lliinm Biiiis-
ii- Laill
HET KASTEEL
VAN GRANIET
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co, Schagen.
Eerste Blad.
Blnnenlandsch Nieuws.
Bloemententoonstelling te Breezand.
Feuilleton.
De Alkmaarsche Ziekenhuisquaestie.
Brandwonden
"I
Kloosterbalsem
Dinsdag 14 Februari 1928.
SCHAGER
71ste Jaargang No. 8203.
COURANT.
blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
ig en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgen^ 8 uur, worden Adver-
itiën nog zooveel mogelijk in het eeratuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 8 maanden f 1.65. Losse nummers 8 eent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend
pu nummer bestaat uit twee bladen.
utstekend geslaagde tentoonstelling.
ZaterdagimMdia« ihad de opening püaata der ten-
oonstellin'g van geforceerde bolgewassen, gebou-
en door de afdeeling Anna Paulowna de» Vereeni-
injr Bloembollencultuur.
De voorzitter, de beer D. Lubbert, 'heette die aan-
fezigen hartelijk welkom', iin bet bjj!zonder den
eer Krelage, voorzitter, benevens de andere ver-
genwoordigera van het Hoofdbestuur; den beer
Dister, vertegenwoordiger de» Kamer van Koop-
audel voor Hollands Noorden1; DEL en W. en ver
leden van den Geemeenteraad; Dlj'kgraaf en
loogheemraden van den Anna P&ulownapolder,
uryleden en pers, terwijl dank werd gebracht aan
i gevers van médailles of geldelijke bijdragen en
orts aan allen, die tot het tot stand komen dezer
toonstelling hadden medegewerkt.
Jaarna kreeg de beer A. van den Berg bet woord,
in herinnering bracht, boe 15 jaar geleden bier,
dezelfde plaats, de afdeeling! werd gesticht, die
en nog zóó klein was dat izij slechts bestond uit
t Bestuur en nog 1 lid. Thans telt de afdeeling
eds ruim' 100 leden en zij! is nog immer groeien-
En al die kweekers zijn harde werkers, zooals
een artikel van een der vakbladen werd beweerd,
aar daarop is, meent spreker, toch ook nog Wel
enkele uitzondering, al moet de bewering in
ofdzaak worden erkend.
heetr Krelage, sprekend namens bet Hoofdbe-
tuur, verheugde zich over den bloei der afdeeling,
ie uit zoo klein begin in enkele jaren tot een af-
leefling van beteekenig was geworden, alsmede over
[de staag toenemende bollencultuur in deze streek,
j die daartoe izoo uitermate geschikt was gebleken,
terwijl de heer Kotster verklaarde, dat de Kamer
[van Koophandel van den aanvang af de boliencul-
jtuur alhier met groote belangstelling had gadege-
ilagen. 'Hij' hoopte van harte, dat deze tentoonstel-
ing een succes voor de afdeeling mocht wezen en
zeer nog dan reeds het geval was de aandacht zou
ostijen op dit punt van Noord-Bolland, een aan-
acht, die het zoo ruimschoots verdiende. Spreker
iesloot met den wensch, dat de kweekers in de
oekomst nog meer ijver aan den dag mochten
9fff?en, in het belang dezer gemeente en in het
elang van dit gewest.
Hierna werd door den voorzitter aan Bdrgemees-
er Lovink' verzocht, de tentoonstelling officieel' te
►penen, die dit deed met ongeveer de volgende rede:
Mijhheer de Voorzitter! Bamea en Heeren!
Het is nog maar weinige weken geleden, dat ik in
;t zelfde gebouw van den beer Bonst het voorrecht
;enoot, de eerste Bloeanbollenveiling te Breeizand
te mogen openen, waarbijl ik de gelegenheid' had1
JJQt enkdle cijfers aan te toonen, de enorme vlucht
ale de bloembollencultuur in deze' gemeente in en
hele jaren genomen heeft,
w groote belangstelling en kooplust, zoowel door
oen handel als door de kweekers reeds bij' de eer
DOOR ETHEL M. DELL
Bewerkt door Jhr. R. H. G. NAHUYS.
HOOFDSTUK XH.
de prets.
f». i'6t haar uitroeP onbeantwoord voorbijgaan, doch
rUn1" onbewee&hjk aanzien, als had hij nooit eer-
nd *°0gea op baar ïaten rusten. Zij keken doorbo-
i-hfloiU een Soort van Ijzig ingehouden woede. Zij
dat de wreede trek om zün mond haar
du '®0 ®terk was opgevallen.
^draaglijk eerste dle 8pralc stilte scheen haar on-
^urke!" zeide zij. „Wat is er aan de hand?"
d l. op haar toe met een vlugheid als werd hij
aalt en" bleef vlak voor haar staan en
fa Wodeivr^g het gelaat „Wat doe je hier?" was
kromp ineen, zóó onheilspellend
fabm* ,sne* ovarwon zij haar zwakheid. Zy rees
W binw i leng:te °P en stond tegenover hem. „Ik
Woord. g men om ®uy te zoeken." gaf zij ten ant-
A*? eea om rieh heen; deze was zoo scherp
Cd«,™aard;J "En J0 "wacht nu hier op hem?'
?oelde Z een oo&enbllk haar bezinning kwijt. Zij
eldfl rv,u ,i°ed sne* naar haar voorhoofd stijgen. „Men
M dath« hier zou komen," zelde zij.
looh ziin zwlteen, bijna alsof zij niet gesproken had,
im t' hield hij onbarmhartig op haar geves
'hom hebban?" Verwarrin8' bemerkte. „Wat moet j<
raad p°ö*!?eii,kl?nken aJs het knappen van een Istaal-
arde alleen deed haar rillen. Met ver-
ilj Was n, was zi^ h!t haar slaap wakker geschrikt,
er ïelfverdedIglngÖre^ °P aanSaan van e6n «trljd
'«"o^vï.146 e? «"middellijk voelde rijn Jumd ete-
Ut oocrenKiUv Scho^der- Het leek haar alsof zij tot op
ïAcht vnn 110 geweten had wat woede was. Alle
wTh flcheen haar tot 6ón ontzaglijke
ste veiling aap den dag gelegd, ia wel het beste
bewijs dat de vrees, door pessimisten wed eens geuit,
dat van de hier gekweekte bollen dit nog niet ge
bleken was en dat wel eens 'kon tegenvallen, allen
grond mist. Neen, mijnheer de voorzitter, het is in
tegendeel nu reeds van algemeene bekendheid, dat
de groei van de bollen in deze gemeente zelfs de
hoogst gespannen verwachtingen' nog verre heeft
overtroffen. Eln mocht er nu nog iemand worden
gevonden, die de uitstekende broei kracht on
zer bollen nog in twijifel1 zou willen trekken, dan zal
deze tentoonstelling waar uitsluitend bloemen wor
den getoond van bier geteelde bollen, zeer zeker op
afdoende wijize en voorgoed demonstreeren, dat de
in Anna Paulowna geteelde bollen in groootte noch
kwaliteit, in broei- zoomin al® in groeikracht, kort
om, in geen enkel opzicht achter staan biji de pro
ducten, gewonnen in de centra der bloemcultuur in
Zuid-Holland,
(Daarom, mijnheer de voorzitter, voldoe ik met het
meeste genoegen aan Uw wensch, deze tentoon
stelling te openen. Eb bracht ik' op de eerste veiling
hulde aan de veilingsvereeniging voor het door haar
genomen' initiatief, hier, M. de V!., breng ik de
Vereenigang voor Bloembollencultuur, afdeeling An
na Paulowna gaarne hulde en dank' voor het organi-
seeren dezer tentoonstelling. Want het wil mij
voorkomen, M. de V., dat een veiling en zoo nu en
dan een tentoonstelling bij elkaar beboeren als twee
deelen van één geheel: Op gelukkige wijize vult het
tentooinstellingscomité het werk der veilingocom-
mdssie aan. De veilingsvereeniging noodt hier de
koopers, uw tentoonsteTilingsoomité demonstreert
den handelaars en liefhebbers de goede kwaliteit dier
aangeboden producten.
Dat gij1 daarin thans volkomen heslaagd zijt zal
ieder, die straks deze tentoonstelling in oogenschouw
neemt volmondig cmoeten erkennen. Eln al had ook
de jury, dit uit al1 dat schoone het mooiste en beste
had te puren, een zeer zware taak te volbrengen,
de erkende groote vakkennis der heeren waar
borgde ons niettemin biji voorbaat een juiste b&-
oordeeliing.
Ik wensch Uw vereeniging, M. de Y„ met deze
tentoonstelling het succes toe, dat zij Inderdaad
verdient. Ik hoop, dat deze tentoonstelling er toe
moge bijdragen, om aan aan onze bollen nog meer
dere bekendheid te geven, tot voordeel van onze
kweeker», tot sterking van den handel en tot zegen
van onze mooie gemeente Anna Paulowna.
Hiermede, M. de V„ verklaar ik deze bloemen
tentoonstelling voor geopend!
Toen werd het gordijn opengetrokken, waardoor
on®, terwijl het daar buiten nog zoo guur en vol
wintersche doodschheid was, plotseling een blik op
©en zaal vol frischi en kleurig gebloemtC werd ver-
srumid. EP een ©ogenblik later daalden do aanwezi
gen het podium af, om die kleurenweelde van
bloeiende hyacinthen, tulpen en narcissen meer van
nabij' en in onderdeelen in oogenschouw te nemen.
De beoordeeling der Jury heeft geleid tot de volgende
Bekroningen!
Gouden medaille voor verdienstefliijksta inzending:
No. I, N.V! J. Onderwater en Co,
Verg. zilveren -kruis voor idem No. II, J. P. de
Goede Szn.
Gouden medaille voor DUhfbl vroege tulpen, J. P.
de Goede Szn.
Gouden med. voor Enk. vroege tulpen, Firma Hein
v. d. Berg en Zonen.
Gouden med. voor Hyacinthen, N.V. J. Onder
water en Co.
Verg. zilv. med. voor Narcissen, J. P. de Goede Ste.
Zij sidderde van het hoofd tot de voeten als was zij
door een zweepslag getroffen. „Burke! Wat bedoel je?"
riep zij wanhopig uit. „Je moet je moet krankzinnig
zijn."
„Geef mij antwoord," beval hij.
Hij hield haar vast als een schroef. Het ijs in zijn
oogen was een vlam geworden. Haar hart bonsde als
dat van een klein vogeltje dat tracht te ontsnappen.
„Ik ik begrijp niet waar je op zinspeelt," bracht
zij hijgend uit. „Ik heb niets verkeerds gedaan. Ik ben
hem achterna gegaan, om te zien te zien, of ik hem
terug kon nemen."
„En waarom ging je dan in het geheim?" vroeg hij.
Zij schrok terug voor het onverdraaglijke onderzoe
kende in zijn oogen. „Ik wenschte hem te spreken
alleen," zeide zij.
„Waarom?" herhaalde hij. „Geef mij antwoord! Geef
mij antwoord!"
Zij antwoordde hem niet. Zij kon het niet En in de
thans volgende stilte scheen het haar dat iets in haar
binnenste iets dat doodelijk gewond was geweest
brak en stierf.
„Zie mij aan," beval hij weder.
Zij hief een aschgrauw gelaat tot hem op. Zijn oogen
hielden de hare vast en de kwelling van deze hel had
zij eveneens te doorstaan.
„Zeg mij do waarheid!" ging hij voort. „Ik zal weten
wanneer Je liegt. Wanneer heb Je hem het laatst ge
zien?"
Zij schudde het hoofd. „Zeer lang geleden. Eeuwen
geleden. Vóór Je de farm verliet."
De gedachte aan zijn vertrek, zijn aanraking, zijn
lach, kwam bij deze woorden in haar op. Zij had een
misselijk gevoel, alsof alles om haar in het rond draaide.
„Waar heb je den laatsten nacht doorgebracht?" vroeg
hij nu.
„Te Rltzen". Haar bloedelooze lippen schenen zich
werktuigelijk tot spreken te openen. Zij zelve stond daar
als het ware geheel buiten door haar gevoelens over
mand.
„En je reisde hierheen per spoor alleen?"
De stem van haar rechter maakte haar sluimerende
zinnen wakker en dwongen haar schreven haar bijna
het antwoord voor. z
„Ja alleen."
„Je had dus afgesproken elkander hier te ontmoe
ten?'
Nog steeds duurde de marteling voort, en zij verwon
derde zich dat zij de smart daarvan zoo weinig voelde.
Doch het gevoel kwam bij haar terug. Zij wachtte het
doch vreesde het tevens.
Zij antwoordde zonder eenige zichbare poging. „Neen
Ik reisdo hem BJahterna. HU weet niet dat ik hier
ben."
Verstopping
Poster's
Alom verkrijgbaar
Als gij last hebt van
gedruktheid, schele
hoofdpijn, het zuur,
prikkelbaarheid, enz„
als gevolg van ver
stopping, gebruik dan
Foster's Maagplllen,
het Ideale laxeermid
del.
Maagplllen
f 0.65 per flacon.
Verg. zilv. med. voor Darwins, AL an C. WaUer».
Zölveren medaille voor DUbto. vroege tulpen, J. C.
de Goede Szn.
'Zalveren med. voor EinJk!. vroege tulpen, Van Kes-
sel en Prins.
'Zilveren med. voor Hyacinthen„ EL Wittemaa.
iZilveren med. voor Narcissen, N. VI J. Onder
water en Co.
Zilv. med. voor Darwins, Collectieve ine., Firma
Hein v. d. Berg en Zonen.
Zilv. med. voor beate kist dubb. vroege tulpen,
Firma Hein v d, 'Berg en Zonen.
-Zilveren med. voor beste kist enik. vroege tulpen,
J. P. de Goede S'zn.
Zilv. med. voor beste mand Hyacintben, NI V! 1.
Onderwater en Co.
Zilveren med. voor Darwins, J. P. dé Goede Sten.
Bronzen med. voor Bijgoed, Van Keesel en Prins,
De tentoonstelling bleeft tzich, vooral ZJondag. in
een druk bezoek mogen verheugen.
de zekere „voorwaarden", die groote
verwondering in den alkmaarschen
baad wekten.
In verband met dien tot den raad van Alkmaar ge-
richten brief door het bestuur der stl'ohting „Alk-
maarsch Neutraal Ziekenhuis", waarbij werd mede
gedeeld, dat het bestuur de ingezamelde gelden
f 150.000) onder zekere „voorwaarden" tegen een
rente van 4M ter beschikking der gemeente wilde
stellen, welk schrijven in den raad groote verwon
dering wekte en door den burgemeester als een zeer
ernstige belemmering voor een goede afwikkeling
van het Ziekenbuisvraagstuk werd beschouwd, ver
neemt de Al km. corr. van hét HsM. nader, dat het
zijn pijnlijk en duren lang omdat dehttid
vernield is. Akker's Kloosterbalsem er op
verdrijft dadelijk de pijn, doet de blaren
verdwijnen en ge houdt geen 1
kii
,Geen goud
zoo goed'
„En toch laat Je Je doorgaan voor zijn vrouw?"
Dat voelde zij. Dit rukte haar apathie onweerstaan
baar aan flarden. Het was als sneed een mes haar door
de ziel. „Dat", zeide zij bijna onhoorbaar, „moet een ver
gissing zijn."
„Dat is het ook," hervatte Burke. „De grootste ver
gissing van je leven. Het is jammer dat je je toevlucht
nam tot een leugen tegenover mij. De waarheid zou je
veel beter van pas gekomen zijn." Zij deze woorden had
hij haar losgelaten en zich minachtend van haar afge
wend.
Een oogenblik was haar verlichting dat hij aanstal
ten maakte tot vertrekken zóó groot, dat het voornemen
dat hiermede gepaard ging, haar geheel ontsnapte. Toen
ging haar plotseling een licht op. Hij zou zijn best doen
Guy te vinden.
In een oogwenk viel haar lijdelijkheid van haar af.
De noodzakelijkheid van handelen dreef haar voor
waarts. Met een kreet snelde zij naar de deur, bereikte
deze eerder dan hij, en plaatste zich met den rug er
tegen. Met dien moordenaarsblik in de oogen kon zij hem
onmogelijk laten gaan.
„Burke!" hijgde zij. „Burke! wat ga je doen?"
Hij bracht zijn lippen een weinig van elkander en zij
zag zijn tanden. „Je zult hooren wat Ik ga doen la
ter," zeide hij. „Laat mij nu voorbij!"
Doch zij bleef waar zij was. Haar verdoofde zinnen
waren thans tot het hoogste gespannen. Haar eenige
daad van lichamelijke Inspanning scheen haar de
kracht tot lijden hergeven te hebben. Zij stond voor
hem, haar boezem heftig op en neer gaande door kramp
achtig Ingehouden snikken, die geen tranen van ver
lichting of verwijdering van welken angst ook, met zich
brachten.
„Je zult Je zult niet voorbijgaan," zelde zij.
„Niet niet op deze wijze! Burke, luister! Ik zweer
je ik zweer Je..."
„Dat is niet noodig," viel hU haar in de rede. „De
eed van een vrouw, wanneer deze haar laatste uitkomst
is, is van geen waarde. Later zal ik met jou afhande
len. Laat mij voorbij!"
Het bevel kletterde neer als een stoomhamer. Doch
niettemin weerstreefde zij hem nog, zich dwingende
haar kalmte te bewaren, al den moed van een wanho
pige bijeengarende teneinde hem te kunnen weerstaan.
„Ik wil niet!" zeide zij en mét deze woorden richtte
zij haar slanke gestalte in haar volle lengte op, zich
tegen hem teweer stellende en haar laatste verschan-
sching opwerpende.
Toen hij zag dat zij besloten was tot het uiterste te
gaan, veranderde zijn gelaatsuitdrukking. Zij stond te
hijgen, doch overigens verried haar houding dat zij van
geen wijken wist. Zij zou stand houden tot het allerlaatst
ÉK cmtwtntiri êen angstwekkend stilzwijgen oen zwij
bestuur reeds bij' schrijven van 30 Oct. 1926 den raad
heeft medegedeeld, dat de gelden onder nader vast
te stellen voorwaarden zouden worden afgedragen.
Deze voorwaarden zijn reeds door ons in ons num
mer van Zaterdag meegedeeld naar aaaaleiding
van de gehouden raadszitting van vorige week
Donderdag. Het bestuur der stichting heeft reed#
in een in Januari 1925 verzonden circulaire uiteen
gezet dat het van zelf apekend ia, dat zorg gedra
gen zou worden dat de neutraliteit van het Centrale
Ziekenhuis voor altoos verzekerd zou zijn, terwijl
teven® duidelijik uit de circulaire bleek, dat de ver
trouwensmannen dargenen, die hun bijdragen schon
ken het bestuur der stichting niet zonder
meer, de geldiep, aan de gemeente konden schenken.
Immers, naast de lichamelijke verpleging zou er
voor worden gewaakt, dat aan ieder de verzorging
zijner geestelijke belangen volkomen wordt vrijge
laten", zegt de circulaire. De toenmalige leden van
den raad wisten dus aldus is de meening van
het bestuur dat het comité de geldén ter beschik
king der gemeente wilde stellen, onder voorwaar
den, die nader zouden worden vastgesteld.
Nadat de geld-inzamelingen waren beëindigd, is
aan alle comité'®, die in het hoofdcomitó vertegen
woordigd waren, een circulaire gericht, waarhij was
ingesloten een oproeping tot eene vergadering van
het geheel hoofdcomité, waarin zou worden behan
deld een bij de oproeping gevoegde ontwerp-acte,
houdende de oprichting van eene stichting. Alle le
den van het hoofdcomité waartoe ook behoorden
■de door de sub-com'ité's aangewezen vertegenwoordi
gers, kregen de gelegenheid schriftelijk hun be
zwaren of opmerkingen in te dienen bij het 'bestuur,
Principieel werd tegen het ontwerp geen enkel be
zwaar ingebracht en behoudens enkele onbelang
rijke wijzigingen, werd de ontwerp-acte in de ver-
gadering van het hoofdcomité vastgesteld. Deze acte
du bevat de bepaling, dat de stichting aan de ge
meente Alkmaar f 150.000 zal leenen tegen 4% op
de voorwaarden, reed» door ons in het raadsver-
slag gemeld.
Die stichting, vertegenwoordigd door haar bestuur,
beeft dus in opdracht gehandeld van het hoofd
comité, dat als orgaan van degenen die bjijldroegen,
moet worden beschouwd, om het geld ter beschik
king van de gemeente te stellen in den vorml'eener
geldleening, met beding van restitutie der bedon
gen rente door de stichting aan de gemeente, met
dien verstande, dat, als voor de gemeente onafwijs
bare voorwaarden in de acte moeten worden opge
nomen, de bedingen in den brief van het bestuur,
genoemd onder 1 sub a, b en 3 (reeds door ons ver
meld) vervallen. Hiervan mag het bestuur der stich
ting niet afwijken. Voorts bevat de acte, waarbij dé
stichting werd opgericht, nog eenige bedingen, die
in de acte der geldleenmg zoo mogelijk moeten
worden opgenomen; dat zijn de bepalingen ge
noemd onder sub 1, 3 en 3 (reeds door ons vermeld),
Het bestuur der stichting meent in ieder geval ver
plicht te zijn krachtens den stichtingsbrief ook deze
voorwaarden aan de gemeente voor te leggen.
Gelukkig echter is het bestuur óók van mieening
dot nader overleg met de gemeente nog mogelijk is*
Het is te verwachten, dot dit nadere overleg vóór
de eerstvolgende raadszitting plaats heeft en te
hopen dat dan eene bevredigende oplossing zal
worden verkregen, waardoor wij zioo spoedig moge
lijk het nieuwe neutrale ziekenhuis zullen kunnen
openen!
Intusschen gelooven wij, aldus besluit genoemde
corr., dat in het algemeen gesproken de schenkers
der bijidragen van f150.000 niet anders hebben ge
dacht, dan dat de geldien zonder meer aan de ge
meente voor den bouw van het ziekenhuis zouden
gen, dat alleen door haar hijgende ademhaling verbro
ken werd Haar oogen waren in de zijne geboord. De
verandering kon haar niet ontgaan zijn, doch zij sloeg
haar oogen niet voor zijn blik neer. Van terugkeeren
was voor haar thans geen sprake meer.
Eindelijk opende de man den mond, en zijn stem
klonk volmaakt bedaard, bijna klankloos. „Je deed be
ter, mij door te laten," zei hij.
Zij maakte een snelle beweging, want in die stem,
zoo koud als staal, lag iets wat haar van schrik deed
ophouden met kloppen. Was dit Burke de man op
wiens goedheid zij had gebouwd, vanaf het eerste oogen
blik waarin zij in dit land van vreemden den voet ge
zet had? Of had zij hem vóór dit oogenblik nooit ont
moet?
Haar angst kende geen grenzen. Zij keerde zich om,
daar haar instinct haar tot gehoorzamen dreef. Doch
hetzelfde oogenblik flitste de gedachte aan Guy Guy
in doodsgevaar haar door het brein. Zij weifelde een
seconde, en vocht den hevlgsten tweestrijd uit, waarbij
het haar in het hoofd duizelde en iets haar toeschreeuw
de toe te geven. Toen draaide zij met een bliksemsnelle
beweging den sleutel om en nam hem uit het slot. Een
oogenblik liet ze hem in haar hand liggen, om hem
vervolgens met een half gesmoord geluid diep in haar
boezem te laten glijden.
Haar oogen schoten vlammen in haar doodsbleek
aangezicht, toen zij zich opnieuw tot hem keerde. „Mis
schien zul je me nu gelooven!" riep zij hem toe.
Hij deed één enkelen stap voorwaarts en greep haar
bij do polsen.
„Vrouw!" zeide hij. „Weet je wat je gedaan heb?"
De hartstocht die uit zijn blik laaide, trof haar diep.
En toch ontwaakte er in haar binnenste een kracht,
die haar als het ware in haar nood te hulp kwam. Zij
wierp alle vrees van zich af. Zij had het eenige gedaan
wat voor haar open stond eh wenschte geen stap terug
te treden.
„Nu moet Je me gelooven nu!" hijgde zij. „Geloof
Je me nu?"
Hij hield haar polsen ln een ijzeren greep, woest, zon
der genade, haar knellende als in een val. „Waarom zou
ik je gelooven?" vroeg hij en in zijn stem lag een klank,
die moeilijker te verdragen was dan zijn woorden. „Heb
ik eenige bijzondere reden Je te moeten gelooven? Heb
Je me die ooit gegeven?"
„Je kent me," zelde zij. terwijl het hart haar in de
schoenen begon te zinken.
Hij maakte een kwetsend geluld, te bitter om een lach
te mogen heeten. „Ken ik je? Ben ik ooit zooveel voor
je geweest als die duivel, die zich met Kaffervrouwen
hoeft afgegeven* zoo lang hij hier verblijf gehouden
hoéft?"
Wordt vervolgd.
