Alieitei Nieiws-
Mnitntli- Lniliiillii
Brieven uit Rome,
•Jsvermaafê
De dolende Ridder.
Donderdag 10 Januari 1939.
73ste Jaargang No. 8389.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
geeft ruwe huid
verzacht iiiiuiiiiinii genees'
Gemengd Nieuws.
Ontploffing in een ijzergieterij.
Drie kinderen gestikt
Koudein de Vereen. Staten.
Sneeuwstormen langs de Oder.
Noodlottige familietwist
Een misdadige huishoudster.
SCHEER
COURANT.
lui. Iil.nl veracliijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Dij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
I'rijs per 3 maanden f 1.05. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN-
TIëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters, worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Op den laatsten dag van bet jaar werd in de kata-
komben van S. Priscilla een goed eind buiten Rome
een mooie dienst gehouden om S. Silvester te berden
ken. een der eerste pausen die bier den marteldood
stierf.
Al in den vroegen ochtend was de lange weg er
been zwart van menscben; de onderaardscbe basiliek
ia vol kaarsen; teg enden achterwand zien we zeven
groote palmtakken, even zoovele berinneringen aan
ue zeven wonden van Christus.
Nu treedt eerst een geleerde professor naar voren
en vertelt de geschiedenis van de katakomben uit
een historisch, religieus en artistiek oogpunt. Hdj
zegt waarom deze onderaardsche begraafplaatsen ook
nu nog voor ons een zoo groote belangrijkheid bezit
ten, daar het de onomstootelijke dokumenten zijn die
uit de eerste' Christen-eeuwen voor ons bewaard zijn
gebleven; hoe de barbaren ook in de eeuwige stad
huishielden, duizenden graven bleven ongeschonden,
en. daaronder die van Paus Sylvester.
Toen de spreker zijn rede geëindigd had, begon de
processie door de onderaardsche gangen. Een zilve
ren crucifix, omstuwd door geestelijken die bran
dende kaarsen dragen, verrijst nu boven de bidden
de menigte, dan volgt een lange rij zingende en ge
beden prevelende vromen. Voor hen uit gaat een pre
laat, die met zware stem de Lytanie van Alle Heili
gen inzette, waarop de monnikken, nonnen en semi
naristen ia koor antwoorden. Het schaarsche flikke
rende licht der kaarsen, het eentonige gezang, dat
door de vochtige gangen als ingezogen wordt, het
gemurmel van die lange menschenmassa die als een
zwart lint voortgetrokken schijnt te worden door het
warnet van gangen, maakt een luguberen indruk. De
heldhaftigen, die voor bun Christus zoo^blijmoedig
in den dood gingen, werden allen, naar het scheen,
hier op dezen laatsten dag van het jaar dankbaar
herdacht; we hoorden de namen fluisteren van velen
wier geschiedenis en lijden we kennen: „Heilige Ce-
cilea, heilige Agnes, heilige Sehastiaan Ora pro
nabis!" Udtgehleekte doodshoofden en beenderen
lagen in de open sarkofagen of in een graf dat in den
wand gemaakt was; even gleed het kaarslicht er over
heen, dan verzonken ze weer in het duister en het
dreunend-klagelijke „Ora pro nobis" stierf weg in
de verte.
We herademden en in het zonlicht dat zoo leven
wekkend Rome bestraalde en wandelden terug tot
naar den Pincio, die steeds meer ontsierd wordt door
de wat-marmeren bustes van allerlei menschen met
onbeduidende gezichten, die daar vereeuwigd zijn,
omdat zij1 de twijfelachtigen eer genieten Italianen
te zijn; voor ons zijn het onbekenden, die stellig in
de wereldgeschiedenis geen spoor achtergelaten heb
ben. Elft in onze oudej aars-stemming herdenken wij
de twee maarschalken, die hier dit jaar van het we-
reldtooneel^verdwenen, de beide legeraanvoerders in
d engrooten oorlog: Armando Diaz en Luigi Cadorna.
Hun lot was de laatste tien jaren wel zeer ver
schillend. Diaz had het opperbevel over he t leger
dat aan de Piave eerst moedig standhield; toen de
uitgeputte en gedemoraliseerde regimenten der Oos
tenrijkers op de vlucht sloegen en door de Italianen
vervolgd, hun kanonnen in den steek lieten en zich
als lammeren lieten gevangen nemen, mocht Diaz
als een schitterende overwinning dit succes wereld
kundig maken en kreeg hij daarvoor later den titel
van: „Duca della Vittoria". Maar al was deze gene
raal, die een bizonder beminnelijk mensch geweest
schijnt te zijn, dan ook een verdienstelijk militair
het débacie van de geallieerden gaf stellig den door
slag aan oen overhaasten terugtocht der Oostenrij
kers en Duitschers. Toch was het heel natuurlijk dat
hier uitsluitend alle eer soldaten en officieren ten
goede kwam, die na ue harde jaren van lijden met
lauweren kwistig bestrooid werden. Erger was het
dat hij. den eindtriomf niet den naam genoemd werd
van den man die het ongedisciplineerde leger zóó in
elkaar metselde, dat het na het dósastre van Capo-
retto nog zoo moedig standhouden konl Luigi Car-
doma die drie jaren lang de troepen trainde en de
mannen met ijzeren hand vasthield en hen hun plicht
leerde doen, hij moest na Caporetto als zondebok den
woestijn ingejaagd en van het opperbevel ontheven,
als vergeten burger vier jaren als een banneling, hei
melijk van verraad beticht, in ongenade gevallen le
ven, totdat in 1922 Benito Mussolini aan het roer
kwam. Al had deze krachtmensch ook niets anders
gedaan dan Cadorna in zijn eer herstellen en den ti
tel van maarschalk verleenen, terwijl hij al zijn groote
verdiensten grees, dan zouden wij om deze daad van
rechtvaardigheid al grooten eerbied voor den Duce
hebben. Maar de vier Jaren die Cadorna in de een
zaamheid doorbracht, hadden een wond in zijn ge
moed achtergelaten, die nooit meer kon genezen, al
werd zijn leed ook verzacht. Toen Armando Diaz zoo
onverwacht in het voorjaar stierf, werd hij met vor
stelijke eer onder MichelAngelo's Koepel in de Maria
delfli Cengeli bijgezet, De „Duca della Vittoria", die
na den oorlog nog de post van minister van oorlog
bekleedde, genoot voortdurend tal van eerbewijzen.
Cadorne gleed daarentegen, we mogen zeggen, heel
discreet pit het leven. Verscheidene dagen buiten ken
nis, glimlachtte hij alleen nog maar tot den priester,
die hem de genademiddelen der Kerk bracht en hem,
den zeer geloovigen Katholiek, het kruisbeeld van den
Verlosser voorhield.
Geen bloemen, geen redevoeringen wenschte hij en
in de kleine provinciestad, waar hij leefde, werd hij
ter ruste gelegd deze man, die zoo waardig de mis
kenning van zijnlandgenooten en medestrijders droeg
en zeker zijn Thomas Kempis van buiten kende, het
boekske van den vromen monnik van den Agnieten-
berg, die ons predikt dat de verachting der wereld
ons zoeter moet zijn dan eer en toejuichingen.
de processie door de oude doodenstad voortschuiven
en 't: Alle heiligen, bidt voor ons, zal er als de golf-'
slag van de oneindige zee murmelend tegen de wan
den opklinken.
E. F.
FEUILLETON
Een verhaal uit den tijd van den
Spaansohen Suoolssle-Oorlog.
3.
(Naar het Erigelsch)
van
MORICE GERARD.
Vanaf den Pincio zien we zoowel het huis van den
govierden maarschalk Diaz als het Altaar van het
Vaderland op Piazza Venezia waar z'n stoffelijk over
schot door een eerewacht en brandende lampen om
geven den nacht na zijn dood werd neergezezt. Dat
alles is voorhij, hij en Cadorna rusten beide uit van
hun arbeid en hoe het nageslacht over hen denkt
wat deert het hen nog?
©oven op de hoeken van het groote monument,
waaronder de „Onbekende Soldaat" rust, zien we nu
een bronzen vierspan: de paarden schitteren in den
zonneschijn, het is alsof ze heenvliegen over de da
ken van Rome en bij die voorthollende paarden dacht
ik aan de woorden die Goethe Egmont in den mond
legt: „Als voortgezweept door onzichtbare geesten
gaan de zonnepaarden yan den tijd er van door met
het lichte wagentje van ons lot; ons blijft niets over
dan moedig en berustend de teugels vast te houden
en nu eens links, dan rechts, hier langs 'n steen, daar
bezijden een afgrond de raderen te «turen. Wie weet
waarheen de weg gaat? Wie herinnert zich nog van
waar hij kwamen waarheen Italië rent, wie
kan het voorspellen? Op welko gebeurtenissen zullen
we hier don volgenden Oudejaarsavond torug zien?
maar wat daarvan zijn moge, ook dien dag zal
Een minuut of vijf had Marston geen flauw Idee ln
welke richting ze voortgingen, toen ontdekte hij weer
waar hij was. Vlak boven hem was de groote plataan,
die aan den achterkant van het zomerhuisje stond. Een
tak hing laag over het water. Marlt greep die en trok
zichzelf op als een aap.
Nu U Sir, zei hij, en strekte zijn hand uit.
Met behulp van deze greep Anthony de tak en heesch
ïich naast zijn dienaar. Ze klommen verder van tak
tot tak tot ze een uitstekenden richel van een venster
vlak bij hen door het jonge loof van den boom zagen
schemeren. In een seconde stond Mark erop, duwde het
venster open en sprong naar binnen. Anthony volgde
*at langzamer en toen hij binnen was, sloot hij het
venster weer achter zich.
Het zomerhuisje bestond uit twee verdiepingen; ©en
bovenverdieping, waar zij zich nu bevonden en die door
een ladder verbinding had met de verdieping gelijk-
voers en deze laatste, die als bergplaats gebruikt werd
Ze liepen naar het venster aan den voorkant en ke-
en voorzichtig naar buiten. Het venster lag verscho-
en tusschen klimop en daardoor was de kans gering,
dat ze ontdekt werden. Fagan had gelijk gehad. Het
was een prachtige observatiepost waarvan zij alles kon
en zien wat er gebeurde. De zon was nu achter den
orlzon verdwenen; een mist was bezig uit de vallei op
w stijgen, maar voorloopig konden ze alles nog duide-
UK onderscheiden? De vóór-ingang van de herberg, een
Portiek met banken aan weerskanten, lag tegenover het
omerhuisje. Recht tegenover de beide mannen die zich
s.ar versoholen hielden, was het venster van een ka-
°P^de eerste verdieping van de herberg. Het stond
pen. Ze konden de beide ruiters van zooeven nog
mpt I gemaskerd in de kamer zien staan in gesprek
Zo man die .hen van a°hter de haag beloerd had.
vero.K'M611 jhein bl^kbaar voor den waard en gaven hem
verschalende instructies.
EEN DOODE, DRIE GEWONDEN.
ONGELUK OF MISDAAD?
Gistermiddag z$jn te Schönebeck axL Elbe drie Ma-
deren van een arbeider, die negen, vier en twee jaar
oud waren, dood gevonden. De arts stelde rookvergif
tiging als doodsoorzaak vast.
De huishoudster van den vader verklaard©, dat een
boven den kachel hangende lijn, met wasehgoed ln
brand was geraakt en de in het vertrek opgesloten kin
deren waarschijnlijk in den rook waren gestikt.
Het onderzoek van de politie ia nog niet geëindigd,
de mogelijkheid van moord niet ia uitgesloten,
TWINTIG MENSCHEN OMGEKOMEN.
Er is strenge vorst opgetreden in de Staten van het
Midden-Westen. De laagste temperatuur werd waarge
nomen in Minnesota, waar twintig monsohon door de
koude omgekomen zijn. In hot hoog gelegen plaatsje
Moorhead daalde de thermometer tot 24 graden onder
nul (Fahrenhelt). Ook in het Westen van den Atian-
tischen Oceaan is hevige koude ingetreden en de Mau-
retanla liep Maandag 26 uur te laat en geheel met ije
bedekt to New York binnen.
AUTO'S INGESNEEUWD; BOERDERIJEN
fUflRT OKTCTITOn,
Gistermorgen heeft ln de Ijzergieterij „Tafel" een ont
ploffing plaats gehad. In een van de grooto hallen lag
wegens een storing het bedrijf stiL De 27-jarlge arbei
der Schlepf verwijderde uit een 1 meter diepen put het
daarin binnengedrongen water, toen uit een waterstof
gasbuis, welke door dien put liep, gas ontsnapte, waar
door Schlepf het bewustzijn verloor. Toen men hem
reeds tot aan den rand van den put had opgehaald,
had een hevige ontploffing plaats. De arbeiders deins
den in hun eersten schrik terug en lieten den bewus-
telooze weer ln den put vallen, waarin hij om het leven
kwam. Drie andere arbeiders liepen lichte verwondingen
op.
Over de oorzaak der ontploffing tast men in het
duister. De materieel© schade is gering
EEN DOODE EN EEN ZWAAR GEWONDE.
Wolff meldt uit Hoerde:
In het naburige Schtiren Is Maandagavond lat de wo
ning van den arbeider Gabler tusschen dezen en zijn
zoon ©enerzijds en den arbeider Henze, die met de 16-
jarlge dochter van Gabler verkeering had anderzijds, een
twist ontstaan, in den loop waarvan Henze een pistool
trok en twee schoten op zijn tegenstanders loste. Vader
Gabler overleed kort daarop aan zijn verwondingen,
terwijl de zoon in ernstigen toestand ln het ziekenhuis
ligt De dader is gearresteerd. Ook hij had bij de woor-
denwisellng voordat hij de schoten loste, ernstige ver
wondingen opgeloopen.
De paarden waren nergens te zien, ze waren waar
schijnlijk ln den stal onder dak gebracht.
Er komt nog iemand anders, fluisterde Mark.
Ze hoorden hoefgetrappel uit de tegenovergestelde
richting, uit die waarvan zij zelf dien ochtend waren
gekomen.
Die man heeft haast, constateerde Anthony.
Hij had deze woorden nauwelijks gezegd, of de nieuwe
man verscheen al op het tooneel. Hij galoppeerde naar
den ingang van de herberg, hield zijn paard met een
ruk in en was in een moment uit het zadel. Ook deze
man droeg een masker; hij was mager, zijn figuur had
zelfs iets jongensachtigs, iets onbeduidends; de manier
echter waarop hij zijn hoofd oprichtte, vormde een te
genstelling met het weinig in het oog vallende van de
gestalte; er sprak kracht en zelfbewustzijn uit.
Alle goden! Zie je wie dat is? riep Marston uit,
in zijn opwinding vergetend te fluisteren.
Stil wat Sir. Wel, wie is het?
De groote prins Eug^nius van Savoye! Ik heb
hem vaak genoeg gezien en zou zijn figuur uit duizen
den herkennen. Heelemaal buiten zichzelf wendde An
thony zich tot Mark. Nu kan ik ook wel gissen wie
de man daar vlak tegenover ons is, dat kan niemand
anders dan de Hertog zijn!
Hij greep zijn dienaar bij den arm. De voorgewende
herbergier was uit de portiek te voorschijn gekomen
om het paard van den zoo juist aangekomene over te
nemen. Marlborough, als hij het tenminste was, boog,
voorover uit het venster, riep een woord van begroe
ting en daarop verdween prins Eugenius in de herberg.
Een moment later wisselde hij een groet met de beide
heeren in de bovenkamer. Daarop werd het venster ge
sloten en de beide mannen in het zomerhuisje konden
niets meer zien.
De Spin keek op, toen hij het venster hoorde sluiten;
hij liet den teugel, dien hij in de hand had, even slip
pen, wreef zich de handen, grinnikte verheugd, nam de
teugels weer ter hand en verdween in de richting van
den stal.
Het tooneel was doodstil en verlaten; een argelooze
voorbijganger zou hebben gedacht dat de plaats onbe
woond was. Toen de avond viel leek de herberg van
Sehr de meest-eenzame plek der wereld.
I Wat zouden we nu krijgen?-vroeg Anthony.
1 Zijn dienaar scheen zich een duidelijk beeld van de
komende gebeurtenissen te hebben gevormd.
De Spin zal direct terugkomen. Hij moet dezen
kant uitkomen om zijn mannetjes bij elkaar te roepen,
antwoordde Mark.
Wat denk je dat hij van plan ie?
Wolff meldt uit Breslau:
De „Schlesische Volksztg." meldt uit Ohlau: Lange
de Oder is in de laatste dagen veel sneeuw gevallen.
Herhaaldelijk: moesten auto's uit dikke lagen sneeuw
worden uitgegraven. Het bezorgen van kranten per
auto naar het platteland moest gedeeltelijk worden ge
staakt.
Op de spoorbaan bij MittelwaJde ontspoorden door
opgewaaide sneeuw twee wagen* van een goederentrein
In de omgeving van Llebau had de wind in de hooger
gelegen dorpen om ©enige boerderijen de sneeuw zoo
hoog opgewaaid, dat do bewoners door het venster
moesten klimmen om buiten te komen.
DE GASKRANEN OPENGEZET.
Naar Wolff uit Berlijn meldt, zijn. te Neuktfïn gis
termorgen de BA-Jarlge schoenmaker KoemaJl, die we
duwnaar is, ea zijn 47-jarig© huishoudster bewusteloos
in hun bedden gevonden. Drie gaskranen stonden open
en in de geheèle woning hing een zware gaslucht
Bij den man kon de arts slechts den dood vaststellen,
terwijl de huishoudster weer kon worden bijgebracht
Voor zoo ver tot dusverre is,komen vast to staan,
kan men aannemen, dat de huishoudster, terwijl Ros
malle sliep, de gaskranen heeft opengezet daar Kios-
mall het voornemen had, haar den dienst op te zeggen.
Ze alle drie te vermoorden. Mark zei het zoo nuch
ter, alsof het de doodgewoonste opmerking was.
Anthony knikte.
Ik vrees dat Je gelijk hebt Iemand moet de lucht
van deze samenkomst gekregen en gezorgd hebben dat
het voor den Spin en zijn trawanten de moeite waard
is om de twee éénlge mannen voor wie Lodewijk bang
ia en die zijn plannen in den weg staan, van het too
neel te doen verdwijnen.
Met sluipende stappen kwam de man, over wien zij
het hadden, weer van om den hoek van de herberg te
voorschijn. Hij keek op naar het raam waarachter zich
de beide veldheeren bevonden en bleef staan luisteren
of hij ook geluid hoorde. Blijkbaar gerustgesteld liep hij
door naar de voordeur van de herberg. Deze was van
zwaar eikenhout. Hij trok haar dicht, draaide den sleu
tel om en stak dien in zijn zak. Daarop, nog steeds
met sluipenden tred, stak hij het voorplein over en
sloeg een pad in naar eeü brug die over den stroom
leidde.
Vooruit Sir!
Ga voor!
Ze liepen zoo vlug ze konden de ladder af, holden de
ruimte beneden door, het erf van de herberg op. Aan
de voordeur hadden ze niets; zonder den sleutel zouden
zij een stormram hebben noodig gehad om die te ope
nen. Ze vlogen naar den. achterkant, Fagan had een
ladder gezien aan den kant van den zolder boven de
stallen; hij oordeelde terecht dat alle deuren van de
herberg wel goed gesloten zouden zijn. Toen hij de lad
der bereikte, hield hij plotseling zijn vaart ln en slaakte
een lichten kreet.
Hemelsche goedheid! hier hebben we het eerste
slachtoffer.
Een lichaam lag voor hun voeten uitgestrekt, het ge
zicht was wit en spookachtig in het vage schemerlicht
in de schaduw van den muur. Het was den herbergier,
hij was doodgestoken.
j Anthony knielde bij het lichaam neer; de man was
al gestorven.
1 Naast het lichaam lag een bijl, vlakbij stond een hak
blok en lagen spaanders hout. De waard was waar
schijnlijk bezig geweest hout te nakken voor het haard-
i vuur, toen hij doorstoken was.
De bijl was een bruikbaar wapen. Marston nfl.m haar
op.
Ik ben van plan, zei hij, om met de bijl van
den herbergier hetzelfde compliment te maken dat ze
hem ermee gemaakt hebben.
Mark was van zijn zijde weggegaan; hij had de lad
der tegen een venster geplaatst, waarvan zij later merk
ten dat het op een gang uitkwam, die over de heele ven
dieping van de herberg liep. In een oogwenk was het
open. De sluiting was dicht» maar hij sloeg een ruit
in en opende zoo den knop.
Marston volgde zijn dienaar onmiddellijk op do ladder
Terwijl zij door de opening naar binnen gingen, hoor
den zij van den anderen kant mannen naderen. Ze
haalden de ladder achter zich naar binnen. Aan het
uiteinde van den steel van de bijl zat een koord, dat
om den pols kon worden gewonden. Dit was heel ge
makkelijk want daardoor had de drager zijn handen
vrij, als het noodig was.
Ze renden door de gang naar de voorzijde van het
huis en passeerden onderweg verscheidene deuren. Het
was binnen in huis al vrijwel donker. Toen ze voor de
deur van de kamer kwamen waar do conferentie plaats
■had, hoorden zij op hetzelfde moment geluiden van
tweerlei aard. Het eene geluid was het gemurmel van
stemmen binnen ln de kamer, het andere dat van een
sleutel, die ln de voordeur werd omgedraaid.
- Waarschuw jij de heeren daar, zei Anthony tegen
Mark. Ik zal de bovenzij van de trap verdedigen tot
dat ze klaar zijn.
Fagan klopte zacht op de deur en trad de kamer bin
nen toen een stem, die gewoon scheen om te bevelen,
binnen! geroepen had.
Een ondeelbaar oogenblik later kwam de Spin met
zijn mannen in de benedengang en ze slopen met kat-
aohtigen tred, bij twee tegelijk, de trap op.
Anthony, die onzichtbaar voor ze was doordat hij in
de schaduw van den gangmuur was gaan staan, zag
hun nadering met grimmig welbehagen.
In zijn rechterhand hield hij de bijl, in zijn linker een
ontbloot rapier.
Toen de hoofden v4n de twee mannen die vooraan
liepen, boven de bovenste treden van de trap uitkwamn,
sprong Marston op hen toe.
De Spin was het dichtst bij hem. Hij hief de bijl op
en deed ze met alle kraoht neerdalen op het hoofd van
den naderenden man; daarop, snel als de weerlicht,
stak hij zijn rapier diep in den schouder van den boef
naast dezen.
Op dit oogenblik traden de drie heeren, gevolgd door
Mark, op het portaal. Anthony wist niet dat ze er wa
ren. Zijn bijl had hij omhooggeheven. Zijn voet rustte
op het lichaam van den eersten man dien hij neerge
veld had en met den eenen slag na den anderen dreef
hij de mannen die achtereenvolgens de trap opkwamen»
terug; een gigantisch figuur; de verpersoonlijking van
menschelijke kracht en bovenmenschelijken moed:
Een minuut later was de trap schoongeveegd; vier
