ie
Stukjes PEKELVLEESCH
Woensdag 31 October 1928.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
kne
tboi
DE RAADSELACHTIGE
s MAN.
Gemengd Nieuws.
Spoorwegongeluk in Engeland voorkomen.
Alles komt terecht
Eigenaardig incident in Polen.
71ste Jaargang No. 8349.
I blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
,g en Zoterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
fentlön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden 11.65. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootero letters worden naar plaatsruimte berekend
dit nummer bestaat uit twee bladen.
voor den politierechter.
Zitting van 29 October 1928.
HIJ HEEFT ZE WEL ALLEMAAL, MAAR ZE ZTT-
TEN NIET OP HET NUMMER.
Een zekere meneer v. H. te Enkhuizen heeft zich In
jet zomerseizoen doen kennen als een badkamertjes-
rct; ohij zich als zoodanig schatten heeft weten te
nerven mag worden betwijfeld, maar in ieder geval
hij het horloge Ingepikt van een badende knaap,
4\t natuurlijk verplicht was geweest zijn uurwerk in
htftedkamertje achter te laten, aangezien hij niet de
yjwwnte heeft bij het zwemmen zijn vestje aan te
[tornden.
aanleiding van de eenigszins abnormale ge
dragingen ls een psychiatrisch onderzoek ingesteld en
apport uitgebracht. De conclusie van dit rapport do-
deert echter den verdachte niet als geheel ontoe-
lekenbaar en dus nam de Politierechter de vrijheid hem
[tot 1 maand gev. te veroordeelen, doch stelt de executie
akelijk van de omstandigheden.
beter om mee te eten, dan mee te
[ECHTEN.
De welbekende koopman en strooper C. J. O., Is een
BW, sterk en tamelijk onverschillig heerschap en het
raadzaam om, indien men zelf geen flink getrainde
-echtersbaas is, hem maar liever ongemoeid te laten.
)aarvan weet mee te spreken zekere Klaar Stenders,
iie in het café Poland te 't Zand, gem. Zijpe, met S.
«n woordenwisseling kreeg en later, onder het hui»-
raarts keeren, door hem werd aangevallen, tegen den
rond geslingerd en geslagen. Met het oog op de niet
ipaald schitterende reputatie van den heer S. werd
LeCfli maan<1 gevorderd, welke straf door den meer zacht-
FIJI
nkel.
jolweg,
te v.d.1
akker
ilgen Politierechter werd gereduceerd ifcot f J5Q boete
et 50 dagen.
De wachtgelder van Duin en Bosch, F. O., te Ca»-
loum, mag zich niet in de blakende gunst verheugen
fan zijn buurvrouw, mej. a. Bakker, die zelfs aan haar
oontje heeft verboden met diens kinderen te spelen,
deze aangelegenheid ontstond dan op 28 Juli een
ider vriendelijke bespreking tusschen de buurtjes en
it buurman O. op 'n moment, dat hij door de genade
ras prijs gegeven, zich een onbehoorlijk woord aan
adres ontglippen. Meer was niet noodig om hem
't zondaars-kanapeetje te werken, doch hij werd, ge-
et op de futiliteit der beleedlging, welwillend behandeld,
o slechts tot f 7 boete of 7 dagen veroordeeld.
st| laar
Deze manoeuvre had dan ook het verwachte succes,
dus gelukkig voor Jaap L. scheen de aanklager de heele
rechtszitting vergeten te hebben. Hij kwam dus niet
opdagen, zoodat de verdachte wegens gebrek aan bewijs
netjes werd vrijgesproken,
EEN PORTIE LANGE HAVER, WAAR EEN OU-
FANT GENOEG AAN HAD.
De twee timmerlieden Cornelis B. en Jan S. te Hip-
polytushoef op Wieringen, ontmoetten op 81 Juli in de
Hoofdstraat, hun collega Jan Beseling, dei ze ongetwij
feld geen sterke vakbroederlijke liefde toedroegen, al
thans er ontstond een twist en Jan werd door zijn lang
niet zachtzinnige confraters zoo geweldig afgedroogd,
dat hij in het wachtlokaal der politie gearriveerd, vrij
wel verkeerde in een toestand, die hem deed gelijken
op de ruïne van Brederode.
Zijn tanden en kiezen stonden in Zijn mond te wag
gelen als dronken schutters, zijn tandvleesch was be
schadigd en bloedend, zijn gelaat vertoonde blauwe
vlekken, zat vrijwel buiten eenig benul op zijn stoel in
eengezakt, zoodat duidelijk geconstateerd kon worden,
dat zijn aanvallers grondig werk hadden verricht
Een Wieringer houtbewerker kan echter heel wat ver
dragen en heden was de mishandelde weer lekker als
kip, trok nu aan het langste eindje en had de voldoe
ning zijn belagers, waarom een hunner hem ook nog
door een glasruit had gejongleerd, ieder tot f 80 boete
of 30 dagen wordt veroordeeld.
O MARIE, DAT KOST JE SPIE!
De Alkmaarsche huismoeder Marie R., gehuwd met
den heer H. en met hem lief en leed doelend op hot
historische Torenburg aldaar, raakte op 8 Augustus in
heftig debat met een buurvrouw, wier doopceel met
zooveel virtuositeit door haar werd gelicht dat heden
een veroordeeling door den politierechter tot f 10 boete
of 10 dagen het niet bepaald voordeelig resultaat was. j
INTERCOMMUNALE VROUWENBOND TOT AF
SCHAFFING VAN SCHELDWOORDEN ZEER GE-
WENSOHT.
Een dergelijk feministische vereeniging zou zeer veel
goeds kunnen stichten tot zedelijke verheffing en
meerdere beschaving har er leden. Bovendien ook econo
misch werken door het besparen van boetegelden.
Ook in Den Helder kon vruchtbaar werk worden ver
richt, daar het schoone geslacht ook daar dikwerf in
betreurenswaardige oneenigheid leeft
Heden verscheen althans uit die gemeente mej. Cor-
nelia de W.F huisvrouw Tj., die op 18 Augustus haar
geslachts- en plaatsgenoote mej. B. had aangeduid als
een „viezerik". Haar verontschuldiging, dat genoemde
mej. B. haar ook had beleedigd en smadelijk uitgelachen
kon niet voldoende worden bevestigd, zoodat mej .Cor-
nelia de kous op haar edel hoofd kreeg en tot f 7 boete
of 7 dagen werd veroordeeld.
BOLSJEWISTISCHE NEIGINGEN.
Een meneer, getooid met een naam, die wel vafl
Russische constructie scheen, Antom R., toonde In iedefl
geval een zeer revolutionnair temperament te bezitten,
ham.
NERING IS NIJD.
De vrachtrijder en huurkoetsier Jb. L. te Alkmaar,
r«rlgens 'n heel geschikte vent was furieus op een
geren knecht, aio hom 'n paar vliegen had ffge-
igen en bovendien nog zijn eigen materiaal ge
likte, zonder te .vragen alsof het zoo hoorde. In zijn
itstemmiug daarover voegde hij hem op 7 Augustus
nu niet bepaald waarde erende woorden: oplichter,
loert en onderkruiper toe. Natuurlijk waren dan ook
e rapen gaar en Hot de belaedigde niets onbeproefd om
voormallgen patroon de blauwe trap op tra krijgen.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van EDGAR WAULACE.
Gebr. KWELDANl,
SCHAGEN, Tel. 64.
aangezien hij niet schroomde op 18 Augustus te Wio
ringen in het arrestantenlokaal, waar men hem liefde
rijk ter ontnuchtering had ondergebracht, de brits en
een. glasruit te vernielen. Het mag geen verbazing wek
ken, dat deze ondankbare en vernielzuchtige Bolsjewiek
tot f 23 boete of 25 dagen werd veroordeeld,
IN DE RECHTSZAAL VERBROEDERD.
Cornelis G., een te Stroet wonende landbouwer, had
sinds eenigen tijd stierlijk het land aan den bouwer
van betonnen onderzeeëers Reek en Beek, voorname
lijk omdat de grapjassige Reek hem wel eens voor den
mal had gehouden. Eens door hem wijs te maken, dat
men 's avonds door middel van een spiegeltje, aan de
Radio-antenne verbonden, het omroepstation Hilversum
kon zien. Zoo amuseeren de leutige buitenlui verstoken
van Jozephine Baker of Clinge Doorenbos, elkaar.
Maar die antenne-mop had kwaad bloed gezet ©n
sinds dien tijd was de verhouding onaangenaam en
gespannen. Zolfs had Kees zekeren Wind f 25 beloofd
als hij Reek eens 'n flink pak slaag gaf, doch deze had 1
die aanbieding afgeslagen.
Tot op 9 Augustus de bom barstte en de heeron met i
elkander handgemeen raakten, of liever, het offensief
ging uit van Cor. G., die mot een stuk hout Reek's
martiaal gelaat aan bloeden sloeg.
Voor dit feit moest Cor zich heden verantwoorden.
In 't begin was het lang geen: aap wat heb je mooie
jongen tusschen de heeren. Reek zat op zijn plaats als
getuige zoo te schreeuwen en te schelden, dat hij de zaal
werd ultgecompllmenteerd, maar het slot van, de proce
dure was sensationeel en emotie-vol.
'n Waar succes voor de Nederlandsche rechtspraak.
Cor. G. toch werd veroordeeld tot f 40 boete of 40 da
gen, benevens tot betaling de toegebrachte schade aan
Reek van Beek voor onkosten geneeskundige behan
deling en arbeidsverzuim. Hij gat den wcnsch te ken
nen, direct te willen aftikken, wat getuige Van Beek
zich geen tweemaal liet zeggen. Met uitgestoken hand
gingen do vijanden op elkander toe en Reek van Beek
riep hartelijk: zoo gaat het bij ons op de Stroet, hè Cor!
Het was aandoenlijk.
De Officier zat stil te snikken. De politierechter
leende de roode zakdoek van den griffier, om zijn oogen
af te drogen en de griffier snoet van louter aandoening
zijn neus in het groene biljardlaken, dat de gerechts
tafel bedekte. Wij hebben nooit zao iets beleefd in on
zen 32-jarigen dienst als oorlogsverslaggever!
ONHEBBEIJK GEDRAG.
De los arbeider Hessel B. te Helder, ook op den
Geestersingel te Alkmaar geen onbekonde, bevond zich
op 12 Aug. In de Marine-cantine, doch zijn onordelijk
gedrag gaf den sergeant-hofmeester De Bruin aanlei
ding hem te sommeeren de cantine te verlaten. Deze
sommatie had weinig gevolg, doch do ongowenschte bo-
zoeker beantwoordde met een beleedlging aan het adres
van den sergeant, voor welk feit hem heden f 10 boete
of 10 dagen werd opgelegd.
EEN ORDEBEWAKER IN HET NAUW GEBRACHT.
De pölitie-agont Van der Gracht te Alkmaar, 'n sto-
vigo en rappe knaap, kreeg het aldaar in den kermi»-
nacht van 25 op 28 Aug. aan den stok met een paai
snaken, vader Jacob H. en diens zoon, Üio hij even te
voren op verzoek van den kastelein uit een café had
verwijderd. Terwijl van der Gracht nu met den ouden
heer aan 't bakkelijen was, sprong zijn zoon hem op den
rug, en greep hem bij den keel. Met een vakkundige
zwaai wierp de agent dezen aanvaller over zijn schou
der, doch toen er ook nog 'n derde aanvaller zich op
deed, kreeg hij het hard te verantwoorden, dooh ge
lukkig schoot een burger te hulp en bleef de agent
meester van het terrein. Vader en zoon echter stonden
heden terecht en hadden geen reden zich zeiven geluk
te kunnen wenschen, daar de vader tot f 80 boete of
30 dagen en de zoon tot 0 weken gev. weid, veroordeeld.
EEN MOEDIGE AUTO-BESTUURDER.
Een sneltrein van de Noord-Ooster Maatschappij
is dichthij het dorpje Anne&ley aan een groot ge
vaar ontsnapt. Een twee peraoons-auto, waarvan de
stuurinrichting defect was geraakt, had een afsluit
boom doorbroken en stond gehavend op de buitenste
rails, toon de trein naderde. De eigenaar, on eenig
inzittende, sprong uit zijn auto en wist haar nog een
halven meter achteruit te duwen voor zij door do
locomlotief gegrepen word. Do auto werd versplin
terd; ook de locomotief en de hoide eerste wagens
liepen schado op. Uit het volgend station kon de
trein echter met een nieuwe locomotief en een half
uur vertraging weer vertrekken. De eigenaar van
de auto, die een ontsporing heeft weten te voorko
men, is er mlet een paar schrammen afgekomen.
Z'N TROUWRING IN EEN AARDAPPEL TERUG
GEVONDEN.
-Een twaalftal jaren geleden verloer een inwoner
uit de omgeving van Malmedy zijn trouwring. Dat
kan iedereen overkomien, is dus niets bijzonders.
Maar wat minder banaal is, is dat bij dezer dagen
den ring terugvond in een aardappel, dien hij' op zijn
veld had gewonnen.
Van nu af heeft de man in kwestie geleerd, dat
mlen nooit moet wanhopen in het leven, want dat
alles wel terecht komt.
BOEREN EN BELASTING.
15.
Je gaat daar zitten en wacht tot ik zeg dat je gaan
W&t," zeide Tarn, „maar je komt vanavond de deur niet
rtt." Ik trachtte met hem te redeneeren, doch hij ging
keer als een bezetene, en ik kon niets anders doen
geduldig blijven zitten, en moest aanzien dat hij
ich het eene glas na het andere inschonk, terwijl ik
"~le op iedere gelegenheid om uit de kamer te kun-
ontsnappen. Eén keer dacht ik dat hij in slaap ge
ilen was, en wilde zachtjes wegsluipen. Hij opende
in oogen en sprong op, en slingerde mij op de sofa,
een hoek van de kamer. Ik was doodelijk beangst Ik
jetoof niet dat ik ooit in mijn leven zoo'n doodsangst
1'gestaan heb. Ik dacht niet anders of hij was krankzin-
«Seworden, en dat geloof ik inderdaad nog.
"Eindelijk viel hij werkelijk in slaap, doch toen ont-
**k mij den moed, een beweging te maken. Den ge-
■j?en sPrak hij hardop dn zichzelven, dat hij een
F*er Iemand iets zou aandoen. En toen gingen, geheel
^envacht dat was ongeveer tien minuten geleden
*"11e lichten uit. Voor de vensters van de werkkamer
45 mijnheer Tarn hangen zware gordijnen, en deze wa-
dichtgeschoven. Met uitzondering van het flauwe
^Wsel dat door het haardvuur afgegeven werd, was
sin Scheel e kamer geen licht te bekennen. Ik zat
uit vrees van hem te zullen wekken, en hoopte dat
aanstonds diep genoeg onder den Invloed van den
'aen drank zou verkeeren, om mij gelegenheid tot
snappen te geven. Terwijl ik daarover zat na te den-
n. boorde ik de deur piepen, en kreeg een gevoel alsof
Jnand de kamer binnengetreden was. Een seconde later
i J 'b dit zeker, want volkomen onverwacht viel een
Directeul ^^lichtstraal op Mijnheer Tarn en bescheen dezen."
"•te zie hem nog zitten ,zijn hoofd naar zijn schouder
Hfö1! z*jn handen over de borst gevouwen. Het
maakte hem half wakker en hij begon te praten."
43 4 u ^ynheer Tarn door de telefoon hooren spre-
ij.3 j.' v'el de detectleve haar in de rede,
jBË» meisje knikte bevestigend.
Jjrrespo^ a' gebeurde langer dan een kwartier geleden. Ik
lis, dat,
Maarte®
strek
U «ul
eelneflW
hoorde hem met iemand spreken met u, geloof ik.
U is immers Mijnheer Bickerson?"
De detective knikte.
„Ga voort, als ik verzoeken mag," zeide hij. „Toen
de man zijn zaklantaarn op uw oom liet schijnen, werd
deze laatste toen wakker?"
Zij schudde het hoofd.
„Neen, hij bewoog zich in zijn slaap en praatte. Toen
verdween de lichtstraal weer. Ik durfde mij niet bewe
gen, denkende dat hij een inbreker was. En toen hoorde
ik uw stem terwijl u de trap op kwaamt... ziedaar alles
wat ik weet."
„U heeft dus niet gezien, dat die onbekende man uw
oom doodstak?"
„Het was onmogelijk iets te onderscheiden of te zien,"
antwoordde zij hoofdschuddend.
De detective wreef zich misnoegd over de kin.
Hij was vlug; dat moet ik tot zijn eer zeggen. De
arme oude kerel moet vermoord zijn terwijl ik een
paar voet van hem af stond. Dat is een fraaie ge
schiedenis om publiek te maken!"
Hij wierp een argwanenden blik op het meisje.
„Ik zal uw getuigenverklaring natuurlijk noodig heb
ben. Ik wenschte dat u ergens heenging, waar ik u
ieder oogenblik binnen mijn bereik had. Waarom niet
naar een hotel?"
„Ik zal een kamer voor haar bespreken in het Pa
lace Hotel," liet Ralph zich hooren.
Hij koesterde geen bijzonder verlangen dat Herbert
Mansions zou uitgekozen worden tot een plaats, waar
de politie de eerstkomende dagen druk den voet zou
petten; hij wenschte, zoo mogelijk, den van zijn
vrouw buiten het geding te houden, uit vrees dat hun
onderlinge verhouding aan het publiek bekend mocht
worden. Misschien werd door Elsa begrepen dat hij den
naam van zijn „schoonzuster" in het geval onvermeld
wilde laten; althans, zij maakte geen tegenwerpingen,
doch was zeer met het voorstel ingenomen; zij was niet
in een stemming dien avond een ontmoeting te hebben
met een haar onbekende vrouw.
Omstreeks den tijd waarin de detective haar aan een
kruisverhoor onderworpen had, keerde de politieagent
terug, vergezeld van een collega. Door het Instinct dat
er een misdaad begaan Is, dat het eigenaardig eigen-
do mvan de volksmenigte is, aangetrokken had zich een
aantal menschen voor het huis verzameld. Per telefoon
berichtte Bickerson den moord aan het hoofdbureau, en
terwijl hij op de komst van de, fotografen en de experts
van vingerafdrukken wachte stelde hij in da werk
kamer een vlug onderzoek In.
Deze was armoedig gemeubileerd. Een verschoten
groen karpet op den vloer, een eenvoudig schrijfbureau,
'Efen eigenaardig incident heeft plaats gehad! in het
Poolsche dorp, Wielun, waar twee landmeters, die
geologische opmetingen deden in opdracht van de
regeering. door ongeveer 50 boeren met dorschvle-
gels en hooivorken overvallen en zwaar mishan
deld werden. Een der landmeters werd met zware
verwondingen in een rivier g?worpen en later door
do intusschen gebaalde politie gered,
i De boeren dachten, dat de opmetingen in verband
I stonden met het vaststellen of verhoogen der grondr
belasting, terwijl inderdaad zuiver geologische opme
tingen gedaan weiden.
twee of drie stoelen en een groote boekenkast vormden
de voornaamste meubels in het vertrek. Aan de wan
den hingen een paar oude en schijnbaar waard el ooze
olieverf schilderijen, van de soort, waarin de schilders
In het midden-Victoriaansche tijdperk zulk een beha
gen schepten. Voorts bevond zich daar een meubelstuk
dat men bij het eerste gezicht voor een gramofoon op
voetstuk zou kunnen houden, doch dat bij nadere onder
zoek een welvoorzien drankkeldertje bleek te zijn.
Op de tafel naast den stoel waarin het lijk gevonden
werd, stond een volle, nog ongeopende flesch cognao,
alsmede een bijna geledigde, waaruit, naar gegist werd,
Maurice Tarn zich dien avond herhaaldelijk ingeschon
ken had. Met behulp van een metertje van lint, deed
de detective een paar nauwkeurige opmetingen. De
stoel, waarop de ongelukkige man gezeten was, stond
drie voet van den haard, anderhal ven voet van de tafel
op welke de flesschen stonden, en negen en een halven
voet van de kamerdeur. Het was duidelijk, dat de moor
denaar niet tusschen zijn slachtoffer en de tafel had
kunnen doorgaan, want daar had Bickerson gestaan.
Er was echter ruimte in overvloed tusschen den haard
en den stoel, en uit deze richting had de detective ook
voor het eerst geluid gehoord, terwijl een omgeworpen
stoel aan den anderen kant van den haard, de bewe
gingen van den moordenaar tot voldoening van den do-
tective als het ware bevestigden.
Documenten van eenigerlei aard werden niet aango
troffen, behalve een paar onbetaalde rekeningen, die
op de tafel naast de flesschen lagen. Hij strekte zijn
onderzoek tot de zakken van den vermoorde uit, doch
vond niets dat eenig licht op de misdaad kon werpen.
Zijn voorloopig onderzoek stakende, begaf hij zich naar
beneden, voorbij de deur waar Elsa en Hallam stonden
te praten, en liep vervolgens de straat op. Het aan
vankelijk kleine aantal menschen was tot een tamra-
lijk groote menigte aangegroeid, en toen hij op de bo-
j venste stoeptrede gekomen was en een blik over Elgin
Crescent liet gaan om te zien of de politiewagen nog
niet naderde, bemerkte hij een man, die zich met zijn
ellebogen een weg door het gedrang baande en de stoep
naderde. De agent die de wacht hield, verbood hem den
toegang, en Bickerson wachtte het einde van hun korte
samenspraak af.
De onbekende was een mager man van lange gestalte,
die een weinig voorover gebogen was. Naar Bickerson
meende, zag hij er uit als een militair; de gebronsde
wangen bewezen dat hij eerst kortelings uit een war
mer klimaat dan in Engeland heerscht teruggekeerd
was; toen schoot hem plotseling te binnen wie die
vreemdeling kon zijn, en daalde hij de stoeptreden af,
ten einde een gesprek met hem te voeren.
„Is u Majoor Am&ry?' vroeg hij.
„Dat is mijn naam," antwoordde Amery^ „Tarn ld
vermoord, naar mij ter oore gekomen la?"
De detective wierp hem een bliksemsnellen blik toé.
„Wie hoeft u dat verteld?" vroeg hij achterdochtig*
„Is u een vriend van hem?"
„Ik ben zijn patroon," hernam Amory, „of liever, dat
was ik. Wat uw eerste vraag betreft, wel, ik geloof,
dat ieder van de menschen die hier verzameld zijn,
weet dat hier sprake is van een moord. Ik weet toe
vallig dat het huis door Maurioe Tarn bewoond wordt
Er wonen in die flat slechts twee menschen die ver
moord kunnen korden, en Tarn la de waarschijnlijkste
van die twee".
„Wilt u binnenkomen?" vroeg de detective en wees
hem den weg naar de gang. „En thans, Majoor Amery,"
zeide hij, „kunt u mij misschien iets naders omtrent Tarn
mededeelen. Had hij ook vijanden?"
„Ik weet van zijn particulier leven niets ai"
„Behoorde u tot zijn vrienden?"
Amery schudde ontkennend het hoofd.
„Neen, tot hen behoorde ik niet," antwoordde hij dood
bedaard. „Ik had hartgrondig het land aan hem en ver
trouwde hem geen zier. Ia het mij vergund Juffrouw
Marlowe te spreken?"
„Hoe weet u dat Juffrouw Marlowe hier is?"
De detective zag hem van onder zijn oogleden scherp
aan.
„Zij woont hier immers, niet waar?" vroeg Amery.
„Waarlijk Mijnheer Bickerson o, ja, ik weet uitste
kend hoe u heet u heeft niet de minste aanleiding om
mij te verdenken."
Bickerson had snel nagedacht, en toen hij opnieuw
sprak, gebruikte hij een minder strengen toon.
„Iedereen, die zich binnen een straal van drie mijlen
van deze plek bevindt, valt in de termen door mij ver
dacht te worden," zeide hij. „Ik zal Juffrouw Marlowe
verzoeken hier beneden bij u te komen, doch gij moogt
haar onder geen omstandigheden met u meenemen.
Heeft u dat goed begrepen, Majoor Amery? Ik heb die
dame bij mijn verder onderzoek noodig. Zij was in de
kamer terwijl de moord bedreven werd: ik wil u even
veel mededeelen als ik aan een verslaggever zou doen."
Amery liet het hoofd ernstig zakken, en scheen vol
strekt niet over de mededeellng van den detective ver
wonderd. Hij wachtte in do hal, liet zijn blikken somber
over de verzamelde menigte gaan, en na een oogenblik
naar lichte schreden op de trap geluisterd te hebben, zag
hij, toen hij zich omwendde, Elsa verschijnen.
„U heeft een paar angstige oogenblikken doorgemaakt,
naar ik vernam?"
Wordt vervolgd,
