SchagerCourant
De Huwelijksloterij
SANNE HOOGWOUD EN G E EST E L IJ K L E V E N.
AARTSWOUD.
Tweede Blad.
wstillend
Binnenlandsch Nieuws.
Ondermijnt de Radio het concertleven?
Zaterdag 25 Augustus 1928.
71ste Jaargang. No. 8311.
hot waterpeil ran het Ambacht de Vier Noorder
Koggen m'oeten hebben. Bedoelde slooten hebben
zijn inziens niet steeds voldoende diepte.
De heer Donker merkt op, dat de verleden Jaar
genomen maatregelen, waarmede hij toen genoegen
nam, niet hebben beantwoord aan de verwachtingen,
Spreker zou dan ook andere maatregelen willen ne
men en de volgende bepaling aan de keur willen
toevoegen, nl.:
Het Bannebestuur heeft het recht de slooten, die
er voor in aanmerking koonen, voor hoofdvaarten
te verklaren en dezulke door ingelanden of op hunne
kosten op een wijdte van drie meter te laten of te
doen brengen.
Spreker geeft nader te kennen dat voor verlies
van eigendom vergoeding betaald moet worden.
Op een vraag van Voorzitter, welke slooten de heer
Donker wil aanwijzen, wordt geantwoord, dat het
voornamelijk betreft de keursloot, loopende vanaf
het Noordend naar de Gouwe.
Nadat over deze zaak verschillende besprekingen
zijn gehouden, wórdt tenslotte goedgevonden eerst
te trachten langs minnelijken weg verbetering te
krijgen en mocht dit niet gelukken, dan over even-
tueele wijziging van de keur te spreken.
Besloten wordt de betrokken ingelanden uit te
noodigen ten Raadhuize.
Hierna volgt sluiting met dank voor de aange
name besprekingen.
Vergadering van het College van Dagelijksch Be
stuur en van Hoofdingelanden van de Banne Hoog
woud en Aartswoud, op Woensdag, den 22 Augustus
1028 voormiddags 11 uur, ten Raadhuize. Tegen
woordig waren de heeren K. Slagter, Voorzitter, C.
Ursem en P. Donker Jz., leden van Dagelijksch Be
stuur A. Zijp Cz., A. Rood Kz. en Jb. Helder, hoofd
ingelanden, L. Glas, penningmeester en J. Breebaart
Afwezig mJet kennisgeving de heer D. Koorn, we-
eens familieomstandigheden.
De Voorzitter heet de heeren welkom, hoopt op
aangename samenwerking en opent de vergadering.
De notulen der vorige vergadering worden gelezen
en met dank aan den samensteller goedgekeurd.
Naar aanleiding der notulen wordt medegedeeld:
a. Door Voorzitter:
Dat de straat in de Tropweere thans goed in orde
is gemaakt. Zoodra de Weere verstraten wordt, zul
len weder halve steenen worden aangevraagd.
Voor het Groene Paadje zullen van de te Aarts
woud liggende halve steenen eveneens worden a&n-
^Dat^hat betonnen keerschut tusschen het land van
R. Kuiper en Ned. Herv. Kerk alhier, gelegen aan de
Gouwe, door metselaar Joh. de Boer is gemaakt. Het
schut is anders geworden dan aanvankelijk gedacht
is het bleek namelijk dat ter plaatse, "waar het nieu
we schut is daargesteld, ongeveer 40 c.M. meer wa
ter stond, zoodat het maken meerdere kosten met
zioh heeft gebracht, het is uitstekend gemaakt, maar
zal iets meer kosten.
Dat de Winkelerbrug in orde is gemaakt. De oprit
aan den Hoogwouderkant is iets te laag. Voorzitter
zal een kijkje gaan nemen en de noodige maatrege
len ter verbetering treffen.
Dat de sloot in het land van Bijman is gespeten.
b. Door den heer Rood: _4
Dat de pomp in den dam van de Pieter Portel-
weid is verlaagd.
Verder deelt Voorzitter mede:
Dat hij met den heer Rood tijdens de drooge pe
riode is rondgegaan en hebben opgemerkt, dat een
groot aantal slooten niet aan de keur voldoen, zoo-
dat dezen herfst verschillende uitkeuringen zullen
plaats hebben.
Ook is de rondgang aanleiding geweest, dat ver
schillende eigenaren aangeschreven zijn hun pom
pen open te mlaken.
Dat de lijst van stemgerechtigden door het dage
lijksch bestuur is vastgesteld en 237 namen bevat.
De lijst is 14 dagen ter secretarie der Banne ter in
zage gelegd.
Als ingekomen stuk komt ter tafel:
Een schrijven van Gedeputeerde Staten, d.d.. 11
Juli 1928, no. 143, waarbij goedgekeurd teruggezon
den wordt het besluit van Hoofdingelanden dd. 30
Mei Jl„ tot nadere regeling van de jaarwedde van den
Voorzitter
Bovenstaande mededeelingen en ingekomen stuk
worden voor zooveel niet behandeld voor kennis
geving aangenomen.
Daarna stelt Voorzitter aan de orde:
Verslag van de op 20 Augustus jL gehouden Wilde
Karwij- en Stekelenschouw. Het blijkt, dat over het
algemeen goed gehakt is, slechts vier huurders zul
len worden aangeschreven hunne perceelen nog
eens na te loopen.
Bepalen dag Kroosschonw.
De kroosschouw wordt bepaald op Maandag, den
22 October a.s., terwijl vergaderd zal worden op
Woensdag, den 24 October a.s.
Pomp te Aartswond.
In verband met het straatwerk te Aartswoud heeft
31 Voorzitter aldaar een pomp laten verlagen. Goed
gevonden.
Slooten.
De heer Glas brengt ter sprake de slooten, die vol
gens de keur minstens een wijdte van 1 M. 6 deci
meter op en eene diepte van 4 decimeter beneden
FEUILLETON
Uit het Engelsch
van
CHARLOTTE O'CONNOR ECCLES.
T.
Ce menschen schijnen dat in elk democratisch land te
8e8&en, merkte Jack op, maar ik hoorde nog nooit
Iemand zeggen: Jij bent evenveel als ik, en toch schijnt
dit laatste democratischer dan het eerste.
Men moet naar Amerika gaan, mijnheer, om te
begrijpen wat ware democratie is.
Een vriend van me, graaf MacCarthy de Burgo,
die er lange Jaren heeft gewoond, vertelde mij dat er
geen land ter wereld is waar het bezit van geld zooveel
onderscheid tusschen de menschen maakt.
Geld, mijnheer, is overal noodzakelijk, om het goed
te hebben. In welk gedeelte van Amerika heeft uw
vriend gewoond?
In alle deelen, geloof ik; maar ik weet dat hij
«enige jaren in Iowa heeft doorgebracht.
Werkelijk? riep mevrouw Dobbs in verrukking uit
-- Wel, mijnheer, daar kom Ik vandaan. Maar toen ik
ttouwde, trok ik naar het Oosten, naar Bhaplra City,
New York, waar ik nu woon. Het zou zeer interes-
wit zijn om eens met uw adellijken vriend kennis te
aken en te praten. Hier is mijn kaartje. Ik logeer in
e Cecll Hotel en wanneer u eens op een avond aan-
mt en den graaf meebrengt, zal ik trachten u een
genamen avond te bezorgen. Ik ben niet gewend om
<®°nSChen Van adel om te &aan en als er soms for-
zoav in genomen moeten worden bij het be-
u UW vr'end* zou u zeer dankbaar zijn indien
«nu daarvan van te voren op de hoogte wilde brengen,
ntvangt u hem maar alsof het een Amerikaan
zei Jack geamuseerd,
dit hiet^ieed ^€m vree8eüjk verlegen maken indien u
t* Cen 0pluc^tlng, antwoordde mevrouw Dobbs.
•sn v..*.? °P dl* 00Senblik verscheen mevrouw Coates,
baar L&n dat type dat Darracott verachte, het
verfde^ v.. vele kennissen van mevrouw Carter
h9t W - kat gezicht dik bepoeierd met on-
Dat was een onaangename verrassing voor me de
vorige week! Ik sla de Schager open en lees met groots
letters „Leo Nlcolajewitsch Tolstol".
Ik had mij voorgenomen een of twee „geestelijke
levens" te wijden aan dezen belangrijken Rus en nu
zou ik komen met mosterd nó den maaltijd. Je moet
toch ook maar „Pech" hebben!
Maar dit zijn van die kleine teleurstellingen in het
leven, die wij met een gemoedelijken lach aanvaarden.
Intusschen rees voor mij de vraag naar iets anders om
over te schrijven. Het lijkt misschien heel gek voor
mijne lezers als ik het zeg, dat het heel moeilijk is om,
als men zich heeft ingesteld op een bepaald onderwerp
en daarover heeft nagedacht wat de bewerking en den
inhoud betreft, daarna zijn aandacht aan iets geheel
anders te moeten wijden. Men ls vervuld met een ge
dachte; overlegt hoe zij moet worden uitgewerkt; vóór
dat er een letter op het papier staat, ziet men in den
geest het heele artikel reeds voor zich; dan wordt er
hier en daar wat aan toegevoegd, 't een of andere boek
ter controleering wordt nageslagen; kortom men leeft
tijdelijk geheel in den sfeer van het artikel, dat men
bedoelde te schrijven. Dan is het niet prettig te be
merken, dat een ander je juist is vóór geweest. En
goed ook! Ik las met groote waardeering het opstel
van J. S. De schrijver is uitnemend op de hoogte van
het leven en van den beteekenisvollen arbeid van
Tolstol en is blijkbaar geen vreemdeling in de lectuur
die over Tolstol handelt
Maar wat zal ik nu aan de menschen vertellen?
Mijn waarde lezers, ik ben besloten om het óók over
Tolstol te hebben deze keer. Natuurlijk zal ik mij
wachten voor herhaling van wat u reeds in het stuk
van J. S. hebt kunnen lezen. Maar de figuur van Tolstol
la zóó merkwaardig, zijn geestesarbeid is zóó buiten
gewoon groot geweest, dat niet alleen over hem per
soonlijk ontzaglijk veel te zeggen valt maar dat ook
naar aanleiding van zijne geschriften over bijna alle
belangrijke levensvragen den mensch aan het denken
wordt gebracht.
Het ls eenvoudig verbijsterend zoo véél als T. heeft
geschreven. Men vraagt zich soms af waar hij den tijd
heeft kunnen vinden om alles te doen, temeer als men
daarbij bedenkt hoeveel hij moet hebben gelezen.
En hij las kritisch! Met zijn zeldzaam scherpen geest
ontleedde hij alles. Zijn buitengewone waarheidsliefde
en zedelijke moed waren de oorzaak van een zeldzaam
radicalisme, dat hem voor niets deed terugdeinzen en
van alles de consequenties deed aanvaarden.
Religieus in zijn diepste wezen, zoekt hij 'naar den
kern van het Christendom en legt hij de leugens van
Kerkelijke Christendom onbarmharig bloot Niets ont
ziet hij, geen heilig huisje wordt door hem gespaard.
Hij kent geen vrees; nóch voor de kerkelijke, nóch
voor de wereldlijke autoriteiten, nóch voor de publieke
opinie.
Dat is voor mij het mooie juist in Tolstol. Ik zie hem
vóór alles held, als iemand met een buitengewoon
sterk karakter, torenhoog uitstekend boven de in door-
sneê zoo kleine menschen, die toch eigenlijk niet veel
anders zijn dan naloopers en napraters, tevreden met
kleurloos bestaan zonder hoogheid.
En het is een genot om sommige perioden van zijn
leven te leeren kennen. Dan gevoelt men met welk
een prachtmensch men In aanraking komt, als men
met Tolstol gaat kennismaken. En daarom wil ik in
dit artikel een en ander vertellen over Tolstol en zijn
verhouding tot Kerk en Christendom.
Het groote keerpunt in T.'s leven ligt in de Jaren 1877
en 1878. Hij schildert dit zelf in zijn boek „Mijn biecht".
Hij komt tot het Inzicht van de doelloosheid en el
lendigheid van het leven der heerschende kringen,
waartoe hij zelf behoort, een leven slechts gericht op
persoonlijk stoffelijk welvaren en weelde. Hij voelt hoe
veel holheid en armoede achter al de heerlijkheid van
de veelgeprezen beschaving verborgen is. Dit brengt
hem tot vertwijfeling. De oude steunsels van het geloof
zijn hem ontvallen. De wetenschap kan hem niet hel
pen. Waar kan hij bevrediging vinden? Hij is aan de
grens van den zelfmoord. Dan wordt hij getroffen door
de rustige gelatenheid in leven en in sterven van de
lagere volksklassen. Hij ia van oordeel, dat dezo gees
tesgesteldheid voortkomt uit het rellgieuse bewustzijn
des volks. En hij gaat als de boeren naar de kerk,
maakt als deze het teeken des krulses, volgt de voor
schriften omtrent het vasten, gaat ter bedevaart naar
heiligenbeelden, trekt ter biecht.
Zóó tracht hij den vrede te vinden voor zijn ziel. Zou
die machtige kerk, die aan zoo vele millioenen
zijner landgenooten dezen vrede schonk, dezen aan hem
onthouden? Wel spoedig zou Tolstol tot het inzicht ko
men dat die kerk wèl rust kon geven aan slmpelen
eenvoudigen menschen, die naïef en kritiekloos hare
leeringen en leugens aanvaarden, maar deze rust ver
langde hij niet, hij vroeg om vrede.
In deze overgangsperiode woon hij een godsdienst
oefening bij, welke gehouden werd vóór het uitrukken
der troepen ten oorlog tegen Turkije. Hij maakt mee de
plechtige eedsaflegging voor Alexander m, wiens voor
ganger vermoord werd. Deze dingen brengen hem aan
het denken. Hij komt tot het inzicht, dat het staats-
christendom in geen enkel opzicht met de leer van het
evangelie overeenstemt. Hij wordt hierin versterkt door
het verkeer met Russische boerènsecten, die een leven
leidden, dat heel wat .meer aanspraak op evangelisch
kon maken. Hij graat een diepe studie van het evan
gelie maken. Hij breekt met de kerk. Hij wordt van
dezen tijd af de profeet van een Christendom, dat, los
van theologie en dogmatiek, slechts streeft naar de con
sequente beleving van de groote zedelijke eischen der
bergrede (Ma'tth. V, "VT, VU), welke voor hem het we-
I zenlijke en fundamenteele van de leer van Jezus uit
maakt. Zijn leven ondergaat nu een belangrijke wijzl-
j ging. Hij zegt aan alle weelde vaarwel. Hij ploegt en
zaait eri maait als de boeren en kleedt zich als deze.
Van vrouw en kinderen ondervindt hij weinig steun.
Hij laat hen natuurlijk geheel vrij. Slechts zijn zoon Leo
en zijn dochter Maacha volgen hem. (Hij had acht kin-
deren).
Zijn geestelijke arbeid blijft voortgaan. Tot in den
nacht werkt hij. Hij sticht een school ter ontwikkeling
van de onwetende landelijke bevolking. Spoedig ont
staan in verschillende deelen van Rusland groepen van
j geestverwanten, die rellgieuse gemeenten stichten In
T.'s geest Zijn geschriften worden vertaald in alle ta
len. En over de geheele beschaafde wereld worden zij
j gelezen en wekken bultengemeene belangstelling. De
ouderen onder mijne lezers kunnen zich herinneren,
hoe een dertig Jaren geleden de zoogenaamde Tolstoi-
1 aansche beweging op kwam. Het was een tijd, waarin
zeer velen leefden in de hoopvolle verwachting, dat een
diepgaande verandering in het leven der menschheld
fcich zou voltrekken.
Zelfs een Russische vorst Chilkov, komt onder den
invloed van de sterke persoonlijkheid van Tolstol en hij
geeft zijn millioenenvermogen aan de zooevengenoemde
rellgieuse gemeenten. Velen gaan naar T.'s woonplaats
om hem to bezoeken en nader kennis te maken met
zijn ideen en zijn streven.
Kenschetsend is wat één deze bezoekers, R. Löwen-
feld, mededeelt omtrent hetgeen T. zeil' zegt over de
ongeveer honderd naar hem genoemde gemeenten
(blnnenlandsche kolonies), die in Rusland waren ont-
staan. (Löwenfeld bezoekt T. in het jaar 1891).
„Wanneer een aantal menschen slechts om econo-
mlsche redenen zich samenvoegen om hun leven op
communlstischen grondslag in te richten, don zullen zij
I spoedig weer in vijandschap uiteengaan. Het opgeven
van persoonlijke wenschen, de onderdrukking van per-
1 soonlijke hartstochten is de eerste voorwaarde van de
christelijke gemeenschap, de liefde in den geest van
I Christus". De op rellgleusen grondslag berustende liefde
j wordt voor Tolstol de allesbeheerschende hoofdzaak.
J Waar die liefde niet aanwezig is, gelooft hij niet aan
i waarachtige verandering in de onderlinge verhouding
j der menschen.
Die liefde alleen is in staat de wereld te herscheppen.
In deze liefde heeft hij geloofd tot aan zijn dood.
Geen wonder dat hij daardoor vijandig komt te staan
tegenover heel de maatschappij en ook dat zijn sym
pathie uitging naar elke daad, welke getuigenis aflegde
van een waarachtig streven om naar het beginsel der
liefde zich te gedragen.
i Er bestond in Rusland een oude secte, die dor Ducho-
borzen, die naar dit beginsel poogde to leven en o.m. van
I alle wapengeweld had afstand gedaan. In het onmete
lijke groote rijk werden deze menschen langen tyd on
gemoeid gelaten. Wanneer echter do tsaar zich met
hen gaat bemoeien en hen dwingen wil om militaire
diensten te verrichten, dan begint hun martelaarschap.
Tolstol springt voor hen in de bres. Hij schrijft zijn
brochure: „Christenvervolging in Rusland" in 't jaar
1895. Hij richt een oproep om steun tot de gansche
wereld en duizenden guldens stroomen hem toe, waar
door het hem mogelijk wordt de Duohoborzen te laten
emigreeren naar Canada.
Intusschen was in 1893 van hem verschenen het be
roemde werk „Het koninkrijk Gods is binnen in U".
De titel zegt ons al dadelijk, welke de kerngedachte
van dit boek is. Van binnen uit moet alle waar
achtige verandering komen.
Wie dit boek leest, goed leest en begrijpt, ként Tolstol,
Het is geschreven met zeldzame klaarheid en scherpte.
Het is dit boek geweest, dat in 't bijzonder In ons
land grooten invloed heeft gehad en honderden de
oogen heeft geopend voor de werkelijkheid. Het is be
grijpelijk voor iedereen. Wat hierin gezegd wordt over
oorlog en militairisme is onovertroffen tot dusverre.
Dit ls een hoek, dat ik zou wenschen in duizenden
handen.
Want daar zijn nog zoo benauwend-veel menschen,
die in deze maatschappij leven met een volkomen gemla
aan begrip van de toestanden, welke daarin heerschen,
die er geen oogenblik aan schijnen te denken of ook
een leven der menschen, op anderen grondslag moge
lijk is. Ze leven bij de gangbare begrippen, welke helaas
nog maar al te vaak door kerken van allerlei naam
en kleur worden bestendigd.
Voor hen zou het een openbaring wezen, wanneer zij
kennis maakten met de Ideeën van T. die in dit boek
zoo logisch worden ontvouwd.
Terecht wijst, in het artikel van de vorige week, J. S«
op den invloed van Tolstol op zijn tijd.
Echter: in één ding ben ik het met J. S. niet eens.
Aan het slot zegt hij: „de invloed van Tolstol op zijn
tijd, al hoewel niet dadelijk aanwijsbaar, is groot ge
weest".
In ben n.1. van oordeel, dat die invloed zeer goed
aanwijsbaar is. Wanneer wij tegenwoordig over de
gansche wereld een groeiend verzet zien tegen oorlog
en militairisme, wanneer wij de gedachte der dienst
weigering zien doordringen, dan is dit zéér dikwijls t
gevolg van het doordringen van T.'s ideeën.
I Ik heb menschen ontmoet uit de Balkanstaten, dio
me hiervan merkwaardige dingen wisten te vertellen.
En uit Japan ontvang ik vaak bladen, die den geest
van dezen grooten Rus bij de Oosterlingen willen doen
leven.
Zijn figuur zal blijven leven als een wezen vol liefde
en idealen" schrijft J. S. Ik voeg er aan toe: en zijn
I geest zal steeds meer doordringen en machtig mede-
werken tot de herschepping van de menschenwereld.
ASTOR.
en
DE MEENING VAN PROF. SCHNéEVOIGT.
„Als het aan mi} lag werd geen enkel groot
Symphonieooncert meer uitgezonden".
natuurlljk-gTOote, uitpuilende oogen met breede kringen
er onder, aangedikt door zwarte strepen, die nauwe
lijks nog aan wimpers deden denken. Zij zag er uit als
een schreeuwend aanplakbiljet, of een impressionistisch
schilderij dat van te dichtbij bekeken wordt. Het was
bekend dat ze een zwak had voor knappe jongelui; ze
trachtte dan ook Jack zooveel mogelijk te behagen. Ze
vertelde hem dat zij lageerde voor de afschaffing van
het huwelijk en over het onderwerp een lezing zou hou
den in St. James Hall.
Ik hoor, zei ze, dat u een persman bent. Nu zou
ik zoo graag willen dat het Engelsche publiek belang
stelling voor mijn beweging opvatte. De onbilllkheid,
mijnheer, waaronder onze sexe te lijden heeft door het
tegenwoordige onrechtvaardige stelsel, ls ondragelijk.
Indien U naar mij wilt komen luisteren, zal het mij zeer
aangenaam zijn u een toegangskaart te zenden; u kunt
ook nog Iemand medebrengen.
Jack mompelde een dankbetuiging en zeide:
Ik vrees echter dat ik als ongetrouwd man de
kracht van uw argementen niet voldoende zal kunnen
waardeeren.
O, toch wel, zei mevrouw Coates. De „Detrolt
Eagle" schrijft, dat ik met zulk een kracht, vlotheid en
gevoel spreek, dat zelfs de hardnekkigste verdediger
van tegenwoordige methoden overtuigd wordt. Uw
krant, mijnheer, behoort ook kennis te nemen van der
gelijke bewegingen Maar kan de onze niet achteloos voor
bijgaan. Eiken keer dat ik in Engeland kom doet het
mij genoegen te merken hoe goed onze Amerikaansche
pers er in slaagt om er bij u Britten, een beetje leven
in de brouwerij te brengen.
Werkelijk? zei Jack.
Ja zeker. Daar juist vertelde me een van de dames
dat een van uw Engelsche kranten, „De Komeet" een
aanbod adverteerde van een eohtgenoot, een titel en een
vermogen, die de lezeressen de volgende maand moeten
trachten te winnen. Dat noem ik nog eens druf mijnheer
Ze hebben wel wat van ons geleerd, geloof ik.
Wat leuk, zeg! riep mevrouw Shortland Dobbs uit.
Vertelt u eens, is het heusch echt, dat aanbod'
Jack voelde dat hij kleurde.
Ilc heb alle reden te gelooven, dat dat het gewl ls.
Wel, wel, zei mevrouw Shortland Dobbs, het moet
een gladde kerel zijn die met dat idee voor den dag
kwam. Wanneer ze er in de Vereenigde Staten de lucht
van krijgen, kan hij fortuin maken.
Ik denk de kans te wagen, zei mevrouw Coates.
Maar ik dacht, zei Jack, dat u voorstandster was
Duizenden genieten 's avonds van de uitzending van
de Schevenlngsche concerten, echter weinigen zullen
beseffen van hoeveel nadeel de uitzending per radio
is voor ons concertleven in het algemeen.
Prof. Schnéevolgt althans», constateert in een inter
view in het tijdschrift „Symphonla" dat deze hiervoor
niet minder beteekent dan de dood, Op de vraag
ziet u perspectief in het huidige concertleven?", ant
woordde de dirigent:
Ik ben te dien aanzien nogal pessimistisch. Be
ziet men de teekenen des tijds in do huidige muzikale
wereld goed, dan is er weinig reden tot optimisme.
Daar hebben we allereerst de Radio. Laat ik u op
den voorgrond stellen, dat ik een groot bewonderaar
ben van Radio qua uitvinding en elfl cultuur-faotor.
Maar voor het concertleven is zij do dood.
Ik krijg honderden brieven van menschen uit Den
Haag en het geheele land waarin zo orkoat en leider
hulde brengen voor deze of gene ultvooring, dio zo voor
hun Radio-toestel gezeten, hebben gevolgd.
Ik ben heelemaal niet blij met zulko brieven. Dié
menschen hadden bij ons in de concertzaal behoeren
te zijn, en niet thuis! Waar moot dat op die wljzo naar
toe? Ik zie er nog van komen, dat in de toekomst
één orkest de geheele wereld van muziek voorziet
Zeker, de algemeene muzikale interesse vermeerdert
er door, maar WUt geeft dat voor de orkeston? Het
ware te wenschen, dat wanneer het toch dien kant op
moet dat de omroepvereenigingen of de Staat do or-
van de afschaffing van het huwelijk.
Zeer zeker, zei mevrouw Coates, in het algemeen,
en Indien die adellijke meneer er op stond om de be
lachelijke bepaling omtrent de huwelijksgehoorzaam-
heid te handhaven, zou Ik nog altijd kunnen zien ln
hoeverre zijn wenschen met mijn leerstellingen ln over
eenstemming te brengen waren. Het zou weer een over
winning voor Amerika zijn, wanneer een Amerikaansche
Iemand een van uwen ouden adel Inpalmde en voor va
derlandsliefde behoort individueel® overtuiging te wijken
Darracott had nog geen blik van Maisle gehad. Zij
was nog niet gewoon aan partijtjes en voelde zich ver
legen tusschen al die vreemde en „rare" menschen. Zij
passeerde Juist toen de journalist met de beide Ameri
kaansche dames stond te praten en toen ze zag dat hij
naar haar keek, verhelderde haar gezicht Hij keek haar
met Iets humoristisch-smeekends in zijn blik aan en
met een onmerkbaar knipoogje ln de richting van me
vrouw Coates fluisterde hij: Kom me halen!
Zij keek eens naar zijn gezelschap en een ondeugend
lachje speelde om haar lippen, maar spoedig keerde zij
terug met een dik, vettig heerschap, met dun krullend
haar en een enorme diamanten hemdsknoop, dien zij
aan mevrouw Coates en mevrouw Shortland Bobbs voor
stelde als Baron de Trouville. Mevrouw Coates begon
onmiddellijk een gesprek met hem; Jack boog en ver
wijderde zich.
Wel bedankt voor de bevrijding, hoor, fluisterde hij.
Wa"- ik het land heb, begin ik altijd te schelden
op de ko....iklijke familie, en Ik wou het juist gaan doen,
toen u voorbij kwam.
Is dat uw noodsignaal? lachte Maisie.
Ja.
Het is te hopen dat de menschen met wie u con
verseert, het niet weten.
Gelukkig niet, zei Jack. Zij denken alleen dat ik
anarchist ben. De waarheid vermoeden ze niet.
Het ls tamelijk wreed voor het arm koninklijke
huls, zei Maisle.
Het Is zoo gruwelijk wreed, maar het leven is vol
onrechtvaardigheid.
Mag ik nu een oogenblikje met u praten, miss
Maisie, als schadeloosstelling?
Maisle kreeg weer kuiltjes in de wangen.
Natuurlijk, antwoordde Maisle eenvoudig, maar
neen, móéder wenkt mij. Strakjes zie ik u wel weer.
Darracott zag haar bewonderend na. Wat was zij be
koorlijk en slank en jeugdig! Haar lief gezichtje droeg
nog steeds die onschuldige uitdrukking van een plotse
ling groot geworden kind, die zoo ontroerend schoon ls.
Het leek Jack of er een smeekbede uitsprak; het
speet hem voor haar dat zij zich bewegen moest te
midden van deze derderangsmenschen.
Maisle's blond haar was in het midden gescheiden cn
ln een zwaren wrong van achteren samengebonden. Ze
droeg een eenvoudige witte japon en als eenig sieraad
een snoer van fijne paarlen om haar tengeren hals. Ze
zou een klein meisje hebben kunnen zijn, dat voor groot
wou doorgaan, dacht hij, en haar eigen meening dat zij
al heel oud en wijs was, verhoogde dien indruk nog.
Er viel een plotselinge stilte in, toen Baron de Trou
ville aankondigde, dat miss Jenkins zoo vriendelijk zou
zijn een lied te zingen, en deze dame naar de piano be
geleidde.
Van tijd tot tijd was er al gemusiceerd, doch deze mu
ziek werd steeds onderbroken door het gebabbel d/.e
gasten. Miss Jenkins zong met een diep. koel geluid, «J!
en toe naar adem hijgend, en trachtend een triller uit
te stooten. Zij zong een lied dat Jack niet kende, en
waarvan hij alleen het refrein opving, dat luidde: „Zing
een lied, zing een lied, bij muziek van een guitaar!"
Nadat het gezang uit was, losten de groepen zich weer
op, en hij profiteerde ervan om Maisie te zoeken. Hij
was vast besloten met haar te praten; hij was immers
alleen voor haar gekomen. Met eenige moeite baande
hij zich een weg de trap af, en ontmoette haar in de
hall.
Miss Maisie, zei Darracott, u bent niet vrien
delijk. U hebt mij nog geen enkele maal de gelegenheid
gegeven- om een poosje met u te praten.
Maisie keerde zioh glimlachendom. Zij mocht Darra
cott graag.
Ik moest met zooveel menschen praten, zei ze, en
moeder zei me dat ik me moest onderhouden met de
Coombes, en de Vaughans, en de Cayleys. Die komen
hier pas voor 't eerst.
Dus ben ik geen aandacht waard omdat ik hier niet
voor het eerst kom! Het is niet goed om zijn vrienden
te veronachtzamen.
Maisie ging zitten waar toevallig twee stoelen vrij
waren onder een palm. In de laatste weken was het
haar duidelijk geworden, dat zij behalve haar vader nog
een anderen vriend en vertrouwde gevonden had ln de
persoon van Jack Darracott. Hooghartig, gevoelig en
tamelijk verlegen, sprak Maisle zich alleen uit, wanneer
zij er zeker van was te worden begrepen; en de meeste
opgeprikte jongelui die mevrouw Carter omstuwden, be
grepen haar niet in het minst
