PUROL
DE SCHEEPSRAMP VAN
DE „SALENTO".
SPOORWEGONGEVALLEN
Twee luchtreuzen naderen hun voltooiing.
32 Schapsn verscheurd.
Wie den doorslag gaf in den Wereld
oorlog.
Gemengd Nieuws.
Herrie in den Hamburgschen Raad.
En *nkfee kmiw I» veul erger nn twintig graden vorr.t!'
Maar aa zukke kouw samendoet mee dlo van Siberië,
dan, amico, dan wordt de wèreld onbewoonbaar.
En dlkkels ga-g-et samen.
En begrin-d-ol bft de jonkheid.
Want g'eddet zeker ok wel gelezen niowaar van dieën
aap van 'n kwajongen daor heelemaal In Liejon?
En nouw kunde wel zeggen: „d'as wijd van ra'n bed"
maar ollee, da lijk maar zoo!
As 't in Siberië, wa nog veul wljer weg Is. veer
tig graden vriest, dan vries et er hier twintig! As 't
er ln Amerika 'nen heeten golf Ls, krijgde hier 'nen
wèrmen. En as er ln Liejon 'nen snotneus z'n moeder
doodschiet omdat le 'n standje ee g'ad, wel ajplco, dan
zal Ik de moeders hier nle graag den kost geven, die
van d'r zeuntjes op d'r oogen krijgen!
't Ih allemaal begonnen toen de klnders teugen d'r
ouwers begonnen te giijen en te jouwen.
Toen de medèrne opvoedkunst veurschreef dat te-
zoo 'heurde.
Want nouw me da woord uit m'nen penhouwer lopt,
amico de medèrne opvoedkunst nouw ben 'k nog
nle uitgeprot over da-d-onderwerp.
As wij vruugor al was 't maar per ongeluk teu
gen vaders of moeders „gij" dorven te zeggen, wol
dan kregen me anee d'ren teut van d'ren klomp 'nen
schpu onder ons ge-wit-wel, da dagen daarna bet medèl
van vaders z'nen klomp nog ln alle kleuren in ons „gc-
witwel" stlng afgedrukt. En as de meestor op school
ons 'n opduvel verkocht om ons ooren da ze sulsten as
stoomfluiten, dan hadden me 't hart nie om 't thuis te
vertellen, want dan dee vader d'r ok z'n porsleke bij da
ge'r kleurenblind van wJer.
Maar nouw, amico. As nouw d'n meester lillek kekt,
dan staken de jongehceren en de -datnes. OX, as zc'n
slecht report meebrengen, dan maken ze 'm Af.
Veur een paar maanden gelejen, eminen twee meskes
van veertien jaar (da sehijn-d-'nen „gevaarlijken" leef
tijd te zijn), 'n onderwijzeres d'n hals afgesnejen omda
ze 'n kwaal report hadden... verdiend!
En dieën brak ln Liejon, ok veertien jaren, die van
z'n moeder 'n staandje kreeg, sting 's mergens achter
de slopkamerdeur van die ziel en toen ze overènd uit
bed kwam, schoot le ze in d'ren rug .morsdood!
Maar 't schandaligste was nog naar mijn gevuul, toen
de kommesarus van de pliesio 'm in verhoor nam, dat
ie toen zee gin antwoord te zullen geven veur z'ncn
avvekaat erbij was!
Wa zegde daarvan? Veertien jaar, moedermoorde-
nèèr en da sprikt van „mijnen avvekaat".
Amico, as ik op da moment kommeaarus van de Lie-
jonsche pliesie was gowiest, lk had dieën kleine ploert
doodgeslagen! 'n Geluk van God da 'k 't zoover nle
gebrooht eb.
As teugeswoorlg 'nen snotplok, die beneden en boven
peraies uit z'n broek komt, van z'n moeder 'n staandje
krijgt, dan slaat, ie naar d'r en de menschen lachen dan
mee zo n lollig, kitaig cn pootig boske.
Maar as 't kitsige boske veertien jaren gaat worren,
dan gaat da lol..ge manneke schieten of zoo iets.
iNCcn, amico, 't gaat mee de teugeswoordige opvoed
kunst verkeerd, da zeg ik as boer!
Sins over de opvoeding op school dikke en geleerde
boenen zijn geschreven dour perfesters, is 't kepót.
Sins 't. endje hout opzij is gezet veur 'nen boek,
't mee de opvoedjng gedaan. „Want", zee onzen boven
meester, „da's 'n feit, Dré, ge kunt de jeugd veul beter
mee 'n ordentelijk endje hout opleien tot alle maatschap
pelijke en christelijke deugden, zooas -in de wet staat,
dan mee al die dikke boeken!"
En 'k geef d'n man gelijk. Kek maar om oew
henen. Op straat loopen z'oew as ouweren mensch veul
liever te pletter dan da ze 'n handbreed wijken, 'nen
Mensch die mee de kouw 'n bonte muts opzet of 'nen
dikken das omdoet, wor nageroepen. Eenen mee 'nen
bult wor mee steenen en vuiligheid gegooid. En... as ge
zo'nen kleinen bandiet bij z'n nekvel grept en 'm op 'n
ouwerwetsche manier tot de orde roept mee 'nen trap
onder z'n „gewitwel", dan staan er 'nen heelen hoop
onverstaandige menschen klaar, om z'n pertij te kiezen.
Neeë, amico, nouw de lagere onderwy«*opvoeding 'n
zaak is ge wor ren van hoogere-onderw^s-geleerdheid, is
't mee de opvoeding gedaan.
Op tijd 'n onderhoud mee 'n stukske talhout ia goud
wèèrd veur de toekomst. Daar sta-d-ok gin één druk
fout in, wa gij
En nouw weet lk wel, da veul lui 't mee mijn nie ééna
zijn; da-'ter nog genogt zijn, die zweren bij de boeks-
kes, maar lk eb lak aan die boekskes zooiank as de
hek3amens elk jaar slechter worren; eoolank as de
moeders op d'r gezicht geslagen worren; zooiank as
me lezen van moord op schoolmeesters en moeders; zoo
iank as schoolstakingen aan de orde van den dag zijn;
zooiank de jeugd -op straat 'nen ouweren mensch be
handeld 03 'nen snotpiek; zooiank, amico, hè 'k lak aan
do boekskes die da-d-allemaal eramon bewerkt
As mijn gewas nie opkomt zooas ik da wil, dan zuuk
ik het nie in 't boekskc maar in 't zaad.
En as er in 't boekske honderdduzend keeren staat
dat da zaad zus-en-zoo goed is zoogauw as da zaad
niet den eerster, keer opkomt zoo gaauw neem ik aan-
dcr. Van bedrukt pepier kan nik» gedijen op den akker.
En maar weinig op d'n akker van de jeugd.
Daar heurt de maai bij, dit 't uitleet en dieën man mot
nle veur de rechtbank geslepfc worren, as er éénen lum
mel ln de klas perbeert om heel d'n akker te bederven
en as die dan op tijd 'n opsallemaander krijgt waar ie
van opfrischt. Da's mijn gedacht!
Amico, ik schei d'r af. 't Was meer dan wellekes. Ont
vang, as altij, veul groeten van Trui en gin horke min
der van oewen
toet a voe
DRé.
Springende
Handen
Ruwe Huid
dat bij, op grond van een bespreking met den seni
orenraad, zijn beslissing handhaafde.
Afgevaardigde Hüttmann beëindigde daarop zijn
rede.
Dadelijk daarop kwam het opnieuw tot incidenten
wegens liet geven van een spreekbeurt aan een com
munis ti sc h en af ge vaa rd i gde.
liet getwist daarover leidde tot opgewonden inter
rupties bij de communisten, die den president aan
leiding gaven, twee communistische afgevaardigden
elk driemaal tot de orde te roepen en ze dan van bij
woning der zitting uit te sluiten.
De groote opwinding in liet huis duurde tot liet
einde der zitting voort.
DE R 100 EN DE R 101.
Over de twee nieuwe Engelsche luchtschepen R 100
on R 101, die hun voltooiing nabij zijn, worden nog
de volgende bijzonderheden medegedeeld:
Zij zullen ruim 2*;l M. lang zijn en een gasinhoud
van vijf rnillioen kubieke voet hebben. De sne.heid
bedraagt ü(j knoopen en in gewone omstandigheden
53 knoop. Zij kunnen 4000 zeemijlen aan een stuk af
leggen.
Le luchtschepen zijn veel sterker dan eenig ander
luchtschip tot dusver geweest is. Zij zijn opzettelijk
eer te sterk dan te zwak gebouwd.
In het belang van de veiligheid zijn de luchtsche
pen van bijzonder zware motoren san een geheel
nieuw type voorzien. In dit opzicht is veiligheid aan
nuttig effect opgeofferd. De R 101 heeft vijl motoren
van OUU P.K. elk.
niet aan een «tellingsoorlog -gewend en wij reken
den ul te veel op hun onstuimigheid. De verliezen
van uw leger waren dan ook zeer zwaar tengevolge
van die onstuimigheid en de betrekkelijke zorgeloos
heid in het in acht nemen der regelen van moderne
oorlogvoering. Maar van zuiver militair standpunt
bezien, is do slag in het Argonner-Wcud, zooais hij
door iiet Amerikaansche oppercommando voorbereid
en uitgevoerd werd, het hoogtepunt van den oorlog
en de alles beslissende factor geworden. Uw offen
sief was van razende kracht en werd van dag tot dag
sterker en wanneer twee tegenover elkaar liggende
divisies ten laatste moegestreden waren, dan kon
uw divisie door 27.0ÜU frissche soldaten varvangen
worden, die voimaakt uitgerust waren, terwijl onze
divisies Mcjchts door gedeclineerde, slecht gevoede on
slecht uitgeruste mannen konden afgelost worden,
die bovenalen nog een vijandig gezinuo burgerbevol
king in den rug hadden.
„ik herhaal, uat wy een gunstiger vrede zouden heb
ben kunnen sluiten, ongeveer op liet beginsel van een
remise-partij, zonder uw offensief in Argonne, of wij
zouden in elk geval onze eigen stellingen aan onze
grenzen hebben kunnen houuen, voor onafzienbaren
tijd en onoverwonnen. Daarom heeft het Amerikaan
sche offensief den oorlog hesiist
IN DEN STORMNACHT VAN 26 NOV.
EEN ONDERZOEK INGESTELD DOOR DEN RAAD
VOOR DE SCHEEPVAART.
Hulde aan de bemanning van de reddingsboot van
UiiitLuen,
DOOR ZWERVENDE, UITGEHONGERDE HONDEN.
Dinsdagochtend bemerkte een herder te Hérowal
in liet r ransche uise-uepartement, dat er in den
nuclit van zijn twee en zeventig schapen, twee en
dertig waren verscheurd en tal van anuere uoor be
ten verwond. Men uacni eerst, dat wol ven deze slach
ting haüucu aangericht, maar het bieek, uat zwer
vende, uugehongerue honuen de uauers waren.
ln liet ooscn van Chauuily zijn, volgens een be
richt in' het Journal des Deoats, wolven gezien. Keil
man uit Fontanné zou er twee hebben waargeno
men. Kr zuilen nu klopjachten worden gehouden.
EEN INTERVIEW MET HINDENBURG.
VROUWELIJK LID KRUGT EEN DUIMSTOK
TEGEN HAAR HOOFD.
Twee andere afgevaardigden, pakken elkaar bij den
kraag.
Wol ff meldt uit Hamburg:
Aan het siot der groote debatten over de staatsbe-
grooting kwam het in den Hamburgschen Raad te
gen middernacht tot opgewonden tooneelen.
locn de not ionaal-socialistische afgevaardigde
Huitmann zijn begrootingsrede hield, overhandigde
de sociaal-di mocrousché ulgc-vaardigde Oifers liom
als h e pcüng op zijn verklaringen een duimstok.
Hüttmann wierp den duimstok weer naar Oifers
toe, cue den stok daarop opnieuw naar het spreekge
stoelte wierp.
Nu greep Hüttmann den duimstok cn wierp hem,
niet de bedoeling, Oifers te troffen, naar de banken
der sociaal-democraten. Hij miste echter Oifers en
trof de afgevaardigde mevr. Peine. Hierdoor ontstond
groote opwinding in de rijen der sociaal-democraten.
De president poogde het incident hierdoor bij te
leggen, dat hij de afgevaardigden Hüttmann en Oi
fers tot de orde riep.
Tegen deze beslissing werd door de sociaal-demo
craten opgekomen, die er op wezen, dat de president
de dames in het huis niet voldoende beschermde.
Intusschen had de communistische afgevaardigde
Dettmann zich naar het spreekgestoelte begeven en
den nationaal-socialist Hüttmann bij den kraag ge
pakt.
De opwinding in het huis werd steeds grooter, zoo
dat de president de zitting tien minuten lang onder
brak.
Na heropening der zitting verklaarde de president
De Amerikaansche troepen zouden het einde gebracht
heoben.
De Amerikaansche journalist Georg Seldes, die ja
ren lang correspondent van de Chicago Tribune m
Kuropa is geweest, heeft bij Payson en Clarke te
New York een boek uitgegeven met herinneringen,
die hij tijdens en kort na uen oorlog liever niet wilde
publiceeren. Hij betitelt zijn boek dan ook met „You
can 't print that".
Ken hoofdstuk betreft een interview, dat hij kort
na den wapenstilstand met maarschalk Hindenburg
heeft gehad. Hij was on der groote moeilijkheden met
vier andere Amerikaansche journalisten te Kassei
aangekomen. Aanvankelijk weigerde Hindenburg de
vijf correspondenten te ontvangen, doch eindelijk
stemde hij toe, nadat een lid van den arbeiders- en
solüatenraad bemiddelend was opgetreden.
De voornaamste vraag die de Amerikanen den
maarschalk stelden, was, wie aan Ententekant den
doorslag had gegeven voor Duitschland's nederlaag.
„ik wil u even openhartig antwoorden ais gij uw
vraag 'gesteld hebt zeide ue maarschalk. „De Ame
rikaanse iie infanterie heeit in Argonne den strijd be-
siist. ik zeg uit ais soldaat en de suidateu zuilen mij
stellig gelijk geven.
„1k moet erkennen, dat na 1917 Duitschland den
oorlog niet meer kon winnen, omdat na den mis
oogst van 1916 de Kngeische blokkade in 1917 haar
grootste uitwerking bereikte. Derhalve doe ik beter
te zeggen, dat de Kngeische hongerbiokkade èn de
Amerikaansche aanval van lylb in Argonne de
schaal ten gunste der Geallieerden hebben uoen over
slaan.
„Als de Amerikaansche troepen ons niet hadden
aangevallen, zouuen wij, in weerwil van de blokkade,
die onze burgerlijke bevolking te gronde rientte en
ons dwong ue troepen op kort rantsoen te stellen,
wellicht nug remise nebben kunnen bereiken. Wij had
den nog sterke strijdkrachten en voldoende reserve-
de visies over. zeils net offensief van 18 Juli iyl8, dat
misschien menig geallieerd legeraanvoerder voor liet
keerpunt van uen oorlog houut, had geen aanmerke
lijk ueel van ons leger opgeteerd en ons niet uit al
onze stellingen geworpen, urn een oonog te winnen,
moet men nu eenmaal de vijandelijke strijdkrachten
buiten gevecht stellen, ln uen zomer van 19i8 was
het Dunsciie leger evenwel nog krachtig genoeg om
oil'cnsiel na oliensiel tegen de linies van uen tegen-
stauuer te kunnen ondernemen, ten minste éèn in de
maand. Wij iiauuen uaarvoor voiuucnue mensouen-ma
teriaai, voldoende munitie en bij onze troepen was het
moreel nog goed. De tegenstanders waren nog iang
niet in ue meerderheid. De mZet van de Amerikaan
sche troepen heelt pus het evenwicht verbroken.
„do siag in het Aigonner-woud was langdurig en
moeilijk, maar was vuil groot strategisch gewicni oi'n-
uat hij ue eene na de undere divisie opsiokte.
„Yvij moesten ue straatwegen on de spoorwegverbin
dingen iVietaLonguy vasthouden en wij hoopten
ahe Amerikaansene aanvullen te kunnen afslaan tot
het gerukt zou zijn om de heele Duitsche legermacht
uit in oord-r rank rijk terug te trekken. Wij moesten
als het ware door de hais >an een groote fiesch, maar
ueze hals was zeer nauw. Duitsche en Amerikaansche
divisies bestreden elkaar lil Argonne met wanhopige
harunekkigneiu, en iangzuuni aan verspeelden wij
onze Krachten. De Amerikanen zijn uitnemende sol
daten, muur wanneer ik een nieuwe divisie naar het
front moest zenden, vvus zij al niet meer'op volie
sterkte en bovendien niet voldoende uitgerust, terwijl
iedere nieuwe Amerikaansche divisie frisch en volko
men voorbereid in den strijd trok.
„Daarom is eindelijk de duu, aangebroken dat de
Amerikaansche opperuevelhebiwr weer frissche divi
sies naar het front kon zenden, terwijl ik niet eens
meer één strijdensmoede divisie tot mijn beschikking
had, om de gaten aan te vullen.
„Toen bleef er niets anders meer voor ons over dan
de voorwaarden van den wapenstilstand aan te vra
gen. Tot het Amerikaansche offensief was onze toe
stand nog tamelijk gunstig, want wij hadden bere
kend, dat we het Argflnner-gebied nog langen tijd
konden houden en wij hadden nog groote gebieden
ia ons bezit. De Amerikaansche troepen waren nog
De raad heeft een onderzoek ingesteld naar de
ramp van net iianaauscne stoomsciup baiemo, het
welk op Zo November ji. in een zware orkaan op de
Neuei'ianuscue kust voor HiQemendaai is gesiageii,
lek ges tooien en gezonken, lcljk men we«t, zijn
mie wpvaienaeii m ue goiven ofngekomen.
ue voorlater van uen ruau, mr. laverne, opende
het oiiuerzoek met wooraen van diepe deelneming
met net lot uer opvarenden, waardoor net neeie i\e-
uerianuscne volk en voorat het zeevarenue geueeiie
van ue natie uiep ge tronen is. Le raad neeit ucsioien
tot een openuaur onderzoek naar deze omzettende
scneepsramp, noewei hij zich van het resuituat
uaarvati geen mussies maakt, aangezien er geen
oveneveiiuen zijn, uie omtrent ue toeuiacht van net
geneurue iets kunnen verklaren. Toen kan het on-
uerzoek tot leermg strekken, speciaal wat betreft
üei groote gevaar van net ankeren nij storm in de
numjueid van ue kust.
Wij mogen hopen, aldus spr., dat de omgekomenen
sleciiLS een korten uoousstrijd hebben genau; er :s,
gezien ue ligging van iieL scuip, aanieiuing te geloo-
ven, uat zij -zien eerst ue laatste oogenbiikken van
liet waniiopige van iiun toestand bewust zijn ge
weest. Dat er na ue stranuing nog opvarenuen aan
boord zouden zijn gezien, moet ais een misverstand
woruen beschouwd.
Nogmaais bracht spr. eerbiedige hulde aan de na-
geuacmenjs van de omgekomen zeelieden, waarbij
ue hooiuinspecteur van ue scneepvuurt, ue heer C.
Vouck, zich aansloot.
deellngen omtrent de uitzonderlijk groote kracht
van den storm in den noodlottlgen nacht. De storm
was zóó hevig, dat ook van de Doris Rijkers niets
terecht was gekomen, als zij in zee was gegaan.
De hoofdinspecteur voor de scheepvaart gaf als
zijn meerdng te kennen, dat de geweldige storm en
het ongelukkig ankeren de omstandigheden zijn
geweest, waardoor alle reddingspogingen vruchte
loos moest blijven, Ongelukkigerwijze heeft een lid
van de reddingsploeg hierbij het leven gelaten. D-.ze
mannen hebben bovenmcnachelljko pogingien in het
werk gesteld om de bemanning van de Salento to red
den, pogingen, waarvan het welslagen, gelijk zij
wisten, zeer problematisch was, want ook als er
nog overlevenden op het gestrande schip zijn ge
weest, zou hun redding haast tot de onmogelijkhe
den hebben behoord.
Zij hadden in de kokende branding moeten sprin
gen pp daarin in de reddingsboot gehaald moeten
zijn. Hoe wanhopig eigenlijk de laak was, die de
mannen van de reddingsboot, als liet moest niet op
offering vnn eigen leven, zich gesteld hadden, blijkt
wel hieruit, dut de afspraak was dat er in elk geval
niet meer clan tien opvarenden van de Salento in de
reddingsboot gehaald zouden worden. Ook hebben
deze kloeke mannen al het mogelijke godaan om na
het omslaan van de boot elkander te redden.
Een der reddsrs vertelt.
Gehoord werd hierna de vletterman P. J. A. Kre
un er, die slagroeier op de reddingboot van IJmuiden
was geweest. Ook hij zeide, dat, als de menschen
op de „Salento" waren geweest, deze overboord had-
dun moeten springen, f» Is de reddingboot in de na
bijheid had kunnen komen.
Een kranige jongen.
Getuige deelde mee, dat zijn zoon,, die ook in do
boot zat, na'het omsla-"n, nog e«-nige malen de boot
had losgelaten om zijn makkers op te pikken. Als
mijn zoon er niet was geweest, hadden wij meer
öiuoiitotters g'-had', zeide de vader.
De jongen wilde eerst zijn vader redden. „Nou, ik
zal wel gaan had die gezegd, „red jij eerst je zelf
maar".
De hulp op het strand was schitterend. Het was
onmogelijk geweest de boot in zee to keeren. Getuige
zeide ook dat de Zandvoortsche ploeg, niet niet uit
beroepslui bestaat, in die omstandigheden, niet kon
uitgaan. De IJmuidenaars konden het wagen, maar
het is mislukt.
De voorzitter, mr. Taverne, zeide nog, dat hij on
der zijn woorden van deelneming met het lot der
omgekomenen natuurlijk ook den dapperen roeier
P. Visser begrepen had. Aan zijn nagedachtenis,
maar ook aan alle mannen van de reddingsboot van
IJmuiden brengt het land en brengt de zeevarende
wereld eerbiedig hulde.
DÉRAILLEMENT NABIJ DIEPENHEIM.
16 Wagons uit de rails.
Als getuige-deskundige hoorde de raad eerst den
heer C. Uuu, adjunct-inspecteur voor de scheepvaart
te IJmuiden, die een rapport omtrent het gepeurde
heelt opgemaakt. Omstreeks halt zes des morgens
jlieen men te IJmuiden een scuip in Z.YV'. richting
zien stakelen met flambouwen. Om 6 uur was dit
scuip gestrand on was te IJmuiden de posilio van
dii schip, dat bij paai 62 op de kust was geworpen,
bekend. Reeds om 7 uur was de geiieele ploeg roeiers
van de reddingsboot present, die 2 uur later Pij vlie
genden storm uit het Noord-Westen zee koos: De
mannen van de reddingsboot van Zandvourt zagen
er geen heil in om den tocht in Ue branding te on-
(deriiemen. D.e mannen uit IJmuiden wilden er on-
i middellijk op af, maar op getuige s aandringen is
nog een uur gewacht of de zware bui niet overtrok.
Toen de reddingsnoot in zee werd gebracht, was
men ten Noorden van het wrak. Op J00 M. afstand
van het strand moest de reddingsboot terugkeeren.
Men had de kracht van den enstroom onderschat.
Toen de reddingsboot later ten tweeden male zee
1 koos, sloeg zij over den kop. Kif roeiers wisten, door
zien aan ne omgeslagen Poot vast te klemmen, het
strand te bereiken, maar een lid van de reudings-
ploeg, J'. Visser, is bewusteloos onder de boot ge-
I vonuen. Men is er niet in geslaagd de levensgees
ten bij hem op te wekken.
I Des middags drie uur was de reddingsboot IJmui-
j den opnieuw uitgerust, maar doordat ue storm met
onverminderde kracht voortwoedde, moest men van
een nieuwe reddingspoging afzien.
Den volgenden morgen, toen de wind was afgeno
men, is de Doris Rijkers het wrak tot op tamelijk
korten afstand genaderd. Kr bleek geen levend we-
I zen meer aan boord te zijn. Het stalen stuurhuis
bleek zwaar beschadigd; de deuren aan boord waren
verdwenen. De Doris Rijkers moestouverrichter-
zake terugkeeren.
Get. bracht hulde aan den moed, de onverschrok-
keimeid en ue taaie volharding van de roeiers der
reddingsboot, die het helaas tegen de elementen
hebben moeten afleggen.
Ken der roeiers zegt nog, iemand op het wrak te
helmen gezien, die met een doek zwaaide. De be
stuurder en de verkenner van hel vliegtuig dat bc-
ven het wrak gemanoevreerd heeft, heboen geen
overlevenden gezien.
Het laatste bericht dat in den nacht van 25 op 26
November van de Salento is ontvangen, luidde: „Ge
ankerd in slechte positie; zendt sleepboot
Tweede getuige was de vletterman P. J. A. Kra
mer, die bij de reddingspogingen slagroeier was. Hij
gaf een beschrijving van het omslaan van de red
dingsboot. Hij zeide, dat men bij het uitgaan van
de reddingsboot weinig hoop had, dat men iets zou
kunnen uitrichten, maar „het moest toch gewaagd
worden." Dat de Zandvoortsche reddingsboot niet is
uitgegaan, schrijft hij hieraan toe, dat deze niet be
mand is met beroepsroeiers.
Le heer De Booy, secretaris van de Noord- en
Zuidhollandsche Reddingmij., verklaarde dat red
dingspogingen met hel Wippertoeslei tot vruchte
loosheid gedoemd zouden zijn, omdat hot schip daar
voor te ver uit de kust lag, nl. 2000 M. De menschen
zouden door de bocht in de lijn door het water ge
sleept zijn cn zoodoende toch zijn verdronken. De
eeltige kans was redding met de boot uit IJmuiden.
Get. liet zich met grooten loi uit over de bemanning
van de boot, die dit beproefd heeit.
Ken van de raadsleden achtte het wenschelijk, bij
dergelijke orkanen schepen, die zich dicht onder -ie
kust bevinden, draadloos te waarschuwen, doch
meende, dat een goed zeeman een dergelijke waar
schuwing niet noodig heeft. De vletterman Kramer
voegde hieraan toe, dat de Shonga niet gebroken
zou zijn als ze niet de ankers had gepresenteerd.
Ontzettende storm in dien noodlottigen
nacht
De heer Jolle, directeur van het filiaal, van het
Meteorologisch instituut te Amsterdam, deed mede-
Op de lijn Neede-Hellendoorn ig Donderdagmorgen tus-
schen Gelsclaar en Dlepenhelm de goederentrein, welke
ongeveer 7 uur te Goor moet aankomen, ontspoord. Zes-
De reddingspogingen, tien wagons geraakten bulten de rails. De lijn werd ^rij
ernstig beschadigd. Het voorste gedeelte, dat niet ont
spoorde, is doorgereden. De reizigers, die met een vol
gunden trein op de plaats van het ongeval aankwamen,
moesten overstappen. Zij werden met veel vertraging
verder vervoerd.
Uit nadere bijzonderheden blijkt, dat de machinist
plotseling een schok voelde, waaruit hij afleidde, dat er
iets niet ln den haak was. Hij remde toen oogenb'.Jkke-
lijk uit alle macht, en wist den trein binnen 150 meter
tot stilstand te brengen. De machinist constateerde, dat
er een rail finaal door midden gebroken was, en dat de
wielen de dwarsliggers over een lengte van 140 meter
niet weinig vernield hadden.
In den hardbevroren grond was door de wagens een
diepe breede vore gegroefd.
De spoorwegautoriteiten waren spoedig ter plaatse cn
namen direct maatregelen om de bahn weer vrij te ma
ken. Vijftien ontspoorde wagons wist men met wigvor
mige hulprails spoedig weer op hun pln&ts te krijgen.
De beschadigde moest opgevijzeld worden en op een
Icrrie gezet. Veel meer last ondervond men bij het ver
wijderen der gebroken dwarsliggers daar de^hardbevro
ren grond het uitgraven niet toeliet Met bijlen er. hou-
woelen moest men de aarde loswerken.
Over de oorzaken van het breken van de rails, kon
geen positief oordcel worden uitgesproken. Niet uitge
sloten is dat een kleine scheur door de zware trillingen
zich plotseling heeft uitgezet en zoo tot een breuk go-
leid heeft.
Het ongeluk bü Kwadijk.
Omtrent het spoorwegongeluk Woensdagmiddag bij
Kwadijk, waarbij de drie achterste wagons van den
trein uit Purmerend ontspoorden, wordt door een der
passagiers, die de buiteling heeft meegemaakt, het vol
gende verteld:
In dien wagen zat de noodrem aan den buitenkant
van de portieren. De wagon helde. Aan den ..lagen"'
kant leek het hem te gevaarlijk het portierraampje te
openen en aan den ^hoogen" kant kon hij er door 'le
helling niet bij komen. Hij is van oordeel dat zulke
noodremmen aan de buitenzijde ondoelmatig zijn.
Wagens van het oude type met zulke noodremmen
worden weinig meer gebruikt en zij verdwijnen gelei
delijk. In het onderhavige geval had het trekken aan
de noodrem geen doel meer. de n.'.chinist remde reeds
Maar het kon toch een zekere ongerustheid wekken ais
de noodremmen niet gemakkeii-k bereikbaar z:;'r.. Van
daar ook, dat zij nog weinig in gebruik zijn.
IN HET BUITENLAND.
Ernst!go spoorwegramp in Japan. Een
groot aantal doodcu en gewonden.
V.D. verneemt uit Tcklo:
In de nabijheid van Jokosoeka heeft een ernstig spoor-
wegongeval plaats gehad. Tengevolge van een verkeer
den wisselstand reden twee sneltreinen op elkaar. De
trein vloog in brand en elf wagens, waaronder de
beide slaapwagens, brandden geheel af. Elf passagiers
werden gedood en 27 zwaar gewond.
Losse locomotief op een stilstaanden trein
Ingereden by Maagdenburg.
In het centraal-station te Maagdenburg is Donderdag
ochtend een losse locomotief op den boemeltrein Maag
denburgAschersleben gereden. Door de botsing wer
den 3 wagens van den trein vrij ernstig beschadigd. On
geveer 17 passagiers werden door glasscherven gewond;
4 passagiers liepen -hoofdwonder, en inwendige kneu
zingen op en moester, vervoerd worden; de stoker van
den trein werd ernstig aan het hoofd gek-wetst.
Nadat de beschadigde wagens afgekoppeld waren kon
de trein met eenlge vertraging vertrekken.
De machinist van de losse locomotief heeft het aan-
wijzlngstoeken van den laatsten wagen niet kunnen
zien, omdat deze geheel in stoom gebuid was,
