llpitti Hitus-
AdTtlttltll- Lillllllllli.
Dinsdag 19 Juni 1928.
71site Jaargang No. 8272.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
I
Eerste Blad.
Voor den Kantonrechter te Alkmaar.
Binneniandsch Nieuws.
Een avontuurlijke ballonvaart.
Tusschen schip en wal bekneld.
De bliksem ingeslagen.
SCHAKER
COURANT.
t blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
g en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
jtiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitlcomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TEïfEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 8 cent. ADVERTEN-
TIëN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsnöi
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Zitting van 15 Juni 1928.
ZIJN SmAJAHSiBfURJGEKS.PXJl.QHrr (VfEIRZIUilMD.
De 24-jarige arbeider iNÜc. P. uirt Warmenhuizen
de eerste aanwezige verdachte, die (met een „mijm
foietM-ge:zicht voor.den Kantonrechter wordt ge-
rigeerd. Hiji is oip 13 Februari niet als getuige ver
benen] in een door den politierechter behandelde
iak', alhoewel hijt behoorlijk is gedagvaard. Nico
ieft zulks toe. doch beweert ongesteld te zijn ge-
'eest. Aangezien echter de rijksveldwachter Kranen-
urg mijnheer P. dienzelfden dan nog in oogenschijin-
Ik goeden welstand door het dorp heeft zien fla-
eeren en verder geen enkel bewijs van Nioo's on-
elzii'n wordt geleverd, beschouwt inen de aandoe
ing opi 13 Febr. als een gelegenheidsziekte en wordt
nalatige getuige als schuldig aan overtreding
■fctikel 444 Wetb. v. Strafr., veroordeeld tot f 7 boete
4 dagen hechtenis,
n
u MAJNJ KI!ND TIOT MAJN' GEPIRÖMCWEIEHD
De 17-jarige boerenschildknaap Nic. V., die feite
lijk nog in de kinderafdeellng thuis hoort, wordt per
*puis tot de mondige menschen berekend en staat
[zoo terecht, omdat hij in den avond van 1 April
cb op een rijwiel heeft voortbewogen^ zonder de
oorgeschrewen illuminatie. Hij heeft reeds schrif-
ilijlk den wensch te kennen gegeven, f 4 boete te
illen betalen. Aan zijn verlangen wordt voldaan:
4 boete of 1 week tuchtschool.
SCHEPT VR'ElUGIDfE IN HJEfT LEfViEN. «XXLANG
IET LAJMIFJIEi SIGHHJNT.
De heer Pieter L. 'n in motorieer gehulde chauf-
ümr uit Schermerhorn. kwam in den avond van 24
■pril tot de droeve ontdekking, dat zijn parkeer-
llmpen niet werkten, terwijil het niet is toegestaan,
an de volle lichtsterkte gebruik te maken. Hij,
itte zijn karretje alsnu op een zijweg, denkende:
't donker zijin alle katjes grauw. Maar het scherpe
>g van den veldwachter ontgaat geen overtreding.
>oadde op den bon geslingerde motorwagen-
en ne-r kon afleiden uit het feit, dat hem f 0
>ete of 6 dagen werd opgelegd.
INI CASTRXGUMj MiOET :ME1N OP ZIJN QUI VJ3VJE
|IJN.
De bekende saisoenventer Pieter 5. te Alkmaar,
zomers roomijs en 's winters korte turf, bewerkte
i de ijisperiode het goede dorp Castricum, terwijl
Ijn frissche negotie den volke werd verkondigd
por een staag-klingelend belletje. Maar helaas, onze
sco-man was niet in het bezit van een vergun
ing om te mogen venten en dergelijke handelsliên
fjorden heden in Castricum niet getolereerd.
Proces-verhaal werd dfts tegen hem opgemaakt
i de koopman stond heden terecht.
Zij'n waar had hijl niet gepresenteerd, doehJ hier
oor zorgde het IJsco-belletje en zooals Piet ge-
loedelijk zei: Ik1 ree zoo maar deur en meteen gaf
me 'n bekeuring.
De ijseisch (prachtige materie voor Clinge Doo
rnbos!) f 5 boete of 5 dagen, kwam Piet 'veel te
oog voor. D'at kaon ik niet betalen, zei de hit droe-
ig. Vader is ziek eni wie mot er voor den kost
)rrege.... hè?
De straf werd bepaald op f 3 boete of 3 dagen:
GJEHETMZIN1NTGJE GLSIOMEIDEIN1IS V1AN1 EEN
PÖtOKAUTQ.
De heer J. C. W., Bioscooptheater-directeur te
lkmaar. met woonplaats Bergen, zou volgens pro-
ces-verbaal van den agent van politie Wijnberg op 7
Mei omstreeks 12.10 voorm. zijn vierwielig motor
rijtuig langer dan een uur onbeheerd in de Langen
straat voor zijin theater hebben achter gelaten, ter
wijl hit zelf boodschappen in de stad deed. De heer
W. ontkent dit ten stelligste. Hij is omstreeks halt
elf met zijn wagentje naar Amsterdam vertrokken
en bevond zich op dien datum omtrent 12.10 reeds
te Amsterdam. Zijn personeel, P. de Jong en C. M.
W. v. d. Wulp, kunnen zulks mede getuigen. (Ver
dachte beschouwt het proces-verbaal als een ver
gissing. De heeren kantonrechter eni ambtenaar, na
tuurlijk paf staande over zulk een mystificatie, zul
len trachten licht te brengen in dit duister gebeu
ren en dus wordt de zaak aangehouden tot a.s.
week, alsdan zullen als getuigen worden gehoord de
heeren Wijnberg de Jon» en v. d. Wulp.
PIJNLIJK VERMOERl VAN MJARlKTKOEliEN.
Het gebeurt meermalen, dat melkkoeien naar en
van de markt worden gevoerd met tot barstens toe
gevulde uiers, wat natuurlijk de weerlooze dieren
kwelling veroorzaakt. Onze inspecteur van de die
renbescherming heeft aan deze zaak zijin volle aan
dacht geschonken en vermoedelijk als gevolg van zijin
activiteit verscheen heden als verdachte voor den
kantonrechter de arbeider en veedrijver Jb. de B.
uit Heiloo>, die op 5 Mei 2 koeien op de bovenaan-
geduide wijze had] vervoerd van de markt, met be
stemming voor Hailoo. De verdachte beriep zich op
zijn ondergeschikte positie en wilde de verantwoor
ding wentelen op zijn principaal, doch de kanton
rechter besliste, dat de vervoerder strafbaar is en
.veroordeeld mitsdien den verdachte tot f .7 boete,
subsidiair 7 dagen hechtenis.
Staat alles U tegen 7
Gebrek aan eetlust
Verstopping
Slechte spijsvertering eo
alle voedingsstoornissen
moeten spoedig zwichten
voor Posters Maagpll-
len, die ow gebeele or
ganisme verkwikken.
Postar't Maagplllan
Alom verkrijgbaar d f 0.65 per Bacon.
KALMTE KAN U REDDING BRENGEN.
Een Heldersch beenhouwer, 'Abraham Izakl Mau-
rits van G., had zich te Limmen o,p 0 Mei rijkelijk
te buiten gegaan aan overtreding der! maximum
snelheid, toen hijl met zij'n vierwieligen motorwagen
door deze gemeente snorde. Hij reed volgens de
politioneel© stopwatch 51.4 KJM., terwijl slechts 30
is gepermitteerd. !De verdachte ontkeemde niet. doch
beweerde te hebben gemeend, dat hij de gevaarlijke
zóne reeds was gepasseerd. Het avontuur kostte
hem 'n tientje boete of 10 dagen hechtenis, welke
subsidiaire straf de weldoorvoede slager wel buiten
beschouwing zaïl laten.
GEHEEL NUmTEXJOÖSi WERlK VERRICHT!
Oip de zitting van 1 Juni werd veroordeeld wegens
een veroorzaakte aanrijding op 3 April van een
wielrijder op den Stationsweg te Alkmaar, de siga-
renreilziger Pieter Z. uit Zaandijk De straf was niet
mis ook, want hij werd veroordeeld tot f 25 boete
of 12 dagen plus ontzegging rijbevoegdheid' voor den
tijd van 4 maanden, De bijl afwezigheid veroordeelde
was thans tegen dit vonnis in verzet gekomen. HIJ
beweerde destijlds niet den bestuurder te zijn ge
weest, doch wel zekeren heer Th. J, Zleeman uit
Bergen, die bit tevens als bliksemafleider aan den
kantonrechter voorstelde, waarop deze werd vrij
gesproken, terwijl alsnu een vervolging zal worden
ingesteld, Tevens werd acte gevraagd van de nlet-
verschijnlng van den getuige Visser, zoodat ook de
zen nalatige een strafvervolging dreigt.
ALS TREKKRACHT AFGEtWElZEN.
De verdachte K. K. uit Schoorl, wiens trekhond
als zijnde te klein van stuk, was afgekeurd, hadl
desniettegenstaande dit ondermaatsche beestje als
zoodanig gebezigd,' terwijl zijn vrouw als geleidster
fungeerde. Het verelscbe rijbewijs kon dus niet
worden overgelegd en Klaas tippelde er beden lee-
lijk in voor f 2 boete of 2 dagen.
EEN BENAUWD OOGENBIKJE.
Geslaagde noodlanding op een dak.
Ongeveer 11 uur Zaterdagmorgen was men bezig met
het vullen van den ballon „Hollandla" aan de gasfa
briek te Utrecht, met welken ballon als passagiers de
bekende Oost-Indlë-vlieger luitenant Koppen, Dalla
Mouton en Dudok de Wit zouden meegaan. De ballon
was volledig gevuld en zou juist boven de mand gezet
worden, toen een dochtertje van Dolla Mouton ont
dekte, dat het net gescheurd was. Onmiddellijk werd
bevel gegeven den ballon te ledigen. Bij deze werkzaam
heid ls de ballon door een rukwind weggeslagen. De ad
judant-onderofficier De Vries, van de luchtvaart-afdee-
ling Soesterberg, die de Bcheurbaan opentrok, is aan de
scheurlijn blijven hangen. Door tegenwoordigheid van
geest greep hij de ventillijn en scheurlijn en bleef zoo
doende aan den ballon, die Weg dreef, hangen. Onderwijl
liep de ballon leeg en kreeg een parachute-vorm. De
ballon daalde daarop en De Vries sprong er af, nadat
hij eerst ln aanraking was gekomen met de telefoon
draden op één der huizen. Hij werd daarbij licht gewond.
De ballon dreef verder en kwam ln een der achter het
fort De Bild gelegen eilanden terecht.
door
Ethel M. Dell
HOOFDSTUK VUL
DE ZIEL VAN EEN HELD,
Het pad was bijna onbegaanbaar en ze moesten zich
gjiet moeite een weg banen door kreupelhout en grove
truiken. Bij den tempel was de weg zóó smal, dat ze
tunogelijk naast elkander konden blijven loopen.
.,Ik vraag me af, of er hier niet een paar „karaits"
a de buurt zijn," merkte Noel op. „Je vindt het zeker
'el goed, dat ik voorop loop?"
»Ik geloof, dat ik zooeven een schorpioen ontdekte,"
Êrzekerde Olga ernstig.
Hij wierp haar een lachende blik over zijn schouder
>e. „Misschien was het wel een hagedis. Het zal niet
®g meer duren, of je zult dol op alle mogelijke avon-
Uren in de wildernis worden."
E »Ik g,eloof niet, dat ik erg laf ben," merkte ze verle-
_°P- „Tenminste... dat ben Ik vroeger nooit geweest."
.Je bent het liefste meisje van de heele wereld," zei
oei enthousiast. Door dit antwoord achtte het jonge
'elsje het noodzakelijk eenige oogenblikken het stil-
j wijgen te blijven bewaren.
et Ze kon echter natuurlijk zijn hand niet weigeren,
la uneer hij haar over moeilijke gedeelten van den weg
01 een - moest helpen. Het was bijna onmogelijk onvrien-
Jk tegenover hem op te treden, want daarvoor was
1J_y.eel. te aardig en te innemend.
tempel van Dagnon", zei Noel op drama-
Ischen toon.
niet ze££en dat ik het een buitengewoon ge
bikte plaats voor een picknick vind. We hebben kans,
dat we een van allen op een menschen-geraamte komen
te zitten en dat ls niet bepaald bevordelijk voor den
eetlust,"
„Noel, doe alsjeblieft niet zulke griezelige verhalen,"
verzocht Olga hem. „Laten we den tempel even van
binnen bekijken, nu we hier toch eenmaal zijn."
Ze stapten over de ruwe stukken steen heen en be
vonden zich kort daarop in een sombere, spookachtige
ruimte.
„Oh, wat is het hier griezelig," fluisterde Olga. On
willekeurig omvatte ze Noel's arm en voordat zij er zich
van bewust was, had hij zijn armen om haar heen ge
slagen. Ze stond op het punt zich hieruit los te maken,
toen ze eensklaps een afschuwelijk geluid tot hem door
drong.
Het begon met een zacht geknor, om weldra ln een
woedend gegrom over te gaan. Olga stond als ««.n den
grond genageld. Ze was zich er thans niet langer van
bewust, dat Noel haar dichter en dichter tegen zich
aandrukte... Eensklaps onderscheidden ze te midden
der dichte duisternis twee glinsterende, roodbruine
oogen... welke voortdurend dichterbij schenen te komen.
Op hetzelfde moment trok Noel haar zachtjes terzijde
en stelde zich voor haar.
„Maak, dat je wegkomt!" beval hij. „Ho!... Ren naar
de plek, waar wij Tinker hebben vastgebonden en
waarschuw de anderen. Ik zal er wel voor zorgen, dat
het beest je niet volgen kan."
Zijn toon klonk kort en bevelend en op dat kritieke
oogenblik was hij niet langer een jongen, maar een
man... een kalme, sterke, beheerschte man, die gehoor
zaamheid elschte.
„Ga nu toch," herhaalde hij. „Het is jouw plicht de
anderen te waarschuwen... Voor de rest zorg ik wel.
Vaarwel."
Hij sprak, zonder het hoofd om te wenden: niettemin
scheen zijn stem haar kracht te geven. Werktuigelijk
bewoog zij zich om te doen, wat hij haar gezegd had.
Later kon ze zich nooit meer goed herinneren, hoe
ze uit dien vreeselijken tempel was gekomen. Ze was
zich ternauwernood bewust van hetgeen ze deed. Eerst
toen ze weer midden in den brandenden zonneschijn
stond, drong het tot haar door, dat zij den tempel achter
zich gelaten had. Ze rende voort... en toen, hoe het ge
beurde wist ze zelf niet, doch eensklaps stond er een
man voor haar, die als het ware uit den grond was ver
rezen.
Hij droeg een helmhoed van plantenplt, welke heel
diep over zijn oogen was getrokken en ze was te zeer
door de zonnestralen verblind om zijn gezicht te kun
nen onderschelden. Maar er was iets in zijn houding...
zijn gestalte... zijn houding, dat herinneringen bij haar
opwekte. Met een kreet drukte ze zich tegen hem aan.
„De tijger," bracht ze met moeite uit „De tijger!"
„Waar?"
Ze wees over haar schouder en er lag een blik van
doodelljken angst in haar oogen. „In den tempel... en
Noel ls daar. De tijger zal hem verscheuren."
Met een ruk maakte h0 zich los en was verdwenen.
Ze hoorde hem wegrennen en toen hief ze plotseling
haar hoofdje omhoog en deed een stil gebed...
Minuten... of waren het slechts seconden... verliepen.
Het angstige gehinnik van Tinker drong vaag tot haar
door, en ze hoorde hem ongeduldig trappelen. Ze dacht
er evenwel niet over om het paard los te maken. Het
kwam haar voor, alsof ze zich niet meer van de plek
zou kunnen bewegen.
Eensklaps hoorde ze achter zich schieten... Die man
had dus een geweer bij zich gehad... Waarom had ze
dat niet gemerkt?
Wat kon er nu gebeurd zijn? Wat? Ze beefde zoo hef
tig, dat ze nauwelijks kon blijven staan. Ze moest zich
evenwel goed trachten te houden, want ze wilde zien,
wat er gebeurd was... Verschillende malen viel ze, maar
ze slaagde er in weer overeind te komen. Ze spande
haar uiterste krachten in om den tempel te kunnen be
reiken... om zelf te ontdekken, wat er geschied was.
Ze probeerde te roepen... maar er wilde geen geluid
over haar lippen komen. Ze had zich natuurlijk ver
gist... gedroomd... Ze was niemand tegengekomen en
Noel werd door den tijger verscheurd.
Weer trachtte ze te roepen, en opnieuw faalde ze.
Wankelend bereikte ze den tempel en toen drong er
eensklaps een geluid tot haar door, wat haar nog meer
in de overtuiging versterkte, dat ze inderdaad droomde...
en dit alles geen werkelijkheid 'kon zijn. Ze hoorde
iemand lachen... Noel's lach.
Bij den ingang van den tempel viel ze neer en bedekte
haar gezicht met de handen. Ze deed haar uiterste best
zich te beheerschen, zoodat het haar gelukken zou naar
binnen te gaan om naar dat doode lichaam te zoeken.
In die momenten dacht ze geen oogenblik aan persoon
lijk gevaar. Wanneer de tijger vlak voor haar had ge
staan, dan zou ze nog geen vrees gevoeld hebben.
EEN 29-JARIGE VROUW VERMORZELD.
Vrijdagmiddag geraakte de 29-jarige echtgenoot© van
den schipper Van Diemen uit Waspik aan sluis I van
het Wilhelminakanaal te Oosterhout, doordat zij door
een schok van het sohip overboord viel, bekneld tus
schen de gording en het schip. Daar het schip doorvoer,
werd zij geheel rondgedraaid en inwendig vermorzeld.
Twee geneesheeren constateerden den dood.
HET HEMELVUUR DOOR DEN SCHOORSTEEN
BINNENGEKOMEN.
Te Noordwijk-blnnen sloeg Vrijdagavond 'de bliksem
ln ln de boerderij de Driesprong, bewoond door den
landbouwer H. C. van Eede.
Het hemelvuur kwam door den schoorsteen binnen
Toen Noel dan ook over haar heengebogen stond en
haar handen ln de zijne nam, keek ze hem met een dof
fen, nletszeggenden blik ln haar oogen aan... Ze kon
niet gelooven, dat hij het was, die haar omvat hield.
Hij drukte baar vast tegen zich aan en fluisterde tee-
der: „Olga, kindje, ken je me niet?... Wat zul je ge
schrokken zijn. Maar de tijger ls dood en lk heb totaal
geen letsel opgeloopen. Houd je nu kalm, kindje,... Alles
ls ln orde, hoor. Dacht je, dat lk met huid en haar ver
slonden was?"
Ze zei niets, bleef hem slechts aanstaren. Toen kwam
er oen hartstochtelijke klank in zijn stem. „En had
het je verdriet gedaan, lieveling... wanneer dat werkelijk
gebeurd was?"
Bevend en zwijgend leunde ze tegen hem aan, en ge-
ruimen tijd hield hij haar dicht tegen zijn schouder
aangedrukt. Het was echter niets voor Noel om lang
stil te kunnen zijn en hij begon dan ook op opgewekten
toon:
„We zullen zoo gauw mogelijk hiervandaan zien te ko
men. De anderen kunnen nu niet meer veraf zijn. Dat
was een vreeselijk avontuur, hè kindje? Voel je je nu
geleidelijk wat beter? De man met het geweer kwam
juist bijtijds om mijn leven te kunnen redden. Je hebt
hem zeker gezien, Is het niet?"
„Ja", fluisterde ze zwakjes.
Hij hief haar hoofdje op en keek ln haar oogen- „Is
het nu wat beter?"
Ze knikte.
„Denk je, dat je in staat bent om te loopen?" vroeg
hij. „Of zal ik je dragen?"
Door deze laatste vraag schrikte ze uit haar verdoo-
ving op. „Oh, nee, laat me probeeren te loopen," zei ze.
Even later voegden zij er kinderlijk aan toe: „Neem me
alsjeblieft niet kwalijk, dat ik me zoo dwaas heb aan
gesteld... Het kwam door den schok, en ik zal heusch
gauw genoeg weer in ^rde zijn. Laat me alleen maar
op je arm steunen."
Hij bleef haar nog steeds aanzien en er lag een uit
drukking in zijn oogen, welke ze met geen mogelijk
heid begrijpen kon... Intiutief trachtte ze zijn aandacht
van haar af te leiden. „Vertel me eens, wat er gebeurd
is. Wie... wie was de man met het geweer?"
Wordt vervolgd.
