RADIO-RUBRIEK.
HERFST.
SNAP-SHOT UIT HET
JAAR 1978.
GRABBELTON.
WETENSWAARDIGHEDEN.
VOOR DEN TOESTELBOUWER.
Beeld-radio.
WARE WOORDEN.
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 17 November 1928. No. 8359.
Bulten, ln de stille bossohen,
Waar 't rumoer van 't leven zwijgt,
Waar vereenzaamd en gelaten
Blad bij blad te aarde zijgt,
Staan de boomen ln hun kleuren,
Bood en bruin en brons en goud,
Waar de herfatzon, als ten uitvaart,
't Groote wonder openvouwt!
O, die zonbeschenen boomen,
In de stervende natuur,
Die zich met een feestkleed tooien
In het stille afscheidsuur.
Die hun lot gelaten wachten
In een tijdelijk bestaan,
Die de schoonheid wilden dienen.
En in schoonheid onder gaan!
Alle teere najaarstinten,
Tot den einder uitgespreid,
Weven zich harmonisch samen
Tot een rijkgekleurd tapijt!
Daar gaat weemoed langs de velden,
Voor het laatst in gloed gezet,
Door de goudbehangen lanen,
Gaat de stilte, tred na tred!
Dit is 't einde der seizoenen
In een machtig kleurenspel,
Dat ons al te kort betoovert.
Het vergaat zoo snel... zoo snel!
Dat ons telkenjaar komt boeien,
In een korte schittering,
En niets laat in veler harten
Dan een schoone herinnering!
En als straks de winden waaien.
Brekende wat samenbond.
En de laatste blaren rlts'len
Naar den dof gekleurden grond,
Reiken, steunend bij het einde,
Grauwe boomen, wild dooreen,
De vermoeide dorre armen
Naar den donk'ren hemel heen!
November 1928.
(Nadruk verboden).
en profetie,, getrouwelijk weergegeven door SIROLF,
(Nadruk verboden. Alle rechten voorbehouden.)
Op het platte dak van het lage huis laag zóóals
alle huizen "In de groote stad in gemakkelijke stoelen
gezeten, vlak voor de deur van de vliegtuigloods en
jZeppelinhal, zaten twee heeren. De avond begon te val-
- het was zomer én de lucht werd doorploegd
;door schier ontelbare zoeklichten, uit alle denkbare
dichtingen, terwijl de atmosfeer vervuld was van een
onophoudelijk gebrom en gezoem van vliegtuigmotoren
„En", vroeg de meneer met het kale kruintje, „was er
nog nieuws op de beurs van New-York vandaag?"
„Och," antwoordde 'de ander met een somber gelaat,
iw&t zal ik je zeggen, het was weer mis in den staal
boek. Alle staalaandeelen kelderden minstens tien pun
ten, op geruchten van een dreigende staking ln Pltts-
burgh. Het heeft daar al lang gegist, en als de staking
erdoor komt, zullen de arbeiders het zeker winnen.
En dan ziet de toekomst er niet best uit. Ze hebben
gisteren een protest-meeting gehouden. Ze weigeren
langer voor die kapitalistische loonen te werken. Hon
derd dollar per dag vinden ze veol te veel. Ze willen
minstens 25 loonsverlaging hebben. En drie, uur
werken per dag vinden ze te kort. De heeren eischen
een arbeidsdag van minstens negen uur! Met drie
DE TOETSSTEE*.
(Buen HumorMadrid^
g rnn-e*
r- Je ontdekt pas wie je vrienden zijn, als je om
Wd vraagt
^Heel ju*. A propos, kun je me tien pop
avonden overwerk per week, zonder betaling!
Dat is beter als zoo heel weinig!
Ja en als ze het winnen, komt er natuurlijk een
overvloed van staal; wat een strop oplevert. Het is
een slechte tijd, man.
- Dat is een waar woord. Het ls bar tegenwoordig.
De arbeiders eischen dezelfde rechten als de patroons.
Ze willen ook werken, net zoo lang en zoo hard, liefst
nog een beetje harder dan wij. En je kunt ze er op
haast niet meer toe krijgen, om Icon aan t?
nemen. Het is 6en ramp!
- Ja, met het huispersoneel Is het al net zoo. Een
behoorlijke meld voor dag en nacht, die eiken Zondag
en lederen avond uitging, vier weken vacantie per jaar
nam en vijftig gulden in de week verdiende, met ver
val. je vindt ze niet meer. Ze willen allemaal wel ko
men, als ze lederen dag om zes uur mogen opstaan en
den heelen dag mogen werken tot 9 uur 's avonds, om
dan nog de kousen te gaan zitten mazen. En als ze vijf
EEN DREIOEMENT.
(Aussie, Sydrtey.)
Sta op of ik rijd over je heen!
gulden ln de week mogen toegeven minstens. Onze
vorige meid ls gisteren op staanden voet heengegaan,
omdat mijn vrouw het gewaagd had, een theekopje zelf
om te wasschen! Ze nam dat niet, zei ze. Dat was een
verkrachting van haar recht op arbeid. En laten er
vanmorgen nu vijf en dertig onderkruipers voor de
deur staan, die allemaal bij me in dienst wilden komen,
en dan mocht mijn vrouw wel eens in de maand een
theekopje omrwasschen, maar dan mochten we haar
geen loon uitbetalen; ze elschten pertinent om een
daalder in de week toe te geven. Mijn vrouw is er ze
nuwachtig van geworden, en is van pure landerigheid
even naar Tokio gevlogen.
Praat me d'r niet van. Ik weet ervan mee te pra
ten. Vroeger, zoo heb ik tenminste wel in de geschiede
nisboeken gelezen, vroeger had je tenminste het geluk,
dat je door een autoreparateur nog wel eens werd af
gezet, dat je bijvoorbeeld een tientje mocht betalen, om
dat hij een schroefje voor je had vastgedraaid. Kom
daar nu nog eens om! Gisteren was ik even met mijn
duizendpaards zeppellentje bij de garage waar ik altijd
kom. Ik wou een oud rekeningetje betalen, voor een
nieuwe staart van mijn luchtscheepje. En wat denk je
dat die lamme kerel doet? Hij geeft me een spiksplin
ternieuwe zeppelin cadeau! En ik heb 'm op eerewoord,
ln bijzijn van twee getuigen moeten belooven, dat hij
voortaan alle reparaties aan mijn luchtvlootje gratis
zou mogen doen!
Jaja, ik weet niet, waar het naar toe moet.
Ilt wel. Je kiijgt natuurlijk net zoo'n beweging on
der de koopers, die eischen zullen, dat ze voor hun aan-
koopen mogen betalen als je in het begin van deze
eeuw gehod meet hebben on^er de mannen. Toevallig
kreeg ik van de week nog een zoo'n dood plaatje in mijn
banden, die ze vroeger ln plaats van films maakten.
Zoo'n foto bedoel Ik. Het was een portret van mijn
tante, van ongeveer vijftig jaar geleden. Om je dood
te lachen, zeg, met een geplakte scheiding als een
schooljongen en een uitgeschoren hals. Dat vonder, de
vrouwen toen mooi. Net zooals de dansen die ze toen
gehad moeten hebben. Net een kameel, dat in een pu
naise getrapt heeft! Maar om dan op die vrouwen te
rug te komen. De mannen staken op een gegeven oogen-
blik de hoofden bij elkaar, hielden een protestmeeting
en hieven de leuze aan: „Wij willen onze mooie vrouwen
van vroeger terug! Wij willen geen gevaagenlsboeven-
met-kaalgeschoren-koppen, wij willen geen kaasbollen,
wij willen geen imitatie-vrouwen, wij willen geen gepo-
madeerde kameelen-met-punalse-pooten! Waar zijn onze
vrouwen met haar bruine, blonde en zwarte lokken ge
bleven? Wij staken!!! Wij trouwen niet eerder meer, of
onze vrouwen moeten haar van één meter twintig lang
hebben!" Nou, en toen had je eens moeten zien, hoe vlug
de vrouwien hun haren weer lang hadden laten groeien.
O, ja, zeg, weet je wat ik in Nisjni-Novgorod nog
zag? Ik moest er van New-York komend juist nog even
langs, om een blikje caviaar te halen voor mijn vrouw.
Nou, ik zag een reusachtig gedraong in de lucht van
vliegtuigen en zeppelins en ballons en watervliegtuigen
en luchtomnibussen uit alle deelen van de wereld en
ook van andere planeten, vlak boven het ethnografisoh
museum. Ze hadden namelijk in Siberië een vondst ge
daan. Ergens in een mijnstreek hadden ze het goed
geconserveerde lichaam van den laatsten onvervalsch-
'ten communist opgegraven, en dat hadden ze nu op
sterk water gezet en ten toongesteld. Het moet een
propaganda van de werkgevers zijn, om den arbeiders
eens een lesje te geven en te toonen, hoe de man er
uit zag, die in het begin van deze eeuw, w e 1 liever lui,
als moe was. Daaraan konden ze een voorbeeld nemen!
Nou, beste jongen, ik ga je nu verlaten. Ik zou mijn
vrouw nog even in Tokio gaan ophalen, en ik wou
graag vroeg naar bed vanavond. Atjuusjes!
Is het U bekend:
dat de koning van Engelend voor zijn speciale trein
8 gld. per mijl 'betaalt, buiten en behalve het eerste
klasse-tarief, zooals dat voor alle passagiers geldt?
dat te Barcelona een metalen toren zal gebouwd wor
den, 430 meter hoog, met hotels, een museum, een lees
kamer en een radio-station er in?
Het was in den wereldoorlog gebruikelijk bij aanval
len op de vijandelijke stelling een serie „doelen" te stel
len. De aanvoerders van het aanvallende leger bepaal
den: om 7.15 (o mrnaar een tijd te noemen) is boerderij
„De slapende hond" bezet, om 7.30 de molen „Maalzucht",
om 7.40 de boschrand „Groenloos". En zoo geschiedde,
alles klopte als een bus... totdat de boel hopeloos vast
liep en de „stelling-oorlog" opnieuw begon, alleen op een
andere plaats, iets verschoven.
In de techniek kan men hetzelfde streven waarnemen,
al is het hier min of moer „onbewust". De „tusschen-
doelen" worden minder punctueel uitgezet, om van den
tijd maar niet te spreken. Zoo is de verwezenlijking van
het begrip „Televisie" het einddoel en bij het zoeken naar
de oplossing van het Televisie-vraagstuk zijn de tus-
schendoelen als het ware vanzelf ontstaan. De Beeld
radio ls er een, de radio-bioscoop is een ander. Over de
beeldradio willen wij het hier hebben. Want, nu men in
de bladen heeft kunnen lezen, dat Daventry eiken dag
om 2.20 Amsterdamsche tijd met „beeld-uitzendingen"
komt, de omroep ls er dus reeds wordt het voor
de amateurs onmiddellijk van meer direct belang hier
iets naders van te vernemen, al zal voorloopig een en
ander nog verre van volmaakt zijn en van meer be
lang voor politie-, post- en telegraaf "deskundigen.
Het doel is dan, ln plaats van muziek, een „foto" uit
te zenden, en, vanzelfsprekend ,deze foto elders te ont
vangen, en op te teekenen. Dit uitzenden en ontvangen
wijkt natuurlijk belangrijk af van het uitzenden en ont
vangen van radio-muzlek, maar wij drukken ons ln de
radio-wereld au eenmaal met deze begrippen uit. Hoe
dat deze toren 100 meter hooger dan de Eiffel-toren
te Parijs zal zijn?
dat de president ln Amerika voor 4 Jaren gekozen
wordt, en ln Frankrijk voor 7 jaar?
dat het Crystal Palace (wij zouden zeggen: het kristal-
paleis) te Londen 25 cM. langer is op een warme zo
merdag, dan in den winter?
dat dit het gevolg is van de uitzetting var het glas en
ijzer, waarvan het gebouwd is?
het zenden ongeveer gaat, laten wij hieronder in korte
trekken volgen.,
Een voornaam onderdeel van het zendtoestel is een
metalen cylinder, die gedurende het zenden met een
constante snelheid rondwentelt en bovendien tegelijker
tijd zijdelings verplaatst wordt. Op dezen cylinder wordt
het over te brengen beeld geklemd en wel zoo, dat ver
schuiven uitgesloten is.
Deze cylinder, beter gezegd, de daarop gespannen foto,
wordt op één plaats scherp belicht door een sterke
lichtbron waarvan de lichtbundel bovendien nog sterk
geconcentreerd wordt door een stel lenzen, zóó sterk,
dat slechts een oppervlak ter grootte van een spelden
kop verlicht wordt. Dit verlichte plekje wordt, weer
door een samenstel van lenzen, gereflecteerd op een
foto-electriscihe cel (of lamp), die de eigenschap heeft
bij varieerende lichtsterkte een evenredig varieerende
electrische weerstand te hebben. Door het wentelen en
gelijktijdig zijdelings verplaatsen, wordt steeds weer een
ander plekje belicht, en, daar het over te brengen beeld
donkere en lichte partijen heeft, zal de foto - electrische
cel als het ware den „indruk" krijgen min of meer sterk
belicht te worden en daar deze cel opgenomen is in een
stroomkring, zal het doorvloeiende stroompje door de
zich wijzigende weerstand sterker dan wel zwakikr v zijn.
Hierdoor ontstaat dus een gelijkstroompje, dat in sterkte
varieert, hetzelfde dus wat wij krijgen bij uitzending van
muziek. De microfoon, het „oor" van het zendapparaat
wordt hier dus vervangen door de foto-electrische cel,
het „oog" van den beeld-zender.
Het verdere verloop van de „uitzending" is als bij de
radio-muziek-uitzendingen. De stroompjes worden ver
sterkt in een normalen versterker en vervolgens uitge
zonden, nadat ze gesuperponeerd zijn op een constante
wisselstroom met een bepaalde golflengte (Daventry
800 perioden.)
In een volgend artikel zullen wij het ontvangappa
raat (met teekening) bespreken.
uDL AAN 1IÏ1JN AUTO.
(Vrij naar „Judge".
4 mooie spatborden
4 wielenremmen
4 mooie deuren
die nimmer vastklemmen.
4 nieuwe banden
4 nieuwe bougies
4 lampen van voren
die trillen als 'k nies!
4 beste cylinders,
dat maakt me zoo blij:
4 afbetalingen nog
dan is ie van mij!
Kinderen van onzen tijd.
„Loopt je kleine al?"
„Neen, maar hij chauffeert wel."
En dan vraagt ze nog of het „echt" ls!
Dame (bij uitdrager): „Ik zie, dat U een stukje van
Rembrandt in de etalage heeft staan voor een daalder1.
Kunt U me ook zeggen, of het werkelijk echt ls, of
dat het maar een kopie ls?"
Waterig.
Kastelein: Wat zeg je van dat wijntje? Dat is eeuwen
oud.
Gast: Dat geloof lk best, want men kan er zelfs den
zondvloed uit proeven.
Dan kan hij nog een poosje wachten.
Bommel: Wanneer ga jij eens een tochtje met een
vliegmachine maken?
Stommel: Zood'ra de wet van die zwaartekracht opge
heven wordt
Het wonderhorloge.
„Wat voor horloge heb je?"
„Ik heb 'n wonderklok."
,,'n Wondebklok, hoe zoo?"
„Wel, telkens als ik er op kijk, verwonder ik mij, dat
't alweer zoo laat is."
Als ons leger zwerat
Onderofficier (tot milicien ln het zwembad): Lauw-
man, houd nou eindelijk eens op met water te slikken,
de andere kerels moeten ook nog zwemmen.
De man van de belastingHet is vreemd, maar
toen ik nog bij de post was en aangeteekende brieven
bracht, waren de menschen altijd thuisl
(Dorfbarbier Berlijn)
Indien de menschen eikaars denken maar eens zicht
baar konden waarnemen, hoe zou men zich haasten aan
het eigen denken een wat ordelijker en steviger aan
zien to geven 1
Op den leeftijd van drie tot zes jaar is den kinderen
het onderscheid tusschen waar- en onwaarheid nog niet
goed helder, en ls het hun ook niet aan te brengen, ter
wijl het zich later vanzelf ontwikkelt. Zoodra dit begrip
dus aanwezig ls. dient men ook anders en strenger op
te treden, dan te voren.
De kunst van vertroosten wordt het best geleerd in
de school van het lijden.
