naar de
linkerzijde richtte en tegen den bergmuur rechtuit
opreed. Patohes hield het voor onmogelijk, dat een
paard, die hoogte beklimmen zou. maar hij zeide
geen' woord cm liefde zaak wijselijk aan Snip over.
Zij waren byina aan den top, zoover dat Phil
over den heuvelrand kon heen zien, toen de
cowboy plotseling zijn paard inhield en uit rijn
zadel sprong. Met een gerbaar verzooht hij zijn
metgezel zjjn voorbeeld te volgen, en in een oogen-
blik stond Patohes naast hem. Den geringen over-
vcrlichtlng, met onzo beschaving?
De leden wan don Raad konden In meerderheid
ook niet bcsliliten, rauwoling aan het gewordene»"
een eind te stollen; de aftredendon/rius de adollijken,
worden herkozen, maar. enkeion stemden toch niot
op hen cn ook niot op do in do tweede plaats voor-
gedragonon, die ook adellijk waren. Zij gingen de
heele voordracht voorbij en stemden op Raadsleden.
We zullen afwachten, hoe oen volgende voordracht
eruit ziet, wanrioer cr geen aftrodenden kunnen wor
den gccandlddoerd, hetzij omdat ze geen herkiezing
wenschon, hetzij omdat do vacature door overlijden'
ontstond.
Het toeval wilde, dat diezelfde Raadszitting in het
standencultivoerende Den Haag nog een tweede
gelegenheid bood om democratische gevoelens te
uiten, maar bij die tweede gelegenheid wisten de
strijders zelf niet, waarvoor ze streden, zooals het
gewoonlijk gaat, wanneer er dingen aan de orde
zijn, waarbij hartstochten ontwhken.
Wederom moest er worden beslist over het al of
niet verleenen van het subsidie voor het zoo genaam
de concours hippique, het groot© paardenfeest, dat
telkens zooveel vreemdelingen naar de stad lokt en
dat ook inderdaad door paardenkenners uit alle doe
len van het land van veel belang wordt geacht voor
de paarden teelt. Het is waar, dat aan het feest, dat
in hoofdzaak is keuring, wedstrijd dus eigenlijk in
schoonheid en voor zoover de fokkers daarop invloed
kunnen oefenen, wedstrijd dus voor hen, gewoonlijk
een spring wedstrijd is verbonden en soms ook een
soort van zoo genaamde jachtrit, maar dat alles
zijn bijkomstigheden, 't Is dan ook de nuttige vereeni-
ging voor de paardenfokkerij, die 't feest organiseert
en de meesten, die er komen, zijn behalve dan na
tuurlijk de paarden, die vermoedelijk van geen
standsverschil weten, boeren ei} boerinnen. Ook an
dere bezitters van paarden, en onder dezen ook hou
ders van weeldepaarderi, maar zij zijn in de kleine
minderheid. De leek-bezoeker krijgt geen anderen in
druk dan die van een eenigszins feestelijk aange-
kleede en ingekleede paardenmarkt
Maar zoowel de ultra-democratische Raadsleden
als de ultra-bigotte, welke laatsten het feest, dat bo
vendien een deel van den Zondag doorgaat, te wuft
vinden, stemden tegen het voorstel om het subsi
die weer als vroeger te verleenen. De democratische
leden en vermoedelijk ook wel de vroom doende,
meenden dat men hier te doen had met een feest
voor de wereldschen en de rijken. Het werd blijk
baar verward met een harddraverij, waar gewed
wordt en die ook zonder dat een vermaak is zon
der veel nut. Maar op het concours hippique wordt
in het geheel niet gedraafd. Hetgeen efen socialis
tisch Raadslid - niet verhinderde, zijn stem tegen
het subsidie te motiveeren met de bewering, dat
men nu toch wel langzamerhand zal weten, dat het
eene paard harder kan loopen dan het andere en
men daarvoor dus geen geld uit de gemeentekas be
hoeft te geven. Oorspronkelijk is de aardigheid niet.
Zij werd toegeschreven aan een shah van Perzië,
die voor het eerst in Europa van die harddrave
rijen hoorde en verklaarde, geen pleizier te heb
ben, er een bij te wonen en wel omdat hij altijd
had geweten, dat het eene paard harder kan loopen
dan het' andere en dat het hem onverschillig is,
welk of wiens paard harder loopt. Deze nuchtere
en onze Europeesche manieren zoo juist en scherp
hekelende opmerking heeft een groote bekendheid
gekregen cn zoo drong zij ook door tot het socialis
tische raadslid. De goede man vergat of wist niet,
dat het concours-hippique niet uitstaande heeft met
een harddraverij. Het is mogelijk, dat hij op een
dwaalspoor werd geleid door de Fransch© bena
rning, die dan ook volmaakt overbodig is, maar
hem ontsloeg die niet, zich behoorlijk op de hoogte
te stellen.
Had hij dat gedaan en had zijn fanatisme hom
geen parten gespeeld, dan zou het subsidie zijn ver
leend. Immers de stemmen staakten!
Maar als de democratische hyena kapitalisten-
bloed ruikt, dan is er niets met hem aan te vangen.
blijvenden afsband kropen, rif naar den top. Krui
pende 'ön bukkende,vonden zij hun Weg naar dan
bop van ©en zware rónde rots, waar zij tot verweg
hét land konden overzien.
Patohes uitte ©en gesmoorden kreet, maar Phil
greep hein bij' Zijn arm en dwong" hem te Zwijgen. -
Zij hadden het "uitzicht over een uitgestrekt bek
ken van natuurlijk grasveld. Van den voet^ van den
rofcsketen strekte dat grasland zich verscheiden ïnjjV
len uit tot de grijze vestingmuren van den Graniet/
berg. Naar heb Zuiden vormde een rij van donkere
heuvels, naar het Noorden een reeks van scherpe
rotspunten de natuurlijke grenzen.
„Zie je ze,55 fluisterde Phil.
Patches zag hem vragend aan. Die belangstelling
van den vreemdeling in dat natuurtafereel verborg
voor zijn aandacht wat zijn metgezel bovenal bce'.d&
„Daar55, fluisterde Phil ongeduldig, „daar aan
dien heuvelkanb..., zjj zijn niet meer dan vierhon
derd yard weg. en zij komen hierheen.5*'
„Bedoel je dio paarden?'5 fluisterde Patohes ver
baasd wier heb zonderlinge doen van Zijn metgezel.
Phil knikte toestemmend'.
„Hooren rif aan de Kruis-Driehoek ?55 vroeg Pat
olies, nog steeds in het onzekere.
„De Kruis-Driehoek,55 lacht© Phil. Toen, met een
klank van eerbied in zijn stem: „Zij: behooren aan
\God, meneer Patches.55
Toen begreep Patches het. „Wilde paarden,55 zei-
hij nauwelijks hoorbaar. Ik geloof dat -er weinig
menschen zün die zonder een gevoel van bewon
dering een fraai gevormd, edel bezield paard kun
nen zien. De grootsche fierheid en kracht en moed
van dit uitverkorene van Gods schepselen, zelfs
wanneer Zij getuigd1 en 'Onderworpen zijin aan hun
vaak minderwaardige meesters, dwingen eerb ed
af ©n vragen om waardeertng. Maar wie- ze ziet,
zooals ze nn vrijheid Zwerven over de grazige wei
den, die sinds de dagen dor schepping geen ploeg
schaar doorsneden heeft, vlakten die hun bij god
delijk reeht^ toebehoor en en wier zonnige heuvelen
en lommerrijke 'boschjes hun souverein gebied zijn, -
waar Zij' in dJe volhield van hun koninklijke kracht
alleen gehoorzamen aan de wetten van hun eigen
wezen en .^onbevlekt van menschel ijkwreedheid
heerschen bij de genade van de natuurmachten,
Jien doen zij het^bloed sneller jagen en de verbeel
ding ook van deiróongevoelige vervullen zij van ont
zag.
