RADIO-RUBRIEK.
Siberië, het beloofde land.
Een oud onderpand.
GRABBELTON.
VOOR DEN TOESTELBOUWER.
Over nog eenige schema-teekens en
nog iets.
WETENSWAARDIGHEDEN.
uur lang. Dan slenterde Jlmmle wat heen en weer
door het hooge, verwaarloosde gras en onkruid. En
de sheriff, die hem voortdurend in het oog hield, met
de hand op sijn revolvertaich, sag natuurlijk niet,
dat er uit de broekspijpen van fijn gevangene een
heel dun straaltje zand en stof liep, dat afkomstig
was uit een heel klein gaatje uit de broek^kken
van Jim. Zoo bracht hij eiken dag vele handenvol
grond uit de cel naar buiten. En de bewaker merkte
niets.
o
Weken gingen voorbij. Met het taaie geduld van
den man, die alles waagt, om zijn vrijheid, misschien
wel zijn leven te redden, wroette Jimmie Bellow
voort. 'Hij had geen flauw idee meer van den tijd. Hij
wist, dat hij al weken hier zat en dat dus elk oogen-
blik de mannetjes uit het Oosten konden komen, om
hem te halen. Vóór dien datum moest hij dus klaar
zijn. Hij begreep ook, dat het in December moest zijn.
Maar welken dag of datum, daarvan had hij geen
begrip meer. 's Morgens als de sheriff de cel opende,
om inspectie te houden, stond hij stram in de hou
ding naast zijn krib. Geen spier van zijn gelaat ver
trok. Maar inwendig sidderde hij. Want in den hoek
daar, onder zijn opgerolde dekens, was het gat van
zijn tunnel....
o
Eiken nacht, omstreeks twaalf uur, als alles in het
dorp stil was en de bewaker voor het laatst door het
ruitje van zijn celdeur had gegluurd, kroop Jim
Bellow in het zoo moeizaam uitgegraven tunnelgat
Zoo kwam de nacht, dat hij voor het laatst in het gat
zou kruipen. Hij wist, dat nog slechts eenige voe
ten grond hem van de vrijheid scheidden. Brandend
van ongeduld wachtte hij het middernachtelijk uur
af. Dan kroop hij voor het laatst in het aarde-don-
kere gat, om met wild gravende vingers de laatste
aarde weg te werken. Kijk, daar kwamen een paar
groote stukken aarde omlaag gerold; daar, daar...,
stak hij zijn hand boven den grond uit.... in de vrij
heid.... door het gat zag hij, hoog boven zich, een
ster fonkelen Nog een paar grepen... en dan heesch
Jimmie Bellow zich omhoog uit zijn tunnel, de vrij
heid tegemoet..
Halverwege bleef hij een oogenblik op zijn handen
rusten. Het was een maanlooze nacht Maar op het
erf klonk geruchtEen deur werd geopend, stemmen
weerklonken... Even later een vuurstraal-, een schot,
nog één en nog één-
Snel bukte Jimmie Bellow zich. Met den dood in
het hart liet hij zich omlaag zakken. Ontdekt- hij
was dus toch ontdekt.... die verwenschte sheriff, met
zijn onschuldige gezicht, had hem blijkbaar al dien
tijd in het oog gehad... Nu was alles vergeefs. Hij was
betrapt. En er zat niets anders meer op, dan af te
wachten, tot de mannetjes uit het Oosten hem zou
den komen halen. Als een blok liet hij zich op zijn
krib vallen. En griende van spijt-
o
Den volgenden morgen kwam de sheriff, met twee
detectives uit de stad, in zijn cel. Ze waren geko
men, om hem te halen. De sheriff was blij, van het
verantwoordelijke baantje verlost te zijn en was nog
al spraakzaam.
„Heb je gehoord?", vroeg hij aan zijn gevangene,
„Hoe ze gisteravond geschoten hebben? Ja, de kinde
ren wilden met alle geweld tot twaalf uur opblijven,
om het Oudejaar weg te schieten. Nou, ik heb ze
het pretje maar gegund. Met een paar losse patro
nen natuurlijk... maarre— wat is er, wat mankeert
je, kerel, je wordt opeens zoo wit als een doek?
Wordt Je niet goed?"
„O, niks, het is niks", zei Jimmie Bellow, zich her
stellend. Maar hij moest er toch even bij gaan fitten,
terwijl de boeien hem werden aangedaan. De ontroe
ring was felfs voor hem, den door de wol geverfden
bandiet, te veel.
ACCOORD MEVROUW,
(Ufo New-Yorig
"7 Het is een echt schilderachtige staLJohit, s
de toeristen bederven het stadsbeeld*
DE GEWELDIGE RIJKDOM AAN
NATUURSCHATTEN.
Hat rijkste artsgehied van Rusland.
Toen na den val van het Russische keizerrijk en
na het einde van den burgeroorlog de nieuwe macht
hebbers in het onbetwiste bezit van het Russische
rijk kwamen, stonden zij voor de geweldige taak, de
verschillende, voor ontelbare, deels half geciviliseerde
volksstammen, bewoonde deelen der Sovjet-Unie in
politiek opzicht tot een geheel te maken en door het
benutten van hun rijke natuurschatten, economisch
vooruit te brengen, waardoor het bestaan der Sovjets
kon worden bewerkstelligd. Voor alles vormde en
vormt Siberië een der gewichtigste politlek-economl-
eche problemen der Sovjetregeering. Talrijk» weten'
schappelijke commissie» werden gevormd om de «ui-
BUK M PE TOCKOMW.
WofkMp)
Mevrouw: Ik ga naar de stad vanmiddagIr
er iets mee te brengen?
Nieuwe dienstbode: Jawel, mevrouw, het thee-
tervies zal hoogstens tot overmorgen duren.
tureele ontwikkeling van het Aziatisch Rusland te
bevorderen. Dat dit reusachtige land nog zoo goed
als niet is onderzocht, kan het beste blijken uit het
feit, dat eenige maanden geleden, de bekende Rus
sische aardrijkskundige Prof. Obrutschoff een geberg
te heeft kunnen ontdekken, dat uitgestrekter is dan
de Kaukasus. Een der kostbaarste provincies van Si
berië, waarvoor de Sovjetregeering zeer groote belang
stelling had, is het gebied van Altaï, dat zich over
bijna 500.000 vierkant» K.M. uitstrekt, maar niet meer
dan 700.000 inwoners telt. Het overwegende deel der
bevolking bestaat uit boeren, afstammelingen van de
kozakken, die in de 16e eeuw Siberië hebben ver
overd, en uit half wilde nomadische volksstammen.
Het oosten van het Altalgebied is bergachtig en met
bosschen bedekt. Dit gebied is wellicht het rijkste erts-
gebied van Rusland. Er zijn meer dan duizenden
ertslagen. Ze bevatten zilver, koper, goud, lood en
ijzer. Reeds Peter de Groote zond expeditie# naar
Altaï om goud te winnen. De geologische commissie
tot onderzoek der Siberische natuurschatten stelt aan
het einde van haar rapport vast, dat de door haar
verrichte onderzoekingen hebben bewezen, dat het
land nog geweldige rijkdommen verbergt, welke op
exploitatie wachten. Het Westelijk gedeelte van het
Altaïgebergte wordt gevormd door een vlakte door
vele hoogten onderbroken en waarin zich kleine ri
vieren en meeren1 bevinden. Dit gebied bestaat uit
rijke, vruchtbare aarde. Het is om zijn zacht klimaat
zeer geschikt voor de veeteelt. De plantengroei is in
het Westelijk gedeelte zeer verscheiden. Siberisch
woud wisselt af met Alpenflora. In de wouden van
Altaï vindt men het sabeldier, hermelijn en andere
pelsdieren, vossen, beren, wolven enz. De naar de Si
berische steppen gerichte vlakte is met hoog gras
begroeid. De schoone, in .bonte kleuren stralende wei
den worden door de bevolking van Altaï „Gods
Tuin" genoemd. In verband met het zachte klimaat
en de gezonde lucht der Altaïsche bergen wordt de
landstreek vaak bezocht door de bewoners van Si
berië, die daar in zelfgetimmerde hutten hun ver
lof doorbrengen.
De Sovjetregeering houdt zich bezig met 't denk
beeld in Altaï sanatoria voor rust- en herstelbehoe-
vende arbeiders en beambten in te richten. Met de
ontwikkeling van het verkeer kan Altaï, naar de ver
zekering der verkeerscomraissie voor Siberië, „het be
loofde" land voor toeristen van alle landen worden.
'Eens zal de tijd aanbreken, dat de „globetrotter" in
plaats naar Zwitserland of Tyrol te gaan, een vlieg
machine zal nemen om het heerlijke Altaï met sijn
wonderschoons natuur op te xoeken.
EEN EILANDENGROEP ALS ONDERPAND VOOR
DE BETALING VAN EEN KONINKLIJKEN
BRUIDSCHAT.
Het is de vraag, of de Orkney- en Shetlandeilanden
waaraan prins George van Engeland dezer dagen een
bezoek brengt, wettig tot het Britsche Rijk behooren.
Oorspronkelijk waren ze niet Schotsch, maar
Zweedsch, doch Schotland nam ze in 1468 als onder
pand voor de betaling door den koning van Denemar
ken van den bruidschat zijner dochter Margaretha
aan Jacobus III. Het geld werd nooit betaald, zoodat
Schotland de eilanden behield. Doch in 1668 werd
vastgesteld, dat het recht van loskooping niet was
vervallen niet alleen, doch dat het ook niet kon wor
den afgenomen. Hoofdsom plus interest over een tijd
van vier en een halve eeuw zouden echter wel eens
meer kunnen bedragen, dan eenig land voor de eilan
den zou willen betalen, doch enkele jaren geleden
uitte een bekend Engelsch rechtsgeleerde toch nog
de meening, dat de eilanden nog altijd een niet-afge-
lost pand vormden.
Waarom drang jij kousebanden om je brode?
Omdat Ik van morgen m'n boordeknoopje heb
■ten glippen. (Sondagsnisu-Strix, Stockholm).
Iemand, die de klok heelt hooien lulden.
...„Ja, ja, ik ken mijn paperassen en mijn Eigen
heimers wel."
1-1
Jagerslatijn.
De ontdekkingsreiziger vertelde aan het aandach
tig luisterende gezelschap één van zijn spannende
avonturen.
„Ik greep den leeuw bij zijn keel, schudde hem
door elkaar, rolde met hem over den grond en
„...en viel uit bed!", zei een stem uit den hoek.
[-1
Darwiniama.
Een professor, die de ontwikkelingstheorie aan het
verdedigen was, besloot zijn uiteenzetting met de
woorden: Ik beu een mensch, maar wat zou 't mij fei
telijk kunnen schelen, dat mijn grootvader een aap
was".
,,'t Zal u wel niet kunnen schelen, maar ik zou uw
grootmoeder wel eens over de zaak gehoord willen
hebben", antwoordde een luisteraar.
r -1
Dat hinderde allemaal niets, maar....
Het was druk op het water, want er werd een
prachtig vuurwerk afgestoken en de roeibootjes lagen
dicht op elkaar. Na eenigen tijd. zei de man uit het
eene roeibootje, tot den eigenaar van het bootje, dat
vlak naast het zijne lag:
Neemt U mij niet kwalijk, meneer, maar mag ik
U er even op attent maken, dat U bij vergissing van
mijn taartjes en koekjes heeft zitten eten? Maar dat
hindert niets, hoor! U heeft mijn hond met Uw
biscuitjes gevoerd, in plaats van uw eigen hond. Dat
hindert ook niets. U heeft daar straks de cigarette
van mijn dochter aangestoken, in plaats van die van
Hebben de onderdeelen hunne schematische tee-
kens, hetzelfde geldt natuurlijk voor de Radio-lam
pen.
Het is een opvallend verschijnsel dat In den laat-
sten tijd verschillende nieuwe modellen Radio-lam
pen in den handel gebracht rijn. Vooral de Ameri-
kaansche en Engelsche lampenfabrikanten zijn hier
aan schuldig. Daardoor werd het noodzakelijk voor
deze verschillende nieuwe modellen eveneens nieuwe,
practische bruikbare schema-teekens te ontwerpen,
ten einde in de schematische aanduiding eenheid te
verkrijgen. Hiermede heeft ex in Radio-kringen ge
zaghebbende Amerikaan zich onlangs bezig gehou
den.
Het resultaat kan men o.a. uit onderstaande teo-
kenlngen zien:
Zelf ls genoemde Amerikaan van meening, dat hij
hierin uitstekend geslaagd mag heeten: de schema's
zijn namelijk eenvoudig te teekenen en voor Inge
wijden duidelijk, zonder dat hierbij een andere ver
klaring gegeven behoeft te worden. Ondanks deze
laatste verzekering van zijn kant, lijkt het ons toch
verstandiger, er nog het een en ander bij te vertel
len:
Fig. 1 de normale triode Radio-lamp. Dit kan
een gelijkstroom-, zoowel als een wisselstroomlamp
zijn. In het laatste geval wordt de kathode recht-
streaka verhit (gloeldraad kathode).
Fig. 2 de wisselstroomlamp met een Indirect ver-
hitte kathode.
Fig. 3 als fig. 2. Hierbij ls de Se aansluitklem
vermeden, doordat aan één der gloeidr&adklemmen
eveneens de kathode is aangesloten.
Fig. 4 als fig. 3. Een volgens den fabrikant van
dit type lamp verbeterd model. Ds kathode sn de
gloeldraad zijn voor ongeveer de belft gemeenacbap-
pelijk, waardoor het gebrom minder zou zijn.
Fig. 5 een radiolamp met afgeschermd rooster.
Een eenvoudig schermpje omgeeft hierbij alleen
het rooster. Het scherm is door een stlppellün aan
geduid.
Fig. 6 als fig. 5. Hierbij Is echter zoowel plaat
als rooster afgeschermd.
Deze lamptypen zijn natuurlijk te combineeren. Als
voorbeeld ls in fig. 7 een wlsselstroomlsmp met in
direct verhitte kathode geteekend, waarvan boven
dien rooster en plaat zijn afgeschermd.
Ten slotte merken wij hierbij op, dat de meeste van
deze lamptypen in Holland weinig gangbaar zijn.
Voor de lezing van Amerikaansche schema's ls het
bestudeeren van deze schema-teekens zonder twijfel
van veel nut En bovendien, wat niet is, kan komen.
In ieder geval doet de enthousiaste radio-amateur er
weer wat wijsheid uit op.
o
N.B. Volgende week een hoogst belangwekkend ar
tlkel over: AFSCHERMEN! II
Uw eigen dochter. Dat kan me ook al weinig sel
len. Maar, mekeer, ik moot U er toch opmer
op maken, dat U niet zoo onachtzaam moest
om mijn vrouw over haar wang ts aaien en te n
gen: Wat sie je er toeh weer lief uit, Martel
[-]
Wat dacht la
De weg was erg glad en het had geregend. Zoo
beurde het, dat de automobilist slipte en een mi
aanreed, die over den grond tuimelde. Hij stoptsj
ging naar dtn man toe, dl» gelukkig niet ernstig
havend was, doch zich met sen woedend gezicht
te betasten en ts wrijven.
„Hier", sel de auto-man, „hier heb Je een rijkai
der. Geef me Je adres, dan zal ik Js nog wat gel
sturen".
De aangereden man keek verontwaardigd op
zei: Meneer, denkt U soms dat U mij op termij:
taling kunt overrijden!
[-]
Standvastig van karakter.
„Wat! E9 Jaar? Reed# jaren geeft u altijd denzei! J
den leeftijd op".
„Ja, ik hoor nu eenmaal niet tot die lieden, die vai
daag dit en morgen dat zeggen.1
[-1
Toen werd 'ie pas kwaad j
„Ja, kijkt U eens hier, Edelachtbare!", begon de be
klaagde in de zaak, „Mijn vrouw en ik kregen eet
paar woorden over het kostgeld. Zij noemde me ee:
luie slampamper en sloeg me met een zinkon en
mer op mijn hoofd. Toen sloeg Ik haar tegen dei
vloer, en toen stond zij weer op en geeft me een klaj
met een strijkijzer, en toen viel ik en toen gaf ze mi I
een trap op mijn neus". j
Zoo, hm, en toen? vroeg de rechter. y
Nou, toen wier ik kwaad en toen begonnen w
te vechten!
Dan kon hij beter met hem meeoaafl
Een lid van de jachtpartij was wat afgedwaald va
de anderen en kwam in het bosch een verpleegde va
een krankzinnigengesticht tegen, die mocht wand
len.
Goede morgen, zei de verpleegde. Mooi weer vai
daag om te Jagenl
Heel mooi, zei de jager en hield zijn paard wat iff'
Wat is dat paard van U wel waard?
Duizend gulden W
En de paarden van de anderen!
Samen wel vierduizend guldenl jt
Zoo, en waar jagen Jelui op! n;
Op de vos.
En wat ls de vos waard!
Een gulden of drie. ju.
Dus wil U daarmee zeggen, dat Jelui 6000 gul
den uitzet om drie gulden ts vangen! ,j
Ja, nou wat zou dat! r
Wel, nou dan kun je beter met mij mee naa*<
huls gaan!, zei de verpleegde en wees naar het gr°|
sticht!
Is het U bekend:
dat de kippen ln Engeland en Wales ln 101
2.160.000.000 eieren legden! P»
dat de Romeinsche handwerkslieden 2000 Jaar gko,
leden al de kunst verstonden, om twee stukken Ijzt i
door middel van koper aan elkaar te soldeeren!
dat onlangs nog looden pijpen gevonden werden t
in uitstekenden staat, die 1800 Jaar geleden voor
Romeinsche waterleiding gebruikt werden! „t,
dat asbest het senige mineraal is, dat tot
brandbaar goed voor kleedlngitukken geweven
worden!
dat veranderingen van temperatuur asbest
doen uitzetten of krimpen!
Moeder, veder vroeg of de twee oude nil
paarden nog niet weg warenwaar banna ze 1
wou ze graag er zien I
