7
Donderdag 21 Juni 1928.
7!ste Jaargang No. 82f4=,
Uitgevers: N.V. vJb. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Feuilleton.
jyLWACHTfc^
£3^
Gemengd Nieuws.
De Gasoorlog.
Het grootste drijvende droogdok.
Steeds hooger snelheden.
SCHACER
Alicneti Nlims-
COURANT.
Mmimtii- Lallinilii
t blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
g en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
itiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TEREF. No. 20.
Prijs per 3 maanden 11.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER*
Zitting! -van Dinsdag 19 Juni 1928.
Nieuwe Zaken.
Voortgezet wordt de behandeling der appèlzaak
ntra ar» de V. te Alkmaar. Gehoord wordt de
ler Wiggers, die een gunstige verklaring aflegt ten
>ordeele van appellant.
Uitspraak a.®. week.
OPLICHTING
Elveneens voortzetting der behandeling van de zaak
gen den gedetineerde Jan D.. verdacht van opw
hting. OokJ hier wordt gehoordl de heer Wiggers,
et deskundig rapport beschouwt verdachte als ge-
leltelijik toerekenlbaar.
Voortzetting op 11 September.
BEISIGHADTGÏNG1 VlAN EEN RADÏO-TOEISTElL.
Ter zake dit feit staat terecht de 44-jarige Adr.
d. B., 'n klein schoenmakertje uit Hoogkarspel.
Ib radio-bezitter had hiji last van de distributie, die
•aden had doen spannen over zijn antenne. De
hoenmaker, die hierdoor storing ondervond, heeft
en gezorgd, dat er kortsluiting ontstond en in het
stributietoestel een lamp sprong.
Verdachte ontkent, dat het verwekken van kort-
uiting in zijn bedoeling lag.
De distributor, de smid Wind, vraagt 68 gulden
Shadeloosstelling voor. reparatie en vernieuwing,
e lamp kostte f 18.—. De smid! erkent, een draad
wen het erf van den schoenmaker te hebben ge-
>annen. De muziek speelde net heel mooi, want
et was een mooien avond en opeens was het afge
lopen, als gevolg van kortsluiting, veroorzaakt
oor den door verdachte gespannen draad.
Deze zegt, dat de draad geïsoleerd was en dus
;een kortsluiting kon veroorzaken. HU haalt de
raad met eindje paaj uit een pakje en overlegt dat
intra bewijsstuk aan de rechtbank.
Tegen rijksveldwachter Korver heeft verdachte
Brklaard den draad te hebben gespannen, met de
idoeüng kortsluiting te veroorzaken.
Verdachte wijst met zijn vinger op zifin voorhoofd,
aarop de president hem beduidt, dat (hiji derge-
lke gebaren moet nalaten.
Die Officier stelt voor de zaak1 in handen te stel-
n van den Rechter-Goimmissaris voor nader en
chnisoh onderzoek. Aldus besloten.
VAiLSCHDH AAJNlGTFTE.
De niet verschenen verdachte Dirk' S. (moet te-
scht staan ter zake het doen van een valsche
ingifte, waarin hii mededeelde, gezien, te hebben,
it de boschwachter Agema te Huisduinen een
>len bond neerschoot, welke hond toebe-
>orde aan kapitein Doorman, die voor het
recht brengen van zijn hond per advertentie een
doening had uitgeloofd. Verdachte was een ont
ogen werkman van het boschbedrti! De hond die
ji op het oog had, was niet van kapitein Doer
ian, en het lijk' van dat dier had reeds geruimen
fd in de duinen gelegen. Gedurende een tegen den
isohwachter ingestelde instructie, zijn deze feiten
tn het licht gekomen. Verdachte heeft aangifte
idaan biji den rijksveldwachter Zijlstra.
Eisch' 1 imaandi gev.
door
Ethel M. Dell
54.
Haar hand lag nog steeds in de zijne en eensklaps
ükte hij deze teeder. „Ril niet zoo, kindje. Ja, ik was
heel alleen en ik heb van mijn avontuur ten volle
noten. Het was de eerste tijger, welken ik ln mijn le-
n onder schot heb gekregen. Ik ben vandaag heel wat
ntrent de Indische wildernis te weten gekomen, dat
in lk je wel vertellen. Waarom heeft Nick ln 's he-
elsnaam een plaats voor zijn picknick uitgezocht, in
buurt waarvan een tijger zich ophoudt? Moest dat
«ns een verrassing beduiden?"
Wij geloofden er niets van, dat het dier zich in dien
atrek ophield," gaf Olga ten antwoord. „Nick beweer-
i dat het eenvoudig een sprookje was."
Hij heeft hierdoor geen bewijs van zijn groot intel-
k gegeven," merkte Max 'kalm op. „Waar hangt hij
het oogenblik uit?"
.Hij zal wel dadelijk mot Noel terugkomen. Ze zijn
'g even achtergebleven om de manden in de dogcart
laden."
Hax hield nog steeds haar handen omvat. „Noel
hijnt je getrouwe cavalier te zijn geworden," zei hij
chtjes.
Ze voelde, dat hij haar onafgebroken gadesloeg en
a brandende kleur steeg haar naar de wangen. Het
hderde haar ontzettend, doch ze kon het niet helpen
inwendig was zij er woedend om.
..Waarom ben je niet bij nos teruggekomen, toen de
Ber gedood was?" vroeg ze. „Waarom mocht Noel me
vertellen, dat jij daar geweept was?"
Ze zag, hoe de oude, spottende uitdrukking weer in
a oogen kwam, terwijl hij haar antwoordde: „Zooals
vermoedelijk wel begrepen zult hebben, is één ant-
>ord op deze twee vragen voldoende. Het was toen
öa beurt nog niet, kindje. Bovendien heb je gevoeld,
w ik er was, nietwaar?"
DIEFSTAL VlAlNI EtLEICTR. ENERGIE.
De filiaalhouder Gerril O. te Alkmaar, moet zicb
verantwoorden ter zake wederecbtelijike toeëige-
ning vani electlache energie, door clandestien ge
bruik te maken van Radiodistributie, door mididel
van een aangespannen draad. Verdachte beschouwt
blijkbaar de ten laste legging niet als heel ernstig.
HU erkent overigen® het feit. Verdachte ontleende
zUn goedkoope radio van de aansluiting van mei. de
wed. Zijp. distributie-abonné.
De Officier eischt voor dit moderne misdrijf f 50
boete of 50 dogen.
Verdachte acht deze eiach te hoog. nademaali hij
al is afgemaakt door geplaatste annonce in de Alk-
maarsche Crt eni Ons Bilad
TEN UTlWOElEtLElGGTING VlOlORIW. STRAF.
Deze aangelegenheid contra Jan R., In welke tzaaJk
gehoord wordt een vrouwelijk officier van het Le
ger des Heils en met gesloten deuren behandeld.
Anth de M., koopman te Oudorp, ia in hooger be
roep gekomen tegen een door den kantonrechter
uitgesproken vonnis, waarbU hU werd veroordeeld
wegens overtreding drankwet. Twee getuigen,
cliënt en rijksveldwachter Visser, worden gehoord,
waana de Officier het woord verkrijgt en bevestiging
van het vonnis requlreert.
OlVlEiRTRjEDING MAJX3MUM SNELHEID.
De rijwielhersteller G. J. Ei. te Amsterdam, is ver
oordeeld ter zaken overtreding maximum-snelheid
te T.ifmimen, op 9 April. Verdachte reed met zijn motor
51.4 KM., terwijl 30 'KM. geoorloofd was. Verdachte
ontkent. HU heeft niet meer dan 3 KM. gereden.
HET TN GEMAiARi BRENGEN VAN DE iVER-
KEERSVEILIGHIEID
D!e automobilist P. H. de K te Helder ia ln hooger
beroep gekomen van een vonnis van den kanton
rechter te Helder, waarbij hii is veroordeeld ter
zake ovetreding artikel 22 der motor- en rUwielwet.
Verdachte reed op 15 'Maart op de Botbrug en
veroorzaakte een aanrijding met een bestuurder van
fl.4.%9
ejenphirna
Qvje£t>erv&
&an£ori
6and
VERKRIJGBAAR BU
ALLE ERKENDE
RIJWIELHANDELAREN
„Ik was er bijna zeker van," zei ze haastig. „Maar ik
had me toch ook wel kunnen vergissen, la het niet?"
„Verwachtte je me dan heelemaal niet?" vroeg hij
eenigszlns koel.
Ze keek hem met groote, verwonderde oogen aan.
„Hoe kon ik dat? Ik had er geen flauw idee van, dat
je in Indlë was".
„En toch was jij de eenlge persoon, aan wie lk eenlg
teeken van mijn aanwezigheid gaf."
„Wat bedoel je daarmee?"
„Héb je vanmorgen geen boodschap, van me gekre
gen?" vroeg hij.
„Van jou?" zei ze ongeloovig.
„Ja, van mij," antwoordde Max.
Eensklaps ging Olga een licht op. Dus dit was de
verklaring. Ze begon over haar geheele lichaam te be
ven. „Iklk begreep het niet," bracht ze haperend
uit
Waarom bleef Max haar toch onafgebroken aankij
ken? „Ik zou wel eens willen weten, van wien je eigen
lijk dacht, dat het pakje gekomen was?" vroeg hij.
Hij legde zijn handen op haar schouders, haar hier
door dwingend hem aan te zien. „Vertel het me eens,
Olga."
„Ik wist niet dat het van Jouw afkomstig was," fluis
terde ze.
„Waarom niet? Ik heb er toch eenige woorden bij
geschreven/'
„Ja, maar... maar..." ze trachtte een lach te voor
schijn te roepen. „Maar... de initialen waren niet erg
duidelijk. Ik dacht, dat het een geschenk van een an
der was."
„Van Noel?" Ze knikte.
Eenige oogenblikken heerschte er volmaakte stilte,
en ze durfde ook niet opkijken. Toen zei hij op cynlschen
toon. „Ok veronderstel dat je hem er voor bedankt hebt
nietwaar?"
„Nee, dat is niet gebéurd," antwoordde ze. „Tenmin
ste... tenminste... ik was boos, maar het was volstrekt
niet mijn bedoeling zijn gevoelens te krenken."
Ze was er thans in geslaagd haar handen uit de zijne
te bevrijden. „Ik heb hem gezegd, dat ik het cadeau
niet kon accepteeren," vervolgde ze flink.
„Arme Noel," merkte Max op. Max had haar schou
ders vrij gelaten en zijn handen in zijn zakken gestoken.
„En wat heeft hij daarop geantwoord?"
Ze aarzelde even. „Nu... hij verzekerde me natuurlijk,
dat het geschenk niet van hem afkomstig was."
„En je geloofde hem?"
„Natuurlijk... dat spreekt toch vanzelf. Hij... wij dach
een hondenkar, die naar iinkla wlide afalaan en dit
kenbaar maakte noor bet uitsteken van de linker
hand. De melkalijte* Koning, bedoelde bestuurder
van denhondenkar, zegt op de brug recht® te heb
ben gereden. Verdachte is aangereden tegen den
linkerarm. ZUn kar werd beschadigd. Appellant be
weert, dat Koning niet tUdlg genoeg heeft gewaar
schuwd .dat bil van richting wenschte te verande
ren. De tweede getuige ia niet verschenen, dus n&-
quireert de Officier aanhouding.
Nadat de rechtbank geruimen tUdl beeft geraad-
kamerd, ziet de Officier af van dit verhoor, en vor
dert vrijspraak.
HOOGERl BÜSiRÖtElPl OfVERTRED'ING (VEÏLÏG-
'HEEDSIWIET.
De graanmolenaar Jacob te Etemond-Dlrmen
ia veroordeeld door den kantonrechter te Alkmaar,
ter zake het gebruiken van een onbeveiligiden drUif-
riem en koekebreker. Verdachte beweert in hooger
beroep hetzelfde als bU de' behandeling in eerste in
stantie. dat de voorgeschreven maatregelen practisch
onmogelUk zUn. De technische ambtenaar der In-
-epectie en verbalisant Voorbrood toont aan uit een
schetsteekening, dat de vereischte veiligheidsmaat
regelen zeer goed zijn aan te brengen. De appellant
blijft er bU. dat geen gevaar bestaat dan bU groote
roekeloosheid. Ook! met betrekking tot de drijfriem!
is appellant het niet eens anet den heer Voorbrood,
Dezo geeft geen duidelUkö aanwijzingen hoe die
riem beveiligd moet worden.
Eiach bevestiging in beide vonnissen,
ZEDENMISDRIJF.
De laatste verdachte. Pieter S. te Alkmaar, heeft
zich op 2 Mei op oneerbare wUlze aangesteld. Deze
zaakzaak wordt met gesloten deuren behandeld en
is de laatste die op de rol voorkomt.
indenken, die een moderne gasaanval op een zoo
goed als volkomen weerlooze burgerbevolking zal
hebben onder omstandigheden, die mien voor het
doel zoo gunstig mogelijk kan uitkiezen.
Het is de verdienste van het Vrijzinnig- Demlo-
cratische Eerste Kamerlid Prof. Dr. van Embdeni
reeds spoedig na het sluiten van den vrede gewezen
te hebben! op het groote en onafwendbare gevaar
dat ln een volgenden oorlog het gaswapen oplevert
ook voor de niet strijdenden: voor vrouwen en kin
deren en ouden van dagen. Dit gevaar dat gelUk te
stellen is met de vernietiging van alle levende we
zens over groote oppervlakte moet leiden tot ont
wapening. En dit gevaar is niet een phantasie-beeld
van de zoozeer gesmade voorstanders van natio
nale ontwapening, doch in een feuilleton in de
Nieuwe Rotterdamsche Courant over de dagtaak
van den physicua-chemicus Prof. E)rnat Cohen, zetg
deze: „Het is wel walgelUk, wanneer je, met de
ervaringen van den jongsten oorlog, ziet wat ze nu
overal bezig zijn om nog vreeselijks uit de chemie
te halen. De volgende oorlog zal niet anders dan
chemisch zUn, misschien dat het bewustzUn hier
van het menschdom nog kan terug houden om eir
aan te beginnen, Stel ie voor, dat de druk,op oen
knop de verwoesting van een geheele stad uitwerkt.
Overal werken ze nu aan die chemische verdelging.
Ook in ons land, al is het hier wel vooral om het
afweren te doen, Men heeft er mij ook in willen
betrekken, maar ik wil er niet van weten."
Men ziet het, een rustig geleerde is er van over
tuigd, dat een volgende oorlog beteekent een. schei
kundige verdelging van groote massa's mensohen,
niet alleen soldaten, doch ook de niet-vechtende be
volking.
Het ongeluk te Hamburg heeft weder eens dui-
delijk aangetoond;, welke groote gevaren ons boven
het hoofd hangen, indien de volkeren doof blUven
voor de stem van hen, die op ontwapening aandrin
gen, ontwapening, het eenig afdoende middel om
oorlog-voeren te voorkomten.
Men meldt ons uit Berlijn:
Te Hamburg, ia nog een zieke aan de gevolgen
van phosgeenvergiftiging overleden. Het aantal
raenschen, dat ten gevolge van deze ramp om het
leven gekomen zijn, bedraagt dus tien.
Reeds eerder konden wij lezen, dat enkele hon
derden slachtoffers in de ziekenhuizen waren op
gekomen.
Wij allen weten de oorzaak. Even buiten Hamburg
sprong een houder met phosgeengas, een der gassen
in den oorlog van weerszUden gebruikt als inten
sief werkend aanvalswapen, nu te Hamburg in
voorraad voor industriegebruik. Deze voorraad werd
goed bewaard door deskundig personeel. Toen dus
het ongeval geschiedde was deskundige hulp spoe
dig aanwezig., zoodat men er nog in slaagde een
vierde van de hoeveelheid onschadelUk te maken.
Het waren tenslotte slechts enkele kubieke Meters
gas, die ontsnapten, tennaastenbij evenveel als des
tijds in den slag aan de Somme de Engelschen per
meter frontbreedte los lieten over een front van em
kele tientallen! Kilometers lengte.
Gelukkig was do windrichting gunstig, zoodat
het gif niet de stad indreef, anders waren de slacht
offers veel talrijker geweest.
Wij zien hier reeds de verschrikkelijke uitwerking
van een minimale hoeveelheid gifgas onder voor
zijn werking zeer ongunstige omstandighoden, Daar
bij komit dat phosgeengas een zwak werkend gas is,
een gas dat in oen tookomstigen oorlog door veel
sterker werkende gassen zal worden vervangen.
Men] kan zich dus levendig het aantal slachtoffers
DB 8LEEPTOCHT BEGINT VANDAAG.
ten, dat er de een of andere misplaatste aardigheid in
het spel was."
Max maakte een geluid, waaruit het Jonge meisje met
geen mogelijkheid kon opmaken, of hij boos was of niet
Eensklaps gaf hij een andere wending aan het gesprek.
„Nu Je de waarheid bekend is, zou Ik graag willen weten,
wat je van plan bent te doen?"
Hoewel deze vraag op tamelijk kalmen toon gedaan
werd, kwam het Olga toch voor, alsof er iets van een
bedreiging in lag. Ze begreep, dat ze thans genoodzaakt
was hem weer aan te zien.
„Voordat je een beslissing neemt," ging Max voort
„zou ik je op één ding attent willen maken. Al hield je
waarschijnlijk ook niet van me... Je moet niet vergeten,
dat je je reeds een tyd geleden met mU verloofde."
Olga hield haar handen krampachtig tezamen ge
vouwen. Onbevreesd ontmoette ze zijn uitdagenden blik.
Toch wachtte ze nog even en er lag een zachte glans
in haar blauwe oogen.
Hij kwam weer dicht bU haar staan en keek haar vol
verwachting aan. „Nu?" vroeg hij.
„Ik heb dat niet vergeten," zei ze nauwelijks verstaan
baar.
„Maar je veronderstelde, dat ik het wel gedaan had, is
het niet?"
Haar lippen trilden. „Er la zooveel in dien tijd ge
beurd," merkte ze aarzelend op.
„Wat wil je daarmee zeggen?" vroeg hij, en er lag
een teedere klank ln zijn stem, welke zij nimmer daar
in gehoord had. „Dacht je soms, dat lk je ooit in mijn
leven zou opgeven?"
Een onuitsprekelijk gevoel van geluk maakte zich
van haar meester en er kwam een 'vochtige blik ln haar
oogen. Het volgende oogenblik had Max haar hartstoch
telijk in zijn armen gedrukt. Verlegen verborg zij haar
gezichtje tegen zijn schouder.
Gedurende deze eerste wondermooie oogenblikken
werd er geen woord gesproken. Maar ten slotte legde
hij zijn hand op haar hoofdje. Er voer een rilling door
haar leden en hij wachtte, totdat zij wat gekalmeerd
was.
„Olga," vroeg hij fluisterend, „wil je me niet zeggen,
waarom je bang voor me bent? Dat was vroeger toch
niet het geval, is het wel, kindje?"
„Weet je het zelf niet?" vroeg hij.
„Niet heelemaal," antwoordde ze haperend. ,Jk heb
voortdurend het gevoel gehad, alsof je om de een of
andere reden boos op me was."
„Om welke reden?"
„Dat ls Iets, wat üc me nooit meer heb kunnen her
8000 mülen voor den boeg.
Het eerste gedeelte van het buitengewoon moeilijk
sleepwerk van het enorme drijvend dok van de werf te
Wallsend on Tyne, waar het werd gebouwd, naar Sin
gapore, een afstand van ongeveer 8000 mijlen, begint
vandaag.
Het dok wordt ln twee gedeelten, zooals bekend door
Nederlandsohe sleepbooten, gesleept. Het tweede
gedeelte van het dok zal 28 Juni van Wallsend vertrek
ken.
De tocht naar Singapore zal twee maanden duren.
Het dok zal het grootste marinedok ter wereld zijn. Het
ls 855 voet lang, 75 voet diep en heeft een hefvermogen
van 50.000 ton. Zestigduizend menschen kunnen ln hst
dok staan.
PROEVEN MET DEN RAKET-WAGEN.
Naar uit Berlijn gemeld wordt, zal Zaterdag om twee
uur de proefrit van Opel's raketwagen, Rak Hl, plaats
vinden op de spoorlijn tusschen Brugwedel en Celle bU
Hannover. Opel wil trachten met dit voertuig een boo-
gere snelheid dan 333 KM. per uur, de recordsnelheid,
voor automobielen, te bereiken. De wagen ls voorzien
van automatische remmen en bovendien van zoo ge
inneren."
Hij streelde thans zachtjes haar wang on hief haar
hoofdje op. De groene oogen zagen haar doordringend
aan.
En denk Je dat nu nog?"
„Nee." Eensklaps werd ze doodsbleek en het kwam
haar voor» alsof alles om haar heen draalde... Evon
was het verleden voor haar opgedoemd en liet een vage
herinnering zich gelden... Den laatsten keer, toen deze
groene oogen op haar gericht waren... was ze zoo on
uitsprekelijk angstig geweest... Waarom?... Ze tobde
haar hersenen af, doch ze wist het niet.
Even plotseling als het gekomen was, verdween het
verleden weer en ze dacht aan niets anders dan het he
den. Ze was zich slechts bewust van den druk van Max's
armen om haar heen en den teederen blik, welke er in
zUn oogen lag.
„Je bent dus werkelijk niet langer bang voor me?"
drong hij aan.
„Nee," antwoordde ze zachtjes.
„Dus mag Ik blUven hopen, zonder het risico te loo-
pen Je schrik aan te jagen?"
Ze liet een gelukkig lachje hooren, want Max* ridder
lijkheid had regelrecht tot haar hart gesproken. Van
Noel zou een dergelijk optreden haar verbaasd hebben,
maar van Max was dit zoo Iets onverwachts, dat ze
bUna niet wist, wat ze doen moest
Geduldig wachtte hij op haar antwoord en zijn oude,
bekende glimlach lag weer om zijn lippen. Een bran
dende- blos overtoog Olga's gezichtje... Ze nam zijn
hoofd tusschen haar beide handen en drukte een ver
legen kus op zijn wang.
Het volgende moment had hij haar opnieuw in zijn
armen genomen en haar lippen gekust met al de harts
tocht, welke de aanbidding van een man brengen kan...
Eenige minuten later klonk lustig gefluit vanaf de
veranda tot hen door. Olga maakte zich haastig uit
Max's armen los.
„Oh, dat ls Nick," zei ze fluisterend. „Je vindt zeker
wel goed, dat ik eerst even met hem ga praten?"
Ze drukte Max* hand, wierp hem een kushand toe en
was verdwenen.
Max stak zijn handen in zijn zakken en op dat oogen
blik lag er een voldane glimlach om zijn lippen. Hij had
dien dag veel meer op het spel gezet dan Olga ln de
vertste verte kon vermoeden, en hij was meer dan te
vreden over hetgeen hij bereikt had.
Wordt vervolgd.
