Brieven uit Rome.
DE AGENT EN HET
KERKORGEL.
De reu Tan den Belgischen Prins naar
Ned.-Indië.
e
Ingezonden Stukken.
BILLY BOO.
UITSLUITEND OM REDENEN VAN STUDIE»
Omtrent de reis van den Belgischen kroonprins en
prinses Astrid naar Nederlandaoh-Indlë, vernam bet
„Hsbl." van den minister van Koloniën o.m. nog de vol
gende bijzonderheden:
De prins reist strikt incognito en maakt de reis uit
sluitend om redenen van studie. De prins wenscht in
Insulinde heel veel te zien en in alle opzichten met de
uitingen van ons koloniaal beleid kennis te maken, ter
wijl eveneens natuurlijk de studie zich zal uitstrekken
op economisch en cultureel gebied.
Het verblijf van den prins werd voorbereid door Ba
ron Van Hardenbroek, kamerheer der Koningin, die kort
geleden een reis door Nederlandsch-Indië maakte. De
Nederlanösche en Indisch© regeeringen zullen tegenover
den prins staan, zooajs zij staan tegenover alle voorname
vreemdelingen en autoriteiten, del een bezoek aan ons
eilandenrijk brengen.
De reis draagt in geen enkel opzicht een officieel kar
rakter.
OPIUMMISBRUIK IN DE VER. STATEN.
Goede bestrydingsresultaten.
In de Ver. Staten zijn in het laatste jaar 5000 men-
schen veroordeeld wegens overtreding van het verbod
van bedwelmende middelen als morfine, cocaïne enz.,
welke gezamenlijk 8788 jaar gevangenisstraf opleverden
en 184.214 dollar boete. In de vijf vorige jaren werden
24.570 vervolgingen Ingesteld met 29.970 jaar gevange-
nlststraf en 1.806.491 dollar boete. Dit blijkt uit de sta
tistiek die de V.S. den onderteekenaars van de Opium-
conventie hebben toegezonden. Naar men weet hebben
de V. S. deelneming aan de opiumcommissie, tot welker
instelling de Volkenbóndsvergaderlng dit jaar heeft be
sloten, geweigerd.
WEL COMMISSARIS VAN POLITIE.
Maar niet thuis.
De rechtbank te Munchen heeft Maandag de 46-jarige
echtgenoote van een commissaris van politie daar ter
stede tot vier jaar en 1 maand gevangenisstraf veroor
deeld. De vrouw had zich aan niet minder dan zeventig
gevallen van verduistering schuldig gemaakt. Ze had
aan goedgeloovigen dertig tot veertig procent interest
per jaar beloofd en hen aldus kunnen bewegen haar in
het geheel 725000 markt toe te vertrouwen. De man van
beklaagde, die geheel onder den invloed van zijn vrouw
stond, werd beschuldigd van medeplichtigheid. Hij werd
echter vrijgesproken. De man had terstond na de arres
tatie van zijn vrouw ontslag genomen uit den dienst.
28 Octolber, de dag waarop de opmarsch van de
Zwarthemden naar Rome feestelijk herdacht wordt,
staat voor de deur en zal dit jaar met bizonderen luis
ter herdacht worden, omdat deze September, de datum
waarop in 1870 de bres in de Porta Pla geschoten werd
en het derde Italië onder de regeering van Victor
Emanuel Et zijn werk begon, nu de Fascistische regee
ring wettelijk gesanctioneerd werd. Tweede en Eerste
Kamer, stads- en provinciale regeering, kortom heel
Italië, is door deze vérstrekkende wet fascistisch ge
worden; zelfs vermeldt zij uitdrukkelijk, dat in laatste
instantie ook de Kroon aan hare besluiten onderworpen
is!
Na de zes jaren, waarin Mussolini met kalm over
leg de steenen aandroeg voor het fundament waarop
zijn regime als een stevig bouwwerk zou opgetrokken
worden, is deze wet te beschouwen als den sluitsteen
die de spits afdekt van het monument dat hij zóó hecht
in elkaar metselde, dat er geen wrikken of verwegen
aan mogelijk schijnt Het derde Italië heeft onherroe
pelijk afgedaan, met den 28sten October 1922 begon het
jonge geregenereerde Vierde Italië.
Zonder overhaasting, maar met ijzeren consequentie,
voerde de dictator de groote revolutie door, die hij van
den beginne af concipieerde. Hij aarzelde nooit; voetje
voor voetje ging hij vooruit en liet het fascisme
groeien onder het volk. Hij stampte een sterk leger
van vrijwilligers uit den grond en muilbandde de pers
waardoor de stemmen van zijn tegenstanders, die zijn
gezag zouden hebben kunnen schaden, tot zwijgen
Werden gebracht; hij bracht door allerlei, overgangs
wetjes al meer fascistische elementen in het parlement,
waarvan het eind is, dat nu alle andersdenkenden er
buiten de deur zijn gezet; hij dresseerde en discipli
neerde de bandelooze jeugd, het opkomende geslacht
waarmede de open plaatsen in de gelederen van zijn
militie aangevuld zullen worden.
Terwijl hij de vrijmetselaars, die hier onder de vorige
regeering zooveel hadden in te brengen, dat zelfs een
Israëliet jaren lang burgemeester van het Christelijke
Rome was, uit het land stuurde, toonde Mussolini zich
wars van alle vrij-denkerij; het catechistlsch onderwijs
stelde hij weer verplicht op de scholen en het huis van
Savoie met name de koningin en hare dochters, dwong
hij, zij het dan ook met een hoffelijke handbeweging,
tegenwoordig te zijn bij de onthulling van het kruis
in het Kolosseum, dat de regeering van den eersten
koning van Italië, omver had gehaald,
Hoe de zaken hier in het na-den-oorlog-tijdperk in
den war liepen door nutteloos geredekavel in de Kamer
en het tekort aan talent der liberale regeerders, hoe
Italië verarmd was en ten prooi aan het communisme
scheen te zullen worden, dit alles werd zeker door
de groote staten niet zonder leedvermaak onderkend,
maar in de kleine staatjes is men altijd zeer vervuld
van het eigen huishouden en ook maar al te geneigd
bij alle gebeuren buiten den eigen horizon, al kriti-
seerend de eigen maatsjaf aan te leggen; daarom hoor-
de men bij ons ook telkens in afkeurenden zin over
Mussolinl's autocratische maatregelen spreken, zonder
dat men de kaart van het land kende. Het getij is
in die laatste zes jaren verloopen en de bakens worden
verzet naarmate ze in het buitenland gaan inzien en
eerlijk erkennen, dat de Dictator van Italië een kracht-
mensch is, die hoogst belangrijke hervormingen op so-
oiaal gebied heeft ingevoerd, terwijl hij er voortdu
rend op bedacht is, den economlschen toestand van het
land te verbeteren. Zeer geprezen werd o.a. zijn „Carta
di LaVoro", een arbeiders-wetgeving, waardoor de ver
houding tusschen patroon en arbeider in alle vakken
wettelijk geregeld wordt en hen tegenover elkander
zekere vaste waarborgen geeft. Zoowel werkgever als
werknemer zijn nu in syndikaten onderling vereenigd;
hun geschillen of vorderingen worden door een arbeids
raad overwogen aan wiens uitspraak belde partijen zich
hebben te onderwerpen.
Aan het droogleggen van moerassige streken wordt
voortdurend energiek gewerkt. In het noorden van
Italië worden tienduizenden jongen hoornen geplant.
Hierdoor hoopt de Duce de voor den akkerbouw zoo
nadeelige droogte te keeren, want zoo zegt Musso
lini, er moet genoeg graan hier voor de volksbehoefte
te verbouwen zijn! Dit is nu een axioma dat niet zoo
grif kan aangenomen worden, want al wordt er een
grootere hoeveelheid graan in de toekomst verbouwd,
dan is daarmede nog niet gezegd, dat de prijs van het
koren kan concurreeren met die van het buitenland.
Wel worden sinds twee jaar groote premies uitgedeeld
aan den landbouwer, die vollere korenaren op zijn grond
kweekte en meer koren van sijn hectare haalde dan
sijn buurman, maar ér wordt dan niet vermeldt be
veel geld aan kunstmest dat product kostte en of de
prijs van het graan op de markt daardoor niet veel
hooger zal worden dan wanneer men het uit Amerika
invoertmaar Mussolini heeft nu eenmaal zijn
„Hobby's" zijn: „het moet bereikt kunnen worden",
klinkt als een bevel en bij de uitdeeling der groote geld-
premies, die dezer dagen plaats vond, hield de Duce
een schitterende toespraak tot de verzamelde landbou
wers en vuurde hen aan op den ingeslagen weg voort
te gaan.
Ook dé journalisten, n.I. de hoofdredacteurs van
circa zeventig verschillende dag- en weekbladen, wer
den van de week door Mussolini bijeen gereopen om te
hooren, wat zij in den nu wettelijk erkenden Fascis-
tischen Staat te doen en te laten hadden. Allereerst, zei
de Duce, moet ge uw taak niet als een baantje opvat
ten, maar als een belangrijke missie, want op u rust
de plioht, het opgroeiende geslacht, dat de school ver
laat, te leeren wat het fascisme beoogt, wat deze re
geering doet en hoe hun streven moet zijn, nuttige
leden van deze nieuwe maatschappij te worden. Do
kranten mogen allen hun eigen kleur hebben, maar
de grondtoon moet van de geheele Italiaansche pers,
dezelfde zijn, zooals ook in een orchest alle instrumen
ten op „A" gestemd zijn en toch hun eigen partij spe
len. In de andere staten wordt de pers een middel om
godsdienstige- en politieke partijen tegen elkaar op te
ruien; verdeeldheid en haat zaait ze en de kapitalisten,
die haar als geldbelegging gebruiken, hebben geen
moreel Ideaal, hun brandkast is hun afgod.; als hun
blad maar veel gelezen wordt, dan deert de inhoud
hen weinig! Aan hoeveel verdeeldheid onder het volk
draagt de pers de schuld! en ook, zoo vervolgde de
Duce, verbied ik u, allerlei schandaaltjes en sensatie-
berichten te publiceeren; daarmede wordt het lagere
instinct van de massa gevoed; als Iemand zich of een
ander doodschiet, dan is dat een familiezaak en gaat
hoogstens nog maar den portier van het huls aan. Ge
moet er steeds op bedacht zijn, om uw blad op een
zeer hoog moreel peil te houden en daardoor mede te
werken aan het welzijn van dit land".
Wij zien het, den eenen dag spoort Mussolini den
boer aan, veel goed zaad uit te strooien en den anderen
dag den journalist! en dezen 28sten October zal hij toch
toch niet zonder voldoening terug kunnen zien, op wat
hij in deze zes jaren van zijn regeering in dit land be
reikte.
E. F.
BEOKflPELrrc
(K 430, Fkaeocej
Waarom loopt n mi) achterna
Ik loop n niet achternaik loop ^ewooofcvde
Naar het Amerikaansch van O. Henry.
(Nadruk verboden.)
Soapy bewoog zich onrustig been en weer op zijn
bank in M'adison Square. Een dood blad viel op
Soapy's knie; dat was bet visitekaartje van den win
tervorst. Soapy werd zicb bewust van bet feit, dat
thans de tijd gekomen was om te zijnen eigen be
hoeve een steuncomité op te richten om bet barre
jaargetij door te komen. En daarom bewoog bij; zicb
onrustig op zijn bank been. en weer.
Soapy was niet veeleiscbend. Hij bad geen behoef
te aan een reis naar de Middellandsche Zee, naar
warme Zuidelijke luchten of naar Italië. Drie maan
den lang eten op staatskosten en een bed en pret
tig gezelschap waren voor Soapy bet Summum van
al wat wenschelijk was. Drie maanden op bet „Ei
land" was alles wat hij verlangde.
Jaren achtereen was bet gevang zijn winterver
blijf geweest. Tegen den tijd dat zijn gefortuneerde
stad- en» landgenooten bun reisbiljet gekocht had
den naar de Riviera en Palm Beacb, bad bij de voor
bereidende maatregelen getroffen voor,zijn jaarlijks
séjour op het „Eiland". En thans was de tijd op
nieuw gekomen. Toen Soapy zijn besluit genomen
bad om zijn intrek weer te nemen op bet Eiland, be
peinsde bij de mogelijkheid boe er te komen. Het
meest aanlokkelijke middel was om in een duur
restaurant heerlijk te gaan eten; na afloop van den
maaltijd te zeggen dat bij niet betalen kon, en daarna
aan een agent overhandigd te worden. De politie
rechter zou ongetwijfeld voor.de rest zorgen.
Soapy stond op en slingerde been. Hij! liep naar
Rroadway en bleef voor een verleidelijk uitziend resr
taurant staan. Soapy bad vertrouwen in zichzelf.
Hij was geschoren en zijn jas zat keurig en zijn
mooie zwarte das had hij op „Thanksgiving Day"
van een zendelinge gekregen. Als bij een tafeltje be
machtigen kon zou zijn succes zeker zijn. Wat er bo
ven de tafel van hem zou uitsteken, zou bij den kell-
ner geen wantrouwen wekken. Een gebraden eendje,
dacht Soapy, zou niet slecht smaken, een flesch
Chablis erbij; dan Camembert, een kleintje koffie en
een sigaar. Een sigaar van een dollar zou voldoende
zijn. Het dinertje zou een heerlijk begin zijn van
de reis naar zijn winterverblijf. Maar zoodra Soapy
een voet in het restaurant gezet bad, viel bet oog van
den eersten kellner den besten op zijn gerafelde
broek en zijn kapotte schoenen. Sterke handen zet
ten hem buiten de deur en wendden bet noodlot van
de bedreigde eend af.
Soapy liet Broadway achter zich. Het scheen dat
zijn tocht naai' bet gelukseiland niet langs den weg
der tafelvreugden zou gaan.
Dan moest er een andere manier gevonden worden
om in de cel te komen. Op den hoek van Six Ave
nue zag hij een helder verlichte winkel. De opwel
ling en de uitvoering duurden samen één oogenblik,
Soany nam een kei op en smeet die door de venster
ruit. Er kwamen mensoben aanhollen; een agent
voorop. Soapy bleef staan met de banden in zijn
broekzakken en glimlachte tegen de koperen knoo-
pen.
Waar is die man die dat gedaan beeft? vroeg
de agent opgewonden;
Je gelooft toch niet dat lk de ««huidige ben, als
ik bet zeg, zei Soapy niet zonder sarcasme, maar
vriendelijk, al» iemand die een fortuintje verwacht.
De agent nam geen notitie van Soapy'» woorden.
Een man, die een winkelruit ingooit, blijft niet
kalmpjes op de politie wachten. Die neemt gewoon
lijk de vlucht. De agent zag een eindje verder een
man bard achter een auto aanloopen. Mét zijn gum
mistok in de hand rende bij hem achterna. Soapy
met de wanhoop in bet hart slenterde verder.
Vlakbij was een eethuis. Het verzekerde op een
reclamebord een uitgebreiden en voedzamen maaltijd
voor een zacht prijsje. De atmosfeer en het aarde
werk waren dik; de soep en het tafellinnen dun, bet
was niet wat het restaurant in Broadway daarnet
geweest was. Toch dirigeerde Soapy zijn verrader
lijke schoenen en zijn gerafelde broek daar naar
binnen en verorberde biefstuk aardappelen en
groenten en een stuk appeltaart. Toen verklapte bij
aan den kellner, dat zelfs een halve cent en bij op
voet van oorlog met elkaar stonden.
Haast je wat en haal een smeris, zei Soapy.
Laat een heer niet wachten, dat is niet beleefd!
Agent is niet noodig, zei de kellner met een stem
als oen dragonder en oogen als kersen in een Man
hattan cocktail. Hei maat!
Twee kellners deponeerden Soapy op zijn linker
oor op het kille en ongevoelige plaveisel. Hij stond
op; het eene lichaamsdeel kwam na het andere over
eind zoo ongeveer als de duimstok van een timmer
man openslaat en daarna sloeg bij het stof van zijn
kleeren. Een arrestatie leek een zoete droom, bet
„Eiland" een onbereikbare illusie.
Een agent die twee buizen verder voor-een drogis
terij; stond, lachte en wandelde verder.
Soapy drentelde lusteloos vijf blokken verder voor
hij weer moed bad een nieuwe poging te wagen. Deze
keer zou bet een soort „aanranding" zijn.
Een jonge vrouw, die er in kleeding en voorkomen
heel ingetogen uitzag, stond voor een winkel te kij
ken. Soapy schoof de das van de zendelinge recht,
trok zijn verdwijnende manchetten naar voren, zette
zijn hoed een beetje schuin en laveerde met het air
van een succesvol boemelaar in de richting van
de jonge vrouw. Hij gaf haar oogjes, hmde eens,
glimlachte, kortom nam alle allures aan van een
lady-killer.
Soapy zag tot zijn groote voldoening dat de be
langstelling van den agent die in de buurt stond,
gewekt was. De jonge vrouw ging een paar stappen
opzij en verdiepte zicb weer in de uitgestalde arti
kelen achter bet winkelraam. Soapy ging ook een
paar passen op zij, nam zijn hoed af en zei:
- Schoone dame! Ga met me mee, dan zal ik U
wat moois laten zien! De agent keek nog steeds. De
bedreigde dame bad haar band maar omhoog tè
steken en Soapy zou op weg zijn naar zijn hemel:
bet „Eiland". Hij voelde al de weldadige warmte van
de politiepost, de voorhaven van zijn beloofde land.
De jonge vrouw keek hem aan, strekte haar band
uit en greep Soapy's mouw.
Graag Mike, zei ze vroolijk ben je nogal goed
bij kas? Zullen we ergens bij een gezellig strijkje
gaan zitten?
Het van een avontuurtje niet afkeerige meisje
9tak haar arm door den zijne en klemde zicb aan
hem vast als klimop aan een eik en Soapy liep som
ber langs den agent. Hij scheen tot vrijheid gedoemd,
tot dak- en broodelooze vrijheid!
Bij den volgenden .boek schudde 'hij zijn gezellin
van zicb af en zette bet op een loopen. Hij kwam
weer in het stadsgedeelte waar het op straat vroo
lijk verlicht is. Dames in bontmantels en beeren in
pelzen gingen in opgewekte stemming naar de
avondvermakelijkheden; kostbare auto's suisden
zacht over bet gladde plaveisel. Een plotselinge
angst greep Soapy aan, dat het onmogelijk zou blij
ken, zicb te laten arresteeren. Die gedachte maakte
hem wild, dreef hem tot wanhoop en toen bij een
agent zag, die voor den ingang stond van een hel
verlicht theater, gaf die wanhoop hem de ingeving
om zich aan „onbehoorlijk" gedrag schuldig te ma
ken.
Soapy posteerde zicb op bet trottoir en begon met
heesche stem te lallen als een dronken man. Hij
danste, tierde, gierde, zwaaide 1 in bet kort hij
verrichtte alles wat noodig is tot voltooiing van bet
misdrijf dat in de wet „onbehoorlijk gedrag" beet.
Maar zijn fatsoenlijk gezicht, zijn fatsoenlijke jas
en de das van de. zendelinge, stonden tusschen hem
en het geluk. De agent draaide hem den rug toe en
zei tegen een burger:
Een student van Yale, die een fuifje beeft ge
had. Rumoerig, maar geen kwaad bij. We hebben
order ze met rust te laten als ze het niet al te bont
maken.
Zou er dan in heel New York geen politie-agent
te vinden zijn die hem hebben wilde? vroeg Soapy
zich moedeloos af. Zou de" winterreis naar bet
„Eiland" dit jaar niet doorgaan? Hij knoopte zijn
jas dicht tegen den kouden avondwind.
In een sigarenwinkel zag hij een goedgekleed beer
staan, die juist bezig was met alle daarvoor ver-
eisebte aandacht een goede sigaar aan te steken.
Zijn zijden parapluie bad hij in de deuropening
gezet. Soapy stapte naar binnen, maakte zich mees
ter van bet regenscherm en liep er langzaam mee
weg. De man die sigaren bad gekocht liep hem
haastig achterop.
Mijn parapluiel zei hij streng.
O, is die van U? informeerde Soapy belang
stellend. i Wel, waarom roept U geen politie-agent?
Ik heb uw parapluie weggenomen Er staat een
agent op den hoek!
De parapluie-eigenaar scheen te aarzelen en Soapy
kreeg een voorgevoel dat bet noodlot zicb opnieuw/
tegen hem ging keeren. De agent op den hoek keek
nieuwsgierig naar Ket tweetal.
Ja, kijkt U eens, zei de beer uit den winkel,
naar zijn woorden zoekend als het uw parapluie
is, heb ik natuurlijk niets gezegd. Ik heb hem van
ochtend meegenomen In eea reetaureatm
gissing. Als U hem als uw eigendom herta
dan hoop ik
Natuurlijk ie het mijn parapluie, cel u
grimmig.
öe voorm'alige bezitter van de „bij' vergissing" E
genomen parapluie trok zich even haastig
scheiden terug. De agent op den hoek verliet
standplaats om regelend op te treden bij een
verkeersopstopping. In Soapy's hart was tri-
wrok tegen de gezamenlijke, onbarmhartige p-;'
macht van New York, waarvan geen lid zich^
scheen te willen ontfermen.
Ten slotte kwam hij weer in minder drukke h
ten en onwillekeurig richtte zich zijn schradej
Madison Square, waar de bank stond die voori
zijn „tehuis" scheen te zullen zijn.
Plotseling bleef hij stilstaan in een ongewo<
hoekje van de Avenue, waar een oude, ven*
kleine kerk stond. Door een violet-kleurig bo*
ster glom een vaag licht en een zachte, zoek
ziek drong in Soapy's ooren; de organist waa
baar aan het repeteeren in de verlaten, avond
kerk. Geboeid luisterde Soapy en hij drukte
tegen do spijlen van het gesloten lcerk-hek.
Aan den winteravondhemel stond cle maan,
zend en sereen; op straat was het stil; men zt
oogentilik de illusie kunnen hebben gehad van
op het vredige kerkplein van een dorp te bevii
En de melodie die de organist speelde, hield
als geketend- aan dat ijzeren hek, want hij kenc
melodie uit de dagen toen or in zijn leven nog
gen waren geweest als een moeder en bloemen
toekomstdroomen; vrienden, gedachten over er
ge dingen en boorden!
Het samentreffen van den geestestoestand wi
Soapy zich. op het oogenblik bevond en den i®
die van het zachte orgelspel uit de kerk uitging,
den een even plotselinge als merkwaardige u
king in de ziel van den zwerver. De schellen i
hem van de oogen en met ontzetting zag hij q
den afgrond waarin hij gestort was; h ijzag zij
waardicre begeerten, ziin versnilde saven, de fu'
waardige begeerten, zijn verspilde gaven, de fu;
ledigheid- waarin hij zijn dagen sleet en de sc
van de manier waarop hij trachtte aan den I
komen.
Een nieuwe energie werd in hem geboren
vechten tegen zijn noodlot. Hij zou zich uit he
ras omhoog werken; hij zou zorgen dat hij wt
man werd; hij zou den duivel uitdrijven, die zij
hem meester had gemaakt. Hij was nog jonj
rioeg; hij had nog best tijd om nog iets beh(.
van zijn leven terecht te brengen. De plechtig
tegelijk liefelijke orgelklanken hadden een rei
ontketend in zijn hart; verzet tegen het futlooj
geven aan wat hem noodlot scheen. Mbrgen
zich direct in het bruisende leven van de ba
stad storten en werk vinden. Een bonthan
had hem eens een betrekking aangeboden als
feur. Hij zou hem morgenochtend opzoeken
het haantje vragen. Hij zou weer iemand zijn
wereld. Hij zou.
Soapy voelde een hand op zijn arm. Snel keel
om eh staarde in het harsche gezicht van.i
litieagent.
Wat voer je daar uit, mannetje? vroeg
schermer van de openbare orde.
Niets, verklaarde Soapy naar waarheid.
Ga dan maar eens met me mee, beslis»
agent.
Drie maanden naar het „Eiland" luiddi
uitspraak van den politierechter den volge
morgen, wegens landlooperij,
Nieuwe NJedorp, Oct,J
Mijnheer de Redacteur, der
Het is naar aanleiding van een ingezonden sta het
St.-Pancras, van de hand van zekeren Roos, I
commissielid der voetbalvereeniglng Vrone, dat
vereoek om een plaatsje in uw blad. In de eerste]
wil ik dezen geachten heer meedeelen. dat ik taai'
der
het
VfOÏ
den
nut
tt-j
wijl
den
B
tan
«est
kele reden heb, mijn beschuldigingen in te
daar ze op waarheid gegrond zijn. Dat het publiel
ergerde aan het spel van diverse Vrone-lui, bi <jen
niet de minste verwondering te wekken; de,ruwe
waarop verschillende Vrone-spelers begonnen te
tegen de voor 't meerendeel lichamelijk veel lli
N.N.-ers, moest wel verontwaardiging opwekken,
wens over 't pubiek in Nieuwe Nledorp behoeft wifd0
niet geklaagd te worden.
Wat betreft mijn opmerking over het spel vulpen
heer Bus het volgende: Ik heb me geëërgerd ow
onbesuisde, roekelooze optreden van dien heer
velen met mij, Vrone-supporters natuurlijk buiten:
ten. Wanneer die geachte persoon nog noodt do«
of anderen scheidsrechter gewaarschuwd is, geloi
dat het hoog tijd wordt, dat de heeren scheidsra vm
hem eens hun speciale aandacht gaan schenkel
Dan heeft de heer Roos het ook nog over een
sportieve verstandhouding tusschen N.N. en Vr«
voor mij geloof niet, dat zooiets mogelijk zal
en aleer Vrone haar spelmethode tegen ons gast
gen. Werkelijk, aan NN. ligt 't hem niet
N.N. I is een fair spelende ploeg, die in dit
zich een goeden naam heeft gemaakt. Ook Zon
Oct j.1. is het niet de schuld van N.N. geweest,
wedstrijd een onaangenaam verloop heeft geha Uet
was voornamelijk te wijten aan de Vrone-plod
zich, toen N.N. haar achterstand begon in te
van haar slechtste zijde liet zien, iets waarvan
N.N.-spelers nog steeds de sporen dragen.
Sp
ger
U, mijnheer de Redacteur, beleefd dankend «tDra
f:ci
Ven
V-
onti
vro<
verleende plaatsruimte, teeken ik met de meeste
achting,
J. ZWAGERÏ
Secretaris V.V. N. I®
U r
tol
wai
Om weer te slaan, zijn stok geheven,
Schreeuwde d'oude leelijke bandiet:
„Ik zal jou heusch niet sparen,
Jou, kleine allemansverdriet.
Al je kunsten en je streken,
Leer ik jou voor goed wel af.
Ik zal jou den stok doen voelen.
Dat is voor jou de beste straf.'
„Genade," smeekte Billy weenend,
Genade, goede, beste, brave man
Ik zal altijd wel gehoorzaam wezen»
Zooveel als ik maar kan."
„Houd op met grienen," brulde d'oude,
En gaf Billy weer een slag,
Terwijl de arme, kleine jongen,
Al weenend op den bodem lag.
Het 1» verschrikkelijk. Zeker ral er wel Ie"
om Billy te helpen.