Brieven uit Rome. DE AGENT EN HET KERKORGEL. De reu Tan den Belgischen Prins naar Ned.-Indië. e Ingezonden Stukken. BILLY BOO. UITSLUITEND OM REDENEN VAN STUDIE» Omtrent de reis van den Belgischen kroonprins en prinses Astrid naar Nederlandaoh-Indlë, vernam bet „Hsbl." van den minister van Koloniën o.m. nog de vol gende bijzonderheden: De prins reist strikt incognito en maakt de reis uit sluitend om redenen van studie. De prins wenscht in Insulinde heel veel te zien en in alle opzichten met de uitingen van ons koloniaal beleid kennis te maken, ter wijl eveneens natuurlijk de studie zich zal uitstrekken op economisch en cultureel gebied. Het verblijf van den prins werd voorbereid door Ba ron Van Hardenbroek, kamerheer der Koningin, die kort geleden een reis door Nederlandsch-Indië maakte. De Nederlanösche en Indisch© regeeringen zullen tegenover den prins staan, zooajs zij staan tegenover alle voorname vreemdelingen en autoriteiten, del een bezoek aan ons eilandenrijk brengen. De reis draagt in geen enkel opzicht een officieel kar rakter. OPIUMMISBRUIK IN DE VER. STATEN. Goede bestrydingsresultaten. In de Ver. Staten zijn in het laatste jaar 5000 men- schen veroordeeld wegens overtreding van het verbod van bedwelmende middelen als morfine, cocaïne enz., welke gezamenlijk 8788 jaar gevangenisstraf opleverden en 184.214 dollar boete. In de vijf vorige jaren werden 24.570 vervolgingen Ingesteld met 29.970 jaar gevange- nlststraf en 1.806.491 dollar boete. Dit blijkt uit de sta tistiek die de V.S. den onderteekenaars van de Opium- conventie hebben toegezonden. Naar men weet hebben de V. S. deelneming aan de opiumcommissie, tot welker instelling de Volkenbóndsvergaderlng dit jaar heeft be sloten, geweigerd. WEL COMMISSARIS VAN POLITIE. Maar niet thuis. De rechtbank te Munchen heeft Maandag de 46-jarige echtgenoote van een commissaris van politie daar ter stede tot vier jaar en 1 maand gevangenisstraf veroor deeld. De vrouw had zich aan niet minder dan zeventig gevallen van verduistering schuldig gemaakt. Ze had aan goedgeloovigen dertig tot veertig procent interest per jaar beloofd en hen aldus kunnen bewegen haar in het geheel 725000 markt toe te vertrouwen. De man van beklaagde, die geheel onder den invloed van zijn vrouw stond, werd beschuldigd van medeplichtigheid. Hij werd echter vrijgesproken. De man had terstond na de arres tatie van zijn vrouw ontslag genomen uit den dienst. 28 Octolber, de dag waarop de opmarsch van de Zwarthemden naar Rome feestelijk herdacht wordt, staat voor de deur en zal dit jaar met bizonderen luis ter herdacht worden, omdat deze September, de datum waarop in 1870 de bres in de Porta Pla geschoten werd en het derde Italië onder de regeering van Victor Emanuel Et zijn werk begon, nu de Fascistische regee ring wettelijk gesanctioneerd werd. Tweede en Eerste Kamer, stads- en provinciale regeering, kortom heel Italië, is door deze vérstrekkende wet fascistisch ge worden; zelfs vermeldt zij uitdrukkelijk, dat in laatste instantie ook de Kroon aan hare besluiten onderworpen is! Na de zes jaren, waarin Mussolini met kalm over leg de steenen aandroeg voor het fundament waarop zijn regime als een stevig bouwwerk zou opgetrokken worden, is deze wet te beschouwen als den sluitsteen die de spits afdekt van het monument dat hij zóó hecht in elkaar metselde, dat er geen wrikken of verwegen aan mogelijk schijnt Het derde Italië heeft onherroe pelijk afgedaan, met den 28sten October 1922 begon het jonge geregenereerde Vierde Italië. Zonder overhaasting, maar met ijzeren consequentie, voerde de dictator de groote revolutie door, die hij van den beginne af concipieerde. Hij aarzelde nooit; voetje voor voetje ging hij vooruit en liet het fascisme groeien onder het volk. Hij stampte een sterk leger van vrijwilligers uit den grond en muilbandde de pers waardoor de stemmen van zijn tegenstanders, die zijn gezag zouden hebben kunnen schaden, tot zwijgen Werden gebracht; hij bracht door allerlei, overgangs wetjes al meer fascistische elementen in het parlement, waarvan het eind is, dat nu alle andersdenkenden er buiten de deur zijn gezet; hij dresseerde en discipli neerde de bandelooze jeugd, het opkomende geslacht waarmede de open plaatsen in de gelederen van zijn militie aangevuld zullen worden. Terwijl hij de vrijmetselaars, die hier onder de vorige regeering zooveel hadden in te brengen, dat zelfs een Israëliet jaren lang burgemeester van het Christelijke Rome was, uit het land stuurde, toonde Mussolini zich wars van alle vrij-denkerij; het catechistlsch onderwijs stelde hij weer verplicht op de scholen en het huis van Savoie met name de koningin en hare dochters, dwong hij, zij het dan ook met een hoffelijke handbeweging, tegenwoordig te zijn bij de onthulling van het kruis in het Kolosseum, dat de regeering van den eersten koning van Italië, omver had gehaald, Hoe de zaken hier in het na-den-oorlog-tijdperk in den war liepen door nutteloos geredekavel in de Kamer en het tekort aan talent der liberale regeerders, hoe Italië verarmd was en ten prooi aan het communisme scheen te zullen worden, dit alles werd zeker door de groote staten niet zonder leedvermaak onderkend, maar in de kleine staatjes is men altijd zeer vervuld van het eigen huishouden en ook maar al te geneigd bij alle gebeuren buiten den eigen horizon, al kriti- seerend de eigen maatsjaf aan te leggen; daarom hoor- de men bij ons ook telkens in afkeurenden zin over Mussolinl's autocratische maatregelen spreken, zonder dat men de kaart van het land kende. Het getij is in die laatste zes jaren verloopen en de bakens worden verzet naarmate ze in het buitenland gaan inzien en eerlijk erkennen, dat de Dictator van Italië een kracht- mensch is, die hoogst belangrijke hervormingen op so- oiaal gebied heeft ingevoerd, terwijl hij er voortdu rend op bedacht is, den economlschen toestand van het land te verbeteren. Zeer geprezen werd o.a. zijn „Carta di LaVoro", een arbeiders-wetgeving, waardoor de ver houding tusschen patroon en arbeider in alle vakken wettelijk geregeld wordt en hen tegenover elkander zekere vaste waarborgen geeft. Zoowel werkgever als werknemer zijn nu in syndikaten onderling vereenigd; hun geschillen of vorderingen worden door een arbeids raad overwogen aan wiens uitspraak belde partijen zich hebben te onderwerpen. Aan het droogleggen van moerassige streken wordt voortdurend energiek gewerkt. In het noorden van Italië worden tienduizenden jongen hoornen geplant. Hierdoor hoopt de Duce de voor den akkerbouw zoo nadeelige droogte te keeren, want zoo zegt Musso lini, er moet genoeg graan hier voor de volksbehoefte te verbouwen zijn! Dit is nu een axioma dat niet zoo grif kan aangenomen worden, want al wordt er een grootere hoeveelheid graan in de toekomst verbouwd, dan is daarmede nog niet gezegd, dat de prijs van het koren kan concurreeren met die van het buitenland. Wel worden sinds twee jaar groote premies uitgedeeld aan den landbouwer, die vollere korenaren op zijn grond kweekte en meer koren van sijn hectare haalde dan sijn buurman, maar ér wordt dan niet vermeldt be veel geld aan kunstmest dat product kostte en of de prijs van het graan op de markt daardoor niet veel hooger zal worden dan wanneer men het uit Amerika invoertmaar Mussolini heeft nu eenmaal zijn „Hobby's" zijn: „het moet bereikt kunnen worden", klinkt als een bevel en bij de uitdeeling der groote geld- premies, die dezer dagen plaats vond, hield de Duce een schitterende toespraak tot de verzamelde landbou wers en vuurde hen aan op den ingeslagen weg voort te gaan. Ook dé journalisten, n.I. de hoofdredacteurs van circa zeventig verschillende dag- en weekbladen, wer den van de week door Mussolini bijeen gereopen om te hooren, wat zij in den nu wettelijk erkenden Fascis- tischen Staat te doen en te laten hadden. Allereerst, zei de Duce, moet ge uw taak niet als een baantje opvat ten, maar als een belangrijke missie, want op u rust de plioht, het opgroeiende geslacht, dat de school ver laat, te leeren wat het fascisme beoogt, wat deze re geering doet en hoe hun streven moet zijn, nuttige leden van deze nieuwe maatschappij te worden. Do kranten mogen allen hun eigen kleur hebben, maar de grondtoon moet van de geheele Italiaansche pers, dezelfde zijn, zooals ook in een orchest alle instrumen ten op „A" gestemd zijn en toch hun eigen partij spe len. In de andere staten wordt de pers een middel om godsdienstige- en politieke partijen tegen elkaar op te ruien; verdeeldheid en haat zaait ze en de kapitalisten, die haar als geldbelegging gebruiken, hebben geen moreel Ideaal, hun brandkast is hun afgod.; als hun blad maar veel gelezen wordt, dan deert de inhoud hen weinig! Aan hoeveel verdeeldheid onder het volk draagt de pers de schuld! en ook, zoo vervolgde de Duce, verbied ik u, allerlei schandaaltjes en sensatie- berichten te publiceeren; daarmede wordt het lagere instinct van de massa gevoed; als Iemand zich of een ander doodschiet, dan is dat een familiezaak en gaat hoogstens nog maar den portier van het huls aan. Ge moet er steeds op bedacht zijn, om uw blad op een zeer hoog moreel peil te houden en daardoor mede te werken aan het welzijn van dit land". Wij zien het, den eenen dag spoort Mussolini den boer aan, veel goed zaad uit te strooien en den anderen dag den journalist! en dezen 28sten October zal hij toch toch niet zonder voldoening terug kunnen zien, op wat hij in deze zes jaren van zijn regeering in dit land be reikte. E. F. BEOKflPELrrc (K 430, Fkaeocej Waarom loopt n mi) achterna Ik loop n niet achternaik loop ^ewooofcvde Naar het Amerikaansch van O. Henry. (Nadruk verboden.) Soapy bewoog zich onrustig been en weer op zijn bank in M'adison Square. Een dood blad viel op Soapy's knie; dat was bet visitekaartje van den win tervorst. Soapy werd zicb bewust van bet feit, dat thans de tijd gekomen was om te zijnen eigen be hoeve een steuncomité op te richten om bet barre jaargetij door te komen. En daarom bewoog bij; zicb onrustig op zijn bank been. en weer. Soapy was niet veeleiscbend. Hij bad geen behoef te aan een reis naar de Middellandsche Zee, naar warme Zuidelijke luchten of naar Italië. Drie maan den lang eten op staatskosten en een bed en pret tig gezelschap waren voor Soapy bet Summum van al wat wenschelijk was. Drie maanden op bet „Ei land" was alles wat hij verlangde. Jaren achtereen was bet gevang zijn winterver blijf geweest. Tegen den tijd dat zijn gefortuneerde stad- en» landgenooten bun reisbiljet gekocht had den naar de Riviera en Palm Beacb, bad bij de voor bereidende maatregelen getroffen voor,zijn jaarlijks séjour op het „Eiland". En thans was de tijd op nieuw gekomen. Toen Soapy zijn besluit genomen bad om zijn intrek weer te nemen op bet Eiland, be peinsde bij de mogelijkheid boe er te komen. Het meest aanlokkelijke middel was om in een duur restaurant heerlijk te gaan eten; na afloop van den maaltijd te zeggen dat bij niet betalen kon, en daarna aan een agent overhandigd te worden. De politie rechter zou ongetwijfeld voor.de rest zorgen. Soapy stond op en slingerde been. Hij! liep naar Rroadway en bleef voor een verleidelijk uitziend resr taurant staan. Soapy bad vertrouwen in zichzelf. Hij was geschoren en zijn jas zat keurig en zijn mooie zwarte das had hij op „Thanksgiving Day" van een zendelinge gekregen. Als bij een tafeltje be machtigen kon zou zijn succes zeker zijn. Wat er bo ven de tafel van hem zou uitsteken, zou bij den kell- ner geen wantrouwen wekken. Een gebraden eendje, dacht Soapy, zou niet slecht smaken, een flesch Chablis erbij; dan Camembert, een kleintje koffie en een sigaar. Een sigaar van een dollar zou voldoende zijn. Het dinertje zou een heerlijk begin zijn van de reis naar zijn winterverblijf. Maar zoodra Soapy een voet in het restaurant gezet bad, viel bet oog van den eersten kellner den besten op zijn gerafelde broek en zijn kapotte schoenen. Sterke handen zet ten hem buiten de deur en wendden bet noodlot van de bedreigde eend af. Soapy liet Broadway achter zich. Het scheen dat zijn tocht naai' bet gelukseiland niet langs den weg der tafelvreugden zou gaan. Dan moest er een andere manier gevonden worden om in de cel te komen. Op den hoek van Six Ave nue zag hij een helder verlichte winkel. De opwel ling en de uitvoering duurden samen één oogenblik, Soany nam een kei op en smeet die door de venster ruit. Er kwamen mensoben aanhollen; een agent voorop. Soapy bleef staan met de banden in zijn broekzakken en glimlachte tegen de koperen knoo- pen. Waar is die man die dat gedaan beeft? vroeg de agent opgewonden; Je gelooft toch niet dat lk de ««huidige ben, als ik bet zeg, zei Soapy niet zonder sarcasme, maar vriendelijk, al» iemand die een fortuintje verwacht. De agent nam geen notitie van Soapy'» woorden. Een man, die een winkelruit ingooit, blijft niet kalmpjes op de politie wachten. Die neemt gewoon lijk de vlucht. De agent zag een eindje verder een man bard achter een auto aanloopen. Mét zijn gum mistok in de hand rende bij hem achterna. Soapy met de wanhoop in bet hart slenterde verder. Vlakbij was een eethuis. Het verzekerde op een reclamebord een uitgebreiden en voedzamen maaltijd voor een zacht prijsje. De atmosfeer en het aarde werk waren dik; de soep en het tafellinnen dun, bet was niet wat het restaurant in Broadway daarnet geweest was. Toch dirigeerde Soapy zijn verrader lijke schoenen en zijn gerafelde broek daar naar binnen en verorberde biefstuk aardappelen en groenten en een stuk appeltaart. Toen verklapte bij aan den kellner, dat zelfs een halve cent en bij op voet van oorlog met elkaar stonden. Haast je wat en haal een smeris, zei Soapy. Laat een heer niet wachten, dat is niet beleefd! Agent is niet noodig, zei de kellner met een stem als oen dragonder en oogen als kersen in een Man hattan cocktail. Hei maat! Twee kellners deponeerden Soapy op zijn linker oor op het kille en ongevoelige plaveisel. Hij stond op; het eene lichaamsdeel kwam na het andere over eind zoo ongeveer als de duimstok van een timmer man openslaat en daarna sloeg bij het stof van zijn kleeren. Een arrestatie leek een zoete droom, bet „Eiland" een onbereikbare illusie. Een agent die twee buizen verder voor-een drogis terij; stond, lachte en wandelde verder. Soapy drentelde lusteloos vijf blokken verder voor hij weer moed bad een nieuwe poging te wagen. Deze keer zou bet een soort „aanranding" zijn. Een jonge vrouw, die er in kleeding en voorkomen heel ingetogen uitzag, stond voor een winkel te kij ken. Soapy schoof de das van de zendelinge recht, trok zijn verdwijnende manchetten naar voren, zette zijn hoed een beetje schuin en laveerde met het air van een succesvol boemelaar in de richting van de jonge vrouw. Hij gaf haar oogjes, hmde eens, glimlachte, kortom nam alle allures aan van een lady-killer. Soapy zag tot zijn groote voldoening dat de be langstelling van den agent die in de buurt stond, gewekt was. De jonge vrouw ging een paar stappen opzij en verdiepte zicb weer in de uitgestalde arti kelen achter bet winkelraam. Soapy ging ook een paar passen op zij, nam zijn hoed af en zei: - Schoone dame! Ga met me mee, dan zal ik U wat moois laten zien! De agent keek nog steeds. De bedreigde dame bad haar band maar omhoog tè steken en Soapy zou op weg zijn naar zijn hemel: bet „Eiland". Hij voelde al de weldadige warmte van de politiepost, de voorhaven van zijn beloofde land. De jonge vrouw keek hem aan, strekte haar band uit en greep Soapy's mouw. Graag Mike, zei ze vroolijk ben je nogal goed bij kas? Zullen we ergens bij een gezellig strijkje gaan zitten? Het van een avontuurtje niet afkeerige meisje 9tak haar arm door den zijne en klemde zicb aan hem vast als klimop aan een eik en Soapy liep som ber langs den agent. Hij scheen tot vrijheid gedoemd, tot dak- en broodelooze vrijheid! Bij den volgenden .boek schudde 'hij zijn gezellin van zicb af en zette bet op een loopen. Hij kwam weer in het stadsgedeelte waar het op straat vroo lijk verlicht is. Dames in bontmantels en beeren in pelzen gingen in opgewekte stemming naar de avondvermakelijkheden; kostbare auto's suisden zacht over bet gladde plaveisel. Een plotselinge angst greep Soapy aan, dat het onmogelijk zou blij ken, zicb te laten arresteeren. Die gedachte maakte hem wild, dreef hem tot wanhoop en toen bij een agent zag, die voor den ingang stond van een hel verlicht theater, gaf die wanhoop hem de ingeving om zich aan „onbehoorlijk" gedrag schuldig te ma ken. Soapy posteerde zicb op bet trottoir en begon met heesche stem te lallen als een dronken man. Hij danste, tierde, gierde, zwaaide 1 in bet kort hij verrichtte alles wat noodig is tot voltooiing van bet misdrijf dat in de wet „onbehoorlijk gedrag" beet. Maar zijn fatsoenlijk gezicht, zijn fatsoenlijke jas en de das van de. zendelinge, stonden tusschen hem en het geluk. De agent draaide hem den rug toe en zei tegen een burger: Een student van Yale, die een fuifje beeft ge had. Rumoerig, maar geen kwaad bij. We hebben order ze met rust te laten als ze het niet al te bont maken. Zou er dan in heel New York geen politie-agent te vinden zijn die hem hebben wilde? vroeg Soapy zich moedeloos af. Zou de" winterreis naar bet „Eiland" dit jaar niet doorgaan? Hij knoopte zijn jas dicht tegen den kouden avondwind. In een sigarenwinkel zag hij een goedgekleed beer staan, die juist bezig was met alle daarvoor ver- eisebte aandacht een goede sigaar aan te steken. Zijn zijden parapluie bad hij in de deuropening gezet. Soapy stapte naar binnen, maakte zich mees ter van bet regenscherm en liep er langzaam mee weg. De man die sigaren bad gekocht liep hem haastig achterop. Mijn parapluiel zei hij streng. O, is die van U? informeerde Soapy belang stellend. i Wel, waarom roept U geen politie-agent? Ik heb uw parapluie weggenomen Er staat een agent op den hoek! De parapluie-eigenaar scheen te aarzelen en Soapy kreeg een voorgevoel dat bet noodlot zicb opnieuw/ tegen hem ging keeren. De agent op den hoek keek nieuwsgierig naar Ket tweetal. Ja, kijkt U eens, zei de beer uit den winkel, naar zijn woorden zoekend als het uw parapluie is, heb ik natuurlijk niets gezegd. Ik heb hem van ochtend meegenomen In eea reetaureatm gissing. Als U hem als uw eigendom herta dan hoop ik Natuurlijk ie het mijn parapluie, cel u grimmig. öe voorm'alige bezitter van de „bij' vergissing" E genomen parapluie trok zich even haastig scheiden terug. De agent op den hoek verliet standplaats om regelend op te treden bij een verkeersopstopping. In Soapy's hart was tri- wrok tegen de gezamenlijke, onbarmhartige p-;' macht van New York, waarvan geen lid zich^ scheen te willen ontfermen. Ten slotte kwam hij weer in minder drukke h ten en onwillekeurig richtte zich zijn schradej Madison Square, waar de bank stond die voori zijn „tehuis" scheen te zullen zijn. Plotseling bleef hij stilstaan in een ongewo< hoekje van de Avenue, waar een oude, ven* kleine kerk stond. Door een violet-kleurig bo* ster glom een vaag licht en een zachte, zoek ziek drong in Soapy's ooren; de organist waa baar aan het repeteeren in de verlaten, avond kerk. Geboeid luisterde Soapy en hij drukte tegen do spijlen van het gesloten lcerk-hek. Aan den winteravondhemel stond cle maan, zend en sereen; op straat was het stil; men zt oogentilik de illusie kunnen hebben gehad van op het vredige kerkplein van een dorp te bevii En de melodie die de organist speelde, hield als geketend- aan dat ijzeren hek, want hij kenc melodie uit de dagen toen or in zijn leven nog gen waren geweest als een moeder en bloemen toekomstdroomen; vrienden, gedachten over er ge dingen en boorden! Het samentreffen van den geestestoestand wi Soapy zich. op het oogenblik bevond en den i® die van het zachte orgelspel uit de kerk uitging, den een even plotselinge als merkwaardige u king in de ziel van den zwerver. De schellen i hem van de oogen en met ontzetting zag hij q den afgrond waarin hij gestort was; h ijzag zij waardicre begeerten, ziin versnilde saven, de fu' waardige begeerten, zijn verspilde gaven, de fu; ledigheid- waarin hij zijn dagen sleet en de sc van de manier waarop hij trachtte aan den I komen. Een nieuwe energie werd in hem geboren vechten tegen zijn noodlot. Hij zou zich uit he ras omhoog werken; hij zou zorgen dat hij wt man werd; hij zou den duivel uitdrijven, die zij hem meester had gemaakt. Hij was nog jonj rioeg; hij had nog best tijd om nog iets beh(. van zijn leven terecht te brengen. De plechtig tegelijk liefelijke orgelklanken hadden een rei ontketend in zijn hart; verzet tegen het futlooj geven aan wat hem noodlot scheen. Mbrgen zich direct in het bruisende leven van de ba stad storten en werk vinden. Een bonthan had hem eens een betrekking aangeboden als feur. Hij zou hem morgenochtend opzoeken het haantje vragen. Hij zou weer iemand zijn wereld. Hij zou. Soapy voelde een hand op zijn arm. Snel keel om eh staarde in het harsche gezicht van.i litieagent. Wat voer je daar uit, mannetje? vroeg schermer van de openbare orde. Niets, verklaarde Soapy naar waarheid. Ga dan maar eens met me mee, beslis» agent. Drie maanden naar het „Eiland" luiddi uitspraak van den politierechter den volge morgen, wegens landlooperij, Nieuwe NJedorp, Oct,J Mijnheer de Redacteur, der Het is naar aanleiding van een ingezonden sta het St.-Pancras, van de hand van zekeren Roos, I commissielid der voetbalvereeniglng Vrone, dat vereoek om een plaatsje in uw blad. In de eerste] wil ik dezen geachten heer meedeelen. dat ik taai' der het VfOÏ den nut tt-j wijl den B tan «est kele reden heb, mijn beschuldigingen in te daar ze op waarheid gegrond zijn. Dat het publiel ergerde aan het spel van diverse Vrone-lui, bi <jen niet de minste verwondering te wekken; de,ruwe waarop verschillende Vrone-spelers begonnen te tegen de voor 't meerendeel lichamelijk veel lli N.N.-ers, moest wel verontwaardiging opwekken, wens over 't pubiek in Nieuwe Nledorp behoeft wifd0 niet geklaagd te worden. Wat betreft mijn opmerking over het spel vulpen heer Bus het volgende: Ik heb me geëërgerd ow onbesuisde, roekelooze optreden van dien heer velen met mij, Vrone-supporters natuurlijk buiten: ten. Wanneer die geachte persoon nog noodt do« of anderen scheidsrechter gewaarschuwd is, geloi dat het hoog tijd wordt, dat de heeren scheidsra vm hem eens hun speciale aandacht gaan schenkel Dan heeft de heer Roos het ook nog over een sportieve verstandhouding tusschen N.N. en Vr« voor mij geloof niet, dat zooiets mogelijk zal en aleer Vrone haar spelmethode tegen ons gast gen. Werkelijk, aan NN. ligt 't hem niet N.N. I is een fair spelende ploeg, die in dit zich een goeden naam heeft gemaakt. Ook Zon Oct j.1. is het niet de schuld van N.N. geweest, wedstrijd een onaangenaam verloop heeft geha Uet was voornamelijk te wijten aan de Vrone-plod zich, toen N.N. haar achterstand begon in te van haar slechtste zijde liet zien, iets waarvan N.N.-spelers nog steeds de sporen dragen. Sp ger U, mijnheer de Redacteur, beleefd dankend «tDra f:ci Ven V- onti vro< verleende plaatsruimte, teeken ik met de meeste achting, J. ZWAGERÏ Secretaris V.V. N. I® U r tol wai Om weer te slaan, zijn stok geheven, Schreeuwde d'oude leelijke bandiet: „Ik zal jou heusch niet sparen, Jou, kleine allemansverdriet. Al je kunsten en je streken, Leer ik jou voor goed wel af. Ik zal jou den stok doen voelen. Dat is voor jou de beste straf.' „Genade," smeekte Billy weenend, Genade, goede, beste, brave man Ik zal altijd wel gehoorzaam wezen» Zooveel als ik maar kan." „Houd op met grienen," brulde d'oude, En gaf Billy weer een slag, Terwijl de arme, kleine jongen, Al weenend op den bodem lag. Het 1» verschrikkelijk. Zeker ral er wel Ie" om Billy te helpen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1928 | | pagina 8