er Courant
Purol bij Huiduitslag en Huidverwonding.
Kantongerecht te Schagen.
HET KASTEEL
VAN GRANIET
zenuwen
J^ïijrifvandJk's
Zaterdag 21 Januari 1928.
71ste Jaargang. No. 8190
Derde Blad.
FEUILLETON-
VERTELLINGEN.
Brabantsche brieven.
>r
k
ia.
d*
fe
te
n
k
p
>ei
Feuilleton.
overw©rk"t©
Noodlottige aanrijding te Anna Paulowna.
Aanrijding in de Landbouwstraat
te Schagen.
Een berucht strooper in den val.
eobertj
WEKEN
i
Ulvenhout, 17 Jan. 1928.
Menler,.
!Pf
D.
Pe Paus heot dus weer 's
n brief geschreven veur
I allemaal tegelijk on
u-om hlet-le anslkllek. 't
eigenaardig maar de woor
i van groote mannen zijn
j zóó helder as water en
pn oew den Indruk van
groteten eenvoud. Da's
wetenschap, da's ln gods-
nst, da'a in de politiek.
(Ulstert eens naar 'ne
ippen redenaar, ln 'n po-
eko meeting, dan zul-de
in, of liever, hooren, dat
t'kleinste kind 'm kan
Iten. Zoo ok mee den bijbel. As g' op ouweron loof-
d nog behept bent mee wa kinderlijke ontvankelijk-
|d naar oewen geest, dan amico is lo zoo eenvoudig
.begrijpen as 'n a. b. c.-bockske. Maar as ge denkt da
'n gestudeerd man zijt en dus uit alles wa ge leest
lór mot halen as 'n gewoon mensch mee gezonde har
ds, dan kom do op 'n dwaalspoor! En dan dén Ja.
't wel 's kunnen zijn da-g'al oew geleerdheid bij
[kaar mot vegen om ten slotte uit te komen op het
mangspunt van oewen leeftijd da ge wa verstand be-
D te krijgen. Vandaar ok da ge het wel ziet gebeuren
ter debeetlngsklups opgericht worren deur heeron
an 16 jaren, maar nlo deur groote menschen, die meest-
(meestal) de school van die ervaring deurloopen
men.
Maar om terug te komen op Plus XI's brief, witte wa
In hot meeste ee getroffen? Dltte: „Inderdaad, terwijl
naties nog steeds niet volledig do voordeelen van den
ide genieten, Integendeel, hier en daar oude
fc nieuwe tegenstellingen ln opstanden en
jurgeroorloge n weer te voorschijn komen
lAsteblicft! Daar sta-g-et nouw; zwart op wit! En da
illks waar is, daar hoeven wij Nederlanders nie ver veur
tn huis te gaanIk lees ln de Avondster o.a. 'n stukske
t de „N a t i o n Beige" 'n Brusselache krant, 'n Ze-
Öre Gallo en 'n zekere Vos zitte weer 's op ons te
phellen omda wij da verdrag mee België, nopens de
ehelde hebben laten verdrinken veur 't water had ge-
En die twee krantenschellers halen 'r Jandomme
nbrandt bijl
embrandt, die teugenover België gin ander kwaad
gedaan dan dat-ie hier geboren is in 'ne meulen
n nie in den Bels in 'n stammineeke.
Lwel, wa zitte die manne te klappen, zulle. Ik hoor
1 achter 'ne pint triepel of 'n bokske bezig in d'n
immineo. „Garcon lupt toch wa gauwer, ollee vlet
el-de tonnere, ikik stik seffens va den dorst! Ollee
itjes, mon ami, en nouw 'ne crayon en 'n stukske
mpler, gatsamme! Zumme die kèès-koppen la 'n nar-
teltje in d'n gazet geven waar ze van zullen verschle-
Gargon! Twee!"
En as het artikeltje af is, dan heet d'n garcon plat-
ieten van 't aanslèpen van .„de twee". Ondertusschcn
ouwen ze wa-d-immekare als volgt. „Zij hebben zelfs
120 („onze" zijn: Gallo en Vos) fortuin gevangen en
onbeschaamde rijkdom van dit nest kooplieden in het
irtvan de onneembare delta (da's Rotterdam) waar de
ipote rivieren van West Europa samenvloeien, van die
jofnatle (da zijn gij en ik, enz, amico), die Mlchelet
bb toont als een vampier (da zijn wij nog steeds) die
j wt bloed en den merg van de naburige volken uit zuigt
die rijdom ls gemaakt uit onze armoede (da's de kif).
„Garcon! Twee en vlet 'n bietje!"
.Nederland ls een smeltkroes waarin zich de meest
heterogene metalen vermengen. Misschien was wel dit
mengsel van puur goud en gemeen lood noodig om het
licht- en schaduweffect van „de Nachtwacht" te compo-
neeren."
GargonTwee en gatsammes vlet." Beter 'ne goelen
buur as 'ne verren vriend," zegt 't sprlkwoord...
En as ge nouw zukke Brusselscho zjoernalistiek ge
lijktijdig leest ln één krant mee den ansikliek van den
Heiligen Vader, dan zoude bijna zeggen da ze op 't Vat-
tlkaan gelijk emmen!
,Hier en daar komen oude en nieuwe tegenstellingen
weer te voorschijn", schrijft Plus.
Witte wa mijn uit zoo'n stukske kroeg-zjoernalistlek
blijkt, amico? De groote afgunst op onzen puur zilve
ren guldon!
Nie 't pure goud van don Nachtwacht zit die smak
kers dwars, maar meer hot gemeene lood van huilllo
'n frank. En zooiank as België net zoo'nen grooten slèèp-
sabol aan wil gorden as Frankrijk, zal da klelno Bolglë
er z'n boontjes over breken!
Awel, Gallo en Vos, as jullie 'ne p'tlet commission
motten doen, doen me 'n plazler zulle, cn ga-d-op oew
eigen trotwarke staan en niet op da van oewen buur!
Da's nie deftig, zulle! En Trui ee ginnen goesting om
't wark van d'n gargon. ollee ge begrept da zooal!
En ge mot gin ruuzle zuuken mee de kèès-koppen zulle,
die jullie ovor hun grenzen hebben zien luupen in oewen
uniform, gelak bank as ge waart van den Duts! Protjes
vullen gin gotjes. Ik converseer mee oew ln oow moers
taal Vos en Gallo, ln 't Vlomsch, omdat gij 't priffereert
in 'n ander z'n taal, 'n 't Frankskiljonsch te klappen
en da's schaand veur zukke patriotten as gij denkt te
En nouw amico, Ik hoop da-ge uit da Vlaamsch wijs
kunt worren, laat Ik Vos In den steek, in do hoop, dat
le oud genogt mag worren met z'n haren ok z'n stre
ken to verliezen!
Naar lk lees, da sluit aarlg aan op 't veurgaande, heeft
de K.N.L.M. vier drle-motorlge Fokkers besteld, hogst-
waarschijnlljk veur nieuwe misschien wel geregelde
Luchtvaartdiensten op Indlë.
Da's werk! Nie sabbelen: doen!
Wij meugen ons fouten emmen hoofdzakelijk fou
ten veurtkomendê uit de enge grenzen, ten slotte
he'k altij plezier in de aan Engelscho flegmatiek gren
zende onverschilligheid der Nederlanders, waarnaast 'n
Dultsche eenerzjle cn zijn me dus wel „intergeallleerd",
in d'n goelen zin. 't Is d'Hollanders eigen d'r eigen uit
te lachen en wa van bulten komt mee bewondering aan
te gapen. D'n Bels doe-g-et sjuuet andersom en dan nie
zoo zoetjes! Da motte me in do gaten houwen. Engeland
ga nog verder en is zoo overtuigd van z'n kwalleteiten
dat le zo de heele wereld op wil dringen. Z'nen Grlen-
wieg-tijd het twaalftallig stelsel z'n maten en ge-
wlohton enz.
Maar waar z'eelemaal denken het bij het goeie end te
hebben, da's in S o f-jet-L a n d. As Lenln z'nen urn
mee asch nie flink gemetseld zat in het mausoleum, ver-
daaid ik denk da ze z'n aschbakske verbannen hadden
naar Siberië. Want alle oorspronkelijke oprichters van
de S of-jet zijn Siberië in gestuurd deur Stalin. Ze we
ten er den weg, want vroeger zaten z'er ok geregeld,
ln de dagen van het „vervloekte-Czarisme." Nouw zitten
z'er ln de dagen van den Heilstaat van het Bolsjewisme.
Ik weet nie wa plezieriger is...? In elk geval mot 't
veur Trotskl 'n groote voldoening zijn dat le er aan mee
geholpen heet z'n eigen veurtaan deur de Belsjewleken
to kunnen laten deporteeren, inplots van deur die ellen
dige czaristische lui! Da's nog al wiedes.
Verder op d'n oogenblik gin nieuws meer amico, schei
ik er af mee de hartelijke groeten van Trui en gin horke
minder van oewen
toet a voe
DRé.
as ll
DOOR ETHEL M. DELL
Beweiikt door Jhr. R. H. G. NAHUYS.
DERDE DEEL.
HOOFDSTUK I.
EEN NIEUW TIJDPERK.
s 43 Wanneer Sylvia in later dagen naar den tijd die nu
I W bigde terugblikte, kwam hij haar voor als een pauze
sschen twee bedrijven in het spel des levens. Het was
k ill 1 van overgang, hoewel zij zich nauwelijks reken-
HHj 5hap gaf van hetgeen er innerlijk bij haar omging.
Eén ding stond haar duidelijk voor oogen, en dat was
de oude eerlijke kameraadschap, die tusschen haar
to Burke bestaan had, een einde had genomen. Gedu
nde alle angst van die dagen en de vele instortingen
Maraan Guy ten prooi was, kwam en ging Burke als
Mn vreemde, wien het tamelijk onverschillig was wat
t plaats greep, en die zich nimmer met het geval bo-
[HfeiC ?09'de- Hij sprak nooit tot Kieff, tenzij door do omstan
digheden daartoe gedwongen, en gedroeg zich ten op-
llchte van Sylvia zoo terughoudend, dat hij bijna on
laakbaar schoon. Haar gedachten waren te zeer van
Guy vervuld, hielden zich te uitsluitend met de groote
worsteling om zijn leven bozig, om ze lang bij een andor
'nderwerp to laten Btllstaan. Zij zorgdo dat zijn licha
melijk welzijn er niet onder lèod, doch dat was alles
daarvoor zij toen ten tijde gelegenheid kon vinden. Hij
'Hup ln de vrijstaande hut, die zij iif gereedheid gebracht
>ud voor Guy, en zij had er genoeg zorg aan besteed
'm te weten, dat het hem daar aan niets zou ontbre-
j«n, lederen avond waarop hij zich daarheen begaf, on-
llPvond zij oen soort van verlichting. Hoewel zij hot in
Hcnzelvo niet wilde toegeven, voelde zij zich altijd meer
Jpp haar gemak wanneer hij bulten de bungalow was.
Zl-I en Kieff vochten duim voor duim om Guy ln het
i I »HV<m t0 hoU(*en' en zo° lang deze strijd duurde wilde
Tfl j 8'een ontspanning weten. Want het was een
I li wanhopigen strijd, en voor geen van beiden was sprake
f uil veel rust. Haar eerste gevoel van afkeer voor dezen
lid) was overgegaan ln een soort van onwillige bewon-
tingl .erlnt?- Zijn bekwaamheid, zijn vindingrijkheid, de bijna
and« °0Ve^aardsche macht die van zijn persoonlijkheid uit-
«I ïiu oefenden een eigenaardige beklemming op haar
gehoorzaamde hem onverbiddelijk, wol wetende
'y stonden zij ten opzichte van alle andere dingen
•ven ver van elkander als de beide polen, zij in dit één
diijf'
kalmeeren en worden gesterkt door
iu2^M/uAa5MJüm
^^^Buisje 75ct Bij Apoth. en Drogisten
waren. Zij hadden zich vereenigd in één machtige po
ging, den Dood zijn prooi te ontnemen. Zij vochten dag
en nacht, schouder aan schouder, nimmer verzakende,
nooit wanhopende, nooit verflauwende.
En eindelijk brak den tijd aan, waarin na de lage eb,
de vloed weer begon op te komen. Door bitter lijden
heen, en dikwijls tegen wil en dank, keerde Guy Ban
ger langzaam terug tot het leven, dat hij op het punt
had gestaan te verliezen. Kieff liet hem nooit langen
tijd in een crisis. Hij gaf hem verlichting, zoodra het
verzwakte uithoudingsvermogen hem scheen te begeven.
En ziende, dat de flikkerende vlam onder de medicijn
van Kieff steeds weer oplaaide, verzette Sylvia zich
niet. Zij bevochten den dood met het wapen des doods.
Wanneer de slag zou zijn gewonnen, zou het vroeg ge
noeg zijn, om het weg te werpen.
Tijdens die dagen van wachten en strijden, hield zij
weinig gesprekken met Guy. Hij was als een kind. en
tevreden haar in zijn heldere uren bij zich te hebben,
terwijl hij zeurde indien zij afwezig was. Onder toe
zicht van Kieff paste zij hem metde teederste zorgen op,
waarbij zij een handigheid aan den dag legde, die zij
zich nooit aangerekend had. Toen zijn krachten geleide
lijk teruggekeerd waren, verlangde hij dat zij alles voor
hem zou doen. en nam het Kieff kwalijk indien deze
hem hielp, al verzette hij zich nooit tegen zijn ges
Hij scheen een diep ontzag voor Kieff te koesteren, ver
beeldde Sylvia zich; een govoel waarvan zij zelve ook
niet geheel vrij was te pleiten. Want hij had een soort
van meesterschap over zich, waaraan zij zich ln weer
wil van zlchzelve onmogelijk kon onttrokken. Doch zij
had haar instlnctmatigen afkeer van den man onder
drukt, wegens do diepte waarin zij bij hem in de schuld
stond. Hij had Guy in het leven teruggebracht, hem aan
de klauwen van den dood ontworsteld, en dit was Iets,
wat zij nooit zou vergeten. Hij had haar van een levens
lang verdriet gered.
En terwijl Guy aldus langzaapi herstelde, begon zij
oen ZQker wantrouwen Jegens Kieff ln acht te nemen,
dat nooit geheel buiten haar bewustzijn was. Zij dwong
zich, hem als eon vriend te behandolen. Zij bracht de
waarschuwende stem, die haar tot aanhoudende voor
zichtigheid aanmaande, tot zwijgen. Misschien was haar
eigen lichamelijk gestel na de langdurige spanning
oenlgszins In de war geraakt. Zijn invloed op haar was
ontegenzeggelijk van dien aard geworden, als nauwelijks
onder welke omstandigheden ook, het geval had kun
nen worden. Haar langdurige gehoorzaamheid jegens
hem ten opzichte van Guy, had haar in een toestand van
onderworpenheid gebracht, die zij vroeger met veront
waardiging van de hand zou hebben gewezen. En toen
ten langen laatste, het ergste van den strijd achter den
rug was, werd zij door een overweldigende afgematheid
naar ziel en naar lichaam overvallen al welke om
standigheden er toe leidden, haar hopeloos in het nadeel
te plaatsen.
Op zekeren dag, ongeveer na drie weken van zorg
vuldige oppassing, verliet zij plotseling de kamer van
Guy om hst uit te vechten met een akelig gevoel van
Zitting van Donderdag 19 Januari 1928.
VOOR DEN KINDERRECHTER.
Met het oog op de minderjarigheid van verdach
ten, worden met gesloten deuren een drietal zaakjes
behandeld. De uitspraak luidt na opening der zit
ting: tegen Vr. en Zw. zonder toepassing van straf
aan hun ouders teruggegeven; v. d. SI. f4 boete of
1 week tuchtschool; V., zonder toepassing van straf
aan zijn ouders teruggegeven,
EEN BOMBARDEMENT MET HAGELBALLEN.
Een 17-jarige jongeling, Pieter £B. uit Warmenhui-
zen, thans 18 jaar, dus inmiddels meerderjarig ge
worden, had in de laatste winterperiode met hagel-
ballen do ruiten van zijn dorpsgenoot Ligthart ge
bombardeerd, iets, waar deze laatste allesbehalve op
gesteld was. Door getuige v. d. Molen was het een
en ander gezien, doch verdachte zegt, dat hij op
muur en deur gegooid had. Zeker een afgedwaald
balletje geweest,?!
De eisch luidt f8.— boete of 4 dagen hechtenis;
uitspraak f6.— of 3 dagen.
OVERTREDING VAN DE WET OP GENEESMID
DELEN.
Vervolgens staat terecht de heer D. R.„ drogist te
Schagen, terzake van overtreding van de wet op go-
neesfniddolen. Door hem was verkocht aspirine-ta
bletten met, volgens wettelijke bepalingen, te hoog
percentage aspirine. Tusschen verdachte en de
edelachtbare heeren ontspint zich een debat over de
vraag of hier gesproken kan worden van het ver-
koopen van een geneesmiddel, maar ofschoon wordt
tgemaakt, dat er aan deze wet wel enkele bezwa
ren kleven, is toch het slot, dat de heer R tot f 5.—
boete of 3 dagen hechtenis wordt veroordeeld.
Terzake van hetzelfde feit imoet terecht staan de
heer V., eveneens drogist te Schagen, welke echter
niat verschenen is. Op grond van hetzelfde feit on
hetzelfde bewijsmiddel, wordt ook deze tot f5.— boe
te of 3 dagen hechtenis veroordeeld.
DE AANGEREDENE VOOR ZIJN LEVEN LANG
DOOF AAN ééN KANT.
Den 25sten Juli van het vorige jaar, tijdens de
kennis aan de Kleinesluis te Anna Paulowna, heeft
aldaar een noodlottige aanrijding plaats gehad van
een fietsrijder door een auto, tengevolge waarvan de
laatste, de 18-jarige bloemist Geert B. uit Den Hel
der, dusdanige verwondingen aan het hoofd opliep,
dat hij voor zijn leven lang aan één kant doof zal
zijn.
Het geval, dat op den Zuidermolenvaartsweg plaats
vond, speelde zich volgens de verklaringen van een
drietal getuigen, op de zitting van hedenmorgen ge
hoord; als volgt af. Het slachtoffer van de aanrijding,
Geert "B., stond namelijk als verdachte terecht, ter
zake dat hij door roekeloos rijden, het verkeer op
den weg in 'gevaar gebracht had. Zooals gezegd, was
het kermis, en verdachte keerde met een paar ka
meraden huiswaarts. Uit de verschillende getuigen
verklaringen komt vast te staan, dat de Zuidermol-
lenvaartsweg, ofschoon vrij breed, nu niet bepaald
een ideale weg voor het verkeer is, tenminste niet
op den laten avond, wanneer het bovendien tenge
volge van de kermis nog zeer druk is. De weg is
namelijk maar aan een kant goed berijdbaar, terwijl
de andere kant zeer ongelijk is, en zooveel mogelijk
wordt vermeden. Dit heeft echter tot gevolg, dat de
wielrijders van den kant van Kleinesluis komende,
aan den verkeerden kant van den weg rijden.
Dit is ook met verdachte het geval geweest, of
schoon hij zegt, zich niets meer van het geval te kun
nen herinneren.
Hij reed dan met zijn twee kameraden naar huis,
terwijl van den anderen kant de heer Borst uit Bree-
zand met zijn auto naderde. Volgens de dagvaarding
is verdachte op het oogenblik dat de auto vlakbij
was, onverwachts naar den rechterkant geschoten,
met het noodlottige gevolg, dat 'hij gegrepen werd en
bewusteloos tegen den grond werd geslagen en hevig
aan het hoofd bloedde. Een dergelijke lezing van het
geval wordt ons gegeven door mej. Van Kuieren, die
het ongeval van zeer nabij heeft gezien.
Getuige Van .Oosten had even van te voren gezien,
dat verdachte van zijn fiets gevallen was en er door
zijn twee kameraden weer was opgeholpen. Hij had
toen wel het idee .gekregen, dat verdachte eonigs-
zins onder den invloed van sterken drank was, het
geen door het feit, dat later na het ongeval, nog
twee fleschjes bier in zijn jaszak werden gevonden,
aanmerkelijk gesterkt werd. Deze Verklaart echter
dat dat geenszins het geval was, en ofschoon de an
dere getuigen niets van dien aard hebben bemerkt,
kunnen ze toch niet volmondig verklaron, dat het
niet zoo was, omdat ze er niet de minste' aandacht
aan hadden geschonken, teveel al9 ze door het eigen
lijke ongeval werden afgeleid. Getuige Borst, de eige
naar van de auto verklaart nog verder, dat hij allo
regels van den weg in acht genomen heeft en in
geen geval hard gereden heeft, ofschoon ter plaatse
geen maximum-snelheid was opgelegd. Onverwachts
was verdachte echter voor zijn wagen gekomen cn
tijd on ruimte waren te kort om nog een botsing te
voorkomen. De schok was zoo hevig geweest, dat de
band van de auto lek was geslagen, terwijl de radi-
ateur was ingedrukt. Met een andere auto had Borst
het slachtoffer naar den dokter vervoerd.
Nu alle getuigen 'gehoord zijn, komt de ambt. van
het O. M. aan het woord, wien het genoegen deed,
dat hot ongeluk betrekkelijk nog zoo goed was afge-
loopen en ofschoon hij er over gedacht had het ge
val niet gerechtelijk te vervolgen, omdat verdachte
reeds genoeg gestraft is, meende hij toch dat hier
het roekeloos rilden en daardoor het in gevaar bren
gen van het verkeer niet uit het nog mag worden
verloren en vordert deswege een geldboete van f20,
te vervangen door 20 dagen hechtenis.
De uitspraak luidt f 10.of 10 dagen. Zichtbaar
wrevelig verlaat verdachte de zittingszaal.
BEHANDELING VAN DE ZAAK TOT DE
VOLGENDE ZITTING UITGESTELD.
De 55-jarige reiziger P. Kr. te Noordscharwoude,
wordt ten laste gelegd, dat hij den Oden September
van het vorige jaar te Schagen op de kruising van
de Landbouwstraat en de Landbouwdwarsstraat te
Schagen, door het niet in acht nemen van de regels
van den weg, een aanrijding heeft veroorzaakt. Het
geval had als volgt plaats. De heer Dekker van Sint
Maartensbrug kwam op zijn motorfiets uit de rich
ting van het station, de Landbouwstraat in, terwijl
verdachte met zijn autotje uit de Landbouwdwars
straat kwam en de Magnusstraat in wilde rijden. Vol
gens de dagvaarding had verdachte nu voorrang
moeten geven aan den heer Dekker. Verdachte ver
klaart echter, da hij door de hooge heesters niet heeft
kunnen zien, dat de motor reeds zoo dichtbij was,
•en volgens hem moet hij ook veel harder gereden
hebben dan maximumsnelheid. Het gevolg van de
botsing was, dat Dekker met 'zijn motorfiets tegen de
auto op botste en vervolgens met zijn hoofd door
het portierruit ging. Behoudens een klein schramme
tje, had hij echter geen verwondingen opgeloopen. Hij
ontkent echter hard te hebben gereden, hetgeen door
den gemeenteveldwachter Flapper is beaamd. Dit
laatste wordt door den heer Jansen, mechanicien te
Schagen, die achter in 'de auto van verdachte zat en
als getuige décharge is gedagvaard, beslist in twij
fel getrokken flauwekul was het, zei verdachte
precies en aan de hand van een teekening tracht
hij dit den kantonrechter duidelijk te maken. Met
deze teekening en daarbij nog een andere, alsmede de
vraag, of verdachte „voorrang" had moeten geven,
acht de kantonrechter het 't beste, dat de zaak tot
de volgende zitting wordt uitgesteld; Aldus geschied
de.
PER AUTO ACHTER DE KONIJNTJES.
Moet terecht staan een berucht strooper uit de
omgeving van Callantsoog, een zekere Str. Verdachte
1 is niet verschenen. Hem wordt ten laste gelegd, dat
hij in den nacht van den zesden op den zevenden Oc-
bezwijming, dat haar dreigde te overweldigen. Kieff, die
bij Guy geweest was, volgde haar bijna onmiddellijk naar
haar eigen slaapkamer, en trof haar aan terwijl zij met
doodsbleek gelaat langs den want tastte, als Iemand,
die blind geworden is.
Hij greep haar stevig bij den schouders en drukte
haar over den rug van een stoel omlaag, waarbij hij haar
met opzet zulk een gevoelige pijn deed, dat zij met een
half hysterisch lachje verzocht haar los te laten. Toen
zij zich oprichtte was de kleur op haar wangen terug
gekeerd, doch deze weinige oogenblikken van zwakheid
hadden haar zelfbeheersching op de vlucht gejaagd.
Het was haar niet mogelijk haar tranen terug te drin
gen.
Kieff toonde geen aandoening van welken aard
ook. Met professioneels bedaardheid legde hij haar
op het bed, en zich over haar buigende, voelde hij
haar den pols.
„U heeft slaap noodig", zeide hij.
Zij 'keerde haar gelaat van hem af, zich schamend
over haar zwakheid, die zij niet kon verbergen. „Ja,
dat weet ik. Maar ik kan niet slapen. Ik lig altijd te
luisteren. Ik kan er niets aan doen. Mijn hersens ge
lijken een draaitol. Somtijds somtijds heb ik een
gevoel alsaf 't sluiten van mijn oogen mij pijn doet"
„Daartegen is wel een middel", zeide Kieff, zijn
hand naar zijn zak brengende.
Zij zag hem verschrikt aan. ,0, dat niet! Dat niet!
Ik zou niet kunnen. Het zou verkeerd zijn".
„Niet indien ik het voorschrijf", hernam Kieff, met
een zelfingenomenheid die aan haar tegenkanting
niet de geringste aandacht scheen te schenken.
Zij wist, dat zij zich verder had behooren te ver
zetten, 'doch hoe dan ook, zij kon het niet. Reeds
zijn ongevoeligheid voor alles alleen, maakte weer
stand onmogelijk. Het scheen haar, alsof het onver
mijdelijke ovor haar gekomen was, en wat zij ook
mocht aanvoeren, verschil zou het niet maken. En
voorts, zij was te afgemat om zich er veel om te be
kommeren.
Zij stiet een lichten kreet uit, toen zij een weinig
later den prik van heit spuitje in haar
vloosch voelde, doch zij onderwierp zich
vorder zonder verzet. Wat kwam het er eigenlijk
voor één enkelen keer op aan? En zij had rust, o zoo
bitter noodig.
Met een zucht schikte zij zich er in, en was ver
baasd over de onmiddellijke verlichting die haar ge
schonken werd. Het was als werd een onmetelijk ge
wicht van haar afgewenteld, en terstond rees zij in
de lucht, hooger en hooger, als een opstijgende vo
gel.
Kieff bleef naast haar staan, doch zijn aanwezig
heid hinderde haar niet. Zij werd door zulk een
hooge geestvervoering bevangen, dat al het andere er
niet op aan kwam. Zij werd gedragen op vleugelen,
steeds hooger en hooger stijgende, door een atmos
feer van het zuiverste goud.'
Eenmaal raakte hij haar voorhoofd aan, en zijn
hand langzaam omlaag strijkende, dwong hij haar
de oogen te sluiten. Een kort oogenblik van duister
nis toen uitte zij een gesmoord protest. Doch na
dat hij zijn hand had opgelicht, gingen haar oogen
niet weder open. Het physieke was van haar afge
vallen, de stoffelijke dingen bestonden voor haar
niet meer. Zij was vrij zoo vrij als de ether waar
in zv steeg. Zij steeg omhoog, hooger, hooger ep hoo
ger, door een hemelschen morgen, tot aan' haar
kasteel van graniet. En de tooverlcracht de toover-
kracht die haar door de aderen vloeide was het
ware levenselixer in haar, dat haar inspireerde, dat
haar steeds hooger verhief. Een tijdlang bleef zij al
dus zweven, nog stijgende, doch onmerkbaar, als het
ware tusschen hemel en aarde gehouden. Toen ging
de gouden glans die haar omringde, in een geheim-
zinnigen nevel over. Vreemde visioenen, slechts half
begrepen, namen vorm aan en losten zich voor haar
op. Zij meende te zweven tusschen de toppen der
bergen met het Oneindige overal om zich heen. Het
wonder en de verrukkelijkheid ervan waren niet te
beschrijven, buiten alle bevatting van het mensche-
lijk begrip; de zaligheid overtrof alles wat zij tot dus
verre gekend had. En aldus verschillende heerlijke
phasen doormakende, betrad zij eindelijk een onaf
zienbare ruimte een ruimte om to sluimeren, waar
alle dingen werden vergeten, zich verloren in den
stralenden glans van een onverbroken rust.
Zijl vouwde de vleugels van haar betoovering met
volstrekte tevredenheid samen en sliep. Er was een
nieuw tijdperk in haar bestaan aangebroken. Zij
had het kasteel van graniet bereikt...
Eerst lang, lang daarna werd zij wakker, en keerde
zij tot de aarde terug met een gevoel van iemand die
na verloop van een half menschenleven do oude, ge
liefde plekjes weder opzoekt. Zij was uiterst ver-
Imoeid en haar hoofd klopte hevig, doch.achter in
haar hersens stak een dringend besef van iets dat
noodig was, van iets dat moest worden gedaan. Met
bovenmenschelijke pogingen rees zij op en haar
oogen rustten op Burke, die naast haar bed zat.
'Hij sloeg haar gade met ernstige, onverdeelde aan
dacht, zelfs op hetzelfde oogenblik waarin zij zich
bewoog. Het trof haar, dat hij iets zonderling veraf-
staands over zich had, bijna als behoorde hij tot een
andere wereld. Of lag het aan haar r— had zij soms
voor een wijle de grens overschreden en door 't On
bekende gewandeld?
Hij sprak en zijn stem had een diepte, die haar
deed schrikken.
„Ken je mij?" vroeg hij.
Onthutst, buiten zich zelve, staarde zij hem aan..
„'Maar, natuurlijk ken ik jel Waarom vraag je dat?
Ben je ln eenig opzicht veranderd?"
Hij maakte een losse 'beweging als ging de vraag in
haar wijdgeopende oogen door hean heen. Hij ant-
