Alpien Bleu:-
PUROL
Donderdag 3 Mei 1928.
71ste Jaargang No. 8248.
Uitgevers: N.V. vJl TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
„Weg met stof en spinrag".
Waar- bloeiende steden en dorpen
grootendeels in puin vielen.
Feuilleton.
eenphuTia.
Ovg/zjCbcwz.
<Dun£pfi
&ana
Kö,
Wüzgeki/ndL
SCHAKER
COURANT.
Mraitmit- luloovllil.
blad verschijnt viermaal per Woek: Dinsdag, Woensdag, Donder
en Zoterdag. Bil Inzonding tot 's morgens 8 uur, 'worden Advor-
nttön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.05. Losse nummors 0 cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.'
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Schagen, 3 Mei 1928.
De „schoonmaak", het schrikbeeld van zoo niet
le mannen, dan toch zeer zeker voor het meeren
et, la weer in vollen gang. Gelukkig hij, die wan
eer hij het geluk heeft, niet met werkeloosheid te
jn gestraft, er op uit stapt om z'n arbeid hier of
ders te verrirhten. en bij terugkeer even om een
jekje gluurt, en tot z'n groote vreugde merkt, dat
stoel weer op het zoo geliefde plaatsje staat.
Minder gelukkdg hij, die wel de geesel der werke-
wheid zich over den rug voelt striemen, met de
irkersknuisten in de zak, zonder doel, do straat
slentert, maai dan toch, nu ja, hoe dan ook, „uit
„roesemoes" is"!
Echter óók hier kan mon zien dat elke medaille
sn keerzijde heeft. Luister, of heter lees maar.
Ook bij mij' thuis „groote Jaarlijksche schoen
aak!" Mij werd de plaats aangewezen voor de boe-
inkast, met het „parool" daar moet jij Je nu maar
ns mee bezig houdenI Gehoorzaam aan de „wet
in schoonmaak" begon ik ietwat wanhopig uit te
ikken. Echter vergat ik heel gauw het doel, me
mRewezen taak en zat ik in me „ééntje" te mid-
3n van al m'n beste vrienden en kwam mij een in
nden, n.1. een boek, dat ik in langen tijd niet had
lezen. Het wonder mooie boek van „Specht",
heologie en Wetenschap**. Eb nu las ik weer de
erkwaardige mooie passage, merkwaardig ómdat
e woorden tot op den dag van heden nog even ac-
eel zijn, dan toen deze geleerde ze neerschreef, nl.;
„De geschiedenis van alle oorlogen heeft be
wezen, hoeveel onheil .bereid is aan de volkeren
door het afstaan van het recht op oorlogsver
klaring en de noodzakelijkheid getoond, om dit
recht weer in handen te doen nemen door de
volkeren als een onvervreemlbaar recht, dat ln
sommige gevallen door de parlementen, in an
deren door volkstemmdng moet worden uitge-
oofend. En opdat «de volkeren spoedig zullen 'ko
men in het bezit van dit recht, roepen wij hun
I de schoone woorden van deni dichter toe, aan-
hevelende om ze ter hand te nemen:
aolang ge aan goden bidt vol angstig vreezen,
ui wie Uw bloed, bij stroomen hun gebracht,
Dor steen op steen een sterk cement zal wezen
j t bouwen van de burchten hunner macht.
>olang kanongebulder U in de ooren
e leer van bloed en ijzer dreunend bromt,
ia woeste horde d'oorlogskreet doet hooren,
e 't angstgegil der volkeren vertoont,
oh menschenmoord aan moorden vast komt
hechten,
iirft vrijheid hier op aard' niet uit te rechten.
lolang de mensoh blijft bloedig oorlog kweeken,
ït dweepen afgericht met macht en eer,
fat nut ons dan des huichelaars vrome preken
ui naastenliefde in Christus reine leer?
in menschenmin wilt ge U de apost'len heeten,
le kinderen U van éénen vader noemt;
)ch roof en moordlust zengen U 't geweten,
ij is 't die U tot wild gedierte doemt.
•olang nog volk'ren wreed elkaar bevechten,
feet liefde op aard' geen zegen aan te rechten.
reekt! wilt ge waarheid, liefde '<t Uwe noemen?
wordt dan menschen zonder huichelarij!
'ilt ouden haat en werk ten igrave doemen,
Uean de mensch geworden mensoh is vrijl
Blijf steeds in harmonie met de eeuw'ge wetten,
Dde ge in natuur gestadig werken giet;
Geen zwaard zult ge om geloofsverdeeldheid wetten,
't Schiep wel verdierlijking, doch menschen nietl
Wilt ge U op aard' een krans van bloemen vlechten,
Komt U dan aan de horst uws broeders hechten!
Uit Speoht's Theologie en Wetenschap.
JOH VAN DE LAAN.
DE ECONOMISCHE GEVOLGEN VAN DE
BEVINGEN IN BULGARIJE.
Bij de ontzaglijke aardbevingsramp, die Bulgarije
teisterde, zijn meer dan duizend vlerk, kilometers
van hot welvarendste^ deel van het land verwoest.
De rechtatreeksche schade, hierdoor aangericht, be
draagt reeds &0 millioen gulden, afgezien van het
niet te begroeten bedrag aan verdere schade. Ten
einde de landbouw en nijverreid opnieuw te doen
bloeien, zullen groote sommen gelds noodig zijn,
doch waar zulks uit eigen middelen onmogelijk is,
zal krachtige hulp van buiten volstrekt vereischt
zijn. Alleen wanneer dit laatste op ruime schaal en
spoedig geschiedt, izal Bulgarije de economische ge
volgen, die de ramp voor dat land heeft, te boven
kunnen komen.
Het is de vruchtbaarste vallei van het land,
schrijft de Balkancorr. van de N. R. Qt, de vallei
van de Martiza. die verwoest ia door een reeks van
hevige aardschokken. Vier bloeiende «teden, Philip
popel met over de 100.000, Tisjirpan met ruim 12.000,
Haskovo met ongeveer 10.000, en Borissovgrad met
5500 inwoners, zijn geheel (Borrisaovgrad) of grooten
deels in puin gevallen. Een tiental welvarende, rijke
dorpen in de omgeving hebben hetzelfde lot-onder
gaan.
Philippopel, de oude hoofdplaat® van het voor
malige Oost-Roemenië, telde een goede 22.000 huizen
en gebouwen, waarvan 60 pet. geheel zijn vernield
of zoodanig beschadigd, dat ze onbewoonbaar zijn
geworden. Onder de met den grond gelijk gemaakte
groote gebouwen bevinden zich groote tabaksmaga
zijnen, tabaksfabrieken en ook de beetwortelsuiker-
faibriek, een- der vijf die Bulgarije en ten deele ook
Giekenland van suiker voorzien. Duizenden arbeiders
zijn daardoor werkloos geworden. Twee der vier
hospitalen en ziekenhuizen, de voornaamste scholen,
clubs en schouwburgen liggen tegen den grond.
In de dorpen is het al evenzoo gesteld. Van de
groote landbouwschool te Sadovo met haar wetem
schappelijke verzamelingen en laboratoria staat geen
muur meer overeind. In bijna alle geteisterde dor
pen zijn de kerken en de schoolgebouwen enz. inge
stort. -
De bevolking moet buiten op het veld verblijven,
blootgesteld aan de koude en de aanhoudende re
gens, welke dit jaar, zelfs nu einde April, nog aan
houden. Vele kinderen, vrouwen, grijsaards en
zwakke personen zijn reeds ziek1 geworden, en te
Philippopel bedraagt de sterfte onder de meer dan
50.000 dakloozen, nu al biji de honderd per dag. Voor
het uitbreken van epidemieën wordt, gevreesd, daajr
de hygiënische toestanden in die, door de zware re
gens.* deel onder water staande en volslagen drassig
geworden, noodkampementen alles te wenschen
laten,
Ongeveer een millioen inwoners, dat is een vijfde
van de bevolking van het heele land hebben min
of meer geleden en" lijden onder de gevolgen van
de aardbevingen. De meestem hebben, behalve hun
woningen ad hun have verloren, meubilair, kleeren
I keek haar glimlachend aan, doch Olga beant-
'ordde zijn blik niet Een Innerlijke stem waarschuw-
haar, dat ze heel voorzichtig te werk moest gaan.
Ik zou bitter weinig om een dergelijk soort vriend-
tap, als jij thans beschrijft, geven," zei ze eensklaps.
jMaar hebben wij het altijd in onze macht hetgeen
I bezitten aan een ander te schenken?" vroeg Max.
«Ik begrijp je niet" gaf Olga kortaf te kennen.
Niet?" vroeg Max onverschillig. ,Nu, volgens mijn
wtlng mag onzelfzuchtigheid nimmer tot het uiter-
'toe worden doorgevoerd. Sommige vrouwen zijn zoo
aatzuchtig, dat ze zichzelf totaal wegcijferen, iets,
volgens mijn bescheiden meening, geheel verkeerd
Iga had een kopje thee voor hem Ingeschonken. „Wil
0)0 goed zijn mij even de aan te reiken?" vroeg
begrijp je wat ik bedoel?" vroeg Max, die zich niet
het veld liet slaan.
L 8®kudde met het hoofd. „Maar het komt er eigen-
kat-^et °P aan' Vlndt Je Wel? Bovendien 18 bet al
typrl8P^ dat ik je zoo heb opgehouden," zei hij
ia J;°°rbaar- «Wanneer ik echter de moeite neem
*eenlng te verkondigen, dan vind Ik het minder
als ik verkeerd begrepen zou kunnen worden,
ie 6Rt\U D°^ antwo°rd op één enkele vraag: ik be
is nl *'e daarna met rust zal laten. Laten we
ij Jinei?en' da* W °P een bal was en een partner
wlen je buitengewoon was ingenomen, en die
aardig vond... en je kwam je vriendin tegen,
die er op stond met dienzelfden man te dansen... zou
je hem dan opgeven te wille van haar?"
„Natuurlijk zou ik dat doen" antwoordde Olga. ;Jk
vind dat echter een buitengewoon onbelangrijke op
offering."
Er was een eigenaardige uitdrukking in Max's oogen
verschenen en hij begon even zachtjes tusschen zijn lip
pen te fluiten. „En wanneer die ongelukkige partner
ér nu tegen protesteerde?"
Olga bepaalde al haar aandacht aan het brood, dat
zij aan het snijden was. „Hij zou zich er bij moeten
neerleggen," zei ze rustig.
Eenigen tijd heerschte «r doodsche stilte, welke ten
slotte door Max verbroken werd. „Neem me niet kwalijk,
i dat ik zoo op hetzelfde onderwerp blijf doorborduren,
j maar ik wilde je nog zoo graag een enkele vraag te
doen. Stel je eens voor, dat ik de bedoelde partner was
I en Hunt-Goring de bewuste vriend van mij, zou je er
dan heelemaal niet verbaasd over staan, Indien ik hem
kalm aan jou overliet? Ik geef je de plechtige verze
kering, dat het van mijn kant een overweldigende op
offering zou zijn."
I „Werkelijk?" riep Olga uit „Welke belachelijke vra-
1 gen komen er nu nog meer, als ik weten mag?"
I Hij keek haar met een voldanen glimlach in de oogen.
„Je moet niet vergeten dat ik slechts een man ben. Ik
geloof, dat ik mijn gezichtspunt voldoende duidelijk heb
weergeven. In theorie klinkt het heel prachtig afstand
te doen van iets, waarvan men houdt maar de praktijk
is moeilijker. Je hebt nu mijn bedoeling begrepen^ is
het niet?"
„Geloof Je niet, dat het beter is, als je nu begint te
ontbijten?" vroeg Olga, terwijl zij een blik op de klok
wierp.
„Waar is Nick?" vroeg de jonge dokter eensklaps.
„Zou hij zich misschien verslapen hebben?"
„Nee, dat is volstrekt niet het geval," antwoordde
Nick, die juist binnenkwam. ,Het is mijn gewoonte niet
me te verslapen. Olga, beste kind, hoe gaat het er nu
mee?"
Ze was blij hem weer te zien, want ze voelde zich al
tijd zoo veilig in zijn nabijheid. Hij kuste haar op het
voorhoofd en begon zijn post door te kijken.
„Laat mij de brieven voor je openmaken," verzocht
Olga.
Hij ging naast haar staan en sloeg haar gade, terwijl
en lijfgoed, het zaaizaad reeds voor de ophanden
lentezaaicampagne voorbereid, het grootste deel
hunner landbouwwerktuigen en gereedschap; terwijl
ook de meeste paarden en het meeste trek-, mest
en melkvee zijn omgekomen.
Daar de «rond over een uitgestrektheid van na
genoeg 1300 vierk. K.M., ongeveer het oppervlak van
de provincie Utrecht, op de meeste plaatsen door
de dagenlang aanhoudende aardschuddingen en ver
schuivingen als het ware onderste hoven is gekeerd,
op vele plaatsen diepe groeven en nu vol water
staande kuilen zijn ontstaan, bronnen, sprengen,
heken en stroompjes zijn verdwenen, nieuw zün
«verschenen of zich hebben verplaatst, zal eerst do
bodem weer moeten worden genivelleerd en geheel
opnieuw worden 'bewerkt en voor bebouwing worden
geschikt gemaakt. De geheele 'vroeger zoo bijzonder
vruchtdragende streek, de meest productieve van
Bulgarije, zal op zijn minst een jaar weinig of
niets kunnen voortbrengen.
De onmiddellijk aangerirhte schade wordt nu
reeds op ten minste 3 milLiard Lewa (54 millioen
gulden geschat), waarvan riiim 2 milliarden (36
millioen gulden) alleen voor Philippopel en de
naaste omgeving. Bijna uitsluitend wordt die schade
aan Bfulgaar&ch bezit geleden. Alleen te Philippopel
zijn ook buitenlandsche belangen getroffen voor om
en bij een half milliard' Leva (9 millioen gulden).
De ingestorte beetwortelsuikerfabriek, eenige der
vernielde groote tabaksdepots in et groote hoeveelhe
den kostbare tabak en bijbehoorende tabaksfabrie
ken, waarbij: ook, Nederlandsch kapitaal is- betrok
ken; een der verwoeste hospitalen, het groote Fran-
sche lyceum, een schouwburg, enz. behooren aan
buitenlanders. Bij' die schade izijn niet in rekening
gebracht de verliezen, wélke het omkomen of ge
brekkig worden van tal van noeste werkers ver
oorzaken; noch de inderdaad niet te berekenen der
ving van inkomsten voor den Bulg&arschen Staat,
en de betrokkenen, tengevolge van de verwoesting
van landerijen en den stilstand van induatrieele
bedrijven.
Er kan natuurlijk de eerste maandeni niet aan
worden gedacht, om eenige belasting te innen in
de geteisterde gewesten, die luist voor de schat
kist het meeste inbrachten.
VERKRIJGBAAR BI'
ALLE ERKENDE
RIJWIELHANDELAREN
V/* 95
ze met een en ander bezig was. Hoewel zij altijd even
handig was, leek het hem toe, alsaf zo dien morgen
niet zoo goed opschoot als andera.
„Hoe ging het met juffrouw Camplon?" vroeg Nick,
terwijl hij ln Max' richting keek.
„Dat gaat vrij wel," antwoordde Max, die Nick'» oogen
vermeed.
Kort daarop werd de deur geopend en trad Violet het
vertrek binnen. Nick stond, onmiddellijk op om haar
tegemoet te gaan.
„Hallo, juffrouw Camplon. U komt precies op tijd voor
het ontbijt. Gaat U maar gauw zitten."
Zijn toon was vriendelijk en opgewekt. Hij nam haar
hand in de zijne en geleidde haar naar de tafel. Ze on
derwierp zich kalm aan alles, wat hij deed. Haar ge
zichtje zag doodsbleek en er lagen diepe, donkere krln-
en onder haar oogen. Ze hief deze niet op, toen ze zich
neerzette.
„Hallo, Nick," zei ze op onverschilligen toon. „Hallo
Allegro. Nee, Ik heb totaal geen trek." Eerst toen scheen
ze zich van Max' aanwezigheid bewust te zijn. Haar
oogen openden zich wijd van angst en ze bleef Êem ge
durende enkele seconden strak aankijken. „Ik moet m(jn
cigaretten terug hebben," zei ze met nadruk.
Olga zag Max eveneens aan, doch er viel niets bij
zonders aan de uitdrukking van zijn gezicht waar te
nemen. Hij glimlachte flauwtjes.
„Wat zegt U daar? Heeft U geen cigaretten meer?
Ik heb er nog voldoende. Mag ik er U eenige aanbie
den?" Hij haalde zijn koker uit zyn zak te voorschijn
en hield dezen voor.
Er kwam een woedende blik ln Violet's oogen en op
bijna ruwen toon antwoordde ze:
„Nee, ik heb die van U niet noodig... Ik wil mijn
eigen cigaretten hebben."
„Het spijt me heel erg," zei Max zachtjes. „U moet
die voortaan niet meer rooken, want dat soort is niet
goed voor Uw gezondheid."
„En U... U heeft het durven wagen die weg te ne
men", zei ze dreigend. Hij haalde met een onverschillig
gebaar rijn schouders op. „Er bleef mij geen andere
keuze over."
„Geen andere keuze,'] herhaalde ze trillend van woede.
„U spreekt alsof U... alsof U het recht had zich mijn
eigendom..."
„Ik heb het recht dergelijke dingen in beslag te ne
Moeders nemen voor de roode, ge
smette of ontstoken huid van de kleine,
uitsluitend bet allerbeste, en dat Ls
Doos 30 ca 60 et. Tube 60 d. Bij Apoth. en Drogisten
.Uit allo andere doelen van Bulgarije worden nu
naar. bet verwoeste gebied broodj en andere levens
middelen, tenten, brandhout, enz. enz. gezonden om
bun lot eenlgermate te verzachten. Hulp in geld
en in natuxa komt er pok dagelijks uit het buiten
land.
De regeering heeft besloten, ten spoedigste voor-
loopige barakken op te zetten, om' de dakloozen ten
minste tegen het xiuwa ;weer eenigsaans te bescher
men. Het daarvoor benóodigde hout wordt in allerijil
gemaakt ep ^vervoerd. Daarop zal worden getracht
op 'het land aan de landbouwende bevolking ten
spoedigste weer een, zij het dan ook maar voorloo-
pige haardstede te verschaffen, opdat deze weer
daddlijk aan den süag kan gaan. Daartoe moet zü
echter ook grootendeels worden voorzien van nieuwe
werktuigen, gereedschappen, enz„ alsook van arheida-
en ander vee, paarden, voerwerk, a. d. m; hetgeen
helaas i—i niet maar zoo binnen het etmaal kan
geschieden. Ook zaaizaad moet worden verschaft;
in een woord met de grootste inspanning moet er
naar worden gestreefd dat er dit voorjaar nog kan
worden gezaaid en geplant om de bevolking voos
hongersnood te vrijwaren.
Vervolgens zal de regeering aan de nu dakloozen
ten minste een gedeelte van de kosten om hun
woningen weer op te bouwen, moeten voorschieten,
waarna de huizen bij de nieuwe hypotheekbank,
welke den 15den iMei haar werkzaamheid zal aan
vangen. kunnen worden verhypothekeerd om de
voorschotten aan den toch reeds noodlijdenden staat
zoo spoedig mogelijk te kunnen terugbetalen.
Edoch, om al die volstrekt en nu terstond noodi-
ge uitgaven te kunnen doen, moet de Bulgaarsche
regeering nu dadelijk kunnen beschikken over het
daarvoor verei^chte hare geld. hetgeen echter op
het oogenblik ontbreekt. Het is met het oog daarop
en uit die overwegingen, dat de regeordng zooveel
mogelijk het tot stand komen van de Volkenbonds-
staatsleening hoopt te kunnen bespoedigen. Nu het
protocol daarvoor te Genève met het financieele co
mité van den Volkenbondsraad overeengekomen
voorverleden week eindelijk door het Sobranje ia
aanvaard, staat aan het aangaan van de leening
niets meer in den weg, en kan met het overeenko
men van de voorwaarden koers van uitgifte, ren
tevoet, inschrijving en verstrekking, enz. onver
wijld worden begonnen. Dat de desbetreffende over
eenkomst daarna door het Sobranja, ondanks de
tegen het protocol uitgesproken zware 'bedenkingen,
onder do tegenwoordige ramspoedige omstandig
heden, zonder veel verder gepraat zal worden goed
gekeurd, lijdt géén twijfel.
Toch zal dat alles nog meer of minder tijd ver
gen. En toch' kan de hulp aan de vele duizenden
geteisterden niet wachten. Deswege is de regeering
er dajt ook op uit om dadelijk een voorschot op de
leoning te krijgen, voldoende om tot do eerste en
dringendste hulpverleening te kunnen overgaan.
Evenzeer overweegt de ministerraad alles in het
werk te stellen om een verhooging van het bedrag
der leening te krijgen, voldoende om tot de eerste
en dringendste hulpverleening te kunnen overgaan.
Eivenzoer overweegt de ministerraad, alles in het
werk te stollen om een verhooging, van het bedrag
der leening met H millioen pond aterling
men," zei Max kalm. - 1
„Wélk recht?" vroeg ze tartend, terwijl ze zich in
haar volle lengte .verhief. Ze zag nu niet bleek meer,
doch de zachte, warme kleur was weer op haar wan
gen teruggekomen en ze straalde van leven.
Max bleef haar onafgebroken aankijken. 0n op dit
oogenbllk lag er een wreede blik ln zijn oogen. „Welk
recht?" herhaalde hij langzaam. „Wanneer U een blinden
man aan den rand van een afgrond zag, zou U dan
willen zeggen, dat men het recht niet heeft hem te
waarschuwen voor het gevaar?"
„Ik bèn niet blind," zei ze koud. „En ik zal me noch
door U, noch door lomand andera iets ln den weg laten
plaatsen."
Max trok zijn wenkbrauwen vragend op. „U verbaast
me ten zeerste," zei hij. „Dus... U weet heel goed, dat
U zich dicht bij een afgrond Jbovlndt?"
Ze balde haar handen tot vuisten. „Ik weet precies,
wat ik zelf doe... Ja En lk kan ook op mezelf passen.
Ik weiger me door U te laten lelden."
„Violet!" bracht Olga zenuwachtig ln het midden.
„Ga nu alsjeblieft ontbijten, kindje. De eieren worden
koud."
„En de koffie ook," voegde Nick er aan toe. „Olga,
je kunt de heele correspondentie wel verscheuren, want
de post bestaat uit niets anders dan rekeningen. Juf
frouw Camplon, zou U zoo- vriendelijk willen zijn een
stukje toast voor mij te boteren? U heeft daar een bij
zondere handigheid ln, en ik moet eerlijk bekennen, dat
lk rammel van den honger."
Half werktuigelijk hief ze haar oogen naar hem op
en toen wierp ze hem eensklaps een van haar verleide
lijkste glimlachjes toe. „Wat ben je toch een vleier!
Allegro, wordt je niet een beetje Jaloersch? Wil lk Je
ook wat ham geven, Nick?"
De spanning was vorbroken en Olga kon weer vrij
ademhalen. Max ging kalm met zijn ontbijt voort en be
gaf zich daarna naar de operatiekamer.
Violet keek niet op, toen hij het vertrek verliet Ze
was ln druk gesprek gewikkeld met Nick en in haar
houding viel thans niets tragisch meer te bemerken.
Niettemin begon Olga met een looden hart aan haar
dagelijksche bezigheden. Eindelijk werd Max' houding
haar duidelijk en een angstig voorgevoel maakte zich
van haar meester.
Wordt vervolgd.
