AIihü] Ritus- Mitritmii- l IJzeren Grendelen. ITALIANO Woensdag 20 Maart 1929. 72ste Jaargang No. 8428 Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Plaatselijk Nieuws. VAN RIJSWIJK'* ISZm.ï.'S) geneeskrachtig en lekker! SCHAGER Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMEH BESTAAT UIT TWEE BLADEN. VOOB DEN POLITIERECHTER, zitting: van Maandag 18 Maart 1929. D® HAND TOT REDDING TOEGESTOKEN. De handelsreiziger A. D. te Alkmaar, die ook In d«ze kwaliteit niet had uitgeblonken, en den heer Jan Met, smid aldaar, geldelijk had benadeeld, verscheen heden voor den Politierechter, teneinde af te wachten het re sultaat van het amitrent hem uitgebracht reclasseerlngs- rapport. Besloten wordt dezen verslagen combattant in den levensstrijd op te richteni en hem voorwaardelijk te veroordeelen tot 2 maanden met 2 jaar proeftijd en op leggen van hem heilzame bijzondere voorwaarden. EEN LANGGiEWNGERDE ZWERVENDE STRAV TENMAKER. De 40-jarige Herm. Joh. D„ 'n rondzwervende stra tenmaker uit Utrecht, verscheen op 6 Febr. te Hoog- karspel, bepaald niet met het doel de wegen te ver beteren, doch om eens te zien of er wat te harpoeneeren viel. Hij bleek niet onfortuinlijk ite zijn, daar hij een damestaschje, toefoehoorende aan mej. Oatrien Beemsteer- hoer, dat deze dame In den koestal had gedeponeerd, aan den haak wist te slaan. De heer D. is ongetwijfeld geen amateur in de lange vinger sport, aangezien hij bij verstek (zijn. woon- en verblijfplaats zijn strikt geheim), tot 2 maanden gev. werd veroordeeld. GEEN BEPAAXD HjOFFELJJKB BEHANDELING. De 54-jarige tuinder Cornelis B. te Castricum, heeft zich op zijn ouden dag zoozeer vergeten, dat hij heden op het zondaarsbankje Verscheen, verdacht zijn dorp»- genoote mej. Cath. Beentjes, echtgenoot© Plet Thoon/tje» op 9 Februari met den steel van een hooivork zou heb ben geslagen. Daar echter vast kwam te staan, dat ook mej. T. haar snavel duchtig had geroerd, kwam vader Cornelis er Slecht» mat f 5 boete of 5 dagen af. DIKKE WOORDEN DIE NIET GESPROKEN MO GEN WORDEN. Op 14 Januari zou de 55-jarige landbouwer Dirk B. te AvenlbJoam de wed. C. Boots éni de huisvrouw van J. Bakker ieder hebben toegevoegd een voor 'n eerbare 'huismoeder zóó grof beleedigend scheldwoord, dat ona persfatsoen ons de publicatie daarvan belet De los lippige landbouwer scheen zelf die qualtfieatle niet te bewonderen en beweerde een dergelijke onbehoorlijke uitdrukking nimmer te bezigen, doch hij kon helaas den politierechter niet van zijn onschuld overtuigen en werd tot f 15 boete of 15 dagen veroordeeld. DAT WAS VOORWAAR NOG GEEN KLEINIGHEID. -Zekere heer Dirk N., oud 25 jaar en te Graft het beroep van werkman beoefende, had zich In Juni van het jaar O. H. 1928 wel wat al te krachtig uitgesloofd en zijn dorpsgenoot J. Hoek bedreigd met eenlg misdrijf tegen het leven gericht, althans met een poging daar toe, wat ook niet door het Wetb. v. Strafrecht is toege staan. Het bleek dat hij zijn minder aangename voor nemens kracht had willen bijzetten met een klomp, ook wel hut genaamd. De Officier achtte bet feit belangrijk genoeg óm 6» f 35 boete of 35 dagen voor te vragen, doch de Politie rechter had 'n ander middel by de hand om Dirk onder der duim te houden en veroordeelde hem tot 1 maand lik-logies voorwaardelijk met 1 Jaar proeftijd. Houdt hij zich nu kalm, dan gebeurt hem niets, maar begint hij weer met de klomp te manoeuvreeren, dan zal hij dat maandje brulne-boonen-bikken niet mlsloopen. JE MAG DAAR LIEVER SNERT DAN ZAND HALEN. Verschenen op 18 Februari voor den Politierechter een paar liefhebebrs van vrij zand halen te Den Helder, ook thans moesben eeni tweetal van dergelijke gulzig aards terecht staan en wel de heeren Teven de B. en Kobus R., die zich hadden vergrepen aan zand het Rijk der Nederlanden toebehoorende en dat nog wel met be hulp van een auto. Het schijnt dat die roekelooze Hel- dersche zandsmullens zelf niet inzien, hoeveel onnoeme lijk kwaad zij stichten. Althans was ook hier de ver balisant Streutker overtuigd van htm goede trouw, zoo dat ook hier een geringe straf, f 5 boete of 5 dagen werd opgelegd. ONëVENREDIGE STRIJDKRACHTEN. Als 7e en laatste verdachte verscheen voor den Po litierechter den 27-jarlgen caféhouder Petrus v. d. P. te Egmond aan Zee woonachtig als verdacht van het feit, dat hij' den' 15-jarlgen Comells de Graaf zou heb ben mishandeld. Volgens verdachte had hij CJornelia slechts 1 trap tegen zijn hintergiebel toegebracht, doch Cornelis ging niet met de plaatsaanduiding accoord en beweerde 8 schoppen aan de voorzijde van zijn lichaam on tegen zijn lies en scheenbeen te hebben ontvangen, j De politierechter achtte deze mishandeling dan ook ern stig genoeg om den hardhandigen kastelein f 25 boete of 25 dagen op te leggen. Sluiting. Bausch en Lomb Brillen, de onver woestbare bril, compleet met glazen vanaf f 2.—. Uitsluitend verkrijgbaar bij Firma Gelbr. Rotgans, Gediplomeerd Opticien Hoogzijde E 16, Schagen. FEDERATIE HOLLANDS NOORDEN BOND VOOB STAATSPENSIONNEEEING. Bovengenoemd e federatie vergaderde j.L Zondag bij den heer Peetoom te Schagen. Er waren talrijke afge vaardigden opgekomen. Het bestuur was voltallig aan wezig, terwijl 11 afdeelingen vertegenwoordigd waren, te weten Oudesluis, Heerhugowaard, Schagen, Winkel, Kolhorn, Barsingerhom, Wiertngerwaard, Veenhulzen, Harenkarspel, Anna Paulowna en Sint Maarten. Bij zijn openingswoord uitte de voorzitter, de heer De Vries, zijne tevredenheid over de goede opkomst Was hier dus belangstelling voor de zaak, met genoegen kon hij constateeren, dat het idéé staatspensioen thans ook bij het groote publiek de belangstelling had, het werd wel van verschillende kanten bekeken, maar de belangstel ling was er en dat was al veel gewonnen. In 't bijzonder heette voorzitter den oud-voorzlter, den heer C. van Twuiver, die tevens de pers vertegenwoordigde, van harte welkom. Naar aanleiding van de lezing van het keurige jaar verslag van den heer Limpers, merkte de afgevaardigd- de van Veenhulzen op, dat er zijns inziens veel te veel gewicht aan de an. verkiezingen gehecht wordt. Wan- HALLO 1929 HIER HET OUDE ADRES VAN VERTROUWEN. Groote verscheidenheid van moderne Amerikaansche modellen, gemakkelijk en toch elegant. Prima zwaar vetleeren werk. Ziet onze étalages. Prijzen lager dan ooit. neer wij in de harten en hoofden van vele christelijke menisdhen konden lezen, zegts preker, zouden wij ver blijd zijn, hoeveel sympathie wij daar soms voor pre- mlevriji staatspensioen zouden vinden. Daarom moeten wij rustig boven de politieke partijen] uit, krachtig door gaan met onze propaganda. Wij zullen dan bereiken, dat wanneer een regeering komt (en die aal komen) uit een samenvoeging van linksche en daartoe in aan merking komende rechtsche partijen, de idee staats pensioen zoo bfj vele rechtsche partijen is doorgedron gen, dat de eisch: invoering premievrij staatspensioen door hen geaccepteerd wordt. Voorzitter 'kan geheel in dezen met spreker miedegaan. Thans is aan de orde benoeming afgevaardigde naar de algemeens bondsvergadering te Den. Haag .'Voorzitter drukt de 'afgevaardigden voor de verschil lende afdeelingen op 't hart, vooral het nationaal con gres, dat na afloop der vergadering gehouden wordt en waar verschillende sprekers zullen optreden, te be zoeken. Na verschillende stemmingen en herstemming verkrij gen de heeren Limpers en De Vries elk 5 stemmen als afgevaardigde, zoodat de heer Limpers als oudste in jaren gekozen verklaard wordt Als plaatsvervanger wordt de heer P. Appel aange- Nu volgt de behandeling der agenda voor de Bonds vergadering. Algemeen werd goedgevonden, de candl- j datuur van een candidaat uit Zeeland te steunen, daar 1 ook iemand uit Zeeland aftreedt. Bij. het voorstel Leeu- I warden, het maken van. propagandafilms, beveelt de voorzitter ernstig aan, dit voorstel te steunen, vanwege j de kracht die van1 films Uitgaat Wlerimgerwaard, Veen- huizen en Schagen bestrijden dit voorstel, omdat de exploitatiekosten in kleine gemeenten te kostbaar zijn, terwijl ze in groote steden geen publiek trekken, daar I men daar te veel andere vermaken heeft Voorts zijn de kosten, f 4000, te duur. Met groote meerderheid wordt besloten* het voorstel niet te steunen. Bij de verdere voorstellen] kan men zich over 't al gemeen met het prae-advies van het hoofdbestuur ver eenigen, 't voorstel Alkmaar ('t vragen aan politieke tegenstanders, Waarom zij tegen staatspensioen zijn en 't colporteeren op vergaderingen] van tegenstanders, wordt als gevaarlijk en onuitvoerbaar niet gesteund). Voorzitter deelt mede, dat het aan het federatie bestuur is gelukt te Wderingen (Hlppolytushoef) weder een afdeeling op te richten, met aanvankelijk 13 leden. Applaus. Binnenkort zal er een propaganda-avond ge houden worden met denl heer Dorhout als spreker en de welwillende medewerking der Mandolineclub, met het doel, het ledental uit te breiden. De afdeöling Julitoadiorp schijnt weer te zijn ont bonden. Nu volgen zeer geanimeerde besprekingen over de te houden ringlanddagen. Ze .zullen] op vijf plaatsen gehouden worden, n.1. Kolhorn (2 Juni), Heerhugo waard (9 Juni) Sint Maarten (26 Mei) Wleringen (23 Juni) en Oudesluis (12 Mei). Secretaris merkt op, dat het wel ©enige mjoeite zal kosten, voldoende sprekers voor diie landdagen te krij gen, hij had de heeren Oud (secr. Vrijz. Demi. partij), Boon (secr. Vrijheidsbond) en prof. Heeres (Democr. partij) geschreven, doch tot heden van geen der heeren eenlg antwoord ontvangen. Met den heer Duya had voorzitter mondelinge besprekingen gehouden. Op aan drang van enkele afdeelingen zal ook Da Baar als spre ker uitgenoodigd worden. Bij' lederen landdag zal een optocht gehouden worden^ welke echter volgens voor zitter, van de feder&tlek&a niet te zware offers mag vergen. Voor de 5 landdagen was door 't hoofdbestuur een maximum toelage van f 200 toegestaan, de entrée zal niet hooger dan 25 cent mogen bedragen* Voorzitter drukt allen op 't hart, dat het Ieders plicht is, de toe te zendeni circulaires huis aan huis te verzen den en krachtig tot het slagen der meetings mede te werken. Verder wordt iedere afdeeling aangeraden, de mooie propagandaplaten vooral te bestellen en te laten aanplakken. !Bij de rondvraag vraagt Kolhorn of de federatie niet mede kan werken aan het ontwapenings-petltionnement. Voorzitter zegt, dat de oproep gericht is aan de mo derne arbeidersorganisaties, dat de Bond voor Staats- pensionneering dit niet is en wij terwille van de neu traliteit .er ons dus buiten moeten houden. Heerhugowaard vraagt, of, waar vele afdeelingen! een bijdrage in het verkiezingsfonds storten, de federatie moet achterblijven. Algemeen is men er voor iets te storten. Op voorstel van Heerhugowaard wordt besloten f 10 te geven, een voorstel van den heer Limpers om f 5 te geven, vond geen' meerderheid. De heer C. van Twuiver vraagt, hoe het staat met de vereeniging van gecombineerde federaties in Noord holland, waarvoor Limpers en hij afgevaardigden waren. Bestaat ze nog? en doet ze nog wat? De heer Limpers antwoordt, dat ze nog leeft, maar heden nog haar winterslaap houdt en dus niets uitvoert. Dit verwondert spreker, omda/t juist deze combinatie gesticht is, om krachtiger en beter propaganda te voeren] en eens meer fut in de beweging te brengen. Uit de vergadering gingen stammen op, om maar ais lid dier niets doende combinatie te bedanken, doch doordat de secretaris, de heer Limpers, het nuttig vindt er lid van te blijven), wordt verder niet op bedanken aangedrongen. Daar de heer C. van Twuiver geen bestuurslid meer ls en dus automatisch als afgevaardigde naar die ver gaderingen aftreedt, wordt de heer De Vries als mede- FEUILLETON. Naar het Engelsch ETHEL M. DELL. 23. Tudor zette zijn schouders agressief uit „En als je het goed vindt, zal ik aan Mrs. Denys zeggen, dat de zaak nog eens overwogen hebt en dat je hoopt, dat ze voorloopig tenminste zal blijven, als haar dat mogelijk is." Hij keek op, om op het antwoord te wachten. Mr. Lo- rimer zat in het vuur te kijken als iemand, -wiens geest zioh niet bezig houdt met wereldsche dingen Het duur de vrij langen tijd vóór hij opkeek. Mr. Lorlmer bleef zwijgen en ging weer in het vuur zitten staren. Tudor keerde zich om, om te gaan. Hij was vrij vol daan, dat hij voor het oogenblik vrede gekregen had, en niet weinig ingenomen met zijm succes. Onder het weggaan zei'de hij tot zichzelf, dat hij nu de manier uitgevonden had om met den Eerwaarde Stephen om te gaan. Het was nog nooit in hem opge komen een dergelijke behandeling eerder te probeeren. Aan Avery vertelde hij later slechts enkele bijzonder heden van het gesprek, maar zij zag zijn verrukking en glimlachte erom. „Ik moet dus blijven, niet?" zeide zij. „Als u zoo goed wilt zijn dat te doen7" „Ik zou niet anders kunnen." „Daar ben ik om mijnentwil blij om," relde hij kortaf. En dan begon hij vlug over een ander onderwerp. HOOFDSTUK XXL HET BETOOVERDE LAND. Eerst heel laat in den avond, even vóór zij naar de kamer van Mrs. Lorimer ging, bij wie zij beloofd had te zullen slapen, vond Avery gelegenheid haar brieven t© lezen. Een daarvan die met den Australischen postzegel, karakteristiek kort, maar hartelijk vertel de haar, dat de schrijver, een vriend van haar, naar En geland kwam en haar binnenkort hoopte op te zoeken. De tweede, die met het sinistere wapen der Eves- hams, bleef ongeopend tot zij zich uitgekleed had en klaar was om naar Mrs. Lorimer te gaan. Zij ging dan zitten en opende Fiers' brief. Deze begon onstuimig, zonder eenige inledding: „Ik vraag me af, of je er eenig idee van hebt wat het kost weg te gaan zonder een woord van afscheid. Misschien heb je zelfs gedacht, dat ik je vergeten heb. Of mis schien zelfs laat het je zoo onverschillig, dat je heele- maal niet gedacht hebt. Ik weet, dat je het me niet zult zeggen, dus is het nergens noodig voor daarover te suf fen. Maar opdat je me in geen enkel opzicht verkeerd begrijpen zult, wil ik je zeggen, dat ik niet in staat ben, om, nadat we op Kerstavond afscheid genomen had den, bij je te komen. Je was toen boos op me niet? Avery woedend! Herinner je je hoe het gegaan is! Ten minste je wilde het zijn, maar je kon op de een of an dere manier niet goed „op stoom" komen. In plaats daarvan heb je me een gelukkig Kerstfeest gewenscht en ik had dat derhalve moeten hebben. Maar ik heb het niet gehad. Ik heb den heelen dag gedaan als een on bezorgde jongen en mijn grootvader die goede oude baas dacht, dat ik een vroolijk kind was. Maar je hebt wel gehoord van de worm, die niet sterft, en van het vuur, dat niet gebluscht wordt. Daar heeft de Eerwaarde Stephen wel voor gezorgd. Herinner je je die preek van een paar Zondagen terug nog? Je was er t erg hoos om. Avery, lk zie je graag boos. En hoe hij uitwijdde over de koperen deuren en de ijzeren grende len en de buitenste duisternis enz. enz., tot we allemaal naar huis gingen en in ons bed lagen te rillen? Nu, in zoo'n soort plek heb ik mijn Kerstmis doorgebracht en ik wilde naar jou en Jeanie komen en gelukkig ge maakt worden, maar ik kon niet. Ik was te stevig gevangen. Ik voelde me te moordlustig. Ik ben den hee len volgenden dag op jacht geweest om .te trachten kalm te worden. Maar het hielp niet. Ik zag den heelen tijd door een rood waas voor mijn oogen. En 's nachts is er iets gebeurd, dat mij heeft doen uitbarsten als een trein buskruit. Heeft Tudor je er al van verteld? Dat zal hij ongetwijfeld doen. Ik heb geprobeerd hem te vermoorden en ik ben re in geslaagd zijn brilleglas te breken. Banaal niet? En ik heb het onaangename gevoel, dat hij ten slotte no s meester van het terrein gebleven is. De duivel hale hem! „Avery, ik weet dat je niet verliefd op hem bent. en in mijn kalme oogenblikken besef ik, dat je het nooit zou kunnen zijn. Maar ik was toen niet kalm. Ik heb jou zoo lief! Ik heb jou zoo lief! Het is goed, dat ik dat nu eens flink zeggen kan, vóór jij tijd hebt mijn mond te snoeren. Want ik aanbid je. Avery, mijn lieveling! Je beseft dat niet. Hoe zou je dat ook? Je denkt, dat het de voorbijgaande verliefdheid van een jongen Is. Een jongen groote goden!" „Ik deuk uur na uur aan je. Je bent altijd in je qjgen geheime plekje in mijn hart. Ik houd je in mijn armen, wanneer er niemand anders in de nabijheid is. Ik kus je voorhoofd, je oogen, je haar. Neen, niet je lippen, liefste, zelfs im mijn verbeelding niet. Ik heb nooit in. mijn krankzinnigste droomen je lippen gekust Maar ik snak ernaar, ofsohoon tot je ze mij geeft ik zelfs niet beweren durf, dat zij de mijne zijn. Zal je me daar ooit verlof toe geven? Nu zeg je „Neen," Toch geloof ik dat je het doen zal, Avery. Ik geloof .dat je het doen zal. Ik heb vanaf het eerste oogenblik, dat je mij belet hebt den armen ouden Caesar af te ranselen, geweten, dat ik mijn Noodlot gevonden had, en omdat ik dat weet, probeer ik ter wille van jou een beter iemand te worden. Het is beestachtig moeilijk werk en dat inci dent met Tudor heeft me weer een eind achteruit gezet. De duivel hale hem! Tusschen twee haakjes, het heeft me in één opzicht goed gedaan, want ik vind, dat ik hem nu niet zoo vreeselijk meer verafschuw als vroe ger. Hij heeft ook zijn goede dingen. „En nu Avery, lieve Avery, wil je me vergeven, dat ik je dit alles schrijf? Ik weet, dat je mij niet schrij ven zal, maar voor alle securiteit stuur Ik mijn adres. En ik zal lederen dag en nacht de post afwachten voor den brief, die nooit komen zal. „Een pathetisch schouwspel niet? Vaarwel!" Fiers." „Mijn groeten aan de koningin van alle goede geesten en zeg aan Pixiie, dat ik hoop, dat de handschoenen passen." Avery's lippen vertrokken zich tot een glimlach; een zachte blos spreidde zich over haar gelaat. De dure ca deau van de 'kinderen zij had van den beginne af vermoed van wien het kwam. En dan vouwde zij langzaam, zelfs met eerbied, den brief op en stond op. Haar glimlach werd wat trillend. Het was een dag vol ellende geweest en zij was erg moe De aanbidding van den jongen was heel zoet voor haar ■vermoeide zinnen. Zij voelde zich verteederd en zacht gestemd jegens hem. Neen, het moest niet zoo zijn. Het kon niet zoo zijn. Hij moest haar vergeten, Zij zou het hem morgen schrij ven. Toch hield voor dien eenen avond de betoovering haar gevangen. Zij zag van uit de verte een betooverd land een land van zonneschijn en zingende vogels een land, waar het altijd lente was. Het was een land, dat zij vroeger gezien had, doch slechts in haar droo men. Haar voeten waren er nooit heen gedwaald. Het pad, dat zij gevolgd had, had er niet heen geleid. Mis schien was het heelemaal een phantasmagorie. Mis- Voor engros bij: Fa. J. F. v. Lieshout, Alkmaar. schien was er geen pad. Toch trad zij ln haar droomen de grens over en ging het verboden land binnen. HOOFDSTUK XXIL DE KOMST VAN EEN VRIEND. „Eeuwige zonneschijn!" zeide Fiers met een grijns naar het diepe, diepe blauw van het sluimerende water, dat zich onder hem tot aan den horizont uitstrekte. „En 's nachts eeuwige maneschijn. Romantisch, maar eentonig. Zou de post al binnen zijn?" Ehj liep het pad op, dat de postbode moest afkomen, maar in plaats van een pet zag hij een Panama4ioed. Kalm kwam de man, wiens gezidht onder den breeden rand ervan schuil ging, nader. Hij zag Piers niet vóór hij nog slechts enkele passen van hem af was. Dan sloeg hij zijn oogen op. Een seconde later ging zijn hand op in een korten, vriendschappelijken groet. Piers' hand reageerde er onmiddellijk op. ,„Een prach tige ochtend!" begon hij te zeggen en hield dan nog bijna vóór de woorden eruit waren, op. Het bloed drong ln een groote golf naar zijn voorhoofd. „Lieve Hemel!" zeide hij inplaats daarvan. De andere bleef staan. Hij keek niet heel scherp naar Piers, nam hem slechts eens op en richtte dan zijn blik naar het wondermooie, ver zich uitstrekkende blauw beneden hen. „Ja, prachtig," zeide hij kalm. „Waard er altijd later aan te denken zoo'n tooneel." Zijn toon was volkomen vlak. Hij bleef een paar mi nuten naar Piers staan staren naar de oneindige verte; dan keerde hij zich, met een inwendig afsdheidsgebaar, om als om verder te loopen. In dat oogenbiik echter had Piers zich voldoende her steld om te spreken. Zijn gezicht was nog rood, maar zijn stem was vast genoeg, toen hij zich omkeerde en tegen den vreemde zeide: „Kent u mij niet? We hebben elkaar vroeger ont moet." De ander bleef dadelijk staan. Hij stak zijn hand uit „Ja natuurlijk ken ik je ik kende je zoodra ik je zag. Maar ik wist niet of je door mij herkend wilde worden." „Voor wien ter wereld zie je mij aan?" Hij drukte de hand hartelijk en keek recht in de kalme oogen met een vreemd gevoel van daardoor ge steund te worden. „Ik geloof," zeide hij, „dat je de eeni ge mon in de wereld bent, dien ik altijd met plezier zou zien." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1