EVEN OVER ENGELAND.
Senaat abufttkt
De Advertentie.
pos
Tweede Blad.
maaKt onbasutsd
Binnenlandsch Nieuws.
(I)
h
01
)ÏÏ5VM wtiUunhuis h<>ucl6ntj6 26
De Culemborgsche moordzaak opnieuw
roor het Arnhemsche Hof.
Doodelijke ongevallen in de Staatsmijnen.
Groote belangstelling voor de Zuiderzee
werken in het buitenland.
Voormelkerscnrsus.
De boterveiling te Purmerend.
De Contribuable- en Egalements- en
Nollenlanden in den Zijpe en Hazepolder.
'gk -
Zaterdag 4 Februari 1928.
71ste Jaargang. No. 8198
een
■OK.
28 Januari 1928.
ischen van zekeren leeftijd het behoeven vol-
6 geen stokoude menschen te zijn herinneren
loog zeer goed den tijd, waarin telephoon en elec-
j» licht, om van vele andere dingen te zwijgen, nog
vrome wenschen behoorden. Vrome wenschen?
J zeventig jaren geleden waren we nog niet eens
[iet wenschen toe.
p schrijven we op het oogenblik. Welnu, vijftig ja-
[eleden, precies gezegd: op den 15den Januari van
iar 1878, sprak koningin Victoria voor de eerste
B] in de eerste Engelsche telephoon. Professor Alexan-
r7. Bell had een toestel voor haar geplaatst in Osborne
te, de geliefkoosde verblijfplaats van Hare Majesteit
-JHI et Eiland Wight, waar zij in 1901 gestorven is. Os-
ie House is later door koning Edward VU aan de
LKM/y *!sche natie geschonken, en thans een herstellings-
11 voor officieren van leger en vloot. Op den 15den
uari nu van het jaar 1878 stond koningin Victoria
r de telephoon in Osborne House en verzocht me-
rouw Kate Field (die een poos later ln hetzelfde
CO per telephoon van Stratford-on-Avon een Londensch
Hek ln het Gaiety Theatre eenige liederen voorzong)
terin r haar Kathleen Mavowmeen en Cominthro the Rye-
Call ringen. De proef slaagde, hoogstwaarschijnlijk tot
rer Majesteits verwondering, "met verrassend resul-
maanden later werd een nieuwe proef genomen,
ln The Royal Institution of Great Britain, in
imarle Street, Piccadilly, Londen. Slr William Preece,
hoofd van den technischen dienst van het Londen-
Postkantoor, leidde de proefneming. De telegraaf-
kid, die van Southampton naar Waterloo Station was
gelegd, werd voor deze gelegenheid doorgetrokken
l rhet gebouw van The Royal Institution, en op een
sproken tijdstip zou een trompetter in Southampton
deuntje ten gehoore brengen, staande voor den ont-
Jger van het toestel ln genoemde plaats. Het geleerd
lschap, dat ln Albemarle Street bijeen was geko-
en dat ongeveer alle beroemdheden van dien tijd
itte, verkeerde ln begrijpelijke opwinding, toen Slr
lam mededeelde, dat over eenige minuten trompet
hal te hooren zou zijn,, dat op een afstand van 120
werd voortgebracht,
ij zei dat het gezelschap zoo goed als alle beroemd-
ten van dien tijd bevatte. Een van hen was de aan
allen bekende dichter Alfred Tennyson, de Poet
ireate. „Aangezien het toestel niet sterk genoeg is,"
®'r William, „om U allen de klank te doen hooren,
Ik den heer Tennyson verzoeken hier bij mij op het
lum te komen en U te vertellen, wat hij hoort."
•eet ien doodsche stilte heerschte in de zaal. De dichter
PU iterde, den ontvanger stijf tegen het oor gedrukt De
heele zaal wachtte in spanning
|ïiar de groote man legde plotseling eenigszins wre-
fg den ontvanger neer. „Ik hoor niet s." zei hij kort-
en ging naar zijn plaats terug.
Ontdaan nam Slr William nu zelf het toestel op, luis-
Irde een oogenblik, en zei daarop: „De trompetter
lelt: The Campbells are coming*' waarop hij zonder
iaDd anders in de gelegenheid te stellen ook het won-
aan te hooren, zijn lezing over de nieuwe vinding
volgde.
geleerd en beroemd gezelschap wou Slr William
gelooven. Over een afstand van 120 K.M. had hij
trompetter The Campbells are coming hooren bla-
Jammer, dat ook zij het niet hadden kunnen hoo-
Maar het toestel, niet waar. was daarvoor niet
'k genoeg. Tennyson was misschien een beetje hard-
irend. Hij was al acht en zestig
Inkele dagen daarna ontmoette Slr William Preece
vriend, Mr. Henry Edmunds. „Zeg Edmunds," zei
üt William, „dat was een beroerd geval een paar dar
geleden in The Royal Institution. Van dien trom-
Iter, Je weet wel. Die stomme kerel had zich in den
verÉ?,at- Vier en twintig uur later stond hij voor
toestel te blazen* dat het een lust was. Maar toen
en hc ren wij er niet."
(Iemand in Londen kwam dit toen ter tijd te weten.
Edmunds verzweeg de mededeellng, die hem ln ver-
ouwen was gedaan, en heeft ze pas verleden Jaar, kort
pr zijn dood, bekend gemaakt De bladen vermeldden
wonderlijk feit van The Campbells are coming over
i listand van 120 K.M. vol ophef. Enkele ingewijden
jtwofl111611 Slr William wel gecomplimenteerd hebben met
——•uitstekend gehoor. Niet alleen de geweldige afstand,
Ippt waar, maar dan nog 24 uur vóór den tijd. Neen,
jj|f[po°ver zijn wij thans nog niet eens.
Uli O/de mislukte proef er invloed op heeft uitgeoefend,
Wöet Ik niet, maar toen eenigen tijd daarna aan Sir
Willam Preece werd medegedeeld, dat de Britsche rech-
en op de Bell telephoon voor 360.000 gulden konden
worden gekocht, sloeg hij dit aanbod van de hand, met
de woorden, dat de telephoon per slot van rekening
slechts speelgoed was. Die vergissing van Slr William
heeft het Engelsche Gouvernement vele mlllioenen ge
kost. Want later, toen de telephoon niet langer als
speelgoed werd geschouwd, en de rechten gekocht moes
ten worden, was de prijs niet meer dertig duizend,
maar eenige mlllioenen ponden.
Groot als de indruk was, die het over 120 K.M. voort
geplante trompetgeschal op het Engelsche volk maakte,
verzonk die toch nog ln het niet bij den indruk gemaakt
door een tweede groote vinding in hetzelfde jaar 1878.
Want het was in het voorjaar van 1878 dat het groote
Liverpool-Street Station in Londen verlicht werd door
zestien electrische lampen. Dit althans was geen „speel
goed". Ieder kwam het wonder zien. 't Was wel niet vol
maakt, het flikkerde geweldig, maar men had vertrou
wen. Spoedig na het Liverpool-Street Station ging het
South Kensington Museum zich electrisch verlichten,
en ln October van hetzelfde wonderjaar, 1878, werd de
Thames Embankment, dus de openbare straat, waar
ieder er van kon profiteeren, op de nieuwe wijze ver
licht. De Société Générale d'Electricité had daardoor een
contract met de stad Londen gesloten en verlichtte de
Embankment voor dertig cent per lichtpunt en per
uur. Een dure grap! Toen het contract later vernieuwd
werd, was de prijs afgeslagen tot een dubbeltje.
Opgetogen als het groote publiek over dit alles was,
het deed sommige menschen de haren te berge rijzen.
Onder de aandeelhouders van de gasmaatschappijen ont
stond in het laatst van 1878 een ware paniek. Het einde
van de wereld, althans het einde van hun wereld, scheen
aangebroken. Edison, daar ver weg ln Amerika, zoo
heette het, had het middel uitgevonden om de electri-
citeit niet alleen op stations, in museums en straten
te brengen, maar ook in de huizen van iederen burger.
Evenwel, toen bleek dat de nieuwe lamp 15 gulden per
stuk zou kosten, schepte al wat gas was, weer even
adem. En daarbij kwam nog de oppositie van velen tegen
het nieuwe, omdat het nieuw was. In sommige plaatsen
wendde de bevolking, of een gedeelte ervan althans,
zich tot den gemeenteraad, om hun toch dat nieuwe licht
niet „aan te doen". De eerste stad, die gasverlichting
voor straten, pleinen en openbare gebouwen geheel af
schafte, en er electricitelt voor In de plaats nam, was
Godalming, een plaats in Surrey, Z.-W. van Londen, met
een zielenaantal van nog geen tienduizend.
En dit alles begon in Engeland, bij ons waarschijnlijk
nog later, in 1878. Slechts vijftig jaren geleden. Wat
kunnen de volgende vijftig jaren nog niet brengen!
RAADPLKO OMZC LUST VAN SPAARCAOCAUK
poe vóór l5reBR.AS.ftef aam de Kieuwjaarspuzzi*
f2000 GELDPRUZEN I6RATI51» AAN VRAM
KON'ZEEPFABRIEKEN* DE DUIF.
V+t'CMP'PLEINES'DEN DOLDCR
PflBRIKANTEN VAN
Dutfr2eep^i«/iouü»e£fj OuiP-vtTioMflMk
DutP-rolueTzeep. OWE-Z
in
El
Ko
ng
Toen de heer Jean Paul Fredérique Verstraeten,
erendari<9 aan het departement van ludhtvaart op
Kedonk-waardigen Novembermorgen izijn mage-
r door zaohtp-aars flanellen pyarna bekleede, 'been-
M 3 op do geprepareerde geitenlhoiid voor laijro bed
te, was z'n besluit genomen. Onherroepelijk.
'Uzelfden morgen nog, voor hij! om twintig mi-
Stol te? 0V6r nef?en zün werkkamer aan het Plein
'betreden, moest het gebeurd zijn.
lerstiiaeten was een braaf man. Z'n hoofd was
ife jaren kaal; z'n gezicht glom altijidl genoeglijk
an pogingen om het, door een groote udTenbril,
martiaals, althans niet-aliedaagsch-welwi 11 ends.
Keven, waren tot dusverre steed® mislukt. Verder
V i' kl&iQ' van postuur en altijd, zooals dit een
«geaard referendaris past, keurig gek leed.
vrouw Aimanda was twee hoofden grooter
lui] en ook overigens tweemaal zoo omvangrijk.
i za^ Verstraeten eenigszins onder de
to-ifel. Miaar: op ©en allergenoeglijkste wijize.
I in-tWas er ,z3c31 zeer wel van bewust op het de-
Qfw(5iift?.ue^'n*e3/ ve&1* 'en thuis zelfs heel weinig
üMfftin bezitten. Maar met dit weinigje op 't
Wie benomen mm(ieire thuis was hij' wonderwel
i!X)'cila bestuurd© hun keurige, kimderiooize hui®-
en"130 °P «en voortreffelijke wijze. En hoven-
'v &1 Z1'' «'b Jean-Paul. Dit laatste was
Patr-ool °fn' 'def\ bi eraan toe te schrijven dat zij
0011 het departement, wat de
Va 'biervan betreft, ten zeerste over-
öde 1_ ,erstjaet©n liet haar - een vergeeflijke
ifl» 'oprechtho^ f011' waaa -?11 was «°bter z'n eenige
erder ^genover zn vrouw; er gebeurde
nu ind®ra word«n. W»nt dl.p on-
nmoBaliooï» voorhoofd, dat. loo onmark-
VERNIETIGING VAN HET VONNIS GEëlSCHT.
Donderdag is te Arnhem vooor het Gerechtshof op
nieuw behandeld de strafzaak tegen J. Vroege en
Claas Sweris, in verband met den bekenden moord op
23 December 1923 in Culemborg gepleegd op Thomas
en Gerritje van Wiggen. Zooals men zich zal 'her
inneren, besliste het Gerechtshof van 30 September
j.1. naar aanleiding van het requisitoir van den pro
cureur-generaal Mr. Cnopius, dat. het onderzoek zal
worden hervat met het stellen der stukken in handen
van den rechter-commissaris, om uit te maken, of de
getuigen mej. Haveman en De S-male betrouwbaar
zijn en door wie de onderteekende brieven zijn ge
schreven.
Door de deskundigen. Dr. Mesdag en Dr. Schnitzler
wordt verklaard, dat de verklaringen welke mej. Ha
veman aan de psychiaters heeft afgelegd, betrouw
baar zijn. Uit verschillende psychologische omstan
digheden kan dit worden opgemaakt.
Wat betreft de getuige De Smale, zeide dr. Mesdag
nog, dat diens verklaring, dat hij vr v^er leugens had
verteld, volstrekt niet ineens is gekomon, maar na
harden strijd. Dr. Mesdag heeft twee uur bij De Smale
in de cel doorgebracht, op 'het oogenblik, dat deze be
gon te twijfelen, of hij de waarheid zou zeggen of niet.
Dr. Mesdag is toen een ernstig (gesprek met hem be-
bonnen naar aanleiding van een kerstplaatje, dat hij
in zijn cel vond, en over de moeder van De Smale. Ten
slotte na een hevige en moeilijken strijd, heeft De
Smale zijn vroegere verklaringen herroepen.
Vervolgens werd als getuige gehoord mej. de wed.
Haveman, thans wonende te Assen. De president
vroeg haar, wanneer er tot dusver geen verhooren
waren geweest, wat zou u ons dan omtrent deze zaak
kunnen verklaren. Zou u dan vertellen dat u van
de zaken van den verdachte niets weet?
De getuige knikt ontkennend.
President: Dus u weet er niets van?
Verdediger mr. Van der Goes: Heeft mr. Hofdijk te
Tiel bij het verhoor van getuige gezegd» dat S. en V.
bekend hadden?
Getuige beantwoordt deze vraag bevestigend.
President: Mr. Hofdijk zegt, dat dit niet waar is. Het
zou een ernstige blaam zijn voor mr. Hofdijk. Ge
tuige De Smale wordt er door president aan herin
nerd, dat hij zoowel voor de rechtbank als voor (het
hof geheel andere verklaringen heeft afgelegd dan
voor de doktoren in Groningen. Deze laatstgenoemden
hebben u gezegd, dat u de vroeger voor S. bezwaren
de verklaringen hebt verzonnen. De geheele ontmoe
ting met S. en de bezoeken van mej. Haveman wa
ren dus niet waar.
Getuige: Neen.
Mr. Van der Goes: Hoe is De Smale te weten geko
baar haast, overging in den eveneens rimpeiloozen
schedel, koesterde Verstraeten een zondigen harts
tocht, die zich wel. steeds wilde uiten, maar door
den schroom van zijn. vrouw zich niet uitleven kon:
J-ean Paul Fréd'érique was een speler, een bemin
naar van klaverenheer en ruitenvrouw.
Om vijf minuten over negenen van dien Novem
bermorgen dlus staipte Verstraeten het bureau van
het dagblad „Die Haeglbeuaer" binnen, gaf met
een rustig gebaar, vol innerlijke zelfbeheersching,
een- papiertje aan de juffrouw achter het loket en
zeide: „wilt u deze advertentie voor me- plaatsen?"
Snel liet de juffrouw haar oogen over het fijn-
beschreven veleltje papier gaan, zij. las:
Kaartavonid'je.
Beschaafd, rustig, gezin, (geen kind;.)
omtr. Bloemenkwartier, wenscht ken-
nisrn. m. derg, gez. om I X p. w. te
bridgen.
Br. oncL nr. 1883 BiC, bur. v. d. bL
„Voor wiens rekening, meneer?"
„Hm, ja, ziet u, juffrouw, het is voor mijn reke
ning, J'. P. F. Verstraeten, Gou-dregenatraat 888,
maar, wilt u de brieven die er op zullen komen,
vooral niet aan mijn adres toezenden? Him, ik kom
ze hier zelf wel halen, iziet u, dat is voor mijl makke
lijker, voor u trouwens ook, nietwaar?"
„Zooals u wenscht meneer, wilt u direct betalen,
of laten disponeeren?"
Lachend zeide Verstraeten dat hi.il nu al twintig
jaar abonné op „Die Haeghen-aer" was en dus nog
wel zooveel krediet zo-u hebben. Wat de aardige juf
frouw glimlachend bevestigde.
Dien avond, bijl de thee, met de warme pantoffels
en de pijp varinas aan, deed: Jean-Paul erg z'n best
om niet te laten blijken, dat hijl nog meer naar
de krant verlangde dan gewoonlijk' reeds het geval
was. Hij ging zelfs zoo ver toen bij het bekende
klik-klak van de brievenbus en dien daarop- volgen
den d'offen val van de krant op de voordeurmat
hoorde, eerst nog een versche pi.jp te stoppen, zoo
dat Anm&nda, verwondend over izooveel onverschil-
men. waarvoor S. in het 'huis van bewaring te Tiel
zat?'
Getuige: Van Kuiper, rechercheur van politie.
De procureurngeneraal, mr. Cnopius, merkt op, dat
weinig kon worden vermoed, dat 'het proces dezen
loop zou nemen. Wij waren overtuigd, dat De Smale
naar waarheid getuigde. Er was geen reden om aan
de geloofwaardigheid van De Smale te twijfelen. Van
dr. Mesdag heeft men kunnen hooren, hoe De Smale
heeft erkend, dat hij onwaarheid heeft gesproken en
S. ten onrechte heeft beschuldigd. Het doet den pro
cureur genoegen, dat de zaak op deze wijze is ge-
loopen en dat De Smale uit zichzelf tot inzicht is ge
komen om de waarheid te zeggen. Dadelijk heeft spr.
maatregelen genomen dat de verdachten uit voor-
loopige hechtenis ontslagen zouden worden.
(Mej. Haveman vormde steeds een zeer subtiel ma
teriaal. Spr. weet dat uit 'het'psychiatrisch onderzoek
conclusies worden getrokken, die heter niet getrok
ken moesten worden. Wanneer spr. de verklaringen
van mej. Haveman aan de deskundigen door den
zeer doet. dan blijkt, dat zij haarfijn weet de kwestie
van de anonieme brieven en alle omstandigheden die
op pressie wijzen, maar van den moord in verband
met haar man weet zij niets, Getuige geeft procureur-
generaal den indruk, -dat zij de justitie fliuk bijt den
neus heeft (gehad, want het staat bij spr. vast, dat
zij niet gezegd heeft datgene, althans niet alles, wat
zij weet Men -kan, wat de pressie aangaat, de ver
klaringen van mej. Haveman maar niet zoo acceptee
ren. Het is toch onaannemelijk dat van Slobbe, re
chercheur, mej. Haveman reeds in Assen met gijze
ling zou hebben bedreigd. Onjuist is het -dat ver
klaringen van getuige over de anonieme brieven zoo
maar terzijde zouden zijn gesteld door den rechter
commissaris in Tiel en door den rechercheur Slobbe,
wanneer werkelijk dergelijke verklaringen gedaan
waren. De procureur-generaal houdt noch den rechter
commissaris mr. Hofdijk, noch den rechercheur
Slobbe voor zulke sukkels, dat wanneer zij van een
getuige een tip krijgen over een zoo belangrijk ele
ment, zij daarvan geen gebruik zouden maken, en dit
verder zouden hebben uitgewerkt. De procureur-gene
raal gaat daarop het vonnis van de Tielsehe recht
bank na en eindigt tenslotte met vernietiging van
dit vonnis en de vrijspraak van de beide verdachten te
vragen*
De verdedigers aan het woord.
De verdediger van verd. Vroege, mr. H. H. Roobol,
vangt zijn pleidooi aan met de verklaring, gevoeld te
hebben, wie de moordenaars waren. Als eerlijk
mensch 'heeft hij toen gedaan, wat hij meende te
moeten doen. Spr. zal niet op het requisitoir ingaan,
maar (hij wil alleen mededeelen. dat hij naar den
minister zal gaan en dezen verzoeken hem gedurende
veertien- dagen Officier van Justitie te Tiel te maken.
Dan zal spr. aantoonen, wie de moordenaars zijn en
ook dat deze menschen onschuldig zijn. (Applaus van
de publieke tribune).
De verdediger mr. Van der Goes van Naters uit
Nijmegen herinnert er aan, hoe niet lang geleden dn
deze rechtszaal de 'bewering werd geuit, dat het
hoogst zelden voorkomt, dat een onschuldige veroor
deeld wordt. Vonnissen als deze van de rechtbank te
Tiel logenstraffen deze bewering echter wel. Het ver
trouwen van spr. in een deel van de lagere Justitie
in strafzaken is absoluut geknakt.
In de vorige zitting heeft pl. aangetoond, dat De
Smale uit wraak een meineed aflegde, dat mej. Have
man onder pressie handelde en dat anonieme brie
ven door de Collé's geschreven werden.
Pleiter beschouwt deze zaak als zeer leerrijk voor
de toekomst. Wij zoeken, aldus spr., den werkelijken
dader in andere richting en Vroege en Sweris zijn
niet van plan, het er bij te laten, als het O. M. zelf
geen maatregelen neemt.
Spr. wijst er nog op. dat de zaak zeker tot een an
dere oplossing zou zijn gekomen, als niet een der be
langrijkste stukken was zoekgeraakt, n.1. een verkla
ring van De Roode omtrent het overzetten op de 'Lek.
Dit istuk werd gezonden aan den Officier van Justitie
Spr. begrijpt niet, hoe het mogelijk is, dat op een
administratie ©en dergelijk stuk verloren gaat.
Verdachte Sweris verzoekt aan het Hof, onmiddel
lijk in raadkamer uitspraak te doen.
De procureur-generaal: U moet afwachten tot de
zaak is behandeld.
Nadat de procureur dank heeft gezegd aan de des
kundigen voor hun velen arbeid, wordt de zaak ge
sloten en de uitspraak bepaald op heden over veer
tien dagen.
TWEE MIJNWERKERS DOOR VALLEND
GESTEENTE GETROFFEN EN GEDOOD-
Een derde ernstig gewond.
In de Staatsmijnen „Wilhelmina" en „Maurits"
hebben eenige ongevallen plaats gehad, waarbij
twee mijnwerkers het leven verloren en een derde
ernstig aan het hoofd gewond werd.
In de miijn „Wilhelmina" te Heerlen werd de 29-
jarige ongehuwde mijnwerker J. M. Geurts door
vallend gesteente doodelijk getroffen.
In den nacht van Woensdag op Donderdag tegen
vier uur had in de mijn „Maurits" ©en ernsitger
ongeval plaats. Bil het schieten met een dynamiet-
patroon werd de 33-jarige houwer J. Racoline, een
Oostenrijker, door, vallend gesteente getroffen en
onmiddellijk gedood. :Hij laat een vrouw en twee
kinderen achter. Zijn- helper, de 29-jarige Oosten
rijker F. Weisz, werd eveneens getroffen en ernstig
aan het hoofd gewond. De slachtoffers werden on
middellijk uit de mijn gehaald en naar het zieken
huis overgebracht.
Ingenieurs van de Staatsmijnen en van het Staats
toezicht hebben een onderzoek naar de oorzaak van
de ongevalLen ingesteld.
LEZINGEN VOOR HET DEENSCH KONINKLIJK
INSTITUUT VAN INGENIEURS.
Ir. V. J. P. de Blocq van Kuffeler, eerst-aanwezend
ingenieur der Zuiderzeewerken, zal deze maand op
initiatief van de Ver. „Nederland" in -den Vreemde"
in samenwerking met de Zweedsch-Nederlandsche
Vereeniging, eenige voordrachten over deze werken
te Kopenhagen houden. Voor deze voordrachten be
staat groote belangstelling; reeds heeft de Konink
lijke familie den wensch te kennen gegeven, tegen
woordig te zijn. Een van deze lezingen zal wordon ge
houden voor het Deensch Koninklijk Instituut van
Ingenieurs.
T^ e Stockholm worden -de voordrachten herhaald,
een met een populair en een met een meer technisch
karakter.
ligbeid of zelfbeheersching, zeide: „Jépé, je krant is
er!"
Rustig, waardig, -alsof niets ter wereld! hem min
der (belang inboezemde dan de komst van z'n krant,
stopte Jean-Paul zijn pijp geheel volgens de regelen
der kunst af, stak -haar degelijk aan, en ging toen
de krant halen. Op z'n gemak ging hiji zitten, veegd'e
eerst z'n brilleglazen schoon, streek de vouwen van
de krant glad en begon daarna ijverig te leizen.
Hij begon bijl kolom 1 van de eerste pagina: het
Hoofdartikel dat hij: anders altijd' oversloeg.
Daarop het Binnenland, toen Buitenland, Stads
nieuws, Eerste Kamer, Tweede Kamer, Kunst, Lette
ren, Nijverheid, Financiën en Economie, Sociale Kro
niek, alle rubrieken las hij: of bekeek hij! althans
zoolang dat Armanda, de niets kwaads vermoeden
de, wel moest denken dat hij ze gelezen had.
Tot hij, op de, op-een-na-laatste, pagina, zijn ad
vertentie vond.
Even sloot hij de oogen: het moment van den aan
val was gekomen. Toen: „Hm, hm, Arda, ik lees hier
een aardige advertentiewaar staat-ie ook weer
o, ja, hier bovenaanwat zou je daarvan denken,
we hebben al zoo vaak daarover eens van gedachten
gewisseld, en 't is nu net of het zoo wezen moet"
En met tot rust gedwongen stem las Jean-Paul den
tekst van zijn eigen advertentie aan Armanda voor.
Zij was dien avond ln een goede stemming. Jean-
Pauls -oogjes schitterden zoo heerlijk, bijna naief
achter z'n groote brilleglazen en schenen haast te
smeeken; toe, gun mij dat eene pleziertje van m'n
leven nu ook eens. Zoodat het einde van de zaak
werd dat Jean-Paul dien zelfden avond nog een keu-
ri-gen, doch in uiterst diplomatieke termen gestelden,
want je kon nooit weten wie de stellers wel wa
ren, vond Aimanda brief onder No. 1883/BC bu
reau „Die Haeghenaer" schreef. Dien hij, den vol
genden morgen, in de vulkachel van z'n werkkamer
inplaats van in de brievenbus van de krant, stopte.
Het toeval wilde dat er een groot nantal brieven
op z'n advertentie kwam; nadat hij de sollicitanten
die te ver uit de buurt waren eruit had gelegd, ble
ven er nog 26 over. In den vrijen tijd, die een de
partementsambtenaar altijd met een beetje goeden
In het begin van den weidetijd wordt er vanwege
de Vereeniging „Hollands Noorderkwartier" op de
Proefzuivelboerderij te Hoorn een cursus ter opleiding
van voormel'kers gegeven. Het aantal practische les
sen bedraagt 8. Deze hebben plaats voor de eene groep
van 5 leerlingen 'smorgen-s, voor de andere 's avonds,
iedere week één les. Verder zijn er een paar theore
tische lessen.
Om tot den cursus toegelaten te kunnen worden, is
het noodzakelijk, dat men geregeld melkt, en dat
men op 1 Jan. minstens 18 jaar oud was.
De kosten van deelneming bedragen f15.Voor
inlichinigen vervoege men zich tot den Secretaris Dr.
Schey te Hoorn. (Zie advertentie.)
BIJ AFSLAG VERKOOPEN.
Bij wijze van proef zal de boter, welke op den
marktdag te Puimerend in de Boterbal wordt aange
voerd, bij afslag verkocht worden.
De eerste boterveiling werd Dinsdag gehouden en
had een bevredigend verloop.
De aangevoerde boter bracht gemiddeld f2.35 per
K.G. op.
Het is algemeen bekend, dat er in den Zijpe en
Hazepolder reeds jarenlang een vrij hevige strijd be
staat, tusschen de bezitters van contribuabele landen
eenerzijd-s en bezitters van egalements- en nollen-
landen anderzijds en wel over de heffing wian lasten.
Beide partijen verlangen naar een oplossing en het
Bestuur van den Zijpe en Hazepolder heeft dan -ook
vorig jaar den wensch te kennen gegeven dat deze
ingewikkelde zaak door een onpartijdige commissie
zal worden onderzocht en eventueel een oplossing
aan de hand doen.
Ged. Staten dezer provincie zijn op dit verzoek in
gegaan en hebben thans deze z.g. cla&sificatiecomi-
missie uit onpartijdige personen samengesteld, door
als leden dezer commissie te benoemen de heeren G.
Nobel, Lutjewinkel, J. Burger, Harenkarspel en W.
Balk, Alkmaar.
We vernemen, dat jl. Donderdagmiddag de eerste
conferentie van de Commissie heeft plaats gehad en
wel met het Dag. Bestuur van den Zijpe- en Haze
polder.
wil nog wel kan vinden, schiftte hij deze 26 zorg
vuldig, tot hij, na lang wikken en wegen, de familie
de Breukelaar, uit de Dahliastraat, tot stellers van
zijn advertentie promoveerde.
Met het van zijn hoogsten chef, den minister, af
gekeken zeil- en schippertalent wist Verstraeten de
zeer gevaarlijke en al zijn diplomatieke gaven ge
heel in beslag nemende, correspondentie tot een
goed einde te voeren en, nadat de wederzijdsche ken
nismaking achter den rug was behoorde het weke-
lijksche kaartavondje al spoedig tot een der meest
gewaardeerde gedeelten van de Verstraeten's gees
telijken inboedel. En Armanda moest al spoedig toe
geven dat het toch- wel gezellig 'was wat ze trou
wens altijd wel beweerd had, voegde ze er met echt
vrouwelijke logica aan toe. Na eenige weken was
Verstraeten geheel genezen van de gewetenswroe
ging over z'n gepleegde, zij het dan slechts denk
beeldige -huwelijksontrouw en aan de vele slapelooze
nachten -die hem het nemen van 't besluit gekost
had, dacht hij heelemaal niet meer. Hij' zag niet hoe
het onheil met groote schreden het Bloemenkwar
tier naderde
J Tot einde December, op een donkeren middag om
half vijf, het Noodlot, als wissellooper verkleed, op
j Verstraetens electrische schel drukte. En nog ver-
stond hij de roepstem niet
Hij hoorde Armanda slechts verwonderd tegen
den looper zeggen „dat ze er niets van wist, maar
dat het natuurlijk wel goed zou zijn". Daarop kwam
ze haar huishoudbeurs halen, doch op Jean-Paul's
vriendelijke vraag „wat of er was", kreeg hij geen
antwoord. Teen de looper weer weg en de voordeur
in het slot gevallen was, kwam Armanda binnen,
en legd'e' zonder een woord te spreken, een voor
„Voldaan" geteekende kwitantie voor Jépé op ta
fel, van het dagblad „Die Haeghenaer", wegens ge
plaatste advertentie „Kaartavondje".
Al werden de Breukelaars die week niet afge-
zeg'1, de stemming was er niet recht. En zij keerde
pas terug toen Jean-Paul allerootmoedigst beloofd
had voor Armanda nooit meer één enkel onder
deeltje van zijn, overigens toch zoo onschuldig,
denkleven verborgen te zullen houden.
