AIihü] Ritus-
Mitritmii- l
IJzeren Grendelen.
ITALIANO
Woensdag 20 Maart 1929.
72ste Jaargang No. 8428
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Plaatselijk Nieuws.
VAN RIJSWIJK'* ISZm.ï.'S)
geneeskrachtig
en lekker!
SCHAGER
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMEH BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
VOOB DEN POLITIERECHTER,
zitting: van Maandag 18 Maart 1929.
D® HAND TOT REDDING TOEGESTOKEN.
De handelsreiziger A. D. te Alkmaar, die ook In d«ze
kwaliteit niet had uitgeblonken, en den heer Jan Met,
smid aldaar, geldelijk had benadeeld, verscheen heden
voor den Politierechter, teneinde af te wachten het re
sultaat van het amitrent hem uitgebracht reclasseerlngs-
rapport. Besloten wordt dezen verslagen combattant in
den levensstrijd op te richteni en hem voorwaardelijk te
veroordeelen tot 2 maanden met 2 jaar proeftijd en op
leggen van hem heilzame bijzondere voorwaarden.
EEN LANGGiEWNGERDE ZWERVENDE STRAV
TENMAKER.
De 40-jarige Herm. Joh. D„ 'n rondzwervende stra
tenmaker uit Utrecht, verscheen op 6 Febr. te Hoog-
karspel, bepaald niet met het doel de wegen te ver
beteren, doch om eens te zien of er wat te harpoeneeren
viel. Hij bleek niet onfortuinlijk ite zijn, daar hij een
damestaschje, toefoehoorende aan mej. Oatrien Beemsteer-
hoer, dat deze dame In den koestal had gedeponeerd,
aan den haak wist te slaan. De heer D. is ongetwijfeld
geen amateur in de lange vinger sport, aangezien hij bij
verstek (zijn. woon- en verblijfplaats zijn strikt geheim),
tot 2 maanden gev. werd veroordeeld.
GEEN BEPAAXD HjOFFELJJKB BEHANDELING.
De 54-jarige tuinder Cornelis B. te Castricum, heeft
zich op zijn ouden dag zoozeer vergeten, dat hij heden
op het zondaarsbankje Verscheen, verdacht zijn dorp»-
genoote mej. Cath. Beentjes, echtgenoot© Plet Thoon/tje»
op 9 Februari met den steel van een hooivork zou heb
ben geslagen. Daar echter vast kwam te staan, dat ook
mej. T. haar snavel duchtig had geroerd, kwam vader
Cornelis er Slecht» mat f 5 boete of 5 dagen af.
DIKKE WOORDEN DIE NIET GESPROKEN MO
GEN WORDEN.
Op 14 Januari zou de 55-jarige landbouwer Dirk B.
te AvenlbJoam de wed. C. Boots éni de huisvrouw van
J. Bakker ieder hebben toegevoegd een voor 'n eerbare
'huismoeder zóó grof beleedigend scheldwoord, dat ona
persfatsoen ons de publicatie daarvan belet De los
lippige landbouwer scheen zelf die qualtfieatle niet te
bewonderen en beweerde een dergelijke onbehoorlijke
uitdrukking nimmer te bezigen, doch hij kon helaas
den politierechter niet van zijn onschuld overtuigen en
werd tot f 15 boete of 15 dagen veroordeeld.
DAT WAS VOORWAAR NOG GEEN KLEINIGHEID.
-Zekere heer Dirk N., oud 25 jaar en te Graft het
beroep van werkman beoefende, had zich In Juni van
het jaar O. H. 1928 wel wat al te krachtig uitgesloofd
en zijn dorpsgenoot J. Hoek bedreigd met eenlg misdrijf
tegen het leven gericht, althans met een poging daar
toe, wat ook niet door het Wetb. v. Strafrecht is toege
staan. Het bleek dat hij zijn minder aangename voor
nemens kracht had willen bijzetten met een klomp, ook
wel hut genaamd.
De Officier achtte bet feit belangrijk genoeg óm 6»
f 35 boete of 35 dagen voor te vragen, doch de Politie
rechter had 'n ander middel by de hand om Dirk onder
der duim te houden en veroordeelde hem tot 1 maand
lik-logies voorwaardelijk met 1 Jaar proeftijd. Houdt hij
zich nu kalm, dan gebeurt hem niets, maar begint hij
weer met de klomp te manoeuvreeren, dan zal hij dat
maandje brulne-boonen-bikken niet mlsloopen.
JE MAG DAAR LIEVER SNERT DAN ZAND HALEN.
Verschenen op 18 Februari voor den Politierechter een
paar liefhebebrs van vrij zand halen te Den Helder,
ook thans moesben eeni tweetal van dergelijke gulzig
aards terecht staan en wel de heeren Teven de B. en
Kobus R., die zich hadden vergrepen aan zand het Rijk
der Nederlanden toebehoorende en dat nog wel met be
hulp van een auto. Het schijnt dat die roekelooze Hel-
dersche zandsmullens zelf niet inzien, hoeveel onnoeme
lijk kwaad zij stichten. Althans was ook hier de ver
balisant Streutker overtuigd van htm goede trouw, zoo
dat ook hier een geringe straf, f 5 boete of 5 dagen
werd opgelegd.
ONëVENREDIGE STRIJDKRACHTEN.
Als 7e en laatste verdachte verscheen voor den Po
litierechter den 27-jarlgen caféhouder Petrus v. d. P.
te Egmond aan Zee woonachtig als verdacht van het
feit, dat hij' den' 15-jarlgen Comells de Graaf zou heb
ben mishandeld. Volgens verdachte had hij CJornelia
slechts 1 trap tegen zijn hintergiebel toegebracht, doch
Cornelis ging niet met de plaatsaanduiding accoord en
beweerde 8 schoppen aan de voorzijde van zijn lichaam
on tegen zijn lies en scheenbeen te hebben ontvangen,
j De politierechter achtte deze mishandeling dan ook ern
stig genoeg om den hardhandigen kastelein f 25 boete
of 25 dagen op te leggen. Sluiting.
Bausch en Lomb Brillen, de onver
woestbare bril, compleet met glazen vanaf f 2.—.
Uitsluitend verkrijgbaar bij
Firma Gelbr. Rotgans,
Gediplomeerd Opticien Hoogzijde E 16, Schagen.
FEDERATIE HOLLANDS NOORDEN BOND VOOB
STAATSPENSIONNEEEING.
Bovengenoemd e federatie vergaderde j.L Zondag bij
den heer Peetoom te Schagen. Er waren talrijke afge
vaardigden opgekomen. Het bestuur was voltallig aan
wezig, terwijl 11 afdeelingen vertegenwoordigd waren,
te weten Oudesluis, Heerhugowaard, Schagen, Winkel,
Kolhorn, Barsingerhom, Wiertngerwaard, Veenhulzen,
Harenkarspel, Anna Paulowna en Sint Maarten. Bij zijn
openingswoord uitte de voorzitter, de heer De Vries,
zijne tevredenheid over de goede opkomst Was hier
dus belangstelling voor de zaak, met genoegen kon hij
constateeren, dat het idéé staatspensioen thans ook bij
het groote publiek de belangstelling had, het werd wel
van verschillende kanten bekeken, maar de belangstel
ling was er en dat was al veel gewonnen. In 't bijzonder
heette voorzitter den oud-voorzlter, den heer C. van
Twuiver, die tevens de pers vertegenwoordigde, van
harte welkom.
Naar aanleiding van de lezing van het keurige jaar
verslag van den heer Limpers, merkte de afgevaardigd-
de van Veenhulzen op, dat er zijns inziens veel te veel
gewicht aan de an. verkiezingen gehecht wordt. Wan-
HALLO 1929 HIER
HET OUDE ADRES VAN VERTROUWEN.
Groote verscheidenheid van moderne Amerikaansche
modellen, gemakkelijk en toch elegant.
Prima zwaar vetleeren werk.
Ziet onze étalages.
Prijzen lager dan ooit.
neer wij in de harten en hoofden van vele christelijke
menisdhen konden lezen, zegts preker, zouden wij ver
blijd zijn, hoeveel sympathie wij daar soms voor pre-
mlevriji staatspensioen zouden vinden. Daarom moeten
wij rustig boven de politieke partijen] uit, krachtig door
gaan met onze propaganda. Wij zullen dan bereiken,
dat wanneer een regeering komt (en die aal komen)
uit een samenvoeging van linksche en daartoe in aan
merking komende rechtsche partijen, de idee staats
pensioen zoo bfj vele rechtsche partijen is doorgedron
gen, dat de eisch: invoering premievrij staatspensioen
door hen geaccepteerd wordt.
Voorzitter 'kan geheel in dezen met spreker miedegaan.
Thans is aan de orde benoeming afgevaardigde naar
de algemeens bondsvergadering te Den. Haag
.'Voorzitter drukt de 'afgevaardigden voor de verschil
lende afdeelingen op 't hart, vooral het nationaal con
gres, dat na afloop der vergadering gehouden wordt
en waar verschillende sprekers zullen optreden, te be
zoeken.
Na verschillende stemmingen en herstemming verkrij
gen de heeren Limpers en De Vries elk 5 stemmen
als afgevaardigde, zoodat de heer Limpers als oudste
in jaren gekozen verklaard wordt
Als plaatsvervanger wordt de heer P. Appel aange-
Nu volgt de behandeling der agenda voor de Bonds
vergadering. Algemeen werd goedgevonden, de candl- j
datuur van een candidaat uit Zeeland te steunen, daar 1
ook iemand uit Zeeland aftreedt. Bij. het voorstel Leeu- I
warden, het maken van. propagandafilms, beveelt de
voorzitter ernstig aan, dit voorstel te steunen, vanwege j
de kracht die van1 films Uitgaat Wlerimgerwaard, Veen-
huizen en Schagen bestrijden dit voorstel, omdat de
exploitatiekosten in kleine gemeenten te kostbaar zijn,
terwijl ze in groote steden geen publiek trekken, daar I
men daar te veel andere vermaken heeft Voorts zijn
de kosten, f 4000, te duur. Met groote meerderheid wordt
besloten* het voorstel niet te steunen.
Bij de verdere voorstellen] kan men zich over 't al
gemeen met het prae-advies van het hoofdbestuur ver
eenigen, 't voorstel Alkmaar ('t vragen aan politieke
tegenstanders, Waarom zij tegen staatspensioen zijn en
't colporteeren op vergaderingen] van tegenstanders,
wordt als gevaarlijk en onuitvoerbaar niet gesteund).
Voorzitter deelt mede, dat het aan het federatie
bestuur is gelukt te Wderingen (Hlppolytushoef) weder
een afdeeling op te richten, met aanvankelijk 13 leden.
Applaus. Binnenkort zal er een propaganda-avond ge
houden worden met denl heer Dorhout als spreker en
de welwillende medewerking der Mandolineclub, met het
doel, het ledental uit te breiden.
De afdeöling Julitoadiorp schijnt weer te zijn ont
bonden.
Nu volgen zeer geanimeerde besprekingen over de
te houden ringlanddagen. Ze .zullen] op vijf plaatsen
gehouden worden, n.1. Kolhorn (2 Juni), Heerhugo
waard (9 Juni) Sint Maarten (26 Mei) Wleringen (23
Juni) en Oudesluis (12 Mei).
Secretaris merkt op, dat het wel ©enige mjoeite zal
kosten, voldoende sprekers voor diie landdagen te krij
gen, hij had de heeren Oud (secr. Vrijz. Demi. partij),
Boon (secr. Vrijheidsbond) en prof. Heeres (Democr.
partij) geschreven, doch tot heden van geen der heeren
eenlg antwoord ontvangen. Met den heer Duya had
voorzitter mondelinge besprekingen gehouden. Op aan
drang van enkele afdeelingen zal ook Da Baar als spre
ker uitgenoodigd worden. Bij' lederen landdag zal een
optocht gehouden worden^ welke echter volgens voor
zitter, van de feder&tlek&a niet te zware offers mag
vergen.
Voor de 5 landdagen was door 't hoofdbestuur een
maximum toelage van f 200 toegestaan, de entrée zal
niet hooger dan 25 cent mogen bedragen*
Voorzitter drukt allen op 't hart, dat het Ieders plicht
is, de toe te zendeni circulaires huis aan huis te verzen
den en krachtig tot het slagen der meetings mede te
werken. Verder wordt iedere afdeeling aangeraden, de
mooie propagandaplaten vooral te bestellen en te laten
aanplakken.
!Bij de rondvraag vraagt Kolhorn of de federatie niet
mede kan werken aan het ontwapenings-petltionnement.
Voorzitter zegt, dat de oproep gericht is aan de mo
derne arbeidersorganisaties, dat de Bond voor Staats-
pensionneering dit niet is en wij terwille van de neu
traliteit .er ons dus buiten moeten houden.
Heerhugowaard vraagt, of, waar vele afdeelingen! een
bijdrage in het verkiezingsfonds storten, de federatie
moet achterblijven. Algemeen is men er voor iets te
storten. Op voorstel van Heerhugowaard wordt besloten
f 10 te geven, een voorstel van den heer Limpers om f 5
te geven, vond geen' meerderheid.
De heer C. van Twuiver vraagt, hoe het staat met de
vereeniging van gecombineerde federaties in Noord
holland, waarvoor Limpers en hij afgevaardigden waren.
Bestaat ze nog? en doet ze nog wat?
De heer Limpers antwoordt, dat ze nog leeft, maar
heden nog haar winterslaap houdt en dus niets uitvoert.
Dit verwondert spreker, omda/t juist deze combinatie
gesticht is, om krachtiger en beter propaganda te
voeren] en eens meer fut in de beweging te brengen.
Uit de vergadering gingen stammen op, om maar ais
lid dier niets doende combinatie te bedanken, doch
doordat de secretaris, de heer Limpers, het nuttig vindt
er lid van te blijven), wordt verder niet op bedanken
aangedrongen.
Daar de heer C. van Twuiver geen bestuurslid meer
ls en dus automatisch als afgevaardigde naar die ver
gaderingen aftreedt, wordt de heer De Vries als mede-
FEUILLETON.
Naar het Engelsch
ETHEL M. DELL.
23.
Tudor zette zijn schouders agressief uit „En als je
het goed vindt, zal ik aan Mrs. Denys zeggen, dat de
zaak nog eens overwogen hebt en dat je hoopt, dat ze
voorloopig tenminste zal blijven, als haar dat mogelijk
is."
Hij keek op, om op het antwoord te wachten. Mr. Lo-
rimer zat in het vuur te kijken als iemand, -wiens geest
zioh niet bezig houdt met wereldsche dingen Het duur
de vrij langen tijd vóór hij opkeek.
Mr. Lorlmer bleef zwijgen en ging weer in het vuur
zitten staren.
Tudor keerde zich om, om te gaan. Hij was vrij vol
daan, dat hij voor het oogenblik vrede gekregen had, en
niet weinig ingenomen met zijm succes.
Onder het weggaan zei'de hij tot zichzelf, dat hij nu
de manier uitgevonden had om met den Eerwaarde
Stephen om te gaan. Het was nog nooit in hem opge
komen een dergelijke behandeling eerder te probeeren.
Aan Avery vertelde hij later slechts enkele bijzonder
heden van het gesprek, maar zij zag zijn verrukking en
glimlachte erom.
„Ik moet dus blijven, niet?" zeide zij.
„Als u zoo goed wilt zijn dat te doen7"
„Ik zou niet anders kunnen."
„Daar ben ik om mijnentwil blij om," relde hij kortaf.
En dan begon hij vlug over een ander onderwerp.
HOOFDSTUK XXL
HET BETOOVERDE LAND.
Eerst heel laat in den avond, even vóór zij naar de
kamer van Mrs. Lorimer ging, bij wie zij beloofd had
te zullen slapen, vond Avery gelegenheid haar brieven
t© lezen. Een daarvan die met den Australischen
postzegel, karakteristiek kort, maar hartelijk vertel
de haar, dat de schrijver, een vriend van haar, naar En
geland kwam en haar binnenkort hoopte op te zoeken.
De tweede, die met het sinistere wapen der Eves-
hams, bleef ongeopend tot zij zich uitgekleed had en
klaar was om naar Mrs. Lorimer te gaan.
Zij ging dan zitten en opende Fiers' brief.
Deze begon onstuimig, zonder eenige inledding: „Ik
vraag me af, of je er eenig idee van hebt wat het kost
weg te gaan zonder een woord van afscheid. Misschien
heb je zelfs gedacht, dat ik je vergeten heb. Of mis
schien zelfs laat het je zoo onverschillig, dat je heele-
maal niet gedacht hebt. Ik weet, dat je het me niet zult
zeggen, dus is het nergens noodig voor daarover te suf
fen. Maar opdat je me in geen enkel opzicht verkeerd
begrijpen zult, wil ik je zeggen, dat ik niet in staat ben,
om, nadat we op Kerstavond afscheid genomen had
den, bij je te komen. Je was toen boos op me niet?
Avery woedend! Herinner je je hoe het gegaan is! Ten
minste je wilde het zijn, maar je kon op de een of an
dere manier niet goed „op stoom" komen. In plaats
daarvan heb je me een gelukkig Kerstfeest gewenscht
en ik had dat derhalve moeten hebben. Maar ik heb het
niet gehad. Ik heb den heelen dag gedaan als een on
bezorgde jongen en mijn grootvader die goede oude
baas dacht, dat ik een vroolijk kind was. Maar
je hebt wel gehoord van de worm, die niet sterft, en
van het vuur, dat niet gebluscht wordt. Daar heeft de
Eerwaarde Stephen wel voor gezorgd. Herinner je je die
preek van een paar Zondagen terug nog? Je was er t
erg hoos om. Avery, lk zie je graag boos. En hoe hij
uitwijdde over de koperen deuren en de ijzeren grende
len en de buitenste duisternis enz. enz., tot we allemaal
naar huis gingen en in ons bed lagen te rillen? Nu, in
zoo'n soort plek heb ik mijn Kerstmis doorgebracht en
ik wilde naar jou en Jeanie komen en gelukkig ge
maakt worden, maar ik kon niet. Ik was te stevig
gevangen. Ik voelde me te moordlustig. Ik ben den hee
len volgenden dag op jacht geweest om .te trachten
kalm te worden. Maar het hielp niet. Ik zag den heelen
tijd door een rood waas voor mijn oogen. En 's nachts
is er iets gebeurd, dat mij heeft doen uitbarsten als
een trein buskruit. Heeft Tudor je er al van verteld?
Dat zal hij ongetwijfeld doen. Ik heb geprobeerd hem
te vermoorden en ik ben re in geslaagd zijn brilleglas
te breken. Banaal niet? En ik heb het onaangename
gevoel, dat hij ten slotte no s meester van het terrein
gebleven is. De duivel hale hem!
„Avery, ik weet dat je niet verliefd op hem bent. en
in mijn kalme oogenblikken besef ik, dat je het nooit
zou kunnen zijn. Maar ik was toen niet kalm. Ik heb
jou zoo lief! Ik heb jou zoo lief! Het is goed, dat ik dat
nu eens flink zeggen kan, vóór jij tijd hebt mijn mond
te snoeren. Want ik aanbid je. Avery, mijn lieveling! Je
beseft dat niet. Hoe zou je dat ook? Je denkt, dat het
de voorbijgaande verliefdheid van een jongen Is. Een
jongen groote goden!"
„Ik deuk uur na uur aan je. Je bent altijd in je qjgen
geheime plekje in mijn hart. Ik houd je in mijn armen,
wanneer er niemand anders in de nabijheid is. Ik kus
je voorhoofd, je oogen, je haar. Neen, niet je lippen,
liefste, zelfs im mijn verbeelding niet. Ik heb nooit in.
mijn krankzinnigste droomen je lippen gekust Maar ik
snak ernaar, ofsohoon tot je ze mij geeft ik zelfs
niet beweren durf, dat zij de mijne zijn. Zal je me daar
ooit verlof toe geven? Nu zeg je „Neen," Toch geloof ik
dat je het doen zal, Avery. Ik geloof .dat je het doen
zal. Ik heb vanaf het eerste oogenblik, dat je mij belet
hebt den armen ouden Caesar af te ranselen, geweten,
dat ik mijn Noodlot gevonden had, en omdat ik dat
weet, probeer ik ter wille van jou een beter iemand te
worden. Het is beestachtig moeilijk werk en dat inci
dent met Tudor heeft me weer een eind achteruit gezet.
De duivel hale hem! Tusschen twee haakjes, het heeft
me in één opzicht goed gedaan, want ik vind, dat ik
hem nu niet zoo vreeselijk meer verafschuw als vroe
ger. Hij heeft ook zijn goede dingen.
„En nu Avery, lieve Avery, wil je me vergeven,
dat ik je dit alles schrijf? Ik weet, dat je mij niet schrij
ven zal, maar voor alle securiteit stuur Ik mijn adres.
En ik zal lederen dag en nacht de post afwachten voor
den brief, die nooit komen zal.
„Een pathetisch schouwspel niet? Vaarwel!"
Fiers."
„Mijn groeten aan de koningin van alle goede geesten
en zeg aan Pixiie, dat ik hoop, dat de handschoenen
passen."
Avery's lippen vertrokken zich tot een glimlach; een
zachte blos spreidde zich over haar gelaat. De dure ca
deau van de 'kinderen zij had van den beginne af
vermoed van wien het kwam.
En dan vouwde zij langzaam, zelfs met eerbied, den
brief op en stond op. Haar glimlach werd wat trillend.
Het was een dag vol ellende geweest en zij was erg moe
De aanbidding van den jongen was heel zoet voor haar
■vermoeide zinnen. Zij voelde zich verteederd en zacht
gestemd jegens hem.
Neen, het moest niet zoo zijn. Het kon niet zoo zijn.
Hij moest haar vergeten, Zij zou het hem morgen schrij
ven.
Toch hield voor dien eenen avond de betoovering
haar gevangen. Zij zag van uit de verte een betooverd
land een land van zonneschijn en zingende vogels
een land, waar het altijd lente was. Het was een land,
dat zij vroeger gezien had, doch slechts in haar droo
men. Haar voeten waren er nooit heen gedwaald. Het
pad, dat zij gevolgd had, had er niet heen geleid. Mis
schien was het heelemaal een phantasmagorie. Mis-
Voor engros bij: Fa. J. F. v. Lieshout, Alkmaar.
schien was er geen pad.
Toch trad zij ln haar droomen de grens over en ging
het verboden land binnen.
HOOFDSTUK XXIL
DE KOMST VAN EEN VRIEND.
„Eeuwige zonneschijn!" zeide Fiers met een grijns
naar het diepe, diepe blauw van het sluimerende water,
dat zich onder hem tot aan den horizont uitstrekte.
„En 's nachts eeuwige maneschijn. Romantisch, maar
eentonig. Zou de post al binnen zijn?"
Ehj liep het pad op, dat de postbode moest afkomen,
maar in plaats van een pet zag hij een Panama4ioed.
Kalm kwam de man, wiens gezidht onder den breeden
rand ervan schuil ging, nader. Hij zag Piers niet vóór
hij nog slechts enkele passen van hem af was. Dan sloeg
hij zijn oogen op. Een seconde later ging zijn hand op
in een korten, vriendschappelijken groet.
Piers' hand reageerde er onmiddellijk op. ,„Een prach
tige ochtend!" begon hij te zeggen en hield dan nog
bijna vóór de woorden eruit waren, op. Het bloed drong
ln een groote golf naar zijn voorhoofd. „Lieve Hemel!"
zeide hij inplaats daarvan.
De andere bleef staan. Hij keek niet heel scherp naar
Piers, nam hem slechts eens op en richtte dan zijn blik
naar het wondermooie, ver zich uitstrekkende blauw
beneden hen.
„Ja, prachtig," zeide hij kalm. „Waard er altijd later
aan te denken zoo'n tooneel."
Zijn toon was volkomen vlak. Hij bleef een paar mi
nuten naar Piers staan staren naar de oneindige verte;
dan keerde hij zich, met een inwendig afsdheidsgebaar,
om als om verder te loopen.
In dat oogenbiik echter had Piers zich voldoende her
steld om te spreken. Zijn gezicht was nog rood, maar
zijn stem was vast genoeg, toen hij zich omkeerde en
tegen den vreemde zeide:
„Kent u mij niet? We hebben elkaar vroeger ont
moet."
De ander bleef dadelijk staan. Hij stak zijn hand uit
„Ja natuurlijk ken ik je ik kende je zoodra ik je
zag. Maar ik wist niet of je door mij herkend wilde
worden."
„Voor wien ter wereld zie je mij aan?"
Hij drukte de hand hartelijk en keek recht in de
kalme oogen met een vreemd gevoel van daardoor ge
steund te worden. „Ik geloof," zeide hij, „dat je de eeni
ge mon in de wereld bent, dien ik altijd met plezier
zou zien."
Wordt vervolgd.