Tutti Frutti.
De Duitsche Rozenstad.
Het grootste krantenarchief ter wereld.
Haai-leer.
DE PALM VAN TOBIN'S
HAND.
n
w
zx»s -vijandig-* bedoeltogea c* cp '-agt, w<*t dat
hij het verwoest zal vinden. En tevens moet hij he
seffen, dat de maanden van geduld en inspanning,
die het herstel zal kosten, de moeite niet zullen loo-
nen, omdat hij een zoo gelegen terrein ternauwer
nood tegen onaangename verrassingen van tegen-
«uir.lei's zou kunnen beschermen. Wie zou dat dan
de schending van een neutraliteit, met alle gevolgen
daa>"van, waard vinden?
Zoo ligt Balikpapan, van zee uit gezien en ge
roken. Een merkwaardige opeenhooping van Wes-
tersche techniek en van volmaakt rationeel georga
niseerd bedrijf, verbijsterend kostbaar en verbijste
rende schatten produceerend, op een heel, heel klein
hoekje van 'n barbaarsche kust, een tijdelijke vesti
ging met geen ander doel dan onstuimig te rendee-
ren en dan te gronde te gaan en tot de jungle terug
te keeren, wellicht nog binnen den leeftijd van men-
schen, die reeds geboren zijn. Vergankelijkheid uit
steen en metaal, ziedend van machinale en mensche-
lijke energie.
Want gewerkt wordt er in die wereld. De
mensch schijnt er slechts te zijn om te werken. Ik
weet, af en toe is er afwisseling. Er zijn aardige
sociëteiten, er is meer dan een voortreffelijk inge
richt zwembad met zoet water. Er verschijnt een
maandblad van de employé'» onderling van zeer
respectabel gehalte in ieder opzicht, Er is goede ka
meraadschap, en. dank zij een verstandige per
soonlijke leiding, een goede stemming met betrek
kelijk weinig „gekanker". Maar er wordt ook ge
werkt zoolang het mogelijk is. Het administratief
personeel brengt 8 uur per dag op het kantoor door;
h6t technisch personeel is practisch tusachen 9 en
10 uren per dag aan zijn taak gebonden. Slechte met
behulp van een door de B. P. M, ingevoerden zo
mertijd blijft bij een zoodanigen werkdag nog een
halfuurtje voor tennissen over. De „soos" is onder
gewone omstandigheden 's avonds slechts zelden
bezocht. Daarvoor Is men te vermoeid en zoekt men
te gaarne de kooi op. De bekende tropische dans
woede is er geen doorloopend verschijnsel, al kan
er soms met kracht worden feest gevierd.
Te Balikpapan en zijn dependentiën is men dit
schijnt de leerstelling der maatschappij te zijn
alleen om te werken. Werk en genieten houdt zij
gescheiden. Geen groote onderneming in Indië is
daarom zoo royaal mot verlof: Na de eerste 5 Jaar
met termijnen van vier jaar, vrij reizen naar Euro
pa met familie, waarbij het vollo salaris wordt door
betaald. Daarnaast ieder jaar een verlof van vier
weken naar Java, eveneons met vrij reizen voor de
familie, een gunst waarvan echter slechts schaars
gebruik wordt gemaakt, daar het verblijf op Java
voor de meeste families to duur is.
Maar to Balikpapan is hot een menschelijko bijen
korf, waar menschen en machines fcdag en nacht
doorzwoegen, en waar de mannelijke Europeesche
bevolking tot het uiterste van haar kunnen in het
touw blijft.
HET ROZARIUM VAN SANGERHAU8EN.
Sangerhauson is do Duitsche Rozenstad. In 1903,
dus net een kwarteeuw geleden, werd hier door den
„Vercin deutscher Rosonfreunde" een Rosarium op
gericht, dat thans vermaardheid bezit. Mon vindt hier
niet minder dan 50.000 rozestruikon van vrijwel alle
soorten rozen, die ln de wereld werden gekweekt. Het
aantal hier bloeiende soorten rozen bedraagt 8000.
De geheele rozentuin is 16 morgen groot. Bij elke
soort rozen kan men op 'n wit geëmailleerd bord den
naam van de soort, alsook die van den kweeker le
zen. De zeldzaamste soorten rozen kunnen hier wor
den bewonderd.
•Sangerhausen is gelegen in een oostelijken hoek
van de zoogenaamde „Goldene Aue", tusschen Harz
en Thuringen, aan de, omtrent het jaar 800 gebouwde,
heerbaan Berlijn—Nordhausen—Kassei. Het zeer oude
stadje telt thans 12.000 inwoners en behoort tot het
district Merseburg.
Reeds sedert het begin van het Engelsche kranten
wezen wordt een exemplaar van elk op de Britsche
eilanden verschijnend blad in het Engelsche Mu
seum bewaard. 'De ruimte kon echter met den steeds
SIC TRANSIT GLORIA MUNDI. Inderdaad zoo
vergaat de roem der wereld, en vooral de uit
geweken Russische adel naar Frankrijk, voor
wie na de Russische revolutie van 1917 geen
plaats meer was in hun vaderland, is daarvan
een treffend voorbeeld.
Voor eenige jaren trok op een tentoonstelling
te Parijs een afdeeling van borduurwerk bijzon
der de aandacht, waarvan als maakster stond
aangegeven een zekere „Marie". Het werk was
schitterend mooi, doch niemand wist, wie Mario
was. Totdat na langen tijd bekend werd, dat de
firma „Marie de Russie" door de vroegere Rus
sische grootvorstin Marie gedreven werd, die
na haar land te zijn uitgedreven, zich te Parijs
op deze wijze in haar onderhoud moest voor
zien.
In een groot café op de boulevards zijn het
twee jonge bedienden, die opvallen, en die spre
kend op elkaar gelijken, als tweelingen Noch
tans zijn zij di' niet, doch wel zijn het broeders.
De oudste zit aan de kassa en steekt de bons aan
t een pen, die de kelners hem afgeven, terwijl de
andere kelner is, een uiterst beleefde kelner, die
de bezoekers in alles ten dienste staat,, maar
ongaarne gesprekken met ze voert De beide
broers zijn prinsen van Bourbon, zoons van
prinses Elvira. Zij werken voor hun mooier.
Aristokratische modesalons vindt men er
reeds meer dan een half dozijn in Parijs. Vorst
Jussupow, de vorstinnen Trubetzkoi en Obo-
lensky, gravin Wolkow en nog eenige andere
dames van adelijke bloede, vroeger nauw ver
bonden aan het nof van aen grooten Russiselien
Czaar, werken nu voor dames, die ze vrosger
zelfs niet zouden hebben aangezien.
Een zekere vorst Gagaiin is nachtportier in
WEDEW3JD3CHE BEWONDERING.
(BttUtttn, Sjrdn«y.)
M. lang mïOBL breed stjn, nwt mazen van 20 c.M.
middellijn. De onderkant wordt met lood bezwaard ln
zee gelaten; de bovenkant drijft op groote kurken, Zoo
vormen de netten een loodrechte «tand in het water.
Haaien, die kleinere vtsechen vervolgen, raken bij de
Jacht in de netten verward en worden door de vis-
schers afgemaakt. Niet zelden zitten er zes of acht la
één net. Er zijn knapen bij van 800 tot 1200 pond, die
den visschers va9t heel wat te stellen geven.
•Op een klein eilandje, dat voor Key-West ligt,
wordt de huid van de visschen verwerkt
Ik bewonder fn jon vooral je mooie oogen,
liefste. Wat bewonder jij in mij?
Je smaak, lieveling.
toenemenden vloed kranten geen gelijken tred hou
den en daarom werd een eigen museum voor de kran
ten gesticht. (Het museum is thans bijna vol en daar
om heeft men in Londen thans een groot magazijn
ingericht, dat het grootste krantenarchief ter wereld
is. Alle kranten, die naar Londen gezonden worden,
blijven eenige maanden ln de archieven van het Brit
sche Museum, worden dan gebonden en per vracht
auto naar het magazijn gebracht. Slecht» de Lon-
densche bladen blijven in het Museum zelf bewaard.
Tonnenladingen worden naar het magazijn, vervoerd
en vele millioenen kranten worden in het magazijn
opgeborgen. De meeste liggen er ongelezen; het ge
beurt echter een enkelen keer, dat een professor of
andere geleerde een Jaargang van een of ander Bn-
gelsch blad wil naslaan en dan wordt deze onmiddel-
Jijk uit het magazijn naar het Museum gehaald, waar
de gegadigde hem dan in de leeszaal kan raadplegen.
LEVENDIGE HANDEL OM DE GOLF VAN MEXICO.
Keij-West, een tot don Amerikaanschen staat Flo-
rida behoorend eiland in de Golf van Mexico, is het
middelpunt van don handel ln haal-loor, dat in duur
zaamheid allo andere leersoorten moot overtroffen cn
door zijn eigenaardige nuances in trek is voor hartd-
taschjes, handschoenen, hoeden on damoss'choontjos.
Het is echter zoo duur dat het nog een weeldeartikel
is.
In de Golf van Mexico wemelt het van haaien en
lang voordat men er aan dacht hun huid voor leer
te gebruiken, werd er jacht op gemaakt om het
vleesch, dat gedroogd naar Tunis, Algiers en Marok
ko wordt verzonden als „stokvisch". Uit de lever
wordt bovendien levertraan bereid, China koopt de
vinnen, die als lekkernijen op do Chlneesche tafel
prijken, en de tanden worden tot sieraden verwerkt.
Maar de huid hoeft thans de moeste waardo.
Voor de vangst gebruikt men groote netten, die 225
IN DE LEER.
(PêU MSU, Parijs.)
Zeker Je zoontje, arme man?
Nee, mevrouw, m'n leerling.
een bar op Montparnasse, de wijk van net Pa-
rijsche nachtleven. Een Russische generaal, in
den oorlog commandant van een heel leger, is
een vischrookerij begonnen, die hem bereids een
flink inkomen heeft verzekerd. In een delicates
senzaak, waaraan een kttin restaurant verbon
den Is, staat aan de casstt een vroegere adju
dant van den Czaar, en de Russische gasten,
die hier komen, kussen de,bedienende kelnftrin-
nen do hand. Een van deze laatoten is een
schoonheid, een majesteitelijke Helena met
prachtige blonde lokken.
„Maak geen grapjas mb* haar", waarschuwt
de gids. „Zij is met een vroegeren officier ge
trouwd, die 's nachts in de Kaukasische bar
danst en overdag hier beneden de vaten
wascht. Hij is heel erg jaloersch en heeft reeds
meerdere malen ruzie met de gasten gehdd, die
zich tegenover zijn vrouw wat al te vrijmoedig
betoonden".
Dan onder de taxi-chauffeurs. Honderden of
ficieren, industrieelen en ingenieurs uit het
oude Rusland verdienen daarmee hun brood.
•Menscheii, die vroeger in weelde hebben ge
baad. Sic transit gloria mundi.
APEN VANGEN MET EEN BORREL. De manie
rengelijkheid, zoo lezen we in de Brusselsche
Standaard, die in vele opzichten tusschen
mensch en aap bestaat is spreekwoordelijk ge
worden, maar aan de bemanning van eên met
mahoniehout beladen schip, dat pas te. New
Orleans binnenliep, bleef de ontdekking en ont
hulling voorbehouden, dat men apen zoo goed
als menschen met een borrel kan vangen. Het
geen door de droogleggers als een egoïstische
uitlegging der matrozen wordt uitgekreten.
Het schip in kwestie, de West Noho, bracht
drie jonge chimpanzees voor den dierentuin te
New Orelans mede.
De officieren van de West Noho vertellen, dat
sij, in plaat» kogel», borrel» hadden gebruikt
om de moederap«n te vangen «n aldu» de Jon
Naar het Aimerikaansoh van O. Henry.
(Nadruk1 verboden).
Tobin en ik gingen met zijn tweeën naar Coney
Island, want we waren in het bezit van vier dollars
en Tobin had behoefte aan opmontering. Katie Mo-
hornar, zijn meisje, was zoek. Ze was drie maan
den geleden van County &ligo weggegaan met twee
honderd dollar van de opbrengst van een klein
huisje en een varken. Tobin'® vaderlijk' erfdeel. En
nadat bit haar brief ontvangen had, waarin ze
schreef, dat zij! bij' hem kwam, had hij. niets meer
van Katie Miahorner gezien of gehoord. Tobin ad
verteerde in alle kranten, doch zonder resultaat.
Dus gingen Tobin en ik naar Coney, in de hoop
dat de stoonmcaroussel en de poffertjeskraam en de
verdere attractie» hem een beetje zouden opvroo-
lijiken. Maar Tobin kon, zijn zinnen niet veraetten;
hij vloekte toen ihiji de trap van een cake-walk op
moest en werd nijdig In de spiegelzalen. Het was
niets gedaan!
Dlaarom nam lk hem mee naar een andere afdee
ling, waar de divertissementen minder bewegelijk
waren. Bij' een kleine tent 'kreeg Tobin een huma
ner uitdrukking ln zijn oogen.
Hier heb ik zin in, zei hij, ik zal mijt "de
toekomst eens laten voorspellen uit de lijnen van
mijn hand; deze vrouw is heel bekend.
(We gingen het kul'kenhok binnen, dat heelge
heimzinnig met rood doek bespannen en mot een
groote verscheidenheid van handpalmen beschilderd
was. Op een bord boven den ingang stond „Madame
Zozo", de Egyptische handlezercs.
Tobin beaat een ongepermitteerd goloof in don
invloed van zwarte katten op het menschenlot, in
goluksgotallen, in bet dageliiiksch weerbericht in de
krant en soortgelijke mystieko krachten, teekenen
en voorbereidingen. Een dikke vrouw, in een roodon
jumper, die met dieronfiguren geborduurd was, zat
midden in de tent. Tobins gaf haar tien cent» en
stak oon hand uit en zo nam dio In de haro.
Man, zol Madam Zozo, na oen aandachtige be
schouwing, de lijnon van Uw hand zoggen mijl.
dat go tot nu toe aardig wat geluk, hebt gehad. KT
wacht U' nog meer! Do berg van Vonus.... vertelt
ma dat U verliefd bent. Miaar er zijn moeilijkheden
gerezen. Verdriet om iemand die U1 niet vergeten
kunt.
Ze bedoelt Kathle Mahorner, fluisterde Tobin
me nogal luid; in.
Ik zie twee letters in haar naam, do letter K.
en de letter Mi.
Zeg, hoor je dat? zei Tobin enthousiast.
Weos op Uw hoede voor een donkeren man en
een blonde vrouw, want zo breng.on U moeilijkhe
den. Spoedig muit go een reis over hot water maken
on geldelijk veriio» lijdon. Ik zie één lijm dio U ge-
Juk aanbrengt. Er zal oen man in Uw loven 'kamon,
dio U «oluk brengt. U zult hom herkonnon aan zijn
gokromdon neus.
Staat zijn naam geschreven? vroeg Tobin.
Dat zou de zaak vergemakkelijken, ala hl) op
duikelt.
Zijn naam, zei de handlezeres nadenkend,
staat niet goschreevon, maar ik zie wol dat het eon
lange naam is en de letter O ia er in aanweizig.
Meer zie ik niet. Goeden avond.
'Het is wonderlijk, hoe 'ze dit alles zoo weet,
zei Tobin, toen we naar de pier liepen.
Terwijl wo door de hekken gingen hield een neger
zijn brandende sigaar tegiem Tobln's oor on daar
had je de poppen aan het 'danson. Tobin sloeg hem
op zijn neg, een kluwen monachen dromde tesamen
en met groato moeite trok ik hem) weg, eer de po
litie kwam.
Toen we aan boordl van de boot. die ons naar de
stad terugbracht, iets besteld hadden, en wildon
betalen, merkte Tobin dat Iemand van de opschud
ding gebruik had gemaakt om homi van zijn be
zitting to ontlasten. Niettegenstaande het geluk
dat hem nog te wachten stond, raake Tobin in een
nog heel wat landeriger stemming dan op den
heenweg
Tegen de verschansing zat een jonge vrouw, in
een costuum, dat goed 'bijl een roode auto gepast
zou hebbon. Haar haar was vlasblond. Toen wij
voorbij' haar liepen, stootte Tobin tegen haar voet,
maar daar Mfl altijd beleefd Tb tegen dame», tflfcti
hij tegen «Urn h'oed ter verontschuldiging. Maar ten
gevolge van de verontschuldiging, vloog zijn hoofd
deksel af en de wind voerde het mee over de golven,
Tobin wa» zeer terneergeslagen, maar plotseling
greep hij, mijn arm.
John, zei hij'. weet Ie wat we nu doen? We
maken een rei® over het waterl
Ren reuze-zeer eis, over tien minuten zijn we ert
En kijk eens, zei hij. naar die blonde dame
op de bfink. En die neger, die mij in mijn oor
brandde? En het geld dat ik kwijt ben.... een dol
lar en vijf en zestig cents? Alles komt uitl De
zwarte man. de blonde vrouw, het geldelijk veriios,
de zeereis!
Tobin stond' op en wandelde het dek op en neer
terwijl^ hiji met izijn kleine roodo oogjes zijn mede
passagiers aandachtig monsterde.
Ik vroeg hem wat hij' zocht; je moet altijd een
beetje oppassen als Tobin het een of ander van plan
is.
Ik probeer den man met den gekromden neus
te vinden, die miji geluk zal brengen.. John, heb jij
ooit zooveel menschen met rechte neuzen bij elkaar
gezien?
Het was de boot van half tien en toen we aan
kwamen gingen we door Twenty-Second street naar
de stad. Tobin zonder hoed
Op de hoek van een straat, onder een lantaarn,
stond een man in aandachtige beschouwing van de
maan. Het was een La nee man, keurig gekleed, een
ligaar tusschen de tanden en ik zag onmiddellijk,
i dat hij' twee krommingen in zitn neus had; het be-
I wuste lichaamsdeel had veel van een gekronkelde
slang, Tobin zag het ook en ik hoorde- hem- zwaar
ademhalen, als een paard dat afgetuigd wordt.
Hij: ging recht op den man af en ik' ging mee.
Goeden avond, Sir. <zei Tobin. De man nam
zijn sigaar uit den mond en beantwoordde onzen
groet.
Zoudt U ons ook misschien Uw naam willen
zeggen? vroeg, Tobin, dan kunnen we hooren
of het een lange of een korte 19. Misschien zijn we
verplicht kennis met U te maken.
Mijn naam, antwoordde de man beleefd maar
verwonderd, is Friedenhausman, M'aximus Q.
Friedenhaueman.
Dat la de goede lengte, zei Tobin, Kunt XJ
Uw naam ook met een O spellen?
Noen, zei de man.
Maar kan men dien naam niet met een O
spellen? drong Tobin eenigszins benauwd aan.
Als Uw geweten, zei de man mot den krommen
neus. het niet zoo nauw noemt met de spelling van
vroomde talen, dan kunt U, als U dat persé wilt
een O in de voorlaatste lettergreep «mokkelen.
't Is voor elkaar, zei Tobin, Onze namen
zijn John Malone en, Daniol Tobin.
Ileel aangonaam, antwoordde de man met eon
buiging. Maar i'k vorondorstoi niet dat U 's avonds
oon spelwodstrijd of iot.» dorgolilks op den hook van
oon straat gaat houden en zou daarom wol graag
willon weten waarom. U mij aangesproken hobt?
Tobin deed zijn fantastisch' verhaal, dat don man
mot don neus niot erg geloofwaardig look on hjf
kook linka on recht,» uit, nonr eon agent.
Het was me heel aangenaam 'konnis met U to
malton om ik vvcinsch' U verder goedenavond.
Hij schoof zllin sigaar vaster ln dom mond en stak'
vlug do straat over. Maar Tobin bleef vlak noaat
hem loopen. ik aan den anderen kant.
Wat zei de man. terwijl hij1 aan den anderen
kant bleef staan en zijn hoed terugschoof.
volgt mij? Ik zal U wat 'zeggen. Ik hem er trotsch
op U te leerom konnon. Maar nu moot U heengaan,
want ikj ga naar huis.
Ga Uw gang. zei Tobin, dio tegen hom aange
leund stond. Gaat U maar naar huis. Dan blijf
ik wol voor do deur zitten tot D er morgenochtend
weer uitkomt, U1 'bont de 'man, vam wton mijn lo-1
vonsgoluk afhangt. Ik' laat U niet an«or loot
Toom draaide de mar» zlchi om. ging tegen do
muur staan on beaon onbedaarlijk to lachen. HIJ
klopte Tobin en mij op den schouder en nam on®
ieder bil eem arm. HU' invitoerde ons om met hem
mee naar zijn hui» to gaan. Twoo blokken verder
was een ril huizon mot hoogo «toepon on ijzoron
hokkien, De man bleef voor eon ervan staan en koek
j naar een van do bovenvensters, waar geen licht
meer brandde.
Dit ls mijn nederige stulp, zol hij1 bescholdon,
en ik merk. dat mfjn vrouw al ter ruste la.
Daarom zal ik de honneurs maar waarnemen. Gaat
U moe naar een van de benedenkamers, waar 'wij
eten, dan (zullen we hot or oen» goed van nemen..
Er is nog lekkere koude 'kip on eem paar flossehon
bier. Weos welkom, want ik heb mij kostelijk mot
U geamuseerd.
Ik had wel lust ini do invitatie, maar Tobin
stapte gemelijk achter ons aan; hij kon zich niot
voorstellen, dat een koud souper hot geluk wus dat
hij door middel van dozen man deelachtig moest
worden.
I Gaat U naar de benedendeur hoeren, zot Maxi-
mus G. Frtedorihausiman. ik' ga door de bovon-
i ingang naar binnen, de benedendeur wordt direct
I opengedaan. Ik zal ons nieuw kamermeisje zeggen
dat zo eon 'kopje koffie zet. voor U weggaat. Katio
Mahorner kan heerlijke koffie zetten voor oen
meisjo dat pas van bulten komt. Ik zal haar naar
beneden sturen om open te doen.
gen in handen te krijgen. Een pan met palm
wijn, sterk genoeg om een moederaap, man en
kinderen te doen vergeten, wordt ergens neer
gezet, waar inoederapen plegen te verkeeren.
De moedor aap, die een „neus" heeft voor ster
ken drank, ontdekt het slokje alras. Is de ont
dekking eenmaal gedaan, dan drinkt do apin
net zoolang t!ot zij zwaar beschonken is. Dan na
deren de apenjagers de dronken mama en pak
ken de jongen weg.
De jonge apen in den dierentuin hebben tot
dusver geen klachten doen hooren tegen de
truc die 'men tot hun bemachtiging heeft ge
bruikt, noch anderzijds tegen het feit, dat men
hen mot behulp van wijn heeft gebracht naar
een land, waar diezelfde drank van hoogerhand
veiboden ls.
DE LEUGENAARSTER. Vqpr den politierechter
te Genève stonden twee vrouwen terecht, ma
dame Mordasini, een Italiaansche, en mada
me Pillond. Zij hadden op de stedelijke ar
beidsbeurs ruzie met elkaar gekregen, die zoo
hoog was geloopen, dat madame Pillond haar
tegenstandster voor den rechter had gebracht.
Bevend van opgewondenheid vertelt zij: „Zij
heeft gezegd, dat ze (mij de oogen zou begieten
en mij in een smeltoven zou smijten r „Dat
is niet waar!" krijsche de Italiaansche. „Wat?
Niet waar?" gilt madame Pillond. „Meneer de
rechter, deze vrouw is zoo'n leugenaarster, dat
wanneer zij een kat zou hebben ingeslikt en de
staart hing haar nog uit den mond, zij nog izou
zeggen, dat ze de kat niet had ingeslikt.
Heeft ooit de fantasie van een dichter een
getrouwer beeld; kunnen voortbrengen dan de
Seest van deze eenvoudige vrouw uit het volk
1 haar opgewondenheid uitsprak?
WOORDEN EN DADEN. Prof. Sorokin van de
universiteit in Minnesota heeft belangwek
kende proeven genomen over den graaid van
naastenliefde bij menschen van verschillendon
leeftijd.
Hij begon met eenige kinderen kiezelsteen
tjes van een. bepaalde kleur te laten zoeken en
beloonde hen daarvoor. Vervolgens liet hij ze
steentjes van een andere kleur zoeken met do
belofte dat de helooning ditmaal niot voor hen
zelf zou zijn, doch voor de arme kinderen van
zeggen, dat ze de kat niet had ingeslikt."
De tweede proef nam de hoogleeraar met stu
denten. Hij liet eon inzameling onder hen hou
den voor drie belangen: lo. voor de bibliotheek
en het archief van de universiteit, 2e. voor be
gaafde studenten uit het overstroomingsge-
bied, die zonder hulp hun studies niet zouden
kunnen voortzetten en 3e. voor Chlneesche
studenten die dreigden te verhongeren.
De inschrijvingen bleken verreweg het
grootst voor het onder 1 genoemde doel, om
dat het. eigen belang der studenten daarbij het
meest gebaat was.
Voor de landgenooten uit het overstro
mingsgebied werd ook nog een vrij aardig be
drag geteekend, maar voor de Chineesche stu
denten, die het toch het meest noodig hadden
was de uitslag bedroevend.
Thans ging de hoogleeraar over tot het toet
sen van woorden en daden. Hij liet na eenige
weken onder de studenten twee vragenlijsten
circuleeren. De eerste verkondigde de stelling
dat alle menschen broeders zijn en elkaar zoo
veel mogelijik moeten helpen zonder onder
scheid van ras, godsdienst of nationaliteit. De
tweede lijst daarentegen poneerde dat men in
de eerste plaats aan eigen ras, volk, godsdienst
en stand m'oet denken.
Den studenten werd verzocht de lijsten met
„juist" of „onjuist" in te vullen.
De uitslag was dat 86 procent van hen die
antwoordden op de eerste lijst „juist", op de
tweede „onjuist" schreven.
Precies du# 't omgekeerde ala bij de inschrij
vingen.
Woord en daad!
