JIlHttl NlilïS-
IJzeren Grendelen.
DE BR0EKER VEILING.
Uilgevers: N.V. v.L TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
VAN RIJSWIJK'3 Ichc'Ömaktr'ü
Woensdag 6 Maart 1929.
SGHAGER
72ste Jaargang. No. 8420
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiön nog zooveel mogelijk in het eeratuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TEI.EF. No. 28.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regei meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMJE1U BESTAAT DIT TWEE BLADEN.
VOOB DEN POLTrrEBECHTEB.
Zitting van Maandag 4 Maart 1929.
EEN REUZERIJWIELBEWAARDER MET AANLEG
VOOR r)TF.R.KTsmn\rMTr.Tt,
Zekere heer Jacobus Cornelia KL te Wieringerwaard
was door den caféhouder Schenk in den nacht van 19
op 20 Jan., toen in het lokaal een opvoering werd ge
geven van „Het doorgezaagde weesmeisje op de stee-
nen brug", aangesteld als rijwielbewaarder, van welke
taak Jaap zich zóó serieus en met zooveel toewijding
kweet, dat hij thans moest terecht staan voor mishan
deling gepleegd op schipper Jan Liefhebber en A. Koo-
ger, beiden uit Kolhorn.
Deze heeren hadden met dezen geweldigen fietslbo-
waarder eenig verschil van meening gekregen over het
al of niet rechtmatige van het bewakersloon, bij welke
gelegenheid Jacob had gedebatteerd met een straat
klinker en op deze manier op zijn geachte tegenpledters
gevoelige argumenten had losgelaten. Bovendien had hij
nog oon mea getrokken om aan te toonen, dat hij nog
lang niet schaakmat was gezet Jammer genoeg was
hij niet verschonen, want dan had hy zich kunnen
hooren afschilderen als een onverschillig en driftig per
soon, die al eona meer wegens mishandeling was ver
oordeeld. In verband met deze antecedenten werd hij
dan ook niet als een beginneling beschouwd, doch ver
oordeeld tot f 30 boete of 30 dagen. De Officier kwam
zelfs met 'n eisoh tot f 60 voor den dag, doch de po
litie recEter wilde het onderste niet uit de kan hebben,
je moet om de dandisie óók denken, hé?
HIJ HAD GEEN TREK IN "WITTE BOONEN.
Een te Alkmaar wonend jongmemsch, Jan S.r volge
stopt met antimili tai ristische principes, had den geluk
kigen leeftijd bereikt om voor den dienst des vaderlands
te worden geïnviteerd. Men) had natuurlijk met nog meer
succes een vegetarier op een gebakken biefstukje kunnen
vragen. Jan had geen tabak van die vertooning, door
hem als poppenkast beschouwd. Hij gaf geen gevolg
aan de oproeping, waardoor hij zich aan een strafbaar
feit schuldig maakte, waarvoor hij heden bij verstek,
want op de strafzitting was hij evenmin verschenen,
veroordeeld werd tot f 15 boete of 15 dagen.
KOMT NAU IET GEWEER TERUG, JOEÏ, WANGT
DEN OEWORD ET DONGtDERè MIT JAU.
De comfortabele dans-tempel van Apple Bakker te
Alkmaar, gedoopt met den schoonen] naam „Amlciila"
Bohljnt buitengewoon in den smaak te vallen van dans-
lustige Egmond-Zeeër trollervisscherq. De politie kan
althans daar geen Zondagavond gemist worden tot het
bewaren der orde onder deze nogal rumoerige baibo-
zoekers. En dikwerf Is het noodig, dat er met handen-
kracht en gummiknuppel afdoend wordt ingegrepen,
getuige de zaakjes betreffende vernieling, mlfthandeling
en wederspannigheid, die de Politierechter meermalen
te berechten krijgt
Thans was het de visscher Jaap P., die de eenlgszina
twijfelachtige eer genoot als verdachte voor den poli
tierechter te moeten verschijnen wegens mishandeling
van den agent Agrlcola, dien hij een opstopper had toe
gediend, toen de agent op verzoek van den caféhouder
zich uit den naad werkte, om twee met gerookte-poone
parfum doortrokkenj vrienden van Jaap de deur uit te
kegelen. De verdachte was niet verschenen, wat ook
maar goed was, daar hij anders vast volgens Egmonder
FEUILLETON
15.
Naar het Engelsoh
van
ETHEL M. DELL.
„O, we zijn hier gekomen voor Piers," antwoordde
Gracie zonder aarzelen. „Hij is een goede vriend van
ons, ziet u."
„Oh?.En dus denk je, dat je zal krijgen wat je uit
hem halen kan?"
„Slr!" zeide Piers bits.
„Stil Piers!" zeide zijn grootvader gemelijk. „Wie
heeft je iets gevraagd? Ga verder, madam. Op hoeveel
taxeer je hem?"
Piers nam driftig een geldstuk uit zijn zak en sloeg
dat voor Gracie op de tafel neer. „Daar, Pixie; zooveel
ben ik waard."
Graoie staarde met groote oogen naar het geldstuk,
maar wilde het niet aanraken.
„Oh, Piers! Het is een heele soverelgn. O, neen!"
Hij lachte overmoedig, terwijl over haar hoofd heen
zijn oogen die van zijn grootvader tartten. „Dat is in
orde, Piccaninny", zeide hij, luchtigjes. „Steek ln Je zak.
En lk zal je morgen met den auto komen halen1 om in
Wanderhurst die handschoenen met Je te koopen."
Maar Gracie schudde haar hoofd. „Zooveel kosten
handschoenen niet," zeide zij praktisch. „En bovendien,
dan zou je zelf niets over hebben. Stel jo voor, dat je
een heelen sovereign tegelijk weggeeft!" Zij wendde zich
tot Sir Beverley. „Het heeft veel van een uitdaging der
Voorzienigheid, vindt u ook niet?"
„Krankzinnigenwerk!" zeide Sir Beverley.
Maar Piers bukte zich met een harde uitdrukking op
zijn gelaat naar Gracie. „Neem het!" zeide hy. „Ik wil
het"
Zij keek naar hem op. „Neen Piers, dan kan lk heusch
niet. Maar het is erg lief van je." Zij streek haar gouden
kopje ilefkoozend langs zijn schouder. „Word nu niet
boos! Ik dank je vreeselljk. Maar ik bob het niet noo
dig. Heusch niet"
„Onzin! Doe wat lk Je zeg. Steek ln je z&k!"
systeem zou hebben betoogd, dat er niks van aan en hij
„onskildig was as 'n. pasgeboron kingt, menneor".
Maar de Officier was erg uit zijn sas over het op
treden van Jaa^p, die al eens de gunst van een voorw.
straf had genoten) en wilde Z.Ed. hem mededoogenloos
een maand lang de lik ln plakken. Maar de politie
rechter wilde hem eens anders trakteeren en legde hem
50 gulden boete of 50 dagen op. Kan Jaap die 50 piek
niet bijeenscharrelen, dan zal hij 50 dagen lang de
frissche zeelucht moeten) missen!
EEN DIE MET ALLE GEWELD HANDELEN
WILDE.
De 21-jarlge gentleman van den kouden grond Mel-
chert S., straathandelaar in ongeregelde goederen,
maakte zijn entree de chatn.bre met een besabbeld stuk
Wrighley-kouwgummi ln zijn broodmolen, welk gemum- i
mei den politierechter aanleiding gaf hem beleefd te j
verzoeken dit apparaat tot kakengymnastiek, wat mo- j
meriteel onnoodig is, daar er toch zoowat niks te bikken i
valt, behoorlijk te verwijderen. Nadat Melchers aldus in I
zijn fatsoen was gezet, kon de conferentie normaal
worden gecontinueerd en hoorden, dat Melchert terecht
stond wegens diefstal van een paar schaatsen, het
eigendom van de dochter van eenj familie te Alkmaar,
waar Melchert zich vervoegde met de vraag of er nog i
wat was te handelen. Nu te handelen was er niets, want 1
do lamp hing allang scheef bij die menschen, doch Mel
chert wist zich zelf aan handel te helpen, daar genoemde
schaatsen, die op een stoel lagen, ln een onbewaakt
oogenblik weg te kapen. Later heeft hij van de neuzen
een stuk afgezaagd om ze onkenbaar te maken.
De Officier noemde het oen minne diefstal, daar het
meisje de schaatsen van haar juffrouw had gokregon
en de monschon geen geld hebben' om zelf schaatsen to
kunnen koopen. Aangezien meneer do politlerechtor
echter vermeende niet genoeg op de hoogte te zijn van
den persoon en menJtalLtedt van dezen schaatsengabber
als voddenhandelaar gecamoufleerd, werd de verdere
behandeling uitgesteld tot over 3 weken, in afwachting
van een uitvoerig reclaaseeringsrapport.
Er is dus voor meneer Wiggers ook weer wérk aan
den wlnkeL
WEL f ALT/FM ANDERS, T IS STEEDS WAT AN
DERS, OP T IJS, IJS, IJS!
Zelfs het ijs was al de oorzaak van Incidenten waar
de politierechter bij te pas moest komen. Het gebeurde
op 17 Febr., op het ijs te Enkhuizen, waar even als
elders vele verkleumde burgers goedkoope warmte
kwamen zoeken onder het genot van de schaatsensport,
HALLO 1929 HIER
HET OUDE VERTROUWDE ADRES.
Nieuwste assortimenten.
Moderne AmArikflAngriiA modellen.
Prijzen lager dan ooit
Zwarte handschoentjes vanaf 14.75.
Beige fantasieschoentjes, vanaf f 5.90.
Heeren-molière's, goede kwaliteit, vanaf f 6.75.
Voor engros bijFa. J. F. v. Lieshout Alkmaar.
Gracie wendde zich tot Sir Beverley. „Dat kan lk
toch niet wel? Zeg hem, dat ik het niet kan!"
Maar Piers liet zich niet van zijn stuk brengen. Hij
greep het geldstuk, trok zonder plichtplegingen Gra-
cie's haar van baar schouders weg en liet het achter in
haar nek vallen.
„Daar!" zeide hij. terwijl hij zijn handen over haar
armen legde. „Nu kan je er niet meer bij. Dat gewiemel
helpt niets! Je kan het er niet uitkrijgen ,als je niet
op je hoofd gaat staan."
„Je bent een naarling!" protesteerde Gracie, maar zij
gaf hem toch een zoen. „Dank je hartelijk, hoor! Ik
hoop, dat lk het niet zal verliezen. Maar ik weet niet
wat ik er allemaal mee doen moet. Het is vreeselijk om
daaraan te denken. Wees nu als het u blieft niet boos
op hem!" zeide zij tegen Sir Beverley. „Het ls vree
selijk lief."
Slr Beverley glimlachte sardonisch. „En voor wlen
zijn die handschoenen? Voor een anderen lieven jon
gen?"
„O, neen," lachte zij. „Alleen maar voor tante Avery.
Zij heeft de hare vanmiddag aan flarden gescheurd. Ik
geloof door een gevecht met honden, maar zij wou ons
niet zeggen wat. Het waren mooie handschoenen ook.
Zij is heelemaal niet rijk, maar zij heeft altijd mooie
handschoenen."
„Omdat zij een vrouw is!" bromde Sir Beverley.
„Houdt u dan niet van vrouwen?" vroag Gracie met
hem medevoelend. „Ik houd over het algemeen ook hot
meest van mannen. Maar tante Avery ls zoo bijzondor
lief. Iedereen moet van haar houden ,niet Piers?"
„Neem een sinaasappel!" zeide Piers, de schaal naar
haar toeschuivend.
.O, neen, dank je, ik kan niet langer blijven." En dan
met haar stralend gezichtje tegen Sir Beverley: „Goe
den avond! En dank voor uw hartelijkheid!"
Er klonk Ironie ln haar woorden en zelfs hij kon het
vriendschappelijk aanbod van haar lippen nauwelijks
weigeren. Hij bukte zich en kreeg een afscheidszoen op
zijn wang.
Piers gaf haar zooveel sinaasappelen als zij dragen
kon en eindelijk gingen zij weg door den grooton hall,
dien Gracie met oogen van eerbiedige bewondering be
keek.
„Het Is zoo groot alB een kerk," zeide zij, fluisterend
van ontzag.
Sir Beverley bracht hen tot de voordeur en zag hen
verdwijnen in den avond. Gracie wuifde hem tot vanaf
dat een. rijwielhandelaar, getooid met den paradijsachti-
gen naam Meijer Koralijnslijper een „aanrijding" ver
oorzaakte (met een anderen beentje overrijer, waardoor
verschillende personen een buiteling maakten. Een der
ooggetuigen, de concurrent rijwielverkooper Willen S.
maakte zich daarbij verschrikkelijk nijdig op den armen
Keer Koralijnslijper, dien hij niet ontzag als 'n vuilik en
'n vuile rotjood te signaleeren.
De heer Koralijnslijper meende niet in deze onsma
kelijke beleedigingen te moeten berusten en deed een
aanklacht met gevolg, dat de losmondige Willem L.
heden bij verstek tot f 15 boete of 15 dagen) werd ver
oordeeld.
Een ander burger van Enkhulzen, de winkelier Fred.
M„ wiens echtgenoote ook door Koralijnslijpers capri
olen een smak maakte, werd in drift ontstoken en dien
den heer Meijer K. 'n tik toe, niet met de vuist maar
met de ongebalde jat, volgens de elementaire beginse
len van beschaafde knokkunst Het speet trouwens den
heer M. oprecht, dat hij zoo onbekookt uit zijn slof was
geschoten en tot belooning van zijn sympathieke rond
borstigheid, werd hem slechts f 6 boete of 5 dagen om
gelegd.
EEN ZACHTZINNIGE BOER, WIETTEEN KLEINE
ADERLATING WERD TOEGEDIEND.
De bijna 60-jarige veehouder Cornelia K. te Winkel
toont bij een opgeruimd hoofd ook een opgeruimd ge
zicht, dat echter bij lange na niet altijd hot kenmerk
demonstreert van de stemming waarin hij verkeert
Op 4 Febr. althans had boer Kees het al geweldig op
zijn heupen en gaf hij blijk van zijn verbolgenheid door
een hem toebehoorend hondje op zoo terugstootende
wijze te mishandelen, dat we deze ruwheid niet in
details wenschen te xeleveeren. Het arme dier had het
zoo bij den boer verbruid, omdat het zijn baas h*d ont-
loopen, 'n taktiek die wij het beestje na hetgeen we
hoorden op de zitting hoe het dier was mishandeld,
zeker niet kunnen) prijzen. Als huishond van den heer
Kees K. zou lk ook gemaakt hebben, dat lk tijdig en
voorgoed wegkwam.
In leder geval was de dierenmishandeling zóó erger
lijk, dat een groep voorbijrijdende Zuiderzeearbelders
aanstalten maakten om tusschenl beiden te komen, doch
zekeren heer K. Bakker, eveneens een onvrijwillige toe
schouwer, wist die mannen te kalmeeren, met de be
lofte dat hij voor aangifte bij de politie zou zorgen.
De heer Corn. K. stond dan ook heden terecht en
kreeg het bewijs, dat de heeren magistraten zijn op
treden op de juiste waarde taxeerden, door de 40 gul
den of 40 dagen, waartoe hij werd veroordeeld.
Het arme hondje zal er echter geen plezier meer
van hebben, want men deelde ons mede, dat dit ge
martelde diertje inmiddels is verdronken.
EEN BELACHELIJKE VOORZORGSMAATREGEL
Een zedezaak wordt gewoonlijk met gesloten deuren
behandeld, doch alvorens het geachte publiek uit de
zaal is verwijderd, wordt de dagvaarding die de heele
gore grap in bijzonderheden vermeld, door den Officier
in het openbaar opgelepeld.
Een ieder weet dus direct waar Abram de mosterd
haalde, 'n mosterd, die door deze zonderlinge opvatting
van geheimhouding met het oog op de zedekwetsende
kan geacht worden, opgediend te worden na den maal
tijd. Tóen dan heden de werkman Georg S. uit Alk
maar terecht stond, waren we in de puntjes op de
Piers' schouder en hij hoorde nog meer dan eens haar
vroolijken kinderlijken lach, nadat zij uit het gezicht
verdwenen waren.
De avondlucht was kil en ten slotte ging hij brom
mend naar binnen en sloot de deur.
Zwaar liep hij naar den gebeeldhouwden stoel voor
het vuur en liet zich daarop neervallen met een uitdruk
king van groote moeheid.
David, de butler, kwam heel stil aangeslopen en vulde
den haard.
„Wil ik de koffie brengen, Sir Beverley?" vroeg hij.
„Neen. Ik zal wel bellen."
En David verdween geruischloos.
Een half uur verliep en Slr Beverley zat daar nog
roerloos als een standbeeld met zijn magere lippen tot
een bittere uitdrukking vertrokken en oogen, die we
zenloos ln het vuur staarden. De stilte was Intens. De
hall scheen verlaten als oen grafgewelf. In een hoek
tikte een staande klok do seconden weg langzaam,
eentonig, als was zij haar taak moede.
Plotseling klonk ln de verte een zwak geluld: het
opengaan van een deur en een ademtocht van den
avondwind blies zuiver en koud in de stilte. Een oogen
blik later volgde een liohte, veerkrachtige stap en werd
Piers aan het andere einde van den hall zichtbaar. Hij
bewoog zich vlug alsof hij op lucht liep. Zijn hoofd was
achterover geworpen, zijn gezicht straalde van verruk
king en extase alsof hij een visioen zag. Hij zag den
oenzamen man b(j het vuur niet, maar ging, vóór hij bij
hem was, een onverlichte kamer binnen cn sloot die
zacht
Weer daalde de stilte neer, doch nu slechts voor en
kele seconden. Dan werd zij zacht verdreven, toon er
doorheen de teere, zacht-hartstochtelijke accoorden van
een Nocturne van Chopln klonken.
Bij den eersten noot schrok Slr Bevrley en kromp
hij bijna ineen, als werd plotseling een zenuw doorboord
Toen de muziek verder klonk, leunde hij weer achter
over en werd hij even roerloos als daarvoor.
Heel zacht trilde de muziek door de stilte. Zij had
van ergens heel uit de verrte kunnen komen. Er was
iets bijna bovenanrdsch ln, een diepto en een mysterie,
dat als het ware onzichtbaro vleugels uitspreidde, die
plek vulden met doffe echo's van het Goddelijke.
Eindelijk stierf zij als eon gebed in de stilte weg. En
dan kwam de roorlooze gestalte van den ouden man bij
iet vuur plotseling tot leven. Hij ging rechtop zitten
en greep ongeduldig een kleine bel van het tafeltje
hoogte van de hem aangewreven fraaiigheden, waar-,
over we natuurlijk, geheol in den geost van de wet,
verder een veelbeduidend zwijgen zullen,' bewaren.
Trottoir, dames en heeren en maf ze.
De laatste dagen een en al drukte en be
weging. Nog nooit zooveel wagens, kar
ren, vrachtauto's enz. aan den Langendijk
gezien. Doordat allerwege gebrok J=a
aan groenten^ worden de Langendyker pro-
duoten peperduur. Er heerscht een stem
ming, die aan den goeden ouden tijd' doet
denken.
(Maandag vroor het zoo hevig, dat er te Broek op
Langendijk geen. velling werd gehouden. Onder het
veilen en bij de verzending meende men, en, dit terecht,
dat de groenten zouden bevriezen en ter bestemder
plaatse in een toestand aankomen, die voor den kooper
aanleiding zou zijn, om zich over het product te bekla
gen. Maar de volgende dagen, hoewel dan op monster
kon worden) geveild, is het hier een en al drukte en
beweging geweest Een dergelijke wijze van verzending
als de laatste week was tot hiertoe vrijwel onbekend.
Zij was een gevolg van het stil liggen van de scheep
vaart, waardoor andere vervoermiddelen werden gere-
quireerd. Zooveel wagens, karren, vrachtauto's, auto
bussen enz. zijn nog nooit aan Langendijk te zien ge
weest Op sommige plaatsen stond alles voL De hooga
prijzen waren oorzaak, dat ieder trachte te verkoopen,
die daarvoor ln de gelegenheid was. Aangezien op som
mige dagen zeer weinig apaarwagons disponibel waren,
werd naar do groote steden! voel per as vervoerd. Dat
de prijs daardoor aanmerkelijk verhoogd werd, bleek
geen bezwaar op te leveren: er was gebrok en dus kon
de prijs worden opgebracht.
De afgeloopen week heeft onomstootelijk bewezen,
dat met alle- theorieën, di? de laatste jaren zijn opge
zet ten aanzien.van de vraag of de grove tuinbouw
nog wel rendabel is, wordt gespot als de hoofdkwestie,
waarom het gaat zich laat gelden). En deze ls ds
kwestie van waag en aanbod. Nu overal gebrek ls aan
groenten, worden de Langendijker producten weer pe
perduur en is er geen gebrek, overtreft het aanbod de
waag, dan is het „niks gedaan" met de prijzen onzer
«tapelgroentenv"
In den aanvang der week begonnen tuinbouwers en
handelaars de gevolgen van de strenge vorst reeds als
noodlottig te voorzien, doch die wees verkeerde lang
zamerhand in een optimisme toen het aantal beschik
bare spoorwagens al grooter werd en er Donderdag en
Vrijdag een 80 wagons gereed stonden, om de groenten
te verzenden. Deze, gevoegd bij de groote hoeveelheden,
welke op andere wijze werden verzonden, vertegen
woordigden) een afeet, die per saldo nog van beteekenis
waa En toen de prijzen al hooger stegen, de markt zeer
levendig gestemd was, de bestellingen uit binnen- en
buitenland al grooter werden, begonnen de hoop en het
optimisme te herleven, zoodat op het eind der week de
tuinbouwers in een stemming verkeerden^ die weer
deed denken aan den goeden ouden) tijd, toen men ln
de steden van die rijke Langendijker koolbouwers be
gon te spreken. Wij weten wel beter, van rijkdom is
nog geen sprake, doch wel kan worden vastgesteld,
dat het op 't oogenjbllk zeer goed gaat Nu bovondien
de Duitsche Spoorwegmaatschappijen dagelijks een
tweetal treinen met een 90 wagons beschikbaar zullen
stellen voor het vervoer van stapelgroenten, zal de
achterstand spoedig zijn ingehaald en wijzen alle ver
schijnselen) en omstandigheden erop dat het met de
prijzen nog steeds crescendo, steeds hooger, zal gaan.
Ongetwijfeld zullen er wel hulsmoeders zijn, vooral uit
de minder gesitueerde kringen, die dit vooruitzicht niet
bijzonder aanlokkelijk zullen vinden, doch men vergete
niet, dat nog tal van tuinders een achterstand hebben
naast hem.
David kwam bijna tegelijkertijd met de koffie.
Koffie!" sanuwde Sir Beverley hem toe. „En haal
jongeheer Piers!"
David zette het blad naast zijn meester en ging doen
wat hem 'bevolen was. Maar de deur van den salon ging
open voor hij erbij was, en Piers kwam er uit Zijn don
kere oogen fonkelden. Hij floot zachtjes.
David ging eerbiedig terzijde en Piers liep als iemand
in een droom langs hem. Hij ging naar zijn grootvader
en liet zich zwijgend in den stoel naast hem vallen.
„Nu?" zeide Sir Beverley. „Je hebt die babbelkous ze
ker thuisgebracht?"
Piers schrok en 6oheen te ontwaken. „O, ja ik heb
haar thuisgebracht We moesten den Eerwaarde Sto
phen een loer draaien. Maar is het heat gegaan. Zij en
de jongen zijn binnengekomen, zonder gesnapt- te wor
den."
Hij roerde peinzend zijn koffie en zweeg weer.
„Het was beter, ais je naar bed ging," zeide Slr Be
verley plotseling.
Piers keek op en zag de harde grijze oogen met de
herinnering aan zijn droom nog toevend ln de zijne.
Langzaam vergleed de droom. Hij begon te glim
lachen. „Dat geloof ik ook," zeide hy. „Ik heb ergen
slaap en het wordt laat" Hy dronk zijn koffie uit en
stond op. „U moet zelf ook aardig moe zUn, sir. Het is
tijd, dat u naar bed stapt."
Hij liep naar den rug van den stool en bleef staan,
terwijl hij met een vreemde aarzelende uitdrukking in
zijn oogen naar het dikke, witte haar keek.
„O, loop door. Loop door!" zeide Sir Beverley geprik
keld. „Waar wacht je op?"
Ten antwoord bukte Piers zich Impulsief, legde zyn
hand op den schouder van den ouden man en drukte
hem een kus op het voorhoofd.
„Goeden nacht slr!" zeide hy zacht
De daad was zuiver jongensachtig. Sir Beverley
schudde ongeduldig met zijn hoofd, maar stiet hem niet
weg.
„Kom, maak dat Je weg komt!" zeide hy. „Ga naar
bed. Goeden nacht, deugniet, slaap lokker."
En Piers verliet hem vlug van voet, een glimlach op
zijn lippen. Hy wist, dat zyn stilzwijgend vredesaanbod
voorloopig tenminste aangenomen was.
Wordt vervolgd.