JIlHttl NlilïS- IJzeren Grendelen. DE BR0EKER VEILING. Uilgevers: N.V. v.L TRAPMAN &Co., Schagen. Eerste Blad. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. VAN RIJSWIJK'3 Ichc'Ömaktr'ü Woensdag 6 Maart 1929. SGHAGER 72ste Jaargang. No. 8420 COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiön nog zooveel mogelijk in het eeratuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TEI.EF. No. 28. Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regei meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMJE1U BESTAAT DIT TWEE BLADEN. VOOB DEN POLTrrEBECHTEB. Zitting van Maandag 4 Maart 1929. EEN REUZERIJWIELBEWAARDER MET AANLEG VOOR r)TF.R.KTsmn\rMTr.Tt, Zekere heer Jacobus Cornelia KL te Wieringerwaard was door den caféhouder Schenk in den nacht van 19 op 20 Jan., toen in het lokaal een opvoering werd ge geven van „Het doorgezaagde weesmeisje op de stee- nen brug", aangesteld als rijwielbewaarder, van welke taak Jaap zich zóó serieus en met zooveel toewijding kweet, dat hij thans moest terecht staan voor mishan deling gepleegd op schipper Jan Liefhebber en A. Koo- ger, beiden uit Kolhorn. Deze heeren hadden met dezen geweldigen fietslbo- waarder eenig verschil van meening gekregen over het al of niet rechtmatige van het bewakersloon, bij welke gelegenheid Jacob had gedebatteerd met een straat klinker en op deze manier op zijn geachte tegenpledters gevoelige argumenten had losgelaten. Bovendien had hij nog oon mea getrokken om aan te toonen, dat hij nog lang niet schaakmat was gezet Jammer genoeg was hij niet verschonen, want dan had hy zich kunnen hooren afschilderen als een onverschillig en driftig per soon, die al eona meer wegens mishandeling was ver oordeeld. In verband met deze antecedenten werd hij dan ook niet als een beginneling beschouwd, doch ver oordeeld tot f 30 boete of 30 dagen. De Officier kwam zelfs met 'n eisoh tot f 60 voor den dag, doch de po litie recEter wilde het onderste niet uit de kan hebben, je moet om de dandisie óók denken, hé? HIJ HAD GEEN TREK IN "WITTE BOONEN. Een te Alkmaar wonend jongmemsch, Jan S.r volge stopt met antimili tai ristische principes, had den geluk kigen leeftijd bereikt om voor den dienst des vaderlands te worden geïnviteerd. Men) had natuurlijk met nog meer succes een vegetarier op een gebakken biefstukje kunnen vragen. Jan had geen tabak van die vertooning, door hem als poppenkast beschouwd. Hij gaf geen gevolg aan de oproeping, waardoor hij zich aan een strafbaar feit schuldig maakte, waarvoor hij heden bij verstek, want op de strafzitting was hij evenmin verschenen, veroordeeld werd tot f 15 boete of 15 dagen. KOMT NAU IET GEWEER TERUG, JOEÏ, WANGT DEN OEWORD ET DONGtDERè MIT JAU. De comfortabele dans-tempel van Apple Bakker te Alkmaar, gedoopt met den schoonen] naam „Amlciila" Bohljnt buitengewoon in den smaak te vallen van dans- lustige Egmond-Zeeër trollervisscherq. De politie kan althans daar geen Zondagavond gemist worden tot het bewaren der orde onder deze nogal rumoerige baibo- zoekers. En dikwerf Is het noodig, dat er met handen- kracht en gummiknuppel afdoend wordt ingegrepen, getuige de zaakjes betreffende vernieling, mlfthandeling en wederspannigheid, die de Politierechter meermalen te berechten krijgt Thans was het de visscher Jaap P., die de eenlgszina twijfelachtige eer genoot als verdachte voor den poli tierechter te moeten verschijnen wegens mishandeling van den agent Agrlcola, dien hij een opstopper had toe gediend, toen de agent op verzoek van den caféhouder zich uit den naad werkte, om twee met gerookte-poone parfum doortrokkenj vrienden van Jaap de deur uit te kegelen. De verdachte was niet verschenen, wat ook maar goed was, daar hij anders vast volgens Egmonder FEUILLETON 15. Naar het Engelsoh van ETHEL M. DELL. „O, we zijn hier gekomen voor Piers," antwoordde Gracie zonder aarzelen. „Hij is een goede vriend van ons, ziet u." „Oh?.En dus denk je, dat je zal krijgen wat je uit hem halen kan?" „Slr!" zeide Piers bits. „Stil Piers!" zeide zijn grootvader gemelijk. „Wie heeft je iets gevraagd? Ga verder, madam. Op hoeveel taxeer je hem?" Piers nam driftig een geldstuk uit zijn zak en sloeg dat voor Gracie op de tafel neer. „Daar, Pixie; zooveel ben ik waard." Graoie staarde met groote oogen naar het geldstuk, maar wilde het niet aanraken. „Oh, Piers! Het is een heele soverelgn. O, neen!" Hij lachte overmoedig, terwijl over haar hoofd heen zijn oogen die van zijn grootvader tartten. „Dat is in orde, Piccaninny", zeide hij, luchtigjes. „Steek ln Je zak. En lk zal je morgen met den auto komen halen1 om in Wanderhurst die handschoenen met Je te koopen." Maar Gracie schudde haar hoofd. „Zooveel kosten handschoenen niet," zeide zij praktisch. „En bovendien, dan zou je zelf niets over hebben. Stel jo voor, dat je een heelen sovereign tegelijk weggeeft!" Zij wendde zich tot Sir Beverley. „Het heeft veel van een uitdaging der Voorzienigheid, vindt u ook niet?" „Krankzinnigenwerk!" zeide Sir Beverley. Maar Piers bukte zich met een harde uitdrukking op zijn gelaat naar Gracie. „Neem het!" zeide hy. „Ik wil het" Zij keek naar hem op. „Neen Piers, dan kan lk heusch niet. Maar het is erg lief van je." Zij streek haar gouden kopje ilefkoozend langs zijn schouder. „Word nu niet boos! Ik dank je vreeselljk. Maar ik bob het niet noo dig. Heusch niet" „Onzin! Doe wat lk Je zeg. Steek ln je z&k!" systeem zou hebben betoogd, dat er niks van aan en hij „onskildig was as 'n. pasgeboron kingt, menneor". Maar de Officier was erg uit zijn sas over het op treden van Jaa^p, die al eens de gunst van een voorw. straf had genoten) en wilde Z.Ed. hem mededoogenloos een maand lang de lik ln plakken. Maar de politie rechter wilde hem eens anders trakteeren en legde hem 50 gulden boete of 50 dagen op. Kan Jaap die 50 piek niet bijeenscharrelen, dan zal hij 50 dagen lang de frissche zeelucht moeten) missen! EEN DIE MET ALLE GEWELD HANDELEN WILDE. De 21-jarlge gentleman van den kouden grond Mel- chert S., straathandelaar in ongeregelde goederen, maakte zijn entree de chatn.bre met een besabbeld stuk Wrighley-kouwgummi ln zijn broodmolen, welk gemum- i mei den politierechter aanleiding gaf hem beleefd te j verzoeken dit apparaat tot kakengymnastiek, wat mo- j meriteel onnoodig is, daar er toch zoowat niks te bikken i valt, behoorlijk te verwijderen. Nadat Melchers aldus in I zijn fatsoen was gezet, kon de conferentie normaal worden gecontinueerd en hoorden, dat Melchert terecht stond wegens diefstal van een paar schaatsen, het eigendom van de dochter van eenj familie te Alkmaar, waar Melchert zich vervoegde met de vraag of er nog i wat was te handelen. Nu te handelen was er niets, want 1 do lamp hing allang scheef bij die menschen, doch Mel chert wist zich zelf aan handel te helpen, daar genoemde schaatsen, die op een stoel lagen, ln een onbewaakt oogenblik weg te kapen. Later heeft hij van de neuzen een stuk afgezaagd om ze onkenbaar te maken. De Officier noemde het oen minne diefstal, daar het meisje de schaatsen van haar juffrouw had gokregon en de monschon geen geld hebben' om zelf schaatsen to kunnen koopen. Aangezien meneer do politlerechtor echter vermeende niet genoeg op de hoogte te zijn van den persoon en menJtalLtedt van dezen schaatsengabber als voddenhandelaar gecamoufleerd, werd de verdere behandeling uitgesteld tot over 3 weken, in afwachting van een uitvoerig reclaaseeringsrapport. Er is dus voor meneer Wiggers ook weer wérk aan den wlnkeL WEL f ALT/FM ANDERS, T IS STEEDS WAT AN DERS, OP T IJS, IJS, IJS! Zelfs het ijs was al de oorzaak van Incidenten waar de politierechter bij te pas moest komen. Het gebeurde op 17 Febr., op het ijs te Enkhuizen, waar even als elders vele verkleumde burgers goedkoope warmte kwamen zoeken onder het genot van de schaatsensport, HALLO 1929 HIER HET OUDE VERTROUWDE ADRES. Nieuwste assortimenten. Moderne AmArikflAngriiA modellen. Prijzen lager dan ooit Zwarte handschoentjes vanaf 14.75. Beige fantasieschoentjes, vanaf f 5.90. Heeren-molière's, goede kwaliteit, vanaf f 6.75. Voor engros bijFa. J. F. v. Lieshout Alkmaar. Gracie wendde zich tot Sir Beverley. „Dat kan lk toch niet wel? Zeg hem, dat ik het niet kan!" Maar Piers liet zich niet van zijn stuk brengen. Hij greep het geldstuk, trok zonder plichtplegingen Gra- cie's haar van baar schouders weg en liet het achter in haar nek vallen. „Daar!" zeide hij. terwijl hij zijn handen over haar armen legde. „Nu kan je er niet meer bij. Dat gewiemel helpt niets! Je kan het er niet uitkrijgen ,als je niet op je hoofd gaat staan." „Je bent een naarling!" protesteerde Gracie, maar zij gaf hem toch een zoen. „Dank je hartelijk, hoor! Ik hoop, dat lk het niet zal verliezen. Maar ik weet niet wat ik er allemaal mee doen moet. Het is vreeselijk om daaraan te denken. Wees nu als het u blieft niet boos op hem!" zeide zij tegen Sir Beverley. „Het ls vree selijk lief." Slr Beverley glimlachte sardonisch. „En voor wlen zijn die handschoenen? Voor een anderen lieven jon gen?" „O, neen," lachte zij. „Alleen maar voor tante Avery. Zij heeft de hare vanmiddag aan flarden gescheurd. Ik geloof door een gevecht met honden, maar zij wou ons niet zeggen wat. Het waren mooie handschoenen ook. Zij is heelemaal niet rijk, maar zij heeft altijd mooie handschoenen." „Omdat zij een vrouw is!" bromde Sir Beverley. „Houdt u dan niet van vrouwen?" vroag Gracie met hem medevoelend. „Ik houd over het algemeen ook hot meest van mannen. Maar tante Avery ls zoo bijzondor lief. Iedereen moet van haar houden ,niet Piers?" „Neem een sinaasappel!" zeide Piers, de schaal naar haar toeschuivend. .O, neen, dank je, ik kan niet langer blijven." En dan met haar stralend gezichtje tegen Sir Beverley: „Goe den avond! En dank voor uw hartelijkheid!" Er klonk Ironie ln haar woorden en zelfs hij kon het vriendschappelijk aanbod van haar lippen nauwelijks weigeren. Hij bukte zich en kreeg een afscheidszoen op zijn wang. Piers gaf haar zooveel sinaasappelen als zij dragen kon en eindelijk gingen zij weg door den grooton hall, dien Gracie met oogen van eerbiedige bewondering be keek. „Het Is zoo groot alB een kerk," zeide zij, fluisterend van ontzag. Sir Beverley bracht hen tot de voordeur en zag hen verdwijnen in den avond. Gracie wuifde hem tot vanaf dat een. rijwielhandelaar, getooid met den paradijsachti- gen naam Meijer Koralijnslijper een „aanrijding" ver oorzaakte (met een anderen beentje overrijer, waardoor verschillende personen een buiteling maakten. Een der ooggetuigen, de concurrent rijwielverkooper Willen S. maakte zich daarbij verschrikkelijk nijdig op den armen Keer Koralijnslijper, dien hij niet ontzag als 'n vuilik en 'n vuile rotjood te signaleeren. De heer Koralijnslijper meende niet in deze onsma kelijke beleedigingen te moeten berusten en deed een aanklacht met gevolg, dat de losmondige Willem L. heden bij verstek tot f 15 boete of 15 dagen) werd ver oordeeld. Een ander burger van Enkhulzen, de winkelier Fred. M„ wiens echtgenoote ook door Koralijnslijpers capri olen een smak maakte, werd in drift ontstoken en dien den heer Meijer K. 'n tik toe, niet met de vuist maar met de ongebalde jat, volgens de elementaire beginse len van beschaafde knokkunst Het speet trouwens den heer M. oprecht, dat hij zoo onbekookt uit zijn slof was geschoten en tot belooning van zijn sympathieke rond borstigheid, werd hem slechts f 6 boete of 5 dagen om gelegd. EEN ZACHTZINNIGE BOER, WIETTEEN KLEINE ADERLATING WERD TOEGEDIEND. De bijna 60-jarige veehouder Cornelia K. te Winkel toont bij een opgeruimd hoofd ook een opgeruimd ge zicht, dat echter bij lange na niet altijd hot kenmerk demonstreert van de stemming waarin hij verkeert Op 4 Febr. althans had boer Kees het al geweldig op zijn heupen en gaf hij blijk van zijn verbolgenheid door een hem toebehoorend hondje op zoo terugstootende wijze te mishandelen, dat we deze ruwheid niet in details wenschen te xeleveeren. Het arme dier had het zoo bij den boer verbruid, omdat het zijn baas h*d ont- loopen, 'n taktiek die wij het beestje na hetgeen we hoorden op de zitting hoe het dier was mishandeld, zeker niet kunnen) prijzen. Als huishond van den heer Kees K. zou lk ook gemaakt hebben, dat lk tijdig en voorgoed wegkwam. In leder geval was de dierenmishandeling zóó erger lijk, dat een groep voorbijrijdende Zuiderzeearbelders aanstalten maakten om tusschenl beiden te komen, doch zekeren heer K. Bakker, eveneens een onvrijwillige toe schouwer, wist die mannen te kalmeeren, met de be lofte dat hij voor aangifte bij de politie zou zorgen. De heer Corn. K. stond dan ook heden terecht en kreeg het bewijs, dat de heeren magistraten zijn op treden op de juiste waarde taxeerden, door de 40 gul den of 40 dagen, waartoe hij werd veroordeeld. Het arme hondje zal er echter geen plezier meer van hebben, want men deelde ons mede, dat dit ge martelde diertje inmiddels is verdronken. EEN BELACHELIJKE VOORZORGSMAATREGEL Een zedezaak wordt gewoonlijk met gesloten deuren behandeld, doch alvorens het geachte publiek uit de zaal is verwijderd, wordt de dagvaarding die de heele gore grap in bijzonderheden vermeld, door den Officier in het openbaar opgelepeld. Een ieder weet dus direct waar Abram de mosterd haalde, 'n mosterd, die door deze zonderlinge opvatting van geheimhouding met het oog op de zedekwetsende kan geacht worden, opgediend te worden na den maal tijd. Tóen dan heden de werkman Georg S. uit Alk maar terecht stond, waren we in de puntjes op de Piers' schouder en hij hoorde nog meer dan eens haar vroolijken kinderlijken lach, nadat zij uit het gezicht verdwenen waren. De avondlucht was kil en ten slotte ging hij brom mend naar binnen en sloot de deur. Zwaar liep hij naar den gebeeldhouwden stoel voor het vuur en liet zich daarop neervallen met een uitdruk king van groote moeheid. David, de butler, kwam heel stil aangeslopen en vulde den haard. „Wil ik de koffie brengen, Sir Beverley?" vroeg hij. „Neen. Ik zal wel bellen." En David verdween geruischloos. Een half uur verliep en Slr Beverley zat daar nog roerloos als een standbeeld met zijn magere lippen tot een bittere uitdrukking vertrokken en oogen, die we zenloos ln het vuur staarden. De stilte was Intens. De hall scheen verlaten als oen grafgewelf. In een hoek tikte een staande klok do seconden weg langzaam, eentonig, als was zij haar taak moede. Plotseling klonk ln de verte een zwak geluld: het opengaan van een deur en een ademtocht van den avondwind blies zuiver en koud in de stilte. Een oogen blik later volgde een liohte, veerkrachtige stap en werd Piers aan het andere einde van den hall zichtbaar. Hij bewoog zich vlug alsof hij op lucht liep. Zijn hoofd was achterover geworpen, zijn gezicht straalde van verruk king en extase alsof hij een visioen zag. Hij zag den oenzamen man b(j het vuur niet, maar ging, vóór hij bij hem was, een onverlichte kamer binnen cn sloot die zacht Weer daalde de stilte neer, doch nu slechts voor en kele seconden. Dan werd zij zacht verdreven, toon er doorheen de teere, zacht-hartstochtelijke accoorden van een Nocturne van Chopln klonken. Bij den eersten noot schrok Slr Bevrley en kromp hij bijna ineen, als werd plotseling een zenuw doorboord Toen de muziek verder klonk, leunde hij weer achter over en werd hij even roerloos als daarvoor. Heel zacht trilde de muziek door de stilte. Zij had van ergens heel uit de verrte kunnen komen. Er was iets bijna bovenanrdsch ln, een diepto en een mysterie, dat als het ware onzichtbaro vleugels uitspreidde, die plek vulden met doffe echo's van het Goddelijke. Eindelijk stierf zij als eon gebed in de stilte weg. En dan kwam de roorlooze gestalte van den ouden man bij iet vuur plotseling tot leven. Hij ging rechtop zitten en greep ongeduldig een kleine bel van het tafeltje hoogte van de hem aangewreven fraaiigheden, waar-, over we natuurlijk, geheol in den geost van de wet, verder een veelbeduidend zwijgen zullen,' bewaren. Trottoir, dames en heeren en maf ze. De laatste dagen een en al drukte en be weging. Nog nooit zooveel wagens, kar ren, vrachtauto's enz. aan den Langendijk gezien. Doordat allerwege gebrok J=a aan groenten^ worden de Langendyker pro- duoten peperduur. Er heerscht een stem ming, die aan den goeden ouden tijd' doet denken. (Maandag vroor het zoo hevig, dat er te Broek op Langendijk geen. velling werd gehouden. Onder het veilen en bij de verzending meende men, en, dit terecht, dat de groenten zouden bevriezen en ter bestemder plaatse in een toestand aankomen, die voor den kooper aanleiding zou zijn, om zich over het product te bekla gen. Maar de volgende dagen, hoewel dan op monster kon worden) geveild, is het hier een en al drukte en beweging geweest Een dergelijke wijze van verzending als de laatste week was tot hiertoe vrijwel onbekend. Zij was een gevolg van het stil liggen van de scheep vaart, waardoor andere vervoermiddelen werden gere- quireerd. Zooveel wagens, karren, vrachtauto's, auto bussen enz. zijn nog nooit aan Langendijk te zien ge weest Op sommige plaatsen stond alles voL De hooga prijzen waren oorzaak, dat ieder trachte te verkoopen, die daarvoor ln de gelegenheid was. Aangezien op som mige dagen zeer weinig apaarwagons disponibel waren, werd naar do groote steden! voel per as vervoerd. Dat de prijs daardoor aanmerkelijk verhoogd werd, bleek geen bezwaar op te leveren: er was gebrok en dus kon de prijs worden opgebracht. De afgeloopen week heeft onomstootelijk bewezen, dat met alle- theorieën, di? de laatste jaren zijn opge zet ten aanzien.van de vraag of de grove tuinbouw nog wel rendabel is, wordt gespot als de hoofdkwestie, waarom het gaat zich laat gelden). En deze ls ds kwestie van waag en aanbod. Nu overal gebrek ls aan groenten, worden de Langendijker producten weer pe perduur en is er geen gebrek, overtreft het aanbod de waag, dan is het „niks gedaan" met de prijzen onzer «tapelgroentenv" In den aanvang der week begonnen tuinbouwers en handelaars de gevolgen van de strenge vorst reeds als noodlottig te voorzien, doch die wees verkeerde lang zamerhand in een optimisme toen het aantal beschik bare spoorwagens al grooter werd en er Donderdag en Vrijdag een 80 wagons gereed stonden, om de groenten te verzenden. Deze, gevoegd bij de groote hoeveelheden, welke op andere wijze werden verzonden, vertegen woordigden) een afeet, die per saldo nog van beteekenis waa En toen de prijzen al hooger stegen, de markt zeer levendig gestemd was, de bestellingen uit binnen- en buitenland al grooter werden, begonnen de hoop en het optimisme te herleven, zoodat op het eind der week de tuinbouwers in een stemming verkeerden^ die weer deed denken aan den goeden ouden) tijd, toen men ln de steden van die rijke Langendijker koolbouwers be gon te spreken. Wij weten wel beter, van rijkdom is nog geen sprake, doch wel kan worden vastgesteld, dat het op 't oogenjbllk zeer goed gaat Nu bovondien de Duitsche Spoorwegmaatschappijen dagelijks een tweetal treinen met een 90 wagons beschikbaar zullen stellen voor het vervoer van stapelgroenten, zal de achterstand spoedig zijn ingehaald en wijzen alle ver schijnselen) en omstandigheden erop dat het met de prijzen nog steeds crescendo, steeds hooger, zal gaan. Ongetwijfeld zullen er wel hulsmoeders zijn, vooral uit de minder gesitueerde kringen, die dit vooruitzicht niet bijzonder aanlokkelijk zullen vinden, doch men vergete niet, dat nog tal van tuinders een achterstand hebben naast hem. David kwam bijna tegelijkertijd met de koffie. Koffie!" sanuwde Sir Beverley hem toe. „En haal jongeheer Piers!" David zette het blad naast zijn meester en ging doen wat hem 'bevolen was. Maar de deur van den salon ging open voor hij erbij was, en Piers kwam er uit Zijn don kere oogen fonkelden. Hij floot zachtjes. David ging eerbiedig terzijde en Piers liep als iemand in een droom langs hem. Hij ging naar zijn grootvader en liet zich zwijgend in den stoel naast hem vallen. „Nu?" zeide Sir Beverley. „Je hebt die babbelkous ze ker thuisgebracht?" Piers schrok en 6oheen te ontwaken. „O, ja ik heb haar thuisgebracht We moesten den Eerwaarde Sto phen een loer draaien. Maar is het heat gegaan. Zij en de jongen zijn binnengekomen, zonder gesnapt- te wor den." Hij roerde peinzend zijn koffie en zweeg weer. „Het was beter, ais je naar bed ging," zeide Slr Be verley plotseling. Piers keek op en zag de harde grijze oogen met de herinnering aan zijn droom nog toevend ln de zijne. Langzaam vergleed de droom. Hij begon te glim lachen. „Dat geloof ik ook," zeide hy. „Ik heb ergen slaap en het wordt laat" Hy dronk zijn koffie uit en stond op. „U moet zelf ook aardig moe zUn, sir. Het is tijd, dat u naar bed stapt." Hij liep naar den rug van den stool en bleef staan, terwijl hij met een vreemde aarzelende uitdrukking in zijn oogen naar het dikke, witte haar keek. „O, loop door. Loop door!" zeide Sir Beverley geprik keld. „Waar wacht je op?" Ten antwoord bukte Piers zich Impulsief, legde zyn hand op den schouder van den ouden man en drukte hem een kus op het voorhoofd. „Goeden nacht slr!" zeide hy zacht De daad was zuiver jongensachtig. Sir Beverley schudde ongeduldig met zijn hoofd, maar stiet hem niet weg. „Kom, maak dat Je weg komt!" zeide hy. „Ga naar bed. Goeden nacht, deugniet, slaap lokker." En Piers verliet hem vlug van voet, een glimlach op zijn lippen. Hy wist, dat zyn stilzwijgend vredesaanbod voorloopig tenminste aangenomen was. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1