illllttl NitlWS-
BMIrlcli-Fjaagzoiit
IheumatfeJ
DE RAADSELACHTIGE
MAN.
NIEUWE NIED0RP.
gevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
Ingezonden Stukken.
ROME EN ZIJPE.
Uit onze Omgeving.
Woensdag 2 Januari 1929.
S C H A G E
72s<It! JaargaiPig No. 8384.
COURANT.
Mitniniii- LuMlil
Dit blad verschijnt viermaal per weck: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tenllün nog zooveel mogelijk in het eerstuilkomcnd nummer geplaatst.
P5THEKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per .3 maanden f 1.05. Losso nummers 0 cent. ADVlïHTEN-
TIüN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bowijsno.
inliegrepen)- Gniolr.ro lollora worden naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
-,Een protestant kiezer uit Zijpe" moet 't bepaald
een Doorn, in 't oog'zijn, dat ondergeteekende zijn
episteltje niet onweersproken heeft gelaten, maar
daarover in het nummer van 15 December j.1. dezer
courant, van zijn meening heeft doen blijken.
En eindelijk 14 dagen daarna, dus in het nummer
van j.1. Zaterdag hebben wij onzen opponent weder
aan het woord gezien.
Ik zou U, M. de R., daarom gaarne willen verzoe
ken, ook het onderstaande in uw blad te willen op
nemen. Bij voorbaat mijn grootsten dank daarvoor.
Over de feiten, die ondergeteekende heeft aangege
ven, 'bekommert ,,de' o, neen, het is nu: „een"
protestant kiezer uit Zijpe zich weinig, en de vragen
door mij hem gesteld, negeert hij.
Welk een held.
Waarom?
Alléén omdat deze feiten niet tegengesproken kun
nen worden. De feiten blijven staan, onomstootelijk,
als een paal boven water, dat, wanneer de Katholie
ken een coalitie met de Vrijzinnig-Democraten hadden
gewild, deze laatste partij dit had toegejuicht, en
Zijpe evengoed een Katholieken wethouder had gekre
gen, die dó.n gekozen zou zijn met den steun der
Vrijz.-Dem.
Zoolang „een protestant kiezer uit Zijpe" dit feit
niet door het noemen en aanwijzen van andere daar
tegenover gestelde feiten weet weg te redeneeren zoo
lang houd ik mij vast aan de door mij meer ge
noemde feiten, en zien de kiezers uit Zijpe, hoe een
zeker deel uit de gemeente het, er op toelegt om mot
de waarheid op gespannen voet te leven, en weten
zij meteen dat „een protestant kiezer uit Zijpe" door
de boomen het bosch niet zien wil, m.a,w. met opzet
dp. gesignaleerde feiten niet wil erkennen, maar even
min ontkent
iHij deed derhalve beter zijn hand in eigen boezem
j steken, dan af te geven op de coalitie Vrijheids-
uond—Katholieken. Door het kind bij zijn waren naam
te noemen, zou hij Veritas beter gediend hebben1 dan
nu. En vooral wanneer hij daarbij den kiezers van
Zijpe objectief deed mededeelen, dat óók de Vrijz.-
Dem. een coalitie hadden willen aangaan met Katho
lieken; dat óók de Vrijz.-Dem. een Katholiek tot wet
houder hadden helpen verkiezen; dat óók de Vrijz.-
Dem. uit afkeer tegen de Vrijheidsbonders den Ka
tholieken in hun rechten hadden willen tegemoet ko
men; dat óók de Vrijz.-Dem. wellicht in sommige za
ken een waardiger houding hadden aangenomen, dan
zij nu doen.
Want van verschillende zijde uit Vrijz.-Dem. krin
gen is connecties gezocht met de Katholieken om een
verbond aan te gaan, en ondergeteekende is altijd
nog zoo vrij om te meenen, dat men d&t met* een
aprioristische bedoeling heeft gedaan.
Het is dus onwaar, wat u zegt, „dat de Vrijz.JDem.
partij niet wilde toehappen om zich aan de Room-
sche partij te verkoopen. Om in uw beeldspraak te
blijven, verzeker ik u, dat de Vrijz.-Dem. partij ge
noeg gehengeld heeft, om de Rooms'che partij te la
ten happen, maar deze bleef zichzelf.
Eveneens is het een grove onwaarheid, dat „die
onderhandelingen (met de V. D.ers) blijkbaar zijn
mislukt", want er zijn nooit onderhandelingen
met de Katholieke partij geweest. Althans niet van
deze met de V.D.'ers.
Het zijn derhalve alhaal bewuste leugens, die u
durft neer te schrijven
Hieruit blijkt dus wetom, dat ik niet te veel-heb;
gezegd, toen ik u in erweging gaf uw waarlijk j
verlichte brein eens vafclken nevel te ontdoen.
Dan zou 't u misschi gelukken de waarheid in
haar vollen glans te aachouwen, en zoo ge daar- j
bij dan een objectieven il opzette, ware ge wellicht j
nog eens tot een andezordeel te brengen.
De rest van uw weiniteggend betoog, zouden wij
haast stilzwijgend kuim voorbij gaan, want het is
een vunzig stukje prozaUl'een al het noemen van.
den naam „Lourdes", öi voor de Katholieken hei
lig en dierbaar is, geeftjldoenden grond om te be
wijzen, hoe weinig zakjk gij, „protestant Kiezgr
Uit Zijp*", in staat zijt oite polemiseeren, zonder an
deren ie doen krenken. „C'est le ton qui fait la
musique".
Oók zal ik mij wèl ohouden een oordeel uit te
spreken, omtrent de gest van de Wethouders, even
als ik mij ook onthoudeheb van een oordeel over
den Burgervader die op t oorlogspad gaat om win
kelier te spelen in Wethderszeteltjes. Ik zal mij
daarom niet aan een onvrzichtigheid overgeven, als
eens in 1923 een thansittend lid van den Raad
deed, die toen met voorkrstemmen was gekozen, en
aan allen, die 't maar bren wilden, minder aan
genaam sprak over zijnpartijgenooten-wethouders.
(Alleen piëteit jegens erbare overledenen gebied
mij te zwijgen.)
Maar wèl vraag ik mijf: Indien de heer Raat, èn
als lid van den Gemeentaad, maar ook als Wethou
der, nu zoo verkeerd gandeld heeft, zooals gij
„protestant kiezer uit Zij" meent, hoe is het dan
toch mogelijk, dat hij nieloor de protestantsche kie-
zers uit Zijpe bij de verkieagen in 1927 is gediskwali-
ficeerdi? Neen, sterker, hc't dan mogelijk is dat hij
I zelf nog sterker en triomerende uit de stembus is
I gekomen?
Hoe komt dat?
Verklaar dit eens.
En ten slotte kan ik irt zijn, omtrent de door
„een protestant kiezer uit jpe" gestelde vraag: ,,Wilt
ge mij eens aantoonen in elk opzicht de Roomschen
i in deze gemeente in hunvrijheid en recht worden
te kort gedaan?"
O, zeker, wil dk dit.
Ik wensch niet in uw vospoor te treden, om geste!
de vragen te ontwijken, er negatief op te ant
woorden.
Ten opzichte dan van hu vrijheid is deze gelukkig
gewaarborgd door de Grorwet, en zijn de Katholie
ken niet afhankelijk van en mentaliteit, als waar-
j mede „een protestant kieir uit Zijpe" bezield is.
1 Ware dit wèl het geval, hezou 't er ongetwijfeld be
denkelijk met die vrijheid itzien.
En wat betreft hun recten, wil ik allèèn even
wijzen op het armwezen.
In 1927 had het algemeen rmbestuur een ontvangst
van niet minder dan f339(.02, waaronder f20.000
subsidie uit de gemeenteka opgebracht óók door de
Katholieken.
Zoudt ge nu meenen, da de Katholieken hiervan
een evenredig (n.1. dei genoten? Dit zou zijn
pl.m. f7500.—, want de rcliniwg 1927 had nog een
batig slot van f3594.24.
Zoudt ge meenen, dat Indezen tijd, waarin slag
woorden als vrijheid en deiocratie opgeld doen, de
Reeds 100 jaar onovertroffe voor alle maagean--
doeningen en apljaverterlnj-atoornlssen. Slechta
Jafarendeard mat het pertlt van den ultvlnder*
et „Zoogenaamde ullfldh-put" in namaak enmoet
5eweigerd worden. MonBter gratis cn franco van
en hoofdvertegenwoordlgei R. (e Bruin, Llnn-
- 230 gr. L ÖO,
oplossing,
f beste middel tegen
dringt In de spieren en verdrijft C^a\
de pijn na enkele inwrijvirigen.
Bij apothekers «n drogisten verkrijgbaar.
Katholieken gelijkberechtigd zijn behandeld?
Integendeel.
In plaats van het hun toekomend deel van f7500.—,
ontvingen zij ongeveer f2000.f2500.— hoogstens.
Ziet u nu, protestant kiezer uit Zijpe" dat de
Katholieken werkelijk veel te kort ontvingen? Dat zij
alleen hierin al in hunne rechten werden te kort ge
daan, is toch niet te veel gezegd? Of is dit voor u van
weinig of geen beteekenis?
Voor de vrijzinnigen en democraten is een mooie
taak weggelegd aan dit te kort eèns voor 'goed een
einde te maken. Gij, mannen voor gelijk recht voor
allen", een ideaal voor u om dit idéé te realdseeren.
En gij, „protestant kiezer uit Zijpe" stemt hierme
de zeker wel in, nietwiaar? Of hebt ge u eigen ge
maakt het lied van den populadren protestantschen
volksdichter P. A. de Genestet?
Dom vollijk, dat niet denkt, als wij
En wroet voor zijn partij,
Dat hem de duivel haal
Wat zijn wij liberaal.
EEN BUITENSTAANDER.
FEUILLETON
Naar ht Engelsch van EDGAR WALLACE.
Een bijnaonmerkbaar glimlachje speelde om de lip
pen van HSam.
,Hij behod eveneens tot de personen, die mij zelden
ln hun vertouwen namen. Is hij verdwenen?"
„Hij is digdelljk verdwenen," zelde Bickerson, en
zich bukkeie, nam hij de overjas van den stoel. „U
heeft vannsht een ongeluk gehad, niet waar?"
,Ge bedot dat bloed ln de mouwen?" antwoordde
Hallam rusg. „Er zit iets aan de buitenzijde ook."
„Heeft ulch dan ln den vinger gesneden of zooiets?"
vroeg de dectlve sarcastisch grijnzend.
Hallam lihte. „Wat een veronderstelling! Een snede
ln den ving maakt niet zulk een groote vlek."
»Wat dajwel?" vroeg de detective streng.
„Nu", talph koos zijn woorden met zorg „het
opnemen w een gewonden Chinees, die door een of
meer onbel ide personen met een mes gestoken is, zou
een heele 'woesting aan de voering van iemands jaS
kunnen te\(eg brengen."
Bickersorttond getroffen.
„Dus u -4art het, die Feng Ho gevonden heeft?"
vroeg hij.
Hallam likte bevestigend. ,Ik behoorde tot degenen
die hem aa het ziekenhuis afleverden."
Hun blikln kruisten elkaar.
„De pollt van het district Hammersmith heeft niet
gemeld datgij aanwezig waart, toen Feng Ho gevon
den werd."
„Dan moj zij mij over het hoofd gezien hebben", ant-
j6 dtander luchtig. „En waarlijk, in tegenwoor
digheid vaipolltieambtenaren gevoel ik mij zoo klein,
dat het -mm et verwondert! De waarheid is, Bickerson,
was - ParHn ontdekken waarheen Amery gegaan
hort ut i en vertrok plotseling uit Her-
bert Mansia, en werd, naar zijn bediende gelooft, ge-
aeusparnwefl 16, Amsicr«ni, 2»
tabletten L a.'en f. 1.21
Varkoop voor Schagen en Ontreken: Gabr. Rotgena,
Hoogiljde B 16, Schagen Ook voor engroa.
Zaterdagnamiddag is het nieuwgebouwde Wljkgebouw
annex Magazijn van het Witte Kruis der afdeellng
Nieuwe en Oude Nledorp officieel geopend.
Te ongeveer half drie werd hot gebouw bezichtigd. We
kunnen niet anders zeggen dan dat het Keurig voor
elkaar Is en alles naar de elschen des tijds ls ingericht,
wat het doel en streven der vereenlging zeker zal be
vorderen, vooral wat het magazijn betreft, ls een zeer
groote verbetering tot stand gekomen, wat van groot
belang is. Na de bezichtiging toog men naar hot café
van den heer Groot, alwaar de officleele opening zou
plaats vinden.
Behalve de aanwezigheid van de heeren Frese en
Prins, als vertegenwoordigers van het Hoofdbestuur
van het Witte Kruis, benevens het bestuur der afdeellng,
had een 25-tal personen gehoor gegeven aan de uitnoo-
dlging dezo opening bij te wonen, zoowel van Oude-
alB Nieuwe Nledorp, welke tevens de verschillende cor
poraties ln de gemeenten vertegenwoordigden. Ook
Zuster Kok en Zuster Dekker—Vlugt els waarneem
ster, benevens opzichter en aannemers waren aanwezig.
De voorzitter der afdeellng, de heer P. Plulster,
spreekt ongeveer de navolgende openingsrede uil
Ik wil beginnen met mijn vreugde uit te spreken over
het feit, dat zoovelen aan onzen oproep, hier heden
aanwezig te zijn, gehoor hebben gegeven. Ik heet u
allen hartelijk welkom, maar zeer in het bijzonder de
Hoofdbestuursleden van het Witte Kruis, de heeren
Frese en Prins, uw aanwezigheid wordt werkelijk op
prijs gesteld, om getuige te zijn van de opening van
het nienwe wljkgebouw. Allang was er gesproken over
een nieuw wljkgebouw, maar men deinsde voor zooveel
kosten terug en het ging zoo toch ook. Wel werden de
stemmen luider en was het bestaande magazijntje be
slist ongeschikt, maar toch had de stichting nog wel
even op zich laten wachten, wanneer niet een andere
stichting, deze absoluut noodzakelijk had gemaakt. Her
haaldelijk was er ln de Witte Plruis-vergaderingen ge
sproken over een badgelegenheid. Op verzoek ls het
Bestuur met voorstellen gekomen, waarvan het gevolg
was, dat Nieuwe Nledorp thans een keurige badinrich
ting heeft. Ik zal hier verder niet op Ingaan, dan alleen
dit, dat als gelegenheid W6rd aangewezen het toen
malige magazijn.
Hierdoor zagen wij ons genoodzaakt een nieuw ma
gazijn te stichten en toen ook dit plan vasten vorm had
aangenomen, bood het Bestuur tegelijkertijd de leden
vergadering een afgerond voorstel aan ol over te
gaan tot het stichten van een nieuw wijkgebouw, be
staande uit ruim groot magazijn, annex woning voor
de wijkverpleegster. Dit voorstel werd met overgroote
meerderheid van stemmen aangenomen en tot stich
ting kon worden overgegaan. Maar, dames en heeren,
wanneer ik nu met een enkel woord hot verloop der
stichting memoreer, dan moet u niet denken, dat dit
gebouw ook maar met en door een enkel woord ls ver
rezen. Integendeel, er moest toen nog heel wat gebeu
ren. In de eerste plaats moesten wij de noodigo midde
len ter beschikking zien te krijgen om tot bouwen over
te kunnen gaan. En waar moest dan gebouwd worden?
De Raad der gemeente Nieuwe Nledorp ltourde goed,
dat een stuk bouwterrein tegen een vergoeding aan
erfpacht van t 1 per jaar aan het Witte Kruis werd
overgedragen. Hulde voor deze tevens bij uitstek ge
schikte plaats. De Ned. Herv. Weezen-administratie,
als altijd bereidwillig wanneer het geldt goede zaken tot
stand te brengen, verklaarde zich bereid om een hypo
theek te geven van f 3000 k 4 zonder aflossingsver
plichting. Maar aangezien wij pl.m. f 2000 meer noodig
hadden, waren wij er dus op lange na nog niet. Ook
hier, als elders wegen de laatste loodjes het zwaarst
Na rijp beraad, besloten wij over te gaan tót het hou
den van een verloting, waaruit winst moest komen. Een
beroep op de gemeentebesturen van Oude en Nieuwe
Nledorp van verschillende corporaties en vereenlgin-
gen. had tot resultaat dat ons flinke bedragen in geld
tot het aankoopen van prijzen voor de verloting werden
geschonken. Ook vele particulieren Heten zich niet ótv*
betuigd. Erkend dient echter dat op dit terrein wel de
gel Ijk gewerkt moést worden.' Denier, h.'-.ft mei het
genoemd. Nu goed," bedelen dan, maar dan toch zeker
niet van de slechtste soort In dit verband wil ik u even
herineren aan 't jubileum van den hr. Ketelaar op zijn
BOsten verjaardag, de man die altijd bedelt voor zijn
troetelkind de Vacantie-kolonie voor zwakke kinderen,
(die onder anderen de straatcollecte in Amsterdam voor
de Borculo-ramp zoo schitterend leidde). De grootste
bedelaar noemde men hem, maar, zei men er bij, wel
een groote, doch een Koninklijke bedelaar. Welnu, ook
wij dan bedelaars, o, neen, geer Koninklijke, maar laat
ons hopen, dat er iets in ons is geweest, van hem dien
ik u zoooven schetste.Het gezamenlijk resultaat was
echter, dat wij ten slotte over velé fraaie prijzen be
schikten, hiervoor onzen oprechten dank. Toer kon de
verkoop dor loten beginnen. Ook hier een woord van
dank aan allen die meewerkten tot datgene, wat be
reikt ls. Het resultaat was, dat na aftrek van allo
onkosten het Witte Kruis-bestuur ruim f 1200 in het
laadje kon strijken. Een beroep op het Hoofdbestuur gaf
ons er nog f 100 bij, hiervoor onzen hartelijken dank.
Over het nog tekort van f 700 zullen we vandaAg ons
hoofd niet breken, lk twijfel geen oogenblik, of het
Witte Kruis zal met haar ruim 700 leden niet de
minste moeite hebben deze schuld, van ongeveer f 1 per
lid gemakkelijk uit den weg ruimen. Zoo ln zee gesto
ken, hadden wij nu nog noodlg menschen die voor ons
wilden ontwerpen en bouwen. De gemeente-opzichter
van Nieuwe Nledorp, de heer Strijder, was ons direct
ter wille en ontwierp voor ons een plan, door Heem
schut goedgekeurd, door het Bestuur aanvaard en waar
van u de verwezenlijking zooeven hebt aanschouwd.
zamenlijk met Juffrouw Marliwo ontvoerd, terwijl, naar
}k gelukkig vernemen mocht, dez# laatste veilig en wel
ontsnapt ls."
„Wie heeft u dat verteld?" vroeg de detective scherp.
„Ik telefoneerde vanmorgei omdat lk in de courant
Iets las omtrent een jonge dame die in Kensington zwer
vende aangetroffen werd."
„En die geschiedenis omtrint hun ontvoering wordt
natuurlijk eveneens door u volgehouden? Het is een bui
tengewoon geval. Ge zult waarschijnlijk in staat zijn
iedere van uw beweringen ln den afgeloopen nacht te
verantwoorden?"
j Bijna iedere bewering," zeide di ander.
„Hoe laat zijt gij vanmorgen hulsgekomen?" vroeg
Bickerson.
Ralph aarzelde. „Welken tijd nijn knecht u genoemd
heeft, zal ongeveer uitkomen," zelde hij. „Omstreeks
vier uur mogelijk iets later. Vat Tupperwill betreft,
indien hij werkelijk het doel vai uw komst vormt, ben j
lk volstrekt niet in staat u de geringste aanwijzing te
geven. Ik ken hem zoo goed ds niet,, behalve dat ik
bij zijn bank in het krijt sta ïn een paar malen met
hem heb gedineerd! Omtrent zijn gewoonten en zijn
innerlijk leven, weet ik minde* dan gij."
Hij verwachtte niet anders of Bickerson zou op de
kwestie van de met bloed bevbkte jas terugkomen, doch
tot zijn verlichting, deed de dstective zulks niet en ver
trok deze kort daarna. Hij Vacht niet dadelijk verslag
uit aan Wille, doch begaf zich naar zijn eigen kwartier
en stelde zich telefonisch ir verbinding met de politie
van Kensington.
„Door wie werd die Chinees gevonden?" vroeg hij.
„Door Brigadier Simmons. Hij liep patrouille en hoor
de gekerm ln een tuin. Daar binnen gaande, vond hij
den man en liet hem naar het ziekenhuis brengen op
een wagen, die toevallig vooxAjijreed."
„Heeft niemand anders daarbij hulp verleend?" vroeg
de belangstellend geworden Bickerson. „Niemand die
Hallam heette?"
„O neen, geen kwestie van," antwoordde de stem van
den wachtdoenden politieman. „Simmons en de bestuur
der van den wagen waren de eenige bij het geval be
trokkenen."
„Dank u," zeide Bickerson, en hing den haak op.
„Dr. Ralph Hallam", mompelde hij halfluid, „je bent een
leugenaar. En indien je nog niet iets andera bent, moet
ik me schromelijk vergissen,"
HOOFDSTUK LUI.
HET UITEINDE VAN DAME.
Zijn onderhoud met Wille was van korten duur. Wille
en de Commissaris hadden over het verhaal van Elsa
beraadslaagd, en waren tot de slotsom gekomen, dat
verder onderzoek vereischt werd.
„Laat Dame arresteeren. Het beste is, dit aan de po
litie van zijn wijk over te laten: vraag hen u een van
hun mannen mede te geven," waren de instructies die
hij kreeg.
Ingevolge de aanwijzingen die zij dien morgen van
haar vader ontvangen had, ging Jessie Dame dien mid
dag zeer vroeg naar huis. Zij was ziek van angst, toen
zij langzaam de stoeptreden van het noodlottige huls
besteeg en aan de schel trok. Dame deed de voordeur
zelf open, en in den beginne herkende zij hem niet. Zijn
gele knevel was geheel afgeschoren, en zij 'staarde in
het gelaat van een vreemde.
„Kom binnen," bromde hij. „Jij...! Jij hebt me ln een
mooi parket gebracht ,jij en dieEn je zult me er
uithalen ook!"
Is er dan iets verkeerds, vader?" vroeg zij bevende.
„Verkeerd!" bulderde hij. „Verkeerd!"
Zij behoefde niet verder te vragen. Zijn gelaat verried
den ernst van de crisis. Hij sleepte haar bijna naar de
eetkamer. Op de tafel zag zij zijn reistasch, gepakt en
dichtgegespt.
„Ik verlaat Londen op staanden voet," zeide hij.
„Waar gaat gij heen?"
,,Ja, dat zal ik je nog vertellen ook, hè?" hoonde hij
haar In het gelaat. „Ziehier wat geld." Hij smeet een
handvol bankpapier op de tafel. „Ga naar een pension en
leef stil. Zoodra lk gereed ben, zal ik om je zenden
en dan kom je, versta je? Wanneer lk je ooit mocht
laten overkomen, zul je aan niemand vertellen waar ik
mij ophoudt."
Maar vader, wat ls er dan toch! Is het dringend?
"•«treft het Juffrouw Marlowe?" vroeg zij bijna snik-
nrte.
Waarom het ls, doet er niet toe: het gaat je niets
•in. Ik vertrek onmiddellijk. Komt er iemand* dan zeg
*o dat je me vanavond terugverwacht. En wanneer je
"Min vertelt dat ik mijn knevel afgeschoren heb', ver
moord ik je! Je kunt de meubels verkoopen en moet
het geld bewaren, ingeval ik er verlegen om geraak.
En..."
Er werd hevig gescheld aan dé voordeur; hij liep
naar hot venster, keek achter de gordijnen door en
deinsde achteruit.
„Twee klabakken", zelde hij heesch. „Bickerson en
een andere kerel. Bij God! Zij zullen mij niet te pakken
krijgen!"
Het schellen herhaalde zich.
„Ik ga naar de keuken. Zeg hun dat ik uit ben!" be
val hij haar, en daalde op "zijn teenen de trap in de
hal af.
Het meisje begaf zich met loom© schreden naar de
voordeur, opende deze en bracht stotterend haar bood
schap over.
„Komaan hy is dus uit?" zeide Bickerson vroolijk.
„Kom, kom. Juffrouw Dame. maak een ander die
sprookjes wijs. Ik behoef hem slechts een paar minuten
te spreken."
„Heusch, hij is uitgegaan, Mijnheer Bickerson", zelde
het meisje half bezwijmende van angBt
Bickerson schoof haar voorbij, trad de eetkamer bin
nen, zag de gereedstaande reistasch, en lachte.
„Wacht even hier," hij zelde dit tot den anderen
man „ik kan den weg naar de keuken alleen vinden,
geloof ik. Bewaak de trap."
Van schrik aan den grond vastgenageld, hoorde het
meisje de keukendeur openen...
Terstond daarop weerklonk de doffe knal van een
schot.
„Hierheen, vlug!" schreeuwde Bickerson, en de twee
de detective vloog hals over kop naar de. keuken.
De kaalhoofdige man lag onbeweeglijk op den grond,
een revolver, waarvan de tromp nog rookte, binnen het
bereik van zijn hand.
„Ga naar de telefoon er is er een hier. Laat een
ambulancewagen en een dokter komen, hoewel hij niet
veel meer zal kunnen uitrichten, geloof ik. En houd
j dat meisje hier vandaan!" beval nij.
Het Was onnoodlg aan Jessie te vertellen hetgeen
I plaats gegrepen had. Met een smartelijkon kreet was zij
I door de openstaande deur gesneld ,doch de detective
ving haar in zijn armen op en sleepte het worstelende,
i wanhopige meisje terug naar do eetkamer.
Zoodra de politiedokter en de ambulance-dwagen
aangekomen waren, doorzocht Bickerson nauwkeurig de
zakken van den man, en de tafel lag bezaaid met voor-,
werpen, die te voorschijn gekomen waren.
„Hij is dood," zeide de dokter. „Zelfmoord uit vrees
1 voor arrestatie, vermoed ik."