Alieieci Hitns-
Woensdag 11 Juli 1928.
a
71ste Jaargang No. 82®5.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen,
Eerste Blad.
ïti
Gemengd Nieuws.
Vee-invoer in Tsjecho-Slowakije.
De pientere goeroe en het domme
volt
Inwijding van de nieuwe Zeppelin.
Transatlantische vogelvlucht
Politieke aanslag op den Balkan.
1M|
wrlci
IglJ
dun]
vist I
SCHAGER
COURANT.
iit i
blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
Jentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
iftg
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No.
20.
Prijs per 3 maanden 11.05. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters wordon naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
MAATREGELEN TER BEPERKING.
ld
K. De Invoer uit het buitenland als overmatig beschouwd,
red
Men schrijft uit Praag aan de N.R.Ct.:
Het vraagstuk van den Invoer van vee, en dat van
Jde bevordering van den eigen veestapel ls wederom
u*n actueel geworden. Aanleiding hiertoe hebben de oogst-
vooruitzichten gegeven: ten aanzien van veevoederpro-
ducten verwacht men ten hoogste een zeer middel-
^matige opbrengst. Men meent dus, dat een groot aan-
10 bod van vee valt te verwachten, waardoor de prijzen
n zullen worden gedrukt, hetgeen door den grooten in-
voer van goedkoop buitenlandsch vee nog zal worden
verergerd. De Invoer uit het buitenland wordt als,ovfer-
matig beschouwd: het buitenlandsche vee wordt boven-
dien op de markt hier te lande (Tsjecho-Slowakije) ver-
kocht tegen een prijs, waarbij de inheemsche landbouw
slechts met verlies kan werken.
De Dultsche groep van den landbouwraad voor
1 Boheme heeft daarom tot het ministerie van land-
bouw een memorandum gericht, waarin aangedrongen
zwordt op het nemen van maatregelen, waardoor het
gevaar voor een dreigenden ondergang van de vee-
teelt kan worden afgewend. Als zoodanig wordt voor-
gesteld:
eiJ 1. Onmiddellijke beperking van den Invoer van vee
uit het buitenland met het oog op de verwachte voed-
selschaarachte, en verder bescherming door doelman
'tige en voldoende Invoerheffingen en strenge handha-
r ving van de veterinaire bepalingen.
Vorming van organisaties tot verbetering van den
veestapel. Staatssteun.
8 .Bevordering van den uitvoer van vee, oprichting
Van propagrondabureOux in de afzetgebieden.
-fi«t inconsequente van de verlangde handelspolitiek
vaJt hier wel zeer in het oog: eenerzljds wordt nieuw
afzetgebied verlangd, anderzijds wordt aangedrongen
op Invoerbelemmering!
De landbouwraad maakt zich bijzonder ongerust over
den Invoer van varkens. Het ls namelijk thans geble
ken, dat de verleden jaar gevolgde politiek, waarvan
men een stijging van de prijzen verwachtte, een ave-
rechtsch resultaat heeft gehad. Van den rijken aard-
ÊPPöIoogat van verleden jaar, heeft men dan ook ten
gevolge van het laag blijven der varkensprijzen, al
heel weinig kunnen profiteeren. De ongemeen sterke
Invoer uit Polen en uit Roemenië ook Nederland
zag zijn invoercontingent na veel bezwaren uit den
01 weg te hebben geruimd, eindelijk verhoogd drukt de
prijzen hier ver beneden de werkelijke productiekos
ten. Do varkenateelt ls dus niet rendabel. De landbouw
raad verlangt daarom beperking van den varkensin-
voer, heffing van invoerrecht volgens het gewicht,
welk invoerrecht dient te worden vastgesteld, evenals
v®' liet Invoercontingent, op den grondslag der bestaande
"fbehoefte.
Het valt te voorzien, dat de agrarische partijen ook
deze eischeu mettertijd de noodige politieke kracht
zullen weten by te zetten.
EEN NEET-POLITIEKE GEHEIME VEREENIGING
TE SIDHOARDJO, WAARVAN DE LEDEN ON
KWETSBAARHEID KONDEN KOOPEN DOOR HET
LEEREN VAN EEN GEHEIME „ILMOE."
Dezer dagen is het den patih van Sidhoardjo mogen
gelukken, een geheime vereeniging in het Sidhoardjosche
te ontdekken en den aanstichter hiervan te ontmaskeren
Een correspondent van de Locomotief ter plaatse ver
telt daarvan:
In het onderdistrict Tjandi woonde een zekere Bardi-
man, «lie in zijn beroep van perkoetoet-handelaar een
zekere vermaardheid had verworven. De licbtgeloovige
dessalieden kochten hem gretig de heilige vogels af en
betaalden er meermalen groote bedragen voor; vooral
als de vogels volgens de beweringen van den vogelaar
altijd op een of andere heilige plaats waren gevan
gen.
Maar Bardiman leefde voor menschen van zijn stand
op een grooten voet; hij hield er twee vrouwen op na,
veroorloofde zich een zekere luxe, hield van lekker eten
en drinken en had bovendien een groot aantal kinderen.
Daarom vergrootte hij zijn inkomsten, door gelegenheid
te geven tot het edele dobbelspel als bandar dadoo.
In den laatsten tijd scheen het echter met zijn zaken
minder florlsant te gaan, dank zij het scherpe toezicht
van Bestuur en politie en B. moest er een andere akal
op vinden, om zijn weelderige levenswijze te kunnen
voortzetten. Zijn vruchtbaar brein had weldra wat ge
vonden: hij gaf zich uit voor een „goeroe", die kennis
van allerlei occulte zaken bezat en die kennis gaarne
onder zijn medemenschen wilde verbreiden. Zoo kende hij
o.a. een bepaalde „ilmoe" (hier: beweringsformule) welke
men slechts had uit te spreken, (=apal) om voor het
verdere leven, gelijk Achllles, onkwetsbaar kedot)
te z0n.
B. richtte voor zijn doel een vereeniging op, in het
geheim natuurlijk, want occulte kennis is voor ledereen
niet geschikt en velen, waaronder zelfs eenige dessa-
bestuursleden, traden toe als lid. In de woning van een
der leden werden druk lessen gegeven; de eigenlijke
plechtigheid, die gepaard ging met de noodige ceremo
niën, om eenig cachet er aan tè geven, geschiedde op
een eenzame plaats.
.jVoor wat, hoort wat", zegt het spreekwoord en zoo
dacht B. -er blijkbaar over. Om de heilige kennis deel
achtig te worden, moest men een zeker bedrag betalen;
i zoogenaamd, 'om hiervoor de benoodlgdheden voor de
ceremoniën, enz. aan te schaffen, ln werkelijkheid na
tuurlijk om B.'s gelddorst te lesschen. Sommen van f 15
I en meer werden aan den goeroe betaald. Bovendien
I moesten de nieuwe leden op hun kosten een slametan
aanrichten om de geesten gunstig te stemmen.
I Alles ging goed: bet aantal leden vermeerderde en
j daarmee het inkomen van B., de leden zwegen en de
politie bleef er huiten. Totdat op zekeren dag twee der
j onkwetsbaren twist met elkaar kregen en de een den
ander een steek toebracht.
j We kunnen ons de verbazing van de beide Archillesen
j voorstellen: ze hadden den hiel niet geraakt en toch...
i daar stroomde bloed; de onkwetsbare was gekwetst!
Van dit oogen-blik af aan begonnen de leden te tvij-
j felen aan de onfeilbaarheid van de Ilmoe en velen be
dankten als lid. Het vertrouwen in B. was geschokt, men
begon er met anderen over te spreken en de politie
kreeg er den reuk van. Een uitgebreid onderzoek, on-
der persoonlijke leiding van den patih, ving aan. Naar
B. Zoekt men echter tevergeefs: die had tijdig de plaat
|gepo9tst, wel begrijpende, dat hij <le politie niet met
zijn ilmoes, zou kunnen misleiden en hij er lang niet
malsch zou afkomen.
Thans wordt ijverig naar hem gezocht en ongetwijfeld
zal het binnen afzienbaren tijd wel gelukken, den glad
den vogel te knippen. De rechter zal dan moeten uit
maken, hoe lang de deugniet zich achter de tralies in het
uitspreken van zijn ilmoes zal mogen oefenen.
Even zij hier nog vermeld, dat deze vereeniging geen
politieke doeleinden beoogde. Bij het onderzoek is zelfs
gebleken, dat geen der leden ooit lid ls geweest van een
af andere oproerige vereeniging, dat ze integendeel be-
hooren tot rustiger elementen der Inlandsche samen
leving.
FKEEDBICHSHAFEN VIERT FEEST.
Sedert jaren heeft de Dultsche stad Frledrlchshafen
niet zoovele feestelijk gekleede menschen geherbergd
ln zijn vroolijk versierde straten en hulzen als Maandag
het geval was.
Van den vroegen ochtend af brachten booten en
treinen duizenden bezoekers, die den doop van het
Zeppelin-luchtschip kwamen bijwonen.
In de groote luchtschepen-hal, die met dennegroen
versierd was, vereenigden zich tegen half twaalf de
talrijke gasten, terwijl boven hen het geweldige lucht
schip troonde, waarvan de commandogondel aan de
voorzijde een uit korenbloemen vervaardigde letter
„Z" droeg.
Alvorens Beethoven's „Die Hlmmel rühmea des
Ewigen Ehre" de doopplechtigheden Inleidde, over
handigde dr. Hugo Eckener, de met haar echtgenoot
verschenen dochter van den ouden graaf Zeppelin, gra
vin Brandensteln-Zeppelln, een fraai bloemstuk.
In zijn begroetingsrede noemde dr. Eckener het
j luchtschip een brug voor den vrede der volkeren.
Uit naam van de geboortestad van graaf Zeppelin,
Constanz, wenschte burgemeester dr. Moerlcke de
nieuwe Zeppelin een gelukkige toekomst Nog ver*
I scheldene andere autoriteiten uit stad en rijk gaven
uiting aan hun wenschen.
Ten slotte verrichtte gravin Brandensteln-Zeppelln,
onder het uitspreken van den wensch „Mlt Gott, Graf
Zeppelin", de doopplechtigheid.
KIEVITEN DEN OCEAAN OVERGESTOKEN VAN
OOST NAAR WEST.
Vogels, die anders niet ln Amerika voorkomen.
een groot aantal kieviten den Atlantlschen Oceaan van
Engeland naar Newfoundland een afstand van onge
veer 2200 mijlen ln één onafgebroken vlucht zijn
overgevlogen, en wijst hij erop, dat de weersgesteldhe
den op gemelde dagen voor dien tocht buitengewoon
gunstig waren. Een betrekkelijk korte periode van vrie
zend weer in Engeland noodzaakte de vogels elders
voedsel te gaan zoeken; zij trokken westwaarts en ge
raakten ln een windstrooming, die zich in nagenoeg
vlak westelijke richting met een snelheid van ongeveer
55 mijl per uur voortbewoog. Dit, gevoegd bij de nor
male snelheid, t.w. nagenoeg 45 mijlen per uur, waar
mede een kievit vliegt, zou het mogelijk maken, dat de
overtocht in ongeveer 22 uren volbracht ls geworden.
Bij de vroegere waarnemingen van kieviten in Ame
rika tot nu toe had dit slechts 8 maal plaats gehad
betrof het gemeenlijk een op zich zelf staanden vo
gel.
DE T/F.TTVF/R. VAN DE MACEDONISCHE OOMTTAD-
JTS TE SOFIA VERMOORD.
Hij trachtte een antwoord te vermijden, hetgeen hem
u Natuurlijk niet gelukte, want Olga bleef hem onafge
broken aanzien.
iln elk geval had ze later zelf niet meer geweten,
lat ze nog leefde," zei hij.
„Dus... dus het was zoo?" zei ze met trillende lippen,
oh Max, ik geloof, dat lk alles beter zou kunnen
herdragen dan dit... Ik kan het niet van haar geloo-
Ik kan het niet."
„Maar waarom moet je je op deze manier kwellen?"
vroeg hij. „Wat kun je er mee bereiken?"
Jk moet het... ik moet", antwoordde ze opgewonden.
Jederen nacht droom ik van haar en overdag denk ik
voortdurend aan haar... Mijn hersenen hebben geen
"ogenblik rust. Het lijkt me toe, alsof Violet me roept...
j-u me iets moet vertellen. En ik kan nooit te weten
Koaen, wat ze eigenlijk bedoelt Het komt natuurlijk
omdat ik het me niet meer kan herinneren. Soms heb
het gevoel, alsof ik zelf krankzinnig word, wanneer
er nog langer over fciyf piekeren."
„Olga!" Er was oen gebiedende, strenge klank in zijn
dl?3' JjJe maakt iezelf totaal van streek. Geloof je niet,
jat wij er nu lang genoeg over gepraat hebben? Kun
je je nu niet wat beheerschen?"
„Maar ik moet het weten," riep ze uit. „Max, was het
erKeltik zoo? Heeft ze een einde aan haar leven ge
smakt?"
„Nee,*dat ls niet gebeurd."
Hij antwoordde haar zoo rustig en bedaard, dat het
,ar 7°jr een kort °°genblik voorkwam, alsof hij maar
Ir -o, u gezegd om haar tot bedaren te brengen. Ze
k iiem met groote, ongeloovlge oogen aan.
JB me nu de ^aarkeid?" bracht ze ten slotte
Tb u**™ nU heU8ch nlet lan^er bedriegen?"
neb Je de waarheid gezegd," antwoordde hij rus-
„Dus... dus...' Er was thans een blik van afschuw in
haar blauwe oogen gekomen. „Ik wist wel, dat ze niet
een natuurlijken dood was gestorven," zei ze vol over
tuiging.
Langzaam maakte zij zich uit zijn armen los en wreef
met haar hand over de oogen.
En als ln antwoord op dit gebaar, barstte hij eens
klaps los: „Als je het dan persé weten wilt, dan moet
het ook maar gebeuren. Maar denk er aan, dat dit het
laatste is, wat lk over dit onderwerp spreken wil. Juf
frouw Campion leed aan een afschuwelijke ziekte, die
geleidelijk in ongeneeslijke krankzinnigheid zou over
gaan. Ze had evenwel nog jaren kunnen leven... welke
ze in een krankzinnigengesticht had moeten doorbren
gen. Doch gelukkigerwijze werd aan haar treurig be
staan een einde gemaakt. Een... vriend bevrijdde haar
Ze stierf, zooals je weet, plotseling,"
„Oh" bracht Olga kreunend uit „Het was die drank...
dat pijnstillende middel."
„Ja, dat was het." Zijn lippen openden zich ternauwer-
nood, terwijl hij sprak en zijn oogen bleven onafgebroken
op haar gezichtje gericht.
Olga stond eenige oogenblikken versuft voor zich uit
te kijken... Het leek wel, alsof elk gevoel haar verlaten
had. Daarna kwam er evenwel weer leven in haar ge
zicht en ze ging op eenige schreden afstand van hem
verwijderd staan. „Dus... jij hebt het gedaan," zei ze
met een eigenaardige doffe stem...
Hij antwoordde niet... wat had hij ook moeten zeg
gen?.
Met wankelende schreden liep zij op de tafel toe en
ging zitten, haar kin op de handen geleund. TTanr oogen
staarden wezenloos in de verte.
„Dat was niet de eerste keer, is het wel?" zei ze eens
klaps. „Je hebt het al eens meer gedaan. Ik veronder
stel" haar stem ging in een zacht gefluister over,
alsof ze tot zichzelf sprak „lk veronderstel, dat jij
jezelf als de bewaker van de Deur beschouwt en denkt
het recht te hebben dergelijke dingen te doen."
„Wil je zoo goed zijn mij even uit te leggen, wat je
bedoelt", verzocht hij haar.
Ze wendde het hoofd niet om, doch staarde nog steeds
strak voor zich uit, alsof zij visioenen zag. „Herinner
je je nog die arme juffrouw Stubbs? Je hebt... h»qr op
dezelfde manier... geholpen, nietwaar?"
„Ik?" vroeg Max.
Ze keek op door den verbaasden kïanfr, welke er ln
zijn stem klonk. „Zij stierf toch op dezelfde wijze als...
Violet."
„Maar... groote goedheid... dot gebeurde niet door
mijn toedoen," bracht hij uit
Ze bleef hem aanzien met denzelfden vragenden blik.
,Maar toch wist je het," merkte ze op.
Gevallen, waarin vogels den Atlantlschen Oceaan van
Oost naar West overtrekken, zijn in veel geringer aan
tal bekend dan die, waarin die route ln omgekeerde
richting werd afgelegd. De ondervinding ook van vlie
geniers heeft geleerd, dat ln het algemeen de weersge
steldheden voor een overtocht van Europa naar Amerika
niet gunstig zijn.
Te verwonderlijker daarom is een trek op groote
schaal van kieviten, die volstrekt niet tot de krachtige
vliegers gerekend kunnen worden, waarvan H. F.
Witharby in „British Birds" (Engelsche vogels) melding
maakt, en waar de N.R.Ct. het volgende ontleend. Op
20 en 2'L December 1927 namelijk kwamen er op New-
foudland troepen kieviten aan, waarvan er een naar
schatting 500 en een ander 1000 individuen telde. De
kievit komt ln Amerika niet voor, en het bleek, dan
ook, doordat een der la handen gekomen vogels een
ring droeg, dat hy ln Cumberland (Eng.) uitgebroed
was. Hieruit volgt dus naar schr.'a meening dat
Door drie onbekenden neergeschoten.
Volgens een te Belgrado binnengekomen telegram van
een Bulgaarsch nieuws-agentachap wmlcn Zondag twee
mannen door drie onbekenden neergeschoten. Van de
slachtoffers was er een onmiddeliyk dood, de ander kon
nog naar het ziekenhuis worden vervoerd, waar hij aan
de bekomen verwondingen overleed.
By het onderzoek werd vastgesteld, dat de overle
dene generaal Protegerof was, de leider van de Mace
donische organisaties, waarvan er ook enkele ln Joego
slavië zetelen.
De politie arresteerde een der daders, doch zyn naam
wordt geheim gehouden. Waarschymiyk ls de tweede
vermoorde een bekende politieke persooniykheid.
In Zuidslavlsche politieke kringen ls men van mee
ning, dat de te Sofia gepleegde aanslag op generaal Pro*
togerof, leider van het Macedonische revolutionaire co
mité, dient te worden toegeschreven aan de ln de Ma
cedonische gelederen zelf heerschende verdeeldheid. Pro
tegerof zou op verzoek van de Bulgaarsche regeering, die
een buitenlandsche leening heeft en daarom met Belgra
do op goeden voet moet staan, het Macedonische co
mité den raad hebben gegeven, voorloopdg elk terroris
tisch optreden van de Mecadoniëra te staken. Hierte
gen verzette zich Pentsjl Migailof, de tweede leider der
Macedonlërs, die gehuwd is met Montsja Karnitsjeva,
die enkele jaren geleden in het Weensche burgtheater
den Macedonischen leider, Panitza, heeft doodgescho
ten. Migailof zou aanhanger van het voorzetten van de
terroristische actie zyn geweest Om zulks mogeiyk te
maken moest Protogerof, die zooals wordt beweerd, vior
jjaar geleden Alexandrof, den toenmaligen leider van
jhet comité, heeft laten vermoorden, uit den weg wor
den geruimd.
De aanslag heeft te Sofia groote opschudding verwekt
Nog geen spoor van de daders.
Volgens een bericht uit Sofia ls het onjuist dat een
der moordenaars van generaal Protogerof la gearres-
steerd.
Men vermoedt, dat de daders van den aanslag onder
de Macedonlërs zelf te zoeken zyn, daar bekend ls, dat
in de laatste maanden meenlngsverschillen tusschen de
leiders der revolutionnaire Macedonische beweging be
stonden omtrent de ln de toekomst te volgen gedrags-
ïyn.
Daar by de Macedonlërs leder verraad onmiddeliyk
door wraak wordt gevolgd, la te verwachten, dat de po
litie niet veel aanwijzingen met betrekking tot dezen
aanslag In handen zal krijgen.
Hy haalde even zyn schouders op. „Ik vermoedde het
waarschijniyk... Inderdaad wist lk er evenwel niets
van af."
„Ik begrijp het," zei ze met een cynlschen glimlach.
„Ze ontsnapte je slechts... en jy verkoos een oogje te
sluiten."
„Dat is volstrekt niet het geval," rel hy gestreng. „Ik
heb myn uiterste pogingen in het werk gesteld... haar
in het leven te houden. Dat is myn plicht, een eerste
vereiBchle van myn beroep, en dit heb ik altyd als hei
lig beschouwd."
„En toch... en toch... heb Je Violet op die manier la
ten sterven."
Met een ruk draalde hy zich om. „Ik weiger er verder
met je over te praten," gaf hy te kennen.
Ze keek hem koel aan, en ze scheen nog steeds haar
hersenen af te tobben om zich iets van het verleden te
herinneren. „Je hebt elgeniyk nooit van haar gehou
den", begon ze weer. „En ze was zoo bang voor je... zoo
vreeseiyk bang." Even zweeg ze om daarna weer voort
te gaan. „Ze was zóó bang voor je, dat ze, toen ze krank
zinnig werd, probeerde je te vermoorden..." Ze hield op
om adem te scheppen, „jy... jy was ook bevreesd voor
haar."
Hy bleef met zyn rug naar haar toegewend staan, on
beweeglijk als een Btandbeeld.
„En daarom... daarom..." Ze ging vlak voor hem
staan en ze zag thans niets anders dan hem... Er lag
een uitdrukking van minachting op haar gezicht en haar
vinger beschuldigend naar hem opheffend, barstte ze
los: „Daarom maakte je een einde aan haar leven. Het
was... om... je eigen bestaan te redden."
Langzaam liep hy op haar toe, er lag een blik ln zijn
oogen, welken rij er nog nimmer van tevoren in gezien
had. „Groote God, Olga... je gaat wel een beetje al te
ver!"
Op dat moment maakte een overweldigend gevoel van
angst zich van haar meester en er kwam een byna on
weerstaanbaar verlangen by haar boven om zich om te
wenden en hem te ontvluchten. Het leek haar evenwel
toe, alsof zy zich niet van de plek kon bewegen.
„Dus je gelooft dat inderdaad?" ging hy op denzelf
den kouden toon voort „Je kunt dus werkelqk niet be-
grypen... onverschillig hoe slecht de daad ook geweest
moge zyn... je kunt niet begrijpen, dat alles geschiedde
in een opwelling van overweldigend medeiyden?"
Ze ging verder van hem afstaan, alsof hy iets on
reins was. Het verlangen om te ontkomen, beheerschte
haar nog steeds en hierdoor was het vermoedeiyic, dat
ze meedoogenloos zei:
„Medeiyden? Een dergelyk gevoel is jou vreemd. Je
kunt vermoedeiyk het woord niet eens spellen,"
Hierop liet hy zulk een wreeden, cynlschen lach hoo-
ren, dat haar een rilling door de leden voer. „Beschouw
Je me zoo? In dat geval vrees ik, dat lk je niet verder
zal kunnen helpen."
Olga richtte zich hoog op. „Ja, het la het einde van
alles," zei ze gesmoord. „Ik zal nooit met je kunnen
trouwen en ik hoop je ook nimmer meer ln myn leven
te zien."
Hy bleef haar onverschrokken aanzien, en voor een
kort oogenblik leek het, alsof zy haar oogen voor de
zyne zou neerslaan. „Ik heb je gezegd, dat lk me niet
aan je besluit zal kunnen onderwerpen."
Ze kon een kreet van verbazing niet weerhouden.
Wellicht had ze nooit méér dan in deze vreeseiyke mo
menten zyn wreedheid en kracht gevoeld.
„Ik kan het niet helpen," zei ze. „Ik kan nooit met
je trouwen. Zelfs... wanneer ik je vrouw al was geweest,
dan had ik, na betgeen ik vandaag gehoord heb, niet
langer bij je kunnen biyven."
Ze wilde zich omkeeren, toen hy plotseling haar pol
sen met een yzeren greep omvatte.
„Bedenk je dan geen seconde, dat je in eer aan me
gebonden bent... tenzy lk je vrij laat?" vroeg hy ruw.
„Maar dat zul je toch doen, nietwaar Max?" klonk het
smeekend. „Je wilt me toch niet tegen myn wil by je
houden?"
„Oh, denk je dat?" vroeg hij grimmig. „Er is niets,
wat ik niet met je zou kunnen doen, onverschillig of
je het wilde of niet"
Ze begon weer heftig te beven en ze durfde het niet
wagen hem thans tegen te spreken.
„En daar dit nu eenmaal zoo is, ben ik volstrekt niet
van plan je los te laten. Er bestaat geen enkele reden,
waarom je niet met me zou trouwen, en daarom wensch
lk je ook niet van je aan nrij gegeven belofte te ont
slaan. Dat is begrepen, nietwaar?"
HJj hield haar nog vaster omvat en ze zag duideiyk,
dat hy elk woord, wat hy zei, meende. Oh, haar krachten
stonden op bet punt haar te begeven en alles begon om
haar heen te draaien. Ze wendde nog een laatste wan
hopige poging aan. ,Maar Max," zei ze smeekend, „ik
dacht... dat je van me hield."
Er verscheen iets van een glimlach om rijn lippen en
er drong een vaag gevoel van hoop tot haar door. Had
ze eindeiyk een teer punt by hem geraakt?"
„Nu?" vroeg hy. „Wat wilde je daarmee zeggen? Oh,
ik begryp het al. Je veronderstelt, dat ik ter wille van
myn liefde voor Jou bereid ben je op te geven."
Wordt vervolgd.
