llmiti Nieuws-
Mrattii- Lnllmllii
DE BR0EKER VEILING.
Dinsdag 24 Juli 1928.
71ste Jaargang No. 8292.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
Feuilleton.
SCHAGGR
COURANT.
Uit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentien nog zooveel mogelijk in het eerstuitlcomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No.
20.
Prijs per 3 maanden fl.05. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
OEEN RUIMTE GEGEVEN OM VOORBIJ TE RIJ
DEN.
De autobuschauffeur Corn. S. uit Wognum, moest
tlch verantwoorden op grond van de omstandigheid,
dat hij, met zijn bus rijdende op den Ringdijk onder
Heer-Hugowaard een hem achterop komende luxe auto
bestuurd door den constructeur Lange uit Blokker, geen
gelegenheid had gegeven om voorbij te rijden, zoodat
de beer L. verplicht was geweest, pljru 20 minuten ach
ter de bus aan te sukkelen. Verdachte pruttelde, dat
hij tot tweemaal toe die gelegenheid had aangeboden,
door naar rechts uit te wijken, maar hij kon zulks he
laas niet op meer overtuigende wijze aantoonen, zoo
dat hij tegenover de onder eede afgelegde getuigenis
van den heer Lange en diens echtgenoote aan het kort
ste eind trok en tot f 20 boete of 10 dagen werd ver
oordeeld.
ZWAKKE VERLICHTING.
De door den chauffeur bestuurde autobus van de
firma v. M., rijdende van Alkmaar op Schoorl, ver
toonde in den avond van 27 Mei een zoo treurige ver
lichting, dat deze door de Alkmaarsche politie onvol
doende werd geacht en gezegde chauffeur heden terecht
(tond met het onvoordeellge resultaat, dat hij werd ver-
oordeeld tot 2 X f 5 boete of 2 X 8 dagen hechtenis.
DE LINKSCHE VERORDENING AAN DE LANGE-
DIJKEN.
Groentenboer Joh. B. stond voor den wijzen kadi
als verdachte, aangezien hij te Zuldscharwoude aan
den linkerkant van den weg had gereden met zijn aan
gespannen groentenkar.
Ik moet daar links staan, repliceerde Jan, dat Is
politieverordening.
Ja... stMn, maar niet rijden, merkte mr. Buys Tack,
de ambtenaar van het O. M., op.
Ik reed niet, reposteerde Jan weer og zijn beurt, lk
aardebeien af te wegen
Op 27 Juli voortzetting, teneinde den verbalisant te
hcoren en uit te maken of Jan zioh ln rijdende of ln
aardbeien-wegende positie bevond.
DE STUURKRANS VAN HET
WIE DRAAIDE
FORD JE?
In den namiddag van 8 April werd te Alkmaar op
den Stationsweg een fietsrijder, een .loodgieter, van
achter aangereden door een Ford-touring, waarin zich
een drietal vroolijke heeren bevonden. De wielrijder
maakte een salto-mortale, smakte tegen de planeet
aan, bezeerde zich echter niet, doch leed eenige schade
aan zijn rijwiel. De heeren in de Ford maakten zich
met hun sardinesblikje uit de voeten, doch het num
mer was genoteerd en de eigenaar stond aanvankelijk
ook terecht als bestuurder en werd bij verstek veroor
deeld tot f 25 boete of 12 dagon hechtenis, alsmede
ontzegging van rijbevoegdheid voor den tijd van 4 maan
den. De veroordeelde kwam ln verzet en wees alsnu
aan als bestuurder den caféhouder Th. Z., thans te Ber
gen, welke delegatie van schuld het resultaat had, dat
hij werd vrijgesproken en een vervolging werd ingesteld
tegen den nieuwen verdachte Z., die thans voor bedoeld
feit terecht stond. De heer Z. erkende heden wel den
lurder te zijn geweest, doch beweerde de aanrijding
niet te hebben opgemerkt. Voorts ontkende hij onder
den invloed van sterken drank te zijn geweest.
De ambtenaar hield een scherp requisitoir en vroeg
door
Ethel M. Dell
Olga kon ternauwernood een rilling weerhouden.
«Nooit", zei ze. „Nee, nooit".
„Nooit?" vroeg Hunt-Goring. Hij boog zich dicht
over haar heen en legde zijn handen op haar schou
ders. „Waarom zeg je dat toch? Je hebt dien rood-
narigen dokter toch voor goed weggestuurd, is het
met?"
„Hij is weggegaan... Ja," antwoordde ze kortaf.
,/Maar je schijnt toch nog wel iets om hem te ge-
'enzei Hunt-Goring spottend. „Nu, luister dan
jjns goed naar me. Ik heb de toekomst van dien man
J mijn handen, en ik kan hem volkomen te gronde
Achten.... of toegevendheid tegenover hem betrach
ten. Zooals je weet ben ik niet bijster op hem gesteld,
öizou het me daarom veel aangenamer zijn, als ik het
eerste kon doen. Wat heb je hierop te zeggen? Ik ben
ne zwaardvechter, die midden in de arena staat. Het
jangt nu geheel en al van jou af, of ik dooden of...
•paren zal".
Ze beefde thans van het hoofd tot de voeten „Ik....
?*grijp het niet", stamelde ze. „U kunt niet anders...
«et zijn allemaal praatjes. U kunt niets bewijzen"
laatste woorden klonken tartend.
„Zoo, veronderstel je dat inderdaad? Je hebt geen
jzonder hoog idee van mijn intellect, is het wel?
Jwjionei Campion ik denk, dat je hem wel kent
ai het er heusch niet bij laten, wanneer dergelijke
1^°*, n.^em doordringen. En wat de bewijzen
ireft, die kan ik ten allen tijde verschaffen. Je
illoV ?iet ver8et?n, dat de oude juffrouw Briggs bij
es tegenwoordig is geweest. Haar getuigenis kan
grootste belang wezen. En verder heb ik nog
het ?-~Zeer—etrouwbare bronnen- denk niet, dat
veroordeeling van verdachte tot f 60 boete of 60 dagen,
plua ontzegging van rijbevoegdheid voor den tijd van
5 maanden. Uitspraak 3 Augustus.
LETTERKNECHTERU.
De landbouwer Willem L. uit de Schermer, die al
tal van jaren lid ls van den A.N.W.B. en 8 Juli met
zijn motor voor 'n oogenblik gebruik maakte van het
rijwielpad, teneinde den rotslechten Schermerweg, be-
hard met keien zoo groot als commissiekazen, werd al
heel gauw door een politieman opgemerkt en ontving
een epoedconvocatle, om als verdachte voor den kan
tonrechter te verschijnen. De kantonrechter nam hem
de overtreding niet zoo heel erg kwalijk en legde
slechts f 2 boete of 2 dagen op.
NOODLOTTIGE SAMENLOOP VAN OMSTANDIG
HEDEN.
De timmermanspatroon en machinale houtbewerker
J. C. D. te Alkmaar, was in den middag van Zaterdag
11 Juli nog druk bezig met een machine en werd voor
een moment van zijn arbeid afgeroepen door een be
zoeker. Hij verzuimde de machine af te zetten en zijn
zoon, die ook bij vader in de leer is, meende goed te
doen, het werkstuk, dat onderhanden was, even af te
maken. Doch of de duvel er mee speelde, juist op dat
moment verschenen een paar controleurs van den ar
beid en snapten het jongmensch, bezig met verboden
arbeid. Aldus het relaas van den timmerman, die he
den wegens de overtreding terecht stond.
De kantonrechter vond het jammer, dat hij dit ver
weer niet aan de politie had opgegeven, was het overl-
Ziet gij ouder uit dan gij zijt?
Slechte spijsverte
ring. verstopping,
maagkwalen enz.,
werken nadeelig op
uw humeur en ge
stel. Folter's Maag-
pillen zijn een zacht-
werkend laxeermid
del. dat uw kwaaJ
doet verdwijnen.
Foster's Maagpillen
Alom verkrijgbaar f 0.65 per flacon.
gens volmaakt eens met den vader, dat het heel wat
nuttiger was voor den knaap, om zijn vader te assis-
teeren, dan noodgedwongen te loopen lanterfanten,
maar aangezien de wet nu eenmaal dezen belachelijken
toestand heeft geschapen, was hij tot straffen ver
plicht en veroordeelde hij mitsdien den timmerman tot
f 2 boete of 2 dagen.
DE OPROEPING NIET OVEREENKOMSTIG DE
FEITEN.
De chauffeur Abram KL verscheen als verdachte naar
aanleiding van het hem bij oproeping ten laste gelegde
feit, dat hij op 18 Juli bij de bekende bocht te Ber
gen ter hoogte van „Vrouwtje in 't duin" naar Schoorl,
met zijn vierwielig motorrijtuig links van den weg zou
hebben gereden. De verdachte ging echter niet accoord
erg Prettig voor je zou zdjn, indien je vriend Max
voor de rechtbank moest verschijnen, beschuldigd
van moord".
Hoewol ze niets zei, was hot toch, alsof er een snik
in haar keel klonk.
„Dat dacht ik wel", zei Hunt-Goring even later. „Het
zou buitengewoon pijnlijk voor je wezen, on hot
spreekt vanzelf, dat jij als getuige zou moeten ver
schijnen. Zie je den toestand wel heel duidelijk onder
de oogen? Geloof je nu ook niet, dat het 't beste is
om maar toe te geven.... teneinde verdere moeilijkhe
den te voorkomen?"
Ze zweeg nog steeds en het leek, alsof ze ternauwer
nood ademde.
Eenige oogenblikken bleef Hunt-Goring peinzend
naar haar bleek gezichtje kijken.
„Kom.... ik ben niet van plan langer de rol van
boosdoener te spelen. Kun je me niet iets beters laten
doen! Ik dans toch altijd naar je pijpen."
Eindelijk bracht ze uit:
„Ga weg.... Oh, ga toch alsjeblieft weg".
„Weggaan?" vroeg hij verbaasd
„Ja, ga weg." Ze hief haar oogen naar hem op en
voor een kort oogenblik lag er een smeekende uit
drukking in. „Ik... kan nu niet met U praten... ik kan
zelfs niet goed denken... Ik zal U later wel zien."
„Wanneer?" vroeg hij.
„Op het bal... Donderdag".
„Beloof je me, dat je me daar je antwoord zult ge
ven?"
„Ja".
Hij glimlachte weer op zijn gewone, wreede wijze.
„Je moet eerst zeker Nick raadplegen? Nee, mijn
beste kind, dat kan niet gebeuren. Wij zullen dit
zaakje nog even geheim houden en ik sta er op, dat
je me nu je antwoord geeft."
„Dat kan niet", klonk het op wanhopigen toon. „Ik
kan het niet.... U moet me een poosje tijd laten... Ik
zal er niet met Nick of anderen over spreken. Het
eenige, wat ik verlang, is rustig te mogen nadenken."
„Is dat werkelijk zoo?"
„Ja, het is de waarheid". Ze hield haar handen stijf
tegen haar borst gedrukt, zoodat hij haar niet meer
tegen zich aan zou kunnen klemmen. „Oh, U kunt me
dit toch niet weigeren", riep ze verdrietig uit. „Het is
maar zoo weinig, wat ik vraag. Ik moet... moet bij
mezelf trachten uit te vinden... of ik het zal kunnen
doen".
„Je zult me niet weer ontloopen?"
„Nee, nee... Waar zou ik heen moeten gaan?"
„En je geeft me je woord van eer, dat je er met
geen sterveling over zult praten... voordat we elkaar
weer ontmoeten?"
„Ik geef er mijn woord van eer op", zei ze kalm.
„Uitstekend. Tot Donderdag dan". Hij stond op het
punt zich om te draaien, toen hij haar plotseling ge
heel onverwacht in zijn armen greep. „Ik moet" in
elk geval dien éénen kus hebben", zei hij hartstoch
telijk. „Als loon voor mijn goed gedrag.... Kom, ver
zet je nu niet langer."
Ze verweerde zich ook niet meer, en ze bood hem
zelfs haar lippen aan, maar haar geheele, tengere
lichaam trilde. Hunt-Goring had even goed een leven-
looze vrouw in zijn armen kunnen hebben.
„Zoo is het in orde. Ga nu maar weer zitten. Ik
zal je alleen laten om aan het idee te wennen. Ik
reken er dus op, dat ik Donderdag mijn antwoord
krijg en dan zullen wij wel beslissen, wat ons ver
der te doen staat. Ik kan je echter wel vooruit zeg
gen, dat ik geen lust heb lang op je te wachten. Het
is al meer dan voldoende geweest".
Ze antwoordde hem niet, noch bewoog zich. Ze
staarde recht voor zich uit en haar handen lagen sa
mengevouwen in haar schoot.
Hij boog zich over haar heen. „Wat is er aan de
hand? Ik heb je toch niet bezeerd? Voel je je niet in
orde?"
„iMij mankeert niets", zei ze, zonder zich te verroe
ren.
Hij liet weer zijn afschuwelijken, wreeden lach hoo-
ren.
„Lieve hemel, je zult aardig wat goed te maken heb
ben, wanneer de tijd hiervoor gekomen is. Je hebt me
waarachtig behandeld, alsof ik de een of andere kwa
jongen was".
„Wilt U alsjeblieft heengaan?" vroeg Olga ver
moeid, zonder hem aan te zien.
„Ja, ik zal verdwijnen. Denk er echter vooral om,
dat je slechts één enkele uitweg overblijft. En hoe
eer je toegeeft, hoe beter het voor je is".
„Ik zal U Donderdag spreken", herhaalde ze dof.
„Ja, en je moet eenige dansen voor mij bewaren.
We zullen een gezellig, rustig hoekje opzoeken en
van eikaars gezelschap genieten. Tot Donderdag dus.
Adieu."
„Adieu".
Geruimen tijd, nadat hij verdwenen was, zat Olga
nog neinzend voor zich uit te kijken. Een eekhoorntje
ging zich niet ver van haar- verwijderd tevreden zit
met de oproeping en beweerde, dat die bocht met het
geval nleta te maken bad. Hij moest uitwijken voor
een auto, die op den weg stond en had daarover direct
met den verbalisant Btrooker reeds verschil van meo-
ning gehad. Daar de rijksveldwachter niet aanwezig is,
wordt besloten de volgende week de zaak voort te
zetten.
SCHRIFTELIJK VONNIS.
Abram O., veehouder te Oterleek, (overtreding der
Vleeschkeuringswet, niet strafbaar, ontslagen van
rechtsvervolging. Geëlscht was t 25 boete subs. 25 dogen
hechtenis.
Verminderde aanvoeren van aardappelen,
tegen stationnalre <LL onbevredigende prij
zen. Wortelen lager ln prijs, geringe aan
voeren. Goede prijzen voor bloemkool.
Tomaten als op het eind der vorige week.
Roode kool aanvankelijk lage, later veel be
tere prijzen. Voor het eerst aanvoer van
witte kooL
Moge het aantal producten, dat de laatste week aan
onze groenteveiling werd aangevoerd, al grooter worden,
de aardappelen zijn het toch nog steeds, die het karak
ter der markt bepalen. Wel was de aanvoer van dit pro
duct kleiner dan de vorige week en verwacht mag wor
den, dat die verminderde aanvoer zich zal voortzetten
in de volgende weken; toch ls een aantal spoorwagons
van 115 nog een belangrijk quantum. Behalve Schofc-
scbe muizen, werden schoolmeesters en blauwe eigen
heimers aangevoerd. Het hoofdproduct vormen intus-
schen de Schotsche muizen. Van de prijzen hiervan
hangt alles af. Helaas moest ook deze week weer worden
vastgesteld, dat de vraag van uit het buitenland zeer
gering is. De Belgische vroege aardappelen blijken een
geduchte concurrent voor de Hollandsche te zijn, waar
door de prijzen in hooge mate worden gedrukt Het ls
dan ook klagen zonder end. Het Inkuilen begint nu pro
porties aan te nemen die de vraag wettigen, of dat niet
Verkeerd gaat loopen. Eerstens ten aanzien van het ge
vaar, dat straks de markt overstroomd wordt met poot-
goed (dit inkuilen schijnt vooral te geschieden in de
hoop de ingekuilde aardappels als poters te verkoopen,
en tweedens ten aanzien van een ander gevaar, dat poot-
go ed, van onze vroege aardappelsoort nu ia ruime mats
uitgeplant zal kunnen worden, ook in vele andere stre
ken. Als er nu het volgend Jaar maar nog niet minde*
om de Hollandsche schotten wordt gevraagd.
De prijzen der Schotsche muizen sloten zioh bij die
van de tweede helft der vorige week. Ze lagen tusschen
de f 8.50 en f 7.40. Die hoogste prijs werd ook nu alleen
betaald bij hooge uitzondering voor mooie, puike aard
appelen. Veel ging weg voor export tegen f 8.50—160.
Bedenkt men daarbij, dat het beschot niet bijzonder
groot ia en men gaat dan eens de exploitatiekosten be
rekenen, dan zal men de tuinbouwers moeten gelijk ge
ven, als ze beweren, dat het voor de huidige prijzen
niet kan. Schoolmeesters waren heel wat goedkooper
dan de vorige week. Toen kon gemiddeld nog tusschen
de f 6.60 en f 7 worden gemaakt, nu was dit meer dan
een daalder minder. Eigenheimers golden van t 100—7,
Voor drielingen werd van f 2.80i betaald.
De aangevoerde zllvernep bracht redelijke prijzen op,
ofschoon deze in het laatst der week lager waren dan
in 't begin. Aanvankelijk f 15.70, later f 1110—18.40.
Voor zilverdrielingen werd f 5.60 betaald.
Wortelen konden de prijzen van de vorige week niet
handhaven. In 't begin werd f 5—7 besteed, Woensdag
f 2.80—5.70, Vrijdag f 5.30—0.40. Er worden ruim 22000
bossen aangevoerd.
Voor bloemkool was de stemming weer goed te noe
men, ofschoon geen abnormale prijzen werden besteed.
ten wasschen, en vanuit de verte drong het schrille
geluid van een papegaal tot haar door.
Eensklaps kwam er een nevel voor Olga's oogen en
terwijl ze met een verlangend gebaar haar handen uit
strekte, klonk het gesmoord:
„Oh, Max... Max... Max."
Dit was voor het eerst sinds langen tijd, dat ze
schreide, doch ze barstte ook thans In zulk een wan
hopig gesnik los, dat het haar toescheen, alsof ze
nooit -met huilen zou kunnen ophouden.
Ongeveer een kwartier later kwam Nick thuis en
toen hij de gebogen gedaante op de veranda zag, liep
hij onmiddellijk op het jonge meisje toe en knielde
naast haar neer.
„Olga mia.... kindje, wat is er aan de hand?"
Hij sloeg zijn eenen arm om haar heen, zoodat ze
weer evenals vroeger als een kind aan zijn borst lag.
Ze was zoo doodmoe van het schreien, dat ze zich
eigenlijk niet eens over zijn onverwachte komst ver-
baasde. Ze drukte zich hartstochtelijk tegen hem aan
en bracht fluisterend uit: „Oh, Nick, ben je eindelijk
j weer teruggekomen?"
„Natuurlijk, kindje, wat dacht je dan? Heb je je
ongerust over me gemaakt? Ik heb 'je toch een bood
schap doen toekomen".
„Dat weet ik wel, maar ik.... ik kon het niet helpen,
dat ik zoo angstig was".
„Wat ben je toch een dwaas, klein kindje", zei hij
teeder. „Heb je alleen daarom zitten huilen?"
Ze zweeg.
„Je moet niet meer schreien, lieveling", vervolgde
hü. „De oude Reggie zal gauw hier zijn. Hij zal ver
onderstellen, dat ik je mishandeld of afgesnauwd heb.
Heb je hier den heelen morgen alleen gezeten? Waar
om ben je niet naar Daisy Musgrave gegaan".
„Ik had er geen lust in, Nick. Het kan me totaal
niets schelen alleeen te zijn... Vertel me liever eens,
waar jij aldoor gezeten hebt".
„Ik?" vroeg Nick. „Ik heb mijn tijd hoofdzakelijk
doorgebracht met luisteren en observeeren. Is de post
al binnen? Zullen we samen even mijn brieven le
zen?"
Ze was blij, dat hij er niet verder op aandrong de
oorzaak van hhar verdriet te vernemen. Hij nam dicht
bij haar plaats en begon de voor hem gekomen cor
respondentie door te zien.
Kort daarop nam ze haar werk weer ter hand. Ze
had haar zelfbeheersching herkregen, ofschoon ze
doodmoe was. Wordt vervolgd.
